TRIP TO BIRINGAN | Engkanto True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI PHELPON

Magandang araw po sa inyong lahat.

Itago niyo na lamang po ako sa pangalang Janna.

Tubong pagsanhan sa summer.

Nag-email ako sa inyong channel para ikwento sa inyo

ang tungkol sa karanasan ni Lolo Raymundo.

Bale si tatay ng bunsong anak ni Lolo

ang nagkwento nito sa amin.

Nagkwento ko na rin ito sa mga anak ko para kung sakaling mawalaman kami dito sa mundo

ay magpapatuloy pa rin ang kwentong ito.

Hindi ito basta-basta kwento lang kundi nangyari ito sa tunay na buhay.

Nasa inyo na kung maniniwala kayo

o ipagkikibitbalikat nyo na lamang ito.

Tungkol ito sa isang syudad dito sa summer

nawala sa ating mapa.

Isang napaka-misteryosong lugar

kung saan ang mga naninirahan

ay mga engkanto.

Ayon kay Lolo

noong kapanahon na niya ay bihira lamang lumitaw ang syudad na ito.

Nagpapakita lamang umano ito sa mga taong

pinili mismo maging panahuhin ng mga matataas na uri ng engkanto.

Isa na nga rito si Lolo Raymundo.

Marahil marami na sa inyo ang nakakaalam tungkol sa isang lugar dito sa summer.

Na kung tawagin

biringan.

Hindi din lingid sa kalaman ko na marami na sa inyo

ang hindi naniniwala na totoo

ang tungkol sa mga sabi-sabi

sa nasabing lugar na ito.

Pero

isa po ang ibabahagi kong kwentong ito

sa magpapatunay na totoong lumilitaw ang ganitong klaseng syudad.

Hindi man natin ito makita sa ngayon pero

hindi natin alam

na sa mga susunod na henerasyon ay may isang taong tulad ni Lolo

na mapipiling bumisita

at libutin ang misteryosong syudad na ito.

Nangyari ito nung 28 anyos pa lamang si Lolo.

Binata siya ng mga panahong yun.

Tanging pangisda ang kinabubuhay ni Lolo noon.

Panganay siya sa kanilang magkakapatid

kaya naman siya lang ang katuwang ng kanyang tatay sa paghanap buhay.

Isang gabi

mag-isa umanong ng isda si Lolo.

Wala siyang ibang kasama gawa nang may sakit yung tatay niya nun.

Habang ipinepresto niya umanong yung kanyang dalang lambat.

May nakita siyang kakaibang ibon na halos kasing laki ng manok.

Nang itapat umanong ni Lolo ang ilaw na dala niya sa ibong yun.

Nagulat siya dahil nakita niyang kumikinang yung mga balahibo nito na

kulay ginto.

Pilit umanong ikinakampay ng ibon ang mga pakpak nito

na halos lubog na rin sa tubig.

Gawa ng sadyang maawain daw talaga si Lolo ay dali-dali siyang lumapit sa kinaroroonan ng ibon.

Nakita umanong niya na nakasabit yung mga paanang ibon sa isang sirang lambat

na nakapulupot sa may bakawan.

Ilang minuto rin umanong ang ginugol niya upang matanggal yung lambat sa paanang ibon na yun.

Naging maingat umanong ang galaw niya para sa mga ibon.

Naging maingat umano ang galaw niya para hindi lumaki yung sugat na nasa paan ito

na marahil ay nakuha nito dahil sa higpit ng pagkakapulupot ng tansinang lambat.

Nang tuluyan na niyang mayalis doon ang ibon,

umahon muna siya sa tubig para dali nito sa tuyong lugar.

Kinuha ni Lolo yung dala niyang tuyong damit na pamalit at maingat niyang pinunasan ang buong katawan ng ibon.

Nang mapansin ni Lolo na nanginginig ito,

gumawa siya ng dapog sa tabi at inilapag yung ibon sa lupa

na hindi kalayuan doon sa sinindihan niyang dapog.

Na mga oras na yun ay nakita raw niya na parang, parang taong tumitig sa kanyang ibon.

Yun bang tipong parang nagpapasalamat umano ito sa kanya.

Nang makita ni Lolo na medyo tuyo na ang balahibo nito,

ay tuluyan na niya itong pinakawalan.

Bumulong pa daw umano si Lolo noon

at sinabing sana'y manumbalik na raw ang lakas ng ibon para makabalik na ito sa kanyang pugad.

Pagkatalikod ni Lolo, muli niyang nilingon yung lugar kung saan niya iniwan yung ibon.

Nagulat siya dahil wala na ito doon.

Naisip niya na baka lumipad na lamang ito kaya naman bumalik na lamang siya sa kanyang bangka

para ayusin yung gagamitin niyang lambat.

Nang gabing yun, nakailang hagis na raw siya ng kanyang lambat pero wala siyang nakukuhang isa mang isda.

Sa mga susunod niyang paghagis ng lambat ay paisa-isa o dalawang isda lamang ang nahuhuli niya.

Sobrang tumal o manonang gabing yun kaya naman nalungkot siya

dahil alam niyang wala na siyang maibibenta kinabukasan.

Kahit nga raw pang ulam ay kukulangin pa yun.

Nang mapagod na siya sa paghagis ng lambat,

nagpa siya siyang itigil na ang ginagawa.

Inayos at itinabi na niya ang kanyang lambat

saka na siya sumampa sa kanyang bangka.

Nangakmang kukuni na niya ang kanyang sagwan.

Nagulat siya dahil kusang umalis sa pwesto yung bangka niya kahit hindi pa siya nakakapagsagwan noon.

Sinubukan niyang magsagwan palihis sa direksyon na pinupunta ng kanyang bangka

pero nabigo siya.

Kahit ilikuman lamang yun o ibahin ng direksyon

para umanong may malakas na pwersang tumutulak sa kanyang bangka noon.

Napalayo na umanong siya noon at nasa malalim na bahaginan ng dagat.

Nagpatuloy sa pag-alaw ang bangka hanggang sa bigla na lamang lumitaw

ang isang liwanag na sobrang nakakasilaw.

Napatakip na lamang siya sa kanyang mga mata

nang maramdamang nilalamon ng liwanag na yung bangkang sinasakyan niya.

Nang muli niyang imulat ang mga mata niya

laking gulat niya nang makitang ibang lugar na ang nasa kanyang paligid

isang nakakamanghang ganda ng kapaligiran.

Hindi raw niya alam kung paanong napunta siya sa lugar na yon.

Isa pa, ang bangka na sinasakyan niya

ay nakahimpil na rin sa gilid ng isang napakalinaw na batis.

Napakarami mga paroparo sa paligid pero hindi yon katulad ng mga paroparo sa atin.

Kumikinang ang mga pakpak na mga yon

at tila gawa sa tunay na ginto.

Maya maya ay nagsitatingan yung mga ibon na katulad na katulad ng ibon na iniligtas niya.

Mga ibon na may gininto ang balahibo.

Hindi yung mga makapaniwala si Lolo sa nakita.

Yung mga ibon na dumapo sa harapan niya.

Walang ano-ano ay biglang nag-anyong kawangis ng tao.

Ang kaibahan lang ay sobrang puputi umano na mga yon

at meron silang mahahabang tenga.

Nakasuot na magagarang kasuotan kung saan pate yung mga damit nila

ay halos mapununa ng mga makikinang na ginto at diyamante.

Isa sa mga yon ang nagsabi na siya umano yung ibon na iniligtas ni Lolo.

Siya ang prinsipe sa lugar na yon.

Siya ang prinsipe sa lugar na yon

na kung tawagin nila, Biringan.

Nanlaki yung mano ang mga mata ni Lolo Ray

nang marinig niya ang pangalan ng lugar.

Simula sa kanyang pagkabata ay madalas na niyang naririnig ang kwento

sa misteryosong lugar na yon.

Buong akala umano niya ay hindi ito totoo.

Tinaktik-tapik pa niya ang kanyang pisngi para makasigurong hindi siya nananaginip na mga oras na yon.

Ilang beses din niyang kinusot ang mga mata pero wala pa ring pagbabago.

Andun at naroon pa rin ang nakikita niya sa kanyang paligid nun.

Biglao man nung nagsalita ang inkanto na nagpakilala sa pangalang

Ur.

Anito'y lahat daw ng nakikita ng mga mata niya.

Totoo.

Hindi ito isang panaginip.

Isa yung malugod na apanyaya sa kanya

ng kanilang mga angkan para ipasyal sa kanilang lugar.

Yun ay pasasalamat umano nila sa ginawa nitong pagliligtas sa kanya.

Bawat dekada na lumilipas ay nagahanap sila ng taong ipapasyal sa lugar na yon.

Yung mga taong may busilak na puso na palaging nakahandang tumulong

hindi lamang sa mga kapwa-tao kundi sa ibang mga nila lang.

Hindi na umano na gawa pang matakot ni Lolo Rey

baga matibang nila lang ang mga nasa harapan niya.

Hindi siya nakaramdam ng pagkabahala.

Ramdam mo umano niya noon na kahit hindi normal na tao ang mga kaharap niya.

Mababait sila.

Habang naglalakad umano sila papunta sa palasyo na mga yon.

Ay busog na busog ang mga mata niya sa magagandang tanawin na dumadaan o dinadaanan niya.

Namamangha siya sa mga kapwa-tao.

Namamangha siya sa bawat kakaibang bagay na makita niya

katulad na lamang ng mga sasakyang ginagamit nila ron.

Tila mga lumilipad na bandana umano ang mga yon.

Nahahawid ito sa malalaking saranggola na lumilipad sa ere.

Napakaganda umano nitong pagmastan

dahil ang mga usok na lumalabas sa mga sasakyang yon.

Kulay baghari.

Haluan pa ng makikinang at maliit na bagay na mistulang mga bituin na kumikinang.

Kakaiba rin umano ang mga bahay ron.

Magagarbo ang pagkakagawa ng mga ito pero

nasa itaas sila ng mga malalaking puno.

Kahit saan umano siya mapatingin

ay nakakakita siya ng mga punong hitik sa bunga.

Mga kakaibang prutas na noon palamang niya nakita sa tanambuhay niya.

May mga bulaklak din umano na halos kasing laki ng mga palanggana.

Makukulay at napakabango umano ng halimuyak.

Nahinto lamang siya sa paglalakad ng sabihin ng mga kasamaan ng prinsipe

na naroon roon na umano sila sa palasyo.

Lumingali nga si Lolo sa paligid.

Wala naman umano siyang nakikitang palasyo ron.

Tangin niyo yung dalawang dambuhalang puno na halos magkadikitang nakita niya ron.

Sa pagitan ng mga yon ay may maliit na pintuan na gawa sa makapal na batong hiyas.

Hinakay nila si Lolo papasok sa pintuang yon.

Noong una, inakala ni Lolo na hindi ro siya kakasya roon pero

habang papalapit siya ng papalapit

ay tila lumalaki ro ito.

Nang tuluyan ng makapasok si Lolo sa loob

ay labis niyang ikinagulat ang itsura nun.

Literal na masasabing isa itong palasyo.

Napakalawak nito at napakaraming magagandang bagay.

May magagandang kababaihan na ang tingin niya ay mga diwata.

Mahaba ang kulot at alun-alun na buhok.

Mapuputi at makinis.

Kulay-abo ang mga mata nila.

Napakatangos din namano ng kanilang ilong.

Lahat namano sila ay nakasuot ng kulay-puting damit

habang tumutugtog ng mga instrumentong may kaigay-igayang tunog

paraumanong idinuduyan si Lolo sa musikang inihandog ng mga diwata roon.

Inabutan siya at pinainom ng mabango at napakasarap na alak

na gawa raw mismo sa mga kakaibang prutas na sabihingan lamang matatagpuan.

Niaya din naman nila si Lolo na sumalo sa kanila sa pagkainan.

Ibat-ibang mga putahe, prutas at kung ano-ano pang pagkain ang nakahanda roon.

Sinabihan daw siya ni Ur na kainin ang lahat ng nais niya

maliban sa kulay-itim na kani na natural na pagkainan ng mga engkanto.

Hindi umano siya pwedeng kumain noon dahil baka hindi na siya makalabas sa tagong syudad nila.

Sinunod naman umano ni Lolo ang mga sinabi nito.

Hindi umano may paliwanag ni Lolo ang lasa ng mga prutas na noon pa lamang niya natikman.

Wala umano kasing kasing sarap ang mga iyon.

Kahit ang pinakamasarap na prutas sa mundo, nating mga tao

hindi umano uobra doon.

Napakabango umano na mga ito at may hindi pangkaraniwang tamis na may hahalin tulad sa pulot.

Doble ang laki ng mga gulay roon, kumpara sa pangkaraniwang gulay natin.

Nang matapos umano silang kumain ay muli siyang niyaya ni Prinsipe Ur

na lumabas sa palasyo para mailibot para niya si Lolo.

Dinala umano niya ito sa kanilang tinuturing na kagubatan.

Tambuhala ang mga puno roon.

Kahit tatlong tao ay hindi magagawang yakapin ang katawan ng mga puno roon.

Ganun umano kalalapad ang mga ito.

Magkahalong pagkamangha at pagkagulat ang naramdaman niya

nang makita ang mga kakaibang hayop na naninirahan sa kagubatan yon.

Nakakita siya ng isang napakalaking ahas na kulay puti.

May mga kamay at paa ito.

At sa pinakalikuran nito ay meron itong dalawang maliit na pakpak na ginagamit nito sa paglipad.

May mga baboy ramurin doon na kasing laki lamang ng kuneho.

Sa kanilang paglalakad ay may nakasalubong paro sila na kabayo na may sungay na tulad ng sausa.

Bawat inkantong madadaanan nila.

Kumakaway sa kanya.

Lahat mababait.

Magigiliw.

Salungat sa mga naririnig nating kwento tungkol sa mga inkanto na madalas ay ginagawa pa nilang panakot.

Sa ilang oras umano nilang paglilibot ay napakarami na umano nilang lugar na napuntahan.

Nariyan nang nagtungo sila sa barangay ng mga dewende na matatagpuan sa hilagang bahagi ng biringan.

Yun naman o ang unang pagkakataon na nakakita si lolo ng mga dewende.

Hindi naman umano talaga isang gangka lang na umano.

Kundi kasing laki sila ng pitong taong kulang na bata.

May mga nakita umano si lolo ng mga kulay puting dewende.

Meron ding kulay itim na yung balat ay halos takulay na ng uling.

Nagpunta rin sila sa kanlurang bahagi ng siyudad kung saan makikita si lolo ng mga dewende.

Balwarte umano ng mga tikbalang ang kanlurang bahagi.

Ayon sa paglalarawan ni lolo ay hindi naman umano nakakatakot ang itsura ng mga tikbalang gawa ng magaganda at makikisig naman daw yung mga dalawa.

Ang mga tikbalang ay nakikisig.

Nakakatakot ang mga itsura nila pero hindi naman sila masasama.

Karaniwan sa kanila, mabalahibo, may mga pangil at may maraming mga mata.

Nang mapagod na sila sa paglalakad ay sumakay raw sila sa sasakyang lumilipad.

Habang nasa itaas naman, kitang kita niya ang ganda ng buong lugar.

Ibang iba umano ang dating ng lugar na yon sa pangkaraniwang siyudad na madalas nating pinupuntahan.

Nang bumalik silang muli sa tahanan ni Ur, ay nagpasalamat umano sa kanila si lolo.

Pero kasabay ng pagpasalamat na ito, ang kanyang pamamaalam.

Sinabihan niya si Ur na nais na niyang bumalik sa kanila gawa ng walang makakasama sa pagtatrabawang kanyang tatay.

Isang kumpas lamang umano ng daliri ni Ur, ay muling lumitaw yung nakakasilaw na liwanag.

Sinabihan siya nito na pumasok na roon para sagayon ay makabalik na siya sa lugar ng kanyang pinabunan.

Nang makapasok na nga si lolo sa liwanag, ay bigla siyang nagising sa tila isang mahimbing na pagkakatulog.

Nagulat siya dahil napakaraming taong nakapaligid sa kanya.

Kabilang naroon ang kanyang nanay, tatay at mga kapatid.

Napayakap sa kanya noon ang kanyang nanay Nelly.

Nagtaka siya dahil umiiyak daw ang mga iyon.

Nang tanungin niya sila kung bakit napakaraming tao at kung bakit umiiyak sila,

nagulat siya sa sagot ng mga ito.

Dalawat kalahating araw na umano siyang natutulog.

Ibat-ibang paraan na ang ginawa ng kanyang pamilya at mga kamaganak para gisingin siya pero hindi umano yung umubra.

Nanatiling mahimbing ang tulog niya.

Hindi lubos sa kalain ni lolo na ang konting oras na ginugol niya sa paglalakbay sa Biringan ay katumbas na ng mahigit dalawang araw.

Ayon sa kwento ng kanyang mga magulang.

Umaga na raw at hindi pa siya nakaka-uwi kaya naman nag-alala na sila.

Pumunta man na sila sa lugar kung saan ito nangingisda.

At noon ay nakita nila si lolo na nakasakay pa rin sa bangka pero tulog na tulog ito.

Habang halos mapuno naman ng isda ang kanyang bangka noon,

maraming ibat-ibang ulo na nangunulat.

Maraming ibat-ibang udi umano ng isda ang nasa bangka ni lolo.

Mga isdang sa kaila-ilalimang bahagi pa ng dagat matatagpuan.

Hindi umano nila alam kung paanong nahuli ni lolo ang mga isdang yon.

Basta't ipinagpasalamat na lamang nila na napakarami nun.

Nang akmang gigisingin na umano nila si lolo, hindi na ito magising-gising.

Alam nila na hindi naman ito patay gawa nang humihinga ito ng maayos at kung minsan ay humihilik pa.

Ang hindi lamang daw talaga maintindihan ay kung bakit anumang gawin nila, hindi ito nagigising.

Umabot na nga sa punto na tumawag sila ng mga kalalakihan para pagtulong-tulong ang buhatin pa uwi sa bahay si lolo.

Habang nakikinig siya sa kwento ng kanyang pamilya, napapangiti pa raw siya nun.

Alam niyang ang kaibigan niyang inkanto na si Or ang may kagagawan kung bakit napakaraming isda sa kanyang bangka nang araw na yon.

Ngayong wala naman talaga siyang nahuling ganong karami.

Palim siyang umusal ng pasasalamat sa itinuturing na prinsipe sa buong siyudad ng Biringan.

Nalaman din niya na naibenta sa malaking halaga ang mga isdang yon.

Bagay na malaking tulong sa kanyang mga magulang.

Matapos niyang makinig sa mga ikinikwento ng kanyang pamilya,

ay siya naman ang nagsimulang magkwento tungkol sa mga inkantong

umakahi sa kanya patungo sa maalapat na lugar na matatagpuan dito sa Samar.

Halos lahat ng mga taong naroroon ng mga oras na yon.

Narinig ang kanyang ikinwento.

Kung paanong inilibot siya ng kaibigang inkanto sa siyudad ng Biringan.

Lahat ng mga kakaibang bagay na nakita niya ron.

Detalyado niyang ikinwento.

Pati ang mga pagkain na kinain niya at ang mga pambihirang hayop na nakatira doon.

May ilang natakot sa kwento ni Lolo.

Meron din namang hindi naniniwala at nagsabing panaginip lamang yon.

Pero meron din naniniwala sa buong kwento tulad na lamang ng buong pamilya ni Lolo Raymundo.

Alam daw kasi nila na hindi imposible ang nangyaring yon.

Sadyang makakapangyarihan daw talaga ang mga inkantong.

At malaki rin ang paniniwala nila na talagang may siyudad na Biringan dito sa Samar.

Ang lugar kung saan payak na namumuhay ang mga nilalang na hindi nating kauri.

Maraming maraming salamat mga kagiliw sa paikinig mata ako naman tayo sa shoutout request.

Sa magusta magpa-shoutout, i-message nyo sa Facebook, sa Facebook page, sa Instagram at email na nakalagay sa description ng bawat story.

Hindi tayo nag-check ng mga comment section so hindi po natin siya naikita yung mga shoutout request nyo sa comment section.

Shoutout sa mga bago at sa mga nagsaselebrate ng kanilang monthly sa membership natin.

Salamat sa tatlong bago.

Lady Red, Elma Kumake and Tots.

Happy 1st month, Aza Kaste Gayakan.

Happy 2nd, Vincent Kalilong.

Happy 4th, Ayla Aprong.

Happy 7th, Michael Guzman and Rowena Catalan.

Happy 13th, Sabina Magdaleno.

Happy 14th, Ashes of Roses.

Happy 15th, Queen93, Michelle Blando and MCZ.

Happy 16th, Daphne Lion Eyes.

Happy 17th, Vanessa Anquintos.

Happy 19th, SJ Gaming.

Happy 20th, Clay Thins and Leticia Suzuki.

Happy 22nd, Eduardo Edsiumang and I.M.

Happy 27th, Ephraim S.

Happy 28th, Rosalina Dumdum.

Happy 29th, Widmart Soriano.

Happy 30th, Jeynon Alisa Bernal.

Happy 31st, Elaine Almera.

And happy 33rd, Cairo Saranquin.

Sumanag message, magandang araw po idol.

Si Berto Palaan nga po pala.

Pa-shoutout po kami dito sa Cruz RTW Tita Rizal.

Lalo sa mga ahamon namin na sina Tito Mel at Tita Eden.

Pabati din po kina Tita Edna, Tita France, Pading Carding at Mads Jane.

At kina Patet, Didik, Kuya EJ, Erica, Kuya Jerome, Pilif, Joseph, Mama Weng,

Marvie, Tito Rolly, Sheila, Jo Marie, Rika, at Leslian.

Maraming salamat po.

Stay safe po and God bless.

Lagi pa rin kaming nag-upload.

Lagi pa rin kami nag-aabang ng mga bago mong upload.

Pasensya na at medyo maaba.

Thank you.

Sir, mapagpaalang araw po.

Pa-shoutout po ako, silent listener niyo po ako.

Addict sa napakanta niyong kwento.

Boses.

Angel Grace Campoy.

26:30.000 --> 26:31.000

Na Jody ba ito?

26:35.000 --> 26:35.000

26:36.000 --> 26:36.000

26:37.000 --> 26:37.000

26:38.000 --> 26:39.000

Maraming salamat po.

Ingat pa lagi from Harian Odon.

Thank you.

Ingat ka dyan.

Sir, babatihin ko lang po yung karawan ng anak ko ngayon.

August 21.

Happy, happy 8th birthday.

Solid kami sa inyo sa pakikinig ng walang sawang kwento niya.

Happy birthday, Allison.

Anak, more birthdays to come.

Love ka ni Papa at Mama.

From Allison M. Bilandrez.

Sir, pa-shoutout naman ako sa mga kwento ni Thelma.

Been listening to your channel since 2020.

From Joy Josephine M. Aquino.

Sir, pa-shoutout naman po sa next video mo.

Jonalyn Cardinio at sa anak ko na si Jomel Gernaldo.

Salamat po.

Palagi po ako nangiginig sa mga videos nyo.

Lalo na yung 12 bulitas tapos bakod ni Lola.

Ang ganda po talaga.

From Jonalyn Gernaldo Cardinio.

Pabati lang po sana yung Lola kung laging maingay.

Si Lola Marcelina.

Alejo para hindi magalit lagi.

Thanks po from Brace Enriquez.

And last but not least,

I want to say thank you

to all of my fans

for supporting me.

Thanks po from Brace Enriquez.

And last but not the least,

have a blessed day, sir.

Always na po ako nang pa-shoutout

para sa lalagay lawan ko sa YouTube.

Araw mga gabi, adik na sa MKNT.

Within 3 years, di pa rin nakakasawa.

Hoping na ma-shoutout

from Sir Winn Pedroso

and Mary Jane Candidier.

Thank you, Sir Seth.

Give us some more stories po

from Sir Winn Pagal Pedroso.

Thank you na po.