SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Hanggang ngayon ay mahiwaga pa rin minsan ng refleksyon na ating nakikita sa kaharap na salamin.

Para bang may ibang mundo sa loob nito.

Mundo na sa oras na ikaw ay makapasok ay pwedeng kailanman ay hindi na makalabas pa.

Dear Papa Dudot,

Hello, I'm Thalia, 34 years old, at isang avid listener ng inyong YouTube channel dito sa Dubai.

Habi ko na kasi talaga ang makinig na mga drama at katatakutan sa internet.

Pero sa lahat ng channel na napakinggan ko, ikaw talaga ang pinakapaborito ko.

Iba kasi ang epekto sa akin ng mga sulat na binabasa mo.

Palagi akong may realisensyo na nabubuo kapag natapos na ang kwento.

Lalo na sa mga payo na ibinibigay mo sa iyong mga letter sender.

Papa Dudot, matagal na akong nakatira dito sa Dubai.

Dalawa kaming magkapatid ni Ati Gina at dito na kami nakapag-aral ng high school at college.

Dati talaga kami sa Pilipinas nakatira.

Pero mula nang may panganak ako ni Mama ay nagtrabaho na sila ni Papa sa Dubai

hanggang sa makuha nila kami ni Ati Gina para dito na patuluyin ng pag-aaral.

Mahirap ang naging adjustment naming magkapatid.

Lalo na ako kasi high school ako nagsimula dito at college na si Ati Gina.

Pero naging maayos din naman ang lahat.

Nang makagraduate ako ng college ay nakahanap din naman kaagad ako ng maayos na trabaho.

Pagkalipas ng ilang taon ay magkasunod na pumanaw ang mga magulang namin Papa Dudot

at ng mag-asawa si Ati Gina.

Doon ako nagsimula na mamuhay ng mag-isa.

Hanggang sa makilala ko naman, si Jericho na kalaunan ay naging boyfriend ko.

Pinoy din siya at nakilala ko nang mag-bar ako kasama ng mga kaibigan ko.

Kumusta sa Pinas Ati?

Tanong ko habang doon ako sa kanila nagdi-dinner kasama si Jericho.

Kakabalik niya lamang ulit ng Dubai at naiwan sa Pilipinas ang asawa at dalawang anak niya.

Dalawang linggo lang kasi ang approved na leave sa kanya kaya kinailangan niyang maunang bumalik.

Ganun pa rin sobrang traffic at napakainit, napapailing na tugo ni Ati.

Hindi na yata magbabago yan sa Pinas?

Wika naman ni Jericho.

Limang taon pa lang siya noon sa Dubai at tatlong taon naman ang relasyon namin.

At habang tumatagal, mas lalo pang lumalalayan kaya nga bihira na akong umuwi ng Pilipinas.

Dugtong pa ng boyfriend ko.

Yung asawa ko lang naman ang makulit at palaging gusto umuwi kami doon.

Kung ako lang, hindi ko na rin dadalasan ang pag-uwi kasi masyadong magastos at nakakapagod ang wika pa ni Ati.

Kumusta pa lang bahay natin doon Ati?

Tanong ko at ang bahay na kinalakhan namin ang tinutukoy ko.

Mayos pa rin, mabuti na nga lang at nasisilip at nalilinis ng kamaghanak natin nakatira malapit doon.

Kaya hindi halatang walang tao, tugon pa ni Ati Gina.

Mabuti naman kung ganun, matagal ko na rin kasing hindi nakikita yun, wika ko.

Paano mo naman makikita yun eh mula nang umalis tayo ng Pilipinas, hindi ka pa ulit umuwi doon.

Natatawang sabi pa ni Ati Gina.

Nakakatamad nga kasi, pagtawa ko na rin.

Nang dumalaw nga ako sa mga kamaghanak natin, panayang tanong nila kung may asawa at anak ka na.

Ang sabi ko naman, malapit na.

Pagkakwento ng kapatid ko.

Anong malapit na? Bakit yun ang sinagot mo sa kanila?

Nagtataka at natatawang tanong ko.

Kasi alam ko naman na malapit ka ng pakasalan ni Jericho.

Nakangiti pang wika ni Ati Gina bago tumingin kay Jericho.

Uy ate baka naman ma-pressure si Jericho.

Pandidilat ko ng mga mataas sa kapatid ko na kinatawa lang ng boyfriend ko.

Papadudot ng panahon na yun, handa na rin akong lumagay sa tahimik na buhay.

Kasi pareho naman kaming may trabaho ni Jericho.

Wala kaming mabigat na responsibilidad kung hindi ang mga sarili at nasa tamang edad na rin kami.

Sigurado na rin ako noon kay Jericho.

Siya na ang lalaking gusto kong makasama sa panghabang buhay.

At umaasa ako noon na sanay ganun din siya.

Dahil sa oras na mag-propose siya ng kasal ay hindi ako magdadalawang isip natanggapin yun.

Kaya lang isang taon pa ang lumipas sa relasyon namin ni Minsan ay hindi namin pinag-usapan ni Jericho ang tungkol sa future.

Para bang okay lang sa kanya kung ano ang meron kami noon?

Wala siyang kaplano-plano na i-level up yun.

Akala ko pa nga gagawin niya na ang wedding proposal sa anniversary namin pero wala pa rin.

Hintay ako ng hintay hanggang sa malaman ko ang dahilan.

Kung bakit hindi niya ako magawang pakasalan.

Papadudot na lamang ko noon na may anak na pala si Jericho sa isang babae bago pa man siya umalis ng Pilipinas.

Iwalay naman na sila ng babae kaya lang ay kasal na pala siya dito.

Yung babae pa mismo ang nag-chat at nag-send sa akin ng kopya ng kanilang marriage certificate.

Handa naman sana akong tanggapin yun kasi mahal ko si Jericho.

Ang hindi ko lang matanggap ay yung nalaman ko yun sa ibang tao pa at hindi kay Jericho.

Kaya kahit mahirap at masakit para sa akin ay gumawa ko ng desisyon.

Natapusin ang lahat ng namamagitan sa aming dalawa.

Papadudot bilang parte ng moving on process ko ay umuwi ako ng Pilipinas.

At tumiramuna sa dati naming bahay sa Cebu.

Remote accountant pa ang trabaho ko.

Kaya ayos lang kahit magtagal ako sa Pilipinas noon.

Pero bago ako umalis ng Dubai ay ilang beses pa akong sinubukan na pigilan ni Jericho.

Hindi naman ako nagpipigil lalo na at masyado nang masakit ang mga ginawa niya sa akin noon.

Ang nasa isipan ko ay ilang taon din ang nasayang ko sa relasyon naming dalawa at oras na para sarili ko naman ang piliin ko.

Sa aming dalawa kasi ni Jericho ay aminado ako.

Sa aming dalawa kasi ni Jericho ay aminado ako.

Na ako ang mas nagbibigay ng pagmamahal sa kanya.

Mas klingy ako, mas maalaga at mas mapagmahal.

Kaya naman ako rin talaga ang mas nasaktan.

Kumusta ka naman jan?

Tanong ni Ati Gina na ang kavideo call ko siya sa kaharap ko na laptop.

Okay naman Ati, ang ganda pa rin talaga nitong bahay natin.

Halos walang nagbago.

Ganon pa rin ang itsura niya.

Wika ko.

Sabi ko naman kasi sayo eh, maalaga talaga yung kamag-anak natin na naglilinis dyan sa bahay ng isang beses sa isang linggo.

Wika naman ni Ati.

Nang makauwi ako noon sa bahay ay sobrang nostalgic ng feeling papadudut.

Thirteen years old kasi ako nang umalis ako sa bahay na yon tapos may git isang dekada naman na ang lumipas nang bumalik ako.

Kaya naman talagang nakakapanibago sa pakiramdamang pagtungtong ko noon sa bahay.

Nakipagkita rin ako sa ibang mga kamag-anak at dati kong mga kaklase at kaibigan.

At isa si Myla sa madalas kong makasama noon sa Cebu.

Best friend ko siya noong nag-aaral pa ako ng elementary at palagi pa rin kaming magkausap kahit nasa Dubai na ako.

Anong ginagawa natin dito?

Tanong ko nang makapasok kami ni Myla sa isang antique shop.

May bibilin lang akong kabinet.

Nakita ko kasi na nakapost sa page nila tapos mura lang.

Punta lang doon kasi parang andun yung mga kabinet nila.

Paalam niya.

Mahilig talaga sa mga antique naggamit si Myla.

Madalas niya yung nakukwento sa akin noong nasa Dubai pa lamang ako.

At sa paglilibot ko ay napatingin ako sa isang salamin na nakasabit sa dingding.

Hindi siya kalakihan pero kita ko halos ang buong kalahati ng katawan ko.

Medyo pa oval ang hugis doon kahoy ang gilid at makaluma ang disenyo at uko.

Ang bukit ng kahoy na bahagi nito.

Wala sa loob na naglakad ako palapit sa salamin nang makita ko

ang napakalinaw na refleksyon ko.

Tinitigan ko pa yun na parabang may hinihintay ako na ibang makita

at para rin akong nahihipnotismo na mas tumitig pa doon.

Hinawakan ko pa ang gilid noon at naramdaman ko ang lalim

ng pagkakaukit ng disenyo at gaspang ng kahoy.

Gusto mo yang salamin?

Bahagya akong napapitlag sa biglang tanong na yun ng isang babaeng hindi ko na malayang na sa may tabi ko na pala.

Hindi ko kagad nakita ang refleksyon niya kaya nagulat talaga ako.

Hindi po, wika ko. Kunin mo na. Ibibigay ko sa iyo ng mura, alok niya.

Umiling ako kasi hindi ko naman talaga gustong bilhin ang salamin na yon.

Pero sa curious ko ay tinanong ko kung magkano.

65,000 pesos. Gawasanara ang gilid ng salamin.

Ilang pamilya nang dinaanan ang salamin na yan na mula pa nung panahon ng hapon.

Pagkukwento ng matandang babae na Madam Osang ang pangalan.

Ang mahal din po pala? Sige po, hindi po talaga ako interesado na bilhin yan, ang wika ko noon.

Dumating na rin si Mylott nakita niyang magandang salamin.

Nagaya na akong umanis nang sabihin niyang wala na pala ang cabinet na gusto niya.

Magkano mo ba gustong bilhin nito? Tanong ni Madam Osang.

Hindi sana ako sasagot pero inulit pa niya ang tanong.

10,000? Medyo pabiro na sagot ko.

Sige at ipapabalot ko na sa kahon.

Bayara mo na lang sa kashir.

Kaagad na pagsangayon ni Madam Osang.

Nagulat ako noon papadudot at hindi ko talaga inaasahan na ibibigay niya yon sa ganong klase ng halaga.

Pero dahil napasubo na rin ako ay binili ko na ang salamin at habang pauwi kami ni Myla,

sakay ng sasakyan niya ay sinabi niya na jackpot na raw ako sa nabili kong salamin.

Matagal na siyang bumibili ng mga antigong gamit at tansya niya ay hindi bababa sa 70,000 ang presyo ng salamin na yon.

Ba't niya kaya binenta sa akin ang 10,000 yan?

Nagyo-joke lang naman ako kaya ayan napabili na rin tuloy ako.

Baka may multo.

Pagbibiro ni Myla na ikinatawa ko na rin kasi hindi naman ako matatakotin.

Nang maiuwi ko yon sa bahay ay sinabit ko sa may malapit sa sofa sa sala.

Wala kasing salamin doon kaya pumunta ako sa banyo para manalamin bago umalis ng bahay.

Sa lahat ng gamit sa bahay namin yun lang ang antigo kaya naman kapansin-pansin din talaga papadudot.

Kelan ka babalik dito sa Dubai?

Tanong naman ni ate Gina na noon ay ka video call ko.

Hindi ko po alam e.

Hindi pa naman ako pinapabalik ng boss ko.

Ang wika ko naman.

Buti na lang remote ang trabaho mo kaya ayos lang na magtagal ka dyan sa Pilipinas.

Dalawin mo pala sina Lola Iska.

Nagchat sa akin yung isang pinsa natin at hinahanap ka raw doon.

Sakto kasi fiesta na rin sa bayan nila.

Sa susunod na linggo, wika pa ni ate.

Sige ate, pupunta ko sa kanila sa fiesta para naman makita ko rin ang ibang kamag-anak natin doon.

Ang sabi ko.

Sigurado na matutuwa si Lola Iska kapag nakita ka niya kasi panayang hanap niya sakin sayo.

Noong dumalaw ako sa kanya,

ang sabi pa ni ate Gina.

Nagpatuloy ang kwentuha namin nang mapansin ko ang biglang pagkunot ng noon niya.

Kababalik ko lang sa sofa noon nang kumuha ko ng inumin sa kusina.

May kasama ka ba dyan sa bahay?

Tanong niya.

Ha, e wala naman. Bakit?

Pagtataka ko.

Para kasing may nakita kong babae na nakatayong malapit dyan sa sofa kanina.

Tugon niya.

Napalingo naman ako sa likuran at napangitin ang makita ko ang salamin.

Ah, baka refleksyon ko lang yung nakita mo nang dumana ko doon sa may salamin.

Bumili kasi ako ng antique mirror kahapon.

14:20.600 --> 14:25.600

Oo nga, antigong salamin nga,

ang wika pa ni ate.

Sinamahan ko kasi si Myla sa antique shop kahapon kaya ayan,

napabili na rin ako ang sabi ko.

Ang ganda, parang pang horror movie.

Pagtawa niya.

Actually, papadudot ang lakas ngang makahorror movie ng salamin na nabili ko.

Kaya nga kapag may mga oras na kapag dumadaan ako sa salamin na yun

at parang naiiwan ang refleksyon ko ay iniisip ko na lamang na parang tinatakot ko lamang ang sarili ko.

Masyado ako nadadala sa mga horror movie na napapanood ko na may kinalaman sa salamin.

Ang salamin kasi ay nakasabit sa dingding na nasa malapit sa kusina.

Kapag bumababa ako ng hagdanan ay madadaanan ko kaagad ang salamin na yun.

At may mga oras talaga na nakikita ko sa peripheral vision ko na may babaeng naroon sa salamin

Parabang naiiwan ang refleksyon ko sa salamin.

At kapag naglalakad ako pabalik ay matatawa na lamang ako kapag napagtanto ko na namamalik matalang pala ako.

Naranasan ko rin yun kapag nagsusuklay ako sa harap ng antigong salamin.

Tapos nagmamadali ako kapag gumaalis na ako.

Parabang nakikita ko ang refleksyon ko na biglang gumagawa ng kakaibang ngiti sa akin.

Hanggang isang umaga papadudod ay dinalaw ako sa bahay ni Tita Minerva.

Kapatid siya ng mama ko na matagal ko na rin hindi nakikita.

Siya din na nag-aalaga sa aming magkakapatid noong nasa abroad pa ang parents namin.

Kakauwi niya lang din daon ng sibug aling sa Maynila kaya naisipan niya akong dalawin.

Masaya kaming nagkwekwentuhan sa may salad sinabi ko sa kanya na kukuha lamang ako ng mamimerienda namin ang hapo na yun.

Bago lang tong salamin mo sa bahay ha?

Tanong ni Tita nang pabalik na ako sa sala na may dalang tray ng juice at sandwich.

Nakita ko siyang nakatayo sa harap ng salamin pero medyo malayo na parang ayaw niya iyong hawakan o mas malapitan.

Yes, Tita. Kabibili ko lang noong isang linggo. Mura lang ang bili ko dyan. Pagbibid ako.

Hindi siya nagsalita at nakatitig lamang sa salamin.

Medyo nasa gilid pa nga siya na parabang iniwasan niyang makita ang sariling refleksyon.

Itapon mo na yan. Hindi yan dapat nandito.

Seryosong sabi ni Tita Minerva bago bumalik sa may sofa.

Sumunod ako sa kanya at binabana ang tray.

Tita, sayang naman kung itatapon ko lang.

Sabi ni Myla, nasa 70,000 daw ang ganyang salamin pero nabili ko lang ng 10,000. Kwento ko.

Doon mas lalong sumeryoso ang muka ni Tita at tumingin sakin.

Binenta yan sayo ng mura kasi malas ang dala ng salamin na yan sa ibang tao.

Kaya ibang pakaramdam ko sa labas pa lang ng bahay ninyo.

Mabigat, madilim at alam kong mali.

Nang makita ko ang salamin, naramdaman ko na kagad kung ano yun.

May sumpa na nagmumula sa loob ng salamin.

Bago ka pa kapitan ng sumpa na yun ay alusin mo na yan sa bahay na ito, utos ni Tita Minerva.

Isang faith healer ang tita ko papadudut kaya naman marami siyang mga weird talagang bagay na sinasabi.

Karamihan doon ay hindi namin masyadong sineseryoso kasi nga alam namin na pwedeng katangisip niya lamang yun.

Kasama na doon yung sinasabi niya sakin at tungkol sa salamin.

Oo, nakakaramdam ako ng kakaiba pero hindi ibig sabihin noon ay totoo na kaagad ang sinasabi.

Hanggang sa magising na lamang ako isang madaling araw na may babae nakaupo sa may tiyan ko

at mahigpit na sinasaka lang leg ko.

Mahaba ang buhok niya halos tumakip sa mukha niya.

Pilit akong kumikilos pero sadya siyang mabigat.

Hindi ko rin maalis ang kamay niya para bang mauubos na ang hangin ko

at ang tangin na hawakan ko lang nang muli kong maikilos

ang mga braso ko ay ang mahaba niyang buhok na pilit kong hinahatak para pakawalan niya ako.

Pero nanlaki ang mga mata ko dahil nang mahawi ko ang buhok niya nakita ko ang sarili kong mukha na nababalot ng malapot na dugo.

Nanlaki ang mga mata ko nang bigla pang lumabas ang malapot na dugo sa bumuka niyang bibig at kumalad sa buong mukha.

Lika't dibdib ko.

Doon ako biglang nagising papadudut at napasiksik sa sulok ng kama ko.

Binuksan ko rin ang switch ng ilaw at nilibot ang paningin sa buong kwarto.

Walang ibang tao doon.

Walang babaeng duguan.

At ako lamang mag-isa ang nasa loob ng kwarto.

Malalim ang paghingang ginawa ko habang sapo ko ang dibdib ko.

Grabing bangungut at parang gusto akong patayin.

Nag-decide akong lumabas ng kwarto at buhabana para uminom ng tubig.

Pero bago pa ako makarating sa kusina ay nakita ko naman sa peripheral vision ko na parang naiwan ang refleksyon ko sa nadaanang kong antigong salamin.

Saglit ako nag-isip sa kinakatayoan ko bago ako nag-design na dahan-dahang maglaka at pabalik sa may salamin.

Ang nasa isip ko kahit alam kong namamalik matalamang ulit ako ay gusto ko paring makasigurado.

Limang mababagal na hakbang ang ginawa ko.

Pabalik sa may pwesto ng salamin.

Parang nag-slow motion ang lahat habang papalapit na ako ng papalapit.

Hanggang sa tila biglang tumigil ang oras ng mapaharap na ako sa salamin.

Ando na ang refleksyon ko.

Pero may nakakatakot ng ngiti sa kanyang mga labi.

Maraming sugat ang kanyang duguang muka at nabubulok na ang kanyang mga ngipin.

Parang ako na malapit ng maagnasang mukha.

Pero hindi. Hindi ako yun. Sigurado ako na hindi ako yun.

Napatras na ako noon papadudut.

Sinampal ko pa ang sarili ko para magising ako sa bangungot na yon.

Nasaktan ako pero nanatili ako sa ganong sitwasyon.

Ang refleksyon ko ay nakangiti pa rin sa akin at tila natutuwa sa nakikita niyang takot sa mukha ko.

Hindi yun isang bangungot.

Totoong may sariling buhay ang refleksyon ko.

Muli ako napatras na makita ko ang refleksyon ko na lumalapit sa salamin.

Patapit siya ng palapit at kaunti na lamang ay lalabas na siya mula sa antigong salamin.

Nanilaki ang mga mata ko.

Nanginig ang buong katawang ko at sa takot ko ay binatuko sa salamin ang hawak kong cellphone.

Alos sabay-sabay na bumagsak sa tiles na sahigang nabasag kong cellphone at salamin.

Napatras ako.

Hindi para iwasan ang mga bubog kung hindi dahil sa takot.

Nabaka biglang nasa paligid na ang duguang babae na refleksyon ko.

Pero nakahinga ko ng maluwag dahil wala akong kahit na sino o anong kasama sa loob ng bahay.

Papadudod pinatapong ko na kaagad ang antigo na salamin na yun at wala akong kahit na sinong pinagsabihan na nangyari sakin.

Ayoko kasing isipin nilang na babaliw na ako.

Ayoko matawag na weird na mga tao sa paligid ko.

Kaya naman pinilit kong alisin ang takot na nararamdaman ko.

Inisip ko na wala na ang antigo salamin sa bahay kaya wala na rin akong dapat nakatakutan.

Pero hindi ko alam kung bakit patuloy parin akong dinadalaw ng duguang kong sarili sa bangungot ko.

At may mga oras na nakikita kong refleksyon kong umingiti sa iba't ibang salamin sa loob ng bahay.

Para bang hindi na walang babaeng yun sa loob ng bahay.

Nandun pa rin siya at patuloy akong ginugulo.

Sinubukan kong bumalik sa antique shop kung saan ko nabili ang antigo salamin.

Pero nangilabot ako ng malamang kung wala na si Manang Osang at malaki ang nagbago sa itsura ng shop.

Para bang nalugi at halos wala na ang natirang mga gamit.

At tanging ang anak niyang babaeng na lamang ang nakausap ko.

Ikaw pala nakabili ng antigo salamin.

Matagal na yun dito sa shop namin at alam ko na ayaw ni mama na ibenta yun.

Kaya nagtataka ako nang biglang nawala na dito.

Narinig ko na yun daw ang nagbibigay ng swerte sa shop namin.

Kaya nang mawala ito, minalas na kami pagkwakwento niya.

Pero hindi naman ako sinwerte.

Walang swerte ang lumipad sa akin.

Weak ako.

Mapait na ngumiti ang kausap ko.

Hindi ka talaga sa swerte hen.

Kasi ang alam ko, sinuman ang malapitan ng salamin na yun

na hindi namin kamag-anak o kadugo ay kakapitan ng malas o sumpa.

Siguro ay ayaw na ni mama na manahing ko ang salamin

pati yung babaeng palaging niyang kinakausap sa salamin na yun.

Ayaw niyang ibigay sa akin ng responsibilidad na alagaan ang salamin.

Kaya binenta na lamang niya.

Kahit ang kapalit ay buhay pa niya.

Malungkot na pagkwekwento pa niya.

Tinanong ko siya kung anong dapat kong gawin para mawala ang sumpa na kumapit sa akin.

Pero hindi niya raw alam kaya wala akong nakuhang kahit na anong sagot mula sa kanya.

Papadudot muli kong naranasa ng hindi magandang presensya ng refleksyon ko sa bahay.

Kakapasok ko lang ng banyo at saktong may salamin doon.

Patapos na ako sa aking skin care routine ng pagmulat ng mga mata ko.

At pagharap sa salamin ay nandunan naman ang refleksyon ko at nakangiti siya ng diretsyo sa akin.

Dugoan ang kanyang muka at ng mga oras na yun ay malinaw kong nakikita ang malalim na sugat sa kanyang pisngi.

Ang nakakapangilabod pa doon,

sa muling pagmulat ng mga mata ko ay bigla ko na lamang nakita ang sarili kong nakakulong sa loob ng salamin.

Ang refleksyon ko ay nasa loob ng banyo at wala akong makita kahit na ano sa paligid ko kung hindi puro kadiliman lamang.

Mukha ko ng duguan ng mga oras na yun at ang refleksyon ko ay may maayos na muka at nakatingin sa akin habang malaki ang ngiti sa kanyang mga labi.

Pilit at malakas kong hinampas ang salamin at tila nais ko yung basagin pero nabigwa ko.

Hanggang sa makita ko na lamang ang sarili ko na pawisan at nasa ibabaw ng kama ko.

Kinurot ko pa ang balat ko at napagtantokong gising na ko.

Gising na gising na pero hindi ibig sabihin noon ay tabos na ang sumpa ng refleksyon ko.

Doon ako humingi ng tulong kay Tita Minerva.

Kagad siyang pumunta sa bahay kinabukas sa noon.

Ang masamang sumpa ay nakakapit na sa lahat ng sulok ng bahay na ito.

Hindi na siya makakalis pa dito.

Pero pwede ka paring makaligtas mula sa kanya.

Kailangan mong umalis sa bahay na ito nang walang kahit na anong dalang gamit na pwede mong makita ang refleksyon mo.

At pagkatapos ay sunugin mo ang sinutmong damit para tuluyan ang maputol ang koneksyon niya sa iyo.

Tugon pa ni Tita Minerva.

Papadudod sinunod ko ang sinabi ni Tita Minerva.

Iniwang ko halos lahat ng gamit ko pati na ang laptop ko, passport ID at pera lang ang dinalako nang umalis ako sa bahay na iyon at nakitira muna sa kanila.

Mula noon ay naging totoong tahimik na ang buhay ko.

Bumalik na rin ako dito sa Dubai at ngayon nga ay may asawa at dalawang anak na rin ako.

Hindi ko talaga makakalimutan ang pangyayarang ito sa buhay ko.

At wala din akong masyadong pinagkwentuhan dahil takot akong mahusgahan.

Pero sigurado ko na hindi lang ako ang nakaranas ng ganitong klase ng kababalaghan.

Dito ko na po tatapusin ang sulat ko.

Lubos na gumagalang Thalia.

Maraming storya ang pwedeng bumalod sa mga bagay na gusto nating makuha.

Hindi natin alam kung saano o paano yung ginawa.

Ang bawat kwento kung paano nabuo ang isang bagay ay pwedeng nakakatuwa,

nakakakilig o nakakapangilabot.

Kagayan ang nangyari sa ating letter sender na si Thalia.

Dahil sa antigong salamin na nabili niya,

binalot ng kababalaghan ang bahay at buhay niya.

Kaya naman mag-inga tayo sa mga gusto nating bilhin.

At anumang nakakatakot o kababalaghan ang mangyari sa atin,

huwag natin kakalimutan ng magdasal at tumingin ng tulong at gabay mula sa puong may kapal.

Magaproblemang kaibigan, dito ay pakikinggan ka.

Sa Papadudud Stories, kami ay iyong kasama.

Dito sa Papadudud Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papadudud Stories, may nagmamahal sa'yo.

Papadudud Stories

Papadudud Stories

Papadudud Stories

Papadudud Stories