Meron na po Shopee Page ang Manila Urban Fixed! 😊 Link: https://shopee.ph/manilaurbanfixed 4 years as a vlogger. Manila Urban Fixed Here! :) Usapang Fixie nanaman mga Kapadyak at Ka MUFFERS!! Manila Fixed Gear, Fixed Gear Manila, Usapang Fixed Gear! Pinoy Fixed Gear channel. Pinoy Fixed Gear, Fixed Gear Philippines, Fixie Bike Philippines, Ride Vlog, fixie vlog philippines, fixie vlogs, fixie bike vlog, fixie ride vlog, fixie ride out, usapang fixie bike, manila urban fixed, muf, manila urban fixie, manila urban fixed gear, allen mejia, martin allen mejia, admin allen, admin a Team Espana Cycling Jersey Order Form: https://forms.gle/8P6gC1RfKwXZtBsi6 Team Espana Shopee Shop! Link: shopee.ph/teamespana1611 Insta360 X3 na Camera ba ang habol mo? Bile na po dito! 😎 Link: https://www.insta360.com/sal/x3?insrc... If you want a Quality Track, Road and MTB Carbon Wheelsets then head on to Superteam Wheels! 💯 Order Yours now at https://superteamwheels.com 😍 and avail the Code "MUF23" For a huge discou

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Hello, Kamuffers!

Like sabi ko last time, ako ay mag-update.

Mag-update ako ng one month ng pag-vlog ko.

Pagiging full-time vlogger ko.

Pero medyo napatagal, no?

Napatagal ng almost two months kasi busy nga ako.

So ngayon ang pag-uusapan natin.

And chill lang.

And medyo fonteng edit lang.

So ang pag-uusapan natin today is ang pagiging vlogger ko

for four years and a little story about me.

So, well, pinanganak ako sa QC,

pero sa Manila ako lumaki.

Kaya Manila Urban Fix kasi doon din ako tumaya

and dito ako lumaki.

So yung bata ko, syempre,

kung ano-ano na lang ang gusto ko maging sa buhay.

So I wanted to become, you know, parang train mechanic

kasi katabi kasi ng bahay namin train.

So kapag nakakita ko ng train,

eh ako'y masaya kasi, you know, ang lalaki.

So, you know, tapos, if I'm not mistaken,

medyo natatandaan ko din dati

na gusto ko na magbenta ng mga meats sa palengke.

So, syempre, bata pa ako noon

kung ano-ano ang mga aking naiisip or gusto.

And yung bata ko, which is wala ko mga prueba,

pero ako ay isang artist dati.

So mahilig ako mag-drawing, especially birds,

dahil ang sleek nila tignan.

So, tumagal yung panahon, lumaki ako.

And then, I remember grade four, nagkasakit ako.

Tapos, dinala ko sa USTH or UST Hospital,

University of Santo Tomas Hospital.

And then, yung time na yun,

after ko gumaling or after ng consultation,

dinala ko ng mama ko sa loob ng UST Campus mismo.

Tapos, yung UST Campus na yun, umikot-ikot kami.

And I still remember yung mga inikutan namin doon sa loob.

And yung araw na yun, na-inlove ako sa university na yun.

And I said to myself na gusto ko maging eskwela to.

And this would be and will be my dream university

in college, pag tututungan ako sa college.

So, dumating yung panahon na nahilig na ako sa mga computers.

Well, actually, dati pa ako mahilig sa computers.

Pero, parang umanan na ako sa computer

since nag-come shop na ako palagi.

So, parang curious ako kung paano gumagana.

And if I'm not mistaken, mayroon kasi akong isang computer noon

sa computer shop na mamatay siya bigla-bigla.

And then, yung tinanong ko, yung nagpapantay,

bakit ganito yung computer?

Eh, sabi sirado yung power supply.

So, isa yun sa mga pinaka-early na tatandaan ko

na takantaka ako bakit ganito yung computer.

And, you know, nag-research ako.

And then, sa mga computer enthusiasts diyan, no,

kilala nyo na ito, si Linus Tech Tips.

So, si Linus Tech Tips or si Linus Sebastian.

Naabutan ko pa siya sa NCIX

and naabutan ko pa siya sa Linus Tech Tips na YouTube channel

below 50,000 subscribers.

Pero ngayon, mga 14 million subscriber na siya.

So, ganun na katagal na aking fan niya.

So, gusto ko talaga maging engineer.

But it didn't work out dahil hindi ako mahilig sa math

or hindi ako magaling sa math.

And then, lumaki din ako na mahilig sa computer.

And then, lumaki din ako dito nga kay Linus Tech Tips.

So, I said to myself na pala kong maging trabaho

is itong pagko-computer.

Malapit na yung college

and hindi ko alam anong course pipiliin ko.

Tapos, sumanong-tanong-tanong ako,

ang daming tao na nagsabi sa akin na

mahilig ako mag-build ng computers

pero yung IT or computer engineering

it's not about building computers.

So, medyo nalungkot ako to be honest.

Actually, hindi pala medyo nalungkot.

Nalungkot talaga ako to be honest.

Tapos, nag-isip ako na mabuti.

Sabi ko, ano nga ba talaga ang hilid ko?

So, yung mga bandang 2018, 2019 there.

Then, I realized na sobrang hilid ko pala sa history.

And hindi ko masyadong alam

or hindi ako masyadong aware.

Yung parang in-examine ko na sarili ko

na mahilig pala ako sa history

parang doon ko na-realize na

oh, bakit kaya hindi ako maging history teacher

or mag-history major?

So, yun yung pinakaunang kinuha ko sa UST.

And then, ginawa ko nalang second option yung IT

or yung information systems rather.

So, nalungkot ako na hindi ako pumasa sa pagiging history.

Tapos, ayun.

Bumagsak ako doon sa second na choice ko

which is information system.

Doon ako bumagsak.

Not literally lang bagsak in grades pero

doon ako bumagsak.

Like, that's my choice.

So, I must say,

sa buong apat na taon ko sa university,

in terms of education,

hindi ako masaya.

You know?

Hindi ako masaya.

Malungkot ako.

Dahil hindi ko gusto

yung mga tinuturo.

Dahil, again, I like building pieces

but I don't like coding.

So, I like history

pero hindi ako pumasa sadly.

So, yeah.

Four years, kung tiniis.

Four years, akong may nagago.

Four years, akong mga may nasaktan.

Not physically.

Pero, you know, in terms of acads,

mayroon ako na let down ng mga tao.

Pero, ultimately,

tiniis kong pumasa.

And, sa awa naman ng Diyos,

pumasa naman ako.

And, graduation ko nga.

And, graduation ko nga.

Yun, June 30.

Ay, June 30 tuloy.

Ay, tama!

June 30.

And then, after nun June 30,

July 1 ata o July 4,

nag-start na po ko ng pagvlog ulit

after nung medyo pahinga ko.

So, ito na nga.

Yun, 2019,

bago ako pumasok sa college,

sa Australia ako nun,

kasi nag-share ako sa tito ko na

nag-vlog ako.

Pero, yung time na yun,

nag-vlog ako about editing

kasi nag-i-edit ako.

So, tinanong ko ng tito ko na,

bakit hindi mo i-vlog yung pagbabike?

Eh, mahilig ka sa bike.

Well, I said to myself na,

oh nga, no.

Bakit hindi?

So, pag-uwi na pag-uwi ko sa bansa.

Malapit na mag-college

kasi August yung college.

Doon na din ako,

doon na din ako nag-vlog.

And then,

yung vlog na Manila Urban Fix,

hindi ko naman sya masyadong sineryoso.

Kasi alam kong walang manonood,

pero,

to my surprise,

halos mag-300,000 subscribers na tayo

and more than 110 million views

combined.

In short,

nag-pop up po ang Manila Urban Fix.

So, since 2019 hanggang ngayon,

eh,

ang tagal ko na po nag-vlog.

So, 4 years.

Bigyan ko po kayo ng example, no.

Na, baka 4 years

mag-vlog?

Bata-bata pa?

Or, ang konti-konti pa?

What if I told you

yung mga favorite YouTubers nyo

mga 8 years, 10 years?

So, in short,

kalahati lang yung edad ko sa kanila

in terms of YouTube career.

So,

in the first year,

it was terrific.

Mabilis.

Mabilis mga kilala.

Lumaki agad-agad.

Second year,

tuloy-tuloy pa rin yung growth.

Pero pag-ating yung third year,

pandemic strikes.

Medyo bumaba po.

Actually,

medyo bumaba.

Dahil hindi na rin ako makapaglabas

and then,

doon na rin ako nag-start ng,

what do you call this?

Doon na rin ako nag-start ng

sit-in vlogs.

So, yung sit-in vlogs na yun,

doon din ako sumikat

sa sit-in vlogs.

So, doon din

lumakas yung traction ko

sa sit-in vlogs.

Pero,

ngayon,

medyo

year 4,

wala na akong skwelahan.

Graduate na ako.

Kundi itong

Manila Urban Fix.

Now, may napanood ako

isang video about

productivity.

Kasi,

yung nasa isip ko

ng productivity,

the more na

you create,

in my opinion,

the more that you create,

the more that

you will be happy.

The more that you create,

the more

that you will be happy.

The more that you create,

the more

that you will be happy.

And you will be

parang

contented

or content

ka sa

sarili mo,

sa ginagawa mo.

Or,

parang masasolve

lahat ng problema.

Pero,

I was wrong.

I was very wrong.

So,

ginagawa ko na yun,

ginagawa ko na yun,

yung college days pa

or high school days na,

hindi ko binibigay

yung aking

best

sa high school

and sa college

dahil

alam kong

alam kong

hindi ko naman kailangan

yung mga high grades

or yung mga honors.

So,

I was happy

noon time na yun.

Kasi,

half bike,

half

school.

So,

in short,

hindi yung buong buhay ko

na sa eskwelahan,

hindi buong effort ko

na sa eskwelahan.

Parang balanse,

rather.

So,

yung productivity

is just

at a

normal rate,

not a total rate.

Now, ngayon,

ngayong full-time vlogger ko.

Kasi,

gusto ko magpahinga

kasi one year.

And at paalam na ako

sa magulang ko

nagpapahinga

one year.

So, yung one year na yun,

pumayag sila

and then

na sabi ko sa sarili ko

na gusto ko maging

productive.

Pagkumuha ng videos

araw-araw.

Gusto ko mag-i-edit

and all.

Well,

two months in,

almost two months in,

the feeling na

gusto ko na mag-give up.

Now, you might say na,

wow, Alan,

grabe ka naman,

kakasimula mo pa lang

ng pagiging

full-time vlogger

tapos,

ganito ka na.

Now,

and baka sabihin nyo

na,

may mas mayapang

trabaho sa akin,

may mas hard labor

pa sa akin,

trabaho sa akin.

And,

you're right.

Lahat na sinabi nyo,

tama.

Pero,

let me explain.

Yung sa video

na sinasabi ko

nga kanina,

yung productivity.

If I'm not mistaken,

sa video na sinabi na yun,

productivity,

hindi siya matatapos.

Hindi ka matatapos

sa productivity.

So, kung

bino-burnout mo lang

sarili mo,

kung tinutudan mo lang

sarili mo,

dahil,

in the end,

or in the end of the day,

the end of the week,

or even the end

of your life,

hindi mauubos

yung in need

of productivity.

The waves

are endless.

Hindi matatapos

ang in need

of productivity.

And,

yun yung mali ko.

Habol ako

ng habol

ng productivity,

thinking na

it would,

you know,

be great.

You know,

matatapos

lahat ang problema ko,

or yayaman ako,

or magiging

masaya ako.

Pero,

in the end,

sunog na sunog na ako

sobra.

Halos

3 hours,

4 hours na lang

tulog ko

sa isang araw.

Bike sa umaga,

chores,

and then,

edit,

edit lang ng

edit,

edit lang ng

edit,

gawa script,

gawa script,

content,

content,

isip ng content.

So,

ayun,

2 months,

ganoon,

sunog.

And,

not to mention,

di ba,

3 to 4 hours of sleep,

not to mention,

mali pa yung

sleep schedule.

So, baliktad pa.

So,

ang masasabi ko,

or ang realization ko

dito sa pangalawang

month

ng pagpavlog ko,

or pagiging

full-time vlogger,

and

4 years na pagpavlog

is,

I think we need to

prioritize,

or rather,

I need to prioritize

myself

rather than

productivity.

Because,

kapag tinawad ako to,

siguro mas malulungkot ako,

siguro mas baba ba

yung quality

ng vlogs,

siguro mas isiraan ako

ng ulo,

siguro yung

1 year na pahinga,

hindi magiging

pahinga.

Now, then again,

mga may

mas hardworking

sa akin

na netotobaho,

o may mas hard labor

and all,

naman wag nyo ako

i-compare,

kasi mga may

sarili-sarili tayo

pinaglalaban,

or nilalabanan.

And,

ito ang aking nilalabanan

is,

wrong take

on productivity,

and then,

burnout.

I don't want to say

insomnia,

nakatulog naman kasi ako,

pero yung tulog

sobrang ikle,

and mali pa yung

oras sa araw.

So,

and then,

nakukulangan din ako

ng time sa mga ibang tao,

sa mga

tao

ano ba,

mahal ko.

I'm not saying romantically,

platonically,

so,

mga may best friends

akong hindi na

sasamahan.

Kasi,

dami kong ginagawa,

ay, hindi kong muna gagawin to,

even though na

yung mga ginagawa ko are

self-imposed deadlines.

So,

yeah.

So,

bigyang one example,

kung gaano

strict yung

aking self-imposed deadline

due to productivity.

So,

madami nang nagagalit sa akin

dahil hindi ko sila nakausap.

Madami nang tatampo

dahil

hindi ko napapansin

yung mga chat nila,

messages nila.

Madami kong nakakaligtahan

ng mga ibang bagay-bagay

dahil

pure-edit lang ako,

pure-gawa na script.

And,

nauubusan na ako na

ng time sa sarili ko.

Ang ironic, no?

I got the whole year

for myself

and yet,

wala kong oras sa sarili ko.

Yung favorite na game ko,

Left 4 Dead,

Battlefield 4,

Team Fortress,

hindi ko na malaro

Uhm,

dahil na sa isip ko lang

edit lang, edit.

And,

big ako din kayo na isa

pang example.

Uhm,

nakikita niyo tong video nato

na napapunta ako sa

Marugame Udon.

It's like

three months

since na last na

Marugame Udon ko

but I have the money.

I have the time

pero

I can't pay

I can't make that time

or

hindi ko makuha yung time na yun

sa gusto ko.

So,

masaya ako.

Masaya ako na makakain ako ulit

dito sa Marugame Udon

dahil

yung girlfriend ko na

na-introduce sa akin dito.

Ay,

yung taste

ng Marugame Udon,

yung

taste ng

itong beef na may egg.

I forgot what it's called

pero ang sarap.

So,

halos mayiyak-iyak ako

yung

kumain ako niyan.

Not because,

oh sige sabihin natin emotional ako

or hindi ko na-repress

yung naramdaman ko

pero

nai-realize ko din yung time na yan

is

in a way

na-deprive ko talaga

sarili ko

due to my

self-imposed

the deadline

due to

hard and luck

on productivity.

Wrong take on productivity.

You know.

So,

siguro yung

yung tumapak talaga sa akin

if hindi ako nagkakain ng proper sleep.

And due to that

no proper sleep,

nakakasika ng ulo.

Walang other

words for that eh.

Nakasika talaga ng ulo

kung walang tulog.

And,

ayun.

Pero,

you know,

gumagawa naman ako ng plans.

Plans

and

fixing this.

And it's not an instant.

Hindi naman sya hundred percent

doon na agad.

So,

ano yun,

ganun,

ganun talaga.

It will take time.

And,

so,

now you might think

bakit naman ako ganito ka-honest.

Ganito naman ako talaga

sa Manila Urban Fix

noon noon pe.

If I say

na ang engineering

ng isang bagay nito

is

piece of shit

pangit

masisirain

then I would say it

na piece of shit talaga sya.

Para maging aware kayo

and hindi masayan pera nyo.

So,

siguro

this is one of my first time

na maging sobrang open sa inyo

about sa aking personal life.

And,

in my opinion,

I think you really deserve it.

Kamafers kayo eh.

Tatandaan nyo.

Walang Manila Urban Fix

kung walang mga kamaflers.

Walang Manila Urban Fix

kung walang

ano, no.

Which is kayo.

So, yun lang

ang masasabi ko

end of the video.

That's my update.

Four years bilang vlogger

and then

two months

on the wrong take

of productivity.

Have fun.

Take care mga kamaflers.

Ang masasabi ko lang sa inyo

in my own experience

sa mga bata dyan

or sa mga

personal life

dyan

or sa mga

burnout din dyan.

Ang masasabi ko lang

mga kamafers is

please, please

itamaan natin

and ibalance natin

ang buhay

dahil

life is

meant to be lived.

Because life is

meant to be

lived

and

lived

and lived.