ANG KARGADOR AT ANG PASAHERO NG BARKO | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NG NICERO

Kwento namin ito ng aking ama at kapatid.

Nasa walong taong gulang ako noon.

Nasa sampung taong gulang naman ang kapatid ko na si Camille.

Tawagin niyo pala ako sa pangalang Ronnie.

Bali itong mga panahon na ito.

Nagkaroon kami ng mahabang biyahe.

Kasama ang aming ama na tawagin na lamang nating June.

Bagamat hindi pa uso noon ang mga bus na sinasakay ng Roro para magbiyahe pero...

uso na noon yung pwede mong isakay sa barko ng Roro ang sarili mong sasakyan.

Galing kami ng San Juan noon sa Manila.

Plano namin na iuwi kami ni Papa sa mga lolo at lola namin sa probinsya.

Pero dadali namin yung sasakyan.

Naiwan si Mama sa Manila noon sa kadahilan ng meron siyang trabahong kailangang tapusin.

Magtataga lang naman kami ng dalawang linggo.

At ang biyahe naman ng barko ay araw lamang ang aabutin.

Dalawang isla mula sa Manila ang sasampahan namin.

Pwede naman sanang isa.

Kaso ewan ko sa Papa ko.

May dadaanan pa umano siya sa isang isla noon.

Dahil may mga kamag-anak kami doon na merong ipapadala para kay lolo.

Kami naman ang mga anak siyempre.

Ano magagawa namin diba?

Bumiyahe na kami noon.

Maayos naman ang pagdating namin sa Pierre.

Binaba muna kami habang pinapasok ni Papa sa loob ng barko ang sasakyan.

Habang nangyayari yun,

biglang nagreklamo si Atika Milgawanang

parang amoy danggitumano.

Amoy tuyo na mabantot.

Ang naisip ko naman noon ay normal na yun sa Pierre kasi minsan na rin kaming sumakay ng barko.

Nagulat na lang kami.

Nang maramdaman namin na

merong kamay sa parehang balikat namin ni Atika Mil.

Nakasampa ang mga kamay na amoy danggit.

Kulubot.

Mahaba ang daliri at madumi at mahaba ang kuko.

Eh di kami.

Nagulat kami ni Atika Mil noon.

Napalayo kami

bago tumingin ng samay.

Uso pa naman yung nangunguhan ng bata noon.

Doon ay nakita namin siya.

Napakahaba ng buhok niya pero

purong itim ito.

Hanggang puweta ng buhok niya.

Titig na titig siya sa aming dalawang magkapatid.

Alam mo sir,

hindi siya pinapansin ng mga tao sa paligid na nag-aaral.

Para bang

kami lang ang nakakakita sa kanya?

Titig na titig siya sa amin.

Alam mo yung mata niya yung itim pero

pag nasisinagan

namumula.

Parehas kami ni Atika Mil na hindi maalis ang tingin sa matandang babae.

Atika Mil

Parehas kami ni Atika Mil na hindi maalis ang tingin sa matandang babae.

Hindi nito binitawan ang mga balikat namin.

At mas hinigbitan pa nga ang pagkakahawak nun.

Tulala lamang kami.

Ultimang si Atika Mil ay natulo na ang laway at hindi niya umano malunok yun.

Hanggang sa may kungsinong anghel na hulog ng langit na lumapit.

Isa ito sa mga kargador.

Kitang kita namin na hinawi niya yung kamay ng matanda.

Sabay hawak saming dalawa.

Hinatak kami ng lalaking kargador palayo at malakas na sinabing

Papa nyo yung nagpasok ng sasakyan nyo dun sa barko diba?

Halina kayo.

Mauna na kayo dun sa taas para masalubong nyo siya.

Sabay sigaw nito na paunahin nga daw muna kaming makaakyat na pinagbigyan naman.

Lumingon kami sa huling pwesto namin at nakita namin ang matandang babaeng

nakatitignang masama sa amin nun.

Ipinuesto kami ng kargador sa may malapit sagdad na akyatan ng mga tao

na nagmamaneho at nagpasok ng kanilang sasakyan sa loob ng barko.

Nakita namin si Papa doon na pumipila na inaayos ang sasakyan namin.

Mga ilang segundo lamang ang nakalipas ay bumalik ang lalaking kargador.

Meron itong dalang maliit na bag.

May laman na kung ano-anong nakaplastik at boteng maliit sa loob.

Ang sabi niya,

Itago daw at kapag biniwisit pa kami ng matanda, ilabas namin yun.

Hanggat maaari ay huwag na huwag kaming lalayo sa tatay namin

at tingnan namin ang isa't isa.

Pagkatapos noon ay umalis na ang kargador.

Bumalik sa trabaho.

Medyo nainispa si Papa sa amin noon kasi nakita namin yung lalaking kargador.

Medyo nainispa si Papa sa amin noon kasi naghanap siya kung saan niya kami iniwan pero

wala kami doon.

At ano daw ang ginagawa namin sa loob ng barko.

Kinuwento naman ni Ate Camille kay Papa ang nangyari pero lalo itong nainis.

Nakikipag-usap umano kami sa hindi namin kakilala.

E marami pa namang nangingidnap noong mga panahon na yun.

Noong ipakita ni Ate Camille yung maliit na lagayan na binigay sa amin ng kargador.

Kinuha ito ni Papa.

Hindi niya tinapon pero pagalit niya itong nilagay sa bag niya

at sinabing umakit na kami at maghanap ng hihigaan.

Double-deck ang mga higaan doon at magkakatabi.

Nag-ayos na kami ng gamit.

Magkatabi kami ni Camille sa baba samantalang siya ng isa't isa't isa.

Magkatabi kami ni Camille sa baba samantalang si Papa ay sa taas na parte ng higaan.

Mahilig ako magbasa ng libro noon.

Samantalang ang hiling ni Ate kapag nasa barko

maglakad-lakad at magpunta doon sa harapan ng barko at titignan yung mga dagat.

Binsan kasi ay may mga sumasabay na dolphin doon.

Maya-maya pa, habang nakahiga ako at nagbabasa

meron akong naamoy na bagoong pero amoy bagoong na maasim.

Napalingon ako.

Nagulat ako nang makita ko yung isang taong nakatayo sa tabi ng higaan ko.

Hindi ko kita ang pinakataas o ulo na parte niya.

Gawa nang nasa baba ako ng double-deck pero yung kamay niya na nakaharap sakin

pamilyar, mahaba, payat, koko na nangingitim na parang naghalukay ng lupa.

Hindi ito yumuyo ko pero ang ginagawa nito ay parabang kinaka pa akong abutin.

Gusto kong silipin si Papa sa may taas ng higaan niya pero hindi ko magawa

dahil yung kabilang parte may harang na para yung rehas-rehas tapos katabi nun ay hagdan pa baba.

Pagkalingon ko pabalik ay merong humawi bigla ng damit ng matandang iyon.

Bigla itong nawala.

Siya namang pasok ni Ate Camille at tumabis sakin.

Namumutla ito.

Ayon sa kanya ay kanina pa daw siya sinusundan ng matanda kahit nasaan siya magpunta.

Dahil sa nagdadalawang isip na kaming sabihin kay Papa ang lahat, magkadikit kami ni ating maghapon.

Iniiwan kami ni Papa kapag kukuha ng cup noodles at kape.

Doon na rin kami kumain sa mahigaan.

Kinagabihan, mga siguro alas syete pa lamang ay umidlip na kami.

Tinakpan namin yung mga tuwalya yung gilid ng higaan namin para sa privacy.

Mga alas nwebe naman ng gabi.

Maraming pang gising nun.

Ibang nga ay hindi natutulog talaga.

Nagulat ako noon na higpit na higpit ang pagkakayakap sakin ni Ate Camille.

Kahit na napakainit.

Sasawayin ko pa sana siya pero nagulat ako ng maramdaman.

Bakit parang may nakadagan sa amin.

Nakala ko nga ng una, si Papa.

Pero pagkadilat ko Sir Seth,

Kitang kita ko na nakatuwad ang pwesto ng matanda.

Nakaharap sa amin.

Nakalaylay ang mga buhok at pulang-pula ang mga mata.

At ang mga kamay niya ay nakadagan sa aming magkapatid nun.

Nanginig ako.

Sa batang edad ko ay mabilis akong nakaisip kung alin ang panaginip sa hindi.

Sinubukan kong magising pero gising na ako nun.

Tsaka isa pa, pati si Ate Camille takot na tayo.

Nung nagsimula na akong magpumiglas.

Lumakas ang loob ni Ate.

Napasigaw ito ng napakalakas.

Sapat na lakas para makuha namin ang atensyon ng mga tao.

Pati na si Papa.

Gagad na bumangon si Papa sa itaas at nang makababa.

At buksan ang sapin ng higaan namin.

Pagkakaroon na kami.

Gagad na bumangon si Papa sa itaas at nang makababa.

At buksan ang sapin ng higaan namin.

Ito na ang hindi ko alam kung mamamanghaba ako o matatakot.

Dahil noong bumitaw ang matanda sa pagkakahawak sa amin nun.

Tumalun ito kaagad sa kabilang gilid.

Yung sabi ko na parang may harang pero gawa sa bakal na rehas.

Hindi ko alam kung paano siya nagkasa dun pero ang naabutan ni Papa

ay nasaan yung pusa na itong paalis sa hinihigaan namin.

Sa puntong yun ay pinagalitan na kami ng aming ama.

Pusa lang daw pero kung makasigaw kami ay nakakahiya sa mga nakakarinig.

Pinaliwanag ni Ate Camille kung ano ang nakita naming dalawa.

Nagpalinga ni nga naman si Papa Sir pero dahil sa wala siyang nakita na matanda,

mas lalo kaming pinagalitan.

Itigil na umuno namin ang imahinasyon namin.

Kakapanood umuno namin ang Shake, Rattle, and Roll yun.

Sabali, ayun na.

Ang ginawa na lamang naming magkapatid ay tanggalin ang harang at hindi matunog buong biyahe sa barko.

Alas sa isnang umaga nang makarating kami sa isla kung saan dadaan kami sa isang kamag-anak namin.

Dumeretso kami nun.

Kung hindi ako nagkakamali ay mga apat na oras yung maneho o biyahe.

Basta nakatulog ako nun tapos pagkagising ko ay medyo tilik na ang araw

pero umagahan pa lamang.

Medyo tatanggalin kami sa isla.

Medyo taliwas po ito sa daanan ng papunta doon sa kabilang dulo ng isla kung saan yung pier.

Kaya ganun kahaba ang biyahe.

Matapos magkamustahan at makuha ang dadaling ni Papa,

muli kaming sumakay.

Medyo may pagkarelihyosa po si Papa at habang dinadaanan namin ang mga lugar

na meron siyang alaala katulad ng paaralan at simbahan.

Kinikwento niya yung mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga m

mga mga mga mga mga mga m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m