For collaborations / business proposals / intrusions, please contact: teamwaechos@gmail.com SUBSCRIBE NA SA TEAM WA ECHOS! OGIE DIAZ VLOG: https://www.youtube.com/channel/UCFjNqRoCvkOCYLnBUjdfmSg?sub_confirmation=1 MOMMY SOWL VLOG: https://www.youtube.com/channel/UCah7A_e_uGrjeS0DCDKryRw?sub_confirmation=1 ERIN DIAZ VLOG: https://www.youtube.com/channel/UC5qwAM8XQoR7JQcof6L6JWA?sub_confirmation=1 MEERAH TV: https://www.youtube.com/channel/UCHT6ypXz39DY7eNvWZ1TLYQ?sub_confirmation=1 AIKO MELENDEZ VLOG: https://www.youtube.com/channel/UCsTkp9-N5GwrnvrLI0rV4fQ?sub_confirmation=1 ELLEN LIHIM VLOG: https://www.youtube.com/channel/UClKlY34ZHPzTotxtE_93b4A?sub_confirmation=1 DYOSA POCKOH VLOG: https://www.youtube.com/channel/UC5sC918-s6TfcQQjJrkKBzA?sub_confirmation=1 TITA JEGS VLOG: https://www.youtube.com/channel/UCjxdG6QN6GnQVCPfy59yIXQ?sub_confirmation=1 MAMA LOI VLOG: https://www.youtube.com/channel/UCmEWD3UTF0FvXr8jrKzbA_A?sub_confirmation=1 #OgieDiaz #kcconcepcion #sharoncuneta #gabbyconcep

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Nakikita namin si Casey na parang namumuhay ka na independently.

Opo. No choice.

Yung buong buhay namin, show.

It's just more of yung private life versus public life.

Hanggang saan.

Anong mabalitaan mong magkoconcert ang mom at daddy mo?

Anong initial reaction mo?

Ay, ako dito.

Nagkulong talaga ako sa kwarto ko.

Hindi ako nagpakikita, hindi ako matawagan ng kahit sino.

Sabi, are you excited?

Opo, dito ako nakatatanongin ngayon.

Sorry na feeling ko tuloy ako.

Kasalahan niyo ako kasi natanong.

Because hindi mo matanggap na magsasama sila in one show.

Hindi niya talagang naghalo talaga yung feeling.

Hindi niya ako mag-gets kasi hindi naman pa yung ano.

Isang malaking karangalan po ang makasama.

Ang isang Casey Concepcion.

Hi, Casey!

Hi, Tito!

Kinakabahan ka?

Medyo nanonood po ako ng vlog ninyo.

Kasi binila ka makita rito sa Pinas.

Dahil lagi kang, parang ginagawa mo lang kubaho.

Grabe, hindi naman!

Hindi naman po, may work naman po ako doon.

Meron naman po sa isayang aking pagtravel.

So talagang siyempre nakikita namin si Casey na parang namumuhay ka na independently.

Oo po.

Anong age ka nagsimula ng gano'n?

Or nakaisip ka na?

Hindi na po naisip.

Siguro pinadala po ako ng parents ko for college.

Kasi po sabi niya ng mama ko noong time na yun,

ikaw yung unang mag-graduate ng college sa atin.

Kasi 12 years old pa lang po siya, nabuwork na siya non.

So siyempre yung pressure, parang kailangan kong mag-graduate.

And yun din po yung time na pinahara niya ako sa ibang bansa

because wala po akong chance dito maglakad-lakad sa kalye,

makihalo-bilo sa mga tao.

Sabi ko, grabe, kailangan ko mag-learn maging independent sa Paris pa?

Manapakasosyal mo talaga.

And hindi ko iniisip masyado yung Paris, yung yayaman ng bansa.

I saw it as freedom.

Pero freedom na nakabudget lahat.

Kontrolado yung pera ko.

Hindi silang nagbibigay ng maraming-maraming pera.

Good lang for rent, for food, grocery.

Talagang inupuha ko ng parents ko for two hours.

Pinuruan nila akong about budgeting.

And then doon po ako natutong maging independent na

wala kang kasambahay, wala kang kasama sa bahay.

And 18 ako nung nag-start ako to live on my own.

Yung nag-adulting ako to the max.

18 onwards.

Parang hinatak mo yung edad mo para lang maging independent na.

No choice.

Kocommute ako.

Ang tawag sa akin, batang kalya ng Paris.

Talagang meron akong trabaho, tatlong job.

Naging sekretary ako dito.

Parang nag-training pa ako ng concierge sa isang maliit na hotel.

And then nagtuturo pa ako ng English sa mga in check sa Chinatown.

So ang way ko to teach them is French.

Pero English yung tinuturo.

Hindi kami makakaintindihan.

Ah, kung how long mo ano yun?

Tinrabaho.

Five years ako dun eh.

So siguro sa four years or three years kong nandun.

Habang meron akong nakapirma ako dito with commercials

and sa mga ginagawa ko nung time na yun dito.

Meron kong nagsign sa akin.

May mga work din ako dun na.

Yung pang normal na tao ba?

Parang sekretary.

And you like it?

Yung ganong paraan?

Kumpara dito na sikat ang parents mo?

Nung time na yun, Tito, yes.

Kasi gusto kong matuto kung ano yung buhay.

Ayokong lumaki na sasabihin lang,

ah, ganito yung magulang, kaya walang alam yan.

Ako, laking kali ako.

Magaling ako sa negosyo.

May mga ganon eh.

Talagang pinag-iayabang nila yung kinalakihan nila na.

Sabi ko, siguro may way din na pwede ka rin gumaling sa negosyo

or sa buhay na medyo iba rin yung background.

So, hindi yung mommy mo kasi may kwento sa akin siya na

parang yung anak nila ni Gabby,

nung araw na sila'y maingi talaga, masikat, ganyan.

Pero hindi mo na alam kung saan mo ilalagay sarili mo

dahil nga parang hindi ka mag-artista,

parang damay ka na rin sa kanila.

Sabi ko nga po, yung ibang artista po,

pinili po nila yun.

Like, they chose to be known.

Yung nag-audition, gagalingan ko para makilala ko,

gagalingan ko para dumami yung project ko,

tapos magiging sikat na akong artista.

May choice sila.

Ready sila kung ano yung tatahaki nila na mundo,

di ba, Tito?

Parang, once na sumabak ka, dapat ready kang sumabak.

Eh, Tito ako, parang sumabak na ako without knowing.

Kasi nga, yung buong buhay namin, show.

Pinanganak pa lang ako, Tito.

Star na ako ng reality show ng buhay ko.

So, alam mo yun, parang hindi ko mahiwalay yung dati,

yung personal kong buhay sa buhay publiko.

For me, nag-iisa lang yun before.

So, importahan rin ko palang maintindihan na

may mundo pala na privado.

Pwede pala yun.

Kasi, siyempre, all along, yung mga tao na iingit sa'yo

because anak to ng mga sikat na artista.

Pero, hindi nila alam, si Casey may struggle din

na nawawala yung identity mo.

Siguro, growing up,

hindi naman ako nawala ng identity ever, Tito.

It's just more of yung private life versus public life.

Hanggang saan?

Hanggang saan ba kailangan ibukas yung buhay ko?

Kasi, parang sanay na rin ako na part ng buhay namin, yung publiko.

And then, hindi rin ako kumpleto pag wala sila.

So, meron akong balancing app na meron akong limit and boundary ngayon

kung hanggang saan yung i-keep ko for myself

and kung hanggang saan yung ibibigay ko sa public at any given time.

Kaya, nagustuhan mo na rin yung maniraan sa ibang mansa

para lang mawala ka sa mata ng mga naririto na

ang tingin sa'yo ay anak ito ng sikat ng mga artist.

Parang, ang tingin po kasi namin minsan sa lahat, best friend namin lahat.

May mga moment na may mga na-share siguro sa public na pang best friend

na hindi namin minsan narirealize na,

Teka lang, medyo sa public life na yun.

So, yeah, may part din Tito na gano'n na mas nahimik, in a way.

Pero, like, kanina ko pa sinasabi,

oh, grabe, parang hinahatak ako pabalik nung pagiging artista,

pagiging part ni tong mundo na to sa public, diba?

Kahit anong pagtry ko na maging quiet yung buhay ko,

parang lagit-laging merong humahatak sa'kin pabalik dito.

So, I enjoy it naman.

So, dito sa Asian Persuasion,

na si Casey ay naikwento na rin sa'kin yung pelikulang ito na maghihiwalay na kayo,

tapos nireto ka sa friend ba, sa barkada,

yung mga ganon.

May mga nagkainlangan,

may mga twist and turn sa buhay ng dalawang mag-asawang naghiwalay.

Hindi pala laging same ang kalalabasan ng isang sitwasyon,

kahit pagdaanan ng lahat,

iba-iba yung magiging outcome ng lahat

kasi magkakaiba yung tadhana nating lahat.

So, dito, Casey, meron ka bang pinaghugutang kwento?

Parang somehow, naka-immerse ka pero hindi sa'yo.

Yes.

Yung both parents mo.

Yes, Tito.

Siguro, lumaki rin ako na naobserbahan ko kasi yung family ko.

Hindi rin first marriage yung mom ko,

hindi rin first marriage yung papa ko

sa mga naging partner na nila now.

So, iba pala yung feeling

pag nilagay mo yung sarili mo sa sitwasyon na yun, Tito.

Hindi pa ako kinakasal,

hindi pa ako sana.

I don't have to go through a divorce, diba?

Pero marami na, marami nang nakaka-experience nung ganon.

Pero hindi pala lahat ng divorce

o lahat ng paghihiwalay

is bumabagsak sa isang result lang.

Kumbaga, lalabas ka na iba-iba rin ng journey ng lahat.

Somehow, nagamit mo yung naobserbahan mo sa parents mo dito sa movie.

Oo.

Tsaka, madali po kasing kawork talaga yung mga boys sa cast

tsaka yung batang na kawork ko.

Oo.

Takot na takot nga ako nung mga Hollywood, ano itong mga to.

Oo.

My gosh, sabi ko.

Ako, homegrown Philippine artist ako.

So, kaya ko ba?

Iba na to, America na to.

Buti, hindi mo nakalimutan ang pag-arte.

Oo nga.

Yung husay mo.

Tumatasama tayo.

Kasi nakasama ko sa Wag Kalang Mawala.

Yes.

Oo, napakahusay na.

Contrabanda ni Casey, may iirita ka talaga sa kanila.

Grabe.

Grabe.

Anyway, mula nung Wag Kalang Mawala ng 2030, nasunda naman siya.

Yes, ito.

Meron pa akong mga naging project dito sa Philippines nung time nayon.

Pero I think ito talaga yung first na hindi ko talaga inaakala,

hindi ako ready bumalik sa pelikula.

Usually kasi, kapag may project na ako, talagang magpapapayat ako ng sobra.

As in, ang galing kong magpapayat talaga pag project.

Pero ito, parang hulog ng langit.

Sabi ko talaga, my God, next week na ako lilipad ng New York.

Nasa L.A. ako nag-aaral.

Ang pinunta ko dun yung studies.

Kasi nga, wala pa dito yung mga lock-in taping.

Wala pang nagti-taping ulit nung time nayon dito.

So, sabi ko, ako naman kung everyday nanonood lang ako ng streaming,

gosh, wala na akong matututunan.

Parang ilang pwedeng tumagal ng taon tong nakahilata ka lang ng ganyan.

So, sabi ko, mag-aaral na nga ako.

Tamang-tamang na may chance mo magtanong L.A.

May day na nga ako dun and all.

L.A. na nga ako.

Habang wala pang project sa Pilipinas, mag-L.A. muna ako.

Yung na-expect ko, parang okay, balik estudyante.

Ganon yung drama.

Nag-vlog pa nga ako.

Hi guys, I'm back in L.A.

I'm a student.

Tapos, biglang nakuha ko itong role sa New York.

May place ko to live.

I love New York kasi, Tito.

May mga taong ayaw ang New York, diba?

Ako, gustong-gusto ko.

So, nung sinabi palang New York, hindi ko nga tinanong kung ano yung role.

Yeah, okay, I'm gonna do it.

Wala pang talent fee.

Wala pang...

Na-excite ka na agad?

Excite ako na may project.

So, sabi ko, oh, na-miss ko ng Marty, sige.

Hindi ako ready, pero, sige, pasasisipagan ko.

Then, napunta ako sa New York.

Ilang buwan din ako nag-stay dor.

Ayun na, biglang pagising ko, naka-tapos na ako ng isang pelikula.

Wow!

Kamako na pala to.

Hindi ako ready.

So, paano mo pinaghandaan yan?

Kasi kung biglaan.

Lalo na pag, hindi, pag babae kasi, pinaghahandaan nila yan.

Like, sandali, bigyan niyo ako ng one-man, ha?

Para maganda tayo sa screen.

Yun pala ang style sa Amerika, Tito.

Ano?

Tatawagan ka ng Monday, Thursday, nasa aeroplano ka na.

Nagshoot ka na ng Thursday evening.

You have to be ready daw.

Anytime ready.

Eh, syempre, hindi naman pag-aartista yung pinunta ko doon.

So, syempre, hindi ko naman siniserious yung always ready, ganoon.

Kasi student lang naman yung aura-aura ko ng student.

So, ibang case, si Conception ng mapapano dito sa Asian Perspective.

Yes, bumalik na naman yung English ko, na pinalimot na ng ABS

nung workshop ako ng three months.

So, for my Tagalog, kasi papaghost ako before.

Tinitraining nila ako to be a host.

In fact, my last TV appearance, network appearance,

was Pinibining Pilipinas nung year after na nalo si Tia Wordsback.

So, yung hosting ko, hinasaan nila ako Tagalog, Tagalog.

Pinababayad ako ng 20 pesos with every English word sa set.

Tagalog, please! Nagpa-flush siya lang.

So, nasanay ako Tagalog.

Pagdating ng script, balik English ako.

Bumaliktad yung mundo ko.

Nakalimutan ko pa na umarte sa English.

E, tas ngayon, aaralin ko ulit kung paano umarte in English.

Itong Asian Persuasion, kailan ang showing nito?

Umiikot na kasi siya sa mga film festivals sa America.

So, meron akong mga schedule sa New York and sa States

para sa mga film naman at saka sa mga Asian Americans,

American audience and Filipinos worldwide.

Dito sa Philippines, I think November.

So, indie siya. Don't get me wrong. Indie siya.

Rom-com siya. It's about lago. Indie.

Ito ba, siyempre, i-invite mo yung mga parents mo to watch this

pagdating dito or sabay-sabay kayo?

Hindi naman po mangyayari ito kung hindi din ako inujok ng mami ko

na sagutin yung telepono.

Ay, talaga?

Hindi na umpisa na bago ito dumating sa'yo, itong alok na ito?

Dini-DM po pala ako ng producer.

Eh, hindi po ako magaling sumagot sa mga DM saka sa text.

O, tapos?

So, gusto na pala nila akong makausap para po basahin yung script and everything.

Tapos, biglang nakakuha na lang ako ng text sa mami ko na

sagutin mo yung telepono.

Matawag yung producer nung ano, may project ka.

Galingan mo para magka-project ka dyan.

Sagutin mo na dali.

So, naisinagot mo, yun na yun?

Yes, pinabasa po yung script.

Tapos, nakita po nila yung parang actor's reel ko.

And then, nilipad po ako, mini-meeting po ako.

And then, pina-arty po nila ako ng ano.

And then, ayun na po. Hanggang sa pumirma na po ako.

So, tuloy-tuloy na ito, Casey, kasi sobra kang grateful sa ABS-CBN, ano?

Dahil sa kanila nagsimula ang iyong acting career.

So, meron na bang gagawin si Casey sa ABS-CBN?

Fingers crossed, meron po.

Fingers crossed.

Kung hindi man po ABS, alam naman po natin ngayon na marami na po magko-collab.

So, I'm open. Kung ito nga po, sa Amerika pa nga ito, what more dito sa atin?

Siyempre, dito po ako, wey. Dito po ako, homegrown.

I will always come back to home.

Itong pagbabalik ni Casey sa Pinas, paano mo siya, ano?

Katulad yan, nakita ko kayo ni Gabbie Concepcion, ano?

Cute na cute ako doon sa banter menu, doon sa vlog ni Gabbie.

Yes, habang nagmumukbang.

Talagang, ano, doon mo malalaman yung closeness niyo ni Gabbie, ano?

Grabe mong nag-waste yung dad mo.

Yes, po.

Tapos, paano yan, Casey? Ikaw ang pinakapanganay sa lahat.

Paano mo inahati yung katawan mo para doon sa dalawang kampo?

Fina-feel ko yung pagiging ate.

Oo.

Kasi wala kong ate.

So, ang dami kong natutunan on my own.

Nagbabasa ko ng libro dito.

Nerd ako, book nerd ako.

Para matutunan yung mga bagay-bagay.

Ngayon, yung mga vlogs na TikTok, di ba?

Marami kang matutunan kasi sa mga ganyan.

Pero, I wish meron din akong ate nung lumalaki ako to teach me things na, you know, girl talk.

Oo.

Ate, yung meron kang katawang ate.

Kasi puro babae yung kapatid mo, no?

I know.

Yes.

How do you often see yung mga anak niyo na manigat?

Madalas kaming magkita ng conception side.

Siguro kasi pareho kami ng adventurer na gusto.

Matagal kaming nawalay sa isa't isa.

So, parang gusto namin mag-catch up sa time na nawala.

Parang drive kami ni Papa doon sa idea na kung tagal natin parang ang daming time na nawala.

Habang bata pa siya, tapos may energy pa kami.

Halika na, gawin na natin lahat.

Si Papa naman, relax lang naman.

Talagang cool na cool.

Pagkama lang nga siyang boyfriend ko sa Amerika, Tito.

Pag nagpe-FaceTime sa akin si Papa.

Oo, sabi nung hair stylist,

Is that your boyfriend? He's hot.

But even though, that's my father.

Hello, look at my pangas.

Sarot lang.

Oo, same, right?

At napapansin ko rin kay Isia, every time you visit your mom, umiiyak siya.

Oo, mababaong luha ni Mama.

Oo, mababaong luha ng mommy mo eh.

So, ano yan? Dahil bihira ka niyo makita?

Hindi naman po. Nasa Manila lang doon kami pareho.

I think si Mama kasi was working since 12 years old siya.

So, kahit na sa kanya ako lumaki,

siyempre nape-feel ko rin minsan na may times na para din siyang OFW.

Lumalaki ako.

Kasi yung taping time diba tito?

Parang same ng flight attendant.

Or early morning ka uuwi, ang call time mo ganito.

Parang wala kami.

Tapos tulog ka na?

Yes, pag tulog ko, doon pa lang siya dadating

or aalis siya before ako gumising.

Doon kasi sobrang grabe namang talaga si Mama.

Nagging megastar siya kasi hardworking din talaga.

So, may time talaga na parang OFW,

yung kasa na si Mama.

Pero she was working for me.

Siguro meron din ganon feeling na kita niya sa akin,

meron na namang nagbago, meron na namang pag-grow up.

Pero kayo ngayon ni Sharon, anong status?

Kasi yung iba parang every time Sharon cries,

pag binibisita mo siya,

parang sobrang sigurong na-miss ni Sharon si Casey.

Yeah, I think mas expressive lang si Mama.

Talagang ako kasi mas conservative ako in a way.

Kapag meron akong nararamdaman,

minsan hindi ko siya ma-express ka agad.

Pag nakikita ko nang umiiyak siya,

ang training ko kasi dito nung lumalaki ako,

kaming dalawa lang magkasama.

Kunyari na heartbroken siya.

Mayroon siya ng relationship, hindi na tuloy.

Iiiyak yan sa bahay.

Tapos bata lang pa lang ako noon.

Sabi ng Lola ko,

you be strong for your Mama, ha?

She's sad.

You make her happy.

So, lumaki ako, ganon yung training ko.

Pag nakikita ko nanay ko umiiyak,

hindi ako pwede yung umiiyak.

Kailangan ako yung strong.

Parang ganon.

So, meron din akong love sa Mami ko na

parang hindi ko laging na-e-express siguro.

Pero pareho kami ni Mama na

sobra kami magmahalan.

Pero aminado rin naman kami na

magkapareho kami in so many ways.

And just like she said,

may times na magkaiba rin kami.

Pero okay kami.

We love each other very much.

Sabi nga sa akin yung Sharon,

gusto ko parang sana magkapunak si Casey.

I know.

Si Churro tsaka si Chika,

yung mga aso ko,

yun lang muna ba?

Oo.

Kaya hindi, yun ang ano nga.

Pangarap niya magkaroon ng ako sa iyo.

Kung paano niya, Tito,

lambingin yung mga Pomeranian ko.

Naku.

Sabi ko, alam ko na.

Suspoil mo talaga yung mga,

yung aso pa lang yun,

na Pomeranian pa lang yun.

Talagang ibibaby niya.

Oo.

Kaya nakikita ko rin na.

Sana.

Anong kinaiingitan ni Casey

sa ibang bata?

Yung parang,

sana ganon din ako nung bata.

Meron din.

Kasi marami kang hindi na-achieve nung bata

because lumaki kang asa.

Kahit hindi ka artista,

artista ka din.

Opo.

Tito, sa tingin ko,

kasi hindi ako maingiting tao.

Parang hindi ako perfect.

Nobody's perfect.

And I grew up with a family na

naghiwalay

and very public yung buhay namin.

So, marami talaga kung parang

kailangan tahakin or...

Pagdaanok.

Yeah.

Parang hindi siya simple.

Kapag may something,

kasi involved in public.

Pero tingin ko naman,

siguro yun din,

in a way,

masasabi ko na...

Kasi, of course,

yung mommy ko nandyan na.

So, ang bonding namin,

work.

Sasama ko pag concert niya,

sasama ko pag taping niya,

pag recording niya,

sasama ko.

I always ask her,

let's have lunch.

Yung ano lang,

simpleng activity

na has nothing to do with

other people or work.

Magshopping lang tayo.

Maglunch tayo.

Magtawagan tayo.

Hi, hello.

How are you?

Okay ka pa ba?

Yung mga ganon, tito,

simpleng bagay.

Pero,

kapag ginagawa ni mama,

wow!

Parang special event sa akin.

Oo.

So, yun yung siguro

the only thing na

nakikita kong

iba sa iba.

Sa ibang babae

or sa ibang bata,

normal lang yun.

Parang,

hindi naman special,

parang normal lang naman yun.

For me,

kung ano yung normal sa ibang tao,

yun ang special sa akin.

Baliktad.

Baliktad.

Oo.

But nobody's perfect.

I was not born perfect.

Mom too.

Ang importante,

nagmamahalan.

Yun naman eh.

Anong mabalitaan mong

magko-concert

ang mami at dadi mo?

Ayun.

Anong initial reaction mo?

Ay, nako, tito.

Ay, di ko alam.

Noon akong narinig.

Oh my God,

nagkulong ako.

Nagkulong talaga ako

sa kwarto ko.

Hindi ako nagpakita.

Hindi ako matawagan

ng kahit sino.

Bakit?

Hindi ko maintindihan

yung nafe-feel ko nun.

Kasi,

parang ano?

Biglang,

okay na tayong lahat.

All this time,

parang hindi tayo

nagsasama sa isang place.

Hindi tayo pwedeng

magkasabay sa isang event.

Kasi, syempre,

sensitive topic siguro.

Kasi nga,

sa history nila.

Then, biglang,

parang isang ganun lang

magko-concert.

Ay, diba,

tito sa stage,

isipin mo yung spotlight.

Hindi mo nakikita

yung audience madilim.

Na-imagine ko na,

sa kaliwa ko,

yung tatay ko,

sa kanang ko, nanay ko,

tapos ako.

Itong nangyari,

parang,

first time yun!

Hindi ko alam

kung ano yung feeling.

Parang,

may-excite ba ako?

May-iiyak ba ako?

Maano ba ako?

Parang,

it's a show for other people,

but it's real life for me.

It's entertainment.

Show siya para sa lahat.

Pero,

totoong buhay ko to.

So,

excited ako.

Pero,

ako yung nag-iisa nilang anak.

So, ako lang yung makakaramdam

ng mga nararamdaman ko.

Hindi nyo ako mag-gets.

Kasi,

siya yung anak,

ako yung nag-iisa ng anak.

And,

grabe ha!

Because, hindi mo matanggap

na magsasama sila in one show.

Iyan talagang,

naghalo talaga yung feelings.

Parang,

mm-mm.

So, ngayon,

tanggap mo na

at excited ka?

Of course!

Excited!

So, si Casey ba?

Siyempre, inisip na lahat.

O, yung produkto nila,

nandun yan I'm sure.

Yes,

kaya nag-detox na nga ako ngayon.

Para,

pagdating ko sa stage,

if ever man,

naisali nila ako dyan.

Sobrang memorable siya.

Tito, grabe kasi dati,

talagang,

pangarap kong makita

yung nanay at tatay ko na,

not really magkaibigan,

pero yung hindi nag-aaway,

nakangiti,

yung magkasundo.

And, hopefully,

yun yung mangyari sa concert.

Grabe no?

Ilang artista kaya makakarelate sa akin,

Tito,

na yung parents mo,

magkakonsertos kasama.

Diba?

Ibang-iba talaga ako sa iba eh.

Parang,

ano,

nare-realize ko more and more na,

hindi siguro ako pagkaraniwang artista.

Yung masyadong

pinanood ng tao yung buhay namin.

And,

you know,

doing my own dream projects,

pursuing my own dream

sa career ko or sa life ko.

Yung meron kang naisip na,

magiging buhay mo,

ganito magiging buhay ko.

Gusto ko ganito.

Yun na lang yung meron ako

to make them proud

and to feel na,

oh may katuturan naman pala na

nagkaroon ng ako.

Had you talked to your mom and dad

about the concert?

Dahil nga yung feeling mo.

Si papa.

Nakausap ko pati stepmom ko.

Are you excited?

Mas excited pa yung tita ko,

yung asawa ng papa ko.

Sobrang excited niya.

Are you excited?

Tito, kung ano ko tatanongin ngayon.

Sorry na,

feeling ko tuloy ako.

Kasalahan ako kasi natanong ko.

No,

I'm ready now.

I'm ready now.

Nahaharapin ko na ang ano.

Unti-unti mo nang natatanggap na okay.

Identity ko,

tito, nung brief nga nila ko,

sabi ko, ano ba yung show?

Ano ba yung script?

Ano ba yung pag-uusapan nyo diyan?

Ano ba yung kwento nila namin?

Kinuwento nila sa'ko.

Sabi ko,

ang dami kong natutunan

tungkol sa sarili ko,

sa pinanggalingan ko,

sa nangyari sa parents ko.

Sabi,

pwede sa audience na lang ako?

Kailangan kong maintindihan

yung naging buhay namin?

May kwento yung concert.

Yeah,

parang meron siyang,

syempre yung work nila dati.

Nanay ko, nanay ko.

Tatay ko, tatay ko.

Mag-iisa lang yan.

Pero syempre para sa iba,

eto sila.

So parang ako,

oo nga pala.

Pero it's so much,

very different now.

Ano talaga,

I think may time na

kailangan mo talagang

gawin yung ikaw.

Parang makilala mo yung sarili mo,

weaknesses mo,

and the pandemic taught me that.

Naiwan ako mag-iisa eh.

Kasi magkahiwalay kami ng

tirahan ng family ko.

So,

makikilala mo talaga yung sarili mo

at your lowest.

Kung ano yung hanggang saan lang

yung kaya mo.

Kung strong ako,

kaya ko yan.

Hindi pala,

may kahinaan din pala lahat.

Pero,

you have to know yourself

para ma-overcome mo yun.

Tapos,

kaya mo na yung buhay.

Kahit anong mangyari.

Bigla kang nagkatrabaho sa ibang bansa,

mag-isa kang lilipad dyan,

kaya mo yan.

Yung may mga nangyayari sa family,

kailangan mong tulungan si ganyan to,

tulungan si ganyan,

kaya mo.

So, hindi mo pa alam kung meron kang number doon?

Ito lang ang importante.

I think po,

meron.

Meron akong participation dyan.

And,

kahit di pa nila ako tinatanong,

mag-iisip na ako ng mga kantang pwede kong katahin.

Feeling.

And then,

I'm excited to be a part of.

For me, kasi para siyang

history

of culture.

History.

Oo, history yan.

It's really nice to...

Parang nakakaloka,

hindi sila nakikita

sa promo,

sa pictorial,

sa rehearsal.

Yata, hindi sila nakikita.

Yes.

Doon lang yata sila sa

muwan naman.

Yes.

Ako lang ang pilit talagang nakikipagkita sa lahat

nang involved sa blended family ko.

Feeling ko,

naging responsibilidad kong

maging okay sa lahat

and to

make sure na may relationship ako sa lahat

kasi family is very important for me.

I love family.

Alam mo yun,

Tito, talagang

yung mga pamilya po na

buo,

yung hindi nakaranas

ng hiwalayan,

hindi nakaranas

ng nawalay sa isa't isa,

baka po mahirapan

maintindihan

yung mga blended family

or yung mga

bata na katulad ko

na lumaki sa

kakaibang situation

pagdating sa family.

And even

families na buo,

hindi perfect.

Kahit sabihin mong,

kompleto naman yung

pamilya mo,

nasa nanay tatay mo,

tutok naman sila,

may ate ka pa nga,

may kuya ka pa nga,

bakit di pa rin perfect?

So,

I think yun eh,

yung acceptance na

tao lang tayong lahat.

Kaya buo yung

pamilya, kaya hindi.

Minsan may numalabas pa nga

from a broken family

na mas gumanda pa yung buhay

because sa experience niya.

And I think,

alam nyo,

for me,

syempre may pamilya na rin yung

mother side ko,

may pamilya na rin yung

father side ko.

Minsan mapifeel mo na

mag-isa ka lang sa gitna.

And,

ang important is

gawin mo yung best mo,

natratuhin mo

ng tama,

unang-una yung sarili mo,

na,

okay,

tanggap ko na ito yung

pagkukulang sa buhay ko,

pero,

meron ako nito.

And,

hindi lahat ng

kapamilya makakasundin mo.

Hindi lahat ng

family

magiging

smooth yung relasyon.

May mga time talaga na

pwedeng

hindi kayo okay.

I think at the end of the day,

level of maturity din yan eh,

on both parts,

na,

trabongin mo yung sarili mo para

mag-mature ka pa,

and mas maintindihan mo

yung takbon ng mundo,

and yung pinagdadaanan ng mga tao.

Para ikaw,

makakontrol mo yung sarili mo.

Yung ibang tao,

hindi mo makakontrol.

Pero yung sarili mo,

you can control yourself.

So,

kung sakali man na

merong mga

away,

or hindi

pagkakaintindihan,

it's okay.

It will be okay.

And,

kung magkamali ka man,

you just resolve.

You know,

you make sure na

you're a better person.

Don't look back.

Tuloy-tuloy lang.

And,

kung sino yung meant sa'yo,

babalik sa'yo.