MGA KWENTONG HINDI GAANO NAKAKATAKOT | True Stories JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NGYI THERMO

Ako po si Kevin, tunay kong pangalan.

Isa ako sa mga supporters nyo at araw-araw akong nakikinig sa mga kwento nyo.

Halos maubos ko na lahat ng uploads nyo dahil ginagamit ko ang mga kwento nyo bilang background sound ko kapag nagtatrabaho.

Isa akong digital marketer na nagtatrabaho dito sa Clark, Pampanga.

May tatlong anak at simpleng namumuhay dito sa Pampanga kung saan ako pinanganak, lumaki, nagka-asawa at pamilya na rin.

Ang kwento kong ito ay tungkol sa mga karanasan ko sa mga multo at iba pang mga nila lang na hindi ko mawari kung elemento o ano.

Hindi naman kasi ako sigurado.

Hindi rin po ako sigurado kung bukas ang third eye ko dahil mabibilang lang naman sa daliri ko kung ilang beses ako nakaramdam ng paranormal.

Madalas ay pagpaparamdam lang at kung magpakita man sila, bilang lang din sa daliri kung ilang beses ko silang nakita ng malinaw.

Kung papalarin na mapipili nyo itong kwento, ang gusto ko lang po sanang maging pamagat ay ang pangalan ko.

Dahil tungkol din naman po sa mga karanasan ko ang mga kwentong ibabahagi ko sa inyo.

Galing sa magkaibang probinsya ang mga magulang ko.

Si mama ay taga Pampanga, habang si papa naman ay taga Laguna.

Bale ako yung tipo ng bata na lumaking umuuhin ang probinsya para makasama ang mga lolo at lola kapag bakasyon.

Masaya naman ang kabataan ko sa probinsya.

Laman ako ng kalsada at madalas akong nakikipaglaro sa init ng araw kasama ang mga pinsan ko at iba pa naming kapitbahay.

Madalas din kaming maligo sa ilog at mamasyal.

Siyempre, madalas din mapalo nun.

Uumpisan ko ang aking kwento noong grade 1 pa lamang ako.

Nangyari ito sa bahay ni Lola sa Laguna.

Matandang bahay na po ito.

Maliit na bahay na may silong sa ibaba.

Kung saan ngayon ay parang na-convert na ito sa may sala o dining.

Habang ang second floor naman ay ang siyang kwarto ng lahat.

Maliit lang din naman ang itaas na bahagi ng bahay.

Pagpasok mo ay bubungad na sayo ang isang king-size na kama at isang lumang tukador na ang laman ay mga lumang barong at ilang kahon-kahon.

Sa tabi naman ng pinto, sa kaliwang bahagi, isang single na kama na gamit ng tita ko.

Sa kanan naman ng pinto ay dalawang kwarto kung saan gamit din po yun ang mga tita ko.

Nasa Saudi si Papa noon at ang kasama ko kina Lola ay ang nag-isa kong kapatid na babae at si Mama.

Ang setup namin, sa malaking kama kami natutulog din ang Mama.

Ang bunso kong kapatid ay sa may side malapit sa ringding.

Ako ay sa gitna at si Mama naman ay sa dulo ng kama nun.

Na doon na pumuesto para hindi ako mahulog kasi malikot ako matulog.

Nangyari ang lahat isang gabi. Siguro ay mga ala una o alas dos ng madaling araw nun.

Patay na lahat ng ilaw sa bahay at tanging ang ilaw mula sa poste sa labas ang nagsisilbing liwanag ng bahay na yon.

Napalingon ako sa isang pigurang nakatayo sa harap ni Mama sa tabi ng kamang hinihigaan namin.

Alam kong lalaki ito kasi nakasot siya ng barong Tagalog, yung long sleeve at itim na pantalon.

Inakala ko pang si Lolo yun kasi manganganta nang kung di man si Lolo nung buhay pa ito.

Ang buong akala ko ay nagaanda lamang siyang umalis.

At tinitingnan lamang kaming mga apo niya bago lumarga.

Medyo inaantok pa ko nun at papungas-pungas na pinilit na mapaupo para silipin at batiin si Lolo.

Kaso hindi ko magawa.

At ang nakapagtataka dito tuwing inaalala ko ang mga nangyari ay,

parang nanlalabo ang paningin ko kapag tumitingin ako sa muka nito.

Parang nahihilo ako na hindi ko may paliwanag.

Sa madaling salita, hindi ko makita ang ulo ng pigurang nakatayo sa tabi ng kama nun.

Ang alam ko ay nakarapito ko sa amin, sa akin.

Pero hindi ko po talaga maulinagan ang itsura nito.

Siguro sa dilim mo dahil inaantok lang ako.

Wala naman akong naramdamang takot o ano pero habang tumatanda ako,

dun ko napagtantong wala siyang ulo.

Lalo na nung nagkikwento ang kapatid ko sa akin,

may nakikita rin siyang isang pares ng paa na nasa ilalim ng kama.

Walang katawan.

Ikalawang karanasan.

First year high school na ako nito sa isang exclusive school para sa mga lalaki dito sa Pampanga.

Nangyari ito sa isang tanggap.

Sa school gym kung saan nakapila kaming lahat ng mga esodyante.

At magdarasal bago bumalik sa amin mga classroom dahil tapos na ang lunch break namin nun.

Sa stage nitong gym ay may dalawang hagdan sa magkabilang dulo.

Sa tabi ng mga hagdan na ito ay isang tunnel kung saan doon po kami dadaan papunta sa isang school.

Sa tabi ng mga hagdan na ito ay isang tunnel kung saan doon po kami dadaan papunta sa mga classroom namin.

Ito ay mga classrooms namin nung hindi pa tinatayo yung new building.

Tandang-tanda ko ito gawa ng tirik na tirik yung araw.

Nakapila kami sa harap ng stage at ang pila ng section namin ay tapat mismo ng hagdan at tunnel na iyon.

Sa kaliwa.

Sa tapat ng pila namin ay may nakita kong isang babae.

Hindi ko mawari kung dalaga o may anak na pero nakatingin siya sa akin nun.

Mistisa ang babae na ito.

Medyo maliit na parang nasa 5'2 o 5'4 po ang height niya.

Matangos ang ilong at bilogan ng mga mata.

Yung estilo ng buhok niya ay parang yung uso ng mga dekada 50 o 60.

Yung kulot na parang nakadikit lang sa ulo.

Kulay itim.

Ang hindi ko lang maintindihan yung suot niya.

Nakasuot siya ng puting barot saya na parang pang-Santa Cruza.

Hindi ko maalala kung may guantes pa itong suot pero

ang sigurado ako may suot itong corona.

Napapalibutan ng perlas ang suot niyang damit at corona.

Nakatingin ito sa akin ng nakangiti.

Akala ko pa nga nung una,

magulang ito ng kaklasiko at inisip ko pang baka

yung kaklasiko sa likod ang iningitian niya.

Kaya nilingon ko ang kaklasiko at mabilis na tinanong kung kaninong magulang ba

yung nakatayo sa harap ng stage na yon.

Pero nung ituturo ko na yung babaeng yon,

wala na siya.

Muli ay hindi ako nakaramdam ng takot.

Parang nawirduhan lamang ako kasi

bakit ganon yung suot ng babaeng yon.

Tapos sa tanghali pa kung kailan tirik ang araw.

Wala namang PTA meeting o event sa eskwelahan kaya

nakapagtatakang may magulang sa school namin.

Pagka uwi ko,

ikinuwento ko kaagad kay papa ang nangyari ng lunch break.

Hindi ko inasaang matatawa lang si papa sa sinabi ko

at sabay sabing

ah, nakita mo rin pala.

Naparabang sinasabi niyang nakita niya rin ito dati.

Hindi man direct ang sinabi ko,

alam kong multo ang nakita ko.

Kung bakit siya nakatingin sa akin at kung bakit parang

masaya siyang nagpakita sa akin nun.

Hindi ko alam.

Kasi yung ngiti niya ay hindi naman po nakakatakot o ano.

Parang warm pa nga pero

weirdo lang kasi kasi

parang kilalang kilala niya ako.

Ito yung kauna-unahang beses na makakita ako ng multo

na sobrang linaw nun.

Ikatlong karanasan.

Nangyari ito mga

nakaraang taon lang.

2022.

Dito sa subdivision na nilipatan namin mag-asawa.

Bale dito na kami nakabilina.

Nangyari ito.

Nangyari ito.

Bale dito na kami nakabili ng bahay at napagdesisyon ng tumira kasi kompleto naman sa amenities nun.

Munisipyo, supermarket, simbahan, eskwelahan.

Morning shift ang trabaho ko ng mga bandang alas 5.30 ng umaga

hanggang alas 12.30 ng hapon.

Madalas ang gising ko ay mga bandang alas 3.00 ng umaga.

Tama na yun para makapagprepare ako ng almusal.

Yung travel time ko naman ay mga bandang

nasa 20 o hanggang kalahating oras.

Mula sa bahay hanggang sa opisina.

Hindi naman mahirap ang transport sa amin kasi nasa subdivision naman namin yung parada ng jeep na yun.

Ang kaso lang medyo malayo ito mula sa amin.

Kailangan maglakad ng mga 5 minuto hanggang 10 minuto.

Usual ang routine nun.

Gigising ako, magluluto, maliligo at maglalakad na papuntang sakayan.

Mga bandang alas 4 ako kung maglakad mula sa amin hanggang sasakayan nun.

Madilim ang kalsada kahit may mga poste na ng ilaw.

Tapos ay may mga bakanting bahay pa

na mga ginagawa sa mga dinadaanan ko.

Habang naglalakad ako papuntang parada ng jeep,

napansin kong bukas ang ilaw sa isa sa mga ginagawang bahay.

Corner latito at nakatapat sa poste ng ilaw.

May ilaw sa loob ng bahay pero parang isang bumbilya lang.

Bukas din yung pinto at bintana ng bahay kaya kita sa pwesto ko

yung loob at yung nakasinde na bumbilya.

Kita sa labas yung scaffoldings at ilang timba na ginagamit sa paghalo at pagipo ng sibay.

Sa tapat ng nakabukas na pinto, may nakaupong lalaki nun.

Sa isa sa mga nakataob na balde.

Dahil tapat ng bahay yung poste ng ilaw,

kita ko na walang suot na pangitaas yung lalaki nito.

Nakasuot ito ng shorts na parang maong na marumi nun.

Dahil siguro sa natuyong putik, simento at alikabok.

Naaninag ko rin na parang madume yung lalaki na parang taong grasa na may kulot at magulogulong buhok.

Inisip ko na baka nag-inuman yung mga gumagawa ng bahay at ngayon palang natapos.

Babutiin ko sana ng good morning itong nakita ko pero

sa hindi ko maipaliwanag na pangyayari, hindi maaaninag ang muka niya.

Kita ko yung buhok, yung katawan, pero yung muka, hindi.

Kitang kita ko rin kung paano niya sinubo at pinagbaga yung hawak niyang sigarilyo.

Alam kong sigarilyo yun kasi maliit lamang yung apoy pero hindi ko talaga maaaninag ang muka niya.

Tinitigan ko pa ng matagal yung lalaki habang naglalakad kasi

umaasa ako na makikita ko ang muka niya pero,

hindi talaga, itim lang.

Hindi ako natakot sa umpisa.

Tinanong-tanong ko ang sarili ko kung paanong hindi ko nakita ang muka niya eh,

tapat ganong bahay yung pose ng ilaw nun.

Hanggang sa inaalala ko ulit yung suot niya,

yung balat,

at doon na nagsink in na baka,

hindi tao yung nakita ko.

Yun yung unang beses na nakita ko yun.

Lumipas ang ilang araw na usual routine pa rin.

Mag-isa ako maglalakad sa umaga.

Hindi ko na siya nakikita pero,

kadadaan-daan ko sa bahay na ginagawang yun.

Nakakaamoy ako ng masangsang.

Parang mabulok na prutas at alimuom ng lupa.

Dahil na rin sa takot,

mga dalawang buwan lang po ay nagpasaman ako kay misis sa paglalakad sa umaga.

Gawa na rin na yung bahay kung saan nakita ko yung nilalang.

Ang kaso sir,

siguro dahil sa nakakapit sa akin si misis kapag naglalakad kami,

nakita rin niya ito

sa isa sa mga ginagawang bahay

nadadaanan habang naglalakad noon.

Sobrang takot na takot si misis noon

at sinabi ko na lamang na huwag isipin at

maligo ka agad pagkauwi ng bahay at magsindi na rin ng insenso.

Hindi na naman niya ito nakita ulit

at kahit ako ay hindi ko siya nakita pang muli noon.

Pasensya na kung hindi masyadong nakakatakot itong kwento na ito.

Gusto ko lang ibahagi ang mga karanasan ko sa paranormal

para na rin masagot ang mga katanungan ko kung

ano ba yung mga nakikita ko.

At kung saan na rin na rin ang mga katanungan ko

para na rin masagot ang mga katanungan ko kung

ano ba yung mga nakikita ko

bakit sila nagpapakita

at kung bukas ba yung third eye ko.

Magandang araw Sir Seth.

Meron akong ikikwento sa inyo tungkol sa karanasan naming magkapatid sa bahay namin.

Bago ang lahat.

Magpapakilala muna ako.

Ako si Geraldine.

Totoo kong pangalan.

Nagtatrabaho ngayon sa munisipyo.

Nakatira ako sa Mindanao

sa Davao del Sur Pubanda.

Hindi ko na lamang sasabihin ang pangalan ng barangay namin.

Ang bahay namin ay gawa lang po sa kahoy

at yung disenyo niya ay tulad ng sinaunang bahay

na may silong at mataas na hagdan.

Yung kusina namin ay nakahiwalay sa pinakabahay namin.

Balianim kaming lahat sa bahay.

Si mama, papa,

at ang bunso naming kapatid na limang taong gulang pa lang.

Doon sila natutulog sa kusina namin kasi

may kwarto din yung kusina namin doon.

Ako at ang dalawang kapatid ko naman

ay doon sa pinakabahay namin natutulog.

Ang papa ko ay nagtatrabaho sa Kumpanya ng Saging doon.

Maaga siyang umalis sa bahay.

Alas kwatro pa lamang ng madaling araw.

Babalikan niya kami sa bahay kapag tanghalin na kasi

ihaatid niya kami sa paralan.

Malayo kasi ang paralan sa amin doon.

Nalala ko isang araw namin

naghahanda na kami ni mama para pumunta sa paralan

kasama ang kapatid kong kinder.

Ang kapatid ko doon ay nasa kwarto lang ng kusina namin

at kami ni mama ay abalangan na

naghahanda ng mga gamit namin sa paralan.

Eksaktong alas dose ng tanghali ay biglang nawala ang kapatid ko.

Tinawag siya ni mama kaso hindi siya sumasagot.

Alam namin ay lumabas lang mang ito pero

tawag kami ng tawag noon pero wala talagang sumasagot.

Lumipas ang ilang minuto.

Dumating na si papa galing sa trabaho niya.

Nagmamadali na kami noon.

Gawa ng iyong papa ko ay nagmamadali rin gawa ng

babalik pa siya ng trabaho niya.

Hanap kami ng mga kapatid kong kinder.

Tapos nagmamadali na kami ng mga kapatid kong kinder.

Tapos nagmamadali na kami ng mga kapatid kong kinder.

Sinuyod na namin lahat ng bahay dito malapit sa amin

at natanong na namin lahat ng malapit namin ng kapitbahay pero

hindi umano nila nakita ang kapatid ko noon.

Alalang-alala na kami ni mama noon.

Nagalit na rin si papa kasi bakit daw hindi namin alam kung saan.

Pag-uwi namin sa bahay galing sa kapitbahay

hindi namin alam kung saan.

Hinanap namin ang kapatid ko sa mga sulok-sulok ng bahay sir Seth pero

wala talaga kami nakita maski anino niya.

Mas lalong nagalit si papa.

Umabot sa punto na nagmura na po iyong papa ko sa sobrang galit noon.

Ilang minuto lang mula sa pagmumura niya

nakita namin ang kapatid ko na nasa ilalim ng higaan namin.

Naguluhan kami kasi kanina.

Tinignan namin yon pero walang tao doon sa ilalim ng higaan.

Nakita namin siya na takot-natakot.

Tinakip pa niya ang kamay niya sa baba niya noon.

Pagkakita namin sa kanya ay tinanong namin kung saan siya nanggaling

pero hindi siya umamik.

Bigla lamang siyang umiyak noon.

Si mama noon ay sobrang alala na po.

Minadali kami ni papa kasi pupuntan daw na

min yung kilalang manggagamot doon sa may bayan.

Pinatingnan namin ang kapatid ko.

Ayon sa manggagamot,

napaglaruan numan noon ang kapatid ko

na mga hindi natin nakikita na mga nilalang.

Hindi ko pa nasabi na ang bahay namin.

Malapit lang sa may sapa at maraming kakahuyan.

Tinanong kami ng manggagamot kung papano namin nakita ang kapatid ko.

Ikinuwento namin ang lahat nang nangyari sa kanya.

At ang sabi niya,

yun naman nung pagmumura ng papa ko.

Sumpa yun kaya napawalangbisa umano yung pagtatago ng nilalang doon sa kapatid ko.

Dagdag pa ng manggagamot.

Naroon roon lamang umano ang kapatid namin sa bahay nung hinanap namin siya.

Hindi lamang umano ang kapatid ko.

Kasi nga, may isang nilalang na nagtatago o tumatago sa kanya.

Binigyan kami ng manggagamot ng habak kung tawagin sa amin.

Upang depensa sa mga hindi natin nakikita na mga nilalang.

Mapagpalang araw sa inyo, Sir Seth.

Isa ako sa mga masugid mong tagahanga at nais kong ibahagi ang karanasan kong

noong nag-aaral pa lamang ako ng high school.

Ako nga pala ito si Vanessa,

taga Isabela.

Totoo pa lang mga nilalang na hindi nakikita na

ayaw paniwalaan ng iba.

Tulad noong nag-aaral pa lamang ako.

Hinanap ko yung ati ko na si Angely dahil malilit na kami sa school noon.

Napakatagal niyang magpalit ng damit.

Sinigawan ko siya,

nasa malapit ako ng puno ng niyog noon.

Nang walang ano-ano ay may sumitsits sa akin

at nang lumingali nga ako,

wala akong nakita kaya binaliwala ko na lamang yon.

Nang wala akong nakita kaya binaliwala ko na lamang yon.

Sinigawan ko ulit yung ati ko at biglang may bumato sa akin na

maliit na niyog sa likuran.

Nang lumingon ako,

wala akong nakita.

Takot na takot ako noon

kaya minadali ko na lamang na lumayo doon sa may niyogan.

Sumunod na karanasanay nang makakita ako ng maraming langgam sa kanila

kinakagat ang paa niya

at halos mahiwa ang paa niya sa kagat ng mga langgam na yon.

Alam mo yung

sigurado kang hindi pang karaniwan yung langgam dahil

nang kunin ko yung ibang langgam sa kanila

ibinaba ako sila sa sayig.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko na

bigla na lamang nawala ang mga langgam na yon.

At hindi ako nakikita na

doon ay napag-alama namin na kinukulam ang tatay ko.

Lalo pa

at may tutube na umaaligid dito sa bahay.

Iniikot-ikutan niya ang ulo ng papa ko.

Isa pang karanasan ko, sir,

at ay tungkol sa dewende nung high school pa ko.

Nagsasabihin ko na

hindi ako nakikita

at hindi ako nakikita

at hindi ako nakikita

ang labas sa dewende nung high school pa ko.

Nangyari to

aro nang Pasko.

Naghihiwa ang mama ko,

auntie at tito ko ng Ricardo para sa handa nang

biglang may marinig akong bumati ng merry Christmas

and happy new year ng

napakaliit na boses nun.

Akala ko ay ako lang ang nakakarinig pero

sila rin pala.

Nasa ilalim ng lamesa yung tunog na iyon.

Masaya silang bumabati sa amin.

Tinignan ko yun pero

nawala ang mga ito sir Seth.

Karanasan ko naman nung may sakit ako ay palaging binabangungot.

Hindi makagalawa.

Maraming mga multo akong nakikita sa bahay ng lola ko kapag binabangungot ako nun.

Madalas akong bangungutin

kapag yung kasama ko ay nakatalikod matulog.

Hindi niya nakikita at nararamdaman na

binabangungot ako nun.

Tulog mantika kasi siya.

Yung litrato ng lolo ko sa kwarto ang nakikita ko

gawa nang ako yung favorite niyang apo

at favorite niyang anak si tatay.

Kaya nang makulam ang tatay ko ay gusto niyang kunin ng papa ko.

Ayaw pa ng papa ko kaya

sa panaginip ay kinausap siya ng papa ko na huwag muna at gusto pa niyang mabuhay.

Ngayong taon lang

naranasan ko na habang naguhugas ako ng mga pinagkainan nila

matapos ng agahan nun

nakatalikod ako

nang biglang may dumaan sa likod ko na nakaputay nun.

Nang lingunin ko

tumakbo yun sa kwarto ko.

Nang tinan ko ang kwarto ay wala namang katao-tao.

Nagamot na lamang ako ng ulo at pinagpatuloy ko ang paghuhugas ko ng pinggan nun.

Isang araw naman

may uupa sa katapat ng bahay namin.

Si Tita Cotes ang nagmamayari ng paupahan na yun.

Dalawang linggo matapos nun ay

biglang may trahedya na mayroon.

Nabangga ang sinasakyan nilang tricycle.

Yung isa ay himalang-walang galos o pinsala.

Yung isa ay nadali yung paa

at kailangan ng gamutan at therapy.

Yung isa, namatay.

Napitpit yung katawan niya sa bumaliktad na tricycle.

Isang araw ay naguhugas ako ng mga pinagkainan nila

umaga nun.

Bigla akong nakaramdam ng panlalamig

at tumataas ang balahibo ko sa braso.

Kitang-kita ko na yung ilaw doon sa kwarto ng namatay.

Biglang bumukas sarado.

Sarado naman yung pintuan nun.

Kaya nagtataka ako kung sino ang magbubukas ng ilaw na yun.

Yung asawa ng tita ko ang gumawa ng paraan para mabatay ang ilaw sa kwarto.