SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Isang napakagandang gabi sa iyo at sa lahat ng mga nakasubscribe sa iyong youtube channel.

Marami na akong narinig na kwentong katatakutan sa mga channels ninyo.

Kaya na-inspired ako na i-share din po sa inyo ang naging karanasan ko noon.

Pero bago akong magsimula ay hayaan niyo muna akong magpakilala.

Tawagin niyo na lamang po ako sa pangalang Digger.

Nasa mid-30s na ako sa ngayon at nag-work bilang isang manager sa isang bangko na hindi ko nababanggitin ang pangalan.

Nakatira ko ngayon dito sa Camias, Quezon City at malapit lang ako sa pinagtatrabahuhan ko.

Samantala taong 2009, ako grumaduate ng accountancies sa Colegio de San Juan de Letran.

At agad ako nakapasok sa dream job at dream company ko.

Anyway, bata pa lamang ako ay hilig ko ng manood ng TV at manood ng sine.

Sabi ng mga magulang ko, may pinagmanahan daw ako.

Ganun din daw kasi ang lolo ko noong nabubuhay pa siya.

Mahilig siyang manood ng sine noong nag-aaral pa siya ng medesina sa UP.

Wala pang koryente noon sa baryo nila kaya ang kwento sa akin noon ay lolo.

Kapag umuwi siya sa kanila ay siya ang nagiging TV at sineha ng mga taga roon.

Ikinagkwento niya kasi sa kanila ang mga napapanood niyang palabas ni Nora Honor,

Vilma Santos,

Christopher de Leon,

Tirso Cruz III,

Hilda Coronel,

Susan Roces,

Gloria Romero,

Nida Blanca at iba pa.

At dahil laki ako sa pangangalagan ni lolo kaya lumaki akong mahilig manood ng sine at TV.

Noong nasa high school pa ako ay nagawa kong magkating class dahil showing ang magandang pelikula.

Maglalakwat siya ako sa bayan para manood ng sine.

Noong mga panahon yon, nasa 50 at 100 piso lamang ang isang palabas.

Mura dahil late ang palabas ng isang buwan sa release nito sa Maynila.

Minsan ay nagpapalabas din sila ng mga pelikulang 19 kopong kopong pa ni release.

Isa pa ay luma na rin ang sinehan at halos pasarado na.

Dito ako laging nanonood dahil 15-minute walk lang ito wala sa skwalahan namin.

Hanggang sa mag-college ako ay daladala ko pa rin ang hilig kong ito.

Alam mo naman sa Maynila ang dami mga malls na may sinehan.

Lalo na sa bandang Quiapo.

Tuwing Miyarkules ang change program ng mga English na double program samantalang lunes naman ang mga Tagalog.

May mga napapalabas din noon ng mga bold movies ng 90s.

Lahat ng yon ay pinapanood ko.

At marami din akong naging experience sa loob ng sinehan na hindi mo aakalain.

Sa mga sinehan kasi sa Quiapo lalo na.

Yung mga nagpapalabas ng bold ay may mga nakikita akong nagkikwiki sa loob.

At dahil sa hindi naman ako santo, minsan na rin ako naka-experience ng kwiki sa loob ng sinehan.

Nakakanervyos nga lang kasi baka bigla na lamang may mang-raid sa loob ng sinehan.

Sa kabilang banda, para naman makatipid.

Binarkada ko ang mga bantay sa mga sinehan lalo na yung sa mga English.

Paglaba sa skwalahan ng alas 9 tuloy na ako sa sinehan.

Sarado na sa oras na yon kaya binibigyan ko na lamang ng panigarilyo yung gwardya para papasukin ako.

Ang siste, kadalasan ay wala akong nabubuong pelikula dahil yung last portion na lamang ang napapanood ko.

Sa isa at yung unang portion lang sa kadobol dahil magsasaranda ang sinehan dahil alas 11 na.

Pero natigil ang libangan kong yon matapos kong maranasan ng isang kababalaghang hanggang ngayon.

Sa tuwing naaalala ko ay pinangingilabutan ako.

Graduate na ako noon at konektado na ako noon sa isang malaking bangko sa Makati.

Nadestino ako bilang isang junior accounting manager sa Tacloban dahil nabakante ang posisyon na yon sa aming Tacloban branch.

Masaya naman akong nagpadestino doon kasi tagaroon naman kami

at marami ring sinehan doon kaya magagawa ko naman ang hilig ko.

Nang makapag-adjust na ako sa bagong environment, inisa-isa ko na ang pasukin ng mga sinehan pati na yung mga luma na sa tingin ko ay talagang magsasarado na.

Dito nangyari ang karanasang kong nakakatakot.

Sa unang paso ko, Paranormal Activity ang palabas.

Isa yung horror movie na nirelease pa yata ilang taon na ang lumipas.

Pero pinapalabas pa rin nila.

Hindi ko kilala ang mga artista pero sa Act 1 pa lang nang palabas ay nakuha na nito ang atensyon ko.

Maluwang ang sinehan pero ang mga silya ay yari sa kaho at mukhang hindi na nililinis dahil puno na ng alikabukyon.

Magupo mo ay huwag ka nang gagalao dahil magiging trapo ang pantalon mo.

Kalalabas ko lang noon sa opisina galing sa pag-oovertime sa bangko at nakaupo ako noon sa orkestra.

Nakapagsimula na ang Paranormal Activity ng 20 minutos nang may magkasintahang naupo malapit sakin.

Hindi ko namang ganong pinansin ang itsura dahil excited ako sa mga horror movies.

Pero dahil maingay at mukhang nag-aaway ang dalawa ay lumipat ako sa bandang itaas.

Ilang minuto ay tumayo ang babaeng iniwa ng nobyo.

Sumunod na rin ang lalaki na parang nawalan ang ganang manood.

Naiwan tuloy ako mag-isa sa balcony na hindi naman big deal para sakin.

Nang nasa kalagitnaan ng palabas ay na-distract ako ng paggalaw ng upuan sa aking tabi.

Napalingon ako at nakita ko nakababa ang seat ng upuan na parang may nakaupo o nakadagan dito.

Sa malamlam na liwanag na nagmumula sa screen ay masasabi kong bakantiyang upuan.

Walang tao sa balcony maliban sa akin.

Kasunod noon ay buhaban na rin ang mga katabing upuan na tila maraming dumating para manood.

Maya-maya lang may tawa na nakong napakinggaan sa palibot ko.

Nanlaki ang mga mata ko at parang kumapalang buho ko sa takot dahil bukod sa ako lamang ang naroon.

Wala namang nakakatawa sa palabas.

Kaya dali-dali na akong tumayo at tumakbo palabas ng balcony.

Tuloy-tuloy akong lumabas ng sinehan.

Namumutla ako hanggang sa makarating ako sa bahay at takang-takang nanay ko kung bakit wala sa oras ang uwi ko.

Ikinuwento ko sa kanyang nangyari sa sinehan.

Ah, meron nga daw dyan.

Matagal na yung nangyari. Dalaga pa ako noon anak bali isang minibus silang galing sa Ormoc para manood ng sine dito.

Pero bago silang makapanood ng sine ay nasa lubong nila yung flash flood na pumatay ng napakaraming tao.

Kasama yung bus nilang nahulog sa bundok at marami sa kanila ang hindi na nakita pa.

Marami nga rin ang mga hindi nakilala sa mga bangkay.

Parang nag-reunion sila sa sinehan na yan paminsan-minsan.

Kwento ng nanay ko sa akin.

Talaga ma, hindi naman ako makapaniwala noon sa aking narinig.

Mamaya ang kaunti papatudot ay nakaramdam na ako ng pagkahilo.

Agad naman nagpakita ng concern si mama at ininikit niya ang kanyang kamay sa aking liig para malaman ang aking temperatura.

Diger, anak, inaapoy ka ng lagnat.

Mabuti pa ay magpahinga ka na, payo niya sa akin.

Dali-dali naman akong pumuntaan ng aking kwarto para makapagpahinga.

Saglit akong inasikaso ni mama sa aking kwarto at kaunting banyos ng basang bimpo sa aking noo at saka pinainom niya ako ng paracetamol.

Pagkatapos noon ay iniwanan niya ako sa kwarto.

Pero papatudot hindi ako nakatulog noong gabing yan.

Sa kada pikit kasi ng mata ko ay napapanaginipan ko na naroon pa rin ako sa may sinehan.

Pero sa puntong yun ay nagpapakita na sa akin ang mga multo sa sinehan.

Lahat sila ay putika ng buong katawan at walang mga mata.

As in kulay pitch black ang kanilang mga eye sockets.

At sa pagising ko naman ay nakakananig naman ako ng mga yabag mula sa labas ng kwarto ko.

Mga yabag na alam kong hindi nang gagaling sa mga kapatid at sa nanay ko kasi patay ang mga ilaw sa labas.

May pagkakataon ding nakakananig ako mismo ng yabag sa loob mismo ng kwarto ko.

Kaya nagdesisyon ako noon na buksan ang ilaw.

Nang maliwanag ng aking kwarto ay hindi ko na malayan na unti-unti na pa lang pumipikit ang aking mga mata.

The next thing I knew, nasa sinehan na naman ako at mag-isa.

Habang nanonood ng isang disaster movie.

Pero wala akong matandaan na ganong klase ng palabas dahil ang eksena ay nasa bus daw ang mga pasahero.

Nang biglang tinangay sila ng flash flood.

Biglang ko naalala ang kwento ni Mama tungkol sa mga bus na inanood ng flash flood sa Ormoc.

Pero nang mapalingon ako sa aking paligid ay halos maihi ako sa takot.

Nang makita ko na naman ang mga taong putikan at nakatingin silang lahat sa akin.

Nagising ako sa aking bangungot pero laking gulat ko nang patay na ang ilaw.

Hindi naman pwedeng brown out kasi gumagana ang electric fan.

Sino na naman ang magpapatay ng ilaw samantalang sarado ang kwarto ko at ako lang ang mag-isa doon.

Unless pondido ang fluorescent light, agad akong bumangon para i-check kung tama ang hinala ko.

Pero namutla ako nang mapansin kong naka-turn off talaga ang pinduta ng ilaw.

Nang pinindot ko ito ay muling lumiwanag sa buong kwarto, confirming na hindi pondido ang ilaw.

May nagpatay lang nito.

Ang tanong ay sino ang nagpatay ng ilaw?

Dapatingin naman ako sa wall clock na nakasabit malapit sa bintana.

Alas tres ng madaling araw.

Mamayang kaunti ay muli na naman akong nakarinig ng mga yabag sa labas ng aking kwarto.

Sinabi kong mga kasi mukhang hindi lang nanggagaling sa isang tao ang mga yabag.

Mukhang marami ang nasa labas.

Papadudod sobra akong kinilabutan noon at hindi na ako nangahas na buksan ang pinto

dahil alam kong kadiliman ng buong bahay ang sasalubong sa akin.

Samantala ilang oras pa ang lumipas, naghanda na ako ng aking sarili para pumasok sa trabaho.

Puyat ako noon at naglalakihan ang mga yabags ko.

Para hindi halatay, humiram ako ng foundation noon sa aking bunsong kapatid na babae

at yun ang ipinahid ko sa aking mukha para hindi ako mukhang zombie sa opisina.

Sa kabilang banda, mayroon akong sekretarya sa opisina, si Beth.

Matanda ito sa akin ng sampung taon, kwelang babae.

Madalas ko siyang kakwentuhan at masasabi kong enjoy naman akong katrabaho siya.

Pero meron siyang kakayahan na wala sa mga normal na tao dahil may third eye siya.

Nakakakita siya ng mga bagay o nilalang na hindi nakikita ng pangkaraniwang mga mata.

Kumatok si Beth mula sa labas ng aking opisina, agad ko naman siyang pinapasok.

Pero nalaki ang mga mata niya at hindi siya makagalaw sa kanyang upuan nang buksan niya ang blurred glass door ng aking opisina.

O, ano nangyari sa'yo Beth? At parang nakakita ka ng multo.

Natatawa kong wika sa aking sekretarya.

Pero hindi tumawa o ngumiti si Beth.

Eh Sir Digger, hindi mo sinabi sa akin na magsisama ka pala ng mga bisita rito sa opisina mo.

Seryosong wika niya sa akin.

Naintriga naman ako sa pagkarinig ko sa kanyang sinabi.

Anong sinasabi mo dyan? Tanong ko.

Andami ninyong kasabang ngayon mukhang nakalimutang maligo.

Ang puputik na mga katawan nila.

Seryoso pa ring sagot ni Beth sa akin.

Agad naman akong napatayo sa aking kinakaupuan kasabayan ng pagtaas na mga balahibo sa buo kong katawan.

Alam kong may third eye ka pero huwag ka naman nagbibiro sa akin ng ganyan.

Ang sabi ko sa aking sekretarya.

Hindi pa rin ngumiti o tumawa si Beth noong sandaling yun.

Hindi ako nagbibiro Sir Digger.

13:57.000 --> 14:03.000

Dahil doon ay nagpa siya akong lababas muna ng aking opisina at nagkape muna ako doon sa aming pantry.

Habang humihigop ng kape ay iniisip ko mga sinabi ni Beth sa akin.

Naniniwala ko sa kanya kasi paano niya nalaman yung mga taong putikan na nagpapakita sa aking panaginip.

Kinagabihan, hindi na naman ulit ako nakatulog dahil sa kakaisip sa mga sinabi sa akin ng aking sekretarya.

Hanggang sa nagpa siya na akong matulog.

Pero bago ko pa ipikit ang aking mga mata ay muli kong narinig ang mga yabag na nagmumula sa maraming tao at tila nang gagaling yun sa loob mismo ng aking kwarto.

Napabangon ako sa aking kama at nanlaki ang aking mga mata sa nasaksihan ko.

Naroon ang mga taong putikan. May mga babae. May mga lalaki. Lahat sila ay nakatingin sa akin.

Ano bang kailangan ninyo sa akin?

Halos mag-hysterical na ako ng mga sandaling yun.

Gumalik ka doon sa sinihan kung saan kami dapat manunood.

Huwi ka ng isang lalaking putikan ang buong katawan.

Saan doon sa lumang sinihan? Tanong ko.

Tumangon lamang sa akin ng mga taong putikan ang buong katawan.

Eh bakit? Anong gagawin ko doon? May ipapagwa ba kayo sa akin? Muli kong tanong sa kanila.

Pakiusapan mo yung sinihan na ipalabas yung pelikulang dapat naming panunoorin.

Kaso hindi natuloy dahil nabiktima kami ng romaragasang baha.

Narinig ko ang isang boses ng babae na umaalingaungao sa aking tenga.

Nawala ng kaunti ang takot ko at napalitan nyo ng pagkalito.

Anong palabas? Tanong ko pa sa kanila.

Haplos! Narinig kong umalingaungao sa tenga ko ang boses naman ng isang lalaki.

Pagkatapos noon ay naglaho silang lahat sa aking paningin.

At kasabay noon ang muling pagdilat ng aking mga mata.

Pagising ko ay nasa kama pa rin ako at nakahiga.

At ang pagkapakita sa akin ng mga taong putika na isa lang palang panaginip.

Pero naintriga ako sa kanilang sinabi sa akin.

Naalala ko ulit ang sinabi ni mama tungkol sa bus na inanod ng flash flood.

Papuntasan na sila ng sinihan para manood pero hindi yung natuloy dahil dumating sa kanila ang trahedya.

Kinaumagahan habang nasa opisina ay napa-research ako sa internet kung anong palabas ang tinutukoy ng mga taong putikan.

Hinanap ko kung meron bang palabas na haplos ang title.

Hindi naman ako natagalan sa paghahanap dahil agad na lumabas ang risulta sa search engine.

Haplos, isang pinikulang pinagbibidahan ni Navilma Santos, Christopher de Leon, Rio Luxin, Delia Razon at Jaime Fabregas.

Nire-release pa yun noong 1982 pa.

Pero ang sabi ng mga taong putika na isabihin ko raw sa management ng lumang siniha na ipalabas daw ang haplos,

ng mapanood ng mga biktima ng bus tragedy.

Pagkatapos ng aking trabaho ay agad kong pinuntahan ng lumang sinihan kung saan ako unang minulto ng mga taong putik.

Agad kong kinausap ang management kung pwedeng ipalabas nila ang pelikulang haplos ni Vilma Santos.

Pero wala raw silang kopya ng nasabing pelikula dahil doon ay napilitan akong maghanap ng kopya ng haplos sa mga CD at DVD stores sa Tacloban.

Pati yung mga nagtitinda ng mga pirated na pelikula ay hinanapang ko rin ang palabas na haplos.

Nang time na yun ay pawala na rin ang mga tindahan na nagbibenta ng CD at DVD version ng mga pelikula dahil na rin sa umuunlad na teknolohiya.

Kaya nahirapan talaga ako sa paghahanap.

Hanggang sa isang linggo ang lumipas.

Pagkaraan ko magsimba ay napadaan ako sa palengke at nadatnang ko ang isang lalaki nagbibenta ng pirated DVD.

Sinubukan kong maghanap ng pelikulang hinahanap ko.

And to my surprise ay meron siyang isang kopya ng haplos ni Vilma Santos.

Agad ko yung binili at pagkatapos ay bumalik ako sa lumang sinihan para kausapin ang may-ari.

Nung una ay medyo ayaw pa ng may-ari na ipalabas ang pelikulang dalako pero dahil sa nangako akong babayaran ng lahat ng upuan sa kanyang sinihan, ay pumayag na rin siya.

9,000 pesos din yun lahat pero ayos lang sakin.

Ang importante ay matahimik na yung mga kalawang sumunod sakin.

At yun nga papadudut, pinalabas din ang pelikulang haplos doon sa lumang sinihan.

Nakaupo ako noon malapit sa pinto at tumaas talagang mga balahibo ko dahil dinig ang dinig ko ang mga yabag at galaw ng upuan.

Alam kong naroon na sila para manood ng pelikula.

May mga narinig din ako mga bulungan at hagik-hikan ng ipalabas na ang ilang bed scenes sa pelikula.

Pero overall ay maganda ang pelikula.

May halong kababalaghan pero kapupuluta ng aral.

Pagkatapos ng pelikula ay ramdam na ramdam ko ang malamig na hanging lumabas ng sinihan.

May naaaninag na rin akong mga multo ng taong putik na unting-unting naglalaho habang pinapalabas ang end credits ng pelikula.

Hanggang sa natahimik ng buong paligid at bumukas na ang ilaw ng sinihan.

At yun nga papadudod simula noon, wala na akong naramdamang mga yabag sa aming bahay.

Nakakatulog na rin ako ng mahimbing at higit sa lahat ay wala na sinasabi sakin ang sekretarya ko na may multo akong kasunod.

At least alam kong natahimik na rin sa wakas ang mga kaluluwa ng biktima ng bus tragedy na yon dahil nilalabas ang mga yabag.

Yun lang ang may babahagi kong kwento sa ngayon.

Totoo itong nangyari sa aking maraming taon na ang nakakalipas.

Sa ngayon ay tuloy pa rin ang aking vision ng panonood ng pelikula pero hindi na masyado sa sine dahil

pwede ka nang makapanood ng pelikula sa cellphone at meron ang Netflix, Amazon Prime at kung ano-ano pang streaming apps.

Nawibili din po ako sa panonood ng YouTube channel ninyo para sa mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

parang na imaginary kong mga kwento na parang isang pelikula.

Ganoon pa man kapag tipo ko talaga ang palabas mas gusto ko siyang panuorian ng sinihang kasi damangdama ko ang excitement dahil malaki ang screen.

Papatrudot yun lang ang kwento ko sana'y mabasa mo ito at mapiling itampok sa inyong youtube channel.

Maraming Salamat!

Lubos na gwagmagalang

Digger

Huwag kalimutan na mag like share and subscribe

Maraming Salamat po sa inyong lahat!

Magaproblemang kaibigan

Dito ay pakikinggan ka

Sa Papatrudot Stories

Kami ay iyong kasama

Dito sa Papatrudot Stories

Ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papatrudot Stories

May nagmamahal sa'yo

Papatrudot Stories

Papatrudot Stories

Papatrudot Stories

Papatrudot Stories