True Subscriber Horror Stories EP298: MASAMANG KAHULUGAN NG PALAGING NAKAKA-AMOY NG INSENSO SEND YOUR HILAKBOT STORIES @ 📧 sindakstories2008@gmail.com 👍 Hilakbot TV Facebook Page Join this channel to get access to perks: https://www.youtube.com/channel/UCQfBQpmxUCOab0_zUNTi1Mg/join ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ SUPER THANKS TO OUR SOLID HTV+ CHANNEL MEMBERS! Precy Operio Anton Nicole Darao Ray Castle Joan Castillon Gerard Pontenila Alyssa Guardiana Madame Lesfressange Myca Perez Anne Cardenas Mark Bryan Avila Grace Shibahara nick vinarao Lulu A Lyn Caligdong blog Jhaydom Toy Shoppe Baikong Tausi Louie Marc Duterte JhayR Cabello Jackie Orlando Aubrey Aquino Ailyn Movido Elaine Joie Ü Ventura Chiqui Fritzie Rene Zamora Maricar M Luigie Noval Ellaine Pitil Prince Laher Allyza Valenzuela Blueberry Aki Zette M&M AT Maru Balgos Samson Mabalay ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ✅ MUSIC / SFX CREDITS: YOU TUBE AUDIO LIBRARY ► https://www.youtube.com/audiolibrary/ ✅ PLAKADO STUDIO ORIGINAL

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Yo! Yo! Yo! Subscribers!

Silakbot Stories na naman sa oras na ito.

Ano man ang inyong ginagawa, nagpiplay man sa Silakbot 24x7

o kaya iyong mga nag-aabang, mga limang biraso lamang na tao sa live premiere.

Maraming salamat.

Silent listeners, channel members, lalong-lalong ang aming pagpapasalamat patik-tik sa inyo

nandiyan na sa description section ng episode ngayong araw na ito.

Thank you!

Mga kwento ni Nariri, si Nabi at si Ames ang bida

para po sa ating SHS Subscribers Silakbot Stories.

You are listening to Subscribers Silakbot Stories.

True horror stories submitted by HTV positive listeners.

Hi Sir Red, tawagin niyo na lang po akong...

Tawagin niyo na lang po ako sa pangalang Riri.

Isa akong admin officer sa isang government office.

So konting overview lamang po sa office namin.

Nasa loob po ito ng isang compound ng isang university at super luma na po ng building namin.

Ayaw ko man po magpaka-exaggerated pero baka isang lindol na po na malakas ay giba na ito.

Yung location po ng office namin ay mabundok at mapuno.

Ang office din namin ay yung nagkoconduct ng training

o nagkoconduct ng training.

And most of the time, kaming mga empleyado

ang nagluluto ng foods para sa mga participants.

So yung isang nakatatandang office mate ko

ay inutusan po around 4pm na magprito ng isda

na magiging ulam na mga participants namin.

So ako pumunta po agad since madami-dami po yung ipiprito ang isda.

Habang busy po ako sa pagpiprito kasama yung ibang empleyado

habang nagtatawanan na para pantanggal po ng inip

bigla pong pumasok yung office mate namin na nagutos sakin at nanginginig siya.

Sabi niya,

Hoy ante, kanina ka pa ba dito sa kusina?

Yes ma'am, kanina pa po, patabos na rin po ako magprito.

Weh,

nakaupo ka nga sa table mo kanina nakaharap ko pa sa computer mo.

Akala ko busy ka.

Kinakausap nga kita tas hindi ka nasagot.

Kinilabutan po ako agad doon siya rin.

Dahil halos lahat po nagkasama ko sa kusina

ay nagpapatunay na kanina pa ako naruroon kasama na nagpre-prepare.

So after namin magluto lahat,

inisip ko po na tignan yung CCTV kung totoo po na kinakausap niya ko sa loob.

Doon nga po ay na-confirm si Red

na may kausap siya facing my table with matching pakumpas-kumpas pa ng kamay

pero wala naman pong nag-o-occupy sa seat ko

and until now may ganoon mga senaryo pa rin daw po sa office namin.

Isa lang din po ang masasabi ko,

deserve po namin na malaman yung kwento niya

dahil kahit pa paano ay naiwasan po namin yung antok sa trabaho.

Maraming maraming salamat sa kwentong ibinahagi mo Riri.

Si Riri po ay isang admin officer ng isang government office

sa kaalaman lamang po na ngayon pa lamang nag-open ng kanilang YT

or late po nilang nalaman.

Basta sabi ko sa inyo,

PH time, alas 3 ng hapon,

umiere po Monday and Friday ang SHS.

Pero uli,

pag sumapit po tayo sa ikatatlong daan na episode po ng SHS,

pagbiyan nyo po muna kami,

hingi po muna ako ng isang buwang break para po dito sa episodes natin.

SHS episodes natin para makapag-

alam mo yun,

magawa ko po muna yung mga dapat kong gawin sa Eskerlahan

at sa aming mga buhay buhay.

Ang dami ko pong kailangan ayusin.

Kaya please sana po ano.

At nang sa ganun ay magawa ko po ito agad.

In just one month,

please bigyan nyo lang ako ng ganun.

And apart from that,

syempre kung walang SHS po pansamantala,

asahan nyo po na yung ibang mga kwento natin

na pinapadala sa atin,

ay i-insert po natin,

i-compile na lang natin,

isasama na lang natin sa mga regular episodes na lang po.

So, klaro po ha?

At sabi dito ni Admin Clay,

nagsisenya siya,

October 23,

ang ikat-300 na episode ng SHS,

tama ba?

Oo nga eh, medyo,

ano nga eh,

dapat November,

meron din tayo sana,

pero,

yun, bigyan nyo lang po ako ng sapat na oras

or baka malin yun,

next year na lang tayo magbalik

o hindi na magbalik.

Ganyan tayo.

Walang consistency.

Kaya yan,

sabi ko sa inyo,

habang nandito,

please mahalin nyo naman yung channel na ito.

O kaya,

habang naririto at napapakinggan nyo kami,

ayan,

sana pakinggan nyo ng maigi,

paramihin nyo po yung

maiinvite ninyo makikinig sa amin,

di ba?

Pero sabi ko sa inyo,

after kasi ng YouTube guys,

may kanya-kanya naman po tayo,

mga personal kasi na buhay,

at hindi ko na po kailang i-open pa.

Kung ano-ano po yung mga

kailangan natin kaharapin,

ano-ano po yung mga plano na dapat natin gawin

in personal,

kasi para po sa future natin yun.

05:41.900 --> 05:42.900

please,

ganyan po muna pakiusap natin.

Pero sabi ko,

rest assured,

mararegular po yan.

Isasama na lang natin sa mga kwentuhan natin

sa compilation,

horror stories,

podcast,

ganyan,

dami pong means.

So, sana po ay

maintindihan ninyo.

Okay?

So, yan.

Anyway,

ating Kapenelol at Trinidad

ay still brewing

dyan po sa ating

HTV merch.

Okay?

Meron tayong corn coffee,

mangosteen,

and malunggay po yan.

3-in-1 po yung coffee natin.

Dalawa na lamang pong pakete

ang meron tayo dyan.

Limited snacks lamang po yun.

Pero kung halimbawa naubos na yan,

pwede ka naman bumili

ng ating stipped coffee.

May iba na pong mga flavors.

Double choco,

prefer po ng inyong lingkod.

So, sana ay tikman nyo na rin

para maibigan.

Kung halimbawa ayaw nyo naman yung stipped,

yun po yung parang nasa teabag,

may drip coffee naman tayo.

So, bago pa man mauso yung mga drip coffee

sa mga ibang coffee shop,

alam nyo na yan.

Tayo ang una

na nag-introduce po yan

sa HTV merch

at syempre sa ating store.

Okay?

Sa ating online shop.

Okay, maraming maraming salamat.

And speaking,

dito nga pala,

patik-tik po muna natin

yung nasa live natin.

Si May Mabun.

Hello po, sabi niya dito.

At saka ito yung mga palagi po nga

present na present.

Sabi niya si na Boom Bastik

at saka patik-tik na rin po si Elsa.

Sabi niya,

walang...

Okay,

wala daw pong tigil

na nakikinig ito sa atin.

Thank you po. Thank you.

Thank you talaga sa inyo.

Sir Red,

sabi niya ganun,

may-ari ba kayo ng coffee shop?

Sabi niya.

Ito, stalker to.

Oo, basta

hindi ko na po sasabihin kung ano dito.

Ako, ano yan,

nasa Facebook ko na lang ha.

Kasi ano siya,

po sa North Fairview

at saka yung Teresa Street.

Ano lang naman tayo,

kasosyal lang naman tayo doon.

Di naman ako yung talagang

pinakamay-ari.

Yung pinakamay-ari talaga kami,

ayaw nyo kasing maniwala.

Water Refilling Station.

Ilang beses ko na sinasabi ito,

ayaw nyo pa rin maniwala sa akin.

Oo, Water Refilling Station,

yun talaga

ang pinakamain business namin.

Malabanan water refilling.

Totoo.

Saka story na,

ayaw, bawal tumawa dito

kasi horror to,

tas tumatawa.

Ano naman yan?

Abangan nyo sa November

ang ating series.

Okay, sinabi naman

ang ating,

ito,

ang ating next story.

Isa pong OFW from Hong Kong.

Ang kwento pong ibabahagi ko ngayon

ay naranasan ko

sa Malaysia noon.

At naranasan ko ngayon,

kahit naririton ako sa Hong Kong

dahil wala pong pinagkaiba

yung karanasan kong yun.

So noon,

September 18,

2018.

Una pong kong tumungtong

ng Malaysia

at ang amo ko po

ay isa sa mga

pinakamayaman doon.

Imagining po ninyo

na napakalaki yung bahay

at may sarili talagang

elevator.

As in,

ang ganda.

One week pa lang po ako

sa bahay na yun,

may naaamoy po kong insenso

na sa pagkakaalam ko

ay mostly ginagamit

ng mga Chinese

para mag-alay ng dasal

sa mga taong namatay.

So yun na nga po.

Since lagi ko siyang naaamoy,

binabaliwala ko na lang siya

dahil alam ko naman

na nasa bansa ako

na maraming inchik

hanggang sa napapansin ko na lang po

na kahit saang banda ako

ng bahay na roroon

ay lagi ko itong naaamoy.

As in, para ba akong sinusundan?

Minsan po,

kapag naaamoy ko na naman ito,

hindi ko na talaga maiwasan

na tayuan ng mga balahibo

kasi ang feeling ko po talaga

ay hindi ako nag-iisa.

Until one day,

umalis po yung amo ko

dahil may dinner silang family

sa labas.

Kaya tumambay ako,

tumambay po kaming anim

nakasama ko sa bahay

sa TV room

at nanood po ng TFC.

Hanggang sa naaamoy ko na naman po yun.

Para malaman ko

kung ako lang ba talaga nakakaamoy,

habang nakatitig ako

sa kasama ko sa TV,

bigla ko pong pinatay

para makuha yung atensyon nila

sabay lingon.

Nag-sorry ako at tinanong ko

kung may nakakaamoy sa kanila.

Yung isa,

inamoy pa nga yung kilikili niya.

Sabay-sabing wala naman daw siyang naaamoy.

Ganon din yung sabi ng iba.

Kaya nagtanong po sila

at tinanong ako kung ano daw ba yun.

Ang sabi ko ay insenso.

Pero nagkatinginan sila

at sabi nung isa,

bukas may kikwento kami sayo.

And then hindi ko na po ulit

sinabi sa kanila

dahil kinilabutan ako.

So kinabukasan,

kuinento nga nila sa akin na may multo

at kababalaghan daw sa bahay ng mga amo ko.

At mismong katiwala pa sa bahay

na si Aunty Lily

na isa ding in-chick

ang lagi nakararanas ng kababalaghan.

At sabi nila,

baka pinagpamparamdaman din daw ako.

First time ko pong magbahagi na aking karanasan

at silent listener niyo po ako

for 3 months now sa podcast

at ngayon ay sa YT na.

Pasensya na po kung hindi gaano maganda

yung pagkakakwento

pero pakinotify na lang.

Na notified na kayo.

Demanding lang sabi niya.

Gusto ko po kasing mabasa yung comments nila

at malaman ko anong ibig sabihin

na lagi pong may nakakaamoy ng ganito.

Ako po ba ay may

third eye o sadya lamang

akong lapitin na mga nila lang

na hindi nakikita.

Maraming salamat po.

Okay, sa mga nakarinig po ngayon,

pwede nyo pong i-comment

at ilagay po dyan sa comment section

ang inyong kasagutan

kung ano po yung take ninyo.

Sabi niya dito kasi kung ano daw

bang ibig sabihin nung lagi daw po siya nakakaamoy

ng insenso.

So may third eye ba siya? Active ba ang kanyang

sixth sense?

Or baka lapitin lang daw siya na mga nila lang

na hindi nakikita? Kasi alam nyo,

sa totoo lang, ito mga insenso kasi

sinasabi nila talagang connected

sa mga, alam mo yun,

sa pagkamatay,

lalo na sa

kulturang China, alam naman ninyo yan guys,

hindi naman na natin maitatanggi

na kahit noong unang panahon

ay talagang solid na

sa kanilang kultura.

Pero sa religion, alam naman natin

sa relihiyong katoliko, alam nyo po

na itong insenso, isa yan sa mga

alam mo yun,

kamanyang sabi nga nila, parang gano'n.

Kaya maikita nyo sa mga misa, lalo na sa mga katoliko,

yun bang parang pinapausok

ni father yung, diba,

sinisway niya sa mga tao,

tas yung pinapausokan yun,

sabi nyo yung insenso. May iba-iba

kasing, ano to, may iba-iba kasing

uri ng mga insenso eh.

Pero yun sa katoliko,

yun nga yung isa sa mga, alam naman natin,

naging alay o

regalo, diba, ng mga hari,

tatlong haring mago daw

sa kapanganakan ni Jesus,

isa pa dyan yung

sinasama nga sa mga pagsamba,

mga simba-simba sa Semana Santa,

pero sa religion po,

na alam mo yun,

Buddhism,

ito po'y tumutulong sa paghahatid daw ng

karunungan, lalo na yung mga,

alam mo yung mga nais magreflect,

nais ng pagmumuni-muni,

o kaya naman,

pagdating po sa mga iba pang mga religion,

hindi ko na po masyadong alam kung anong

klaseng religion, pero alam po, ginagamit nilang

insenso bilang

pataboy sa mga

masasamang spirit or mga negative

energies, diba,

ewan ko lang kung mayroon pa kayong ibang

masasabi tungkol dito, pwede nyo po

iyang idagdag dyan sa comment

para nang sa ganun ay makapag-exchange

tayo ng ideas, okay po ba?

So maraming maraming salamat. Third story

naman po tayo, si Ames po ito,

at siya po ay nagpadala

ng kwento mula

sa Sindakstories2008

at gmail.com

You are listening to

Subscribers Hilakbat Stories

True Horror Stories

Submitted by HTV Positive

Listeners.

Hello po si Red, sabi niya medyo maigsila

mga kwentong ito.

Tungkol po ito sa multo

sa room namin noong third year

high school kami.

Usually po kasi hindi ako naniniwala

na merong multo sa building

namin.

Ako po ay nag-aaral noon sa

Hazen City o sa andito.

Pero hindi na lang na niya sasabihin

baka daw matakot yung ibang

estudyante.

Thursday po ay yun at cleaners

kami. Dahil

dahil umaga

kampante naman kami magkakaklasi

noon. Pero sa dinami

dami namin cleaners, dalawa

lang kami ng bestfriend kong naiwan sa

classroom. Yung last

subject kasi namin ay nasa second

floor at ang room namin ay nasa

fourth floor na dulong room po

yun sa building. Malaki

yung room namin.

Hindi siya gaya ng ibang kwarto

na maluwag

talaga. Pero ngayon

ay nahati nasa dalawa yung isang room.

Bale yung room namin

ay may mga bintana at kitang kita

yung labas dahil nga maliwanag at patanghali

na. So habang

naglilinis at nagwawalis

kami, inuurong

yung upuan, nagpupunas

at kung ano-ano pa.

Nakita ko po

sa peripheral vision ko

na talagang may dumaang

malaking anino sa labas ng room.

Tahimik lang

kami noon kasi gusto namin mapabilis

yung paglilinis.

Walang

ibang tao sa labas ng room kasi hindi pa

tapos yung klase ng pang-umaga.

Nagkatinginan

kami nung aking bestfriend.

Needless to say,

nakita din niya yung nakita ko.

Hindi siya totally mukhang anino

talagay pero

dahil hugis tao siya na lagpas

sa level ng bintana ng classroom

tapos maitim

so baka yun lang

yung pinakaklose

na pwede ko pong

masabi na description.

Ramdam ko yung takot

sa kanya

sa bestfriend ko

pero ako, hindi ko

pinakita yung takot kasi wala pong

magagawa kung pareho kami magpapanik.

Nung point

na yun, hindi talaga namin

nakuhang mag-usap o mag-open

ang topics na nakita namin

kasi pareho kami nakatingin sa bintana.

Sa pagitan kasi ng mga

bintana ay may poste

na nagsisilbing boundary

o wala talagang bintanang pwedeng

mailagay doon. So

doon po

nagpunta yung maitim

na hugis taon na parang anino.

Dalawa ang pinto

ng classroom namin.

Meron sa unahan at meron sa likuran.

Iniisip ko

kung sakaling tumakbo

kami sa harapan,

pwede niya kaming salubungin

pero kung sa likod, ganon din.

Kaya wala kami pwedeng

daraanan palabas.

So magkatabi kaming tahimik

na nakatayo noon sa room.

Hindi alam kung anong

iniisip ng bawat isa

at hindi alam ang gagawin.

Hindi naman namin na malayan

yung oras dahil sa tagal namin

nakatitig sa labas ng bintana

at inaabangan talaga namin na baka sumulput

ito ulit.

Hanggang sa narinig na po

namin yung bell,

hudyat na tapos na po't uwian na.

Wala ng klase.

Nakahinga kami ng maluwag

ng aking best friend

dahil nagsiakyatan na rin

yung mga estudyante na gagamit

ng aming classroom para sa panghapon

na schedule.

So hindi

na din po namin natapos yung

paglilinis at pag-aayos

ng mga upuan dahil sa pagmamadali

namin na makaalis sa classroom

na yun.

Kinabukasan ay pinagalitan na lang po kami

ng aming teacher

dahil hindi daw namin nalinis

ng maigi yung room.

Hindi po namin sinabi sa aming teacher yung dahilan.

Pero nakwento namin ito

sa aming mga kaklase

na minsan din pala

ay may nakita silang ganun.

Maraming maraming salamat

sa kwentong ibinahagi mo Ames.

Ito po yung nangyari sa kanya

third year high school pa lamang daw siya

sa isang eskwelahan sa Quezon City.

Saan kaya ito?

Ang daming school sa Quezon eh.

Anyway, hindi naman nakatakataka

kasi halos lahat naman ang may eskwelahan may ganitong

kababalaghan, di ba mga ganun.

Pero sana naman meron din tayo

mga ibang kwento dito tungkol sa eskwelahan

naman na kung saan

yung multo nag-interrupt ng

nag-de-date o yung mag-jowa na teenager.

Di ba?

Wala pa tayong kwento ganun.

Wala pa tayong kwento nare-receive na ganun eh.

Parang ano,

tika putol lang ng momentum

yung multo. Di ba hindi nang papakita?

At saka sa palagay ninyo,

comment nyo nga ito, bakit sa palagay ninyo

yung ibang mga multo, di ba,

karaniwan talaga,

ang nangyari laging sa peripheral vision lang sila

nagpapakita, nasa gilid lang,

o kaya hindi sila,

ba't hindi sila yung mag-pass by talaga as in

yung, yung bang

nasa malapit talaga sa tao.

Ba't ganun yung mga ugali ng mga multong to

sa palagay ninyo.

Initriga pa eh. Lagi na

sa labas ng bintana, biglang dumaan,

segundo lang.

Di ba nila pwede na parang ano,

yung talagang nandoon sila,

inakbayan talaga yung

tao, yung sender natin,

yung listener natin. Di ba para

legit yung talagang takot?

Laging peripheral vision, mga ganun. Di ba pwede

yung nakaroll yung eyes

tas nakita mo yung

multo. Di ba?

Laging unusual pero kasi ito yung

laging natin tanong no, laging

ganun. Ayaw nila sa tao,

ayaw nila talagang malapit sa tao, mga

ganun. Di ba? Dahil

baka saniban? Ganun ba yung play?

Anyway, huwag na nga natin problemahin

niya. Problemahin na lang natin yung

pamasahin natin pa uwi mamaya kasi sira yung

sakit.

Mag-EMRT na tayo mamaya

galing dito sa Ortiga.

Anyway, maraming salamat

sa lahat na mga nakinig na naman sa atin

at sana ay nakapaghatid

ng kilabot kahit kaunti.

Yung mga narinig ninyong kwento. Huwag kayo mag-alala.

Ito po'y ilalagay

natin sa isa-isang compilation

din ng mga horror stories natin.

At once again, abangan po ninyo sa November.

Abangan nyo yung series po

natin at hanggang sa ngayon

kasi medyo maaga pa kasi namin nire-record

ito a first week ng September.

Wala pa kaming

desisyon talaga kung pagsasabayan

ba namin sa November bilang kapalit

muna pansamantala ng SHS.

Yung Gabi ng Lagim ni Draven Black.

Plus yung

series ni G.Y. Jones na

soon malalaman nyo kung anong

title. Alin sa mga akdapa niya

novel niya yung

ating mai-a-adapt.

Patuloy nyo rin pong support na handpa

at i-share lamang po ang ating mga

full episodes.

For example, yung Mary Cherry Chua

na ginawa na po ng movie

pero hindi po yun yung version na

version po ni

Angel Portea. Hindi po yun.

Iba po yung sa kanila. I don't know

kung kumusta ba yung film.

May nakapanood ba sa inyo?

Kasi ako man kasi nabigla din ako.

Showing na pala. Tapos nung papanoodin ko sana

wala na. Hindi na siya

ano. Anyway,

huwag na natin problemahin to problemahin natin kung ano

sa sakyan natin.

Okay. Ako po si Red

tuloy-tuloy lamang hawaan para wala nang galingan

at lahat tayo ay solid.

TV positive!

Silent listeners regular!

At sa lahat ng mga channel members, I love you all!

KASAMA SI RED!

LUNES AT BIERNES

ITO ANG SUBSCRIBER'S HILAKBOT STORIES!