Handa ka bang pakinggan ang boses ng nakaraan? Sabay sabay nating pakinggan ang kwento ni Imee dito lang sa #DearMORPresents #DearMORBoses For MORe videos subscribe now: http://bit.ly/MORForLife Follow us on Instagram: https://www.instagram.com/morentertainmentph Like us on Facebook: https://www.facebook.com/MOREntManila Follow us on Twitter: http://twitter.com/MORentPH Check out our livestreaming at all MOR Philippines Facebook Pages!

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Nakakaiyak, nakakakilig, nakakatawa, nakaka-in-love!

Dear M.O.R.

Dear M.O.R., magandang araw sa inyo, Popoy at Bea.

Ako nga pala si Imelda.

Pero Aimee ang tawag sakin na mga kaibigan ko.

I'm 40 years old and a proud owner of a small farm dito sa Rizal.

Supplier kami ng lettuce at iba pang gulay na may kinalaman sa mga Korean restaurant.

Kapag may time kayo, eh sana makabisita kayo dito, Popoy at Bea.

Naisipan ko mag-message sa inyo kasi gusto ko sanang ibahagi ang kwento namin

ng Mr. Kong C. Ronald.

Isang OFW sa Singapore ang asawa ko.

Matagal na siya nagtatrabaho doon.

Bago pa nga kami nagkakilala, eh doon na talaga siya nakabase.

Nagkakilala kami ni Ronald after kaming iset up ng sister kong si Jenny

at ng kapatid ni Ronald na si Grace.

Late bloomer kasi ako, Popoy at Bea.

Never akong napaso agad sa kahit anong klaseng relationship.

May edad na kami pareho ni Ronald noong nagkakilala kami.

At masasabi ko naman na talagang match made in heaven kaming dalawa.

Unang usap pa lang namin eh talagang nag-click na kami.

Kahit na nga nasa ibang bansa na siya, eh tuloy-tuloy ang pag-uusap naming dalawa.

At makalipas sa ilang taon ay naging kami na nga nitong si Ronald.

Popoy at Bea, napakaswerte ko talaga sa asawa ko kahit noong mag-boyfriend at girlfriend pa lang kami.

Ronald is the type of person na pinag-ahandaan ang lahat ng bagay.

Wala pa man sa isip ko ang pagpapakasal ay naplano na ni Ronald ang lahat.

Halos wala na nga akong inintindi noong nagyaya si Ronald na magpakasal.

Popoy at Bea, it was a very happy marriage.

We were gifted with two lovely kids.

Ang panganay kong si Ronnie at ang gonso namin ay si Reyna.

Kahit na nga taon ang binibilang para magkasama-sama kami bilang isang pamilya

ay hindi namin naramdaman na wala si Ronald sa tabi naming mag-anak.

He was a good provider and he was a good father.

He was a good provider and an even greater dreamer.

Pangarap niya na mag-settle down kami mag-anak sa isang farm at mamuhay kami ng tahimik at masaya.

Popoy at Bea, hanggang ngayon kapag naiisip ko ang mga pangarap ni Ronald para samin,

eh hindi ko mapigilang maiyak.

Minsan kasi talagang mapagbiro ang buhay.

Minsan mataas na mataas ka, punong-puno ng saya, at minsan naman nasa ibaba ka.

Popoy at Bea, taong 2020, noong kunin sa amin ang pinakamamahal kong si Ronald.

Ramdam pa rin namin yung sakit hanggang ngayon.

Ronald and I were partners, pero sa isang iglap lang siya, kinuwa sa amin.

Napakahirap isipin kung paano magpapatuloy sa buhay na wala ang taong inakala mo na makakasama mo hanggang sa pagtanda.

Mahal na mahal ko si Ronald.

How I wish na mas nakasama pa namin siya ng mas matagal.

Dear M-O-R, ang mga kwento ng puso mo.

Mga kapamilya, it's 13 minutes makalipas ang launa ng hapon at yan ang nakakalungkot at nakapangihinayang.

Pagtatapos ng first part ng ating puwentong ito ni Aimee.

Sabigla ang pagkawala ng kanyang better half na si Ronald.

Biglaan at maaga.

At alam mo, totoo yun minsan po yung sinabi ni Aimee na akala mo ang super perfect na lahat.

You're up there, ang daming nangyayaring mga magaganda, natutupad yung mga plano, natutupad yung mga pangarap.

Alam mo yun, positive lahat.

Pero darating at darating talaga sa time na mapupunta ka sa ilalim sa madilim na phase ng iyong buhay.

Meron at merong pagsubok o sulirani na darating sa iyo.

And a lot of people or usually talaga ang sinasabi natin, things happen for a reason.

Sometimes, hindi natin alam yung rason lalo na nga kapag ang pagsubok na dumating is nawalan ka ng mahal sa buhay.

Minsan hindi natin naintindihan bakit kailangan mawala itong tao na ito.

Ano bang ginawa ko? Ano bang ginawa niya? Para ma-deserve namin ganitong sakit.

At alas yung walang tamang sagot e.

Walang tamang sagot at walang makakaalam ng sagot na yun kundi ikaw.

Kundi kapag pinagpatuloy mo yung buhay mo, I feel like doon mo may iintindihan o malalaman.

Or minsan po poy, meron akong kaibigan sinabi niya nawalan din siya ng mahal sa buhay.

At sinabi niya na until now, hindi niya alam ano ba yung reason na yun?

Bakit ginawa sa akin itong tao na ito?

And ano talaga e, wala talagang tama o maling sagot kung paano natin malalaman or malalaman ba natin yung rason bakit nawala ang taong ito.

Pero one thing na kukuha mo talaga kapag na-experience mo yung pagsubok na yun

is either you will get stronger or magpapadala ka sa lungkot.

And dito kay Aimee, buti na lang talaga and when we wish natin na sana ganito, naging stronger siya.

Kasi may mga anak sila e, di ba?

Naging stronger siya and nagpakatatag talaga siya and as much as possible,

she tried to maintain yung nabigay ng asawa niya.

Yung pinaghilapan ng asawa.

Yung pag-provide sa mga anak, sa pagpapatuloy sa mga pangarap nila.

And sometimes that thing alone could be the reason for you to be stronger in life for your kids.

So does it mean na nag-independent ba si Aimee kay Ronald? No, not even.

Di ba? Hindi naman po.

Pero ito nga, gusto ko lang linawin yung sinabi ni Bea na hindi naman porke nagkakamal tayo ng mga kabi-kabila, kaliwat-kanan, harap-likod na mga success.

O kaya naman ay pag-unlad sa ating kabuhayan, pagdami ng ating mga kaibigan, ating mga properties.

Ay dapat matakot tayo dahil mayroong paparating na no, no, no.

Hindi po natin, huwag niyong sasabihin, nakakatakot, bakit nagkaroon ako bigla ng sasakyan.

Tapos nakabili na ako ng bahay, baka may mawawala. No.

Huwag niyong isipin yung ganoon.

Totoo na siya, yung sinasabing ni Bea at hindi lang si Bea, pati yung mga nandiyan, mayroon at mayroon talagang rason.

Pero hindi mo makukuha yung rason na yun in an instant.

In an instant na kapag namatay yung tao, okay nalungkot ako, ito na ba yung rason, palungkotin ako sa gitna ng kasiyahan.

Of course not. Diba we have, mabait ang Diyos natin, mabait ang may-ari ng mga buhay na hiram natin.

Kaya hindi, hindi yun pinatatag tayo. Bakit? Ang dami nating bakit? Makulit din tayong mga tao.

Pero yun ay darating talaga para patatagin tayo sa mas matitindi pang mga pagsubok.

At yun nga, yung sinasabi namin ni Bea na si Aimee ba, siya ba yung tipo na tatamad-tamad?

Kasi nga sabi niya roon sa kanyang kwento, si Ronald kasi is the type of a guy na nagpe-prepare sa buhay ng gusto.

Naka-prepare na ang lahat para sa pamilya. Ultimo yung pagyayaya ng kasal niya ay wala na rin siya masyadong inasikaso.

Yan yung sinabi ni Aimee nung sinagot niya, sige magpapakasal tayo, konti na lang yung kembot na ginawa nitong si Aimee, hindi na yung iba ho para nalolo ka na sa preparation sa pagpapakasal nila.

Kay Ronald, okay na, ipipresenta lang sa kanya ito, ganyan, o tagdagan na lang natin, o tanggalin na lang natin.

I can just imagine si Ronald kung paano niya ginawa yun. Napaka-anticipative niya, inanticipate niya na yung mga pangyayari in a good way.

Hindi naman overly prepared yung nila, just enough. At pati rin sa kanyang pagpapamilya.

It's not going to be easy. Losing someone na siya yung tagahanda, siya yung tagaprepare sa pamilya ninyo, lahat kayo ay mag-adjust. Ultimo yung mga bata na naiwan.

Actually totoo yan. Totoo yan. Yan ang lesson dito rin kaya dito na iniwan ni Ronald para doon sa kanyang asawa at kanyang pamilya.

May hirap silang ganoon humingi ng tulong, hindi. Mayroon pang pinaplano si Ronald na mag-settle na sila somewhere outside of Metro Manila, sa farm sila lumaki, away from the city nitong si Ronald.

Kaya parang itik sabihin meron, meron talaga siyang preparation. At kasama yun, yung pagkahahanda para sa kinabukasan.

I feel like ang isa sa mga pwedeng hawakan at ingatan ni Aimee. Sabi niya kasi doon sa letter niya, itong si Ronald ay hindi lang good provider but a dreamer.

So alam mo yun, it's not just the money. It's the parang feeling ba na meron pong pangarap yung mga asawa ko. And gusto kong ako ang magpatuloy ng pangarap na yun.

Kasi ang dami pong pangarap ng asawa niya bago nawala yung asawa niya. And sometimes mayroon tayong ganoon urge po, kapag mayroong pangarap yung taong nawala sa atin, gusto nating ipagpatuloy yun. Ayaw nating mawala yun kasama nung taong nawala.

Mayroon siya may iwan na legacy. Pero ako naman sa nakikita ko dyan, if that certain person is gone na siya talaga yung tumutok doon whatever yung passionate siya na ginagawa o kaya sa business yung galing niya.

So whenever you're a different individual, wag mo masyadong i-pressure yung sarili mo to deliver the same output na pinapangarap o yung taong yun kayang kaya niya.

Pero dahil sa pangarap niya to sana matuloy, lalo naubos lalo napasama. You have to maging considerate din sa kaya lang at doon sa medyo kailangan pang i-delay din ng konti.

Thank you dito. A big lesson, sana ganoon nga all prepared.

Mayroon kayo may tirahan ninyo simple basta ligtas sila, basta safe. Meron kayong kabuhayan na mapagkukunan. Ketungan dumating ang pandemic, yung mga nawala ng trabaho tumigil din yung sweldo. Pero yung iba kahit papaano, yung dating sinasabi pinagtatawanan na sari-sari store.

Nung dumating ang pandemic, ang dyan mga ngatok. Nakumari meron ka ba dyang sabon? Kahit ganoon pa, bariya-bariya lang pero sarili mo yung pwesto, hindi ka umuupa. Meron kahit papaano pumapasok na pera.

Huling hantungan natin, hindi biro ang presyo, hindi 2,500. Pabongkal lang, mahal na. Talagang may gastos hanggang mamatay tayo. Yan yung katotohanan. At malaking bagay kapag naka-prepare kayo at may pera hanggang umabot tayo sa lugar na mawawala na pati anino natin.

Ano ba yung hashtag Dear MOR Bosses? Ano ba yung hashtag Dear MOR Bosses na ito? Wala sa 1st part, malamang na sa 2nd part.

Ang kwentong ito ni Aimee, hashtag Dear MOR Bosses. Kasama niyo po kami ako po si DJ P, DJ Popoy, that's my guapopoy.

And of course, gorgeous B, Bea Bells.

Popoy at Bea, tulad nga ng nasabi ko kanina, I currently own a farm. Ang totoo niyan, si Ronald ang nag-asikaso ng lahat para makuhan namin ang farm na to.

Bago pa man siya nawala, ay nabili na niya ang lupa sa Rizal.

At dahil nga, pangarap ng asawa ko na magkaroon ng isang tahimik na buhay sa isang farm, ay agad kaming lumipat ng mga anak ko sa lupang nabili ng asawa ko.

Napakahira pala ng ganun, Popoy at Bea. Magandang lupa na nabili ni Ronald, kaso sa tuwing gigising ako sa umaga, ay laging pinapaalala nito na wala na ang asawa ko.

Medyo naluluha nga ako ngayon kapag inaalala ko.

Popoy at Bea, alaala na lang ang kaya nating panghawakan kapag wala na sa piling natin yung mga mahal natin sa buhay.

Ronald was my one and only love. He still is.

Kung itong farm lang ang tanging bagay na makapagpapanatili sa mga alaala niya, e gagawin ko ang lahat para buhayin ito.

Popoy at Bea, speaking of memories, may iniwan pa rin sorpresa para sa akin ang mahal kong asawa.

Actually, ang anak kong sirena ang unang nakadiscovery nito.

Nahalongkat niya kasi ang lumang cellphone ni Ronald at sa loob nito ay may nakasave na recording ng mister ko habang kinakanta ang paborito naming awiten.

Nung unang beses kong marinig muli ang boses ni Ronald, talagang tumulo ang luha ko.

Ilang taon pala nga lumipas simula nung mawala si Ronald pero parang dekada ko nang hindi naririnig ang boses niya.

Hindi magaling na singer ang mister ko pero sa recording na yon, siya ang pinakamagaling na singer sa buong mundo.

Napakasarap pakinggan ng paulit-ulit ang boses niya.

Sabi ko nga sa anak ko, i-save agad yung recording at baka masira pa yung telepono ni Ronald.

At ganda na nga may sarili na akong kopya sa cellphone ko.

Gabi-gabi ko itong pinapakinggan.

Hindi ako nagsasawa sa boses ni Ronald.

Ang nakalipas ay babalik natin.

Ipapaalala ko sa'yo ang aking pangako na ang pag-ibig ko'y laging sa'yo.

Kahit maputi na ang buhok ko.

Simple lang rin niya pero sobrang meaningful para sa'kin.

Popoy at Bea, salamat sa recording na ito.

Kahit pa paano ay gumaan ang pakiramdam ko.

Mas madaling nang tanggapin na wala na si Ronald sa tabi namin.

Wala na siya sa tabi namin pero lagi naman siyang nasa puso namin.

Hanggang nito na lamang ang kwento ko, Popoy at Bea.

Maraming salamat sa pagbibigay ng oras sa'kin at sa kwento namin ni Ronald.

Angat my dear MOR, ay aasahan niyong makikinig at makikinig ako.

Muli maraming salamat and God bless.

Lubos na gumagalang, Aimee.

May mic! Okay ka lang ba?

Papalik natin.

Papalala ko sa'yo.

It must have been really ano no Bea?

Yung marinig mo na sabi nga nito si Aimee hindi siya yung may pinakamagandang boses.

Pero yung marinig mo, yung tinig ulit na punong-puno ng buhay.

Punong-puno ng pag-asa at mga pangarap yung minamahal mo.

E talagang nabubuhayan ka rin ng loob.

Kaya maraming salamat naman kahit papaano Aimee.

Meron nagpapalakas ng loob mo ng dahil sa boses ni Ronald.

It's true.

Alam mo ang daming may mga nag-comment diyan na lungkot sila sa mga nangyari.

Nakakalungkot kasi nawalan siya ng asawa.

Pero dun sa part na yun meron siyang nakuhang unexpected gift or memory mula kaya Ronald.

I think it's a very happy and special moment para dito kaya kay Aimee.

Kasi syempre, sa duration ng kanilang relationship, nagpupunta nang nasa Singapore.

Si Ronald malayo, minsan lang sila magkasama.

Kaya alam mo yun, siguro hindi sila masyado nakapag-ipon ng mga photos, mga videos.

Late na nagpakasal, beya. Late na silang pinagkilala.

Oo. So konti lang naipon nila mga memories.

Para makakita ka ng ganito ka-special na regalo, iba ang feeling na ganoon.

And I'm really happy for Aimee kasi nagkaroon ko ng nakapagbigay sa kanya ng lakas.

Nag-inspiration kasi parang feeling niya, handaan yung asawa niya.

Kasama niya yung asawa.

I don't think, andun siya sa point ng obsession sa asawa niya kahit wala na.

No, it's honoring the memory.

At ito rin sa tingin ko, beya, yung isa sa mga leksyon.

It's not the number of years of being together na kailangan nilulook forward natin.

Ay, naka-ilang anniversary na ba tayo? 10th anniversary na, 15th anniversary na natin together, 25 years together.

Meron nga akong kilalabi, nag-celebrate na ng silver wedding anniversary nila.

Pero babaero pa rin yung lalaki.

Hindi pa rin solid yung samahan nila. Medyo toxic pa rin.

I rather go doon sa quality.

Sa quality of love na pinagsaluhan nitong si Aimee at si Ronald.

Kahit na napakaikli nga lang noong panahon.

Yes, nagkaroon sila ng dalawang anak pero kung titignan natin, kung susumahin natin,

sabi nga ni beya kanina, nito lang sila nagkita.

Relatively late na kasi may edad na sila na nagkakilala.

And then they fell in love at naka dalawang anak agad, salamat naman.

Pero kung sa atin, ng mga nanonood sa kanilang buhay, napakaikli pala noong oras, sayang naman.

Hindi po sayang yun. Kahit pa ganoon.

It's the quality, ako naniniwala doon sa quality of love tayo dapat bumabase.

Even sa mga present relationships natin, di ba yung iba na sinasabi, clingy ako.

Yeah, it's cute, ansarap sabihin, di ba beya?

Clingy, yeah. Clingy, gusto, lagi nandyan.

Pero alam nyo, kapag kailangan maghanap buhay noong partner ninyo, hayaan nyo muna siya.

Di ba na maghanap buhay? Huwag kayo masyadong clingy dyan.

Kapag oras nyo na together, kapag magkasama na kayo.

Di ba? 15 hours sa buong maghapon magkasama kayo is para sa akin ay pwede mo siyang...

15 hours na magkasama kayo pero hindi kayo nag-uusap, hindi kayo nagkakwentuhan,

wala kayong sharing, walang lambingan sa 15 hours in a day na magkasama kayo.

That is nothing compared to the 15 minutes na very intimate yung pag-uusap ninyo,

heart to heart talk, 15 minutes a day na kayo lang.

Walang ibang pag-uusapan sa mundo, tayo lang. Pararamdam ko lang sa'yo for 15 minutes.

I'd go for that 15 minutes anytime kesa rin sa 15 hours tapos nandyan lang,

itinginan lang kailan nabibuisit pa. Di ba? Matandito ba ito? Hindi pa.

Malis ka nga muna ito, mamalingki ka muna.

Kaya you go for the quality na inispend ninyo for the love na inyong pinag...

Sana nag-gets nyo. Kasi yung iba, yung iba beya parang 2 hours pa lang tayong magkasama you have to go na.

Of course I have work. I have other things to do.

Mahal kita pero papaano ako makapagpatuloy na makapag maging sweet sa'yo,

mayaya ka, makapag-date tayo kung mawawalan ako ng trabaho.

Yung iba doon sinusukat eh. Doon sinusukat.

Beya, samaan mo naman ako kasi may ganito ko.

Pagod na ako. Gusto ko magpahinga eh.

Palagang gusto ko na magpahinga. Wala pa akong tulog.

Yung iba gusto kahit mamatay ka na dyan basta kasama kita.

Huwag ko ganon. Huwag ko ganon.

Yung nag-collapse na, namumutla na, dehydrated na, gusto nandun kasama.

Huwag ganon. You go for the quality.

Yung iba pa kahit bumabag yun. Ay hindi, pumunta ka dito.

Pag hindi ka pumunta dito, break na tayo.

Tapos na-accident eh. Sabihin na natin huwag naman na-accident eh.

Halimbawa nadulas yung sinasakyan niyang motor sa kalsada.

Pero okay naman siya. Sabi, hindi ka kasi nag-iingat.

Diyos me, nasisipa.

Nasisipa.

Oo. Kaya ito talaga. Ang story ni Aimee at ni Ronald.

Perfect example talaga ng quality over quantity.

Kasi, alam mo, kahit mabilis, parang feeling ko po ay sulit na sulit.

Alam mo yun? Sulit na sulit yung time.

And yung pag-share nila ng feelings, ng dreams.

Lalo na, at nag-nakakatawa no.

Kasi, paano natin nasabing sulit na sulit?

Si Ronald, hindi siya yung nag-take time masyado.

Kasi, ginawa niya talaga lahat para ma-provide lahat agad-agad.

Para kay Aimee. At ito na nga, para sa mga anak nila.

So, alam mo yun, sinulit niya yung...

Hindi man niya alam na mawawala na siya sa mundo.

Pero nasulit niya yung ano niya? Yung time niya.

Yung stay. Yes.

Kaya, isa yan sa mga lesson no, mga kamarkada.

You take time seriously.

Huwag niyo masyadong inisipin na you have forever.

At lahat tayo aabot ng 80, 90. Hindi po ganoon.

You spend your time wisely.

And huwag niyong sayangin doon sa mga walang kwenta pinaggagawa, walang kwenta mga tao.

Kasi alam mo, sa relationship din Bea, isa sa mga pinakamali na ginagamit na mga magkakarelasyon sa oras nila...

Ay yung oras ng nagtatampuhan, nagtatampuhan, nag-aaway over petty things.

Yung mga maliliit na mga bagay na dapat ay tapos na or non-issue.

Ako nanggigigil ako talaga sa mga ganyan.

Totoo lang.

Kaya thank you, Aimee, dito sa kwento mong ito.

Kasi ganyan lang, maikli lang ang buhay.

Mabilis lang ang biyahe.

Kaya huwag tayo masyadong, yung iba dyan, kapag ka magkikita, imbes na naglalambingan,

mayroong babalik ka na issue na,

Uy kahapon, o kaya nung isang linggo, hindi mo ko tinext.

Ang dami ng araw na dumaan.

Tapos ibabalik mo yung issue nung isang linggo na nakatulog ako at hindi kita tinext.

29:41.000 --> 29:46.000

O magsasamaan tayo ng loob?

Yung iba kasi is addicted to yung suyo, beya.

Yung panunuyo.

Gusto nila yung sinasuyo, sila, sorry na.

Huh? Ayoko nga.

Papahabol. Pero pagka hindi mo hinabol, issue na naman din.

Kaya sayang, kita nyo, sayang yung oras.

Invisno nagpa-plano kayo, ano ba maganda natin gawin para bukas?

Pwede ba tayong, ako meron ako naisip alam mo, mahal meron ako naisip na business.

Pwede ba ito? Masusuporta mo ba ako dito?

Paano ba tayo mag-grow? Saan ba tayo pwedeng pumunta sa weekend?

Kaya kapag nawala na itong bagyo, makapagpahinga naman tayo.

Parehas tayo.

Yung mga gano'n, yung dapat pinag-uusapan.

Kahapon hindi ka nag-check.

Tapos hindi mo ko sinabihan na mag-dinner na ako kagabi, hindi pa tuloy ako makain.

Yung mga gano'n.

Yung mga baby problems.

Or kahit yung mga baby problems.

Kahit ba sabihin natin, seryoso, mabigat na problema yan.

Wag niyo masyadong namnamin na aabutin kayo ng maraming araw o kaya isang linggo bago niyo harapin ulit ang isa't isa.

At ngayo nag-aantayan kayo, sino ba ang unang makikipag-uusap.

Don't waste your time talaga and energy sa mga ganong bagay.

Kaya you appreciate the time that you have and you always remember.

Para magamit niyo yung oras niya na maayos, you always remember that life is short.

At any moment, pwede kang kunin ni Lord.

Pwedeng may mangyari sa iyong masama, wag naman po sana.

O pwedeng may mangyaring masama doon sa taong mahal mo na kinakakagalitan mo ngayon.

I'm sure marami din sa comment section ng KLQ ang diyawa nila.

Mag-isip-isip kayo.

Kung worth it ba na natitiran yung oras sa mundong to ang pinag-awayan ninyo.

Kung worth it ba hindi kayo mag-hibuan and all that.

Kung wala na kayong balang hibuin ang isa't isa, ayo tapusin nyo na.

Kung wala kayong balang mag-effort na ayusin pa yung relationship.

Tsaka wag kayong sukat ng sukat ng oras.

Doon sa iba, lalo na ngayon, ang traffic.

Nakita nyo naman, traffic ang ano.

Tapos delikado pa ang pagbiyahe-biyahe.

Ayaw, alis ko na agad.

30 minutes ka pa lang, 1 hour ka pa lang dito.

May 3 oras nga bago ko nakarating dito.

Hindi mo kinonsider yun.

Ilan yung tinasagu pa ako sa MRT, sa LRT.

Bago nakarating dito sa inyo, nag-iba na nga yung amoy ko.

Tapos magre-reklamo ka pa.

Sayang yung oras.

Ito, sabi niya Feather L,

Life is too short, live everyday like it's the best day of your life.

Always make the most out of it.

Dapat masaya lang tayo palagi.

At syempre, mayroon kayo eksena.

Mayroon kayo eksena.

Sabi niya Rojon Gabin,

Popoy, huwag mong ibahin ng usapan, nakawig ka.

Rojon, ako ha, seryoso lang ito.

Hindi ako nakawig, okay?

Siguraduhin mo nagsasalita ka ng ganyan.

May ano ka ha?

Okay ka lang.

May ano ha? May feslak ha?

Baka wala lang rin mo.

Sana okay ka lang, Rojon Gabin.

Sana okay ka lang.

Sana gumaling ka na, ipagdasal po natin si Rojon.

Sabi ni Anonia,

Feather L,

Life is too short, live everyday like it's the best day of your life.

Always make the most out of it.

Dapat masaya lang palagi.

Pero huwag naman din yung toxic positivity.

Na alam mo na may problema, ay dapat masaya lang ganyan.

Harapin niya din naman siya.

Wala nang narisolva, bae.

Pangit naman yung wala nang narisolvang problem.

Bahagi po yan, bahagi po yan.

Ito yung sinasabi nila natin, yung mga hindi kailangan.

Unnecessary problems.

Unnecessary things.

Tanggalin nyo na yan sa conversation ninyo.

Para umunlad tayo.

Diba? Ganoon po yan.

Ayan, si Sierra Gonzales, sabi niya,

ang ganda ng kwento ngayon,

sadyang napakaswerte ni Ate Aimee,

maituturing yung asawa niya,

na nasa kabilang buhay,

na ang ano to,

ah okay, maituturing na yung asawa niya

na nasa kabilang buhay,

na ang nakatulong palalo

para gumaan ng bigat

ng pagkawala niya mismo.

Sabi ni Trina Loresca,

gamitin mo na kasi yung bago mong cap.

Taobag lahat nang diyan.

Ay, may patulong bagong cap.

Ano ba yun?

Isang dalawa, ako yung nagka-cap.

Bakit ako yung walang cap, Trina Loresca?

Ako naman yung palagay mo.

Anyway,

ano pa ba po?

Mayroon ka pa ba dyan?

Yon.

Papaano po ba mag-send ng letter?

I want to share my life story

from Erwin Ador.

Eto na nga po yan, mga kapamilya.

O, eto na Erwin Ador.

Gora ka muna.

Una, salat sa Facebook.

Hanapin mo yung MOR Manila.

Make sure na yung official fanpage yan.

Tapos, mag-send ka lang ng PM.

O kaya, mag-email ka

sa dearmor1019 at yahoo.com.

O, mamili ka lang doon sa dalawang yun.

Okay?

Ako maraming maraming salamat,

mga kapamilya,

sa inyong pagtutok.

At syempre, ang aming paala-ala,

medyo malakas ang ulan sa amin dito sa Marikina.

Sa inyo chan, Bea.

Kumusta?

Yung hangin.

Nanginginig yung pintana namin.

Ayun.

Mag-ingat po tayo sa hangin,

sa mga pag-ulan,

lumilipad na bagay.

Be mindful of your surroundings,

mga kapamilya.

Masama po ang panahon.

But it doesn't mean na kailangan

masama rin ang ugali natin

para sa ibang mga tao.

Kaya magpagaling ka na, road chan.

Oras na natin.

It's 6 minutes.

Makalipas ang alas 2 ng hapon.

Nakasama niyo nga po ang mga lingkod.

Ako po si DJ PPJ Popoy.

That's my guapopoy.

And of course, gorgeous Bea,

tomorrow po ang absence

sa Thursday and Friday.

Kung feeling yung option po,

wala kayong option.

Thursday and Friday,

dapat present kayo.

Gorgeous Bea Benez.

Stay safe, stay healthy,

at kahit anong nga pong mangyari

mga kapamilya,

you stay in love,

and stay happy.

STAY HAPPY!