NILIBING NA SUMPA | Kulam True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NG THERROR

Kamusta ka Sir Seth?

Hangat ko ang iyong mabuting kalagayan, kalusugan at estado sa buhay ngayon.

Tawagin mo na lamang ako sa pangalang Eric.

Medyo may edad na ako.

At nakikipisan lang sa maliit na tahanan ng anak ng dati kong amo sa Sari Sari Store.

Mag-isa na lamang ako ngayon.

Hindi katulad noong nagdaang mga dekada kung saan buong buo pa ang masasabi ko talagang familia ko.

Sisimulan ko ang kwento ko noong dekada sitenta.

Dose anyos pa lamang ako noon.

Nakatira kami sa isang malaking bahay malapit sa isang resort na bihirang mapunta ng tao.

Kami mga nakatira malapit sa dagat, libre kami at malayang nakakapaglaro, nakakapaghabulan.

Higit sa lahat ay nakakasisid at nakakalangway sa bughaw na karagatan nang walang pumipigil sa amin.

Lima kaming magkakapatid at pangalawa ko sa panganay.

Si Kuya Cesar, ako, si Mario, si Tisyo at si Dalena.

Ang kaisa-isang bunso naming kapatid na babae.

Lahat kami ay nag-aaral sa isang maayos na paaralan noong mga panahon na yon.

Abogado si Papa Jose at isang profesor sa kolehyo si Mama Catherine.

Sila ang mga lihitimo naming magulang.

Masaya at payapa ang buhay namin sa probinsya noon.

Hanggang sa magsimulang dumating ang kadekade ng kamalasan sa buhay namin.

Nagsimula ito nang makakita kami ng batang babaeng nakaitim na inaanod sa puting buhanginang sa pangpang ng dagat.

Nagpipiknik kami noong buong pamilya.

Habala sina Mama at Dalena sa pag-iihaw ng isda at pusit sa ilalim ng puno ng niyog.

Habang nagaanda naman ang kawayang papag sila Papa, Kuya Cesar, Mario at Tisyo,

nang mapansin kong may parang telang itim na inaanod sa tabing dagat noon.

Nilapitan ko ito at napasigaw ako sa isang mga kapatid.

Nilapitan ko ito at napasigaw ako sa takot ng makita ko ang batang mukhang kaedad ko lang.

Wala na itong buhay. Malaki na ang tiyan. Mukhang nalunod ang batang iyon.

Sa nais kong makatulong, pinilit kong binigyan ang buhay ang bata.

Hindi ako marunong magbigay ng kumaga tinatawag natin na pangunahing lunas pero kinawa ko yun sa kanya.

Maya-maya pa, may babaeng nakasarong na abot hanggang bukong-bukong ang makapal na buhok na sumampal sa akin noon.

Napatilapon ako sa buhanginan sa lakas ng sampal ng babaeng mukhang kaedad lamang ng Mama Catherine ko.

Hoy! Bakit mo sinampal ang anak ko?

Sigaw ng mama ko.

Sinasaktan niya yung anak kong si Frida.

Sigaw pabalik ng babaeng yon.

Nagsuguran na ang pamilya ko sa tabi ko. Malapit sa patay na batang si Frida.

Nag-away ang mama ko at ang nanay noon.

Inaawat ni Papa Jose silang dalawa pero sinisipa ako sa muka ng babae.

Galit na galit siya sa akin noon.

Abogado ako. Gusto mong kasuan kita sa ginagawa mo sa anak ko?

Sambit ni Papa.

Anong pangalan mo? Tanong pa ni Papa noon.

Ako si Alena. Matagal na kaming nandito.

Dala ng nakita niyang ginagawa ko sa anak niya nalunas noon.

Inakala niya sigurong ako ang may sala sa pagkalunod ng anak niya.

Tandang-tanda ako pa ang lahat.

Humahagulgol siya habang sinasaktan niya ako.

Sinipa niya ako ng paulit-ulit at pinagkakilala ako sa isla.

Humahagulgol siya habang sinasaktan niya ako.

Sinipa niya ako ng paulit-ulit at pinagkakilala ako sa isla.

Halos mabulag ako nang pumasok ang kuko niya sa kanang mata ko.

Sinabuyan niya pa ako ng buhangin sa muka sabay bulong ng mga katagang.

Hindi ko maintindihan.

Sinambit niya ang mga nakakakilabot na salita

na parang bang babagsak ang langit sa pamilya ko.

Sinambit niya ang sumpang yun habang inginungodgod niya ang muka ko sa buhanginan.

Siyempre, umalma ang mga kapatid ko.

Pinigilan nila ang babae na naggangalang halena pero...

napakalakas nito.

Nakita ko kung paanin niya itapon isa-isa ang mga kapatid ko sa dagat noon.

Bilang isang ina,

masakit na makita yun ang mama ko kaya nakiusap na siyang tumigil na sa pagwawala si halena.

Pero habang humihingi ng tawad ang edukada kong ina,

mas naging asal-hayop ang nagpupuyos na babae.

Sinabunutan niya si mama at kinaladkad sa ihawan kung saan kami nagpipiknik noon.

Hinabol namin silang dalawa pero...

malakas at mabilis niyang naingudngod ang muka ni mama sa nagbabagang ihawan.

Napahiyaw si mama sa sakit.

Nang makita ni papa na nalapnos na ang muka ni mama noon,

hindi na siya nakapagpigil.

Hindi kami ang pumatay sa anak mo!

Sabay sapak sa muka ni helena,

tumilapon at natumba ang babae noon.

Hindi pa nakontento si papa.

Pinatungan niya ang babaeng nagwawala habang tila nagdadasal.

Nangingisay sa buwanginan.

Sunod-sunod na suntok ang binigay ni papa kay helena

habang umiiyak sa sakit ang mama kung sunog na ang kanang muka.

Nang makita na mga kapatid ko ang ginagawa ni papa,

himbis na pigilan ng ama namin ay sumali sila sa suntukan.

Pinagbaba nata nila sa tabiliran, ulo at muka ang kawawang nanay ng nalunod na bata.

Tama na!

Sigaw ko.

Natauhan ang papa ko at mga kapatid ko.

Naiyak ako ng makita kong yakap ni Dalenas si mama.

Agad namin itinakbos si mama Catherine sa ospital.

Sumakay kami sa van at iniwan na lamang namin ang bugbog saradong si helena

at ang batay nitong anak.

Mahigit sa isang buwan sa ospital si mama

at isang buwan ding binalik-balikan kami ng mga kapatid.

Walang sawang inimbestigahan ang tunay na nangyari nun.

Sinabi lang namin ang totoo,

nang handa ng makipagsettle si papa Jose para sa physical injuries na kaso ng pamilya namin.

Isang nakakapigil hiningang balita,

ang pinarating sa amin ang imbestigador.

Ang mga kapatid namin ay nangyari.

Isang nakakapigil hiningang balita,

ang pinarating sa amin ang imbestigador.

Patay na umano ang nanay,

na binugbog ng papa at mga kuya ko.

Nakitang nakabigti sa puno ng akasya,

si helena.

Hubot tuba dito

at may mga maliit na sugat sa buong katawan.

Nagbigti siya sa sariling bakuran

habang ang bangkay ng anak niyang si Frida

ay natagpo ang inaagnas ng nakahiga sa papag

sa loob ng kubo nila.

Sinagot ng pamilya namin ang pagpapalibing sa maginang helena at Frida.

Kahit na kami ang kontrabida sa kwento na lumaganap sa buong probinsya nun.

Sinabihan kami ng mga magulang namin na aksidente ang lahat

at pinagtanggol lang namin ang sarili namin.

Ika-forty days pagkatapos mailibing ng mag-ina,

isang bagay ang dumating sa bahay.

Si kuya Cesar ang tumanggap ng

medyo may kalakihan na kahon na yon.

Magaling na si mama nun.

May peklat nga lang siya sa mukha.

Siya ang nagbukas ng kahon.

Nabitawan ko sa gulat ang baso ng gatas na iniinuman ko ng sumigaw si mama.

Naihagis niya ang kahon.

Dahil ang laman ng kahon

ay isang bungu ng tao

at isang matabang ahas na kulay itim.

May nakasulat sa isang sinunog na papel na

Isinusumpa ko kayong lahat.

Kulay, pula o dugo ang ginamit na tintanon.

Wala kaming nagawa kundi ang itapon agad ang kahon pero

pinigilan kami ni Dalena.

Huwag niyong itapon yan.

Pwede nating ipakita sa albularyo ang mga yan.

Napagalaman pala ng kapatid ko sa teacher niya sa eskwelahan

na isang usikan si Aling Halena.

At ang pamilya nito

ay mga dating membro ng isang kulto na sumasamba-umanoh

sa araw at buwan.

Mga pagano ang ninuno nila Aling Halena

at sangayon pa sa kwento ng kapatid ko

schoolmate raw namin si Frida.

Pero dahil sa panunukso at pambubuli ng mga katoliko niyong kaklase

sinabihan Rosalina na ito ay

mapupunta sa empyerno kapag hindi siya nagpakamatay kaagad.

Matagal na nao pinlano ni Frida ang magpakalunod sa dagat nun.

Gusto niyang sa dagat magpakamatay

dahil doon lamang takot na pumunta

ang mga usikan o mangkukulam

dahil sa asin at tubig alat.

Hindi siya nakalimutan na magpapatay

ng tubig alat.

Hindi siya mapipigilan doon

ng angkanya o ng sarili niyang ina

na magpakamatay.

Lumipas ang isang linggo

nagsimula na kaming kabahan

magkakapamilya ng

mamatay sa isang aksidente

si Papa Jose.

Nahulog sa banginang van na minamaneho niya.

Nang punta namin sa morgue si Papa

hindi na namin siya mamukaan.

Kung gaano kawasak ang muka ni Aling Helena

sa suntok ng Papa ko nun.

Triple ang ikinawasak ng muka ni Papa.

Nagsimulang madepres si Mama dahil doon.

Lumipas ang limang taon

labing pitong taong gulang na ako nun

nang magsimula namang manghinas si Mama.

Siya mismang nagkikulang

sa aming tuwing almusal

na natatakot na siyang mag-isa sa bahay namin

habang nasa eskwelahan kaming lahat.

Nakakakita kasi umano siya

ng anino ng babaing

mahaba ang buhok na mahinang tumatawa

habang bumubulong-bulong.

Nakikita niya umano si Helena

na nakatayo sa ibabaw ng kama niya.

Nakabuka ka sa pagitan ng katawan niya

habang nakahiga si Mama sa kama.

Isinusumpa ko kayong lahat hanggang hukay.

Ito ang sinasabi ni Helena

sa hindi malamang pangyayari ni Mama

kung ba ngungot o tunay talagang kaganapan.

Gabi-gabi na raw nararanasan ito

kapag nagdarasal siya ng mataimtim bago matulog.

Doon na nagsimulang hindi makatulog si Mama ng maayos.

Nagkaroon siya ng malalang insomya,

depresyon at takot.

Dahil dito ay nagsimulang sumakit ang ulo niya.

Pinagamot namin siya

at napag-alamang

meron siyang kanser sa utak.

Nagulat kaming magkakapatid.

Stage 4 na kaagad yun.

Doon na nagsimulang magyayari niya

na ipatingin namin sa albularyo si Mama.

Pumayag ang Mama Catherine ko,

pati na ang mga kapatid ko noon.

Dinala namin si Mama sa isang malayong probinsya

na sinasabing kutan ng mga pabailan o mabubuting manggagamot.

Nang makita ng pabailan si Mama

ay agad siyang nagpaliwanag ng dapat gawin.

Kailangan umanong sumailalim sa dapo si Mama

dahil isang mabangis na usikan ang kumukulam sa Mama ko.

Ang pamamaraang tinatawag na dapo

ay partikular na ginagamit para sa usikan

kung saan kailangan gumawa

gamit ang pinakuluang mantika ng niyog

na hinaluan ng ilang hiwa ng halaman na tinatawag na badiyang

na binalot ng itim na tela.

Ang telang ito ay kailangan ipahid sa mga apektadong bahay

ng katawan ng kinukulam

habang binibigkas ang orasyon ng paghilom.

Pagkatapos ng ritwal ng pagpapahid

bubuksa ng itim na tela

at makikita sa loob nito

ang mga bagay na ginamit sa usikan

na maaaring mga butil ng buhangin

o hindi kaya karayom.

Isinagawa ka agad ang ritwal ng dapo sa Mama ko

at nang matapos ang orasyon ng babaylan

at oras ng buksan ng tela

napahiyaw si Mama sa nakitang laman nito

isang binilog na buhangin nakasintigas ng simento

na binalutan ng buhok at sariwang nana ang laman ng tela.

Sobrang baho nito

nawala ng malay tao si Mama pagkatapos nun.

Akala namin

tapos na ang lahat.

Simula pa lamang pala ng paghihiganti ng usikan.

Isang linggo matapos na lumakas at gumaling sa nararamdaman niya si Mama

ipinasyal namin siya sa isang resort

sa isang tabing dagat.

Unang gabi pa lamang namin dun

nakaramdam na ako ng kakaiba.

Pakiramdam ko ay palaging may inakamasid sa amin

habang nasa loob kami ng hotel ng resort na yon.

Dahil sa kwarto di umano ni Dalena

may batang nakaitim na malaki ang tiyan

na nakasilip sa kanya

mula sa ilalim ng kanyang higaan.

Hindi nakatulog ang bunsong kapatid ko ng gabing yon.

Nagsimulang gumapang ang takot sa buong pagkatao naming magkakapatid pero

hindi kami nagpalata sa bunso namin.

Pero para palang pangitain ng lahat ng yon.

Pagputok na pagputok ng araw

namatay si Mama.

Si Dalena ang nakakita na sinasakal ng batang kamukha ni Freda ang Mama ko

habang natutulog sa isang hotel.

Akala ni Dalena ay bangungot niya lang ang lahat pero

wala nang buhay ang natuyot na bangkay ng Mama namin.

Pinagkaguluhan kami sa lugar

kaya bumalik kami kagad sa bahay.

Pagdating sa bahay matapos na

dalhin si Mama sa morgue

lahat kaming magkakapatid ay nagtataka kung bakit

nagkaganon ang itsyo na

Natuyo ito na halos butot balat na lamang ang natira.

Humumpak ang muka na halos lumubog ang mga mata

at naglabasan ang mga ipin niya.

Lalo kaming nahintakutan ng malaman namin ang risulta

ng otopsiya nun.

Walang kanser si Mama sa otak.

At hindi naman siya magkakapatid.

Na matay umano ito

dahil sa kawalan ng oksygen sa buong katawan niya

para umanong nawalan ito ng hininga

o nawalan ng hangin nun.

Nagpasya ang Kuya Cesar namin na aalis na kami sa probinsya

at titiran na sa Maynila para

matigil na ang sunod-sunod na kasama

at matigil na ang sunod-sunod na kasama

at matigil na ang sunod-sunod na kasama

at matigil na ang sunod-sunod na kamalasan

at kababalagan sa pamilya namin nun.

Matapos mailibing si Mama

may isang matandang babae na kumatok sa bahay.

Binilang niya kaming magkakapatid na kumpleto noon sa sala.

Tinuro niya si Kuya Cesar,

ako, si Mario, si Tisho at si Dalena.

Anong kailangan mo manang?

Tanong ni Dalena sa babae.

Baka gusto niyong bumili?

Nakangiting tanong ng babaeng nakaitim nun.

Napakunotno ako nang bumaba ng bahay ang kumatok na isang estranghera.

Doon sa bakuran namin ay may mga nakapila na limang karo ng patay.

Kinilabutan kaming magkakapatid sa nakita namin.

Lalo na nang magsalita ulit ang babaeng nang...

May binibenta kaming limang kabaong.

Baka gusto niyong bumili?

Minura ng Kuya Cesar ko ang babae.

Dala ng sobrang galit,

mabilis niyang kinuha ang tabak sa kusina at nagamok nun.

Gusto niyang tagain yung babaeng may dalang limang kabaong.

Gawa ng pakiramdam kasi ni Kuya.

Kapamilya ni Helena ang babaeng may inaalok nun.

Lahat kami ay nagsipagtakbuhan sa loob ng bahay para pigilan si Kuya.

Pero hindi namin siya mapigilan.

Tumakbo siya sa baba ng bahay at natigalgal siya.

Nang makitang wala ng mga karo ng patay at walang babaeng nakaitim sa iba ba ng bahay.

Sinyalis na nang hilakbot namin ng araw na yun para mag-impake.

Agad kaming lumuas ng Maynil.

Tumira kami sa lumang bahay ng tatay ni Papa.

Malapit sa tinatawag ngayong Balete Drive.

Sa wakas ay naging matiwasay ang buhay namin sa sumunod na pitong taon na pagtira namin sa lumang bahay ng lolo ko.

Maayos ang buhay namin kahit na si Kuya Cesar lang ang bumubuhay sa aming apat nun.

Pero sa totoo lang Sir Seth, problemado ako nun.

Hindi ko maintindihan pero ramdam ko ang kamalasan sa buhay ko.

Lalo na sa larangan ng paghahanap ng trabaho.

Hagang third year college lang ang natapos ko kasi lumuas na agad kami ng Maynila.

Pero kahit dicer sa isang grocery, hindi ako makapasa.

Kahit crew sa fast food o sa ang kainan, inaayawan ako.

Ganun din si Mario.

Nakuha siya sa trabaho pero isang buwan lang ang tinagal niya dahil wala palang lisensya yung factory na in-applyan niya.

Nagsaray to ka agad.

At ang malala sa lahat,

nagkaroon ng problema sa mental si Tisio.

Ayon kay Tisio,

minumulto raw siya ni Helena.

Nagpaparamdam raw ito sa kanya sa tuwing madaling araw.

Nagpapakita.

Niayaya siyang tumalon sa balkonahin ang bahay ng lolo namin.

Totoo yun Sir Seth.

Dahil ako palagi ang nakakakita kay Tisio na

parang naglalakad ng tulog,

papunta sa balkonahin.

Kung hindi ko siya pinigilan o napipigilan noon,

baka nga natuloy ang imbitasyon ni Helena na magpakamata ito.

Doon na nagsimulang uminom ng gamot si Tisio.

Isang gamot na nakakaadik kapag nakakakamata.

Ang kapatid kong si Dalena naman na nilapitan minsan ng isang psychic

ang nagyaya sa aming lahat na magpatingin sa mga paranormal experts

na bumabasa gumano ng sumpa ng usikan.

Ang sabi ng psychic

na naging kaibigan ni Dalena na

itago na lamang natin sa pangalang Irish.

At mayroon,

si Tisio ay magpapakita sa mga paranormal experts

Ang mga mangkukulang umanoh

ay may kanya-kanyang abilidad sa pagpapasakit sa kaaway nila.

Maaaring sa pamamagiitan ng sugat,

karamdaman, kamalasan, at kamatayan.

Mahirap umanong ipagsa walang bahala

ang kapangyarihang item ng usikan

na binambog ng mga kapatid at papa ko noon.

Nang magsasisos dito anong usikan

Nang magsesyon kaming magkakapatid sa pamumuno ng mga eksperto na ito,

matapos ang ritwal ng pagbasag ng sumpa ni Halena,

isa sa mga eksperto ang biglang nagkasakit.

Bigla itong inatake na stroke.

Tinakbo namin siya sa ospital at doon ito inatake sa puso

nang biglang tinurukan na ng karayom.

Lumipas ang panahon at maraming nagbago sa pamilya namin.

Naaksidente si Kuya Cesar isang gabing umuwi siyang umuulan mula sa trabaho.

Nahitin na rin ang kuya ko.

Nakomataw sa tumabot ng anim na buwan.

Lalo kaming nabaon sa utang sa mga bayarin pero

sa huli, namatay din si kuya.

Doon na rin kaming nagsimulang mag-away-away magkakapatid.

May kung anong negatibong elemento na tumatakbo paikot-ikot lang sa bahay ni Lolo.

Hanggang sa isang araw,

nagsing na lamang kami na pinapalayas na kami sa bahay ni Lolo.

Ginulat kami ni Tisho nang ibenta niya ang bahay ng Lolo nang hindi namin alam.

Ang masaklap,

yung perang ibinayad sa kanya

na punta sa bawal na gamot.

Hindi nagtagal,

nahuli din ang pulis ang kapatid namin nayon.

Iyak nang iyak si Dalena sa nangyari sa kapatid ko.

Wala na kaming nagawa.

Yung takot ni Tisho,

ibinaling niya sa droga.

Droga na naglayo sa kanya sa amin.

Napilitan kami ni Namario at Dalena na maghanap ng murang marerentahan.

Nakarating kami sa Sembo sa C5

doon ay nakakuha kami ng murang kwarto.

Hindi ko alam kung paano kami nabuhay sa malita kwarto na iyon pero

pansin ko at ramdam ko

kahit tatlong taon na ang lumipas na

buhay pa rin ang sumpa ng usikan.

Nagkaroon ng malalang sakit si Mario.

TB.

Si Mario yung pinaka-atletik at malusog sa aming lahat.

Wala kaming pampagamot kay Mario noon

kaya nagkahawaan nasa bahay.

Nagulat na lamang ako na hindi na umuwi si Dalena sa kwarto naming mererentahan.

Nagpapadala siya ng mga gamot, pagkain at pera sa amin ni Mario pero

hindi namin alam kung ano ang trabaho niya.

Isang gabi ay medyo pagaling na ako noon.

Nagpa siya akong hanapin si Dalena.

May nagtimbre kasi sa akin kung saan ko makikita ang kapatid ko.

Nakita ko siya sa isang lugar.

Naninigarilyo.

Umiinom.

Nakikipaglandian sa mga dumaraan na foreigner.

Hindi ako nakagalaw.

Mihindi nakahinga nang makita ko ang sinapit ng kapatid kong bunso.

Umuwi ako sa bahay na mabigat ang loob.

Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Mario ang natuklasan ko.

Nasa kalye pa lamang ako.

Napansin ko nang may babaeng nakaitim na nakatayo sa harapan ng pintuan namin.

Nangilabot ako nang makita ko ang napakahaba nitong buhok na abot hanggang bukong bukong.

Aling Halena?

Mabilis siyang pumasok sa loob ng bahay namin.

Tumakbo ako para sundan siya pero imbigay.

Malamig na bangkay ni Mario ang nadatnan ko.

Napamura ako sa sama ng loob.

Isinumpa ko si Halena dahil alam kong hindi siya titigil hanggat hindi nakakapaghiganti sa aming lahat.

Naipalibing kong mag-isa si Mario sa tulong ng mga kapitbahay.

Laat sila nagbubulungan.

Nakinulam rao si Mario sa mga kapitbahay.

Sa itsura pa lamang umano ng muka nito.

May nakita umano silang mga butil ng buhangin sa tenga, sa butas ng ilong at sa bandang labi.

Pagkatapos ng 40 days ay nagpasyakong umalis na sa malit na kwartong yon.

Naglakad ako nang naglakad hanggang sa mapadpad sa mga kapitbahay.

May matandang lalaking nagalok sa akin ng trabaho.

Sa wakas nagkatrabaho na rin ako bilang tindero ng Sari-Sari Store.

Tinanggap ko ang offer ni Manong.

Pinatira niya rin ako sa budega niya para stay-in na ako doon sa tindahan na yon.

Lumipas ang ilang mga kapitbahay.

Pagkatapos ng 40 days ay nagpasyakong umalis na sa malit na kwartong yon.

Stay-in na ako doon sa tindahan na yon.

Lumipas ang ilang buwan, nakapag-ipon ako.

Naisip kong hanapin ang kapatid kong napariwaraan na si Dalena pero...

pinigilan ako ng may-ari ng tindahan.

Bilang isang dating albularyo, alam kong kinukulam ka.

Sabi niya,

naririnig ko pa rin ang bulong ng usikan na kampon ni Satanas ngayon.

Ano pong yung gagawin ko?

Dinala niya ako sa simbahan.

Pinaluhod sa harapan ng altar.

Maya-maya pa ay nagtatinga na mga kaibigan niyang pare.

May gitsang pusi lang lahat.

Pinag-pray over nila ako noon.

Pagkatapos ng halos gabi-gabing 20 days,

pagkatapos ng halos gabi-gabing pray over sa loob ng isang buwan,

isang gabing hindi ko inaasahan,

ginulat ako ng isang tao na matagal ko nang inaasam na makita ulit.

Isang pamilyar na babae ang nakita kong nakatayo sa tindahan namin ng bos ko.

Dalena?

Ikaw ba yan?

Bakit ganyan yung itsura mo?

Halos maiyak ako na makita ko ang bunso kong kapatid.

Binulungan niya lang ako at halos hindi ako nakapagsalita.

Kuya Eric, may kanser ako sa dibdib.

Makalipas ang tatlong buwan at kalahat eh.

Pumanaw si Dalena.

Pero hindi ako tumigil sa pagdarasal.

Hindi ako nawala ng pag-aasanon.

Dahil naniniwala ako na kayang-kaya kong mabasag ang sumpang inilibing ng isang usikan

sa pamamagitan ng panalangin.