SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Ang labis na pagkamuhi na nararamdaman ng isang tao ay pwedeng magdulot ng kapahamakan sa iba.

Hindi man ikaw ang mapahamak, pwedeng mga taong mahalaga sayo ang mapagbuntunan ng galit ng taong namumuhi sayo.

Dear Kaistoria,

Kapag nakadarama tayo ng matinding galit sa isang tao, pwede tayo makagawa ng bagay na hindi natin masyadong napag-iisipan.

At sa huli, magsisisi na lang tayo sa kung anumang kasalanan ang nagawa natin dahil sa matinding puot na ating nadarama.

Isang mapagpalang araw sa inyo at sa mga nakikinig ngayon.

Sana ay nasa mabuti kayong lagay at kalusugan sa oras na matanggap niyo itong sulat ko.

Itago niyo na lamang po ako sa pangalang Jerlan.

34 years old at kasalukuyang nagtatrabaho sa isang construction site dito sa Kaluokan.

Meron po akong cleave and partner noon na Tina ang pangalan.

Sa dumagete pa ako nakatira nang makilala ko siya at maging girlfriend.

Pareho na kami nagsusulo sa buhay kaya nagdesisyon kami na magsama na rin sa iisang bahay.

Umi-extra-extra pa lang ako noon sa pagiging karpentero sa lugar namin at siya naman ay manicurista.

Mahigit isang taon na kami nagsasama noon nang yayain ako ng isang pinsan ko na magtrabaho sa Maynila.

Kailangan daw kasi ng mga worker sa isang construction site na magtatrabahuhan niya at isa ko sa mga naisip niyang irekomenda.

At dahil maliit lang ang kinikita ko sa pa-extra-extra ko na pagkakarpentero sa lugar namin,

nagdesisyon ako na tanggapin ang alok na trabaho ng pinsan ko.

Noong una, ayaw akong payaga ng partner kong si Tina dahil natatakot daw siya na baka magkaroon lang ako ng ibang babae doon.

Kaya naman niyaya ako na lang siya na sumama sa akin.

Ano namang gagawin ko doon, tanong ni Tina habang tinutulungan ako mag-impakin ang mga gamit ko.

Pwede ka rin naman magtrabaho doon bilang manicurista o kaya pwede ka rin makahanap ng iba pang trabaho doon na mas malaki ang kikitain.

Para magkasama na rin tayong dalawa diba? Sugestyon ko.

Ayaw ako turan niya.

O bakit ayaw mo? Akala ko ba gusto mo na magkasama tayong dalawa?

Pwede namang hindi ako sumama doon sa boarding house ng pinsan ko para tayong dalawa na lang ang mangungupahan sa Maynila.

Nagtatakang wika ko.

Pero mahal ang mga bahay na paupahan doon sa Maynila, Jerlan.

Ang alam ko, mahirap nang makakita ng paupahan doon na nasa 5,000 buwanang bayad.

Hindi kagaya dito sa tinitirhan natin ngayon, 2,500 lang monthly.

Pero maayos at medyo malaki na rin para sa ating dalawa.

Kaya kung sasama man ako sa Maynila, sigurado na magiging mas magastos lang tayo doon.

Kaya siguro mas okay talaga na dumito na lang ako.

Wika naman niya.

Ibig sabihin okay na sa'yo na magtrabaho ako sa Maynila?

Tanong ko.

Wala naman akong ibang choice kasi, diba tinanggap mo ng trabaho na yon?

Basta, huwag ka lang mambababae doon, ha?

Tsaka tuto pa rin mo yung sinabi mo sa akin na pakakasalan mo ko pagbalik mo.

Pagbalik mo dito sa Dumaguete, wika niya.

Syempre naman, Tina.

Ikaw lang ang mahal ko, kaya babalik talaga ako dito para pakasalan ka.

Hinding hindi ko sisirain yung tiwala na ipapabaon mo sa akin.

Pangako ko sa kanya.

Natuloy na nga ang pagsama ko sa pinsan ko na magtrabaho sa Maynila.

At dahil marami kaming nakatira sa isang boarding house noon,

malaki rin kahit paano ang natipid ko sa mga gastusin.

Yun nga lang, hindi talaga biro ang trabaho sa construction site.

Nag-all around kasi ako para hindi mabakante ang oras ko sa pagtatrabaho.

Kaya kain at tulog na lang talaga ang pinakaginagawa ko sa boarding house namin.

Hindi na rin ako masyadong nakakatawag noon kay Tina sa Dumaguete.

Pero bago naman ako matulog at pagkagising ko ay palagi ko siyang tinetext.

Para maramdaman niya ang presensya ko bilang partner niya kahit paano.

Hindi rin po pala biro ang LDR na sitwasyon sa isang relasyon.

Kasi marami ang pwedeng mangyari na hindi mo inaasahan.

Pagkatapos kasi ng project na trinabaho namin ang pinsan ko sa construction site,

ay nasundan ulit kaagad iyon ng isa pang project na hindi ko pinalampas pa.

Sayang naman kasi kung ilang buwan lang ang pagtatrabaho ko sa Maynila.

Tapos uuwi kaagad ako sa amin, dala ang konting naipon ko.

Kaya naman nagdire-direcho talaga ako ng trabaho doon.

Nakala ko naiintindihan ni Tina na para sa future namin ang ginagawa ko.

Pero hindi pala.

Kahit palagi akong pagod sa trabaho, palagi pa rin akong gumagawa ng paraan para magkausap kaming dalawa.

Kaya lang madalas ay hindi na niya nasasagot pa mga text o tawag ko.

Minsan ay tatawag lang siya para humingi ng pera na pambayad sa inuupahan naming bahay sa Dumaguete.

Pambayad na rin sa tubig, kuryente at iba pang gastusin.

Pero madalas talaga ay hindi ko na siya nakakausap pa kapag wala siyang hinihingi sa akin.

Hanggang sa may nakarating sa akin na balita na may sinasama raw na ibang lalaki si Tina sa bahay namin.

Noong una, syempre hindi ako naniwala dahil alam ko na hindi ako magagawang lokohin ang partner ko.

Hanggang sa magdesisyon ako na sorpresahin siya at bigla akong umuwi ng Dumaguete.

Pero bago pa ako makauwi sa bahay namin, nadaanan ko na si Tina sa may labas ng bahay ng isang kumpare ko nakasama ang ilang lalaki doon at nakikipag inuman siya ng alak.

Ang masama lang doon, nakikita ko si Tina na nakakandong sa mismong kumpare ko na si Francis.

Kaagad ko namang nasuntok si Francis noon kasunod ang paghila ko kay Tina pa uwi sa bahay namin.

At doon niya'y namin sa akin na totoo nga na may relasyon na sila ni Francis.

Bakit Tina? Ano bag nagawa ko para ipagpalit mo ko sa kanya?

Saan ako nagkulang sayo at sa relasyon nating dalawa?

Binigay ko naman ang lahat ng kailangan mo diba?

Bakit kailangan ipagpalit mo ko sa iba? Galit na tanong ko.

Dahil hindi na nga kita mahal,

ikaw kasi umalis-alis ka pa dito sa dumagete.

Sinabi ko naman sayo na ayokong naiiwan ako dito diba?

Kasi mabilis akong malungkot at sa mga oras na malungkot ako, si Francis ang palaging nandiyan para pasayahin ako.

Tugon niya.

Pasayahin o paligayahin sa kama?

May kirot sa dibdib ko na tanong ko.

Ganon na rin yon, Jerlan. Kung ano man ang tumatakbo dyan, ngayon sa isip mo, yun na yon.

Hindi ko na kailangang ipaliwanag kung saan at tuwing kailan namin ginagawa mga bagay na yon na nakakapagpaligaya sa akin.

Basta ito lang ang masasabi ko.

Kay Francis ko lang naramdaman ng kaligayahan.

TINA, PLEASE! Huwag mo naman gawin sa akin ito.

Sobrang mahal kita.

At hindi ko kaya na mawala ka sa akin.

Hindi ko kakayanin na mahala ka sa akin.

At hindi ko kaya na mawala ka sa akin.

At hindi ko kaya na mawala ka sa akin.

At hindi ko kaya na mawala ka sa akin.

Hindi ko kakayanin na mabuhay nang wala ka.

Huwag mo kong iwanan.

Please, kaya kong kalimutan ang lahat ng ginawa mo.

Hindi na ako aalis dito sa Dumaguete.

Basta huwag ka lang makipaghiwalay sa akin.

Pagmamagkaawa ko sa kanya.

Pero ayoko na nga sa'yo, Jerlan. Mahirap bang tintin yun?

Ayoko na nga sa'yo, Jerlan. Mahirap bang tintin yun?

Hayaan mo na ako kay Francis.

Dahil, sa kanya na ako masaya.

Wika niya.

Pero paano naman ako?

Hindi ba magpapakasal pa tayo?

Kung gusto mo, pakakasala na kita bukas na bukas din.

Giit ko pa.

Ang kulit mo naman eh.

Wala nang dahilan para magpakasal pa tayo.

Dahil ayoko na nga sa'yo.

Mag-iimpake na ako. Taalis na ako sa bahay na to, Jerlan.

Magkanya-kanya na lang tayo para wala nang gulo pa.

I'm sorry.

Pero ayoko na talaga sa'yo.

Pagmamatigas niya.

Kahit alam kong mukha na akong kaawa-awa,

hindi ko agad tinigilan ang pagmamakaawa kay Tina.

Nahuwag ka kong hiwalayan.

Sobrang mahal ko talaga siya kaistorya.

At kakayanin kong lunukin ang pride ko bilang lalaki

at kalimutan ang lahat ng kasalanan niya.

Basta magkabalikan lamang kaming dalawa.

Inaloko pa ulit siya na magpakasal na kami kagaya ng orihinal na plano namin.

Sinabi ko sa kanya na may sapat na akong pera para sa pagpapakasal naming dalawa.

Nagagawin ko na ang lahat ng gusto niya

at hindi na ako aalis pa sa Dumaguete.

Basta huwag lamang siyang mawala sa akin.

Huwag lamang niya akong ipagpalit sa iba.

Si Tina na kasi ang pangarap kong makasama habang buhay.

At gusto ko nang maging ina nang magiging anak ko.

Pero hindi na iyon nangyari pa dahil kahit anong pakiusap ko,

nakipaghiwalay pa rin siya sa akin at iniwan pa rin ako.

Hindi ko na siya sinundan pa noon at naalaman ko na lang

mula sa ibang kapitbahay namin na sumama na pala siya kay Francis

pa uwi sa Pangasinan kung saan talaga ito nagkatira.

Sobrang sakit ng pangyayari na iyon para sa akin.

Dahil bukod sa paglayo ko para makapagtrabaho at makaipuan ang pampakasal namin,

wala na akong ibang naisip na dahilan para hindi ako piliin ni Tina.

Napakarami na kasi naming planong dalawa.

Yun pala hindi na ako kasama sa mga plana niya.

Pagkatapos ng ilang araw kong pagmumukmok sa bahay at walang tigil na pagte-text kay Tina

para balikan niya ako, nagdesisyon na akong itigil na ang kabaliwan ko sa kanya.

Kaya naman sinimulan ko na siyang kalimutan at hindi ko na rin hinabul pa

ang mga perang na ipadala ko sa kanya noon.

At bilang parte ng pagmumove on ko, umalis ako ng Dumaguete at bumalik ako ng Maynila

para doon ay muling magtrabaho at mamuhay.

Gusto kong lumayo sa mga tao at lugar na nakakapagpaalala sa akin

nang naging relasyon namin ni Tina.

At sa tingin ko naman ay nagawa ko iyon.

Lalo na nang simulan kong ituon ang oras ko sa trabaho.

Hanggang isang araw, may nakita kong isang babae na sinasakta ng kasama niyang lalaki

at hindi na ako nagdalawang isipan na tulungan ang babae na iyon.

Tama na, tigilan mo na ang asawa ko.

Pag awat sa akin ng babae, nang masuntok ko ang lalaking nananakit sa kanya.

Natumba naman kaagad ang lalaki.

Ano, lalaban ka pa?

Halika dito, hindi kita uurungan.

Pagahamon ko.

Tandaan mo tong tarantado ka.

May araw ka rin sa akin.

At ikaw Anne, hindi pa ako tapos sayo.

Malilintikan ka talaga sa akin kapag hindi ka pa umuwi sa bahay natin.

Sigaw ng lalaki bago umalis sa harapan natin.

O, oo.

Salamat sa iyo.

Tugo naman niya.

Alam mo, kahit asawa mo siya,

hindi mo dapat hinahayaan na saktan ganyan ang ganyan.

Tao ka, tapos babae ka pa.

Huwag mong hayaan na gawin niyang punchy sa mga lalaki.

At hindi ka pa umuwi sa bahay natin.

Sigaw ng lalaki bago umalis sa harapan natin.

Ayos ka lang, misis?

Baling ko sa babae.

Baling bag.

At basahan niyang katawan mo.

Hindi naman sa nakikialam ako sa buhay mo pero,

kung ako sayo,

hiwalayan mo na talaga yung gago na yun.

Payo ko sa kanya.

Mahal ko si Dante.

At hindi ko siya kayang iwanan nang basta ganun na lang.

Naiiyak namang wika niya.

Bago mo mahalin ang isang tao,

dapat matuto ka munang mahalin ang sarili mo.

Dahil hindi ka nila pahahalagahan ng tama at totoo

kung hinahayaan mo sila nasaktan ka ng paulit-ulit.

Ako nga pala sa Jerlan.

Anang pangalan mo, diba?

Yun kasi yung narinig ko na tinawag sa'yo ng asawa mo.

Tanong ko.

Oo, tama ka.

Tugon niya.

Mabuti na lang talaga

at dito ko naisipan na dumaan kasi kung hindi,

baka kung ano pang nagawa sa'yo ng lalaki na yun.

Saan ka pala pupunta?

Ihahatid na kita kahit hanggang sa may sakayan man lang

kasi baka balikan ka pa ng lalaki na yun.

Ako na magdadala nitong bag mo.

Wika ko.

Sa istorya, awang-awa talaga ako nun kay Anne

dahil ang dami niyang pasa sa braso

at meron din sa kanyang magkabilang pisngi.

Mabuti na lang talaga

at nakikita ko siya

dahil baka kung ano pang nagawa sa kanya ni Dante

kung hindi ka agad ako nakalapit sa kanila.

Ang nakakatuwa lang noon,

sa parehong jeep pala kami sasakay

kaya nagawa ko siyang ihatid hanggang sa bahay ng ate niya

na malapit lang din sa boarding house namin.

Hindi iyon ang naging huling pagkikita namin ni Anne

dahil naging bantay siya sa tindahan ng ate niya

kung saan siya

nakikitira at kung saan din ako madalas na bumibili ng sigarilyo.

Kaya naman napagkwentohan na rin kami noon

at nalaman ko na tuluyan na niyang nilayasan ang asawa niyang si Dante.

Wala naman daw silang anak

kaya wala raw dahilan para pagtiisan pa niya ito.

Napag-isipan niya raw na tama ang sinabi ko sa kanya

pati na rin ng ibang tao

na dapat ay hindi niya hinahayaan na saktan siya ng paulit-ulit ng asawa niya

kaya hindi na siya bumalik pa sa bahay nilang mag-asawa

pero hindi rin kaagad dumigil si Dante sa panggugulo sa kanya.

May ilang beses pa raw

na nanggulo ito sa bahay ng ate niya

pero naitaboy naman palayo ng mga kapitbahay nila.

Natigil ang dawang pagpunta ni Dante sa kanila

nang makulong ito dahil sa pagbibenta ng pinagbabawal na gamot.

At dahil hindi na muli pang nakapanggulo sa kanya noon si Dante

nagsimula nang maging tahimik ang buhay ni Anne.

Iyon naman ang naging daan para mas lalo kaming mapalapit sa isa't isa

hanggang sa mahulog na ang loob ko sa kanya.

Ilang buwan na kaming nakakapag-usap noon

nang sabihin ko sa kanya na gusto ko siyang ligawan.

Pinahintulutan naman niya ako

at hindi nagtagala ay nagkaroon kami ng relasyon ni Anne.

Mabait si Anne, malambing at sobrang mapagmahal.

Mas nakilala ko siya nang magsama kami sa iisang bahay

na nasa parehong barangay lang ng ate niya.

Pagkalipas ng isang taon na magkarelasyon

nabiayaan kami ng isang anak na babae

at masasabi ko noon na wala akong iba pang mahihiling sa buhay.

Eto talagang asawa ko, napaka-napakaalaga kahit kailan

nakangiting sabi ko nang

mapaghanda ako ni Anne ng merianda.

Hindi naman masyado, gusto ko lang talagang gampanan ang responsibilidad ko sayo

Wika ni Anne kasunod ng malalim na pagbuntong hininga.

Oh, bakit naman bigla ka nalang napabuntong hininga dyan?

Nagtatakang tanong ko.

Wala lang, tinawag mo kasi akong asawa kahit alam mo na kasal pa rin ako kay Dante.

Tugon ni Anne.

Ano ka ba? Kasal na lang naman kayo sa papel at ako na ang asawa mo ngayon.

Nakangiti ko namang wika sa kanya.

Gerlan?

Sorry ha.

Alam ko naman ha.

Narinig mo sa ibang tao na kabit lang kita kasi nga kasal pa rin ako kay Dante.

Pero gusto kong malaman mo na simula nang maging tayo

mas nagkaroon ang liwanag at direksyon ng buhay ko.

At pakiramdam ko, ikaw ay isipin ko.

At pakiramdam ko, ikaw talaga ang binigay ng Diyos sa akin para matutunan kong mahalin ang sarili ko.

Naluluhang sabi niya.

Alam ko yun kahit hindi mo yan sabihin Anne.

At hindi ako nagsisisi na ikaw ang pinili ko na mahalin at maging nanay ng anak ko.

Oo nga at nakatali ka pa rin sa kasal niyo ni Dante.

Pero dama ko naman na ako na ang nandiyan sa puso mo ngayon.

Wika ko.

Tama ka Gerlan.

Ikaw at ang anak natin ang pinakaimportante ang tao ngayon sa buhay ko.

Nagpapasalama talaga ko na nakilala kita.

Kung hindi dahil sayo baka hanggang ngayon patuloy pa rin ako nagpapakabaliw sa pagmamahal ko sa maling tao.

Sabi naman ni Anne.

Pareho lang naman tayo na minsang nagkamali ng minahal na tao.

Kaya nga siguro pinagtagpo tayo ng Diyos kasi alam niya na magiging masaya tayo sa piling ng isa't isa.

Basta ito ang tandaan mo Anne.

Hindi man tayo makasala sa simbahan, makamahalin naman kita ng panghapang buhay.

Tugon ko sa kanya.

Hindi naman siguro mawawala ang mga taong chismosa sa isang barangay kaistorya.

Kasi kahit sa lugar namin, pinagchitchismisan din kami ni Anne.

Nakesyo kasal pa rin daw si Anne sa ibang lalaki kaya kabit lang daw ako.

Ng babaeng mahal ko.

Wala naman akong pakailan pa sa sinasabi ng iba noon.

Ang mahalaga kasi sa akin ay yung pareho kaming masaya ni Anne.

Nang magkakilala kasi kami noon ay pareho rin mga wasak ang puso namin dahil sa maling tao.

Kaya naging sandala namin ang isa't isa.

Yun din ang naging daan para mabilis na mahulog ang loob namin sa bawat isa.

Ayos lang sa akin kahit habang buhay akong tawagin ng iba na kabit ni Anne.

Kaistorya dahil sa isang mga panghapang buhay,

dahil alam ko naman sa sarili ko na ako na talaga ang mahal ng partner ko,

sobrang saya ko talaga sa piling niya.

At palagi kong pinagpapasalamat sa Diyos na dumating sila ng anak ko sa buhay ko.

Kaya nangako ako noon,

nagagawin ko ang lahat para maging responsabling partner kay Anne at tatay sa anak namin.

Nagpatuloy lang ang maayos na pagsasama namin ang partner kong si Anne.

Maraming kaming magagandang plano noon para sa future namin,

kahit hindi kami gaanong nakakaluwag sa pera.

Pero hindi naman kalakihan ang sinusweldo ko.

At maliit lang din ang kinikitang tindahan na binuksan namin sa bahay.

Ayos lang kasi hindi naman ako nakalakihan.

Ayos lang kasi ang mahalaga hindi kami nagugutom lalo na ang anak namin.

Botong-boto na rin noon sa akin ang nanay at ate ni Anne.

Nang minsan ding nakapag-uusap kami,

ay nagpapasalamat pa sila sa akin dahil noon lang daw nila nakitang ganoon kasayas iyan.

Sobra raw silang namroblema talaga kay Anne dahil sa pagmamahal nito kay Dante.

Mabuti na lang daw talaga at tuluyan ang nagkahihwalay ang dalawa.

At dumating pa ako sa buhay ni Anne.

Ang sabi ko naman sa kanila,

maswerte rin talaga ako

na ang isang maalaga at mapagmahal na kagaya ni Anne

ang naging partner ko at naging nanay ng anak ko.

Dahil si Anne din ang dahilan kong bakit masyado.

Akala ko noon ay tapos ng pagsubok para sa aming relasyon

pero magsisimula pa lamang pala iyon.

Dahil naabutan ko na lang na nasa bahay namin si Dante

at pilit na kinakaladkad si Anne para sumama sa kanya.

Kaagad naman akong pumagitna

at pag-unaw na sa akin,

doon na sinabi ni Anne na may relasyon na kaming dalawa at may anak na rin kami.

Nakita ko ang pagkagulat sa mukha ni Dante pero

pilit pa rin yang inaagaw ang partner ko mula sa akin.

Hindi ka ba talaga nakakaintindi Dante?

Malino naman ang sinabi ni Anne

na kailangan ko ngayon sa aming partner ko.

At hindi ko naman nakakaintindi

Hindi ka ba talaga nakakaintindi Dante?

Malino naman ang sinabi ni Anne

na ako at ang anak namin ang pinipili niya.

Kaya umalis ka na dito sa tapat ng bahay namin sigaw ko.

Hindi ako alis dito.

Sumama ka na sa akin Anne.

Hadika na kasi at umuwi na tayo.

Uwi ka pa ni Dante.

Hindi ka talaga titigil ah.

Subukan mo pang lumapit kay Anne ipapapulis na talaga kita

para makulong ka ulit

at sisiguraduhin ko na mabubulo ka na talaga dun.

Sigaw ko pagkatapos ko siyang bigyan ng magkasunod na suntok

na kaagad ikinadugo ng kanyang ilong.

Hindi ko mapapalampas to.

Babawiin ko si Anne mula sayo.

Akin lang siya.

Akin lang ang asawa ko.

Tandaan mo yan.

Sigaw ni Dante bago umalis sa harapan ng bahay namin.

Nalaman ko mula sa ibang kapitbahay namin

na nakalaya na pala si Dante.

Bumalik daw ito sa dati nilang tinitirhan ni Anne

na dalawang barangay lang ang pagitan mula sa amin.

Palagi raw itong naglalasing doon at nangugulo

lalo na ng malaman na may bago nang kinakasama si Anne.

Muli namang naulit ang pangugulo niya sa bahay namin.

Pero nakuyog siya ng mga kapitbahay namin

at napagtulungan na bugbugin.

At bago pa makarating,

ang mga barangay tanod na rumuronda noon

ay nakatakbo na, palayo si Dante.

Pagkatapos ng pangyayaring yun,

ay ilang araw din natahimik ang bahay namin.

Akala ko ay tuluyan ang natanggap ni Dante

na hindi na sila magkakabalikan pa ni Anne.

Hanggang isang hapon

pauwi na ako sa bahay namin

bigla na lang akong sinugod ni Dante sa daan at binalak na tagain

hawak ang isang itak.

Hindi siya nagtagumpay na gawin iyon

pero nasugatan niya ako sa braso ko.

Mabilis ko naman siyang nasuntok

at nang matumba siya

ay muli kong sinundan ng isa pang suntok.

May lalapit pa sanang mga kapitbahay sa amin noon

pero nagawa na akong itulak ni Dante

at inabot niya ang nabitawang itak

bago siya kumaripas ng takbo.

Sinabi ng mga taong lumapit sa akin

na dumiretsyo na raw muna ako sa barangay

para tuluyan ng maipablotter si Dante sa lugar namin.

Kaya lang habang nasa barangay ako

tumawag naman sa akin noon si Anne

at sinabi niya

na nasa loob raw siya ng bahay namin

na kinandado

ni Dante.

Papunta dapat ako kinaate kanina

para kunin si baby kanina

pero bigla na lang ako nilapitan ni Dante

at sinikmuraan.

Nagising na lang ako na nandito ako sa kwarto natin

pero hindi ako makalabas

dahil nakakandado ang pintu ng kwarto.

Naiiyak na wika ni Anne sa cellphone.

A-ano?

Nasaan siya ngayon?

Magkasama pa rin ba kayo?

Tanong ko.

Nasa labas siya ng kwarto.

Sumisigaw siya doon

at nagwawala.

Nagbabasag siya ng mga gamit natin

kanina

pero parang

parang sinusunog niya ata ang buong bahay natin, Jorlan.

Sinusunog nga ni Dante ang bahay.

Pumapasok na ang usok dito sa kwarto.

Parang awa mo na, Jorlan.

Puntahan mo na ako ngayon.

Ngayon.

Tulungan mo ko.

Ayoko pang mamatay.

Ayoko pa, Jorlan.

Umiiyak na wika ni Anne.

Sandali lang, Anne.

Hintayin mo ko.

Pupunta na ako dyan, Anne.

Hintayin mo ko.

Ililigtas kita.

Hindi ka mamamatay.

Pangako ko yan sayo.

Umiiyak na rin wika ko.

Kaagad akong humingi ng tulong kina Kapitan

at nagmadali kaming umuwi ng bahay noon.

Kaya lang malaki na ang apoy sa loob ng bahay namin

nang makarating kami doon.

May mga tao na rin doon

na nagtulong-tulong na apulahin ang apoy

pero huli na ang lahat

dahil mabilis nang kumalat ang apoy sa loob ng bahay namin.

Sinubukan ko pang tawagan ang cellphone ni Anne

at nagawa niya pa iyong sagutin.

Aramdam ko na

hirap na hirap na siyang huminga

at magsalita.

Nagmamakaawa siya na tulungan ko

at iligtas mula sa nasusunog naming bahay

hanggang sa naputol na ang tawag na iyon

at hindi ko na siya nakontakt pa.

Sobrang laki na ng apoy

at gusto ko natatakot sa loob ng bahay namin.

Kahit puro apoy

at makakapal na usok na lang

ang nakikita ko.

Pero kaagad naman akong pinigilan

ng mga tao sa lugar namin

hanggang sa dumating ang bombero

at tumulong sa pag-apulah ng apoy.

Unti-unti na iyong naapulah

at tuluyan ang namatay

pero huli na ang lahat

dahil halos na nakikita ako

pero huli na ang lahat

dahil halos wala nang

natira sa bahay namin.

Nakita ang katawan ni Dante

sa may sala ng bahay

na halos sunog

at hindi na makilala

at nang makapasok ako

sa loob ng sunog naming kuwarto

ay halos madurog ang puso ko

nang makita ko doon si Anne

na wala na ring buhay.

Sunog

ang halos kalahati ng kanyang katawan.

Para bang naramdaman ko rin noon

ang paghihirap na naranasan niya

bago siya tuluyang bawian ang buhay.

Nang dumating ang mga pulis

at inimbitahan ako sa presinto

ay naiiyak kong sinabi sa kanila

ang lahat ng tungkol sa amin ni Anne

pati na ang panggugulo ni Dante.

Sinabi nila

at pagdating sa kanilang investigasyon

labis na galit at selos

ang nagtulak kay Dante

para gawin ang bagay na yon.

Ang abangan si Anne

sa masukal na daan

papunta sa bahay ng ate niya

at sikmuraan para madala

sa bahay namin

nang walang malay.

May parte kasi sa barangay namin

na walang masyadong bahay o mga tao

kaya nagawa yun ni Dante

nang walang ibang nakakakita sa kanya.

At doon nga ay kinulong niya

sa kwarto si Anne

bago sinunog ang bahay

kasama na ang kanyang sarili.

May kamag-anak naman si Dante

na kumuha ng kanyang katawan

para iuwi sa kanila at iburol.

Hindi talaga akong makapaniwala noon

kay istorya

na tuluyan ang nawala

sa akin

si Anne.

Siya

na naman ang naging buhay ko.

Sila ang naging liwanag

sa madilim na direksyon

ng buhay ko

at hindi ko alam

kung paano sisimula ng araw ko

nang hindi nakasama si Anne.

Pero sabi nga ng ate ni Anne

nandyan pa rin

ang anak namin

na hindi ko dapat pabayaan.

Ngayon kay istorya

ay maglilimang taon

sa namin ni Anne.

Minsan, nasa akin siya

pero kapag nasa trabaho ko

ang nanay at ate ni Anne

ang nag-aalaga sa anak ko.

At sa totoo lang din

habang ginagawa ko tong sulat na to

ay namimiss ko pa rin

ang partner ko.

Ang dami kasi naming naging pangarap

at mga plano

na dapat ay magkasama naming

tinutupad ngayon.

Pero kahit wala na siya sa tabi ko

pinipilit ko ang magpatatag

para sa iisa naming anak

dahil alam ko

na iyon ang gusto ni Anne.

Maraming salamat po kay istorya

sa pagbibigay daan

para maibahagi ko itong kwento namin ni Anne.

Nakakabawas din pala

ng bigat sa dibdib

ang pagsulat ng ganitong malungkot

na pangyayari sa buhay ng isang tao.

Sana patuloy kayong maging

inspirasyon at daan

para sa mga kagaya ko

na gustong makapagbahagi

ng aming kwento.

Lubos na gumaga lang

Jerlan

Maraming maraming salamat, Jerlan

sa pagsulat mo dito

sa aking YouTube channel.

Salamat kasi

kahit alam kong mahirap gawin

ang sulat na ito para sa'yo.

Ginawa mo pa rin para maibahagi

ang iyong kwento

at ang mga kaistorya.

Hindi talaga madali

ang mawala ng mahal sa buhay

lalo na kung ito ay

pinilit na kunin sa atin

sa mabigat na paraan.

Pero masaya ako

na kahit paano ay patuloy kang

nagpapatatag para sa inyo

ng nag-iisa mong anak

ng nag-iisa nyong anak ni Anne.

Gawin mo siyang lakas mo

at sana

panatilihin mong matatag

ang pananampalataya mo

dahil hindi tayo bibigyan

ng mabibigat na pagsubok ng Diyos

kung alam niyang hindi natin iyon

kaya.

Mga kaistorya

lahat ng sobra sa buhay

ng isang tao ay pwedeng

may maidulot

na hindi maganda sa iba.

Kagaya na lamang

nang nangyari sa ating

letter sender na si Juerlan

dahil sa labis na pagmamahal

ni Dante sa partner ni Juerlan

na si Anne

hindi natin

na palaging limitahan

ang pagmamahal para sa ibang tao

at huwag kalimutan

na pahalagahan

ang ating mga sarili.

Ang buhay ay

mahihwaga

Laging may lungkot

at saya

Sa papatudod stories

Laging may karamay

At

Mga problemang kaibigan

Dito ay pakikinggan ka

Sa papatudod stories

Kami ay iyong kasama

Dito sa papatudod stories

Ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa papatudod stories

May nagmamahal

sa'yo

Papatudod stories

Papatudod stories

Papatudod stories