SIKRETONG PUTAHE | Aswang True Story | +1 Extra Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI THERROR

Isang mapagpalang araw Sir Seth.

Ang kwentong ibabahagi ko ay karanasan ni nanay at tatay.

Nangyari ito.

Dekada sisenta.

Dito mismo sa lugar kung saan kami nakatira ngayon.

Sa Kabuga, Waklan.

Isang taon na umanong nagsasama noon si nanay at tatay bago nila naisipang magpakasal.

Parehong muna kasi silang nagtrabaho at nagipon.

Nang magkaroon na ng sapat na budget ay doon na nga sila nagplano para sa kanilang kasal.

Napagpasya nila na huwag nang abalahi ng mga magulang at kamag-anak nila sa magkabilang panig sa pagluluto ng mga ihaanda.

Sinabihan nila mga ito na sa mismong araw na lamang ng kanilang kasal sila pumunta sa bahay.

Balis sila yung mga magsisilbing bisita nila.

Naghanap ng uupang kusinera si nanay at tatay na siyang magluluto ng mga handa sa kanilang kasal.

Sa kanilang pagtatanong-tanong ay may nakapagturo sa kanila sa pamilyang hindi umanoy mga mahuhusay sa pagluluto sa mga handaan.

Ayon pa sa nakausap nila, napakabilis umanong magtrabaho ng magpamilyang yon.

Kahit kaano umanok agarbo ang handaan ay kayang-kayang nilang lutuin.

Dahil sa narinig nila, ay kaagad nilang hinanap ang kusinerang tinutukoy ng nakausap nila.

Sa isang liblib na bahagi ng barangay namin nakatira ang pamilya ni Aling Sioneng,

ang kusinerang balak nilang upahan.

Malayo ang bahay ng mga ito sa ilang mga bahay na naroon.

Nasa pagitan kasi ito ng bukirin at kakahuyan.

Malayo sila sa bayan o sa palengke na bilhan ng karne.

Nang makarating doon, sinananay at tatay ay nagtaka-umanos sila.

Dahil sadyang malayo nga ito sa pamilyan.

Medyo nag-alangan na umano sinanay noon dahil nakataka-umanos sila.

Baka hindi na nila maluto yung ipapahanda nila lalo pat medyong marami-rami yun.

Gawa ng nakapag-ipon nga sila nanay ng malaking halaga.

Haatras na sana sinananay noon pero pinilit siya ni tatay kausapin muna yung kusinera bago sila magpasya.

Ganoon na nga ang ginawa nila.

Kumatok sila sa bahay nito.

Pareho silang nagulat ng makita ang nagbukas ng pinto.

Ay isang matandang babaeng sobrang payat.

Yung tipong nakadikit na ang kulobot na balat nito sa kanyang buto.

Sa kabila ng katandaan nito ay itim na itim pa rin ang kulot hanggang tuhod niyang buhok.

Buong akala o mano noon ni tatay ay nanay yun ni Aling Shuning.

Magandang araw po.

Nariyan po ba si Aling Shuning?

Magalang na tanong ni tatay sa matanda.

Anong kailangan mo sa akin iho?

May ipapaluto ka ba?

Anong kailangan mo sa akin?

May ipapaluto ka ba?

Anong kailangan mo sa akin iho?

May ipapaluto ka ba?

Sagot ng matanda na binuntutan pa niya ng malapad ng ngiti na ikinalitaw ng kanyang bungal-bungal at may itim ng ipin.

Nagkatingin ang umano si nanay at tatay gawa ng sobrang nagulat sila dahil hindi nila inaasahan na mismo si Aling Shuning na pala ang kaharap nila noon.

Inibitahan daw sila nito na pumasok muna sa bahay nila.

Hindi kalakiyan ang bahay nito.

Gawa lang sa makakapal na plywood ang dingding nila at may parte ng bubunga nila na iari lamang sa kugon.

Mula sa kinauupwa nila sa sala, natatanaw na nila ang kusina.

Malinis naman noon ang kusina ni Aling Shuning at hindi nga maikakailang kusinera siya.

Gawa ng napakaraming malalaking kawa na nakasabit mismo sa dingding nito.

Meron din mga naglalakihang sandok, kutsilyo at itak na ginagabit sa pangkatay.

Ilang minuto lamang daw silang nakaupo sa may sala nang bigla silang tawagin ni Aling Shuning papunta sa may kusina.

Nagulat pa rao sila ng makitang may mga nakahanda ng pagkain.

Sinabihan sila ng matanda na umupo muna at saluhan siyang kumain para matikman na rin nila ang kanyang luto.

Hindi na nakatanggihan sila ng kanyang luto.

Hindi na nakatanggi si nanay at tatay.

Mukha rao kasi talagang masarap yung mga ulam na niluluto nito.

Kaya naman nakaramdam na sila ng paggalam ng sigmura.

Hindi nga sila nagkamali.

Sadyang napakasarap ng ulam na yon.

Hindi nila alam kung anong tawag sa luto na yon pero

meron itong malapot at kulay pulang sarsa na sobrang napakasarap.

Malinam nam,

na manamis-namis.

Tapos yung karne,

sobrang lambot ito.

Kahit pa malalaki ang hiwa nito,

ay hindi sila nahirapang magnguya dahil kusa rao humiwala yung karneng yon.

Kakaiba o mano ang lasa ng karneng yon sa lahat ng karneng na tikma nila.

Mapino ito at hindi sumasabit sa ngipin.

Hindi tulad ng baboy o baka o kahit pa yung iba pang malalaking hayop.

Habang kumakain sila ay nagsidatingan yung mga anak ni Aling Sioneng.

Dalawang babae at dalawang lalaki na halos magkakasing edad lang.

Pare-parehas din silang payat at may maliliit na pangangatawan.

Ayon kay Aling Sioneng,

magagaling din o manong magluto ang mga anak niya dahil

simula pagkabata ay tinuturuan na raw niya ang mga yon.

Nang matapos daw silang kumain ay napagpasyan nilang upahan na nga si Aling Sioneng

at ang mga anak niya ay magkakasing edad lang.

Nang matapos daw silang kumain ay napagpasyan nilang upahan na nga si Aling Sioneng

at ang mga anak nito para magluto sa kanilang kasal.

Hindi o manong nilalubo sa kalain

na sobrang baba lamang ang hinihingi nitong bayad para sa serbisyo niya.

Kinabukasan, bumili o manong ng maliit na buhay na baboy si tatay.

Tinalayon kay Aling Sioneng.

May binili na rin silang iilang mga buhay na manok.

Sinabihan niya si Aling Sioneng na sila na ang bahala kung anong klaseng potahe ang lulutuin.

Nagbigay na rin siya ng karagdagang pera sa mga ito para may pambili sila ng sangkap.

Makalipas ang dalawang araw, sumapit na nga ang nakatakdang araw ng kasal ni na nanay at tatay.

Madaling araw pa lang ay dumating na si na Aling Sioneng at ang buong pamilya nito sa bahay ni na nanay.

Dalanan nila yung napakaraming potahe ng lutong ulam.

Magkahalong gulat at magtataka o manoh,

ang naramdaman nila ng makita nila kung gaano karami ang dalang ulam na mga yon.

Ibat-ibang potahe na puro mukhang masasarap.

Talagang nakapagtataka, sobrang liit lang ng biniling baboy ni tatay,

kaya napaka imposibleng makapagluto sila ng ganun karami.

Mga nasa sampung potahe ang dala nila,

kabilang naroon ang ulam na natikman nila noon sa mismong bahay ni Aling Sioneng

at ang kakaibang dinuguan na parang hindi naman laman loob ng baboy ang gamit

para bang may kakaibang lamang loob o mano yon,

dahil mas malaki, pero mukha naman o manong masarap talaga.

May ilang potahe o manonoon na halatang karne ng baboy at manok ang ginamit,

pero meron din na tila kakaibang karne ang ginamit nun.

Katulad ito ng karne na natikman nila sa bahay ng kusinera.

Nagtataka rin sila sa kung paanong na ipadala ng mag-ina

ang ganun karami at kabigat na ulam,

gayong wala naman silang sinasakyang anumang pwedeng pagsakyan nila ng mga ulam na yon.

Nagbiru pa nga o mano yung isa sa mga anak ni Aling Sioneng na

wala na ron silang oras para maglakad,

kaya lumipad na lamang sila para mas mabilis.

Tumatawa naman ito nung sabihin yon kaya hindi seryoso na yung nanay at tatay.

Nakitawa pangaraw sila nun.

Sa iya pangaraw nila kina Aling Sioneng ay dinagdagan pa nila yung bayad sa upas sa mga yon pero

hindi na ito tinanggap ng matanda.

Sinabi nito na yung mga karagdagang potahe at karne,

regalo na umano nila sa kanila.

Huwag umano silang mag-alala sa gastos dahil hindi naman umano nila binili ang karning yon.

Baggos.

Kinuha lamang nila sa tabi-tabi.

Akala naman ni tatay ay biru lamang yon ng matanda dahil wala namang makikitang ganong karning marami sa tabi-tabi nun.

Kung meron man, siguradong hindi yun libre.

Civil wedding ang naging kasalan kaya naman mabilis lang itong natapos.

Kompleto na ang mga bisita nun.

Naroon na rin ang mga magulang at kamag-anaka nila.

Maging ang mga yon ay namangha sa dami ng handa na nakahain nun gayong hindi naman gaanong marami ang mga bisita.

Pinagsaluan nila ang ilan sa mga pagkaing nakahain.

Isa sa mga unang naubos ay yung dinuguan at ang ulam na minsan nang ipinatikim sa kanila ni Aling Shuning.

Marami ang nasarapan at nabusog kaya naman,

iisa lang ang naitanong nila,

kung kanino sila nagpaluto.

Nagsabihin nilang kay Aling Shuning,

bigla raw natigilan sa pagkain yung lola at lolo ko.

Sa father's side,

nagbago ang ekspresyon ng mga mukha nila.

Nawala yung niti nila at napalitan ng pagkabahala nun.

Ngunit,

ang mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

matigilan din sila sa pagkain

nang marinig nila ang pangalang nabanggit.

Kagad namang napansinin ang nanay at tatay ang bigla ang pagbabago ng ekspresyon na mga yon.

Kaya naman, nilapitan nila sa lola para tanungin kung anong problema.

Ano-anong putahe ang tinagag nya sa mga handaan nyo?

May iinirigalo ba siya sa inyo, bite?

May iinirigalo ba siya sa inyo bilang karagdagin sa mga ulam na niluto nyo?

Yan naman ang magkakasunod na tanong ni lola sa kanila.

Habang bakas na bakas sa seryosong muka nito,

ang pagkabahala.

Ipinagtataka naman nina nanay at tatay kung

paano nito nalaman na naghandog nga sa kanila ng karagdagang putahe ang kusinera bilang regalo.

Nang sabihin umano nila ang dalawang putaheng na dagdag,

napatampal na lamang sa noo si lolo.

Habang si lola naman ay dali-daling tinusok ang ngalangala nya gamit ang mismong daliri.

Nang sagayon ay maisukan niya yung mga nakain niyang karne na iyon.

Lumayo muna sila sa mga bisita at pabulong na isinalaysay ni lolo

ang hindi umano'y sikreto ng pamilya nang nakuha nilang kusinera.

Halos lumawa ang mga mata ni nanay at tatay nang sabihin ni lolo na pamilya umano ng aswang.

Sinaaling syuning.

Totoo na magaling daw talaga itong magluto at masasarap ang mga putaheng inihahanda nito pero

kadalasan ay hinahaluan niya ito ng mga karne ng tao na nabibiktima nila.

Lalo na umano yung mga idinadagdag niyang putahe at madalas umano nitong sabihin sa mga customer niya.

Narigalo niya ang mga iyon.

Hindi naman umano nito ugali ng manghawa ng mga tao.

Sa madaling salita, yung mga nakakain na mga niluluto niya ay hindi naman nagiging aswang.

Kahit pakarne na ng mga tao ang mga iyon.

Nang itanong ni tatay kung paano nila nalaman ni lola na may lahing aswang sinaaling syuning.

Ikinabigla niya ang sagot ng mga ito.

Si syuning at ang magulang mismo ni na lola ay matalik kung anong magkaibigan.

Lahat ng sikreto ni aling syuning ay sinasabi niya sa lola ko sa tuhod.

Na mga panahong iyon ay anin na taon na raw patay ang mga lolo at lola ko sa tuhod na kaidaran lamang ni aling syuning.

Sa maniwala kahit sa hindi.

Maygit nobenta anyos na pala siya noon pero kung titignan itong mabuti,

ay napakalakas pa rin ito at napakalikisi sa kabila ng pagiging payat ng katawan niya.

Nung una ay pilit pa rin kinukumbinsi ni na nanay at tatay ang kanilang sarili na

hindi totoo ang ilalaman niya.

Kumbaga, hindi naayala pa sila dahil maging sila ay nakakain ng marami sapotahing iyon.

Natapos ang maghapo na tila, lutang umano si nanay kakaisip kay aling syuning.

Kaya naman ng magsiuwian na ang kanyang mga bagay na siya,

dito ay nang mabuti ng mga lolo at lolo ay mabuti ng mga katawan niya.

Lutang umano si nanay kakaisip kay aling syuning.

Kaya naman nang magsiuwian na ang kanyang mga bisita,

ay niyaya niya si tatay napuntahan mismo si aling syuning.

Maga alas 6 na ng hapon nang magtungo sila sa bahay nito.

Sinadya ni nanay na magdala ng pera para ibigay sa kusinera bilang pakonswelo.

Yun lang ang naisip nilang paraan para hindi ito magduda at magtanong kung bakit sila naroon.

Medyo madilim na ang paligid nang makarating sila roon.

Sinubukan nilang tawagi ng matanda pero walang sumasagot.

Sarado ang pinto sa harapan kaya naman umikot muna sila sa likuran kung saan naroon ang pinto na diretsyo sa may kusina.

Hindi yun nakasarado sir siya.

Kaya naman malayang nakapasok si nanay at tatay.

At ng mga oras na yon, wala niisamang tao sa bahay na yon.

Napaatras sila ng makitang nakalapag sa mesa,

ang isang kawa.

Wala yung takip kaya naman kitang kita nila ang nasa loob nun.

Nilagang mga kamay at paa ng tao na buo pa.

Konti lamang ang sabaw kaya naman nakalitaw yung mga daliri ng mismong kamay at paa.

Yung pagkakaluto nito, talaga pang nilaga.

Kompleto ang sangkap.

May patatas, repolyo at dahon ng sibuyas.

Nagatinginan sila at sabay na napakaripas ng takbo.

Doon nila napatunayan na totoong aswang ang inupahan nilang kusinera.

At ang regalong ibinigay nito, karni nga ng tao.

Marahil yung nakita nilang laman ng kawa ay tira sa niluto nilang tao nun.

E sinekreto na lamang nila ang kanilang nalaman tungkol sa pamilya ni Aling Shuning.

Hindi naman kasi nila pwedeng ipagsabi kung kani kanino, lalo na sa mga kapitbahay nila dahil

nagsipuntahan din ang mga iwan sa kasal nila.

At nakakain din sa mga handa na iniluto ng kusinerang aswang.

Bakaakalain din ang mga tao na pati sila.

Aswang din, dahil hinayaan nilang karni ng tao ang ilan sa mga inihanda ng araw na iyon.

Ang huling naging balita nila kay Shuning, lumipat na ito.

Gawa ng may nakaalam ng sikreto na mga ito nung minsang magpaluto sila sa mga yun na panghanda sa pista.

Ayon sa mga kumpanya,

Naging laman sila ng bulong bulungan ng mga tao sa kanila.

Kaya naman nagbaka layo-layo ang mga ito at lumipat na ng tirahan.

Doon sa lugar na walang nakakakalimutan,

nilalaman sila ng mga kapitbahay na iwan sa kasal nila.

At nilalaman sila ng mga kapitbahay na iwan sa kasal nila.

Ang kwentong ito ay karanasan nila Lolo Tasho at ng mga kabarkada niya.

Nangyari ito nung dekade 50 sa Tondo, Manila.

Nung kapanahonan nila ay mga basagulero daw talaga sila.

Sila umano ang mga kinatatakutan na mga kapwa nila teenager noon sa kanilang lugar.

Isa sa mga nakaugalian nila ay mang trip lalo sa mga dayo.

Kung minsan ay inaabangan umano nila ito sa mga kanto at pagkatapos ay pagtutulong tulungan nilang bubugin.

Kahit nang wala naman itong ginagawang masama sa kanila.

Nagkaroon noon ng panibagong salta sa lugar nila sa Maylooban.

Ang sasabihin nila ay,

Nagkaroon noon ng panibagong salta sa lugar nila sa Maylooban.

Anselmo ang pangalan.

Hindi ito gaanong mahusay sa pananagalo gawa ng purong bisaya ito.

Madiin itong magsalita.

At kung minsan ay nahahaluan pa niya ng bisaya ang mga salita na iyon.

Palagi itong nakayuko at hindi nakikihalubilo sa ibang tao.

Lumalabas-labas lamang ito kapag papasok na ito sa eskwelahan.

Halos kaidaran lamang ito ni Lolo Tasho.

At mas piniling maging tambay ni Lolo matapos mag high school noon.

Hindi na ito nag-aral sa kolehyo gawa ng purong pakikipag-barkada

at pakikipag-away ang nasa isip niya.

Isang araw,

nagkayayaan umanosin na Lolo Tasho at yung mga kabarkada niya na tumambay malapit sa may iskinita

kung saan dumadaan si Anselmo

kapag pauwi na ito galing sa paaralan.

Madalang lamang umano ang dumadaan sa iskinitang iyon

dahil madilim doon at walang masyadong tao.

Tanging si Anselmo lang ang madalas dumaan doon dahil

yun ang pinaka-shortcut na daan papunta sa bahay na inupaan niya.

Nagmatanaw ni Lolo Tasho si Anselmo.

Sumenyas na ito sa mga katropa niya.

Tatawa-tawa pa umano sila nang harangan nila si Anselmo sa dinadaanan ito.

Anim silang humarang dito kung saan pinaikutan pa nila ito at itinulak-tulak.

Yung tipong parang pinagpapapasapasaan daw nila yun.

Nung una, mahinaw nito.

Hindi siya gumaganti.

Baggos ay nakikiusap umano itong padaanin na siya.

Nagmistulang binis sila sa pakiusap nito.

Sinimulan na nila ang pananapak at panununtok.

Naking gulat umano nila nang biglang manlaban si Anselmo.

Literal na tumilapon umano ang katropa nila nang itulak niya ito gamit lamang ang kaliwang kamay.

Sunod niyang itinulak si Lolo Tasho.

Ramdam na ramdam ni Lolo yung bigat ng kamay nito at ang lakas ng pwersang pinakawalan.

Kung ikukumpara ang katawan ni Anselmo sa katawan nila, wala umano itong panama.

Kaya naman nagulat silang lahat dahil kakaibang kakaiba umano ang lakas nito nun.

Ang gulat ng nararamdaman nila ay biglang napaligtas.

Naging kulay pula ang mga mata nito kung saan lumwa pa yun kaya naman mas naging kapansin-pansin.

Humaba at umumbuk ang uso niya na katulad ng saaso.

Kung hindi pa yung kanyang lakas na ibig sabihin na naman ang mga lakas nito,

kung saan lumawa pa yun kaya naman mas naging kapansin-pansin.

Mas naging kapansin-pansin.

Humaba at umumbuk ang uso niya na katulad ng saaso.

Nang gumanga ito,

ay lumitaw ang matutulis na pangil kung saan sa dulo ay tumutulo pa ang malapot na laway.

Tinubuan din ito ng makakapal na balahibo sa buong katawan.

Nagkaroon din siya ng mahahaba at matutulis na kuko.

Isa sa mga kasamahan ni Lolo ang sinunggaban ni Anselmo.

Hindi na ito nakapalag ng kagatinsya nito.

Dahil sa takot ay nagtakbuhan na sila nun

at ang tanging na iwan doon ay yung inatakin ng halimaw na versyon ni Anselmo.

Kinabukasan, kumalat ang balita na may natagpuang patay sa may iskinita.

Wakwak ang leeg.

May malaking butas sa tiyan.

Tikom ang bibig ni Lolo, Tasio at mga kabarkada niya

kahit pa alam nila kung sino ang pumatay sa kanilang katropa.

Naisip ni Lolo na magbakasyon na lamang sa probinsya ng kanyang lola.

Dahil na rin natatakot siya na baka siya naman ang balika ni Anselmo.

Hindi nila lubos nakalain

na ang taong pinagtripan nila ay hindi pang karaniwang tao.

Isa pala itong mabangis na aswang.