i feeling lonely!! 💔 oh i wish i find a lover lover holy!! 👩🏻‍❤️‍💋‍👨🏻 and i crying in my roam! 😪 echos echos lang yang thumbnail na yan mapagfanggap!

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Oh, baby, if only you would know

How much I fucking love you so

There's nothing I won't do

Hi, I'm Anissa, 22 years old, and I've never lived alone, ever, in my entire life.

So let's try, shall we?

So I booked an Airbnb dito lang din sa amin, in Bacolod, and I will try to live alone.

I've never experienced staying in a house na ako lang mag-isa, in a condo, apartment.

Pag mag-travel man ako, may kasama ko.

Pag sa bahay ako, hindi pwedeng wala akong kasama.

So basically, I've never experienced a single time na talagang ako lang, ako lang.

Di talagang ako lang mag-isa si buhay, Jane, Wanda.

So eto na yun.

Inaka ko ito for two reasons, and not because of content purposes.

Number one, may pre-boards ako in two days.

Hindi ako nakapag-aral sa bahay kasi ang dami-dami kong pwedeng magawa para ma-distract ako.

And number two, the home isn't really homing recently.

Not gonna be giving out the details but let's just say hindi siya, hindi siya slay ngayon.

Maraming nagaganap sa bahay.

I know I'm not supposed to say it pero ang dami kasing nag-comment na parang ang perfect namin.

We have the bestest family ever and although I agree,

pero this is also a reminder that it's normal.

Okay lang na mag-away-away kami minsan.

So I just needed a little bit of time away from home.

So here we are.

I know sobrang sorte ko and I'm so privileged na pwede ko itong gawing option na lumayo muna sa bahay.

So yes, I know.

Ano naman ngayon?

Wala lang.

Thank you.

Okay.

Welcome to my home for five whole days.

Let me show you around.

Talagang may koryo.

Here is the overview of the unit.

Sala, bedroom.

We move over here and we have a complete kitchen.

A mirror with a table and then the CR.

Anti-stank materials not included.

Choice ko na yan.

Complete na talaga siya.

It's like a home away from home.

Bit-bit ko na din yung one-fourth ng buhay ko.

Talagang nagmaleta ako.

And I think it's lovely and I have everything I need.

Well, hindi naman super everything kasi ang laman lang ng reft ko ay tubig.

Pero mamaya pa ako mag-grocery kasi maglalaro muna ako.

Eto, sabi ko pumunta ako dito para makapag-aran ng mabuti.

Pero dinala ko pa din yung switch ni Chocobee.

Actually, joke lang.

Hindi ko pa feel maglaro ngayon.

Tsaka ang dami ko naman palang time para maglaro.

Kahit anong oras pa ng gabi yan.

Kasi ako lang mag-isa dito kahit mag-ingay pa ako.

Pero ang mag-grocery, hindi 24 hours.

So uunahin ko na yung ano.

Let's go and buy our shit.

Oh my God, di ako sanay na magdala ng susi.

Wala akong susi na kahit na ano sa bahay.

Pag umalis ako, umalis lang ako.

Kasi madami ng mga tao sa bahay palagi.

It's my first time to.

Good luck!

Sana hindi ko tumawala.

I think at some point, we have all watched

yung mga living alone videos sa YouTube.

And my favorite part ng mga videos nila

is always yung grocery trip.

Before ko ginawa to,

nanood muna ako ng mga living alone videos

tapos naghanap ng inspiration sa kung ano yung grocery ko.

Kasimulan sa kung ano lutuin hanggang sa

magkano yung mga grocery na ngayon.

Sila yung nagsisilbing news update ko.

So ah, rin lang akong dayanan.

Thank you!

Ang goal dito guys, hindi ako magpa-deliver.

So kailangan pag-cash-in ko lahat sa limang araw.

Hindi pa akong nagluluto.

Amoy ulam na.

Amoy oyster sauce na yung kanina.

Naglalawang isip ako mag-soy sauce

kasi unti lang naman yung kailangan ko.

Sana pala nung dala na lang ako baleng sa bahay.

Naisip yun ah.

But that will defeat the purpose of trying to live alone.

Maligayang pag-cash-in.

It's my first time to.

It's my first time to.

It's my first time to.

It's my first time to.

It's my first time to.

It's my first time to.

It's my first time to.

It's my first time to.

It's my first time to.

Maliit.

Sayang.

Ano yun?

May bacon ito.

Bacon.

Bacon.

Oh, thank you.

Ang plano dito is

hindi ko bibiling lahat sa isang bagsapan

kasi gusto kong bumabalik-balik ako dito

para everyday may ganap ako.

So I guess pang mamaya lang ito lahat.

Tingnan natin.

Sabi siya living alone video ba ito

kung walang ganun siya.

He wanit na dati o di nyo.

Bal mong walang dito beste.

Man lang din sa cabbage, miss.

Buy 1 take 1.

Ang higher price kong imo.

Yes, yes, yes.

Successful.

I-huggered agad.

My bill was only 1,200.

But then also that was nothing.

As in pang today lang yun.

Really, truly nothing.

I mean parang isa-dalawang ulam lang.

Wala akong bigong mga snacks.

We have jasmine rice.

Because minsan lang naman sa buhay.

Issues.

Nag-give up ako sa oyster sauce.

Kasi na natapunan ako kanina.

So eto na lang powder.

Milk.

Cheese, soy sauce, yogurt.

Oh my God.

Sabi ko na nga.

May nakalimutan kong bumili ng oil.

Sobrang hindi nakaka-girlboss yung mga next movements

kung nagpabili ako ng oil.

Because suddenly I can't lift a finger.

Not my proudest moment.

Then for the fresh produce.

Tofu.

Mga cabbage na buy one take one.

Na talagang pinaglaban ko.

Iref po muna to.

Bacon and hotdog.

Kasi gagawa ko na ba kasi log.

Muntik na ako mag-give up kanina.

Kasi yung only bacon available ay beef bacon.

Tapos 300 to eto lang.

Yung talaga liit.

So sabi ko sige na lang.

Uy, minsan lang naman tayo makatikim ng bacon.

Pero dagdagan ko ng hotdog.

And then mga gulay na.

Alam ko namang mas mura

pag mag-tsaga lang ako ng konti

at pumunta ng market.

Hindi ako bumibili ng mga fruits at gulay sa grocery.

Pero yun naman ako.

So as you can see from my selection.

Ang lunutuin natin ay chicken curry.

Charot.

Parang chop suey stir-fry.

Okay.

Whatever.

Let's read the plastic.

Parang basura.

Ne-replicate ko lang kung paano kami mag-arrange ng ref sa bahay.

So ganun lang siya.

The end.

Ikakagalit niyo ba pag sinabi kong nag-call a friend na naman ako

at nagpasama akong mag-dinner?

Well anyway.

Gumawa ko ng boxy log.

Sadly wala nang ate Rikas dito sa amin.

So I had to learn how to make the cheese sauce

on my own at a very young age.

Hoy!

Pag yung mga friends ko mag-request na magpaluto sa akin

eto lang yung kaisa-isang nire-request nila.

Sa dinami-dami po tayo dito sa mundong to

eto lang ang gusto nilang kainin.

Kaya pag tinatamad silang mag-banding

sabihan mo lang sila na lutuan mo sila ng boxy log

and instantly

andiya na sila sa bahay mo

with their own utensils.

Nagscroll ako sa mga pictures ko

from 2020

and I would just like to appreciate myself

for the improvement of the recipe of my boxy log sauce.

Nag-start siya na mukhang cheese talaga

na parang minelt lang na cheese.

So wow, now it's a perfect

and it's a consistency.

Amazing. Okay, let's eat.

1am.

Ngayon lang ako mag-unready just because I can.

Ngayon lang ako mag-toothbrush.

Ngayon lang ako maglilinis ng mukha.

Ngayon lang ako mag-half bath.

Sa bahay kasi, hindi ko ito magawa

kasi maingay yung door ng CR ko.

Narinig na na ni Baba.

Nagigising sila.

But now, woah.

This is new.

Excuse me.

What do you mean

pwede lang akong mag-behis kahit saan ko gusto?

That's weird.

Like pwede lang ako mag-bath dito?

Dito mismo?

So ibig mong sabihin

ngayon,

ngayon na wala akong short,

pwede akong gumalagala

kasi ako lang mag-isa.

I miss ko tong hairstyle na to.

Ginagawa ko to dati noong bato.

Night 1 of being alone.

It's almost 2am.

At medyo nakakatakot pala to.

Pero ayokong sabihing out loud.

Kasi baka yung kinatatakutan ko,

marinig niya ako,

tapos takutin niya pa ako.

Pero hindi ko alam kung saan ako natatakot.

Sigurong,

hindi ko alam.

So ang gagawin ko,

papaanda rin ko lahat dito.

Aircon, TV, laptop, cellphone.

Para ungingay.

Kasi parang nakakabaliw yung walang ingay.

The goal was to not order.

Anong unang akong ginawa?

Pagpatak ng first hour of boredom.

Kumorder.

And what about it?

Medyo mas ano siya sa kape side.

So lalagyan ko ng gatas.

Again, just because I can.

Desired color.

Achieved.

Yan ang gusto ko sa gatas.

Yung may konting kape.

Yung kape,

binili ko yun.

Kasi nga, sabi ko sa sarili ko,

kailangan ko mag-aaral.

Habis na maganaan ako mag-aaral,

inaantok na ako ngayon.

Siguro kailangan nalanang youtube,

sa kama, hanggang sa makatulog ako.

Just because,

I can.

Yeah.

Inaantok na ako ngayon.

Akala ko talaga,

mahirapan ako matulog.

Hindi ko alam bakit.

Eh, parang hindi naman ako

nasa kwarto ko.

Pero ngayon,

inaantok na ako.

May mga weird sounds.

Akong naririnig.

Hindi ako pala naririnig.

Meron actually ako naririnig.

But then I found out,

galing pala din sa ref.

So, wala nang rason

kung bakit hindi ako

makakatulog ng mahiming.

Good night.

Good night po sa mga

reviewer ko dyan.

Sana matulog ka na rin.

I'm gonna be mad.

I now regret my decisions in life.

Kasi,

inaantok ako bigla.

Hindi ko na ngayon

anong gagawin

sa mga hotdog na to.

Nakabasag pa ako

ng isang bowl.

Dapat natulog na lang

talaga ako eh.

Napakagago na talaga neto.

Nothing better than cold rice

at kumakain ng walang tinidot.

This is really giving midnight.

9 a.m. pa lang.

Gising na ako kasi

yung kabilang room.

Napag-desisyonan ba naman today

na maging fanatic

ni Angeline Quinto?

Ang lakas lakas

ng music niya.

Okay ka pa da, ma'am?

9 pa lang so,

mag-order ako ng McDonald's

kasi sabi ko talaga

umagising ako

before 10.30

sa kahit anong araw man yun

ng buhay ko.

Ay, mag-order ako ng McDonald's.

Ito na yun.

Ay, bakit niya nileksong?

Kunin mo na ang lahat sa akin, please!

Pati tulog ko, keps.

Kailangan ko

maghugas ng mga pinggan

na pinagkainan ko kahapon.

And this is not very slay.

Hindi ito yung gusto kong gawin

early in the morning.

Kung noon,

gusto kong nanonood

yung mga cleaning vlogs.

Ngayon, nabobore na talaga ako.

So, hindi ko alam kung

bakit ko ito gagawin sa inyo.

Tunay-tunay

hindi nakaka-girlboss ulit

na nagpasaman na naman akong kumain.

Pinapunta ko dito yung friend ko.

Pero kumain nun naman.

Ako pa din naman mag-isa

na tatulog dito.

So, the living alone is still there.

Nagpapasaman lang ako kumain.

Normally,

I love it when I eat alone.

Ngayon, parang sad era ko eh.

So, parang mas okay sa akin

na may kasama ko kumain.

I love you.

Honey, don't leave me alone.

I can't live without you.

Rano!

Rano!

Rano!

Rano!

Rano!

Hindi ko manahilabi lang.

Nothing ever saddens.

So far,

living alone

was amazing

and I really thrived

and survived

and I love living alone.

And I will continue to live alone,

right?

Right?

Right?

Oh, no!

What's that?

You might ask.

Maybe I'm not gonna live so much alone.

Oh, no!

Oh, my gosh!

Atensione!

Pickpocket!

Welcome to season 2, bitches.

Living alone.

Here are my thoughts.

Dapat iste dito.

Dapat parang fireplace o background.

Buka akong nasa totoong home ko.

Buka akong nasa empire, no?

So here's my rating

on living semi-alone.

Noong unang night ko dito,

sabi ko, okay, I will give this

like a 3 out of 10, siguro.

Kasi una, hindi ako sanay.

Sanay ako na alam ko na sa bahay

madaming tao.

Pagbaba ko, may tao, may aso.

Si Mami minsan sa kwarto ko natutuloy.

Kasi Aman, alam po, maya-maya

papasok mga kwarto ko.

Maya-maya may kakatok sakin.

E dito wala.

Pag may kumatok dito,

mag-pray ka na.

So doon ako natakot una pa lang.

Like, papunta pa lang ako.

Ang worry ko talaga ang sleep.

So akala ko,

ang maging rating ko dito

is 3 out of 10.

Put 10 on the second night.

Oh God!

Namihasa na kaagad.

Naka-adjust naman kaagad.

I give my sleep here

an 11 out of 10.

Kahit pang-easy lang yung tulog ko.

Kasi nga, kung ano,

ano ginagawa ko,

kung ano oras ng gabi.

Kasi lang, pwede.

Alam mo yun, dahil lang pwede.

Ginagrab ko din naman yung opportunity.

So ma-easy yung tulog ko,

pero,

ang sarap-sarap ng tulog ko.

The eating issue.

Issue!

Parang ayoko lang muna

na ako lang mag-isa ko ma-eat.

Because it's really sad.

As I said,

I'm in my sad era.

Magbabounce back din ako.

Pero,

ang dami lang kasi yung nangyari nga

nitong October.

Parang,

lahat ng bullshit.

Nag-meeting sila.

Nagsama-sama sila ngayong buwan.

Tapos,

bisitahin ako nila.

Parang,

ang dami nangyari sa buhay ko.

Dagdag mo pa,

hindi ako nakapunta

ng Rex Orange na concert na yun.

Talaga,

ang pangarap ko sa buhay.

Pero, ano na yun.

Parang,

icing sa ebabaw ng cupcake ko.

Ang dami pa talaga

yung shit na nangyari.

Pwede na akong isali sa Toro family.

If providing for myself...

Minsan,

natatakot ako.

Kasi,

sinong dumadaan dyan?

Kasi nga,

kondo.

Di ba ang daming dumadaan?

Anyway,

hindi ko natatakot ng sarili ko.

Pero, may mga times na ganun.

Providing for myself is still fun.

Kasi nga,

challenge lang to.

Pag dumating na ang real challenge,

na kailangan ko na talaga

mag-live alone

and provide for myself,

I know I will not have this much fun.

But now,

masaya na mag-grocery for myself

at mag-meal plan.

Akong mag-iisip

ano kakainin ko.

Yes,

neighbor.

Like ngayon,

narinig ko TV nila.

Sa umagang,

ingay-ingay ng TV niya.

Hindi ako nababadal dyan.

Kasi wala noon naman,

kahit anong ingay.

Kahit parang nasa Pobla,

kami doon,

kami nag-hotel.

Kahit anong ingay,

makakatulog at makatulog.

So never,

siya naging issue sa akin.

That's,

yun na yun,

yun na yun for now.

I like living alone.

I miss home.

But also,

home is where your heart is,

I guess.

I can't wait

for this journey

and what it has to offer.

Hoy,

ang OA to,

living alone

ng may kasama.