Hey, thank you for watching, don't forget to share this video with your friends. This happened to me a long time ago when I was still in the elementary kaya matagal ko na ding binaon toh sa limot, inalala ko lang talaga ulit para may ikwento ako sa inyo and hopefully makakuha kayo ng lesson from it.😊 Thank you very much to @Yogiart and @OneAnimationYT for being with us in this story. Like, comment & subscribe! Follow me here 🙂 ✨ Facebook Page https://www.facebook.com/jed.animation/ ✨ Instagram https://www.instagram.com/jed.animation.story/ ✨ TikTok tiktok.com/@jedanimation11 ✨ Business Email jedcollabproject@gmail.com Stay cute!💙 #pinoyanimation #jedanimationstory

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Nangyari ang kwentong ito nung nasa grade 1 ako, noong sumugod ang nanay ko sa school namin.

First day of school nun. Tanda ko pa, sobrang excited ako nun kasi finally, nasa malaking school na ako pumapasok, which is ang elementary school.

Pagpasok ko ng classroom, madami ng istudyante kasi medyo late na din ako pumasok nun.

Yung nasa likod na upuan na lang ang bakante nun, kaya doon na lang ako umupo.

Pumasok na din yung teacher namin na kakilalang ni nanay, kaya kahit papano, eh hindi ako ganung kinakabahan.

Naging okay naman ang lahat hanggang sa napansin ko na may kakaibang tingin ng tong mga katabi ko, na parang nag-uusap sila sa mata ganun.

Hanggang sa may sinabi yung isa sakin,

Hoy, may baon ka bang pagkain?

Oo.

Bigay mo na sa amin yan, dali.

Pang recess ko yun, eh.

Wala nga kaming pakailam eh. Akin na yung baon mo, bigay mo na sa kaming yan, bilis.

Gusto kong magsumbong kay teacher nun, kaso kahit anong sigaw ko, eh parang hindi niya ako naririnig kasi nasa dulong-dulo ako nun,

tapos ang hina pa ng boses ko. Sobrang takot na takot nga ako nun time na yun.

Sige, magsumbong ka pa. Nalaban ka ba sa akin, ha?

Di na ako nagpatuloy magsumbong nun kay teacher, kasi natakot na din ako sa sinabi ng katabi ko,

kasi malaking babae siya. Hindi namin siya kaedad nun, kasi sa tingin ko, pang grade 6 na yung tangkad niya,

at yung isa parang pang grade 3 na, tapos nasa gitna pa nila akong dalawa, kaya inisip ko nun na wala din naman ako magiging laban sa kanila.

Wala na ako nagawa nun, kundi ibigay na lang sa kanila yung baon kong pagkain.

Buti na lang, may natira pa akong 5 pesos nun, kasi binigyan ako ni nanay nun, kaya nakabili ako ng banana queue.

Kaso, wala naman ako naging kasabay nun kumain. Hindi ko na kasi kaklase si Angel nun, tapos wala din akong kaklaw sa mga kaklase ko.

At dito nagsimula ang anxiety ko sa school. Dito na nabuo yung takot ko tuwing papasok ako.

Kung noong kinder, ayaw ko magpasama kay nanay, ngayon parang gusto ko siyang katabi sa opuan habang nagkaklase.

Gustong gusto ko magsumbong kay nanay nun nung umuwi ako,

kaso natatakot naman ako sa magiging consequence nun kasi baka gumanti naman sa akin yung dalawang buli kong kaklase.

Okay ka lang ba Jet?

Opo nay.

Paulit-ulit na nangyari sa akin yun. Kinukuha nila lagi yung baon ko hanggang sa isang araw, nakaisip ako na

kung huwag na lang kaya ako magbaon ng pagkain, pepirahin ko na lang para din nilang kuhanin sa akin.

The next day, ganun nga yung ginawa ko, hindi na ako nagbaon ng pagkain nun.

O, ibigay mo na sa amin yung baon mo. Huwag mo sabihing paajibar na naman yan ha, umay na kami dyan eh.

O, ano pang tinitingin-tingin mo dyan? Ibigay mo na!

Eh, kasi wala naman akong baon eh. Tinignan pa nila yung bag ko nun para malaman kung nagsasabi ako ng totoo.

Wala nga siyang baon.

Di ko natanda yung nangyari nun pero ang alam ko, wala naman silang ginawa sa akin nun.

At tsaka, nung grade 1 ko din naranasan na itanggiw na kakilala ako.

One time kasi, habang hinihintay ko si ate nun sa gilid ng school, eh, tinawag ko yung kaklasiko nun.

Ated ko siya, meaning yung nanay niya eh ninang ko.

Nagbabakasakali kasi ako na baka maging kaklose ko siya para may kaibigan naman ako sa classroom.

Hi ated!

Kaso, di man lang niya ako pinansin nun. Tapos, rinig ko pa sa usapan nila nun.

Ated mo pala siya? Hindi ko yo!

Grabe, sobrang offended ako nung time na yun kasi alam ko naman na kilala niya ako kasi pumupunta kami sa bahay nila minsan, eh.

One time, nasa labas yung teacher namin nun kaya magulo sa classroom namin at may nakabasag ng baso.

Ayan, sinasabi ko na nga ba? Sige, basagin niyo na lahat yan! Sina nagpasimuna ng habulan na yan?

Sina Jed po!

Jed? Pumanito ka nga sa unahan!

Di ko alam pero di na ako nangatwira nun. Basta ang nararamdaman ko lang nung time na yun ay takot.

Huwag niyong tutularan si Jed ha! Huwag kayong pasaway!

Ikaw naman Jed, anong balak mo sa nabasag ng baso?

Jed? Anong balak mo sa nabasag ng baso?

Palitan mo yan ang bago ha!

Iyak ako nang iyak habang umuwi nun kasi sobrang sama ng loob ko.

Pero nung malapit na ako sa bahay namin, tumahan na ako nun kasi baka makita pa ako ni nanay at magtanong pa siya.

Isa naman ito sa kahihiyan na nangyari sa akin nung grade 1 pa din ako.

May event kasi sa school nun kaya kailangan na isang bata sa classroom namin nakakanta sa stage.

Eh ako yung napili ni teacher nun kasi magaling daw si nanay kumanta at nagmana daw ako sa kanya.

Kasi narinig niya daw ako minsan which is totoo naman kasi hindi naman sa pagmamayabang eh may boses ako noon.

Noon yun. Ngayon kasi ayoko na lang mag-talk.

Nung nasa stage na ako nun, grabe yung kaba na naramdaman ko nun at alam nyo ba yung kinanta ko nun?

Ay ay ay pag-ibig by Aramina. Like what the heck? Bakit yun?

Tapos nung magsisimula na akong kumanta, bigla ba naman kumati yung paako nun kaya ang nangyari.

Ay ay ay ay ay ang kati. Like legit guys. I wish nage-embento lang ako ngayon pero hindi.

Totoo nangyari siya dati. Sabang nagtawanan yung mga tao nun kaya di ko na tinuloy yung kanta at kumiyak na lang ako sa gilid.

Kasi syempre napahiyaan na ako nun eh.

Buong linggo akong inuulit ng mga kaklasiko nun, pati ng mga ibang istadyante kapag lumalabas ng classroom.

Tapos ang malalang nangyari pa sa akin nun, pinagtinda pa ako ni teacher nun sa labas ng classroom.

Kaya patong patong nakahihiyan talagang nangyari sa akin nun.

Nangyari naman ito nung may pinapagawa si teacher sa amin na project.

Pinapagawa niya kami nun ang gamit sa pagkakarpentero tulad ng martilyo at lagari na gawa sa kahoy.

Pag uwi ko sa bahay nun, sinabi ko agad kay tatay nun kasi alam ko naman na magaling siya magukit ng kahoy kaya basic lang sa kanya yun.

At tandang tanda ko pa na sobrang ganda ng ginawa ni tatay nun.

Tatay ang ganda! Salamat po! Siguradong ako may pinakamagandang gawa sa kanila.

Kinabukasan, nilagay na namin sa ibabaw ng desk ni teacher yung mga gawa namin.

Kaso natagal lang si teacher sa pagpasok nun kaya nagkagulo ulit sa classroom namin.

Basta ang natatandaan ko nun, yung isa kong kaklase e pinukpok niya yung martilyo ko nun hanggang sa masira ito.

Kaya naman pagdating ni teacher para i-check yun.

Oh! Bakit may sira dito? Anino to?

Wala na akong nagawa nun kundi umiyak ng umiyak.

Gusto kong magwala nun sa galit pero di ko naman magawa.

Pag uwi ko sa bahay, ihak pa din ako ng iyak nun.

Totoy! Bakit ka umiyak?

Nonoy!

Nagsumbong na ako kay nanay nun at sinabi ko na sa kanya lahat ng pinagdaanan ko sa classroom namin.

Sobrang awang-awa sa akin si nanay nun kaya pinangako niya sa akin na pupunta siya sa school ko para kausapin si teacher.

Oh! 2 plus 2 equals?

Good morning po ma'am.

Oh! Ikaw pala. Bakit? Ba't ka napadaan?

Gusto ko po sana kayong makausap at yung mga batang umaawi sa anak ko.

Ganun na nga ang ginawa ni nanay. Pinagsabihan niya yung mga kaklasiko na nambubuli sa akin.

Sana hindi na maulit pa to. Kasi kapag nalaman-laman ko ulit, kami na na mga magulang niyong mag-uusap. Naiintindihan niyo ba?

Sorry po.

Hindi na po namin ulit na awayin si Jed.

Uwi na tayo nai. Ayaw ko na po dito.

Naku! Pasensya ka na. Hindi ko alam na ganyan pala nangyayari kay Jed dito.

At may isa pa po sana akong pakiusap ma'am. Huwag niyo na pong pagtindahin si Jed.

Hindi na nga ako nabuli sa classroom simula nang sumugod si nanay.

Sa halos 7 buwan na pinasok ko nun sa grade 1, eh wala talaga akong natatandaan ang magandang nangyayari sa akin sa school na yun. I mean, no offense ha.

Tsaka hindi ko na din natuloy yung pagpasok ko nun kasi umalis kami ni nanay papuntang Bulacan kasi nag-away sila ni tatay.

Kung hindi nyo pa napapanood yun, nag-transfer ako sa ibang school ang title nun. Hanapin nyo na lang dyan sa recent videos ko.

Ang gusto ko lang sigurong ipoint sa video na to eh maging aware tayo sa mga actions natin kasi di natin alam may tao na pala tayo nasasaktan. Hindi lang natin alam.

Kaya ikaw na nanonood ngayon, kung mahilig kang mambuli ng kaklasi mo, tumigil ka na please lang. Hindi magandang gawain yan.

At kung ikaw naman ay biktima ng pambubuli, please lang magsumbong ko na sa mga magulang mo kasi yan ang big mistake ko dati.

Yung hindi ko agad sinabi kay nana yung nangyayari sakin. Kaya always remember na nandyan lang sila para protectahan ka. Okay?

Wag ka matatakot. At sa mga parents naman dyan and to our beloved teachers as well, please look after your kids and students po.

Tanungin nyo po sila kung okay lang ba yung kalagayan nila inside the school.

And before I end this video, gusto ko lang mag-thank you sa mga pinoy animators na pumayag na makasama natin sa video na ito.

And disclaimer lang guys, na sila ay gumanap lang na bully ha. Hindi sila yung totoong bully na umaway sakin kaya no to bashing tayo ha.

Kasi yan ang ginawa nyo dun sa elementary days sa video ko. Nagalit kayo dun sa isang pinoy animator dun kasi naaway daw ako.

Guys, yun ay ganap ganap lang ha. At isa pa, kayo kaya nag request na sila ang gumanap. Remember dun sa post ko.

So again, thank you Ati Yogi Art and Tuwan Animation. Yun lang po. Maraming salamat sa panonood.

Sana nagustuhan nyo itong kwento ko kahit malungkot.

Don't worry kasi marami pa akong ikikwenta sa inyo na hindi lang naman puro sad story kasi baka naman sabihin nyo sad boy ako.

Joke lang. Don't forget to like and subscribe. Bye. See you on my next video.

Thank you for watching!