BULOK NA PAA | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga Puweto ni Thelmo

Mapagpalang araw sa inyo, Sir Seth.

Itago niyo na lamang po ako sa pangalang Ipet.

Palayo ko ito.

Bigay ng Yumaokong Ama.

Tawag din ito sa akin ng mga taong malalapit sa akin.

Tubong Lanao del Suraco, Sumindanao.

Bata palamang ako ay nakahiligan ko ng makinig ng mga kwentong katatakutan.

Isa na dito ang gabi ng lagim, sa stasyon ng radyo naming Dibaterianon.

Hanggang sa kasalukuyan, mahilig pa rin akong makinig, lalong lalo na sa YouTube.

Maraming kababalaghan ang naranasan ng pamilya ko.

Ang ikikwento ko ay ang sarili ko mismong karanasan.

At kung bibigyan ako ng pagkakataon at nagkaroon ulit ng free time sa aking trabaho,

isusulat ko naman ang karanasan ng aking nanay mismo.

Alam mo, Sir Seth,

habang isinusulat ko ito,

tumutulo ang luha ko at nalalamig ako sa takot.

Dahil bumabalik sa akin ang nakaraan,

na kami mismo na mga kapatid ko,

ang nakaranas.

Bikada nobenta sa isang kilang siyudad ng Lanao del Sur.

Hindi ko na sasabihin kung anong siyudad ito,

at kung taga sa akin,

di ko na sasabihin kung anong siyudad ito,

at kung taga sa ang barangay nakatira ang pamilya ko,

sa father's side.

Kilala ang pamilya ng tatay ko dahil isa ang pamilya namin sa ginagalang sa lugar na iyon.

May kaya kami sa father's side.

May malalawak na lupain at taniman ng maraming durian at marang.

Bata pala mga ako ay nasaksihan ko na ang sobrang mapagbigay ng lolo ko na

nakita kong katangian din naman ang tatay ko.

Ang bahay ng lolo at lola ko ay isa sa pinakamalaking bahay sa barangay namin.

At kapag may mga namatay sa kalapit barangay namin o,

kahit na mismo sa barangay,

ay doon dinadala ang bangkay sa bahay nila lolo at lola.

At doon na rin ginaganap ang gawi.

Gawi ang salitang maranao na kung tawagin sa salitang tagalog,

lamay.

Hindi ako sigurado mga kagiliw kung gawi o gawii yung tawag dito pero

sa mga taga Mindanao dyan o yung marunong magsalita ng salitang maranao,

pakicomment naman po.

Salamat.

Para po sa kaalaman ng lahat,

iba ang pamamaraan pag may patay.

Kung sa ibang relasyon ay kailangan imbalsamahin ng patay.

Sa amin,

pagkamatay ng isang tao,

papaliguan ito.

Sisiguraduhin malinis ang buong katawan

at pagkatapos ay babaluti ng puti.

Saka ito dadalhin sa masjid o mosque

para alayan ng dasal

at pagkatapos ay ihatid na siya sa kanyang huling hantungan.

Ang kanyang kubor o libingan.

Sabali ay na nga Sir Seth,

sisimulan ko na ang kwentong kababalagan

na ako mismo ang nakaranas nun.

Nasa 7 taong gulang ako ng mga panahon na ito.

Umalis ang nanay ko papuntang ibang bansa,

sa Qatar.

Anin pala mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

Anin palamang po kami magkakapatid ng mga panahon na iyon.

Pangatlo ako.

Si ate at kuya ang nasa pangangalaga ng lola ko sa mother side.

Sa madaling salita,

naiwan ako kasama ng tatlo ko pang mga nakababatang kapatid

sa pangangalaga ng aming ama.

Itago natin ang ikaapat sa magkakapatid na sumunod sa akin bilang

si Pogi.

Bata pa lamang ito,

malusog, chinito at mukhang batang mayaman na.

Ang sumunod naman sa kanya ay batang babae na itago natin sa pangalang baby

at sa bunso namin ng mga panahon na iyon,

na si Palito.

Dahil sapayat siya at malaki ang mga mata.

May mga itsura ang mga kapatid ko dahil na rin sa maitsura si tatay

at may tinatago rin ng mga ganda ang nanay namin.

Gaya ng sabi ko ay may kaya ang father side ko pero

dahil sa mapride siyang tao ay hindi po niya inaasa sa kanyang magulang

o mga kapatid ang araw-araw naming pamumuhay.

Hindi sanay magtrabaho ang tatay ko dahil laki po siya sa layaw.

Kabaliktaran naman po ng buhay niya sa nanay ko

kung ang tatay ko ay hindi marunong magbanat ng buto.

Sinanay ko, bata pa lang, banat na banat na

para sa ikabubuhay ng kanilang pamilya.

Isang dahilan na rin ito kung bakit ayaw ng mga kapatid ni tatay sa nanay ko

dahil sa antas ng kanilang pamumuhay.

Kung baga may pagkamata pobre po ang kapatid ni tatay ko.

Kabaliktaran sa ugalin ng kanilang inaatama, nila lolo at lola.

At dahil nga sa hirap ng buhay ay lumipad ang nanay ko patungong Manila para

mag-apply pa puntang abrod.

At hindi nagtagal ay pinalad po siya makapunta sa Qatar.

Mga ilang buwan lang nagtatrabaho ang nanay ko sa ibang bansa.

Lingid sa kanyang kaalaman,

nagkasakit ang tatay ko ng matinding karamdaman.

Nabubulok yung paa.

Unti-unting nangingitim at naaagnas.

Sabi ng doktor,

kailangan o manong putulin ang binti ni papa para hindi kumalat

ang bisa o mikrobyo sa buong katawan.

Pero natakot si tatay kung sakaling maputulan siya ng binti nun.

Ang nasa isip niya sa panahon na yun ay

magiging baldado na siya habang buhay.

Kaya nagdesisyon ng tatay ko na umuwi at

sa bahay na lamang gamutin gamit ang mga halamang gamot.

Sa ilang linggo nung umuwi kami galing ospital,

napansin kong hindi na nakakalakad ang tatay ko.

Unti-unti na rin nangingitim ang mga daliri niya sa paa.

Nangangamoy patay na daga ng buong kabahayan.

Bahay po ito nila lolo at lola,

kung saan itinutuloy ang mga daliri niya sa paa.

Kung saan itinutuloy ang mga patay sa karating barangay

at mga kapitbahay.

Kasama po namin ang lolo namin.

Wala na akong lola nun.

Hindi na namin ito inabutang magkakapati dahil po sa

araw mismo ng kasal ng mga magulang ko

nadesgira siya ang sinasakyan ng lola ko kasama ng mga pinsan niya.

At isa siya sa mga namatay at hindi na naiabot sa ospital.

Naisip ko na isa rin yun sa dahilan kung bakit ayaw ng mga kapatid ng tatay ko sa nanay ko.

Nawalan sila ng ina dahil sa gaganaping kasal ng mga magulang ko nun.

Sa mga araw na nakakaranas ang tatay ko ng matinding sakit dulot ng kanyang karamdaman,

ay hindi na rin kinaya ng lolo ko ang ingay na sa loob ng bahay

dahil sa tuwing inaatake ang tatay ko ng karamdaman ay talagang niiingayan yung lolo ko.

At isa pa, hindi na rin niya kinaya yung baho ng amoy nun

dahil nga sa nabubulok na mga daliri sa paan ng aking ama.

Naiwan kaming apat na magkakapatid kasama ng tatay naming may matinding karamdaman nun

sa lumang bahay ng lolo at lola ko.

Dumating pa ang mga ilang linggo ay lumalala na ang karamdaman ni tatay.

Hanggang sapati ako ay hindi na makatulog

dahil hindi ko kaya ang katulogan ng tatay ko pag sumisigaw siya sa sobrang sakit.

Malakas ang boses niya kapag sumisigaw siya dahil sa pag-atake ng sakit

at umaabot pa ito sa kalapit barangay at sa mga kapitbahay.

Isang gabi, maagang pinatulog ang mga kapatid ko.

At ako naman ay tinatapos ko muna ang takdang aralin ko

at pagkatapos ko ay pumasok na ako sa silid naming mag-ama.

Nakita ko ang tatay ko na nakaupo sa gitna ng kama.

Nakayuko ito na halatang inaantok

pero hindi ko na ito pinansin pa.

Dahan-dahan na lang akong lumapit sa kanya para ipatong ang kumot sa kanyang likod.

At inayos ko ang mga unan sa kinayuyukuan niya para kung sakaling makatulog ito

at maitumba sa kanyang kinayuyukuan

sa mga unan siya matutumba.

Pagkatapos ko doon ay dahan-dahan akong tumabis sa kanya para umidlib

dahil kailangan ko pang gumising na mga alas 12 ng ating gabi dahil alam ko

sa oras na iyon.

Aatakihin na naman siya ng matinding sakit

para mabigyan ko siya ng gamot at mapainom

ng pinakuluan kong dahon ng bayabas.

Sa kasarapan ng tulog ko ay bigla akong naalimpungata ng

sumigaw ng pagkalakas-lakas ng aking ama

bumagsak ito sa kama.

Hagad kong hinanap ang tatay ko sa kanya

kung saan nang gagaling ang malakas na sigaw

dahil nawawala si tatay sa tabi ko noon.

Tumayo ako.

Hinanap ko si tatay sa paligid ng higaan pero

hindi ko siya makita

pero naririnig ko ang iyak niya

namimilipit siya sa sakit noon.

Nang marinig ko na ang boses ni tatay ay

nasa bandang sala na ito.

Agad-agad akong tumakbo sa sala.

Nakita ko si tatay na nasa may pintuan ito.

Nakabukas na ang pintuan palabas.

Ang bahay na yon may labing isang baitang nagdan.

Agad-agad kong nilapitan ang tatay ko at hinatakpapasok sa loob ng kwarto.

Nasa loob ng kwarto,

nilapitan ang tatay ko at hinatakpapasok sa loob ng kwarto.

Pero dahil sa may kalakihan si tatay at maliit pa lamang ako noon,

nahirapan akong hatakin siya papasok sa loob.

Nang maipasok ko siya sa loob ng kwarto ay binigyan ko na lamang ng unan sa sahig

at inabutan ng tubig at pinainom ng gamot niya

para labanan ang kirot noon.

Nang buksan ko ang lahat ng ilaw sa bahay,

nakita ko ang mukha ni tatay.

Namumutla.

Nakatirik ang mata.

Nakita ko rin na ang hinadaki niya sa paana.

Bagya itong nakalaylay.

Bulok na lamang nabalat ang kumakapit na dahilan para hindi ito mahulog noon.

Natakot ako ng sobra dahil sa umaagos na dugo mula sa mga daliri ng paanang tatay ko.

Sa sobrang takot ko ay binuksan ko ang bintana ng kwarto namin.

Ang bintana ng kwarto namin na ito,

tapat mismo ng tinitirahan ni Mami,

panganay na kapatid ni na tatay na tita ko

at doon din lumipat si Lolo.

Buong lakas akong tumawag ng tulong.

Sinisigaw ko ang mga katagang Lolo at Mami para matulungan kami.

Agad ko naman pong nakitang nagbukasan ng ilaw sa bahay ni Mami.

Agad itong lumabas sa kanyang pintuan.

Tumingala siya sa may taas at nakita niya ako sa bintana na humihingi ng tulong.

Nagmadali siyang lumabas at tumakbo kasama si Lolo

na may dalang itakpapunta sa bahay na tinutuluyan namin.

Pagkapasok nila sa kwarto ay nakita nila si Lolo.

Pagkapasok nila sa kwarto ay nakita nila si tatay na nanginitimang labi,

nakabukas sa mga mata, nakatingin sa taas ng bubungan.

Nagtanong si Mami kung ano ang nangyari at ikinwento ko naman yun.

Pagkarinig ni Lolo ng ganito, napamura siya at tumakbo papuntang likod bahay.

Doon ay tila may hinahabol siya ng itak.

Nagmumura.

Nagbabanggit ng kung anong mga katagang hindi ko naiintindihan.

Bagya akong pumunta sa may bandang kusina at sinilip ko mula sa taas ng kusina

kung sino ang hinahabol ni Lolo sa may likod bahay na may mga nakatanim na saging.

May naaninag akong malaking tao na nagtatago sa gitna ng mga puno ng saging na yon

at tila tuwang tuwa habang pinapanood niya si Lolo

habang pinuputol nito ang lahat ng mga nakaharang nadaon ng saging sa kanyang dinadaanan.

Nakaramdam ako ng takot sa buong katawan ko.

Pagkaraan ng ilang minuto,

biglang, bigla na lamang nawala ang malaking taong nakita ko nun na nagtatago sa puno ng mga saging.

Pumanik na rin ang Lolo ko pagkaraan ng mga siguro kalahating oras nun.

Bumalik ako sa loob ng kwarto.

Awang-awa ako sa tatay ko dahil wala pa itong malay mula ng hatakin ko papasok ng kwarto.

Lahat ng mga alam ni Mami na mga dasal mula sa reliyon namin,

dinasal na niya para lang bumalik sa ulirat si tatay.

Hagad-agad naman din nag-usal ng dasal si Lolo.

At lingid pala sa kaalaman ko,

may natatagong kaalaman si Lolo sa panggagamot,

lalong-lalo na sa mga inaswang at mga iningkanto sa bayan namin.

Isa na rin pala yung dahilan na yun kung bakit kilala si Lolo.

Nagmistulang patay ang tatay ko sa loob ng limang oras.

Iyak lamang kami ng iyak na magkakapatid dahil ang buong akala namin,

mawawalan na kami ng haligi ng tahanan.

Pagsapit ng liwanag sa buong paligid ng mga bandang na,

alas sa isimedya ng umaga,

lalong-lalo na si Lolo.

Pagsapit ng liwanag sa buong paligid ng mga bandang na,

alas sa isimedya ng umaga,

nagising ang tatay ko.

Agad itong nagtanong kung anong nangyari sa bunso namin na si Palito.

Dahil ayon sa kanya,

nakita niya umano ito sa kalagitnaan ng gabi na bumangon at

naglakad palabas ng kwarto.

Nagpatihulog sa kama ang tatay at gumapang ito palabas ng kwarto

at mahinang boses niyang tinatawag ang bunso namin nun.

Pero napansin umano niya

na bagya umanong naabot ng kapatid ko ang lak ng pintuan palabas

na hindi naman dapat.

Natakot si tatay dahil baka mahulog umating ito sa agda ng bahay.

Pero nang akmang hahawakan niya umano ang kamay ng bunso namin kapatid,

bigla ito na umano ito.

Pagsapit ng liwanag sa buong paligid ng mga bandang na,

ito na umano ito.

At malaking itim na nilalang ang nakita niya sa unang palapag ng hagdan.

Doon na sumigaw si tatay at nag-iiyak para humingi ng tulong.

Yun lang ang kanyang naalala nun.

Habang nagkikwento naman ang aking ama,

ay nabanggit niya nga ang malaking itim na nilalang nayon

na nakita ko rin na nagtatago sa puno ng saging.

Hindi ko na ito sinabis sa tatay at lolo ko.

Sinarili ko na lamang ito dahil ayaw kong takuti ng sarili ko

dahil tuwing alas dosi nga ng madaling araw ay kakailanganin kong magising para

magpainit ng dahon ng bayabas at painumin si tatay ng kanyang gamot.

Tumaan pang dalawang araw,

wala namang nangyaring tulad ng nangyari noong nakaraang gabi na naranasan namin nun.

Pero pagsapit ng pangatlong gabi,

mula nang mangyari ang bangungot na yon sa aking ama.

Bigla na naman akong naalimpungatan.

Nagising sa lakas ng sigaw ni tatay at sa lakas ng kalabog sa may dingding.

Bigla akong natakot ng makita ko si tatay palabas ng kwarto,

ang kalahating katawan ito sa labas ng kwarto nun.

Hinatak ko kagad si tatay papunta sa malapit sa kaman namin.

Pagkatapos kong ayusin ang kalagay ng tatay ko sa tabi ng higaan,

agad kong tinawag si mommy mula at tatay mula.

Pagkatapos kong ayusin ang kalagay ng tatay ko sa tabi ng higaan,

agad kong tinawag si mommy mula sa bintana ng kwarto.

Agad naman silang lumabas ng lolo ko.

Ganon din ang ginawa nila noong mga nakaraan sa pangyari sa tatay ko pero,

habang ginagamot siya at inuusalan siya ng mga dasal,

nakita namin na may malaking itim na hugi spalad ng kamay na may limang daliri.

Ang nasa likuran ng tatay ko.

Bumakat ito na ayon sa lolo ko ay itinulak ang tatay ko para mahulog sa kaman nun.

Na ang ibig sabihin puntir yan na nang malaking nilalang ang aking ama na kilala sa tinatawag na Balbal.

Hindi ko alam kung anong tawag sa ibang probinsya,

pero isa itong nilalang na gustong gusto yung amoy ng taong may sakit,

lalong lalo na yung mga may mga matinding karamdaman.

Tumutulo umano ang laway nila pag nakikita nila ang mga taong may sakit nun.

At sa tuwing namimilipit ang tatay ko sa sakit,

ay para umanong tinatawag ang nilalang na ito na pumunta sa bahay.

Hindi pa natapos ang kababalagan ng gabing yon.

Kinabukasan,

naglambing sa akin ng tatay ko na ilipat umano ang kama doon sa may malapit sa dingding

para kung makatulog man umano siya habang nakaupo,

ay hindi siya mahulog dahil sa nakaharang na dingding na yon.

Ginawa ko yon.

Malaking tulong din yon kung mga mga mga katulog man umano.

Ginawa ko yon.

Malaking tulong din yon kung gaano gagawin sa kama.

At bago paman sumapit ang dilim,

nilagay ko sa ilalim ng kamang asin dahil nakita ko na ginawang pangsaboy ng lolo ko ito

nung hinanap ang nilalang sa may kasagingan.

Napansin ko rin na parang umiiwas ang maitim na nilalang sa asin na yon.

Ginawa ko yon sa paghahanda na baka bumalik yung itim na nilalang na tinatawag na balbal.

Hindi ako nakatulog ng gabing yon

hanggang sa sumapit ng oras ng pagpapainom ko ng gamot sa tatay ko.

Pumunta ko sa kusina.

Nagpainit ng pinakuluang dahon ng bayabas para ugasan na rin ang paa ng tatay ko

para medyo mabawas-bawasan ang masangsang na amoy na nanggagaling dito

na amoy na bubulok na laman o patay na taga.

Mga bandang alauna ng madaling araw,

habang hinuhugasan ko ang paa ng tatay ko,

matapos ko siyang painumin ng gamot

habang nakasanday siya sa dingding.

Laking gulat ko,

may lumagapak o dumikit sa dingding na kung saan nakapwesto ang kama ni tatay

at kung saan siya nakaupo.

Pigla itong humagikik.

Nang sumilip ako bahagya sa may siwang ng bintana,

ay nakita ko na parang may napakalaking ibon na walang katawan.

Pumunta ko sa kusina.

Itim na itim at may malapad na pakpak

na parang...

parang kasing laki ng bayawak na nakakapit sa dingding namin noon

at naghahanap ng butas.

Lumapit ako kay tatay

at yung mga kapatid kong natutulog ng mga oras na iyon.

Isa-isa ko silang inilayo sa may manila.

Pagkatapos,

at yung mga kapatid kong natutulog ng mga oras na iyon.

Isa-isa ko silang inilayo sa may malapit sa dingding kasama si tatay.

Nakita kong takot na takot ang tatay ko.

Sinasabi niya sa nila lang na nakadikit sa dingding na

hindi siya magtatagumpay sa gusto niyang mangyari.

Sa batang edad ko noon ay tinapangan ko ang sarili ko.

Kinuha ko ang mangkok na pinaglagyan ko ng asin

binuksan ko ang bintana kung saan ako sumilip noon.

Sinabuyan ko ang nakadikit na malaking ibon at bahagya naman itong natatamaan.

Iniiwas niya ang mukha niya sa sinasaboy kong asin sa kanya.

Habang nagsasaboy ako ng asin ay sumisigaw ako ng tulong noon.

Tinatawag ko ang pangalan ni mami at lolo

at nang mapansin ng nila lang na nagsibukas sa mga ilaw ng kapitbahay.

Doon lamang itong umalis.

Pagkaalis niya ay binalikan ko ang mga kapatid ko

na noon ay nagsisiiyakan na dahil sa takot

at ang tatay ko na panaydasal na takot na takot din.

Matapang yung tatay ko sa larangan ng baril at pakikipagbasagan ng ulo sa kanto pero

sa usaping multo at aswang bahag ang buntot niya.

Pagkatapos ng tagpong yun ay biglang dumating ang mami at lolo sa bahay.

At ang sabi nila,

hinahabol umano na mga kapitbahay ang nakita kong malaking ibon sa dingding.

Dahil sa nakita rin na umano nila ito,

napapaalis galing sa may bahay namin.

Sunod-sunod ang nangyaring pag-atake ng balbal

at parang malaking ibon sa tatay ko

tuwing kalagitnaan ng gabi at madaling araw.

Naging matapang ako at laging inihanda ang sarili ko

sa anumang pwedeng mangyari.

Nasaisip ko noon na kung sakaling bumalik pa ulit ang mga yon

ay buong tapang kong haharapin at magpapalitin ang mga kapitbahay.

Nasaisip ko noon na kung sakaling bumalik pa ulit ang mga yon

ay buong tapang kong haharapin at lalabanan

o magmamakaawa ko na lubayan ng tatay ko

dahil sa ayaw kong mawala ito.

At dahil na rin sa napapagod na ako sa paglaba ng mga kumot kasi

tatlo kong nakababatang kapatid ay

dahil sa takot,

naiihito sa mga kumot nila at sa kama.

Kaya tuloy hindi lamang amoy bulok na sugat at patay na daga kundi

maamoy panghina rin noon.

Pagkatapos ng tagpong yon,

makaraan ng ilang araw,

walang nagpaparamdam sa tatay ko.

Isang umaga,

naglambing si tatay na

alalayan ko umano siyang bumaba ng hagdan.

Gusto niya umanong makalanghap ng sariwang hangin.

Gusto niya rin lumabas-labas at masinagan ng araw dahil

sa tagal niyang nakaratay sa kama ay naninilaw na rin ito.

Pero bago ko ginawa yun ay pinaliguan ko muna siya.

Nagsalok pa ako ng tubig sa poso ng kapitbahay namin na pinsan din ang aking ama.

Pagkatapos ng paghahanda ko para sa tatay ko,

inalalayan ko na ito panaog ng bahay.

Habang inaalalayan ko siya,

inupo ko siya sa may simento na malapit sa kalsada na nasisinagan ng sikat ng araw.

Inilapit ko sa kanyang lagay niya ng tubig.

Binigyan ko na rin siya ng lumang dyaryo para meron siyang mabaso nun.

Habang nagpapainit ang aking ama ay ginawa ko ng pagwawalis ng mga tuyong dahon.

Nag-ipon na rin ako ng mga sanga ng kakoy para gawing panggatong.

Habang nagpapainit si tatay,

dumaan ang mga pampaserong jeep.

Sa mga dumadaan na iyon,

may saglit na huminto sa tapat ng tatay ko.

Sandaling nang umusta sa kalagayan niya.

At may iilan naman na nag-aabot ng konting tulong.

Tinatanggap naman ito ng aking ama.

Sa pagkakataong yan ay nakaramdam ako ng awa sa kanya.

Pero,

ibang awa ang naramdaman ko nang makita kong

inaabotan siya ng konting tulong sir.

Pakiramdam ko ay sagad na sa buto ang paghihirap ni tatay

dahil sa mga inaabot at tinatanggap ng mga konting tulong nun.

Wala namang palya ang pagpapadala ni nanay ang sahod niya sa ibang bansa pero,

kailangan muna itong dumaan sa tito ko.

Nag-iisang kapatid na lalaki ng tatay ko.

Lahat na ang pinapadala ni nanay na pera para sa gastos naming buwan-buwan.

Napapansin ni tatay na parang nabubuksa ng sobre na nababawasan ito

bago pa man makarating sa kanya.

Hindi naman ito ikinikwento ng tatay ko sa nanay ko kasi

ayaw niya masiraan din ang kuya niya sa nanay ko.

Lagi namang nagkakapagsulatan ng nanay at tatay.

At minsan nagpapalitan din sila ng tape recorder na voice.

Pero minsan hindi nagkikwento si tatay ng nararamdaman niya.

Umabot na ng may gitisang taon si nanay sa Qatar.

Panakaanakan na rin ang pagpaparamdam ng mga dumadalo kay tatay na mga nila lang.

Pero isang gabi,

binulabog kami ng pangyayari dahil ang kapitbahay namin na buntis

ay dinalaw ng hating gabi nun at pilit kinukuha ang sanggol sa kanyang sinapupunan.

Ayon sa asawa nito, nakita niya umano sa bubong ng bahay nila

na parang may pulang mahabang sinulid na gumagapang satyan ng kanyang asawa.

Pero dali-dali niya itong pinutol gamit ang kanyang matulis na itak.

Magmula ng gaming yon,

sunod-sunod na mga buntis na nabibiktima ng nila lang

na bumibisita sa gabi sa mga bahay na mayroong mga nagdadalang tao.

At ilang buntis na rin na isinisilang nila ang kapitbahay na nila.

Na wala ng buhay.

Isang araw ay nakaupulit ang tatay ko sa pinagupuan ko sa kanya na mga nakarang araw.

At tulad nung nangyari nung mga nakaraan,

sa panahong yon ay managaabot pa rin ng konting tulong sa mga pampasaherong jeep sa baryo.

Nagbibigay na rin ng ibang paseho,

at pinagkulang rin sa mangyaring isang lalaki na nakaraming buhay.

Nagbibigay na rin ng ibang paseho dahil sabi ko nga kilala ang pamilya ni tatay sa lugar namin,

lalong-lalo na sa may barangay,

dahil halos buong kalupaan doon ang pagmamayari ng pamilya nila.

Habang nagmumuni-muni ang tatay ko sa may gilid ng kalsada,

ay may dumaan na isang lalaki na nagtitinda ng isda gamit ang kanyang karitong ditulak.

Napansin niya ang tatay kong nakaupo sa isang gilid at nilapitan niya ito.

Binati niya ang tatay ko.

Isa siyang bisaya,

taga Bacolo Dumano.

Pablo ang pangalan na pagpapakilala niya sa amin noon.

At dahil ikas sa tatay ko ang kabaitan ay pinaupo niya muna si Kuya Pablo para makapagpahinga saglit.

Nakipagkwentuan ito sa aking ama.

Pala kwento ito,

halos na kwento na niya kay tatay ang buong buhay niya.

May isa siyang anak at butihing may bahay na nagtitinda rin nga ng mga kakanin sa karatigbayan mula sa amin.

Sa araw-araw na pagtitinda niya sa lugar namin,

kahit nakaubos na siya ng panindan niyang isda,

ay lagi niyang sinasadyang bisitahan sa amin.

Hanggang sa isang araw,

hinding hindi ko makakalimutan ang araw na iyon.

Galing ako sa eskwelahan,

nasa ikalawang baitang palamang ako noon.

Pagkagaling ko dito,

nanggiho ng isang iwan,

hindi siya masaghetti dito na gabi sa ika.

So alam namor.

Three o'clock,

Isa ay yes last,

pagkagaling ko dito,

napansin ko sa silong ng bahay

ang kariton na isda ni Kuya Pablo.

Agad-agad akong pumanik sa bahay,

at laking gulat ko

pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto.

Biglang nagwi ka si Kuya Pablo na

dumaan ako sa gilid

kung saan mga nakapuesto ang sala set.

Papasok sa kwarto namin.

Ang dahilan niya,

dahil baka masagi kung ano,

ang mga kasama niya.

Bagyang nanlamig ang katawan ko

at tumindig ang balahibo ko sa takot noon.

Del sabi nga niya ay may kasama siya.

Nakita ko naman si tatay sa kwarto

na nakahiga sa may sahig.

Tuwid na tuwid ito,

habang punong-puno na mga nakatapal

na kung ano-anong dahon sa kanyang katawan.

Tinanong ko si Kuya Pablo

kung anong nangyari sa tatay namin.

At ang sagot niya,

kinagamot niya ito.

Nilingon ko ang mga kapatid ko na

masayang nagsisikain ng tinapay

na pasalubong din mula kay Kuya Pablo.

Mula sa araw na iyon,

halos kada tatlong beses sa isang linggo,

kung gumisita si Kuya,

kinagamot si tatay.

Napapansin ko din

na bumabalik ang sigla ng pangangatawan ni tatay noon.

At ayon nga kay Kuya Pablo

ay gabi-gabi pa rin na may bumibisita sa aking ama.

At hindi namin alam

na dinidilaan pala ng balbal ang paa ni tatay.

Kaya kahit anong inom niya ng gamot

at paghuhugas ng pinakuluang dahon ng bayabas

sa mga sugat niya sa paa,

patuloy pa rin ito

sa pagsakit at pangingitim noon.

Pero simula noong gamutin ni Kuya Pablo ay

hindi na rin ito malapitan ng balbal

dahil sa may lihim na itinanim

sa palibot ng bahay namin na

mga pangontra o mano noon,

sa kahit na anong nila lang

ang mag-isip na gambalain ng aking ama.

May mga araw din, Sir Seth,

na sa tuwing bumibisita siya sa aming bahay,

at nagaanda siya nang iiwan niya

sa tatay ko na gamot.

Hanggang sa susunod na linggo,

ay nakikita ko siya na umaakit

sa puno ng niyog

at pababa siya na nauuna ang ulo noon.

May mga pagkakataon din na kumukuha siya

ng mga dahon na halamang gamot

gamit ang sarili nitong bibig

imbis na kamay.

Hindi ako pala tanong sa mga ginagawa niya

habang gumagawa ng gamot ng tatay ko pero

tinitingnan ko kung paano siya kumuha

ng mga halamang gamot na iyon

gamit ang bibig niya

at kung paano niya ito inihahanda.

Hanggang sa natigil na nga

ang pagpunta niya sa bahay noon,

makaraan ng ilang buwan,

nalaman namin na wala na pala

si Kuya Pablo.

Umuwi na pala ito sa Bacolod

kasama ng kanyang mag-ina.

Pero sa panahon na iyon,

para tuloy-tuloy ang gamota ni tatay

sa kanyang mga iniwang gawang gamot

ay ginaya ko kung paano niya ito gawin

pati na rin ang paraan ng kanyang pagkuha

hanggang sa pamamaraan ito.

Malaking tulong naman ito sa tatay ko

at namama nga ang tatay ko dahil

papano ko umano na tutunan ang paggawa noon.

Sinabi ko lamang na nakita ko

kung paano ito gawin.

Hanggang sa hindi na dinadalaw si tatay

ng kanyang mga bisita tuwing hating gabi

at madaling araw.

Pero sa loob ng tatlong taon

ay hindi na ito nakakalakad

at hindi na nakauwi ang nanay ko

pagkatapos ng dalawang taong kontrata niya

dahil nag-extend ito sa kanyang amo sa Qatar.

Pagdating ng nanay ko,

kinuha niya kami sa lugar ng tatay namin

lalong-lalo na ng makita

ang nakakaawang kalagay ng aming ama

at mga kapatid ko.

Nagmistulang gusgusin ang tatay ko

at mga kapatid ko

dahil sa ako lang naman

ang nag-aalaga sa kanila noon.

Dahil sa sama ng loob ni nanay

sa mga kamag-anaka ng tatay ko,

kumuha siya ng tiket

sa barko papuntang Manila

para doon na kami magbagong buhay.

Hindi naging madali

ang pag-alis namin sa bayan ng tatay ko.

Nagsiayakan na mga kamag-anaka niya

kasama na ang tatay ng tatay ko noon

dahil naman,

bakit bigla-biglaan naman daw

ang naging desisyon ng nanay ko

sa pagluwas namin.

Wala nang maraming sinabi

ang nanay ko basta

sa mga panahon na iyon

ay buo na ang loob niyang

daling kami sa Manila.

Sumunod na araw

nakahanda na ang lahat

ng mga dadali namin noon.

Wala na rin namang kami

masyadong dadaling

kasi puro luma na

mga gamit namin nito

at hindi na pwedeng

maggamit sa pag-alis namin.

Ang mga dala rin ng nanay ko

ay iniwan niya sa Manila

dahil pagdating na pagdating pala niya

ng Manila galing Qatar

ay nakarating pala sa kanya

ang balitang nangyari sa amin.

Kaya bago siya umuwi

ng Mindanao

ay gumugol muna siya

ng isang linggo sa Manila

para maghanap ng matutuluyan

at mapag-iiwan na niya

ng mga gamit niyang

na ipundar niya sa ibang bansa

dahil plano niya

nakunin kami kaagad.

Ngunit,

Desyembre,

labing-anim,

taong 1997,

humayahe kami papuntang

Pierre para sumakay ng barko.

Binuhat ang tatay ko

ng tatlong lalaki

mula sa bahay

pasakay ng inarkila namin jeep

papuntang Iligan City

para sumakay ng barko noon.

Pagsakay ay binuhat ulit

si tatay ng apat na kalalakihan.

Pagdating namin sa Manila

ay doon pinagamot

si Tatay

ng mga gamit na

mga gamit na

Pagdating namin sa Manila

ay doon pinagamot

si Tatay

at pinagtyagaan ni nanay

na etherapito

dalawang beses isang araw.

At sa awa ng ating lumika

ay unti-unti siyang gumaling

at namuhay kami

ng mapayapa

malayo sa madilim

na karanasan namin

sa lugar ng tatay ko.

Sa ngayon, Sir Seth,

wala na ang tatay ko.

Sumakabilang buhay na siya

sa 2015.

Hindi namatay sa kanyang sakit

o kaya kinain ng aswang

o balbal.

Pero namatay siya

sa sarili niya mismong lugar.

At ang dahilan

ng kamatayan niya

ay pamamaril

ng pinsang buo ko

na sa panahon na iyon

ay SP-01

ng ating kapulisan.

Anak ito

ng nag-iisang kapatid

na lalaki ng tatay ko.

Binaril niya

ang tatay ko

ng walang dahilan.

Ang tanging dahilan lang

sa pagpatay

ay bunga ng mga

nabuong kwentong

na mga kapitbahay

at kamag-anakan ng tatay kong

puno ng inggit

at mga marites.

Sa ngayon ay nagtatrabaho na ako

sa isang ahensya

ng gobyerno,

ang DSWD,

kung saan naasay na ko

sa iba't ibang lugar

sa Pilipinas.

Kikwento ko rin

ang karanasan ko

sa mga kulto

sa isang lugar ng Surigao

hanggang sa karanasan ko

sa isang lugar

sa Leyte.

At kung sakaling mapili nyo

ang kwento ko,

maari po sanang

imessage nyo ako

para masabi ko sa nanay ko

dahil

konti lamang

ang naikwento ko

sa kanya.