BALAT NG MANIKA | Kulam True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga Kuwento ni Thelmo

Mapagbalang araw sa inyo Sir Seth.

Ako si Badong.

Isang mga ngalakal ng basura.

Dito sa payatas.

Pinilit lamang ako ng anakong nasa kolehyo na ipadala ang kwento sa YouTube channel mo.

Para ibahagi ang kakaibang karanasan ko.

Noong bata pa ako.

Taong 1981.

Sampung taong gulang ako noon nang mangyari ang hindi ko talaga inaasahang kababalaghan.

Sa buhay ng kalaro at kaibigan kong si Melda.

Kasama na rin kami mga nakapalibot sa buhay niya noon.

Kaming mga kapitbahay niya.

Nakatira kami noon sa isang malayong probinsya na bihirang puntahan ng mga taga Maynila.

Dahil sa baku-baku at makipot na daan.

Sa itaas kami ng bundok nakatira noon.

Nakatirik ang mga dampa naming tila pinagtagpitagping pinitpit na mga kahon para magmukhang dingding.

Kawayan at dayami ang bubungan ng mga bahay namin.

Wala kaming palikuran.

Dahil walang maayos na mapagkukunan ng tubig noon.

Higit sa lahat.

Wala kaming kuryente.

Hirap kaming magsiga ng apoy dahil wala kaming pambili ng posporo.

Sa layo ba naman ang dampa sa bayan namin?

Ni isang maliit na tindahan na wala kaming mapagbibilhan.

Napakalayo rin ang balon na igiban ng tubig.

Kaya bihira kami maligo at uminom noon.

Ganon kamiserable ang buhay namin sa bundok na yon.

Pero natagalan namin tumira doon kahit pa sabihin isang kembot na lang.

Bangina ang babagsakan namin.

Sadyang itinadhana yata na maging napakahirap ng buhay namin.

Lalo na ang pamilya ko.

Malakas ang mga magulang ko pero walang makuhang trabaho dahil sobrang layo namin.

May tatlo pa kong malalaking kapatid na lalaki pero wala rin madiscarding trabaho.

Dahil nga hindi sibilsado ang bundok na tinitira namin noon.

Mga sumansadong mga kapatid,

walang ilang nahayop na dumadaan sa kalsada.

Maaliban sa ilang mga maya o kalapating ligaw na napapanan ang panganay kong kuya paminsan-minsan.

Nakakakain kami kapag may napapana si kuya.

Bukod doon, kagutuman at tagtuyot ang bumabalot sa buo'o naming kabuhayan.

Noong sampung taong gulang palamang ako.

Kung gaano kami kahirap ay mas mahirap ang sitwasyon ng mga kalapit bahay namin.

Hindi na halos nakakakain sa isang araw si Melda at ang nanay niyang si Mirasol.

Dinadaan na lamang ni Melda ang lahat sa laro at tawa.

Kaya naman dala ng kahirapan.

Nang minsang may nangyayari, nangyayari na nangyayari,

nangyayari na nangyayari, nangyayari na nangyayari,

kaya naman dala ng kahirapan.

Nang minsang may nadisgrasyang truck ng groceries malapit sa dampa namin ay,

nakaisip kami ng pwedeng maging kabuhayan.

Alam kong masamang magnakaw.

Yan ang turo ng namatay kong lolo.

Pero noong araw nasumadsad sa gilid ng bangin ang malaking truck na iyon.

Tapos ay lumambiti nito sa mga sanga ng malalaking puno sa pinakailalim ng marupok na lupa.

Nagkanakawan ng groceries sa truck.

Hindi pa uso ang salitang batang hamug noong araw.

Ganon na ang galawan at diskarte namin magkakaibigan noong araw na iyon.

Nagnanakaw kami ng kung anong pwede namin makuha sa mga truck na ito.

Pinaghahakot namin ang lahat ng pagkain at laman ng truck

at inuwi namin sa aming mga dampa.

Haakalain mong Pasko noong araw na na-disgrass siya ang driver ng truck.

Maraming nabuhay dahil sa pagkamatay niya.

Malupit ang tadhana pero kung hindi namin gagawin iyon, magugutom kami at mamatay.

Napuno ng pagkain ang buong dampa namin.

Ganon din ang mga barong-barong na mga kalarukong sinamelda at bugoy.

Kaming tatlong bata kasi ang naghahakot ng naghahakot ng mga pagkain mula sa truck na iyon.

Halos mahalikan ako ng nanay ko sa sobrang tua.

Dahil sa mga nanakaw kong grocery.

Umabot ng ilang linggo na may masarap kaming pagkain.

Noong dumating ang mga otoridad para iangat ang truck mula sa bangin at kunin ang bagay,

patay-mali siya kaming magkakapitbay sa nangyari.

Walang umimik, walang nagsalita.

Walang umamin na ninakaw namin ang laman ng bumukas na delivery truck.

Absuelto kami sa mga tanong ng mga pulis.

Lumipas ang tatlong linggo,

iyon ang mga dalawang pagkain.

Lumipas ang tatlong linggo,

isang truck naman ng softdrinks ang nalaglag sa bangin na iyon.

Buhay at ligtas ang driver pero,

wala na siyang nagawa ng pag nanakawi namin ang halos kalahating laman ng truck niya.

Case-case ng softdrinks ang ubod lakas naming inangat mula sa bangin.

Magkaroon lamang kami ng maiinom sa bahay.

Galit na galit ang driver nang kunin siya ng ambulansya.

Tuwang-tuwa ako nun.

Nun lamang ako nakatikim ng napakasarap ng softdrinks.

Magmula nun,

palagi na kaming nag-aabang ng truck na madidisgrasya sa makipot na daanan ng bundok,

kung saan kami nakatira.

Tuwing gabi,

pinagdarasal ko noon na sana

may mahulog ulit na truck sa bangin para may masarap na naman kaming pagkain na pamilya.

At mukhang dininig ng Panginoon ang panalangin na iyon.

Sa pangatlong pagkakataon,

isang maliit na sasakyan ang nahulog sa bangin.

Akala namin ay walang laman ng kotse pero,

nang buksan naming magkakalaro ang likuran ng pulang kotse na iyon.

Puno ito ng mga kahon na galing Japan.

May mga maleta pa na puno ng mga damit na panalaki na may mga tataknon.

Ingit na ingit si Melda noon sa amin ni Bugoy.

Tiba tiba tayo dito, badong ah.

Pangasar ni Bugoy kay Melda.

Namatay din yung driver ng kotse pero,

tinulungan naming maihahon siya sa bangin

pasakay sa sasakyan ng otoridad na napadaan sa kalsada namin sa bundok.

Nang gabing iyon,

hindi kami magganda o gaga kung paano uubusin ang napakaraming tsokolate

na nanakaw namin sa mama na mukhang galing Japan.

Umasa kami sa disgrasya

at nanalangin kaming may mahuhulog palaging sa sasakyan sa bangin para

mabuhay kami ng maginhawan ang hindi nagtatrabaho noon.

Pero may isang pangyayaring bumago ng buhay naming lahat.

Lumipas ang ilang buwan,

may nasiraan na puting van malapit sa dampa namin.

Pumotok ang gulong nila

at kailangan nila ng taong magpapalit ng gulong.

Humingi ng tulong sa tatay ko ang mayamang mayari ng sasakyan.

Sinenyasan ako ng aking ama.

Sumama kami nila Bugoy at Melda sa pagsilip sa loob ng van na iyon.

Wala ito,

wala itong laman kundi isang matandang babae na nakabelo.

Sobrang putla ng matanda.

Kahit na nakabelo na ay naaaninag ko pa rin ang kulbut niyang pisngi.

May kandung ito na medyo malaking itin na parasukat na kahon.

Sumilip kami sa likuran ng van kung may mga pagkain silang dala.

Wala kaming nakita noon.

Nagtago kaming magkakaibigan sa likod ng van

nang dumating ang tatay ko at sinimulan ang pagpapalit ng gulong noon.

Hindi nagsasalita ang lalaking mukhang asawa ng matandang nakabelo.

Panay ang tanong ng tatay ko sa lalaki pero

mukhang hindi ito nakakaunawa ng Tagalog.

O maaaring isa siyang binawala.

Kaya hindi nagsasalita at sumasagot sa mga tanong.

Mabilis na napalitan ng naflata na gulong.

Walang sinabi ang lalaking nakaitim sa tatay ko.

Nakita ko na lamang na inabutan niya ng pera si tatay.

Tuwang-tuwa naman ang ama ko noon.

Nagpaalam kami ng maayos sa pagpapalit ng gulong.

At nakita ko na lamang na inabutan niya ng pera si tatay.

Tuwang-tuwa naman ang ama ko noon.

Nagpaalam kami ng maayos sa matanda at sa lalaki.

Umalis ang sasakyan nila patungo sa itaas pa ng bundok.

Laking hinayang ko dahil wala kaming makuhang pagkain mula sa sasakyan pero

nagulat ako ng makita kong

tuwang-tuwa si Melda na tumatakbo pa uwi noon.

Bit-bit ang itim na parisukat na kahon

na kaninay kandong ng matandang babae.

Hinabol ko si Melda sa barong-barong nila at tinanong siya kung ano ang laman ng kahon na nanakaw niya.

Nakaguhit ang nang-iingit niyang mukha.

Nakatitig sa akin habang binubuksan ang kahon na iyon.

Pareho kaming natulala ng ilang saglit bago namin naintindihan yung bagay na laman ito.

Isang manikang walang mukha na

tila tinahi lamang ng kamay ang nakita ko noon.

Ang kakaiba sa manikang to

wala itong saplot.

Kakulay ng balat ng tao ang balat nito.

Hinamoy ni Melda ang manika para soriin kung

yari ba ito sa plastic o latex

dahil makintabang balat ng manikang iyon.

Napasigaw si Melda sa takot ng makita niyang

may mga maliliit na butas

at manipis na balahibo ang balat ng manikang ito.

Bakit ka sumigaw, Melda?

Gawa ata sa balat ng tao yung balat ng manika eh.

Takot na bulong ni Melda sabay balik nito sa parisukat na sisiblan.

Bakit mo kasi ninaakaw yan?

Ngayon matatakot ka sa laman.

Itinama ako ni Melda.

Hindi niya umano ninaakaw ang kahon.

Kusa itong ibinigay sa kanya ng matandang babaing na kabelo.

Wala umanong sinabi yung babae sa kanya pero

nakangiti pa umano ito nang iabot ang kahon na iyon.

Napaisip ako noon sa sinabi ni Melda

siya kasi yung tipo ng kalaruko noon na mapaggawa ng kwento

kaya medyo pinaghinalaan ko ang sinabi niyang iyon.

Pero ramdam ko, ninaakaw niya ang parisukat na kahon na may laman na manika.

Dala ng takot eh kinuha ni Melda ang kahon at nagpunta siya sa tabi ng bangin para itapon ito.

Pero agad ko siyang pinigilan.

Baka may swerting dala yung manika kaya binigay sa iyo.

Napaisip si Melda noon.

Matagal kaming nagtitigan ni Melda bago siya nagpasya na huwag nang itapo ng manikang ito.

Nang sumunod na araw ay nagising na lamang ako sa lakas ng sigaw

ng nanay ni Bugoy na si Aling Pedra.

Pinagkakalampag niya ang bahay namin para itanong

kung nakita ba namin ang anak niyang malusog.

Hindi raw kasi ito natulog sa dampa nila noong kinagabihan.

Huling kita umano ni Aling Pedra kay Bugoy

ay nang magpaalam itong may kukunin lamang sa labas ng bahay nila

noong nakaraang gabi.

Sinilip ni Aling Pedra ang anak nang hindi pa ito bumabalik sa dampa nila

at nakita niya umano ito na tila

akay-akay ng isang maitim na anino na

hugis babae.

Dala ng antok,

binaliwala ni Aling Pedra ang lahat ng iyon.

Pag gising niya,

wala na sa dampa nila si Bugoy.

Wala kaming nagawa ng kapatid ko kundi ang tulungan si Aling Pedra na hanapin ang anak niya.

Sumilip kami sa bangin pero wala ito doon.

Naglakad kami ng ilang kilometro pababa ng bundok pero

hindi namin nakita si Bugoy.

Naglakad din kami sa direksyon na sinasabi ni Aling Pedra

kung saan nakita niya si Bugoy na akay-akay ng aninong itim pero

walang Bugoy kaming nahanap sa itaas ng bundok.

Umabot ang pagkahanap namin sa kalaruko hanggang hating gabi.

Mangiyak-ngiyak na ang nanay ni Bugoy dahil baka

na paano na nga ang anak niya nun.

Naisipan kong tanungin si Melda

na maghapong hindi sumama sa pagkahanap.

Wala ito sa dampa nila.

Naisipan kong tanungin si Melda

na maghapong hindi sumama sa pagkahanap.

Wala ito sa dampa nila.

Pabalik na ako sa bahay namin

nang mapansin kong may isang babaeng kamukha ni Melda

ang naglalakad papunta sa bahay nila nun.

Sa gitna ng dilim sa bundok

nilapitan ko ang batang babae at nagulat ako

sa laking pagbabago niya.

Namumutla siya.

Tuyot na tuyot ang mga labi.

Nangangalumata.

Nagputukan ang lahat ng ugat niya sa mga kamay.

At higit sa lahat

puno ng palto sa mga paa niya.

Wala siyang mga sapin sa mga paa.

May malaki siyang tuklap sa kanang hita nun.

Parang binalatan ang dugo ang hita ni Melda.

Punong-puno siya ng alikabok ng kalsada

para siyang naglakad sa desyerto nun.

Namumuti na ang buok niyang mahaba na dati kulay itim pero.

Noong gabing yun.

Abuhin na.

Melda?

Saan ka galing?

Tanong ko.

Biglang parang nagising si Melda mula sa isang panaginip.

Hindi niya raw alam kung saan siya galing.

Doon niya lang naramdaman ang sakit ng mga paa.

At sugat niya sa hita nun.

Ibinalita ko sa kanya na nawawala si Bugoy.

Hindi o mano niya alam kung nasaan si Bugoy nun.

Para siyang galing sa malalim na panaginip.

Hindi siya kasingaldal tulad ng nakasanayan namin sa kanya.

Hinatid ko siya sa bahay nila.

Sinalubong siya ng mura at palo ng nani niya.

Nagulat ako ng walang reaksyon na tinanggap ni Melda

ang galit ng nani niya nun.

Tumungo siya sa maliit nilang altar.

At nagulat ako nang makita kung nakatayo na sa altar

ang manikang binigay sa kanya ng madanda.

Nagsindi ng kandila si Melda gamit ang lighter mula sa bulsa niya.

Saan galing iyong lighter mo?

Tanong ni Aling Mirasol.

Pero hindi kumibo si Melda.

Bakit ganyan ang itsura mo?

Ang dumi-dumi mo, puro kasugat.

Dumiskarte ka ba mag-isa?

Usisa ng kanyang ina.

Biglang umihip ang malamig na simoy ng hangin sa kabundukan.

Nagagalit siya.

Sabi ni Melda.

Sinong siya?

Tanong ng kanyang ina.

Babalikan niya ro tayong lahat.

Kinilabutan ako sa nabanggit ni Melda.

Napaisip ako pero bigla siyang sumigaw.

Iba na ang timbre ng boses niya nun.

Badong!

Anong nangyari?

Badong!

Umuwi ka na.

May bagyong paparating.

Sabihin mo sa nanay at tatay mo.

Babala niya nun.

Paano magkakabagyo ang init-init ng panahon ngayon?

Umuwi ka na, Badong.

May bagyong paparating.

Ngayon na.

Sinong nagsabi sa'yo niyan, ha?

Yung matandang babaeng nakasukot ng belo.

Natakot ako.

Natigilan ng matagal sa narinig ko.

Ibig sabihin nun.

Nagkita at nag-usap si Melda

at yung matandang nagbigay ng manika sa kanya.

Napilitan akong maglakad ng ilang metro pa uwi pero

hindi pa ako nakakapasok sa dampa namin.

Bumuhos na agad ang makapal na ulan.

Ulan na naging bagyo.

Bagyong sumira sa mga dampa at barong-barong namin nun.

Sa gitna ng kadiliman,

sinagupa namin na parang basang sisiw ang biglaang pagdating ng bagyo.

Tumagal ng halos walang oras ang pagpatak ng malakas na ulan.

Pagdating ng sumunod na araw,

gulat na gulat kaming mag-anak nang makita namin ang dampa nila Melda na

walang kasira-sira

ni hindi man lamang ito mukhang nabasa.

Walang bakas ng bagyo sa mga karaton na dingding ng bahay nilang katulad.

Sinilip namin ang loob ng dampa nila Melda pero...

walang tao nun.

Bakit tuyong-tuyong bahay nila Marisol?

Tanong ng nani ko sa aming lahat.

Bakit nilagyan ng lona ni Aling Marisol itong dampa nila kagabi?

Naagaw ng ating mga dampa nila.

At nangyari sa mga dampa nila,

nangyari sa mga dampa nila,

nangyari sa mga dampa nila,

naagaw ng atinsyon ko ang manikang nakatayo sa altar.

Pero,

nasaan kasi na Melda at Marisol ngayon?

Bakit wala sila dito sa bahay nila?

Tanong ng mga magulang ko nun.

Pati ang nanay ni Bugoy na si Aling Pedra ay alalang-alala pa rin sa hindi pa natatagpuang anak.

Tumila na ng bahagya ang bagyo nun.

Hinanap namin sila Bugoy,

Melda at Aling Marisol pero,

dumilim na muling lahat-lahat.

Hindi namin sila natagpuan.

Nang maghating gabi,

naisipan kong mag-abang kay Melda.

Naisip ko kasi na baka bumalik siya ulit tulad noong nagdaang gabi na

nagbabala siyang magkakabagyo ng malakas pero,

umabot na ng alas tres na madaling araw,

wala pa rin siya.

Naisipan kong sumilip sa dampa nila Melda

nang napansin ko na may ninggas ng apoy sa loob ng bahay nila.

Nang ilabot ako nang gusto,

nang makita kong may matandang nakaitim

na pantulog nun

na may soot na belong puti na umiiyak sa harapan ng altar.

Hawak-hawak nito ang manikang nababalutan ng balat ng tao.

Umuusal ito ng orasyon,

isang lingwahe na tunog latin.

Umiiyak ang matandang yon.

Hindi ko na iwasan ang hindi mapasigaw sa takot,

lalo na ng garalgal na umuusal.

Ninakaw ni Melda ang manika ko.

Sambit niya,

hindi ako nakakibo.

Muli kong binalikan ang sinabi ni Melda at

pinaliwanag sa matanda ang nalalaman ko.

Ibinigay niya ro po yung manika kay Melda, sabi niya.

Ngunit,

hindi ako nakakibo.

Ibinigay niya ro po yung manika kay Melda, sabi niya.

Kapatid ng sinungaling ang magnanakaw!

Galit niya nun.

Parang may malakas na pwersa na tumulak sa akin

papalabas ng dampa nila Melda.

Huwampas ang katawan ko mula sa dampa papunta sa kalsada.

Hindi ako kaagad nakatayo sa sakit ng balakang ko nun.

Nangilabot na lamang ako.

Nang parang lumulutang na lumabas ng dampa ang matandang maputla ang muka.

Magbabayad kayo mga magnanakaw.

Hindi dapat ninakaw ni Melda ang manika ng tulad kong mangkukulam.

Napapikit ako sa lakas ng hangin na dumapo sa mukha ko nun.

Pagmulat ko,

may isang malaking trak

nasasagasa na sana sa akin sa gitna ng kalsada.

Sumigaw ako ng saklolo.

Narinig ko na lamang ang boses ng nanay ko

at doon ako nagising sa katotohanan na

kailangan ko ng tumayo.

Hinila ako ng tatay ko bago pa ako nakabangon.

Sumalpok ang trak sa kanang bahagi ng kalsada.

Hindi ito ang isang isang isang isang trak.

Ito nahulog sa bangin pero

naglaglagan lahat ng laman nun.

Mga kabaong,

pinagmumura ako ng driver nang bumaba ito ng trak.

Bakit ka natutulog sa gitna ng daan?

Tanong niya.

Natutulog?

Hindi po ako natutulog.

Kausap ko yung matandang...

Natigilan siyang lahat sa sinabi ko.

Pagkatapos ay pinagtawanan ako.

Wala raw akong kausap sabi ng aking nanay at tatay.

Tinulungan ng tatay ko ang driver na ibalik sa loob ng trak

ang mga bagong gawang kabaong na

idideliver niya o mano sa punerarya sa itaas ng bundok.

Nang makaalis ng trak,

bigla na lamang kami nakarinig ng malakas na sigaw

mula sa loob ng bahay namin.

Tumatakbong iika-ika ang panganay kong kuya

at nanginginig pa ng ituro ang kanang hita niya.

Tila binalatan ng matalas na kutsilyo

ang buong kanang hita ng kapatid ko nun.

Yung matanda,

mabilis niyang tinungkab yung balad ko sa hita.

Sumbong ni kuya.

Sinong matanda?

Tanong na mga magulang ko nun.

Nakakatakot yung itura.

Kulukulubot yung balat.

May mga guwit sa muka niya.

Matatalas din yung ngipin.

Mahaba yung ilong at baba.

Pilit na inampat ng nanay ko

ang duguang hita ng kapatid ko.

Nagmistulang piginang baboy ang hita ni kuya.

Awang-awa.

Awang-awa ko nun.

Malayo kami sa bayan

at kahit malapit kami sa pampublikong ospital

kung saan libre ang bayad sa doktor.

Wala naman kaming perang pambilin ng gamot.

Hindi kami natulog ng mag-anak nung gabi na yon.

Nang sumapit ang sumunod na araw ay

inuod na ang hita ng kapatid ko.

Naisip ng nanay ko na baka

binabarang ang kuya ko pero

walang ni isa sa amin ang nakapagbigay ng opinyon.

Iniyak na lamang ng nanay ko ang pag-aalala niya para sa kapatid ko.

Hindi ko natiisang hindi isipin ang sinabi ng matandang babae sakin

habang bitbit ang manika niyang

yari sa balat ng tao.

Malamang sa malamang

siya ang may kagagawan ng pagkalabnos ng balat sa hita ng kuya ko.

Hindi ko nalaman na naman

ang tungkol sa manikang ninakaw ni Melda

sa matandang mangkukulam na yon.

Natatakot kasi ako na baka isipin nilang nababaliw ako

o tulad ng kuya ko

nakukulam na rin.

Pumunta ulit ako sa bahay nila Melda pero

wala pa rin sila doon ng nanay marisol niya.

Walang isa sa amin,

walang isa sa amin,

walang isa sa amin,

wala pa rin sila doon ng nanay marisol niya.

Wala na rin ang manikang yari sa balat ng tao sa altar na yon.

Hindi pa ako nakakalabas ng tampa nila Melda.

Sumigaw na ang nanay ko.

May isang pamilyar na sasakyang puti ang nalaglag sa bangin.

Isang puting van.

Tulad ng nakagawian ay natuwa kami nung unang magkakapatid pero

nang makita ni ng nanay at tatay ang sasakyan,

pinigilan nila kaming magkakapatid na bumaba sa bangin para nakawin ang laman nun.

Hindi ba't yun yung sasakyan na pinalitan mo ng gulong Arsenio?

Takot na tanong ng nanay ko sa tatay ko.

Bago pa nakatangu si tatay,

nakarinig na kami ng mga paghingi ng saklolo mula sa loob ng sasakyan.

Boses ni Melda,

Bugoy,

at aling Marisol,

ang narinig naming humihingi ng saklolo mula sa loob ng sasakyan na yon.

Nagkumahog kami nila tatay na bumaba sa bangin para buksan ang sasakyan.

Nang hilakbot kaming mag-ama,

nang makita namin sila Bugoy,

aling Marisol at Melda na duguan na mamuka,

braso at bintinon.

Lapnos ang mga parte ng katawan nilang ito.

Halos nawalan na sila ng balat.

Hindi halos makapagkwento si Melda nang maiahon namin sila mula sa bangin.

Ang nakakakilabot sa lahat,

hindi na makapagsalita pa si naaling Marisol at Bugoy.

Ang pinakakatakot na parte ng karanasan kong ito

ay nang madiskubre namin na

walang driver ang sasakyan na yon.

Tanging sila aling Marisol,

Bugoy at Melda na nakaupo sa likurang bahagi ng van.

Ang laman non.

Imposibleng walang driver yan ah.

Sabi ng tatay ko,

nakakapangilabot mang isipin pero,

wala talaga.

Magmula noon ay nagpasya si nanay at tatay na makipagsapalaran nga kami sa Manila.

Bumaba kaming mag-anak sa syudad

pagkatapos gumawa ng tatay ko ng maliit na kariton

na naging sasakyan namin sa pag-aanap ng bagong titirhan sa Kamainilaan.

Umuyin naman sa probinsya nila si naaling Marisol

at Bugoy

habang si naaling Marisol at Melda

ay lumipat sa ibaba ng bundok.

Magmula noon,

wala na akong balita mula sa kanilang mga kalaruho.

Hanggang ngayon,

hindi ko pa rin makalimutan ang manikang ninakaw ni Melda

at ang may-ari nito na matandang mangkukulam

sa pakilala sa sakyan nila.

Mas lalong hinding-hindi ko makakalimutan, Sir Seth,

ang katotohanan na masama ang magnakaw

at humiling ng kasamaan para sa ikakaginhawa ng sarili mong kapakanan.

Dahil ang lahat ng kasamaan

may wakas

at may karma nga.

Katulad ng kasamaan

at may kasamaan

at may kasamaan

at may kasamaan

at may kasamaan

sa laing

katapat.

SIGURADO KAYA ANG PABAYAN

PABAYAN

PABAYAN

PABAYAN

Maraming salamat mga kagiliw.

Manda ako naman tayo sa shoutout request.

Ano ba?

Yung shoutout natin sa mga member bukas po.

Ngayon muna yung mga nag-mesage sa atin.

Mister pa-shoutout.

Sila Romnick, Jeby at Dante

na mga baho.

Lagi namin inabangan ng bahot-upload.

Ay, hindi ko nababasahin yun ah.

Habang nagtatrabaho, gumagawa ng timpura.

Si Charlie To from Gijulngan Negros Oriental.

Sir, sana ma-shoutout ninyo yung mga anak ko

na Sinielo at MCMC

from Claudine Natividad.

Magandang hapon, sir.

Pabati po ako sa mga tropa kong may ugoy doon

sa Burgos Drumsamar.

Samar, Raymark, Dandai at Dante.

Sir, pa-shoutout po sa mga workmates ko

na sina Marco, Jaja, Jerry at Mark.

Stay safe, guys.

More power sa channel mo, sir.

More stories po. Maraming salamat.

Pabatiin ko lang po ng happy birthday

ang aking co-artist na si Mark Villanueva.

God bless and sana palagi kang safe

from Art, Marco, Jaja and Jerry.

Salamat po, sir.

And more power to your channel

from Blast Art Tour.

Shoutout po sa Instaland Nature Park Family

from Dumalag Capiz Leyalin.

Sir, lagi nang sabay-bay sa mga channel mo.

Pa-shoutout ko sa mga anay-anggoko sa channel mo.

Eugenio ba?

As in I.

Eugenio, Garcia, Liza, Yabut, Griselda,

Garcia, Rolly Garcia

at pa-special mention po

sa five years old kong pamangkin

na naiintindihan na yung mga kwento mo.

Pag nakikinig ako,

lagi din siya naikinig sa'yo.

Ayolus Garcia.

Tama ba?

Ayolus Garcia or Ayolus Garcia.

Thank you, sir, Seth.

Thank you po from Gian Garcia.

Sir, pwedeng po-shoutout sa inyo.

At saka hihingi ako ng lakas ng loob

at kapal na mukha para ma-promote yung YouTube channel.

Ano po, kakasimula niya lang kahapon.

So, subscribe tayo kay Karimlan ng Lagim.

Good luck sa'yo.

Pangalan niya daw ay si Sir Jax.

Kapag minention niyo ito,

pa-shoutout sa portion niyo

para sa mysterious na katulad niyo, Nox.

Okay, sir.

So, subscribe kayo kay Karimlan ng Lagim.

Bago-bago ito.

So, fresh na fresh ang boses.

From Gian Barquim.

Good evening.

Pa-shoutout lang po from Davao, Oriental.

Wish ko na pong makita talaga yung mukha niyo

from Gian Barquim.

Aylo, mga kagiliw.

Maraming maraming salamat sa inyo.

Bukas ulit.