GABI NG LAGIM: BAHAY NA PUMAPATAY *Hilakbot* LISTEN HERE 🔗 https://youtu.be/SBUZe6sVZZs 🔴 EPISODE WRITER ► DRAVEN BLACK Follow our Writer https://www.facebook.com/DravenBlack666 🔴 STORY EDITORS ► MAMA SANG | PAPA DUTDOT 🔴 NARRATOR ► RED 🔴 MUSIC COVERS BY ► Flor Ristagno (Cover Version Slowed) ► Norimichi Teves (Musicbox / Piano Version) #hilakbottv #gabinglagim #dravenblack #gabinglagimseason4 #pinoyhorrorstories #tagaloghorrorstories #hilakbotpinoyhorrorstories #tagaloghorroraudiobook Send your horror / scary stories to ► sindakstories2008@gmail.com 🔴 HTV CHANNEL MEMBERSHIP IS ON! Join this channel to get access to perks: https://www.youtube.com/channel/UCQfBQpmxUCOab0_zUNTi1Mg/join 🔴 LISTEN TO HILAKBOT 24/7: https://youtu.be/GdUUZtzP5DA ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ✅ IMPORTANT! ► ALL EPISODES UPLOADED ARE FOR ENTERTAINMENT PURPOSES ONLY. LISTEN AT YOUR OWN RISK! ► ALL CONTENTS UPLOADED are OWNED & EXCLUSIVE to HILAKBOT TV. REPRODUCTION in WHOLE or in

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Hibigil ito na katay, wala't tinigin mo'y nanay

Nakipagkamay si Migo sa mag-asawa

pagkatapos ng kanilang pirmahan at transaksyon.

Sa huling pagkakataon,

muli nilang nilibot ang buong sulok ng bahay

na ngayon ay pagmamay-ari na ni Migo.

Masyadong malaki itong bahay para sa'yo.

Mas mabuti siguro kung magdala ka na rin ang mga kasama mo.

Sabi sa kanya ni Bernard De Los Santos.

Kaya nga po eh.

Tugon ni Migo.

Sa susunod na taon pa kasi uuwi yung asawa ko eh.

Next year pa matatapos yung kontrata niya dun.

Masyado naman din malayo yung mga pinsan ko para patirahin ko pa dito.

Pero, ang kagandahan lang kasi rito,

tahimik ang buong paligid mo.

Wala ka rin mga kapitbahay na maingay.

Wala din masyado mga bata,

tsaka walang mga tambay kaya sigurado walang gulo.

Nakatitiyak ako na magiging payapa talaga yung buhay niyo rito.

Saad sa kanya ni Lani De Los Santos,

habang nagpapaypay sa sarili.

Ayun nga po yung gusto ng asawa ko eh.

Kaya kinuha ko po itong bahay.

Pagkatapos ng maikling kwentuhan,

ay nagpaalam na sa kanya ang mag-asawa

na may balak mag-migrate sa Canada sa susunod na buwan.

Kinabukasan,

ay namili ng mga bagong gamit si Migo para sa bahay.

Isa-isa niyang inayos ang frigider,

telebisyon at mga lamesa sa tamang pwesto.

Nakaramdam din siya ng pagod dahil sa bigat na mga binuhat,

kaya nagpahinga muna siya sa kwarto.

At habang nakahiga nga,

nakaramdam siya ng bahagyang pagyanig sa paligid.

Napatayo agad siya sa kama dahil parang lumindol yata.

Agad din naman itong nawala kaya muli din siyang humiga.

Makailang saglit pa'y nakatulogan niya ang paghigaroon.

Nang magising siya ay takip silim na.

May panibago siyang nararamdaman sa paligid ng sandaling ayun

na para bang lumulutang siya.

Pakiramdam niya ay nakasakay siya sa isang barko

na dumaan sa maalon na bahagi ng dagat.

Napauputuloy siya sa kama.

Kinakabahan at nakikiramdam.

Nagtagal iyo na mahigit limang minuto.

Nang bumalik na nga sa normal ang paligid,

sakalang niya sinilip ang cellphone niyang nakacharge

sa lamesang katabi ng kama.

Alasyete na pala ng gabi pero hindi pa siya kumakain.

Dahil sa tinatamad na ring magluto,

naisipan niyang bumili na lang ng paggain sa labas.

Pagkabalik niya sa bahay,

nagulat siya nang makitang nakabukas ang podlock ng pinto.

Sa pagpasok ay nakapatay naman ang ilaw

at walang palatandaang may tao sa paligid.

Sa kanyang isipan,

paano nabuksan ang podlock na iyon

kung wala namang tao at ang isa pa

nasa kanya lang ang susi.

Binuksan tuloy niya lahat ng ilaw

at kumuha na ng pamalo.

Isa-isa niyang sinilip ang mga silid

at maging yung sulok ng bahay

pero wala talaga siyang nakitang tao.

Lumabas pa siya

at naghanap din sa mga katabing puno

maging sa matataas na damo

ngunit payapa pa rin talaga yung lugar.

Siya lang

ang nag-iisang tao sa lupaing kinatitirikan

ng kanyang tahanan.

Unang araw palang iyong nimigo sa bahay

pero kakaiba na ang napupunan niya.

Noon lang niya napagtanto

kung gaano pala kahirap ang tumira ng mag-isa

lalo na sa loob ng isang malaking bahay.

Bukod sa wala siyang kasama roon

malalayo rin sa kanya ang mga kapitbahay

kaya kung may mangyari man

ay hindi agad siya makakahingi ng tulong.

Para maibsa ng takot

tinawagan niya sa messenger ang asawa niya.

Umaga na roon

habang gabi naman dito sa kanya.

Mahal! Good morning!

Anong ginagawa mo ngayon?

Eto magbibihis ako

kasi nagpapasama sa grocery yung amo ko.

O ikaw,

kamusta ka naman dyan?

Kumahing ka na ba?

Sagot ng babae sa kabilang linya.

Eto, kakain pa lang.

Kararating ko lang din kasi

nag-take out na lang ako ng pagkain sa labas.

Tinatamad na kasi ako magluto.

Ah,

ayos kang naman yan.

Mas importante kumahing ka.

Ah,

yun na ba yung bagong bahay natin?

Ay,

oo nga pala.

Kalimutan ko ipakita sayo.

Oo nga, ito na.

Tingnan mo.

At inilibot pa ni Migo ang kamera sa paligid.

Lumabas pa siya ng kwarto at ipinakita ang sala,

kusina,

pati ang labas ng bahay.

Maging ang ikalawang palapag ay inakyat din niya at pinakita sa asawa.

Mukhang napakalaki naman pala at maganda.

Excited na turoy ako umuwi dyan.

Pero siguro lungkot mo ngayon, no?

Wala ka kasing ibang kasama, no?

Oo nga eh.

Tsaka medyo...

Medyo nakakatakot.

Nangunot ang noo ng babae sa screen.

Nagtanong ito,

Nakakatakot?

Anong nakakatakot?

Ah,

wala lang.

Liyan mo na yun.

Hindi ko lang maiwasan na matakot dahil syempre,

alam mo naman mag-isa lang ako dito.

Alam mo na

minsan ang lakas manakot ng

imahinasyon ko.

Parang hindi mo naman ako kilala.

At tumawa ang babae at pagkatapos

ay nagpaalam na

para maituloy na ang pagbibihis.

Pagkababa ni Migo sa cellphone,

ay dumiretsyo na siya sa kusina para ihanda ang pagkaing binili niya.

Sa mga sumunod na araw,

dito nga't marami pang napansin kakaiba si Migo

na nangyayari sa loob ng bahay.

Minsan,

makikita niya ang pumubukas sa mga pinto,

kahit wala namang kahangin-hangin

at mas lalong walang tao.

Minsan naman,

parang umaalon o yumayanig ang paligid

pero kapag lumabas naman na siya,

wala namang lindol na naggaganap.

Para kasing nasa loob lang ng bahay lahat nangyayari iyon.

Minsan din naman,

nakakarinig siya na makakatwang bulong sa paligid

pero hindi niya ito maunawaan.

Waring mga mumunting boses na naguusap-usap

kahit wala namang kata o tao sa paligid

maging sa labas.

Tulad ng tanghaling iyon.

Habang nagluluto siya,

ay muli niyang narinig ang mga boses na nagbubulungan.

Parang may inuusal na lengguaheng hindi pamilyar sa kanya.

Pinakiramdaman niyang mabuti ang pinagmumula ng tunog

hanggang sadalhin siya ng kanyang pandinig sa dingding.

Doon,

mas narinig niya

ang paglakas na mga boses na nagbubulungan.

Tila mga taong nasa loob ng isang seryoso

at sagradong usapan.

Dahil doon ay kinabahan si Migo.

Wala siyang mga kapitbahay sa labas

kaya imposibleng doon nang gagaling ang mga boses.

Sinubukan niyang hawakan ang dingding.

Medyo dumulas dito ang palad niya.

Sa kanyang isipan,

tama ba ang nakapaan niya?

Basa ang dingding?

Para bang tao na pinagpapawisan ang katawan?

Nang subukan niya itong amuyin,

ay halos mahilo siya dahil sa baho.

Ang amoy kasi noon ay maihahalin tulad

sa mga nabubulok na laman.

Ura-urada siyang nagtungo sa kusina,

partikular sa gawin ng lababo

para maghugas ng kamay

at dalawang beses pa nga niyang sinabon

ang kanyang mga kamay

para lang mawala ng tuluyan ang amoy.

Habang tumatangal,

mas lalong tumitindi ang kakaibang nararamdaman niya sa bahay.

Isang gabi iyon

nang biglang pumutok ang saksaka ng televisyon niya

lalo nang subukan niya pa itong isaksak.

Pumutok din bigla ang adapter ng charger niya

matapos niya itong isaksak sa kwarto.

Kahit saan siya magsaksak

ay palaging pumutok ang mga saksakan ng bahay.

Pero hindi lang basta pumutok.

Naglalabas din ito ng kulay-berding usok.

Doon mas lalong kinabahan si Migo.

Hindi din niya maiwasan

na sumagi sa isipan niya kung

may maligno ba sa bahay na ito?

Parang napapaisip tuloy siya kung dapat ba niyang balikan

ang mag-asawang nagbenta nito sa kanya.

Nagtungo siya sa kwarto at dinampot ang cellphone sa lamesa.

Tinawagan niya ang contact number ng mag-asawa

at agad namang sumagot ang mga ito.

Si Bernard de los Santos ang nakuusap niya.

Hello?

Sir, si Migo po ito.

Pwede ko po ba kayo makausap tungkol dito sa bahay?

Ah, oo naman.

Ano ba may paglilingkot ko sa iyo?

May gusto lang po sana akong malaman tungkol sa nakaraan ng bahay na ito.

Kung hindi niyo po sana mamasamain.

Ah, tegan lang ha.

Medyo paingay kasi rito eh.

Pero kung gusto mo,

pupunta nalang kami bukas dyan para magkipag-usap sa iyo.

Eh, pero sir,

ngayon ko po kayo kailangan maka-

Hindi na na ituloy ni Migo ang sasabihin

nang ibaba ng lalaki ang telepono.

Sinubukan niya itong muling tawagan pero hindi na ito sinasagot.

Napamura na lamang siya sa inis

at nagsabi pa ng,

Shit!

Ayaw niyang pagdudahan ng mag-asawa

pero sa palagay kasi niya ay

may hindi sinasabi ang mga ito

tungkol sa bahay na iyon.

Lalabas na sana ng silid si Migo

ngunit bahagya siyang napasigaw

ng maramdaman ng pagdikit ng mga paa niya sa sahig.

Hindi na siya nakakalakad.

Para bang may matinding glue

na dumikit sa paa niya

para ganon din katindi ang magiging kapit nito sa sahig.

Kahit anong galaw niya ay hindi ito matanggal-tanggal.

Sinubukan niyang pwersahin ang pagtaas sa kabilang paa

at natumba na lamang siya sa sahig

at na-milipit sa sakit.

Nanlaki sa sindak ang kanyang mga mata

nang makita pang naiwan yung balat ng kanyang paa

at hanggang ngayon nakadikit pa rin sa sahig.

Mabilis na umagos ang sariwang dugo at laman sa kabila niyang paa

kukayat gumapang na lamang siya para makalabas ng kwarto.

Ngunit sa paglabas niya,

biglang yumanig ang buong paligid.

Kasunod nun ang biglang pagpotok na mga saksakan sa buong bahay

at sabay-sabay na naglabas ang mga ito ng berdeng usok.

Ang usok ay kumalat hanggang sa magsabong ito ng napakabahong amoy.

Halos bumaliktad ang sikmura ni Migo dahil sa tindi ng amoy na yun.

Binilisan niya ang paggapang para makalabas ng bahay

subalit na gulat siya sa mga sumunod na nangyari.

Biglang kumalampag ang lahat ng mga pinto at bintana sa bahay

hanggang sa isa-isang magsara ang mga ito at kinantado ang sarili.

Nakita rin niya kung paano tinanggal ng pinto ang nakasabit na padlock nito.

Ibig ng maluha ni Migo sa mga nangyayari.

Kahit alam niyang walang mga kapitbahay sa labas

ay patuloy ang ginagawa niyang pagsigaw ng ubod lakas.

Humihingi siya ng tulong.

Ayaw niyang mamatay ng mag-isa sa bahay na iyon.

Kahit namimilipit sa sakit dahil sa kabilang paa, sinubukan pa rin niyang tumayo para tumakas.

Humawak na lamang siya sa mga dingding upang makalakan

subalit hindi niya inaasahan na madidikitin ang mga palad niya sa dingding.

Bigla din siyang nakaramdam ng pagkabaso hanggang sa makita niyang umusok ang kanyang mga kamay

at unti-unti itong nalulusaw.

Lalo pang lumakas ang sigaw niya at duoy tuluyang pumatak ang mga luha niya.

Lalo nang makita ang mga dingding na naglabas ng pulang likido na nanggaling sa mga dingding.

Para siyang binuhusan ng asido sa kamay.

Lumitaw pa ang buto niya sa tindi ng pagkakalusaw.

Kasunod nun ang biglang pagdating ng mga boses sa palikid.

Kikit na iyong malakas sa pandinig niya.

Nakabibingi ang mga boses na hindi niya alam kung anong wika ang binibitawan.

Pakiramdam niya sa mga boses na hindi niya alam kung anong wika ang binibitawan.

Pakiramdam niya ay sasabog ang tenga niya sa lakas na matinig.

Higit na lumakas ang paglindol sa palikid hanggang sa bumigay ang kisami at bubong.

Iyon na ang huling sigaw ni Migo.

Sa lakas ng pagkakatama sa kanya na mga nawasak na bubong ay nahati pa sa dalawa ang katawan niya.

Naiwang dilat ang mga mata habang umaagos ang sariwang pulang likido sa naputol niyang katawan.

Kinabukasan

Nagbalik ang mag-asawang Bernard at Lani sa bahay.

Napakaganda pa rin ang bahay hanggang sa loob.

Ganon pa rin katingkad ang pintura ng mga dingding at ang ayos pa rin ang bubong.

Nang makarating sila sa sala, bumungad sa kanila ang bangkay ni Migo na nahati sa dalawa.

Kita rin nila ang nalusaw na dalawang kamay nito at ang litaw nitong mga buto.

Binalot ng matinding alikabok na kulay verde ang katawan ni Migo.

Kitang kita rin ang natanggal na balat sa kabilang paa niya.

Nagkatinginan lang ang mag-asawa at parehong nagtaas ng kilay.

Sa pagtitinginan nga nilang Iyon, tila ba nag-uusap na ang kanilang mga mata at alam na nila

kung ano ang ibig sabihin.

Pagkalipas ng ilang buwan, balik sa dating gawi ang mag-asawa.

Kaharap ni Bernard ang computer habang gumagawa ng mga pekeng dokumento at titulo.

Nausap naman ni Lani sa cellphone ng bagong kliyente na pagbibentahan nila ng bahay.

Ang bahay na may buhay.

Ang bahay na pumapatay.

Iyon ang nagsisilbing modus ng mag-asawa para kumita ng malaking halaga

gamit ang madilim at malagim na paraan.

Suportahan ang ating writer sa pamamagitan ng pag-follow sa kanyang social media.

Check the links sa description section.

Don't forget to hit that subscribe button at ang notification bell for more Tagalog horror stories, series, and news segments.

Suportahan din ang ating mga brother channels, ang Sindak Short Stories for more one-shot Tagalog horrors.

Gayun din ang Hilakbot Haunted History for weekly dose of strange facts and hunting histories.

Hanggang sa susunod na kwentuhan, maraming salamat mga Solid HDV Positive!

Mga Solid HDV Positive! Ako po si Red at inaanyayahan ko po kayo na suportahan ang ating bunsong channel, ang Pulang Likido Animated Horror Stories.

Subscribe na or else!

Ngayong taon, tuloy-tuloy ang ating kwentuhan at unlitakutan dito sa Hilakbot Pinoy Horror Stories Radio.

Your first 24x7 non-stop Tagalog horror stories sa YouTube!