Paano nga ba mag move on sa isang dating pag-ibig? Meron bang mga requirement para makapag-move on ng tama? Alamin ang sagot dito lang sa #DearMORStories #DearMORMoveOnDin For MORe videos subscribe now: http://bit.ly/MORForLife Follow us on Instagram: https://www.instagram.com/morentertainmentph Like us on Facebook: https://www.facebook.com/MOREntManila Follow us on Twitter: http://twitter.com/MORentPH Check out our livestreaming at all MOR Philippines Facebook Pages!

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Nakakaiyak, nakakakilig, nakakatawa, nakaka-in-love, Dear M.O.R.

Dear M.O.R.

A blessed afternoon sa lahat ng nakikinig at nanonood ng Dear M.O.R.

My name is Mylene, 34 years old, and I'm currently working as a Community Manager dito sa Makati City.

Napasulot ako sa inyo ngayon kasi nais ko sanang ibahagi ang kwentong pag-ibig ko sa inyo.

Malakas kasi ang paniniwala ko na maraming makakarelate sa ibabahagi ko ngayong araw.

Hayaan niyong simulan ko ang story akong ito sa pagpapakilala sa aking ex.

Nagkakilala kaming dalawa ni Daniel noong high school.

Part kasi kami ng isang mas malaking barkadahan.

Hindi to alam ng mga kabarkada namin pero dati pa lang may crush na ako dito kay Daniel.

Sadyang magaling lang ako magtago ng feelings kaya walang nakahalata.

For the longest time, pinanghawakan ko ang feelings ko para kay Daniel.

Nagbago lang naman ang lahat noong si Daniel na mismo ang umamin na matagal na rin pala siyang may gusto sa akin.

Aaminin ko na hindi na ako masyadong nagpakahard to get.

Noong nagpaalam si Daniel na manliligaw siya, pinayagan ko na siya kagad.

Ang totoo nga niyan eh, after a few months lang sinagot ko na rin siya.

Literal na for formality na lang yung panliligaw niya.

I'm proud to say na napatagal namin ni Daniel ang relationship namin kahit na nakagraduate na kami ng college.

Sadyang hindi lang kami tinadhana na magtegal.

A year after naming makagraduate, nagkahihwala nga kami ni Daniel.

It was a mutual decision.

Noong makahanap kasi kami ng kanya-kanya mga trabaho, dahan-dahan na kami nawala ng oras sa isa't isa.

In fairness naman kay Daniel, he tried to save the relationship pero wala na talaga.

Hindi na namin mabigyan ng tamang atensyon ang relationship namin.

After saying our goodbyes, Daniel and I went our separate ways.

Ilang buwan ko rin iniyakan yung paghihiwalay namin ni Daniel.

Oo, mutual yung decision and I know na it's for the best pero siyempre,

masakit pa rin na makipaghiwalay sa taong minahal mo ng sobrang tagal.

Sinubukan pa rin namin na maging civil sa isa't isa kahit na ngahiwalay na kami.

Sumasali pa rin kami sa mga usapan ng mga barkada namin pero siyempre, it's simply not the same.

Eventually, we lost contact with each other.

Hindi na rin kasi masyado naging active yung barkadahan namin.

Kanya-kanyang usap na lang pero wala yung sama-sama kami.

Honestly, sa mga nagdaang panahon, halos na kalimutan ko na nga na naging kami nitong si Daniel.

Kaso, isang balita ang babago ng lahat para sa akin.

Nag-message kasi sa akin yung isang kabarkada ko at nalaman ko nga na ikakasal na raw pala itong si Daniel.

Alam mo ba talaga ako?

Nininsan ba ay inalala mo?

Ang kwentong tayo ang bumaho.

Dilit kong kalimutan ka.

Bakit hindi ko kaya?

Nung tayo ba?

Nakikita ko ang ngiti sa iyong mga mata.

Nung tayo ba?

Ang saya nating dalawa.

Ngunit hanggang alaala.

Naalaman ba nung tayo ba?

Matatanong sa mga tala.

Ang papatak na pahuling luha.

Saan na ba ako nagbulang?

Napupuno nga ba ang buwang?

Dilit kong kalimutan ka.

Bakit hindi ko kaya?

Nung tayo ba?

Nakikita ko ang ngiti sa iyong mga mata.

Nung tayo ba?

Ang saya nating dalawa.

Ngunit hanggang alaala.

Naalaman ba nung tayo ba?

Nung tayo ba?

Nakikita ko ang ngiti sa iyong mga mata.

Nung tayo ba?

Ang saya nating dalawa.

Ngunit hanggang alaala.

Naalaman ba nung tayo ba?

Hanggang alaala.

Naalaman ba?

Nung tayo ba?

Dear M.O.R.,

Ang mga kwento ng puso mo.

Okay, just to be clear,

hindi ako nagseselos o kung anuman.

Wala namang namamagitan sa amin ni Daniel.

Kung meron man akong naramdaman,

e, gulat lang talaga.

Noong kami pa kasi ni Daniel,

madalas naming napag-uusapan

yung mga possible futures namin.

Noong kami pa kasi ni Daniel,

madalas naming napapag-usapan

yung possible future namin.

Isa nga sa mga naging topic namin

yung kung ano-anong gagawin namin

sa kasal namin.

Dami kasi namin naging plano noon.

We talked about the venue, the motive,

yung bilang ng mga invited guests namin.

Sobrang dami naming napag-usapan noon

and maski isa doon, walang natupad.

Kaya medyo nalungkot ako noong

nalaman ko na ikakasal na siya.

Nakadagdag pa nga sa mga lungkot

na naramdaman ko noon

noong nag-message na muli sa akin si Daniel.

He texted me one day,

asking for my address.

Siyempre, bilang may pagka-elusionada tayo,

iniisip ko na baka gustong

makipagkita sa akin to si Daniel.

Tinanong ko siya kung bakit

and he told me na

gusto niya akong padalan

ng invitation sa kasal niya.

Medyo napahiya ako ng konti

pero hindi ko nalang pinahalata.

I gave Daniel my address

and a few days after,

na-receive ko na nga yung invitation niya.

Pinag-isip ako talagang maigi

kung pupunta ako.

Pero dahil nga naging mini-reunion

ng kasal ni Daniel,

umatenda rin ako.

Finally nga,

dumating na rin ang araw ng kasal ni Daniel.

I really tried to act very calm

and collected sa duration ng kasal.

Ang sakit pala panoorin

yung taong minahal mo

at minamahal mo pa rin ngayon

na ikakasal na sa iba.

Lilinawin ko lang ulit ha,

yes, may feelings pa rin ako kay Daniel.

Kahit na nga ilang taon nang lumipas,

may nararamdaman pa rin

ang puso ko para sa kanya.

Ganun talagang siguro

kapag nagmahalang kayo na totoo.

Pero wala,

sadyang tinadhana na

magkahiwalay kami ni Daniel.

Tinadhana na malayo siya sa akin

para mahanap niya

ang taong para sa kanya talaga.

Ang totoo nga niyan,

hindi ko mapigilan mapangiti

habang naglalakad si Daniel

papunta sa Dambana.

After the wedding,

pagkatapos ng resepsyon,

nagkaroon kami ng pagkakataon

na makapag-usap ni Daniel.

Sinabi ko talaga sa kanya

how happy I am for him.

Kinausap ko rin yung

napakagandang asawa niya.

And I congratulated them both.

Pagkatapos nga ng araw na yun,

parang may bigat na nawala sa akin.

Ewan ko ba,

siguro may closure na naganap

that day for me.

Siguro,

nung nakita kong sobrang saya ni Daniel,

nagawa ko nang isara yung

pintu ng puso ko para sa kanya.

Patanggap ko,

nawala na talaga.

He's happy, and I'm happy for him.

He's happy, and I'm happy for him.

Oras na para ako naman nang sumaya.

Medyo weird, no?

Usually, may mga feelings na nabubuhay

sa mga ganitong senaryo.

Pero pagdating sa aming dalawa,

wala.

Mas gumaan ang loob ko knowing na

Daniel is happy.

Gumaan ang loob ko knowing na

pwede na talaga akong magmahal muli.

Ewan ko ba?

Kayo na humusga, mga kamarkada.

Hanggang dito na lang muna ang kwento ko.

Maraming salamat sa pagpili.

Sana may mga naka-relate kahit papano

dito sa kwento ko.

Muli, maraming salamat

and more power sa inyo.

Lubos na gumagalang,

Mylene.

Pagdating sa aming dalawa,

wala.

Mas gumaan ang loob ko knowing na

Daniel is happy.

Gumaan ang loob ko knowing na

pwede na talaga akong magmahal muli.

Ewan ko ba?

Kayo na humusga, mga kamarkada.

Hanggang dito na lang muna ang kwento ko.

Maraming salamat sa pagpili.

Sana may mga naka-relate kahit papano

dito sa kwento ko.

Lubos na gumagalang,

Mylene.

Sa ngiti, sa iyak.

Pero heto na,

heto na

ang huli.

Salamat sa lahat

sa pagpaparamdam

na ako'y sapat.

Pero heto na,

heto na

ang huli.

Salamat

hanggang

hanggang

sa muli.

Hanggang

sa muli.

Mahirap muli

ang mag-isa.

Pero mainam

ng tanggapin

na

ikaw ay

meron

ng iba.

O kay bilis

ng ihip

ng hangin.

Ngayon

napagtanto ko na

di mo ko kailangan.

Lalakas sana

ang tiwala

sa sarili na ito'y

panampasang.

Salamat

sa lahat.

Sa ngiti,

sa iyak.

Pero heto na,

heto na

ang huli.

Salamat

sa lahat

sa pagpaparamdam

na ako'y sapat.

Pero heto na,

heto na

ang huli.

Salamat

hanggang

hanggang

sa muli.

Hanggang

sa muli.

Hahakpang

napapalayo

sa dating tahanan.

Ako na ngayon

ay liliko at haharapin

ang katotohanan.

Tayo'y malaya na

sa isa't

isa.

Oo heto na,

heto na

ang huli.

Maninipago man,

alam kong

akong natutunan.

Ibabawal ko

lahat

ng santali.

Kaya naman,

salamat

sa lahat.

Huli ko

ng salamat.

Paalam

hanggang sa muli.

Thank you for watching!

If you like this video,

please subscribe to my channel.

See you in the next video!