BISITA NI CARMELITA (+2 Extra Stories) | Third Eye True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI ZERO

PINAMAGATAN NIYO PO YUNG KAALAMA NI TATAY

Sir Seth, ito yung sinasabi ko na ilalahad ko sa inyo sa susunod na magpadala ko ng kwento.

Umpisa na natin.

Ang anak ko na si Carmelita ay nadiagnose na merong seizure disorder.

Noong tatlong taong gulang pa lamang siya.

Kung kaya't bata pa lamang ito ay may mga nakikita na siya

at sinasabi sa amin,

akala namin na kung ano-ano.

Akala namin na mag-asawa ay dahil lamang ito sa sakit niya.

Nakakayamang isipin pero wala kasi kaming masyadong kaalaman pa noong mga panahon na yon

na hindi pala dala ng sakit ang mga nakikita niya.

Nakatira kami ngayon sa childhood house ng asawa ko.

Hinati nga lang ito sa gitna at ipinamanas sa dalawang magkapatid.

Sa kabutiang palad ay isang asawa ko.

Ako sa napamanahan pero para din hindi na makapagpasabi ng kung ano-ano ang iba niyang kapatid.

Binayara na din niya ito.

Ilalahad ko ang istilo ng bahay namin.

Pagpasok mo ng pinto ay may maliit na kulong na terrace.

Pagkanan mo naman ay nandiyan na ang sala at kainan.

Lumakad ka ng konti ay nandoon na din ang lababo at aakyat ka ng dalawang baitang.

Ito na ang aming hagdan.

Sa kanan naman, dumiretsyo ka pa ay kusina na namin at banyo.

Nangyari ang isang bagay na sinasabi ni Carmelita nung may sakit ang kanyang lola na aking ina.

Taong 2010 nun,

nastroke yung nanay ko kung kaya't ang maliit na kwarto sa taas ng aming bahay na dapat ay kwarto ni Carmelita

at ng aking noong siyam na taong gulang na si Clarita

ay ginawa na namin.

Maraming kwarto niya.

Maraming bintana ang kwarto na iyon.

Sa rapat ka ng bahagi ay mayroong bintana.

Isang gabi,

nautusan ko noon si Carmelita na isara ang bintana sa kwarto ng lola niya.

Baka lamigin iyon.

Bilang bata ay padabog na sumunod si Carmelita

at inasarpa ang kanyang lola habang patuloy na binabanggit ang mga kataganga.

Pokemon.

Ayaw kasi ni inay na binabanggit iyon dahil iba na ang pandinig niya dito.

Kung alam niyo na, alam niyo na iyon.

Bumalik si Carmelita at napansin ko na nakatuliro ito.

Hindi ko na rin tinanong kasi ang nasa isip ko nun ay baka galit lamang siya.

Nakatulog na ako noon.

Bandang alas dosi ng gabi,

nagising ako at nakita ko si Carmelita

na nakasilip sa bintana sa gilid ng kwarto namin.

Kapantay lamang iyon ang bintana sa kwarto ni inay.

Gawa ng parang hinati lang naman iyon

sa may bandang taas namin

para magkaroon ng dalawang kwarto.

Hindi ko pinansin si Carmelita noon.

Kako,

baka nakita niya lang yung pusa na inaalagaan niya sa bubong ng kapitbahay.

Pero kinabukasan noon.

Nagkwento si Carmelita

na may nakita o manos siyang

nila lang na nakatayo sa bubong ng kapitbahay namin

katapat ng kwarto ni inay.

Natakot ako noon.

Hindi para sa akin.

Kung hindi para sa ina at sa aking anak.

Nung narinig din yun ang asawa ko ay nagsabit siya at naglagay ng bawang at asin sa bintana

ng kwarto ni inay.

Pati na rin sa kwarto namin.

Mabilis kasing mabuksan ang bintana namin, Sir Seth,

kasi para lang siyang jalousy na kahoy.

Tanging lego nga lang na mga anak ko ang pangsara namin doon.

Sumunod pa ng mga gabi ay parati naming nakikita si Carmelita

na nakatingin doon.

Pero walang makasaway sa kanya kasi baka

malaman nung kung anuman na nila lang na yun

na may nakakakita si Carmelita.

At pati kami ay bantayan.

Matatakotin ako kung kaya't wala man akong magawa sa nakikita ng anak ko.

Ang ginawa ko na lamang ay

kumbaga ginawa kong dahilan ng pagkakasakit niya

para hindi din siya ganoong matakot.

Pati na rin ang kapatid niya na si Clarita.

Fast forward.

Taong 2013.

Lumipat kami sa kabilang bahay.

Yung kalahati na binili ng asawa ko sa childhood house niya.

Nabili niya rin yun.

At pinatira naman niya ang panganay na anak niya sa dati naming bahay.

Tatlo na ang kwarto dito dahil medyo maganda ang pagkakalayout ng bahay.

Ang ayaw ko lamang dito ay walang bintana ang dalawang kwarto.

Kung kaya't hindi namin pwedeng isara ang pinto.

Paribagong layout na naman ang bahay, Sir Seth.

Pagpasok mo ng pinto ay sala namin.

Kumanan ka kainan.

Diretso ay lababo na sa kaliwa ng lababo ay may pinto doon na may isang hakbang.

Pag lumabas ka doon ay lutuan.

Sa kanan ay gate na maliit na pwede ding gawing exit.

At sa kaliwa naman ang lutuan ay banyo.

Nasa labas ng pinakabahay ang banyo ng bahay namin ngayon.

Sa kanan naman ang lababo ay may bintana at katatanggap.

At katabi ng bintana ay hagdan.

Pagakit mo sa hagdan ay sa kanang pinto agad ng kwarto na malaki ang makikita mo.

Sa tabi naman noon ay ang pintuan ng kwarto ni Clarita.

Sa harap ay may dalawang malaking bintana.

Pagpasok mo sa malaking kwarto ay merong doon na hakbang paytaas.

At may pinto.

Ayon ang pangatlong kwarto na dating kwarto ni Carmelita.

Na ngayon ay ipapaliwanag ko ang dahilan.

Kung bakit siya tumigil matulog doon.

At sumama na lamang sa amin sa malaking kwarto.

Unang beses na matulog doon si Carmelita.

Iniwan niyang bukas ang pinto at bintana na nasa paanan ng kanyang kama.

Nagising ako sa pagtapik ni Carmelita sa akin na

sinasabi niyang

meron umanong nakasilip sa bintana niya na lalaki na kulay itim.

Natakot ako kung kaya't ginising ko din ang aking asawa.

Pumunta ang asawa ko sa kwarto ng aking anak.

Na nasa loob lamang din ang kwarto namin pero

nung tingnan niya ang bintana ay

wala naman siyang nakikita.

Si Carmelita ay nakakapit pa rin sa akin nun.

At sinasabi na meron umano.

Naroroon pa rin umano at nakangisi yun.

Nakatingin sa kanya.

Naalala ko pa noon na naggalit ang aking asawa kasi

pagod siya nun sa opisina.

Tapos ang buong akala niya ay niloloko lamang kami ni Carmelita.

Naawa ko noon sa anak ko gawa nang

pinabalik siya sa tulog nung papa niya sa kwartong kinatatakutan niya.

Kinabukasan ay mas napagalitan pa siya gawa nang

huwag umanong gagawing biro ang mga ganon.

Nakita ko na nilapitan ni Carmelita.

At sa dyan namang pinagaan ang loob ng kanyang ate.

Tumagal ng isang linggo pa at doon na natulog sa kwarto namin si Carmelita.

Palapit na kasi nang palapit sa kanya yung lalaking itim.

Nagalit na naman ang ama nito.

Dahil kung ano-ano na naman umano.

Ang sinasabi niya.

Tinatakot lamang umano nito ang mga kapatid niya.

Hindi na muling nagkwento.

Hindi na muling nagkwento si Carmelita.

Kahit kay Clarita na mga nakikita niya.

Basta dumating na lamang ang oras na pati ang bintana sa harap ng kwarto namin at ni Clarita.

Sinasara na niya.

Malakas ang kotob namin ni ate Laura.

Na baka nakikita pa rin niya yung lalaki pero ah.

Para hindi na siya kagalitan ng kanyang ama.

Hindi na ito nagkikwento pa.

Walang niisa sa amin ang makapagsalita nun.

Taong 2021, nakita ko na nagkikis-kis si Carmelita ng uling sa daliri niya.

Sabi niya sa akin ng walang kalaman-laman at emosyon ng mata.

Pinapagawa niya kasi sa akin eh.

Para hindi daw kayo saktan.

Doon na naman ako kinabahan.

Hinugasan ko ang kamay ni Carmelita.

Pinagalitan na huwag gagawin ang sinasabi nung lalaki na yun.

Dahil tao siya.

At yun ay maligno o inkanto mula sa mundo nila.

At hindi mula sa mundo natin.

Nagtanong ako sa pinsan ko na may konting kaalaman nun.

At sinabi niya na mag-insenso daw ako kada biyernes ng gabi.

Kung kaya't ginawa ko yun.

Sabi sa akin ni Carmelita.

Naging mabisa din naman daw yun dahil umaalis sumano ito pero ah.

Hindi pa rin pala nagtatagal Sir Seth.

Nilabas ko na lahat ng santo na meron ako pati na din yung litrato ng Panginoon.

Kung kaya't hindi ko alam kung papano sila nakakapasok sa pamamahay ko nun.

Isang araw, habang naglilinis si Carmelita sa taas ay nakita niya ang DI namin.

Inabot niya sa akin at sabi niya.

Mama, baka makatulong kay ate.

Eh, ilawan natin.

Ginawa ko nga ito at nagulat na lamang ako isang araw.

Nakatitig si Carmelita sa bukas ng pintu ng lutuan namin.

Sabi niya.

Ayoko.

Bakit ka ba nandito?

Bakit ko papatayin yung ilaw?

Sabay lingon niya sa akin at sabi na.

Mama,

tamo.

Sabi sa akin, patayin ko daw yung DI para makapasok siya.

Nasa silaw daw kasi.

Siya sa ilaw nung DI eh.

Napangiti ako noon kasi nagagawa ng labanan ng anak ko ang inuutos doon.

Simula noon ay araw-araw na akong nagro-rosaryo.

Nagpasalamat sa Diyos na nagagawa ng labanan ng anak ko yun.

Isang araw, nakumpleto kaming lahat sa sala at nagkikwentuan.

Tinanong siya ni Sandro kung anong itsura ng nakikita niya dati.

Sagot naman niya.

Lalaki,

maitim,

mabalahibo,

matangkad na halos,

abot na rin sa pintuan ng tangkad noon.

Pula ang mga mata at maitimang ipin.

Kapag namamatay umano ang DI,

o kaya naman ay napupundi ang ilaw nito,

nakakalapit at nakakapasok umano ang nilalang na ito sa bahay namin.

Meron pang ang araw na tinabihan,

siya nito habang naghuhugas ng pinggan.

At nagulat ako nang sabihin niya na

mali ang patayin

ang sariling kasalanan nito sa Diyos.

Umalis ka sa pamamahay namin

dahil lahat kami dito ay nagmamahal sa Diyos.

Sabi pa ni Carmelita noon.

Nagulat naman ako nung umimik si Clarita at sinabi na

nasan ba siya ate?

Eh,

sumagot naman siya na

nandito sa kanan ko.

Lumapit si Clarita at pumesto sa kanan niya.

Sa kanya kinuwento ang ate niya at nagtawanan sila.

Maya-maya ay umimik na naman si Carmelita na

Mama oh,

saksakin ko daw si Clarita kasi nangingialam daw.

Sa totoo lang,

natakot ako para kay Clarita pero

nung tingnan ko siyang walang bayad ng takot,

parang dalit pa ito sa panggugulo nung nilalang na yun sa kapatid niya.

Si Sandro naman ay tumayo at sumama naman sa mga ate niya.

Nakakatuwa gawa ng hindi nila pinapabayaan yung kapatid nila pero

siyempre,

natatakot pa rin ako para sa mga anak ko.

Lalo na para sa dalawa na hindi nakakakita doon sa elementong yun.

Sir Seth,

gusto ko lang pong magtanong sa mga tagapakinig natin dyan.

Kung anong magandang gawin kay Carmelita.

Nais ko sana na ipasara ang kanyang third eye,

kaso hindi ko alam kung saan.

Naguumpisa na rin kasing matakot si Sandro,

lalo na ngayon na wala na si Clarita sa bahay namin dahil nasa ibang lugar na siya.

Minsan ay naiiwan siyang mag-isa

at dahil alam na niya ang itsura ng nakikita ng ate niya,

pumapasok na rin sa isip niya na baka

makita niya ito.

Kung meron man po kayo na suggestion,

makikikomment na lamang po sa comment section.

Babasahin at aabangan n'yon

ng aking mga anak.

Maraming salamat po.

Ang kwentong ito ay nangyari nung high school pa lamang ako.

Meron akong kaibigan na kapitbahay namin

na itago mo na lamang sa pangalang Jelly.

Nung high school pa lamang ako ay marami na akong karanasan

at isa sa hindi ko makakalimutan

ay doon sa bahay ng aking kaibigan.

Yung kaibigan ko na iyon ay halos kinakapatid ko na.

Lagi akong nasa kanila.

Malaki up and down ang bahay nila.

Malaki ang kusina.

Ang nanay at tatay niya sa taas natutulog nun.

Ang kaibigan ko na ito ay tago na lamang natin sa pangalang Jen.

Nasa ibaba yung kwarto niya.

Nasa likod ng lutuan.

Kumbaga dadaanan mo muna ang kusina at lutuan nila

bago ang kwarto niya.

Itong bahay nila na ito marami talagang nagpaparamdam.

Ang nanay at tatay ng aking kaibigan ay

nagpaalam sa amin na aalis sila saglit dahil may bibilin lamang ito.

Gabi ito nun nangyari iyon.

Habang abala kami sa panunood

ang kaibigan ko ay nagpaalam na pupunta sa kanyang kwarto para magplansya ng kanyang uniform.

Agad naman akong tumango.

Habang nanonood ako ay may nararamdaman na ako na may sumisilip sa kusina nila nun.

Kaya agad ko naman itong tinawag.

Dahil ang akala ko ay kaibigan ko lamang ito.

Na binibiro lamang ako nun.

Nang hindi ito kumibo ay hindi ko na lamang ito pinansin.

Bumalik na ako sa aking pinapanood.

Habang nanonood ako ay biglang lumabas ang aking kaibigan.

Tinawag ko pa ito at ang sabi ko,

Jen, tapos ka na ba sa pagpaplansya mo?

Hindi ito kumibo.

Agad itong lumabas ng pinto hanggang sa gate kaya sinundan ko ito.

Nang nasa bandang gate na,

nawala ito bigla kaya sumigaw ako nang sumigaw nun.

Jen!

Jen!

Laking gulat ko nang biglang may bumukas ng bintana sa kwarto ng kaibigan ko.

Ang bintana ng kaibigan ko ay tapat lamang ng gate nila kaya sinabi ko sa kanya na,

Bakit ka nandyan? Diba lumabas ka?

Sagot ng kaibigan ko,

Hindi, ang ito lamang ako eh. Nag-aayos ako ng gamit ko at nagpaplansya.

Nang sabihin ko sa kanya na,

Sinundan kita hanggang gate eh.

Hindi ko na tinuloy at agad akong pumasok sa bahay nila.

Tumakbo sa kwarto niya at nilak namin ang pintu nun.

Hinintay naming dumating ang kanyang mga magulang.

Habang hinahantay namin yung mga magulang niya ay ikinuwento ko sa kanya yung buong pangyari.

Nagulat at natakot siya habang kinikwento.

May naririnig pa rin kaming parang may naglalakad sa may hagdan.

Sobrang natakot kami nun.

Nawala na lamang ang takot namin na yun nang dumating na ang kanyang nanay at tatay.

At kinuwento namin kung ano ang nangyari.

Pero hindi ito naniwala dahil baka daw guni-guni lamang namin yun.

Hanggang ngayon, sa tuwing naaalala ko talaga ito,

kinikilabutan ako.

Magandang araw sa iyo Sir Seth at sa lahat ng tagapakinig niyo.

Matagal na akong suking tagapakinig sa iyo at ang bisis ko.

Gusto ko lang sanang ibahagi ang nangyari sakin at sa mga kasama ko sa barko nung kadete pa lamang ako.

Tawagin mo na lamang ako sa pangalang Tata.

Isang engine kadet na taga Cebu.

Nakasakay sa isang Roro passenger vessel dito sa Pilipinas.

Ang nangyaring ito, nagsimula nung isang dilubyo ang nangyari sa Cagayan de Oro.

December 16, 2011.

Hindi ko makalimutan yun.

Gabi, Christmas party namin sa barko.

Dahil sa lakas ng hangin ay naputol ang mga lubid na nakatali sa pier at nabunggu namin ang isa pang barko.

Kaya naman dali-dali kaming bumaba sa engine room para sa isang emergency maneuver at umalis sa pier.

Paikot-ikot lamang kami dahil hindi kami pwedeng umalis ng Cagayan kasi wala pa kaming karga at kailangan pa namin bumalik sa pier nun.

Alas 4 ng madaling araw. Medyo madilim pa.

Isang tao ang nakita naming palutang-lutang at humihingi ng tulong kaya hindi nagdalawang isip ang kapitan namin at tinulungan nun.

Nung sumikat ng araw ay doon namin nakita ang isa.

Ang nangyari sa Cagayan.

Ang daming tao.

Mga hayop at mga kagamitan ang nagkalat sa dagat.

Maraming patay na tao at hayop.

Tinulungan at sinagip namin ang mga taong nanghihingi ng tulong at kinuha ang mga taong wala ng buhay.

Nung wala na kaming makita ang mga tao sa dagat, bumalik kami sa pier na dinaungan namin.

Sinalubong kami ng mga media, ambulansya at mga military truck para kunin ang mga nasagip namin.

Dito na magsisimula ang mga pangyayaring hindi namin maintindihan sa my engine room.

Nagsimula ng isang umaga.

Grabe ang trabaho namin nung umaga na iyon kasi 20 na drum ng lube oil ang kailangan namin isalin sa tanke ng mano-mano.

Kaya nung matapos namin ng trabaho, bagsak ang katawan ko at nakaidlip sa likod ng panel board.

Habang nakaidlip, hindi ko akalain na darating ang opisyal ko kaya't dalidali akong tumayo.

Pero laking gulat ko, Sir Seth, kasi ang akala kong nakatayo ako, hindi pala.

Kasi nakita ko ang katawan ko na mahimbing na natutulog kung saan ako nakapuesto.

Sa madaling salita, humiwalay ako sa sarili kong katawan.

Nakabalik lang ako nung maramdaman ko na tumigas na ang katawan ko.

Hindi ako makakilos kaya nagpursigya kong ikilos ang paako hanggang sa naigalaw ko iyon.

Pangalawang pangyayari, sa engine room pa rin.

Underway kami noon papuntang Batangas at ang duty ko, 12-4.

Ang naka-duty ay isang opisyal, isang oiler at tatlo kaming kadete.

Tawagin na lamang natin ang kasama kong kadete na si Waray at si Lakay.

Si Waray ang nakatoka sa mga tagas na fuel at si Lakay naman ang nagre-reading sa mga pressure.

At ako naman ang nagbabantay sa boiler namin. Lagi kasing naglolo ko iyon.

Nang malapit na kaming matapos sa duty namin ay pumunta ako sa control room, kung saan doon naka-duty ang opisyal namin.

Tatlo kaming naroroon sa control room.

Ang opisyal namin si Lakay at ako.

Ang oiler at si Waray ay nag-final roving muna bago kami umalis noon.

Ang nangyari, nasa loob kami ng control room ay biglang may isang babae ang sumigaw.

Nang tatlong beses noon.

Sa loob mismo.

At rinig na rinig naming tatlo ang sigaw.

Napatayo kami at nabigla.

Tinignan namin ang buong control room.

Pero walang ibang tao kundi kami lamang noon.

Tinignan din ang opisyal namin gawa ng baka cellphone lang iyon pero walang ni isa sa amin ang nagdala ng cellphone noon.

Si Waray hindi naniniwala sa kwento namin at pinagpilit niya na guni-guni lamang namin iyon.

Hanggang sa isang gabi.

Duty ulit namin.

Simrotation.

Si Waray, si Waray pa rin ang nakatoka na kumuha sa tagas na fuel.

Nagtaka ako gawa ng si Waray na matapang ay nagtatakbo patungo sa akin at namungudla.

Tinanong ko siya kung ano ang nangyari sabi niya habang kinukuha niya umano ang mga balde.

May isang balde na nakatayo ang hahawakan sana niya.

Akma na sana niyang kukunin ito.

Nang bigla na lamang natumba iyon.

Pero laking gulat niya nang kunin na sana niya ulit ay bigla itong tumayo.

At doon siya napatakbo.

Hindi lamang kami ang nakaramdam noon.

Pati ang ibang duty.

May iba nang naramdaman sa engine room.

May biglang kumakalabit sa kanila habang nagduduty noon.

At minsan pa nga ang oiler sa ibang duty ay

nag-selfie sa entrance ng engine room.

Nagulat siya na parang may taong yumakap sa likod niya.

Tinignan niya yung litrato.

At laking gulat niya nang makita ang dalawang kamay na nakahawak malapit sa kanyang laeg noon.

Napatakbo siya sa kabina niya at maluwalo ang ipinakita sa amin ng litrato.

At naikwento rin niya na minsan nag-roving siya malapit sa auxiliary engine.

Ay kitang kita niya ang dalawang paa na walang katawan ang naglalakad.

Kinumpirma ko naman ito gawa nang nakita ko rin ito nang minsang napadaan ako dito.

Akala ko nga ako lang ang nakakakita noon kaya hindi ako nagsalita sa mga kasama ko.

Hanggang natapos ko na rin ang pagiging kadete ko.

Bumabaan na rin ako.

Marami na ang nangyari sa barkong yon na hindi ko na alam.

Simula nang bumaba ako.

Hanggang sa pati ang makina ay lagi na lamang namamatay o tumirik.

At nabalitaan ko na lamang na sumadsad na ang barko at hindi na naagapan pa.

Ngayon wala nang barkong yon.

Ipinagbili na ng may-ari para ma-junk na.

Hanggang ngayon Sir Seth ay makikita niyo pa ang actual footage namin sa barko noong nangyari ang insidente sa Cagayan.

Nasa YouTube pa.

Hindi masyadong nakakatakot pero gusto ko lamang itong ibahagi.

Dahil malapit na ang anibarsaryo.

Kung saan nagsimula ang lahat.

Thank you for watching!

Subscribe for more videos!

Maraming maraming salamat mga kagiliw sa paikinigmat.

Ako naman tayo sa shoutout request.

Shoutout sa mga member natin.

Sa mga nag-renew at mga bago.

Salamat po sa mga bago.

Elaine Pitil.

Roberto Gonzalez.

Hatisay.

JP Rivera.

Kay Chesty Abalos.

And Mark De La Cruz.

Happy 1 month.

Eme bumatay.

Happy 2nd month.

Zeon.

Happy 3rd.

Elma Kumaki.

Happy 5th.

Steph La Chica.

Happy 6th.

Gemalyn Custudio.

Happy 7th.

U2DL.

And Demi Villarga.

Happy 8th.

Maribel Lobrigo.

Mirna Cabalonga.

Joel Arms.

Happy 9th.

Krista Jane.

1, 2, 3.

And Marifela Baldemora.

Happy 10th.

Ana 23.

Happy 11th.

Caleb Bautista.

Happy 12th.

Thomas John Gulisaw.

Happy 14th.

Praise the Lord God Jesus.

Happy 15th.

Shin.

Happy 17th.

Richmar Yordan.

Babylyn Permintila.

Miriam Pilaes.

Happy 18th.

Win 93.

Happy 19th.

Annalyn Estariaga.

And Daphne Lineis.

Happy 20th.

Polis Hype Mooks TV.

And Lothiana Amor.

Happy 21st.

Monique.

And Irene Dutimas.

Happy 22nd.

Gaspunay.

Happy 24th.

Annalyn Cabunillas.

Happy 26th.

Maria Andrea Lusto-Bianosa.

And Maya Acera.

Happy 29th.

Dian 17.

Happy 31st.

Dens Densho.

Happy 32nd.

Mr.

And Mrs.

Channel.

Widmart Soriano.

And Rigan Simon.

Happy 34th.

Dian 17.

Annalyn Almera.

And Happy 37th.

Ania.

Happy Weekend po.

Happy Weekend po.