00:57.0
Magiging sa iyong personal YouTube na Papadudod Family.
01:03.1
Itago mo na lamang ako sa pangalan na Sabrina.
01:08.1
Ang nakakatakot na experience kong ito ay nangyari noong ako ay 17 years old pa lamang
01:13.4
sa aking unang trabaho bilang isang kasambahay.
01:18.5
Hindi mayaman ang pamilyang aking pinagmulaan.
01:21.2
Ang totoo niyan ay masasabi kong mahirap pa kami sa dagadate.
01:24.7
Anim kaming magkakapatid at ako ang panganay ng time na iyon.
01:31.2
Ay halos sobrang babata pa ng iba kong mga kapatid.
01:36.5
Ang nanay ko ay plain housewife kasi sa dami namin ay kailangan talaga na palagi siyang nasa bahay para maalagaan kaming mga anak niya.
01:46.0
Lalo na yung maliliit pa.
01:48.7
Si tatay naman ay pa ekstra ekstra lamang sa trabaho.
01:52.4
Minsan ay nagkakarpentero siya.
01:54.7
Nagko-construction worker o kaya naman ay nag-aayos ng kung anumang sira sa mga bahay.
02:03.2
Kung anong pwedeng pagkakitaan na marangal ay ginagawa niya para lamang makaraos kami sa araw-araw.
02:10.5
Pero hindi naman palagi ay meron siyang trabaho.
02:14.4
At sa mga ganong panahon ay talagang may mga araw na isa o dalawang beses lamang kaming kumakain sa isang araw.
02:22.9
Minsan pa nga ay hindi ako nakakapasok sa school kasi bukod sa wala na akong baon ay wala pa akong almusal.
02:31.7
May isang beses kasi na pinilit kong pumasok ng walang baon at walang almusal tapos nang himatay ako sa school.
02:39.7
Ayoko nang maulit yun kaya kapag ganon ang sitwasyon ay hindi na ako pumapasok sa school papadudot.
02:45.8
Medyo natakot din ako dati na baka hindi ako makatapos ng high school dahil sa hirap ng buhay namin.
02:53.5
Pero sa awa naman ng Diyos ay nagawa naman akong pagtapusin ni nanay at tatay kahit sobrang hirap ng aming buhay.
03:02.3
Kaya lang ay sinabi na nila sa akin na hindi nila kaya na mag-college ako.
03:08.2
Kung gusto ko raw magpatuloy sa college ay magtrabaho muna ako at mag-ipon saka ako mag-aral ulit.
03:16.1
Wala naman daw edad ang pag-aaral.
03:19.3
Kahit kailan ay pwede ko yung ipagpatuloy.
03:23.5
Pero alam ko na hindi na yun mangyayari pa.
03:27.2
Alam ko na kapag nagtrabaho ako ay wala rin akong maiipon kasi kailangan kong tumulong sa pamilya ko.
03:34.5
May mga kapatid pa akong nag-aaral at maliliit.
03:38.5
Kaya ang nasa utak ko kapag nakapagtrabaho ako ay gagawin ko ang lahat para makatulong sa kanila.
03:45.6
Nakita ko kung gaano para kahirap kay tatay.
03:51.0
Na maibigay ang pangangailangan.
03:52.9
Kailangan namin kaya kapag nagkaroon ako ng pagkakataon ay tutulungan ko siya.
03:57.5
Yun ang pinangako ko sa aking sarili, Papa Dudut.
04:01.6
Pagkatapos ko ng high school ay nasa bahay lamang ako ng mahigit isang taon.
04:07.3
Tumutulong ako sa mga gawaing bahay lalo na sa pag-aalaga ng mga kapatid ko.
04:13.2
Nagkaroon na rin si nanay ng time para tumanggap ng labada kasi palagi akong nasa bahay lang.
04:19.3
Hanggang sa nabigyan ako ng chance na makapagtrabaho.
04:22.9
Isang kaibigan ni nanay ang lumapit sa kanya at inalok siya ng trabaho na maging isang kasambahay.
04:29.6
Bale yung location ng trabaho ay hindi naman ganong kalayo kaya pwede siyang mag-uwi ang tuwing linggo kasi yun ang rest day niya.
04:37.6
Gusto sanang tanggapin ni nanay ang trabaho na yun pero wala pang isang taon yung bunsukong kapatid at bine breast feeding pa siya ni nanay.
04:46.3
Kaya ang naisip ni nanay ay ako na lamang ang tumanggap ng trabaho na yun, Papa Dudut.
04:50.9
Habang kausap ni nanay yung kaibigan niya, ay tinawag niya ako at ipinakilala sa kausap niya.
04:57.9
Ang sabi ni nanay ay magaling at marunong ako sa mga gawaing bahay.
05:02.9
Bata pa lang kasi ay tinuruhan niya ako ng mga ganong gawain kaya totoo naman na maalam ako, Papa Dudut.
05:09.9
Baka naman tamadyang si Sabrina.
05:12.9
Dalawa lang sila ng kasambahay doon kaya dalawa lang silang maghahati sa mga gawain, sabi ng kausap ni nanay.
05:19.9
Ako na nagsasabi sa iyo, masipag itong si Sabrina. Marunong din siyang magluto.
05:26.9
Sa paglalaban naman, kung washing machine ay matuturoan naman yan. Matalino yan.
05:33.9
Sayang nga't hindi nakapagpatuloy sa college kasi kapos na kami. Tugo ni nanay.
05:39.9
Habang naguusap si nanay at yung kakilala niya ay nakikinig lamang ako sa kanila.
05:45.9
Ang totoo ay medyo nashashok ako ng sandaling yun.
05:48.9
O gusto ko magkaroon ng trabaho pero parang nang nasa harapan ko ng opportunity ay parang naramdaman kong hindi pala ako handa.
05:57.9
Nakumbinsin naman ni nanay yung kakilala niya na ako na lang ang ipasok na kasambahay sa pamilyang iyon.
06:03.9
Pagkaalis ng kausap ni nanay ay sinabi ni nanay sa akin na maganda raw at magkakaroon ako ng trabaho.
06:10.9
Pinayuhan niya ako na sipagan ko at baka matuwa ang amo ko sa akin at dagdaga ng aking sahot.
06:17.9
Sinabi ko kay nanay na parang hindi ko pa kayang magtrabaho.
06:21.9
Ani ay huwag ko raw sayangin ang pagkakataon na iyon para kumita ako ng pera at makapag-ipon.
06:27.9
Hindi naman daw habang buhay akong magtatrabaho doon. Parang panimula lamang iyon.
06:33.9
Baka rin daw matuwa sa akin ang mga amo ko at pag-aralin pa ako.
06:38.9
Ang isipin ko raw ay ang magagandang bagay na pwedeng mangyari sa akin doon.
06:43.9
Pwede rin naman daw akong umuwi doon sa amin.
06:46.9
Isang beses sa isang linggo. Kasi hindi iyon kalayuan sa aming bahay.
06:51.9
Isang sakay lang siya ng jeep papadudut.
06:54.9
Dahil sa mga sinabi sa akin ni nanay ay nakumbinsin niya ako na tumuloy sa pagiging kasambahay kahit pa kinakabahan talaga ako.
07:04.9
Inisip ko na chance ko na iyon para makatulong sa aking pamilya.
07:08.9
Iyon naman talaga ang gusto ko.
07:10.9
Tama rin si nanay na baka swertehin ako sa trabaho na iyon.
07:13.9
Kaya sinabi ko na tutuloy na ako.
07:15.9
Pinaglalabanan ko ang kaba at takot ko nang isinama na ako ng kakilala ni nanay si Ate Ronna sa bahay ng pamilya kung saan ako magtatrabaho.
07:25.9
Nakilala ko na rin doon ang mag-asawang amo ko na sina Ate Irene at Kuya Marlon.
07:30.9
Meron silang dalawang anak na parehas dalaga na at nasa college.
07:36.9
Si Andrea at Pearl.
07:38.9
At isa pa nilang kasambahay na si Ate Beth na siguro ay nasa 30 years old na ng panahon na iyon.
07:45.9
Lahat naman sila ay mukhang mabait.
07:48.9
May mga itinanong si Ate Irene sa akin kung kaya ko ba ang ganito at ganyan.
07:53.9
Sinabi ko naman na kaya ko at bata pa lamang ako ay sinasanay na ako ng nanay ko sa mga gawaing bahay.
08:00.9
Pero sinabi ko sa kanila na iyon ang unang beses kong magtatrabaho kaya sana ay magabayan pa rin nila ako.
08:08.9
Lalo na ni Ate Beth.
08:10.9
Ako ang bahala sa iyo Sabrina.
08:13.9
Basta magtutulungan tayo.
08:14.9
Basta magtutulungan tayong dalawa.
08:16.9
Sabi ni Ate Beth sa akin.
08:18.9
Saka huwag kang mag-alala kasi.
08:21.9
Mababait naman kami.
08:23.9
Kapag may kailangan ka ay huwag kang mahihiyang magsabi lalo na sa akin ha.
08:28.9
Ang turan pa ni Ate Irene.
08:30.9
Sa mga sinabi nila sa akin ay naramdaman ko na mababait talaga silang lahat Papa Dudut.
08:36.9
At wala akong magiging pagsisisi sa pagtatrabaho ko doon.
08:40.9
Nang tanggapin na ako ni Ate Irene ay sinabi niya.
08:42.9
At wala akong magiging pagsisisi sa pagtatrabaho ko doon.
08:43.9
Nang tanggapin na ako ni Ate Irene ay sinabi niya.
08:44.9
Na pwede na akong magsimula sa darating na Monday.
08:47.9
Umuwi muna ako sa bahay namin at sinabi ko sa nanay ko na natanggap na ako.
08:52.9
Masayang masaya si nanay ng araw na iyon.
08:55.9
Sinabi ko rin na mukhang mababait ang magiging amo ko kaya naging kampante na rin sila.
09:02.9
Hindi rin kasi maalis sa isipan namin na baka masama ang ugali ng mga magiging amo ko.
09:07.9
Pero mabuti na lamang at hindi naman ganon Papa Dudut.
09:11.9
Hindi ko naman naisip na magiging pagsisisi sa pagtatrabaho ko doon.
09:12.9
Hindi ko naman naisip na malalayo ako sa pamilya ko.
09:15.9
Kasi may isang araw akong rest day at pwede akong umuwi sa amin.
09:20.9
Every Sunday yon, umaga pa lamang ay nagpupunta na ako sa bahay ni na Ate Irene.
09:25.9
Si Ate Beth lamang ang naaabutan ko doon.
09:28.9
Kasi nasa trabaho ang mag-asawa naming amo at ang mga anak nila ay nasa school.
09:34.9
Dinala ako ni Ate Beth sa magiging kwarto ko na nasa ibaba ng bahay.
09:39.9
Bali dalawang floors pala ang bahay na yon Papa Dudut.
09:42.9
Apatang kwarto sa itas kasama ko sa kwarto si Ate Beth.
09:46.9
Meron noong isang double deck bed.
09:49.9
Dati raw ay kasama niya roon yung kasambahay na pinalitan ko.
09:53.9
Kaya lang ay mag-aaral na raw yon. Kaya nag-resign na.
09:57.9
May mga iba pang bagay na sinabi si Ate Beth sa akin kagaya ng libre ang toiletries doon.
10:04.9
Kung ano raw ang makikita sa banyo ay gamitin ko.
10:07.9
Huwag daw akong mahihiya na kumuha ng pagkain at hindi mahigpit sa ganon ang mga araw.
10:10.9
Huwag daw akong mahihiya na kumuha ng pagkain at hindi mahigpit sa ganon ang mga araw.
10:11.9
Huwag daw akong mahihiya na kumuha ng pagkain at hindi mahigpit sa ganon ang mga araw.
10:13.9
Maglilimang taon na ako dito at hindi naman ako tatagal ng ganito dito kung hindi mababait si Ate Irene.
10:20.9
Basta naging masipag ka lang at honest.
10:23.9
Yun talagang gusto nila eh, ang sabi ni Ate Beth.
10:27.9
Yun din po ang first impression ko sa kanila.
10:30.9
Saka sa'yo na rin ate.
10:32.9
Lahat kayo ay mabait dito.
10:35.9
Naku, nambola ka pa.
10:37.9
Iiiwan na muna kita rito ha at nagluluto kasi ako.
10:39.9
Iiiwan na muna kita rito ha at nagluluto kasi ako.
10:40.9
Ayusin muna mga gamit mo doon sa aparador tapos kumuha ka ng mga gagamitin mo sa pagtulog doon sa kwarto sa itaas.
10:48.9
Yung pinakadulong pinto, ikaw na ang bahala at baka masunog ang niluluto ko.
10:53.9
Ang sabi ni Ate Beth.
10:55.9
Sige ate, maraming salamat. Nakangiti kong sabi.
10:59.9
Kapag may kailangan ka o tanong, sabihin mo sakin.
11:02.9
Huwag kang mahihiya ha. Paalala pa ni Ate Beth.
11:06.9
Nang umalis na si Ate Beth sa maid's room,
11:09.9
at ako na lamang ang mag-isa roon,
11:12.9
ay inayos ko na ang mga gamit ko sa nag-iisang cabinet na nandon.
11:17.9
Bala yung left side ang sa akin kasi yon ang mga walang nakalagay na mga gamit at damit.
11:24.9
Pagkatapos ay saka ako nagpunta sa second floor para kumuha ng mga gagamitin ko sa pagtulog.
11:30.9
Namangha ako sa ganda ng bahay na yon, Papa Dudut.
11:34.9
Napakaraming beses na malaki yon sa bahay namin.
11:37.9
Yung maid's quarter nga ay halos kasing laki na ng bahay namin.
11:41.9
Pagdating ko sa kwarto kung saan nakalagay ang mga gamit sa pagtulog ay nalaman ko na parang stockroom pala yon.
11:48.9
Hindi ko alam kung nasaan ang hinahanap ko kaya iniisa-isa ko ang mga kahonan na roon.
11:53.9
Pero nakita ko mga unan at kumot sa isang aparador na nasa sulok.
11:58.9
Kumuha ko ng dalawang unan at isang makapal na kumot.
12:02.9
Nakita ko kasi na merong aircon sa kwarto namin
12:05.9
kaya baka lamigin ako.
12:07.9
Mas mabuti na yung makapal na kumot ang aking gamitin.
12:11.9
Pagbalik ko sa maid's room ay inayos ko na ang unan at kumot sa aking higaan.
12:16.9
Sa itaas ng double deck, ako nakapuesto.
12:20.9
Mas gusto ko sana sa ibaba pero dahil na una na roon si Ate Beth ay wala akong choice kundi doon sa itaas.
12:28.9
Habang inaayos ko ang aking higaan ay may kakaiba akong naramdaman.
12:33.9
Yung parang merong nakatingin sa akin.
12:34.9
Kaya napatingin ako sa nakabukas na pinto pero wala akong nakitang tao doon.
12:41.9
Palabas na ako ng kwarto para tanungin si Ate Beth kung ano ang gagawin ko nang biglang bumigat ang aking pakiramdam.
12:48.9
Yung bigla ko nahirapang huminga at bumilis ang tibok ng aking puso.
12:52.9
Napatanong tuloy ako sa sarili ko kung ano nga ba yun.
12:56.9
Nang lumabas na ako ng kwarto ay nawala rin kaagad yung pakiramdam ko na yun.
13:01.9
Pinuntahan ko na si Ate Beth sa kusina.
13:04.9
Ay wala naman na kailangang gawin.
13:07.9
Hintayin ko na lang daw na matapos siyang magluto tapos ay kakain na kaming dalawa.
13:13.9
Bago raw ako makarating doon ay nakapaglinis na siya ng bahay.
13:18.9
Ganon daw talaga araw-araw doon.
13:20.9
Lalo na kapag wala na mga amo namin.
13:23.9
Kaya masaya raw siya na meron na ulit siyang kasama na kasambahay.
13:27.9
Kasi may kasabay na siyang kumain.
13:30.9
Malungkot daw kasing kumain kapag mag-isa.
13:32.9
Tapos ay sobrang tayo.
13:33.9
Tapos ay sobrang tahimik pa ng buong bahay kapag siya lamang ang naroon.
13:38.9
Totoo ang sinasabing niyo ni Ate Beth.
13:40.9
Kahit nga dalawa na lamang kami ay sobrang tahimik ng bahay na yon papadudut.
13:45.9
Hindi ako sanay sa ganon kasi bahay namin ay palaging maingay dahil madalas mag-away ang iba kong kapatid.
13:53.9
O kaya naman ay halos oras-oras na umiiyak ang bunso kong kapatid.
13:58.9
Sinasabayan pa ng pagbubunga nga ng nanay namin kapag pasaway kami.
14:02.9
Naging okay naman ang unang linggo ko sa pagtatrabaho doon.
14:06.9
Hindi masyadong mabigat ang magtrabaho lalo na tinutulungan at ginag-guide ako ni Ate Beth.
14:13.9
Mababait din ang mga amo ko at hindi sila yung kagaya ng mayayamang tao sa soap opera na masungit at nang aapi ng mga kasambahay.
14:23.9
Sobrang layo. Hindi na Ate Irene sa ganon.
14:27.9
Nakausap ko pa nga si Ate Irene at tinanong niya kung bakit hindi ako.
14:31.9
Kung bakit hindi na ako nag-college.
14:33.9
Sayang daw at bata pa ako.
14:36.9
Marami pa ang pwedeng mangyari sa buhay ko.
14:39.9
Sabi ko ay dahil yun sa hindi na kaya ng mga magulang ko.
14:43.9
Ang sabi ni Ate Irene ay ayusin ko raw ang trabaho ko at kapag natuwa sila ay baka pag-aralin nila ako kahit 2-year course sa college.
14:52.9
Mas maganda raw kasi na meron akong natapos.
14:55.9
Pagsapit ng Sunday ay umuwi na ako sa amin.
14:58.9
Rest day ko kasi tapos si Ate Beth na natapos.
15:00.9
Si Ate Beth naman ay tuwing Sabado.
15:03.9
O kumusta ka naman doon anak?
15:06.9
Okay na okay Nay. Sobrang babait po ng mga amo ko lalo na si Ate Irene.
15:13.9
Mabuti kung ganon. Talagang hindi ako nagkamali na ikaw ang ipapasok ko doon.
15:18.9
Kaya mo naman ba ang mga trabaho doon?
15:22.9
Kaya ko Nay. Huwag po kayong mag-alala sakin.
15:27.9
Oo nga pala anak.
15:29.9
Pwede bang sa una mong sweldo ay bigyan mo ako?
15:32.9
Naniningil na kasi si Bertha sa utang natin sa kanya.
15:36.9
Nagagalit na kasi ang tagal na ay hindi pa ako nagbabayad.
15:40.9
Malungkot na wika ni Nanay.
15:43.9
Sige po sabihin ko kay Ate Bertha.
15:46.9
Sa susunod na buwan ay magbabayad na tayo sa kanya.
15:49.9
Nakangiti kong wika.
15:51.9
Doon ko naisip na tama lang na tinanggap ko ang trabaho na yon Papa Dudot.
15:56.9
Yan na kasi ang chance ko para makatulong ako.
15:58.9
Para makatulong sa aking pamilya lalo na sa pinansyal.
16:02.9
Alam ko na kahit papaano ay makakatulong ang trabaho ko na yon sa aming lahat.
16:07.9
Napakabilis lang ng isang araw at bumalik na ako sa bahay ni na Ate Irene para magtrabaho ulit.
16:15.9
Medyo nasasanay na ako sa mga ginagawa ko doon Papa Dudot.
16:19.9
Naging palagay na rin ang loob ko kay Ate Beth kahit pa sobrang magkalayo ang aming edad.
16:25.9
Wala pa rin kasing asawa si Ate Beth.
16:27.9
Kaya kung minsan ay nagkwekwentuhan kami tungkol sa mga crush namin.
16:32.9
Crush kasi ni Ate Beth yung anak ng kapitbahay namin doon.
16:36.9
Kapag daw yon ang napangasawa niya ay sigurado siya na makakaaho na siya sa kahirapan.
16:42.9
Magbubuhay reyna na raw siya kasi mayaman yon.
16:45.9
Isa rin sa nagustuhan kong ugali ni Ate Beth ay ang pagiging mapagbiro niya.
16:50.9
Talagang tawa ako ng tawa sa mga hirit niya.
16:54.9
Ang buong akala ko ay tuloy-tuloy na ito.
16:56.9
Ay tuloy-tuloy na magiging maayos ang pagtatrabaho at pagtira ko sa bahay ni Ate Irene.
17:01.9
Pero lahat ay nagbago.
17:04.9
Nang unti-unting may kababalaghan akong naranasan sa bahay na yon.
17:08.9
Lagpas isang buwan na ako na nagtatrabaho kina Ate Irene.
17:13.9
Nang magsimula ang lahat Papa Dudot.
17:16.9
Sabado ng araw na yon, day off ni Ate Beth.
17:20.9
Kaya kulang ang naroon.
17:22.9
Tuwing Friday kami naglalaba.
17:24.9
Kaya sa Sabado ay nagtitiklop ako ng mga damit na natuyo na.
17:27.9
Ang kasama ko lang sa bahay ay ang dalawang anak ni na Ate Irene.
17:32.9
Si na Ate Irene at Kuya Marlon ay may pinuntahan.
17:36.9
Nasa sala ako noon at doon ako nagtitiklop ng mga damit habang nanonood ng TV.
17:42.9
Yung mga anak ni na Ate Irene ay nasa kanika nilang kwarto.
17:46.9
Maaga pa lamang noon habang abala ako sa aking ginagawa.
17:50.9
Ay may nanalig akong sumisipol.
17:52.9
Pero sobrang hinan ako.
17:53.9
May tono yung sipol.
17:57.9
Pero hindi ko alam kung anong kanta yon.
17:59.9
Hindi ko yon pinansin.
18:02.9
At ang naisip ko ay baka may tao sa labas.
18:05.9
Kuminto ng sandali yung sipol pero muli ko yung narinig.
18:09.9
Medyo mas malakas na sa pagkakataong yon Papa Dudot.
18:13.9
Walang ano-ano ay nagtaasa ng balahibo ko na parang may malamig na hangin na humampas sa akin.
18:21.9
Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan ng sandaling yon.
18:24.9
Ang unang pumasok sa isipan ko ay baka may masamang nangyari sa bahay namin.
18:29.9
Hindi na tuloy ako nakapag-isip ng maayos kasi ang gusto ko ay mag-Sunday na para makauwi na ako sa amin at malaman ko kung okay lang ba ang pamilya ko.
18:41.9
May telepono naman kina Ate Irene pero wala kaming ganun sa bahay kaya walang paraan para matawagan ko sina nanay sa aming bahay.
18:49.9
Kinagabihan ay hindi pa rin ako makatulog.
18:52.9
Ako lang mag-isa sa kwarto kasi bukas pa ng umaga ang balik ni Ate Beth.
18:56.9
Nakatingin ako noon sa kisami at nagdarasal na sana ay ayos lang ang aking pamilya at walang masamang nangyayari sa kanila.
19:04.9
Habang nasa ganoong pag-iisip ako ay bigla naman akong kinilabutan.
19:09.9
Nanlalamig ako sa dahilan na hindi ko alam.
19:12.9
Patay naman ang aircon at gumagana lang ay yung ceiling fan na hindi naman gaano kalakas ang ikot.
19:18.9
Maya-maya ay narinig ko naman yung sipol na narinig ko noong nagtitiklop ako ng mga damit.
19:24.9
Pinakinggan kong mabuti kung saan ba yun ang gagaling at na-realize ko.
19:29.9
Nasa mismong loob ng kwarto namin ni Ate Beth yun ang gagaling.
19:33.9
Hindi naman ako natakot noong una.
19:36.9
Mas nagtataka ako kung paanong may naririnig akong sumisipol sa loob ng kwarto namin ni Ate Beth.
19:43.9
Kahit na wala akong kasama roon.
19:46.9
Bumangon ako at binuksan ko ako.
19:48.9
Binuksan ko ang cabinet at baka merong radio o kung anong bagay doon na pwedeng pagmulan ng narinig kong sipol.
19:55.9
Pati ang ilalim ng double deck ay chineco rin pero wala akong nakita.
20:00.9
Matagal kong narinig yung sipol bago yun nawala.
20:04.9
Talagang takan-taka ako ng gabing yun Papa Dudut.
20:07.9
Bumalik na ako sa pagkakahiga ko.
20:10.9
After kong patayin ang ilaw.
20:12.9
Nagtataka ako kasi pangalawang beses ko nang narinig ang sipol na yun.
20:19.9
At ang mas nakapagtataka pa ay sa mismong kwarto ko yun narinig.
20:23.9
Hindi ko rin alam kung nagkamali ba ako ng pandinig pero doon ko talaga yun narinig ng gabing yun.
20:29.9
Hindi ko na naisip nang sandaling yun na baka may multo o kung anong elemento sa bahay ni Ate Irene.
20:36.9
Kasi kung merong ganoon ay sanay na ikwento na sa akin ni Ate Beth.
20:40.9
Palagi naman kasi kaming magkasama at nagkikwentuhan kaya imposible na hindi niya yun mabanggit.
20:45.9
Sa akin papadudot.
20:48.9
Kinabukasan ay hindi na ako nagkaroon ng chance na makausap si Ate Beth tungkol sa nangyari dahil umalis na ako nang hindi pa siya dumarating.
20:58.9
Kaya sa nanay ko na lamang ikinuwento ang nangyari at ang sabi niya ay baka sa kapitbahay ko lang yun narinig.
21:05.9
At napagkamalan ko na sa loob ng kwarto nang gagaling yung sipol.
21:10.9
Ganoon na nga lang din ang inisip ko at hindi ko na inasahan pa.
21:14.9
Namuli ko yung maririnig.
21:17.9
Monday ng umaga ay nakabalik na ako kina Ate Irene.
21:22.9
Nagsimula na naman akong magtrabaho pero masaya ako sa trabaho ko roon.
21:26.9
Kasi mababait lahat ng amo ko.
21:28.9
Hindi rin masyadong mabigat ang trabaho kasi nagtutulungan kami ni Ate Beth.
21:33.9
Isang tanghali wala na kaming gagawin ni Ate Beth.
21:36.9
At kapag ganong oras ay nakasanayan na naming manood ng paborito naming noontime show.
21:42.9
Nang magkokomersyal ay nakikita.
21:43.9
Nang magkokomersyal ay naalala ko yung narinig kong sipol.
21:46.9
Kaya naitanong ko sa kanya yun Papa Dudut.
21:49.9
Ate Beth, nung wala ka rito may narinig akong sumisipol.
21:54.9
Isa noong umaga tapos isa noong gabi bago ako matulog.
21:59.9
Akala ko nga ay sa loob ng kwarto natin ang gagaling pero imposible naman yun kasi ako lang mag-isa.
22:04.9
Sa kapitbahay ba natin ay mayroong mahilig sumipol?
22:09.9
Sa tagal ko rito wala naman akong narinig na sumipol.
22:11.9
Wala naman akong narinig na sumisipol sa kapitbahay.
22:14.9
Baka may pinapanood lang sina Pearl at Andrea sa itaas na may sumisipol.
22:19.9
Sagot ni Ate Beth.
22:21.9
Hindi ko alam ate parang hindi ko naman nakita na nanonood ng TV sina Andrea sa kwarto nila ng ganong kalakas.
22:28.9
Parang marinig ko dito sa ibaba.
22:31.9
Eh ate may multo ba rito?
22:35.9
Ang tagal ko na rito pero walang nagpaparamdam sakin.
22:39.9
Nakaalisin mo sa utak mo yung iniisip mo na mayroong multo rito.
22:42.9
Natatawang tugo ni Ate Beth.
22:45.9
Hindi ko naman iniisip na mayroong multo rito ate.
22:49.9
Naitanong ko lang.
22:50.9
Baka kasi mayroong tapos eh ayaw mo lang sabihin sakin.
22:54.9
Malay ko ba hindi ba?
22:57.9
Diyos ko Sabrina kung may multo rito ako ang unang magsasabi sayo.
23:02.9
Kaya lang wala talaga eh.
23:04.9
Saka matatakotin ako.
23:06.9
Baka kapag may nagpakita sakin na multo dito.
23:09.9
Ay wala pang isang linggo ay nagresign na ako.
23:12.9
Ang pabirupang sabi ni Ate Beth.
23:14.9
Tuloyan ko nang inalis sa isipan ko na mayroong multo sa bahay ni Ate Irene Papadudut.
23:20.9
Naniniwala ako na nagsasabi si Ate Beth ng totoo.
23:24.9
Pero habang tumatagal ako sa bahay na iyon.
23:27.9
Ay patindi nang patindi ang mga pagpaparamdam sakin ng kababalaghan.
23:32.9
Na kahit sa panaginip o imagination ay hindi ko naiisip na mangyayari sa akin.
23:39.9
Naka isang taon na ako kina Ate Irene at masasabi ko na nasa loob ng isang taon.
23:45.9
Kahit papaano ay nagkaroon ng magandang pagbabago sa buhay namin ang aking pamilya.
23:50.9
Hindi na kami palaging kinakapos sa pera.
23:53.9
Kapag may emergency akong paggagamitan ng pera ay mabilis akong nakakabali kay Ate Irene at nagbibigay agad siya.
24:02.9
Hindi na rin naging iba ang turing nila sa akin.
24:05.9
Pakalamdam ko ay talagang kasali na ako sa pamilya nila.
24:08.9
At hindi lang isa akong kasambahay.
24:10.9
Napakaswerte ko talaga sa pamilya ngayon Papa Dudut.
24:14.9
Sobrang bait din sa akin ng Diyos.
24:17.9
Kasi hindi niya hinayaan na umapunta ako sa mga amo na hindi magiging maganda ang turing sa akin.
24:24.9
Kuminsan pa nga ay isinasama ako na Ate Irene kapag namamasyal sila.
24:30.9
O kaya ay kumakain sa labas.
24:32.9
Nakakatuwa na nakakapunta na ako sa mga lugar
24:36.9
Na dati hindi ko inaakala na mapupuntahan ko.
24:40.8
Nakakakain na rin ako ng mga masasarap at mamahaling pagkain.
24:44.7
Kaya naging isa sa pangharap ko na sana'y madala ko rin ang pamilya ko sa ganong lugar.
24:50.3
At mapakain ko sila ng masasarap na pagkain.
24:54.6
Pinasan na rin din na ate Irene ang sahod ko after ng isang taon na nagtatrabaho ako sa kanila.
25:00.2
Alam ko naman na deserve ko yun kasi ipinakita ko sa kanila na inaayos ko ang aking trabaho at mapagkakatiwalaan nila ko.
25:09.2
Hanggang sa dumating ang time na kinailangan ng mag-resign ni ate Beth kasi magtatrabaho na siya sa ibang bansa.
25:16.2
Si na ate Irene din ang tumulong kay ate Beth para makaalis dito.
25:21.5
Doon ko nakita kung gaano kabuting tao si na ate Irene kasi kahit mawala sa kanila si ate Beth.
25:27.8
Sa pangarap nito na makapag-abroad ay sinasabi.
25:30.2
At sinoportahan pa rin nila si ate Beth.
25:33.0
Nalungkot ako nang umalis si ate Beth pero masaya pa rin ako para sa kanya kasi pangarap niya talaga yun papadudut.
25:40.7
Kinausap ako ni ate Irene nang wala na si ate Beth.
25:43.8
At ang sabi niya ay hindi pa rin sila nakakahanap ng ipapalit kay ate Beth.
25:48.7
Kaya pasensya na raw kung ako muna ang mag-isang gagawa ng lahat ng dapat na gabin sa bahay nila.
25:54.9
Sabi ko naman ay walang problema yun sa akin kasi gamay ko na ang mga ginagawa namin ni ate Beth.
26:00.2
Wala naman ako naging problema sa trabaho ko kahit mag-isa na lamang ako.
26:06.8
Kaya kaya ko naman yun lalo na sa paglilinis kahit may kalakihan ang bahay na yon.
26:12.5
Hindi naman kasi malikabog doon at regular din ang paglilinis kaya kakaunti lang ang kailangan na linisin.
26:19.7
Wala rin akong kalamalam na ang magiging problema ko pala ay ang kasama naming nakatira sa bahay na yon na hindi isang tao.
26:27.8
At hindi ko alam kung ano ba ang meron.
26:30.2
At sa akin niya napiling magparamdam.
26:34.5
Isang gabi kakatapos ko lang maligo at nasa kanika nilang kwarto ng mga amo ko.
26:40.3
Patay na rin ang lahat ng ilaw sa bahay maliban sa kwarto ko.
26:44.4
Simula nang umalis si ate Beth ay doon na ako sa ibaba ng double deck natutulog.
26:49.3
Nakaupo ako sa may higaan habang tinutuyo ang buho ko gamit ang hair blower.
26:55.6
Napahinto ako sa pagtutuyo ng buho ko nang may narinig akong sumisipo.
27:00.2
Pinakinggan ko yung mabuti at narealize ko na kagaya yun na mga sipol na narinig ko sa bahay na yon isang taon na ang nakakaraan.
27:11.4
Tumayo ako at nahandahan akong lumapit sa bintana kasi pakiramdam ko.
27:15.7
Ay nasa tapat ng bintana ko ang taong sumisipol.
27:19.5
Binuksan ko ng paunti-unti ang bintana at sumilip ako.
27:23.1
Nagulat ako nang may nakita akong matandang lalaki na nakatayo sa tapat ng aking bintana.
27:29.1
Nakasuot siya ng puting pangal.
27:30.2
May mga sipolo na may mahabang manggas.
27:32.9
Puro puti ang buhok niya.
27:35.0
Payat siya na medyo matangkad at alam kong hindi siya tao kasi yung mata niya ay puro itim.
27:41.6
Sobrang humpak ng pisngi niya at nalaman ko na siya yung sumisipol.
27:46.7
Bilala nalaman siyang nawala sa paningin ko.
27:49.7
Sa gulat at takot ko ay napatili ako sabay sarado ng bintana.
27:54.8
Sino ka? Anong ginagawa mo dyan? Tanong ko.
27:58.1
Doon na nawala yung sipol.
28:00.2
Takot na takot ako ng sandaling yun at pakaramdam ko ay hindi ko kayang makatulog.
28:05.8
Sigurado ako papadudot. Hindi talaga siya tao.
28:10.1
Bumalik ang hinala ko na meron nagmumulto sa bahay ni na ate Irene.
28:14.8
Ang pinagtataka ko lang ay kung bakit hindi yun sinabi sa akin ni ate Beth.
28:19.5
O baka naman wala talaga siyang nararamdaman noon at sa akin lang nagparamdama ang kaluluwa na yun.
28:26.0
Nung teenager pa ako huling nakakita ng multo.
28:28.7
Sa school namin ay may nakita akong batang babae na nakaupo sa may ilalim ng malaking puno sa likod ng principal's office.
28:37.0
Tapos ilang segundo lamang ay nawala na siya na parang bula na parang namamalik mata lamang ako.
28:42.8
Madaling araw na nang magawa kong makatulog at nang magising ako ay alasinko na ng umaga ay antok na antok pa ako.
28:49.4
Pero kailangan kong bumangon kasi magluluto na ako ng almusal.
28:53.3
Magang umalisin na ate Irene at kuya Marlon kaya hindi ako pwedeng late na magising.
28:58.7
Hindi pa rin nawala sa isipan ko yung matandang nakita ko.
29:02.9
Kung ganoon ay siya pala yung narinig kong sumisipol dati.
29:06.7
Ang hindi ko maintindihan ay kung sino siya.
29:09.7
Kung kaluluwa siya ay bakit siya nagpaparamdam sa akin?
29:13.6
E bago lang ako sa bahay na yun.
29:16.9
Bakit hindi siya nagpaparamdam kina ate Irene o sa ibang nakatera doon?
29:22.2
Bakit sa akin papapadudot?
29:25.2
Sakto natapos na akong maghahin ng almusal ay nagising na siya.
29:28.7
At sa akin na ate Irene, pinasabay na rin nila ako sa pagkain nila.
29:33.0
Abang kumakain ay hindi ko maiwasang isipin ang nangyari noong nakaraang gabi.
29:37.5
Hindi ko tuloy na malaya na nakatulala na pala ko.
29:40.7
Sabrina, okay ka lang ba?
29:42.5
Parang kanina ka pang wala sa sarili ah. Meron bang problema?
29:46.3
May pag-aalala lang tanong sa akin ni ate Irene.
29:49.9
Wala po ate. Wala lang po siguro ako sa tulog.
29:55.9
Kung masama ang pakaramdam mo ay huwag ka na muna maghahin.
30:00.5
Pwede mo namang gawin yung bukas.
30:02.3
Ang sabi ni ate Irene.
30:04.7
Hindi naman kaya nahihirapan ka na mag-isa ka lang Sabrina?
30:08.5
Hayaan mo at sa susunod na buwan ay darating na yung kapalit ni Beth.
30:12.2
Ang sabi naman ni Kuya Marlon.
30:14.8
Naku hindi po kuya.
30:16.2
Kaya ko naman po.
30:17.4
Pero nakakatuwa po na meron akong makakasama ulit.
30:21.0
Medyo nakakainin po kasi palagi ang mag-isa.
30:24.3
Mas okay pa rin po na meron akong nakakausap.
30:26.5
Ang sabi ko sabay ngiti.
30:28.7
Mas pinili kong huwag sabihin sa mga amo ko ang mga nangyayaring kababalaghan sa akin papadudot.
30:36.1
Baka kasi hindi sila maniwala sa akin o baka mapagkamalan pa akong gumagawa ng kwento.
30:42.1
Pero alam ko na mali ang ginagawa ko na yon.
30:45.3
Dapat ay magsabi ako sa kanila at baka matulungan nila ako.
30:49.0
O hindi naman kaya ay mabigyan nila ako ng kasagutan.
30:52.4
Kaya lang ay inunahan ako ng takot ko ng time na yon.
30:56.3
Kaya hindi na ako nakapagsalita pa.
30:59.0
Lumipas naman ang ilang taon na walang nagparamdam sa akin kaya kahit papaano ay nakampante na ako.
31:06.2
Hindi ko na rin kinakalimutan na magdasal bago ako matulog kasi natatakot na ako na maulit ang nangyari na nakakita ako ng matandang lalaki.
31:16.2
Hindi na rin ako makapaghintay na dumating yung kapalit ni Ate Beth para meron na akong makakasama.
31:22.0
Siyempre iba pa rin kapag meron kang kasama kapag wala lahat ng amo ko sa bahay.
31:27.8
Bukod sa magiging makakasama.
31:28.7
Pagkaan ang pagtatrabaho ko ay meron na akong makakasama sa kwarto.
31:33.6
Makakabawas yon sa takot at pagiging paranoid ko papadudot.
31:38.4
Isang gabi habang naghahapon ang kami ay narinig ko na naman yung sumisipol.
31:43.1
At nanggagaling yon sa kwarto ko.
31:45.8
Patigil-tigil yung sipol na mas lalong nagbigay sa akin ng takot.
31:50.4
Tinitignan ko na sina Ate Irene kasi gusto kong makita ang reaksyon nila kung naririnig din ba nila yung sumisipol.
31:57.6
Pero tuloy lang sila sa pagkain kaya nasiguro ko na ako lamang ang nakakarinig noon.
32:04.5
Okay ka lang ba Sabrina? Nakatulala ka na naman.
32:08.7
Puna ni Ate Irene sa akin.
32:11.4
Ate wala ba kayong naririnig? Tanong ko.
32:15.7
Naririnig na ano? Tanong niya na may kasamang pagtataka.
32:19.9
Yung sumisipol po. Kanina pa siyang sumisipol. Sagot ko.
32:24.3
Wala naman kayo ba merong naririnig?
32:27.6
Tura ni Ate Irene.
32:29.7
Lahat daw sila ay walang naririnig kaya lumalabas na ako lamang ang nakakarinig ng sipol na yon papadudot.
32:36.2
Napansin ko na parang nag-ibang tingin nila sa akin.
32:39.3
Naisip ko na baka hindi maganda ang naisip nila sa akin at baka iniisip nila na gumagawa ako ng kwento.
32:46.0
Hindi na lamang ako nang salita at nagpatuloy ako sa pagkain.
32:49.3
Nang tapos na kaming lahat ay iniligpit ko na ang mga pinagkainan namin at sinimulan ko ng hugasan na mga yon.
32:55.4
Medyo napapatulala pa rin ako kasi.
32:57.6
Hindi talaga mawala sa isipan ko yung nangyayari sa akin na hindi ko kayang ipaliwanag.
33:03.2
Habang naghuhugas ako ng pinagkainan sa lababo ay nagulat ako.
33:07.3
Nang biglang lumapit si Ate Irene sa akin, simula nang makita ko yung matandang lalaki ay naging magugulatina talaga ako.
33:17.3
Tanong ko kay Ate Irene.
33:19.6
May tatanong sana ako sa iyo Sabrina.
33:22.0
Yung tungkol sa narinig mo kanina na sumisipol.
33:24.6
Paano sipol ba ang narinig mo?
33:27.6
Tanong niya Ate Irene.
33:28.9
Hindi ako sigurado ate.
33:31.3
Pero para pong kanta siya, sagot ko.
33:34.8
Sinabi ni ate na baka pwede kong gayahin yung tono ng sipol pero hindi ako marunong sumipol.
33:40.3
Ang ginawa ko ay hinam ko na lamang yung tono ng sipol at nagtaka ako nang biglang naluha si Ate Beth.
33:50.3
Takang tanong ko.
33:52.1
Kailan mo pa narinig yung sipol na yan? Matagal na ba?
33:55.5
Tanong ni Ate Irene.
33:57.6
Noong bago-bago pa lang po ako rito sa inyo ate, natigil siya ng halos one year.
34:02.9
Tapos nung umalis ni Ate Beth, narinig ko na naman.
34:06.5
Hindi ko po alam kung maniniwala kayo pero may nakita po akong matandang lalaki na payad sa labas ng bintana ko.
34:13.2
Hindi po ko gumagawa ng kwento ate ha.
34:15.5
Nagsasabi po ako ng totoo ang sabi ko.
34:19.0
Nagalangan pa akong sabihin yun kay Ate Irene kasi baka hindi siya maniwala sa akin.
34:24.9
Huwag ka magalala.
34:26.7
Naniniwala ako sa inyo.
34:27.1
Yung sumisipol na narinig mo at matandang payad na nakita mo, si Dady yun.
34:35.3
Tatay ko na matagal nang patay.
34:37.4
Sagot ni Ate Irene.
34:39.6
Sinabi sa akin ni Ate Irene na namatay ang tatay niya sa bahay na yon dahil sa sakit.
34:45.4
Nawala raw ito ng one year old pa lamang ang panganay niya.
34:48.9
Ang dati raw nitong kwarto ay yung maid's room.
34:51.7
Kahit kailan daw ay hindi ito nagparamdam sa kanya.
34:54.3
Pero noon six years old na ang panganay niyang anak ay nagparamdam sa kanya.
34:57.1
At nagpakita ang tatay niya sa anak niya.
34:59.6
Takot na takot daw ang anak niya at nilagnat pa nga ito.
35:03.4
Baka raw alam ng Dady niya na matatakot sila kapag nagpakita ito.
35:07.4
Kaya kahit kailan ay hindi na ito nagparamdam.
35:10.6
Mahilig na daw itong sumipol kagaya ng tono ng Hinamko.
35:14.3
Paboritong kanta pala yun ang Dady ni Ate Irene.
35:17.9
Pero bakit sa akin siya nagpaparamdam Ate?
35:20.6
Hindi ko naman siya kilala.
35:23.6
Baka alam niyang hindi ka matatakutin.
35:25.3
Baka gusto niyang ipalam sa amin.
35:27.1
Kaya na nandito pa rin siya.
35:28.9
Naluluhang sagot pa ni Ate Irene.
35:32.1
Inamin ko na natatakot ako.
35:34.2
Pero dahil kailangan ko ang trabaho na yun para sa pamilya ko ay nagtatapang tapangan ako.
35:39.5
Upang kahit papaano yung mabawasan ng takot ko ay nagsuggest si Ate Irene na kung okay sa akin
35:44.4
ay ilipat na ang maid's room sa may stockroom sa second floor.
35:48.6
Tapos ay gagawin na lamang stockroom yung dating maid's room.
35:52.0
Umayag agad ako kasi hindi ko na talaga kayang matulog sa kwatong yun
35:55.5
after nang malaman ko kay Ate.
35:57.1
Kinabukasan ay kumuha si Ate Irene ng dalawang lalaki para ilipat ang mga gamit sa stockroom sa maid's room.
36:05.3
Kaya simula ng araw na yun ay sa second floor na ako natutulog.
36:09.3
Wala na akong naramdaman na nakakatakot simula noon, Papa Dudut.
36:14.2
Wala na akong nararamdaman.
36:16.6
Hindi ko na rin naririnig pa yung sumisipol.
36:19.3
Pero may mga pagkakataon na kinakailangan ko pa rin pumasok sa stockroom
36:23.2
na dating kwarto ng namatay na tatay ni Ate Irene.
36:27.1
Nandun kasi ang mga gamit sa paglilinis.
36:29.8
At kapag nasa loob ako noon ay kakaiba ang lamig.
36:32.5
Yung lamig na tumatagos sa buto.
36:35.3
Kaya sigurado ako na hindi pa rin umaalis doon ang kaluluwa ng tatay ni Ate Irene.
36:42.0
Nang sumunod na buwan ay dumating na ang kapalit ni Ate Beth.
36:45.4
Mas matanda siya sa akin ng limang taon.
36:47.8
At agad kaming nagkasundo.
36:49.9
Hindi ko na rin ikinuwento sa kanya ang tungkol sa pagmumulto sa bahay na yun.
36:53.8
Mas okay siguro kung ikwento ko na lamang kapag meron na siyang naramdaman.
36:58.0
Pero sa awa ng Diyos ay hindi naman nagparamdam sa kanyang multo ng tatay ni Ate Irene.
37:03.9
Napakalaki ng utang na loob ko sa pamilya ni Ate Irene, Papa Dudot.
37:08.9
Pinag-aral kasi nila ako at pinakuha nila ako ng 4-year course kahit nang sinabi ni Ate Irene dati ay 2-year course lang.
37:16.0
Nang makagraduate ako ay si Ate Irene na mismo ang nagpayo sa akin
37:19.4
na mas makakabuti sa akin na maghanap ako ng trabaho na nalilinya sa kursong tinapos ko.
37:26.0
Masakit daw para sa kanya.
37:27.1
Na mawawala ako sa pamilya nila pero hindi raw yung dahilan para ikulong niya ako sa trabaho ko sa kanila.
37:34.9
Magiging masaya raw sila ng pamilya niya kung makikita nila akong nagtatagumpay sa buhay.
37:41.1
Talagang napakabuti nila Ate Irene kaya hindi na ako nagtataka kung bakit minibless sila nang nasa itaas.
37:48.9
Ngayon ay meron na akong maayos na trabaho.
37:51.4
May boyfriend na rin po ako at nagbabalak na kaming magpakasal.
37:55.6
Malayo na rin ang buhay ng pamilya.
37:57.0
Masasabi ko na kung ano ako ngayon ay utang ko yon kina Ate Irene.
38:05.1
Kapag meron akong oras ay dumadalaw pa rin ako sa bahay nila para mangumusta.
38:09.7
At aaminin ko na kapag nandun ako ay nararamdaman ko pa rin ang kaluluwa ng tatay ni Ate Irene.
38:15.7
Very proud din ako sa sarili na hindi ako nagpadala sa takot.
38:20.3
Siguro kung nagresign agad ako noong may nagparamdam sa akin sa bahay na yon ay malamang ay wala ako sa kung nasaan ako ngayon.
38:27.0
Lubos na nagmamahal, Sabrina.
38:32.2
Naging kaugalian na natin ang tumulong sa ating pamilya sa kahit na anong paraan.
38:38.1
Lahat ay gagawin natin makita lamang silang komportable.
38:41.8
Kaya naman kahit minsan ay nahihirapan tayo, nagpapatuloy pa rin tayo upang makamit ang pangarap natin para sa kanila.
38:49.7
At sa pagabot ng pangarap na ito ay darating ang oras na susubukin kung gaano ka kadeterminado sa iyong pangarap.
38:57.0
Sa ganitong pagkakataon ay mas lakasan mo ang iyong paniniwala sa iyong sarili at maniwala ka na kaya mo.
39:04.7
Huwag ka rin mag-alinlangan na humingi ng tulong sa mga taong pinagkakatiwalaan mo kung kailangan mo ng tulong.
39:10.3
At mas magiging magaan ang pagtahak mo sa daan ng tagumpay kung may pamilya kang nakasuporta sa iyo at handa kang saluhin kung sakali na ikaw ay bumagsak.
39:20.4
Huwag kalimutan na mag-like, share and subscribe.
39:24.3
Salamat po sa inyong lahat.
39:27.0
Huwag kalimutan na mag-like, share and subscribe.
39:57.0
Salamat po sa inyong lahat.
39:57.0
Dito ay pakikinggan ka sa Papadudud Stories.
40:08.1
Kami ay iyong kasama.
40:16.1
Dito sa Papadudud Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.
40:27.0
Dito sa Papadudud Stories, may nagmamahal sa'yo.
40:37.6
Papadudud Stories
40:43.8
Papadudud Stories
40:51.5
Papadudud Stories
40:57.0
Papadudud Stories
40:58.0
Papadudud Stories
