RESTHOUSE KASAL APDO | Multo | Engkanto | Gamot | True Stories JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI ZERO

Ano po ang aking kwento dahil sa maikli lamang ito?

Ang kwento nito ay aking naranasan sa aming rest house

sa may binangonan Rizal.

Hindi ko na babanggitin ang eksaktong lugar para na rin sa siguridad

at hindi madamay yung lugar kung saan nakatayo ang rest house na yon.

Ang aming rest house ay nakuha ng aking mga magulang taong 2009.

Ito ay isang townhouse.

Sa nasabing lugar, hindi namin pwedeng baguhin ang itsura ng labas ng bahay.

Gawan ang dapat ay pare-parehas ang itsura ng mga bahay

kada face ng nasabing subdivision.

Sa isang eksklusibong subdivision nakatayo ang rest house na yon.

Tulad ng nasabi ko kanina,

nasa townhouse po kami na lugar ng nasabing subdivision.

At dahil rest house siya,

tuwing Sabado at Linggo lang kami nagpupunta doon.

Kung baga, Sabado ng umaga ay naroroon na kami at Linggo ng hapon o gabi,

uuwi kami sa aming totoong bahay.

Ang aking ama ay nasa ibang bansa noong mga panahon na yon.

At ang aking nanay naman ay nagtatrabaho lagi at abala masyado.

Kaya madalas ako mag-isa lang,

umuwi ako doon kapag weekend.

Dahil sa ako lang ang laging umuwi doon sa rest house na yon.

Pagkatapos,

kapos ng shift ay dumediretsyo na ako doon.

Biyernes ng gabi ay nag-usap kami ng ate ko na uuwi kaming dalawa doon.

Mauuna akong dadating at susunod na lamang siya,

dahil susunduin niya pa ang bunso namin dahil may program doon sa school.

Pagkarating ko ng rest house,

nagpahinga at naligo na ako para makatulog.

Habang nakahiga at nagsiselfo noon,

nag-text yung ate ko na hindi na sila makakatuloy gawa ng

may biglaang lakad siya.

Nag-reply na lang ako ng okay noon.

Sinarado ko yung sliding window at kortina pati na rin yung screen door pintuan

dahil sobrang antok na ako.

Dahil may pagkatamad akong umakyat sa second floor

sa may salan na lamang ako natulog noon.

Sa pagkakaalala ko,

mga bandang alas 10 na ng umaga ako nakatulog noon.

Sobrang himbing nang tulog ko ng mga panahon na ito,

dahil na rin siguro sa pagod.

Walang ano-ano ay may biglang humila ng manggas ng t-shirt ko.

Nakataglid ako ang pwesto noon.

Dahil sa lakas ng pagkakahila ng manggas ko ay napahiga ako

at sinabi ko na,

ano ba,

inaantok pa ako eh.

Nasabi ko yun dahil sa inaakala ko na ate ko ang humila ng t-shirt ko,

para gisingin ako.

Biglang pumasok sa isip ko na nagsabi pala si ate na hindi sila makakapunta.

Kaya bigla akong bumalikwas at dumilat sa gulat,

dahil baka may magnanakaw na nakapasok sa rest house.

Pagdilat ko ng mga mata ko,

bigla akong nagtakagawa nung napakadilim noon.

As in parang nabulag ako,

na tila ba may nakatakip sa mata ko.

Pumikit ulit ako at nagdasal.

Muli kong dinilat ang aking mga mata at doon na ako muling nakakita.

Medyo madilim na pero may ilaw naman ng poste na nasa labas ng rest house,

kaya nakikita ko yung loob ng rest house noon.

Sobrang nagtataka ako dahil

pagkaaninag ko ng loob ng apartment,

bukas ang pintuan

at mga sliding door.

Wala namang makakapasok sa sliding door dahil may grills sa labas noon pero

ang pinagtataka ko ay kung paanong nabuksan ng pintu noon.

May screen door yun

at sa loob ang lock kaya paanong mabubuksan ng pinto at bintana

mula sa loob kong natutulog ako.

Binuksan ko lahat ng ilaw ng bahay dahil iba na ang nararamdaman ko.

Tumingin ako sa relo ko at alas 9 na nanggagawa ako.

Tumingin ako sa relo ko at alas 9 na nanggagawa ako.

Tumingin ako sa relo ko at alas 9 na nanggagawa ako.

Tumingin ako sa relo ko at alas 9 na nanggagawa ako.

Para makalimot sa pangyayari,

ay nagluto na lamang ako ng hapunan,

habang makapag movie marathon,

habang kumakain.

Habang nagluluto,

ay nagpapatugtog ako ng mga classic love song sa Media Com namin.

Medyo nilakasan ko ng konti

Para hindi ako matakot.

Habang nagluluto,

nagtataka ako kung bakit lumilipat

yung kanta

sa sobrang nakakalungkot na kanta nun.

Nagtataka ako, kung bakit lumilipat yung karta sa sobrang nakakalungkot na kanta noon,

Love song siya pero malungkot ang lyrics

At kung alam nyo yung kantang Forever ng The Ambassador

Yun yung kantang tumutugtog nun

Dun lumipat ang kanta

Dahil sa takot ay hinayaan ko na lang

Pagkatapos kong makapagluto

Pumuesto na ako sa sofa at nanood habang kumakain

Mahilig akong manood ng dim lamang yung ilaw

Kaya medyo madilim at halos liwanag na lamang ng telebisyon

Yung nagpapaliwanag sa sala nun

Habang nakafocus ako sa pinapanood ko

Sa gilid ng aking mga mata

Biglang gumalaw yung kortina

Hindi ko inintindi pero napansin ko na parang may tao sa loob ng kortinang yun

Siya nga pala Sir Seth

Yung kortina namin ay siluensya

At na puti na maaninag mo yung bintana

Pero nung mga sandaling yun

Hindi bintana yung nakikita ko

Imahe ng isang babae na mahaba ang buhok

Nakatungo

At nakaputing damit

Bigla akong nilamig at kinilabutan noong mga oras na yun

Kasi kung tutuusin ay hindi ako naniniwala na yun

Sa mga multo

Pero sa pagkakataon na yun ay

Napatunayan ko na may ganun pala talaga

Nilakasan ko ang loob ko at sinabi na

Dadalawa na lang tayo

Nananakot ka pa

Pagkatapos kong sabihin yun

Biglang nawala ang imahe

At bumalik sa dating pwesto yung kortina

Ayon naman sa kasabihan ay magbibigay

Umano ng alay sa mga kaluluwa

Para hindi daw gumambala

Ang ginawa ko ay naghain pa ako ng isang plato

Na may kanin at ulam para dun sa babae na nakita ko

Biglang gumaan ang pakiramdam ko

Pagkatapos kong gawin yun

Niligpit ko ng pinagkainan ko

Nagyosi sa labas ng bahay para mawala yung kabako

Pagkatapos kong magyosi

Naligo na ulit ako at magkakita ko

At nag-toothbrush para matulog o tigawa

Nang inaantok pa rin ako nun

Alas dos na umaga

Napag-isipan ko na magpatugtog sa cellphone ko habang natutulog

Inaantok na ako ng mga panahon na yun

Nang biglang may sumabay na boses ng batang babae

Sa kanta

Dun sa cellphone ko

Gising ang diwa ko pero hindi ko maidila ako

At ang mata ko nun

Nagdasal na naman ako at sinambit ang pangalan ng may kapal

Bigla akong nagkamalay ng oras na yun

Bigla akong binuksan ang pinto at tumakbo sa garahe

Buti na lang

May mga tambay sa labas at nagtanong ako kung may nakita ba silang bata na pumasok sa bahay

Sabi nila wala

Takang-taka sila sa tanong ko nun

Pumasok ulit ako sa bahay at hindi na natulog

Yun ang pinaka nakakatakad na karanasan ko sa rest house na yun

Pagkauwi ko ng bahay ng linggo ng tanghali ay kinuwento ko sa aking nanay ang pangyayari

Pero hindi siya naniwala

Pagkatapos na mahigit kumulang isang taon

Bumukod na ako mag-isa

Tanging ang nanay at mga kapatid ko na lamang ang umuwi sa rest house na yun

Pero sa kasamaang palad ay sila din

Hindi nakaligtas sa mga elemento na naroroon

Gabi nun

Sa master's bedroom sila natulog lahat

Nanay ko, ate ko

Sumunod sa akin at ang bunso

Dahil malaki naman ang kama ay tabi-tabi silang matulog at erkond din naman sa master's bedroom

Kaya hindi din sila maiinita nun

Bandang alas dose umano ng hating gabi

Gising pa si nanay

May narinig siya na umaakit ng hagdan papuntang master's bedroom

Dumilat siya ng klobrang konti na parang nakapikit pa rin

Bigla umanong tumigil yung mga yabag sa hagdan

Dahan dahang bumukas yung pinto

Na parang may sumisilip sa loob ng master's bedroom

Walang maaninag ang nanay ko sa may pintuan na yon.

Walang ano-ano.

Biglang sumarado ang pinto na parang pinwersa at padabog nun.

Hindi inintindi ng mami ko yung oras na yon dahil alam niya na nakasarado ang buong bahay at nakalak bago sila matulog.

Pagkasara ng malakas ng pinto.

Ani mo ay tumatakbo pababa ng hagdan ang mabibigat na mga yabag na kanyang naririnig.

Hindi na nakatulog ang aking nanay noong mga oras na yon sa takot dahil napagtanto niya na may tao o kung ano man ang sumilip talaga sa master's bedroom.

Kinaumagaan habang nag-aalmosal ang aking nanay at mga kapatid.

Nagtanong yung ate kung narinig daw ba ng nanay ko.

Yung malakas na yabag at pagsara ng malakas na pinto nun.

Sa gulat ng nanay ko sa tanong na yon ay sinabi na lamang niya sa mga kapatid ko na bilisan nyo at uuwi na tayo sa kabilang bahay.

Pagkatapos nga ay umuwi na sila at napagtanuan nila na parenta ng nasabing rest house.

Matapos lamang ang isang buwan.

Tumawag yung nagrerenta at sinabi na...

May kakaiba nga sa rest house na yon.

Una, dun umano sa computer nila ay kusang gumagalaw yung upuan.

Yung mouse at yung keyboard ay parang nagkiklik at nagtatype kahit wala namang tao.

Pangalawa ay doon umano sa may hagdan paakyat kung saan papunta sa master's bedroom at sa ibang kwarto.

Nagkakaroon umano ng putik yung hagdan at yung pader nang parang pinagtripan ng kung ano at may mga kasamang mga tuyong damo na hindi mawari nun.

Yung parang may nakikitira na tagapalayan yung nakatira.

Yung putik sa pader ay may mga bakas ng kamay na parang kinalat yung putik at bakas ng paa ng isang maliit na tamay.

Yung putik sa pader ay may mga bakas ng kamay na parang kinalat yung mga kasamang mga tao o ng bata.

Sinundan umano nila yung mga bakas ng putik at damo na yon.

Napunta yon sa mismong kwarto ko sa may kabinet.

Pagbukas ng kabinet, tumambad sa kanila yung kalat ng putik at mga damo na nakita din sa may hagdan.

Nung pinunta ng aking nanay at nakita ang mga yon,

kinuwento niya din sa mga nagrenta ang mga kabinet.

Ito yung mga karanasan ko at ang karanasan niya sa rest house na yon.

Hindi na nagtaka ang nagre-renta.

Naghubad ng pang-itaas ang lalaki na nagre-renta sa bahay.

Pinakita niya ang kanyang likuran na puro kalmot.

Kalmot na sobrang diin na nagsusugat na talaga nun.

Nagulat ang aking nanay at nagpatawag ng manggagamot o albularyo

para ipatingin ang bahay.

Pero walang nagawa ang manggagamot kasi daw maraming ispirito at masamang elemento

ang nasa loob ng rest house na yon.

Kinuwento ng aking nanay ang pangyaring yon sa kanyang mga katrabaho

na malapit sa lugar ng rest house.

At sinabi nila na,

dati umanong tapunan ng patay ang lugar na yon.

Mga sinalvage, mga nirip,

at kung ano-ano.

Kaya hindi na nagtataka ang nanay ko,

pati kami,

kung bakit gano'n na mga nangyayari sa rest house na yon.

Nandyan yung may biglang magdadabog sa second floor.

Gawa ng kahoy yung saignon

na parang nagpapatahimik pag maingay.

Nandyan yung gigising kami na gulo-gulo ang upuan sa dining area

at yung mga tsinelas kung saan-saan nakalagay na parang

nagbababato lang.

Naroon din yung may tatawag sa pangalan mo kahit walang ibang tao.

Kaya hindi na rin namin itinuloy ang pagbayad sa rest house na yon.

Sana, sa taong makakabili ng rest house na yon,

nawa ay magingat ka

at maging malakas

ang iyong loob.

Gusto ko pong ibahagi ang karanasan ng pinsan ko

na itago na lamang natin sa pangalang Clarice.

Nangyayari ito,

dekada nobenta.

Noong dalaga pa ito,

may nagkagusto mano sa kanya

at hindi mo aakalain na magiging sa'yo.

At hindi mo aakalain na magiging sa'yo.

At mas lalong hindi mo aakalain

na hindi ito normal na tao.

Nakatira sila Clarice malapit sa bundok na may kuweba

nakaharap ng dagat.

Isang araw ay kumuha si Clarice ng panggatong nila

at pagkatapos ay umuwi na ito.

Kinagabihan,

pagkatapos ng kumain,

maaga siyang natulog dahil

may pasok.

Masok pa ito kinabukasan sa kanyang paaralan.

Pero noong gabi na iyon,

nanaginip umano siya

na may lalaki na pumasok sa bahay nila.

Sobrang napakagwapo umano.

Maputi,

matangos ang ilong,

mapupula ang labi

at merong magarang kasuotan.

Napakabango na,

alam mo iyon,

pakiramdam niya umano.

Siya na ang napakaswerte

sa ating babae sa mundo

dahil siya lang ang niligawan ng lalaki na iyon.

Binigyan siya ng bulaklak.

Matagal na umanong may gusto

ang lalaki na ito sa kanya.

Hindi nagtagal,

napaoo naman siya ng lalaki niyon.

Sabi pa nga niya sa sarili niya

ay sino ba siya para tumanggi?

Kinaumagahan,

napamura siya at nanghinayang

dahil paggising niya

na wala na lamang

bigla ang lalaking ito.

Ang buong akala niya

ay totoo lahat ng nangyari na iyon.

Pero panaginip lamang pala.

Ang nakapagtataka

ay ramdam na ramdam umano niya

na parang totoo talaga iyon.

Pagbukas niya ng pinto para lumabas,

nakita niya ang bulaklak

sa kanilang hagdanan.

Bulaklak na sobrang pamilyar

na siyang nasa

sa panaginip niya noon.

Takang-taka siya at natulala.

Maya-maya ay tinawag siya ng mama niya

at inutusan siya na magsahing na.

Tinapon na lamang niya yung bulaklak

at sa isip niya baka

sa kapatid lang niya yon.

Naiwan sa hagdan.

Nagkataon lamang ang lahat.

Hanggang sa isang hapon, Sir Seth,

pag uwi niya galing eskwela,

siya lang mag-isa sa bahay.

Wala ang mama niya pati ang kapatid niya.

Sinama sa bayan noon.

Yung papa niya naman ay nagtatrabaho.

Sobrang antok kumanon ni Clarice

kaya napahiga na lamang siya sa loob ng kwarto noon.

Bumalik na naman yung panaginip niya.

Yung tungkol sa lalaki na sobrang gwapo.

Tinanong ni Clarice kung sino ba talaga siya

at kung saan ang pamilya niya.

Kung saan siya nakatira.

Sa maniwala man kayo o sa hindi.

Dinala siya sa gubat na may kuweba

at pumasok sila doon.

Sa looban o manunon ay may dalawang malaking ahas

ang nagbabantay sa ginintoang bola.

Natakot siya.

Muntik na siyang hinimatay sa nakita niya.

Ang sabi sa kanya ng lalaki ay huwag umano siyang matakot noon.

Dahil gwardiya daw yun ng ginintoang bola.

Dahil gwardiya daw yun ng ginintoang bola.

Dahil gwardiya daw yun ng ginintoang bola.

At nung nakapasok na sila ay sinabi agad ng lalaki

na isa siyang prinsipe ng mga engkanto.

Matagal na siyang binabantayan at minamahal nito.

Inalok siya ng lalaking itong maging prinsesa niya.

Hindi makapaniwala si Clarice sa natuklasan.

Sa loob ng kaharian ay kitang kita niya yung dingding.

Isang kumikinang na dyamante na punong-puno

ng kayamanan ang kaharian na yun.

Ipinakilala ng lalaki sa mga magulang nito itong si Clarice

na siya umano ang magiging prinsesa.

Tuwang-tuwa umano ang mga magulang ng lalaki noon

habang naguusap ang mga pamilya ng mga engkanto tungkol kay Clarice

at sa pagplano ng kasal ng kanilang anak.

Nilibot ni Clarice ang kaharian ng mga engkanto.

Sobrang napakaganda umano.

Nagliliwanag sa loob at maraming pagkain.

May nakita siyang parang TV kung saan tinitingnan nila ang mundo ng mga tao.

Sa unan naman, may nakita siyang lalaking pamilyar sa kanya.

May tinatrabaho ito na parang katulong sa kaharian.

Nang nilapitan niya ito, nanindig ang balahibo niya.

Alam niyang kakilala niya ito

at kilala din siya nito.

Isa ito sa kabaryo nila na matagal nang namatay.

Nadiskrasya ito sa motor.

Tinanong niya ito kung bakit o paano siya napunta doon sa kaharian ng mga engkanto.

Ang sabi ng lalaki,

hindi naman umano talaga siya namatay.

Kinuha lamang siya ng mga engkantong yun

dahil nung nagmamaneho umano siya ng motor.

Napadaan siya sa may balete.

Hindi umano siya nagtabi-tabi noon.

May nasagasaan umano siyang batang engkanto.

Namatay ito.

Kaya buhay niya rin ang naging kabayaran.

Kinuha siya ng mga engkanto at inalipin daw siya noon.

Dito ay biglang narinig ni Clarice ang boses ng kanyang nobyo.

Hinahanap na siya nito.

Iniwan ni Clarice ang kausap niya ng lalaki na kinuha ng mga engkanto.

Sa pagkakataon na yun,

dumating na ang mama, kapatid, pati papa ni Clarice sa bahay nila.

Tinawag nila si Clarice kung nagsain na ba ito pero hindi ito sumagot kaya

tumungo sila sa kwarto nito.

Ginising at pinagalitan ng mama niya kung bakit daw ito natulog ng ganong oras.

At ito ay nangyayari.

At ito ay nangyayari.

At ito ay nangyayari.

At ito ay nangyayari.

At ito ay nangyayari.

At ito ay nangyayari.

At ito ay nangyayari.

Samantalang si Clarice naman sa may kaharian,

pinilit ito na huwag nang umalis dahil itinakda na nga ang kanilang kasal noon.

Pero sabi ni Clarice ay uuwi na siya.

Baka hinahanap na siya ng kanyang pamilya.

Ayaw talaga siyang pakawalan ng mga ito, lalong-lalo na ng nobyo niya.

Sabi sa kanya,

sinagot na umano siya,

naging sila na.

Hindi na umano siya pwedeng makaalis.

Dahil sumama na siya sa lugar nila.

Bibigyan niya umano ng kayamanan ng pamilya ni Clarice basta sa kanya lamang umano ito.

Samantalang ang pamilya naman ni Clarice ay takang-taka kung bakit ayaw magising ng dalaga.

Mabuti na lamang at malapit lang sa kanila ang bahay ng albularyo.

Sinabi nito sa pamilya ni Clarice na sumama nga ang anak nila sa kaharian ng mga inkanto noon.

Inalok na itong magpakasal.

Habang ginagamot si Clarice ay bigla na lamang siyang nagising noon.

Pero pagkagising niya ay ibang nila lang na ang nasa katawan niya.

Sumanib ang prinsipeng inkanto sa katawan ni Clarice.

Andoon pa rin ang kaliluan ni Clarice sa mundo ng mga inkanto noon.

Paulit-ulit ang anong sinasabi ng prinsipeng inkanto sa pamamagitan ng katawan ni Clarice.

Na kanya lamang ito.

Magpapakasal na umano sila.

Sabay tawa ng malakas at nanlilisik ang mga mata noon.

Sobrang lakas nito.

Iginapos nila ang katawan ni Clarice.

Galit na galit ang mga magulang ni Clarice noon sa sumapi sa katawan ng anak nila.

Na kahit anong gawin ng lalaking inkanto ay hindi siya magtatagumpay.

Sinabi ng albularyo na si Clarice.

Yan ang malakas na inkanto ang sumapi sa kanilang anak.

Hindi niya ito kaya sa kadahilanang ito nga ay prinsipe.

Nagmamahalan umano ang anak nila at ang inkantong iyon.

Swerte na lamang umano kung tatanggi pa si Clarice sa inkanto.

Yun ang tanging magiging pag-asa nila para makabalik siya sa kanyang katawan.

Si Clarice naman.

Sa lugar ng mga inkanto.

Nangkanto ay biglao man nung nagbago ang isip.

Tila ba hinahanap-hanap niya ang kanyang mga magulang.

Ayaw na niya doon.

Gusto na niya talagang umuwi.

Dinala siya ng isang babae na parang assistant doon.

Pinakita o pinanood siya ng TV.

Nakita niya doon ang kaibigan niya.

At nagtakas siya kung bakit.

At sabi naman ang babae ay kukunin daw nila yung kaibigan niya na yon.

Para hindi umano makakaramdam ng pag-iisa itong si Clarice doon sa mundong yon.

Pero tumanggi ulit siya.

Hindi umano siya pumayag kahit na anong sabihin nila.

Hanggang sa walang ano-ano ay bigla na lamang nakabalik ang kalilwa ni Clarice sa kanyang katawan.

Bumalik siya sa kanyang katinuan.

Iyak nang iyak umano ang mama niya.

Akala kasi nito ay hindi natatanggi ito para hindi na makabalik pa.

Ikinuwento ni Clarice ang nangyari noon.

Ang buong akala nila ay maayos ng lahat.

Pero kinaumagahan,

nagising ang papa ni Clarice at pagbukas niya ng pintuan.

Sa maniwala kayo o sa hindi,

nakakita siya ng mga ginto sa may hagdanan nila.

Tinawag niya ang mama ni Clarice at si Clarice noon.

Pagkakita nila noon.

Sinabi ka agad ni Clarice na huwag na huwag tatanggapin ang mga gintong yun.

Dahil kagagawa nito ng prinsipeng engkanto.

Huwag na huwag umano silang magpapadala gawa ng isa lamang yung panglilin lang.

Dahil kapag may ibinigay umano ang mga ito,

siguradong may kapalit.

Kapag tinanggap yun.

Kinausap ni Clarice ang engkanto na maghiwalay na sila.

Pero ayaw pa rin siya nitong tigilan.

Pag sumasapit ang alas 5 ng hapon,

sumasanib ang engkanto sa katawan niya.

Hanggang sa dinala siya sa mga simbahan.

Hindi naman sa hindi nagrespeto nung dinala siya sa hindi katoliko na simbahan.

Pero pagpasok pa lamang niya,

lalo siyang ginanahang tumaluntalo na tumawatawa umano.

Hindi umalis ang engkanto sa katawan niya.

Pero nung dinala siya sa mismong simbahan ng katoliko,

pagkarinig pa lamang ng kampana nun,

nabingin na siya.

Lalong lalo na sa paglapit niya sa altar.

At kinenta sa ng rosaryo nun.

Pinatakan ng banal na tubo.

At sa tubig.

Kinapo siya dahil sobrang nagwawala na nun.

Sabaydasal ng pare.

Takot na takot ang engkanto at sumisigaw ito na napapaso nga daw siya sa tubig na yon.

Madami ang namangha.

At matapos nun ay tuluyan na itong gumaling.

Nakapag-asawa naman ito.

Hindi na nagparamdam ang engkanto sa kanya.

At magmula nun,

palagi na siyang

nagsisimba.

Ang kwentong ito ay karanasan ng mama ng partner ko.

Balip POV ito

ng mama niya.

Nung araw,

nadalaga pa kami ni Ate Lourdes.

Madalas kaming utusan ni inang kahit gabi na.

Wala naman sa isip namin ang takot sa paglalakad dahil kasama namin ang isa't isa.

Pinapahanap kasi ni inang si Atang na noong mga gabi na yon kahit kami ay hindi namin alam kung saan hahanapin.

Pinapahanap siya dahil mangananak na daw siya sa bunso naming kapatid.

Nakarating na kami kung saan saan lugar.

Maging sa katalaga,

mababing bayan ay hindi pa rin namin nakikita si Atang.

Papauwi na kami nang napadaan kami sa isang tulay.

Tahimik ang paligid.

Walang kabahayan.

Walang kailaw-ilaw.

Hindi pa uso mga streetlight nung araw na yon.

Liwanag lamang ng buwan ang tanging tanglaw namin sa daan.

Maliban sa amin ay wala rin katao-tao

at tanging agos lamang ng ilog sa ilan.

Pagkakalim ng tulay ang maririnig nun.

Nang walang ano-ano ay biglang may narinig kaming yabag.

Nilingon namin ito pero walang katao-tao.

Binilisan namin ang paglalakad nang marinig ulit namin ang yabag na yon.

At ingay ng tila bakal.

Habang hila-hila ko si Ati Lourdes.

Lumingon pala siya ulit at doon ay narinig.

Ay nakita niya ang isang pares na mga paa.

Paalang.

Walang hita.

Pero may binte.

Nakayapak na mga paa.

Na tila may nakagapos na bakal sa mga paa nito.

Nilingon ko rin ng makita ko.

Nabitawan ko si Ati at nagtatakbo ako sa takot nun.

Yung takot ko na yon ay napalitan ng tawa.

Nang makita kong nakayapak na lamang si Ati dahil naiiwan niya ang tsinelas niya.

Malapit na kami sa bahay.

Akala ko, yun lang.

Pares na mga paalamang ang makakapagpataas ng balahibo namin.

Nang walang ano-ano ay biglang may narinig kaming tumatawang maliliit na boses naman.

Tila mga batang masasayang naglalaro sa kalaliman ng gabi.

Dahil ayaw na naming alamin kung ano yung mga tumatawa na yon.

Tumakbo na lang papauwi kami na at pagod na pagod nun.

Sa kasamaang palad,

nasa bahay si Atang.

Nanganak na rin si inang pero patay ang bata nun.

Kulay ube o talong na kung tutuusin.

Pilit ginagawa ng paraan ng komadrona para mabuhay ng

magsalita ang kaibigan ni Atang na.

Nang

Pare, huwag niyo munang ilibing yung bata.

May kukunin lang ako sa bahay. Hintayin mo ako.

Tumangon naman si Atang.

Kahit tatlong barangay pa ang layo ng bahay nila mula sa amin at wala pang sasakyan nun.

Kalating oras na kaming naghihintay,

sumuko na rin ang komadrona sa pagsalba sa bunsukong kapatid nun.

Hindi ko na malayang nakatulog na pala ako.

Siguro sa sobrang pagod na ang daming nangyari noong nagdaang gabi.

Nang walang ano-ano,

nagising ako sa biglang pag-iyak ng isang sanggol.

Kitang-kita kong buhay ang kapatid ko nun.

Pero paano diba?

Eh sa pagkakaalala ko ay nakalagay na siya sa karton noong gabi lang.

Ililibing na lamang yun.

Hindi na munang ako.

Hindi na munang ako.

Hindi na munang ako nag-usisa kina inang kahit nagtataka ko ng

bigla kong maalala si Ati Lourdes.

Nilalagnat ito.

Sobrang taas ng lagnat niya.

Natakot siguro ng makita at yung mga narinig namin noong nakarang gabi.

Dumating si Tita Chicadora.

Tiyahin ko na kapatid ni inang.

Narinig ko na habang inaantay ni tatay ang kaibigan niya kagabi,

ay kasalukuyan na pala.

Kaya pala siyang naghuhukay ng paglilibingan ng sanggol no.

Mayigit isang oras na paghihintay bago ito dumating.

Sobrang itim na rin umano ng bata nang may pinainom itong kaibigan ni Atang sa sanggol.

At ilang sandali lang ay nawala ang pangingitim ng bata.

Yung mukha ni inang at Atang na malungkot

ay napalitan ng gulat nang marinig nilang umiiyak ulit ang sanggol.

Agad naman umano itong pinagatas ni inang.

Ang kaibigan pala ni Atang ay apo ng manggagamot.

Kaya may alam siya sa ganung bagay.

Yun nga lang ay hindi niya ginagamit ang natutunan niya sa lolo niya.

Nabuhay pa itong si Yapi hanggang sa edad na dalawamputwalong taong gulang.

Binata, walang asawa.

Namatay, gawa nang naging adik ito at lesenggero.

Kung anuman po yung pinainom sa kanya para mabuhay yon.

Ang sabi umano ng kumpare ng aking ama,

Yun ay walang iba,

Kundi apdo ng kobra.

Maraming maraming salamat mga kagiliw sa paikinigmada ko naman tayo sa shoutout request.

Sa mga gustong mag-request, ipm niyo lang po ako ha.

Bawal po yung shoutout sa comment section dahil hindi po natin siya inaaknali.

Shoutout po sa mga bago at nag-renew ng kanilang membership sa YouTube natin ha.

Salamat po sa bago.

Rachel calling.

Maria, salamat din po. Happy 3 months kay Maria Victoria and Chrisette Reposo.

Happy 4 months. Toots.

Happy 5th, Charmaine Spina.

Happy 7th, Demi Villarga.

Happy 9th, Baby Lynn, Dading Abbas and Sassy.

Happy 11th, Rowena Catalan.

Happy 15th, Inalee8519.

Happy 17th, Sabina Magdaleno.

Happy 19th, MCZ.

Happy 20th, Amado O'Banner.

Happy 21st, Vanessa Ankintos.

Happy 22nd, Jeff Cordeta.

Happy 24th, Leticia Suzuki.

Happy 26th, I.M.

Happy, uh...

30th, Ms. KZ.A.

And Happy 37th, Cairo Saranquin.

Sa mga nag-message naman.

Sir, uh, good morning.

Isa po ako sa mga silent listener mo gaya po ng nakaraang taon.

Gusto ko po sana magpabatis sa inyo sa darating na karawan ko, December 19.

Bukas yun.

Lagi po ako nakikita sa mga kwento mo from JR Magparangalan.

Salamat, sir. And happy birthday.

Well, uh, advance happy birthday.

Sir, uh, pa-shoutout sa mama ko na si Lilibeth Pardon na medyo na-addict na din sa pakikinig sa'yo.

Talaga naman, from Princess.

Sir, kamusta po?

Na-miss ko pong magpa-shoutout.

Pero pong pakibati ang kapatid ko na dalawa ng advance happy birthday, si Eliza Maravilla and, um, Christian Maravilla.

Birthday po kasi nila ng December 18 and 20.

Sana nakakatulong po ang hindi ko pag-skip ng mga ads sa video.

So yun po kasi ang kaya ko, sir, sa advance Merry Christmas and Happy New Year sa'yo, sir.

Eno Maravilla ng Barangay Anonas, Angeles City, Pampanga.

Thank you po.

Uh, hello po, sir.

Daga, pakinig niyo po ako.

Almost three years na first time ko magpa-shoutout sa mga anak ko na ginagawang pampatulog ang kwento niyo.

Si na, Eugene ba to or Eugene?

Eugene, Eze, at Ellie Castillo.

Ganun din po sa mister ko na si Edward Castillo.

Palagi po namin kasama ang mga kwento niyo kapag nag, uh, naglalamay kami ng tahi.

Maraming salamat po from Cindy Mallorca.

Thank you po.

Pa-shoutout lang po sa next upload.

Kambal ko na naghihimotok at di pa siya nakaka-member.

Siya pala ang nanginggaw sa akin.

Si Saidee.

Hi.calputura.

Direkto.

Salamat.

From Hannes Sinieto.

Yan.

Halilang mga kagilig.

Maraming maraming salamat po sa inyo.

Uh, bukas po ulit.