NANGUNGUHA NG SANGGOL SA SAMAR (+1 Extra Story) | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWETO NI ZERO

May isang taon na kaming kasal ni Pedro, nang maganapang naturang nakakapangilabot na pangyari.

Tandang-tanda ko pa na nanirahan kami sa isang bahay kubunon.

Iilang buwan pa lang kaming mag-asawa at wala pang kuryente kaya bunsol at gasera ang ginagamit naming tanglaw sa gabi.

Nanggaling ako sa isang bahay kubunon,

sa Nueva Ecija, patay na ang aking mga magulang at nakikitira lamang ako sa tiyahin ko.

Kaya nangakitin akong magpakasal ni Pedro at niyaya niya akong tumira sa probinsya ng kanyang mga magulang para makapagsimula ng pamilya.

Agad akong pumayag dahil alam kong mapapanatag ang aking kalooban kung sasama ako sa asawa ko nun.

Nakaramdam ako noon ng pagdumi at medyo tumuulan sa labas ng bahay.

Saglit ko na binilin sa aking asawang si Pedro ang aming sanggol na mahimbing na natutulog sa maliit na duyan sa silid-dulugan.

Mag-iisang linggo na pagkatapos ko na manganak sa aking unang anak na babae.

Kumadro na ang nagpaanak sa akin at medyo sariwa pa ang mga sugat ko pero maayos na naman akong nakakakilos noon.

Nakahiwalay ang palikuran sa aming bahay.

Yari ito sa sawali at kawayan.

Humuulan ng gabing yon pero hindi naman kalakasan ang buhos ng ulan.

Nagtungo ako doon bitbit ang isang malaking payong.

Palingalinga ako sa paligid dahil medyo may kadiliman kaya minabuti ko na bitbitin ang maliit na pinsol.

Itinatapat ko sa labas at tila may naaaninag akong imahe ng tao na nakatayo malapit sa may palikuran.

Hindi ko maaninag ang kanyang anyo dahil nakasuot ang kung anong imahe na ito ng blusang itim at nakatalikod sa akin noon.

Ayokong takuti ng sarili ko. Nakakatiyak naman ako na kapitbahay namin ng taong yon.

Wala namang ibang mapapadako doon kung hindi mga kapitbahay ko na tsismoso at tsismosa.

At isa pa, kinakailangan ko na ito.

Kaya rin na makabalik sa silid tulugan dahil baka magising ang aking sanggol at umiyak ng pagkalakas-lakas kapag nanaramdaman niyang wala ako sa kanyang tabi.

Hindi ko na pinansin ang naturang bulto na iyon at pumasok ako sa loob.

Isinarado ko ang kawayang pintuan pagkatapos ay itinaas ko ang aking duster pati ang panloob kong kasuotan.

Hindi pa ako nakakapagsimulang dumumi.

Ang may narinig akong sumisitsit sa bandang palikuran.

Sa may labas.

Bungakala ko ay patakyon ng ulan pero tinig ng tao ang patuloy na sumisitsit nun.

Nagpalinga-linga ako at napansin ko ang siwang na may nakasilip na mapupulang mga mata.

Alos manigas ako mula sa pwesto ko.

Hindi ako makagalaw sa sobrang takot nun.

Hindi ko na magawang dumumi at para akong binuhusan ng malamig na tubig ng mga oras na iyon.

Hindi pa natatagalan na wala ang nakasilip na mapupulang mga mata.

Isinuot ng naturang nilalang ang kanyang hintuturo sa loob ng siwang.

At tumambad sa harapan ko ang matulis niyang kuko na umabot na ilang pulgada ang haba.

At tumambad sa harapan ko ang matulis niyang kuko na umabot na ilang pulgada ang haba.

At tumambad sa harapan ko ang matulis niyang kuko na umabot na ilang pulgada ang haba.

Nagimbal ako.

Dinampot ko ang bunsol at itinapat ko sa daliri nun.

Itinapat ko sa mahabang kuko niya ang ninggas ng apoy.

Bahagya siyang nasaktan at tinanggal niya mula sa siwang ang kanyang daliri.

Doon na ako nagumpisang magsisisigaw at tinawag ang pangalan ng aking asawa.

Lumipas ang ilang sandali at nakarinig ako ng malalakas na katok mula sa may pintuan.

Naulinagan ko ang tinig ng aking asawa at hindi ko na nagawang dumumi pa.

Isinuot ko ang panloob na damit at ibinaba ko ang duster pagkatapos ay kinuha ko ang bunsol saka binuksan ang pintuan.

Pagkabungad ng aking asawa ay niyakap ko siya kagad na mahigpit.

Pedro, may tao sa labas ng palikuran.

Binubusuhan niya ako.

Nakakakilabot.

Mapupula yung mga mata niya at matulis na kuko.

Ano?

Anong pinagsasasabi mo?

Pinandilatan niya ako ng mga mata noon.

Umikot kami sa palibot ng palikuran pero wala kaming nakitang anumang nilalang.

Kinabahan ako pero inisip ko na guni-guni lamang ang mga nakita ko noon.

Pinilit ko na makontrol ang panginginig ng aking katawan.

Hanggang sa sumagi sa isip ko ang sanggol.

Nanlaki ang aking mga mata at kinapitan ko ang aking asawa.

Pedro, yung anak natin.

Nag-uumpis ang manginig ang aking mga palad noon.

Nagkatinginan kami at naulinagan namin sa loob ng silid tulugan na umiiyak ang aming sanggol.

Kinuha ni Pedro ang payong at inalalala.

Nalayan niya akong makapaglakad.

Nagmamadali kaming pumasok sa loob ng bahay.

Pagkatapos ay dumerecho kami sa may silid tulugan.

At napansin namin na nakabukas ang pinto.

Lalong dumagundong ang kaba sa dibdib ko.

At iniisip ko na pinasok na kami ng magnanakaw noon.

Pumasok kami sa loob.

At doon ay namilog ang aking mga mata.

Nagtayuan ang mga balahibo ko sa batok nang makita naming may nilalang na merong mahabang buhok.

Mapupulang mga mata.

Matulis na mga ipin at kuko na nakaabang sa may higaan ng aking umiiyak na anak.

Dali-dali kong dinampot ang flower base at ibinato sa kanya noon pero mabilis siyang nakailag.

Kumaripas ng takbo ang aking asawa at nagtungo siya sa bandang kusina.

Kinuha niya ang asin at buntot pagi.

Saka siya bumalik sa silid tulugan.

Pinatigil niya ako sa pagbato ng kung ano-anong kasangkapan.

At pinayuhan na kuhanin ang aking sanggol sa loob ng crib.

Habang nakikipaglaban siya sa nilalang na yon.

Agad naman akong sumunod sa panuto niya.

At mabilis akong nagtungo sa aking anak.

Kinarga ko siya.

Umbiwas ako sa naturang nilalang.

Pinanood ko kung paano pinagpapapalo ng aking asawa ng buntot pagi ang nilalang na yon.

Umuusok halos ang tagiliran nito.

Puno ng latay ang kanyang mukha.

Pinagsasabuyan pa siya ng asin at nagusok ang kanyang balikat at braso.

Hindi siya makalapit sa asin.

At wala na rin siyang ibang pinagpilian noon.

Winasak niya ang kawayan naming bintana.

At doon siya mismo tumakas.

Dumungaw sa may bintana ang aking asawa pero biglang nawala sa kahabaan na maraming puno ng saging ang naturang nilalang.

Patuloy pa rin noon ang pagbuhos ng ulan at walang buwan.

Kahit bituin sa kalangitan.

Kaya hindi maanin.

Pinag ng aking asawa kung saang direksyon nagtago ang nilalang na yon.

Inaumagahan.

Kumalat sa aming mga kapitbahay ang pagsalakay ng naturang aswang.

Naging alerto ang lahat, lalo na ang mga pamilya na may sanggol sa kanilang tahanan.

Nakakatiyak sila na maaaring bumalik ang aswang at tumangay pa ng ibang sanggol noon.

Hindi nagtagal.

At may napansin ang aming kapitbahay.

Bahay na si Aling Donna na may bagong salta sa bayan.

Isa umano siyang magandang dalaga at mukhang wala siyang kapitbahay sa paligid ng kanyang bahay malapit sa may kakahuyan.

Noon lamang niya nakita ang naturang babae at napakadalang umano na lumabas ng bahay noon.

Hinintay namin ng marami pang gabi.

Tuwing sasapit yon.

Hinaayos ng aking asawa ang bintana na sinira ng aswang

at nagabang ang aming mga kapitbahay sa napipintong pagsalakay ng nilalang na yon.

Pero nagulat si Pedro ng ibalita ni Mangbong na meron umanong pinatay sa may dakong bukid.

Ilang kilometro ang layo sa aming lugar.

Nabanggit niya na dumudumay lamang umano ang babaeng nagnangalang Yolanda

nang biglang may umatake sa kanya.

Hindi pa man lang umano nakakapaghugas ang babae.

Winakwak na umano ang kanyang tiyan.

Tinangayin ng nilalang ang nag-iisang taong gulang nitong anak na babae.

Marami na umanong rumorondang tanod sa may bukid at iniimbestigahan pa nila ang nangyaring krimenon.

Nabahala kami ni Pedro at talagang hindi kami naghihiwa-hiwalay sa loob ng aming bahay.

Sa takot na baka bigla na lamang dagitin ng nilalang ang sanggol namin.

Pasado alas 10 ng gabi nun.

Nakaabang kami sa may labas ng aming bahay kasama ang ilang kapitbahay na may dalang sulo at bungkos ng bawang.

Nang bigla kami nakarinig ng malalakas na sigaw.

Buhat sa ikatlong bahay malapit sa amin.

Nagimbalag kami lahat sa nakakapunit na tinig.

Kaya naman,

nagmadali kaming naglakad nun.

Sumunod ako sa asawa ko habang bitbit ang aking sanggol na mahimbing na natutulog sa balikat.

Pagtapat namin sa bahay ni Manang Winona.

May napansin kaming hindi-pamilyar na babae sa bandang bintana.

Sumunggab si Pedro at dumungaw naman ako pati na rin ang dalawa pa naming kapitbahay.

At nakita namin sa loob ng...

Ang isang babaeng nagbagong anyo bilang aswang.

Nakikipag-agawan siya kay trining na anak ni Manang Winona.

Sa may sanggol nito,

na tila ba balak niyang kunin katulad ng pagkuhan niya sa anak ko nun.

Sa may bintana si Labanda.

Doon ay naglakas loob si Pedro

at ang dalawang kalalakihan na pumasok sa malaking bukas.

Ang bukas na bintana nun.

Samantala ay nanatili naman akong nakapanood sa kanila.

Ayokong pumasok sa loob sa takot na baka mapahama kami ng aking anak.

Binalutan ko ng lampin ng sanggol para hindi siya mahamugan.

Pagkapasok ni Pedro sa loob,

ay agad niyang sinabuyan ng asin ng aswang.

Tumiempo ang dalawang kalalakihan para maagaw ang sanggol.

Pagkatapos ay agad niya na pumasok sa loob.

At pagkatapos ay agad niya na pumasok sa loob.

At pagkatapos ay agad nilang ibinigay kay Trinning ang humihigbing anak nito.

Umabante ang nilalang.

Ipinakita niya na kung anong klase siya.

Sinipa niya at itinulak sa may bintana ang isang lalaki samantalang

kinalmot naman niya sa mukha ang isa pa.

Sumalida si Pedro.

Hinampas niya ng buntot pagi sa likuran ang nilalang na yon.

Umatungal ito ng pagkalakas-lakas.

Hanggang sa tuluyang gumapang sa may sahig.

Sa puntong yon ay unti-unti itong nanghina.

Kaya pinagtulungan siyang pagsasaksakin ng dalawang lalaki gamit ang matulis na si Bat.

Pinaulanan pa ni Pedro ng maraming beses na paghampas ang nilalang.

Hanggang sa tuluyan na lamang itong mangisay.

Sa maniwala man kayo o sa hindi, Sir Seth.

Ang nilalang na halos kasing laki ng tao ay tila naging isang patay at sunog na pusa nun.

Ganun na lamang siya kalaki.

Napabulagta sa sahig si Pedro sa sobrang pagod pero

nagalak naman si Manang Winona pati na rin si Triningsa nangyari.

Tinawag nila ang iba pang mga kapitbahay at nagpuntahan sila sa tahanan ito.

Sinenyasa naman ako ni Triningsa.

Nagpumasok sa loob ng kanilang bahay kaya hindi ako nagaksaya ng panahon nun.

Pagkakita ko sa kalagayan ni Pedro, inalalayan ko siya katulong ang dalawang lalaki.

Nagpasalamat ang mag-ina sa kabutiang loob ng aking asawa.

Gayun din sa kasama nito mga lalaki.

Umuwi kami sa aming bahay at hinintay naming mag-umaga.

Kinabukasan, nabalitaan ng mga tanod ng aming barangay ang naganap nung nagdaanag.

Nagulat sila sa nangyari sa mag-inang Manang Winona at Triningsa pero humanga naman sila sa katapangan ng mga tao doon.

Nung dumating ang panahon ng pagkaani ng palay at maraming nauhuling isda sa kargatan ng aking asawa,

naisipan naming mag-ipon ang pera.

Ilang buwan din naming iningatan ang pera at nagpaayos kami ng aming palikuran.

Pinalitan ang kawayan ng simentado para mas maging matibay ang pagkakataon.

Ang pundasyon nito at walang kung anuman ang maaaring sumilip sa loob nun.

Mga ilang taon ang lumipas.

Magtataong 2000 yun.

Umangat na rin ang aming pamumuhay.

Nagtrabaho ako sa isang malaking tindahan samantalang nag-apply naman ang asawa ko sa opisina

at maswerte siyang natanggap dahil siya ang nakatapos sa amin sa pag-aaral.

Paminsan-minsan ay nagtutungo kami sa isang pag-aaral.

Pag-aaral kami sa mga magulang ni Pedro at ipinapasyal ko ang aming anak.

Tuwang-tuwa naman ang ina ng aking asawa sa tuwing masisilayan ng kanyang apo.

Hindi naman kasi nila kami nakakasama ng madalas kaya swerte na rin na nakabisita kami sa kanilang bahay.

Lumipas ang isang taon at nakatira kami sa bonggalo type na bahay na gawa sa simento.

Pinalitan na rin namin ang ilang kasangkapan.

Bumili ng matibay nakagamitan.

Igit sa lahat,

naging tahimik na rin ang aming buhay.

At yun ang una't huling beses naming

nakaranas ng paggambala

ng isang aswang.

Pag-aaral kami sa isang pag-aaral.

Pag-aaral kami sa isang pag-aaral.

Naging libangan ko na rin po ang pakikinig sa YouTube channel sa tuwing nalulungkot at naiinip ako sa ating gabi.

Nunguna, hindi ako naniniwala sa mga aswang at sa iba pang kakaibang nila lang.

Pampalipas oras ko lamang ang pakikinig ng mga storyang kababalagan sa radyo nun.

Pero nang maranasan ko ang kakaibang kahindik-hindik na pangyayari sa buhay ko.

Isa ko sa mga buhay na saksi.

Natotoo sila.

Nais ko po sanang magbahagi sa inyo ng kwento tungkol sa aking nakainkwentro nun

na nakapagbigay sa akin ng matinding kilabot

nung nasa 23 taong gulang pa lamang ako

at ako'y miyembro ng isang sindikato.

College dropout ako at hindi ako nakapagtapos sa pag-aaral

kaya wala akong makuhang maayos na permanenteng trabaho.

Nagsikap ako sa ibang trabaho tulad ng pagiging construction worker,

kondoktor pero wala akong asenso at maliitang kitaan ng pera.

Tandang-tanda ako pa noon na sumapi ako sa isang sindikato na

halang ang bituka at dumudukot na mga bata

at ginagawang mga pulube para pagkakakitaan.

Sa hirap ng buhay at matinding pangangailangan ng aking pamilya

ay nagawa kong gumawa ng mga pangangailangan ng aking pamilya.

At ayaw ko ng karasan at iligal na trabaho

para maitawid sa gutom ang aking pamilya.

Linggo-linggo ako nagpapadala ng pera sa aking pamilya sa probinsya noon.

Kahit hindi ako umuwi ay natutulungan ko naman silang makaahon

sa pang-araw-araw na pangangailangan.

Isang gabi, inutosan kami ng aming boss na dumukot ng bata

kaya isinama ko ang mga kasama ko na natawagan.

Paginalamang nating Francis at Luke,

hindi nila tunay na pangalan sa probinsya.

May nasabat kaming batang babae.

Mukhang anak mayaman na mag-isang naglalakad sa tabi ng highway.

Huminto ang aming sasakyan.

Mabilis na hinablot ni Luke ang bata papasok sa loob ng van.

Mabuti na lamang at madilim ang bahaging kinaroroonan ng bata

at walang masyadong tao at mga sasakyan na humihinto sa lugar na iyo.

Walang patid ang paggagulgol ng bata hanggang sa makarating kami sa aming hideout.

Galit na galit si Luke dahil hindi niya mapatigil sa pag-iyak ang bata.

Nagawa pa niyang tutukan ito ng patalim.

Mabuti na lamang at napigilan ko siya.

Kung hindi, baka nasaksak niya o nasugatan ang batang iyon.

Mainiti ng ulo ni Luke.

Maiksi ang kanyang pasensya kaya hindi siya nakakapag-isip ng maayos.

Sa tuwing inaabot siya ng matinding pagkayamot.

Pinigilan ko si Luke at inagaw ko ang hawak niya.

Bago pa siya may masaksak o masugatan sa amin.

Pare, kumalma ka.

Batala yung kausap mo at huwag kang masyado magagalitin.

Makukuha mo naman sa pag-iusap at panguuto yung bata eh.

Hayaan mo na ako mamuna yung mag-ayos nito.

Sinimangutan ako ni Luke at pinanlisikan niya ng mga mata ang batang baba.

Bago mali sa aking harapan.

Wala siyang kaimik-imik na nagtungo sa kusina at hinayaan niyang manatili ang batang babae na nakaupo sa may sofa.

Nagkusang loob na ako na mag-alaga sa batang babae niyon.

Naahawa ko sa kanya.

Cute at mukha siyang anghel kaya hindi ko siya magawang saktan.

Naalala ko din sa imahe niya ang aking bunsong kapatid kaya lalo ko nang namimiss ang aking buong pamilya noon.

Kaya kapag nakaipon ako ng malaking pera, uuwi na ako sa pangasinan.

Bibitaw na ako sa pinaggagagawa kong kalukuhan para makapiling ko ang pamilya ko at makatiwalag na rin ako sa aking mga kasamahan.

Kinausap ko ang batang babae sa mahinahon at palakaibigan ng boses noon.

Tinanong ko kung anong pangalan niya.

Naging kaswal ako sa aking pagtatanong.

Tumigil sa pag-iyak ang batang babae at tumugon siya sa pangalang Annaline.

Sinabi ko sa kanya na maganda yung pangalan niya.

Sabi ko na may kapatid din akong babae at hindi sila nagkakalayo ng edad noon.

Catherine naman ang pangalan.

Pinilit kong maging palakaibigan at napansin ko na hinawakan niya na mahigpit ang aking mga kamay.

Nagugutom na umano siya.

Naawa ako sa kalagayan ng bata.

Mukha naman siyang nagsasabi ng totoo noon kaya nagtungo ako sa kusina.

Naganap ako ng makakain pero walang pagkain doon.

Puro lamang tubig.

Sinigawan ako ni Francis.

Hoy Justine, mabuti pa'y lumabas ka na muna at maganap na makakain natin.

Bumili ka ng kahit anong makikita natin doon.

Pakainin mo na rin ang patay-gutom na batang babae niyan para magtigil na sa pagiyak.

Pumayag ako pero nakiusap ako na huwag nilang sasakta ng bata.

Hindi pa dumadating ang boss namin at kailangan naming makapagdigay sa kanya ng bata.

Sabi ko mukha naman itong mabait.

Siyempre natatakot lang.

Gawa ng, yun nga, pinagbabanta nito.

Sumang-ayon lamang sa akin si Francis na parabang hangin lamang ang kanyang kausap ko.

Hindi ko na siya pinansinbag ko sa binalingan ko si Annalyn.

At sinabi kong maging mabait sana siyang bata kina Francis at Luke.

Babalik ako pagkatapos ng ilang minuto.

Bibili lamang ako ng makakain.

Gumiti lamang ito at tumanguho sa akin noon.

Sa wakas ay nakuha ko rin ang loob niya.

Madali naman talagang paamuhin.

Pagkatapos nun ay tumayo na ako, nagtungo sa may pinto palabas ng aming hideout.

Ilang minuto din yung nilakad ko noon.

Hanggang sa makakita ako ng mga tindahan na magkakahilera noon.

Dumukot ako sa aking bulsa ng pera.

Bumili ako ng pwedeng makakain.

Pansit, dilata, inumin.

Pagkabalik ko sa hideout.

Gulat na gulat ako, Sir Seth.

Nakarinig ako ng pagsigaw.

Nabitawan ko yung mga binili ko noon.

Hinanap ko kung saan naroon-roon ang aking mga kasamahan.

Nagtungo ako sa may banyo.

At natagpuan ko si Francis noon.

Nanginginig ito.

Dugoan siya.

Nandidilat ang mga mata.

Anong nangyari?

Tanong ko.

Lumapit ako sa kanya noon.

Namumutla siya, Sir Seth, at hindi siya makapagsalita.

Kitang-kita ko ang takot sa kanyang mga mata.

Habang may itinuturo sa gawing silid tulugan, nakatabi ng banyo.

Pinagmasdan ko ang kanyang tagiliran at napapalibutan yun ng masaganang dugo.

Lumabas ako ng banyo.

Nagtungo ako sa direksyon na itinuturo ni Francis.

Nakabukas ang pinto ng silid tulugan.

Nakakita din ako ng mga dugo sa dingding.

Nagdudumali akong pumasok sa loob at narinig ko na nagsasalita si Luke sa hindi ko maintindihan.

Ang pabulong na bosa.

Pagkatulak ko ng pinto, kamuntik pa akong madulas dahil punong-puno ng kung anong haluhalong basa sa may sahignon.

Maalingasaw din ang amoy.

Kamuntik pa akong mawalan ng balansi dahil dumako ang aking paningin sa sentro ng tulugan.

Hindi ko alam kung ano ang nakikita ko.

Hindi ko alam kung ano ang nakikita ko nun.

Si Luke.

Para bang pangit yung posisyon niya sa mahigaan?

Ang katabi niya, Sir Seth.

Isang nilalang na payat na payat.

Maahaba ang mga paa at kamay.

Dinidilaan si Luke nun sa kanyang leeg kung saan merong tumutulong dugo.

Samantalang si Luke ay hindi makagalawa.

Nanginginig at tila ba may parte sa kanyang nabalian.

Hindi ako makapaniwala sa aking nakikita.

Kumagikik ang nilalang na nanggigigil kay Luke nun.

Hindi ko alam o hindi ko pa siya kilala nung una.

Pero nang napadako ang mga mata niya sa akin nun.

Kitang kita kong bigla siyang nakaramdam ng matinding hiya.

Binitawan niya si Luke.

Umatras palayo sa aking kinatatayuan.

Tila ba takot na takot ito?

Kakaiba mukha niya.

Kung hindi ito nagsalita,

siguradong hindi ko siya nakilala.

Pasensya ka na, Justin.

Kanina pa kasi ako nagugutom.

Kaya hindi ko mapigilan ang sarili ko.

Tinakpa niya ang kanyang mukha habang patuloy pa rin na nahihiya sa kanyang ginawa.

Habang unti-unti siyang bumabalik sa batang kaanyuan.

Hindi ako makapaniwala

na yun ay walang iba

kundi si Annaline.

Hindi ako kaagad nakapagalawa.

Parang biglang sumarado ang aking bibig.

Lumingali nga ako sa paligid

at inaasahan ko na lalabas si Francis

at sasabihin niyang biro lamang lahat ng iyon.

Pero hindi yun nangyari.

Nanginginig sa takot ang aking tinig

habang tinatanong siya kung ano ang nangyari

at kung papano niya nagawa yun.

Hindi din ako makagalawa.

Ibinaba ni Annaline ang kanyang mga kamay.

Pinagmasda ng katawan ni Luke na nakahiga.

Ayon sa kanya ay nagalit umano sa kanya si Luke noon.

Dahil matigas umano ang ulo niya.

Sinabunutan umano siya kaya hindi niya na napigilan ng kanyang sarili.

Kinilabutan ako noon.

Naaamoy ko ang masangsang na sariwang dugo sa

apat na sulok ng silidong.

Pagtulugan.

Pumasok ako doon sa sindikato na yun pero

yun ang kauna-unahang beses kong nakaramdam ng gano'n.

Gawa ng lahat naman ng bata na nakukuha namin ay natutubos

at napagkakakitaan.

Sinikap ko na huminahon kahit na hindi ako makapag-isip ng matuwid

at hindi pa rin ako naniniwala sa buong pangyayari.

Kung kakausapin ko si Annaline,

sa matiwasay na paraan ay maaaring makaligtas ako sa matinding kapahamakan.

Miyaya ko siyang lumabas.

Sabi ko ay ipagmamaneho ko siya.

Mamamasyal kami pagkatapos niyang maligo noon.

Madalas ko kasing ipasyal noon ang aking bunsong kapatid sa parke

sa tuwing nalulungkot siya at namimiss niya na lumabas sa aming bahay.

Kaya naisip ko na baka magustuhan din ni Annaline ng aking idea.

Mabuti na lang at nakiayo ng pagkakataon.

Sumang-ayo nito at masayang lumabas ng silid.

Nagtungo sa banyo.

Hinatak ko ang nangihinang si Francis sa mailabas ng banyo noon.

Wala na itong malay.

Makalipas ang ilang sandali ay nakita ko siyang basang-basa ang buong katawan.

Malinis at walang bahid ng anumang dugo sa kanyang katawan noon.

Hinanap ko ang malaking tuwalya, damit at bistida sa kabinet.

Mabilis ko siyang dinusgusan pagkatapos ay pinagsuot ng bistida.

Dali-dali kong hinanap ang suklay at sinuklayan ko siya tulad ng pag-aalaga ko sa aking bunsong kapatid.

Makalipas ang ilang minuto ay naganap na kami ng masasakyan.

Malayo-layo na kami sa lugar.

Buo na ang disisyon ko noon.

Pagkahinto ng sinasakyan namin ay napansin kong tulog na ito.

Nilingon ko yung parke at may ilang pamilyang masayang naglalaro sa swing kasamang kanilang mga anak.

Buhat-buhat si Annaline.

Hindi ako gumawa ng anumang ingay dahil baka maistorbo ko siya sa pagtulog noon.

At maging dahilan pa yun para madiskubre niya ang aking lihim na plano.

Dinala ko siya sa parke.

Pinaupo ko siya sa bench.

Huminga ako ng malalim at hinimas-himas ko ang kanyang buhok bago ako tuluyang umalis.

Hindi ko alam kung sinong makakapulot sa kanya.

Pero sana naman ay mapunta siya sa magandang kamay at maging ligtas ang kanyang magiging kapalaran.

Hindi ko din kasi alam sir Seth kung talagang hindi ko alam.

Hindi ko din kasi alam sir Seth kung talagang hindi ko alam.

Hindi ko din kasi alam sir Seth kung talagang hindi ko alam.

Inusenteng bata ba siya o nagbabalat kayong bata lang?

Hindi na ako nagawang magtanong pa sa kanya.

Kung saan siya nang galing, kung saan siya nakatira.

Baka mapahamak pa ako diba?

At baka mas matindi pang mga nila lang ang makikilala ko.

Minabuti ko na lamang naiwan siya sa isang tabi.

Nagmadali uli akong humanap ng masalita.

Pagkakasakyan nun.

Hinding-hindi na ako bumalik.

Nagsegway ako sa mga direksyon patungo sa daan kung saan ako babiyahe papuntang Pangasinan.

Hindi na ako nakapag-isip kung magkakasya pa ba ang dalakong pera.

Ang mahalaga ay makaalis ako at makapiling ang aking pamilya dahil

sigurado ako nakapagbumalik pa ako doon sa lugar na yon.

Sa hideout namin.

Paghihinalaan ako.

O baka pag-initan pa ako sa mga nangyari sa kasama ko.

At hindi rin ako nakakasigurado kung mabubuhay pa sila.

Wala na akong pakialam kung tutugisin man ako ng mga galamay ng mga boss namin.

Ang mahalaga sa akin ay nakapamuhay ako ng maayos at magkaroon ng katahimikan sa piling ng aking mga magulang.

Pag-uwi ko, alam mo Sir Seth,

nagpakalbo talaga ako nun.

Nagpatubo din ang bigote at balbas.

At nagpaitim ako sa may panggasinan.

Gusto ko makasigurado na hindi na ako mahanap pa.

Ilang buwan din akong nagtatago doon.

Gumaan lamang ang pakiramdam ko makalipas ang ilang taon.

Dahil nakakasigurado akong hindi na ako muling mahanap pa nila.

Thank you for watching!

Thank you for watching!