SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Dito sa Papadudod Stories, ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papadudod Stories, may nag-iisa

Kung minsan ay sinusubok ang ating pananampalataya sa ating Panginoon sa pamamagitan ng mga trials na ating pinagdadaanan

Kapag matindi na ang pagsubok na iyong nararanasan, masasabi mo ba na kaya mong kumapit ng mahigpit sa iyong pananampalataya?

Paano kung nawalan ang tiwala mo sa Diyos?

Ano-ano nga ba ang maaaring mangyari sa iyo at sa mga taong nakapaligid sa iyo?

Dear Papadudod,

Mahira para sa akin na i-share ang bahagi na ito ng aking buhay dahil ito yung pananampalataya.

Ang panahon na masasabi ko na sobrang bagsak ako sa pakiramdam ko ay nasa isa akong napaka-dilim na lugar.

Ngunit naisip ko na mas maganda kung may ibang tao na makakarinig nito at baka meron silang aral na mapupulot kahit na papaano.

Tawagin niyo na lamang po ako sa pangalan na Axel, 31 years old at isang business owner.

Lumaki ako sa pamilya na religious.

Aktibo sa simbahan ng mami at dadi ko.

Noong bata pa kami ng kapatid ko ay palagi kaming sinasama ng parents namin sa simbahan every Sunday.

Tinuruan din nila kami na magdasal palagi kahit na wala kaming gustong hilingin sa Diyos.

Naging sakristan pa nga ako noon habang ang kapatid kong si Abby ay naging miyembro ng choir sa church sa lugar namin.

Hindi naman ako napipilitan na maging active sa church.

Kasi nai-enjoy ko rin yun.

Nakakamit pa ako ng iba't ibang tao na ang iba ay naging kaibigan ko rin.

Iba rin kasi talaga ang pakiramdam kapag malapit ka sa Diyos.

Kahit na anong pagsubok ang pagnaanan mo ay makakaya mo.

At iisipin mo na may dahilan lahat ng nangyayari sa buhay mo.

Maganda man yan o hindi.

Nang dahil din sa church ay nakilala ko ang babaeng nagpatibok sa puso ko.

Si Thea.

Nag-organize kasi ng isang youth camp ang aming church at may iba pang kabataan na sumali.

Doon ko nakilala si Thea.

Unang kita ko pa lamang sa kanya ay attracted na agad ako sa kanya, Papa Dudut.

Simple ang ganda ni Thea.

Yung habang tinititigan ko si Thea,

ay mas lalo siyang gumaganda sa paningin ko.

Tapos mukha pa siyang mabait at mahinhin.

Ganong klase kasi ng babae talagang kahinaan ko.

Napansin ang mga kaibigan ko na palagi kong tinitingnan si Thea.

Kaya tinukso nila ako kay Thea.

Sila din ang nagbigay ng number ko kay Thea kasi nahihiya akong gawin yun.

Medyo may pagkatorpe kasi ako dati.

After ng youth camp,

ay panayang dasal ko na sana ay mag-text o tumawag si Thea sa akin kahit medyo imposible yun.

Hindi ko kasi nakita o naramdaman na interesado si Thea sa akin, Papa Dudut.

Pero makalipas ang ilang araw ay nakareceive ako ng text mula kay Thea.

Nagpakilala agad siya sa akin.

Literal na napatalon ako sa sobrang saya ng time na yon.

Doon na nagsimula ang lahat, Papa Dudut.

Nagtuloy-tuloy ang text at tawagan namin si Thea.

Nagtuloy ni Thea hanggang sa nagkaroon ako ng lakas ng loob na manligaw sa kanya.

Pinupuntahan ko siya sa bahay nila at doon ko siya niligawan.

Nakilala ko na rin ang buong pamilya niya.

Ipinakita ko talaga ang sincere kong nararamdaman para kay Thea.

Matagal ang naging panliligaw ko kay Thea at inabot niyo ng two years.

Pero hindi ako sumuko kasi mahal ko talaga siya.

Bunga naman ang magandang paghihintay ko at sinagot na rin ako ni Thea.

Sobrang saya ko ng time na yon lalo na at merong blessing ng both family namin

ang relationship namin, Papa Dudut.

Dahil sa parehas kaming malapit sa Diyos ni Thea ay nag-click talaga kami.

Nang parehas na kaming nagkaroon ng trabaho ay medyo nabawasa ng aming pagkikita.

Pero walang kaso yun sa amin.

Sinisiguro namin na araw-araw kaming nagkikita.

Nakakapag-usap kahit sa phone at nakakapagkita kami kahit na once every week.

Masasabi ko na napakasaya nang naging relasyon namin ni Thea, Papa Dudut.

Botong-botong pamilya ko sa kanya and almost perfect na.

Kaming dalawa pero syempre minsan ay hindi pa rin maiiwasan.

Ang hindi pagkakaintindihan na naaayos din naman kaagad.

Kapag may tampuhan kami ay nagpapalamig muna kami.

At pagkatapos ay saka namin pinag-uusapan.

Nang maging kami na ni Thea ay nasa utak ko na siya ang babaeng gusto kong pakasalan.

Siya na ang gusto kong maging ina na mga magiging anak ko at makakasama ko siya habang buhay.

Gusto ko na nga mag-propose sa kanya noon pero dahil sa medyo bata pa kami.

Ay inisip ko na hindi pa yun ang tamang oras.

Dapat ay stable na ako at meron na akong sariling.

Bahay.

Naniniwala kasi ako na sa pagpapakasala hindi lamang ang feeling ang dapat na i-consider.

Kundi pati na rin ang kahandaan ninyong dalawa sa buhay na may isang pamilya.

Kaya nagsumikap ako sa pagtatrabaho.

Nag-loan ako ng pera at nagsimula akong magtayo ng business na matagal ko ng gustong magkaroon.

Grabe ang support na ni Thea sa akin sa business ko na yun, Papa Dudut.

Malaki ang naging parte niya upang...

lumakas yun at naggagawa niya yun kahit na meron siyang sariling trabaho.

Nang naging okay at stable na ang negosyo ko ay doon na ako bumili ng lupa at nagsimulang magpatayo ng sarili kong bahay kahit paunti-unti.

Mas okay na ang may nasisimulan kesa sa wala kahit mabagal ang proseso.

Ganon ang paraan ko ng pag-iisip.

Habang pinapagawa ko ang bahay na yun ay wala akong ibang nasa isip kundi yun na ang magiging bahay.

Nang malapit nang matapos ang bahay ko ay nag-propose na ako kay Thea.

Sinakto ko yun sa ika-anim na anniversary namin ni Thea.

Hindi naman ako nabigo at nag-yes si Thea sa akin, Papa Dudut.

Pakiramdam ko ng panahon na yun ay naka-align ng maayos.

Ang lahat ng nangyayari sa buhay ko dahil ginawa kong sentro ng buhay ko ang Diyos.

Kahit sa relationship namin ni Thea,

ay siya rin ang nasa gitna.

Mas lalo ko pa nga ang ginawang magpursige sa pagninigosyo para paghandaan ang kasal namin ni Thea.

Kahit sinabi niya na ang gusto niya ay simpleng kasalan lamang,

gusto ko pa rin ibigay ang wedding day na deserve ni Thea.

Gusto ko na kapag naaalala niya ang araw ng kasal namin ay palagi siyang napapangiti.

Wala na akong nasa isip noon,

kundi si Thea ang makakasama ko hanggang sa aking huling hininga.

Kaunting buwan na lang ay matatapos ng bahay na pinapatayo ko para sa amin.

Ngunit kung kailan malapit na ako sa rurok ng aking kasiyahan ay bigla akong bumagsak.

Na-invite kami noon sa kasal ng pinsa ni Thea sa medyo malayong lugar.

Dahil isa kami sa abay ay maaga kaming nagpunta doon.

Biniro pa nga kami ng ilang kamag-anak ni Thea,

na susunod na kami na ikakasal.

Malapit na po, tinatapos ko lang po yung bahay namin ni Thea,

ang sabi ko sa isang tita ni Thea.

Maganda yan, dapat ready kayo at planchado na ang lahat bago kayo ikasal.

Nakakatuha na ikaw ang magiging asawa nitong pamangkin ko.

Ang swerte ni Thea sayo, kasi may direksyon ang buhay mo,

tura ng tita ni Thea.

Maswerte naman po ako kay Thea, tita.

Maraming reason para magpasalamat ako.

Kasi, ibinigay niya si Thea sa akin, nakangiti kong wika.

Totoo naman yun, Papa Dudut.

Sobrang thankful ako sa Diyos.

Kasi pinakilala niya si Thea sa akin.

Dahil kay Thea ay na-experience ko na mahalin ng totoo at tapat.

E wala na akong dahilan para magduda na si Thea talagang nakalaan para sa akin.

Sa resepsyon ay isang masamang balita ang natanggap ni Thea mula sa kapatid niya.

Inataki kasi sa puso ang lolo niya at dinala sa ospital.

Sobrang close si Thea sa lolo niya,

kaya alam ko kung gaano kalaki ang pag-aalala niya ng mga sandaling yun.

Mag-i-stay pa sana kami doon sa resepsyon ng mas matagal,

pero dahil sa emergency ay nagpaalam na kami.

Naunawaan naman kami ng ikinasal.

Pero nang paalis na kami ay hinabol kami ng tita ni Thea

at pinikilan niya kami na umalis.

Ang sabi niya ay hindi niya alam kung namamalik matalagal,

pero nang bigla siyang napatigin kay Thea ay nakita niya na parang wala itong ulo.

Masama raw na pangitain yun.

Na may mangyayaring masama kapag nakita na walang ulo ang isang tao.

Tita, hindi po kami pwedeng hindi umalis.

Si lolo dinala sa ospital.

Ang naiiyak na sabi pa ni Thea.

Okay, sige.

Pero kapag nakauwi ka na sa bahay,

ubarin mo lahat ng suot mo tapos sunugin o ibaon mo sa lupa.

Please Thea, maniwala ka sakin.

Para rin sa iyo yan.

Nag-aalala ang sabi ng tita ni Thea.

Sige tita, tatandaan ko po yan.

Ang sabi ni Thea at tuloy na kaming umalis.

Huwag mong basta tandaan ha, gawin mo.

Tumawag ka sakin kapag nakauwi ka na

at tapos mo nang gawin yung pinapagawa ko.

Ang sabi ni tita,

Papa Dudut.

Medyo kinabahan ako sa mga sinabi ng tita ni Thea.

Kahit na hindi ako naniniwala sa mga ganong pamahingin na hindi ko pa rin umalis.

At hindi ko pa rin maiwasa ng matakot.

Kaya naging maingat ako sa pagmamaneho.

Iyak nang iyak si Thea ng time na yon kasi talagang nag-aalala na siya para sa lolo niya.

Silabihan niya ako na baka pwede kong bilisan kahit kaunti kasi gusto na niyang makita ang lolo niya.

Sinunod ko naman si Thea pero sinamahan ko pa rin ang pag-iingat yon.

Ngunit kahit nga yata anong ingat natin,

kung nakatakdang mangyari ang isang bagay ay mangyayari talaga yon.

Naaksidente kami noon ni Thea at sa kasamaang panay.

At sa kasamaang panay na matay si Thea sa aksidente na yon papadudot.

Ako naman ay sugat sa ulo, gasga sa buong katawan at kinailangan na sementohin ang isa kong binte.

Kung matos din ako ng ilang araw at nang magising ako,

ay nailibing na si Thea.

Hindi ko man lang nagawang makapunta sa burol niya at sa mismong araw ng kanyang libing.

Pakaramdam ko ay pinagbagsakan ako ng langit at lupa ng time na yon papadudot.

Hindi ko nagawang umiyak nang malaman kung wala na si Thea.

Feeling ko lahat ng pangarap ko ay bumagsak lahat sa isang iglap.

Parang nang mawala si Thea ay namatay na ako kasama niya dahil siyang naging buhay ko ng panahon na yon.

Kahit gusto kong umiyak ay hindi ko magawa.

Ang nasa utak ko kasi noon ay hindi totoo ang lahat.

Isa lamang yung masamang panaginip at magigising din ako.

Naging in denial talaga ako papadudot.

Napakasakit ng pangyayaring yon dahil kasama ko si Thea.

Siya na ang babaeng pakakasalang ko at gusto kong makasama sa panghabang buhay.

Palagi lang akong nasa kwarto ko nang nagpapagaling pa ako ng paa at binti ko.

Kahit meron akong wheelchair ay hindi pa rin ako lumalabas.

Mas gusto ko pa ang mapag-isa.

Palagi kasing ayokong makipag-usap sa ibang tao.

Ayokong kaawaan nila ako papadudot.

Kahit minsan ay kinakausap ako nila mami,

hindi pumapasok sa isipan ko ang mga sinasabi nila.

Habang binabalikan ko ang naging journey namin ni Thea,

ay tinitingnan ko kung meron ba akong nagawa na mali o labag sa kautosan ng Diyos

para mangyari yon sa akin.

Baka kasi may pagkakamali akong nagawa nang hindi ako aware

kaya nangyari yon sa amin ni Thea.

Pero wala akong maalala.

Wala akong maisip na pwedeng nag-lead para mangyari yon papadudot.

Kinausap naman ako ng family ko.

Lalo na ni mami.

Sinabi nila na merong dahilan kung bakit nawala si Thea.

Ganon din ang iniisip ko noong una para kahit papaano ay maging maluwag sa akin ng pagtanggap.

Pero kahit na anong isip ko ay hindi ako makakita ng dahilan para kunin kaagad ng Diyos si Thea sa akin.

Bakit kung kailan pa malapit na kaming ikasal.

At unti-unti na namin binubuo ang mga pangarap namin.

Pakiramdam ko ng time na yon ay nawala na ang silbi at derigasyon.

Nang buhay ko.

Kung dati alam ko ang gagawin ko sa buhay ko.

Nang time na yon ay parang nakalimutan ko na ang lahat ng yon.

Nakalimutan ko na kung paano ang mga arap.

At kung ako lang sana ang masusunod ay mas gugustuhin ko na lamang din na mamatay kagaya ni Thea.

Nang simulan kong i-question ang reason ni God sa pagkawala ni Thea ay nawala na rin ako ng faith sa kanya ng paunti-unti.

Kung dati palagi ako nalaman.

Kung dati palagi ako nalaman.

Kung dati palagi ako nalaman.

Nang galit ko sa Diyos.

Naalam ko namang mali ang nararamdaman ko.

Pero that time ay yung talagang nararamdaman ko, Papa Dudut.

Unang beses din na may nawalang tao na sobrang mahalaga at malapit sa puso ko.

Kaya sobrang sakit talaga noon para sa akin.

Isang araw ay pumasok si Mami sa kwarto ko para ipaalam sa akin na na-invite niya ang ilang ka-church niya para ipag-pray over ako.

Para raw maging mabilis.

Ang pag-recover ko.

At makalakad na ulit ako.

Isa pa ay matagal na raw akong hindi nakakasimba at alam niya kung gaano ako kagusto na magsimba ulit sa church.

Sa tingin mo Mami, sa nangyari sa akin ay gugustuhin ko pang magsimba?

Saka bakit din niyo muna ako sinabihan bago kayo nagpapunta rito ng mga tao para ipagdasal ako?

Walang magagawa ang dasal na yan sa paggaling ko.

Ang malamig kong sabi.

Axel, ano ba yung mga sinasabi?

Ang mga sinasabi mo, prayer works, alam mo yan, ang sabi ni Mami.

Talaga? Parang hindi naman eh.

Ipinagdasal ko na magkasama kami ni Thea sa habang buhay pero tingnan mo ang nangyari.

Uwi ka ko.

May dahilan kung bakit nangyari yun, giit pa ni Mami.

Kung may dahilan ay parang maging miserable at malungkot ako.

Ayaw ko nalang magdasal Mami.

Palisin mo na mga taong dinala mo dito.

Hindi ko kailangang ipagdasal.

Sambit ko.

Nakita ko na nasaktan si Mami sa mga sinabi ko.

Alam ko na hindi siya makapaniwala na sa akin mismo manggagaling ang mga ganong salita.

Wala na rin siyang nagawa kundi ang sundin ang gusto ko.

Hindi na niya ipinilid pa na ipagdasal ako ng mga kasama niya sa church.

Nang gumalik ng binti ko ay unti-unti na akong nakakalaka at ay inaya na ako ni na Mami na magsimba

pero palagi akong kasama.

Talagang nawala na ako ng gana noon na magsimba.

Tuluyang ko nang tinalikuran ang Diyos na dati kong pinapaniwalaan.

Bukod pa roon ay marami na rin akong napabayaan.

Ang sarili ko at aking negosyo.

Unti-unting bumagsak ang business ko hanggang sa mas pinili ko na lamang na isarado yun

kasi hindi ko na kayang imanage ng maayos kagaya noon.

Literal na naging palamunin ako sa bahay namin ng panahon na yon, Papa Dudut.

Ang ginagawa ko na rin ay maraming maayos.

Ang ginagawa ko na rin ay maraming maayos.

Ang ginagawa ko na rin ay maraming maayos.

Ang ginagawa ko lang noon ay ang matulog at kumain.

Kahit ang paglabas ng bahay ay kinakatamarang ko na.

Hindi na rin ako nakikipag-usap sa mga kaibigan ko kahit sila ang mag-reach out sa akin at nangungumusta.

Axel, ang tagal mo nang hindi nagsisimba.

Hinahanap ka na nga ni Father eh.

Nabanggit ko kasi sa kanya na nakakalakad ka na.

Gusto ka na rin niyang makausap, ang sabi ni Mami sa akin.

Ayaw ko siyang makausap.

Saka nakalimutan mo na ba yung sinabi ko na ayaw ko nang magsimba?

Tugon ko.

Anak, bakit naman ganyang kamagsalita?

Alam ko na napakasakit ang nangyari sa'yo pero huwag mo namang sabihin na sinisisi mo ang Diyos sa mga nangyari.

Mahinahong sabi ni Mami.

At sinong dapat kong sisihin?

Sarili ko.

Napakaingat kong mag-drive nang maaksidente kami ni Thea, Mami.

Ang sabi mo, lahat nangyayari sa buhay ng isang tao ay kagustuhan ng Diyos.

Kaya wala kong ibang dapat nasisihin kundi siya.

Pasigaw kong sabi.

Kahit ako ay hindi nakilala ang sarili ko noon, Papa Dudot.

Sa isang iglap ay nagbago ang ugali ko at paniniwala.

Talagang gumuho ng mabilis ang pananampalataya ko sa Diyos.

Simula nang mawala ang paniniwala ko sa Diyos,

ay doon nang nagsimula ang mga hindi may paliwanag na pangyayari.

May mga pagkakataon na meron akong narinig na bumubulong sakin kapag mag-isa ko.

Boses yun ang isang lalaki na malaki ang boses.

Hindi ko nga lang maintindihan ang sinasabi niya sakin.

Tapos minsan din,

ay may narinig akong humahalakhak na lalaki na parang ang saya-saya niya.

Noong una ay nababahala ako kapag narinig ko ang boses na yon.

Pero nang magtagal ay parang hinahanap ko na siya.

Kapag narinig ko na siya,

kapag narinig ko kasi siya ay parang kumakalma ko.

Nawawalang sakit ng puso ko at parang nabablanko ang uta ko.

Hanggang isang gabi ay nanaginip ako ng sobrang weird.

Meron daw malaking lalaki na may pulang mga mata na nakatayo sa paanan ng kama ko.

Nakahiga ako at tumatawa siya ng malakas kagaya ng tawang narinig ko kapag gising ako.

Itinuturo pa niya ako na parang ako ang pinagtatawa na niya.

Ilang beses ko rin yung napanaginipan at kapag nagigising ako,

sa ganung panaginip ay palagi akong pawisan at sobrang init ng pakiramdam ko.

Dahil nga sa inalayo ko na ang sarili ko sa mga tao,

lalo na sa sarili kong pamilya,

ay wala akong mapagsabihan ng kakaibang nangyayari sa akin.

Mas pinili kong solohin na lamang ang lahat ng yon, Papa Dudut.

Naisip ko rin na baka kapag sinabi ko yon sa pamilya ko,

ay isipin nila na nasisiraan na ako ng bait.

Tapos ay dalhin pa nila ako sa mental hospital.

Ayaw ko namang mangyari yon.

Kaya hanggang kaya ko, ay umaakto ako ng normal upang hindi nila mapansin

na merong kakaibang nangyayari sa akin.

Kapag tinatanong nila kung kumusta na ako, ay palagi kong sinasabi na okay lang ako.

Isang gabi ay kumatok si Daddy sa kwarto ko at pinapasok ko siya kahit na ayaw ko siyang kausapin.

Axel, kumusta ka na pala?

Alam ko na napakabigat pa rin ang nararamdaman mo ngayon.

Kung gusto mo na makakausap ay...

Nandito lang ako, anak.

Pwede mo akong kausapin, ang sabi ni Daddy.

Hindi ko po kailangan ng kausap.

Okay na ako.

Tinanggap ko na lang na wala na si Thea at ang mga pangarap namin.

Wika ko.

Huwag kang in denial, anak.

Lahat kami alam namin na hindi mo patanggap.

Kailangan mong harapin ang katotohanan.

Para makamove forward ka.

Hindi ka rin okay.

Hindi mo ba nakikita sa salamin ang sarili mo?

Hindi ka na nag-aahit at nagpapagupit.

Pati pagsisimba, hindi mo na ginagawa.

Nagdarasal ka ba, anak?

Tanong ni Daddy.

Wala namang kasing kwenta kung magsisimba pa ako.

Kung ano lang ang mangyari, mangyayari na lang.

Daddy, kung ganyan din ang magiging topic natin, lumabas ka na ng kwarto ko.

Wala akong samud na pag-usapan ng simbahan.

Pagdadasal at ang Diyos.

Pagtataboy ko pa kay Daddy.

Nakita ko sa mukha ni Daddy na gusto pa niya akong kausapin.

Siguro ay papaliwanagin niya ako kung bakit gano'n na akong magsalita pero umalis na lamang siya ng kwarto ko nang itaboy ko siya.

Hindi man lang ako nakaramdam ng kaunting konsensya sa mga sinabi ko dahil para sa akin ay yun ang tama.

Yun ang aking pinapaniwanagin.

Walaan.

Nang mapag-isa na ako ay naisip ko ang sinabi ni Daddy na hindi ko na ba nakikita ang sarili ko sa salamin.

Totoo yun na matagal na akong hindi tumitingin sa salamin papadudut.

Kaya lumabas ako ng kwarto at nagpunta ako sa banyo para maligo at mag-ayos na rin ng sarili bago ako matulog.

Pagpasok ko sa banyo ay humarap muna ako sa salamin.

Tinignan ko ang sarili ko at napansin ko na makapal na ang balbas at begote ko.

Ang lagkit na rin ang buho ko at wala na yun sa ayos.

Habang nakatitig ako sa salamin ay napansin ko na parang unti-unting dumidilim sa loob ng banyo.

Nang tignan ko ang bumbilya ay okay naman yun kaya nakapagtataka kung paanong medyo dumilim sa banyo.

Nang muli akong humarap sa salamin ay nagulat ako kasi hindi ko na refleksyon ang nakikita ko kundi isang malaking lalaki sa panaginip ko.

Yung parang anino na may mapupulang mga mata.

Sino ka?

Gulat at takot kong tanong.

Bakit ka pang maliligo?

Para saan pa?

Hindi ka naman lumalabas ng bahay ninyo.

Kahit nga sa kwarto mo ay bibihira kang lumabas.

Hayaan mong ganyan ang itsura mo.

Sabi ng lalaki na may malaking boses.

Unti-unting lumabit ang mukha ng lalaki na parang lalabas na siya sa mismong salamin.

Napasigaw ako sa sobrang takot papadudot.

Napatras ako at natumba ako.

Tumamang likod ko sa pinto ng banyo at hindi ko alam kung totoo ba ang nakita ko o halusinasyon lamang iyon.

Dahil sa napakaraming negatibong bagay na tumatakbo sa utak ko.

Maya-maya ay kinakatok na ako ni na daddy at mami.

Tumayo ako kahit para akong tinakasa ng lakas.

Binuksan ko ang pinto at agad na tinanong ng parents ko kung anong nangyari sakin.

May lalaki sa salamin.

Kinakausap niya ako.

Turang ko sa nanginginig na boses.

Sinong lalaki?

Ano ang lalaki?

Anong lalaki?

Anong lalaki?

Anong lalaki?

Anong lalaki?

Ang naguguluhang tanong ni mami.

Pumasok si daddy sa banyo upang tignan ang salamin.

Wala namang lalaki rito eh.

Sarili ko lang ang nakikita ko.

Ang sabi ni daddy.

Meron.

May lalaki dyan kanina.

Ang pula ng mga mata niya.

Git ko.

Axel, imposibleng magkaroon ng lalaki sa salamin.

Kung nga harap ka man doon, sarili mo lang ang makikita mo.

Paliwanag pa ni daddy.

Hindi, ibang nakita ko.

Mapula ang mata niya.

Sigaw ko.

Niyakap ako ni mami ng mahigpit para pakalmahin ako.

Pero itinula ko lamang siya palayo.

Sinabi ko na kung hindi sila maniniwala sa akin ay mas mabuti pang huwag na lamang nila akong kausapin habang buhay.

Nagkatinginan si na mami at daddy.

Naramdaman ko na sa klase ng tingin nila sa isa't isa'y parabang sinasabi nila na nagsisinungaling ako at baka nawawala na ako sa katinuan.

Doon na akong naggalit.

Sinabi ko sa kanila na alam kong iniisip nila na nababaliw ako.

Sinabi ko na kung ayaw nilang maniwala sa akin ay hindi ko sila pipilitin basta sigurado ako sa mga nakita ko papadudot.

Hindi ko na tinuloy ang pagligo at bumalik na ako sa kwarto ko.

Inisip ko ang nangyari at mas lalong nagulo ang uta ko.

Wala kasi akong ideya kung bakit yun nangyayari sa akin at kung totoo man ang lalaking yun.

Sino siya at bakit siya nagpapakita sa akin?

Sigurado rin ako na siya rin ang napapanaginipan kong pinagtatawanan ako.

Simula nang mangyari yun ay mas lalong nagulo ang uta ko papadudot.

Mas nagiging malinaw ang panaginip ko sa nilalang na yun.

Kapag muubulong naman siya sa akin ay mas malakas na ang boses niya at naiintindihan ko na siya.

Ang sinasabi niya ay tuluyang ko ng kalimutan ng Diyos dahil pinabayaan ako ng Diyos.

Hindi raw tinutupad ng Diyos.

Ang ipinagdarasal ko kaya walang silbi na magdasal pa ko.

Sa panaginip ko ay sinasabi,

Sabi niya nakakampi ko siya at hindi ko siya kalaban.

Siya raw ang tutupad sa lahat ng ipinagdarasal ko kung maniniwala at sasamba ako sa kanya.

Sangayon daw siya sa unti-unti kong pagtalikod sa Diyos.

Pakiramdam ko ay nakahanap ako ng kakampi at makakaintindi sa akin sa nilalang na yun.

Kahit na hindi ako sigurado kung totoo ba siya o likha lamang ng aking imahinasyon.

Pakiramdam ko ay meron akong isang kaibigan na ako lang ang nakakakita kahit sa panaginip lang.

Alam ko kasi na kapag sinabi ko yun sa mga magulang ko,

wala na akong pala ng palataya sa Diyos ay iba na ang magiging tingin nila sa akin.

Nang time na nangyari yun ay hindi ko na naiisip na baka nasisiraan na ako ng ulo

dahil masyadong dinidibdib ko ang pagkawala ni Thea.

Pero ngayon kapag binabalikan ko ang pangyayaring yun ay natatanong ko na rin ang sarili ko

na baka nga nasisiraan na ako ng katinuan.

Pero dahil sa parang nasa madilim na lugar ang utak ko at puso ko ng time na yun,

ay hindi yun sumagi sa isipan ko.

Sa paglipas na mga araw ay mas lalong lumala ang mga nangyayari sa akin papadudut.

May mga pagkakataon na nagigising ako ng madaling araw, sobrang init sa kwarto noon.

Tapos ay palagi kong nararamdaman na meron akong kasama kahit na ako lang mag-isa.

Dumating na rin sa point na meron akong nakikitang siluwet ng isang malaking lalaki na palaging nakatayo sa may paanang ko.

Nananaginip ako na kinakausap ako ng,

at binubuyo niya ako na huwag nang maniwala pa sa Diyos.

Bas magiging maganda raw ang takbo ng buhay ko kung tuluyang ko nang ititigil ang pagdarasal.

Naisip ko na tama siya papadudut.

Ano pa nga ba ang silbi ng pagdarasal?

Kung hindi rin naman magkakaroon ng katupara ng ipinagdarasal ko.

Kung hindi na ako magdarasal ay wala na akong expectation sa mga mangyayari sa buhay ko.

That time ay talagang nawala na ako ng gana sa buhay ko papadudut.

Pakiramdam ko ay hinihintay na lamang na mamatay ako kagaya ni Thea.

Talagang ang lakas nang ibinagsak ko nang mawala siya sa buhay ko.

Isang araw hindi ko iniexpect na dadalawin ako ng dalawakong kaibigan na sina Anjo at Oli.

Si mami ang nagpapasok sa kanila sa kwarto ko kahit na wala akong permiso sa kanila.

Inawin ni Anjo ang kurtinang nakatakib sa bintana kasi ang dilim ng kwarto.

Kinausap nila akong dalawa at inaya nila ako na lumabas.

Para malibang ako pero tumanggi ako.

Pinilit pa nila ako pero kahit na anong pilit nila ay hindi nila ako napapayag sa gusto nila papadudut.

Bro, alam namin na malungkot ka pa rin sa pagkawala ni Thea.

Pero hindi mo dapat itigil ang buhay mo.

Yung business mo sayang eh.

Marami pang pwedeng mangyari sa'yo after this.

Ang sabi pa ni Oli.

Kaya nga bro eh.

Hindi lang ikaw ang namatayan.

Yung iba nga dyan eh.

Kahit na wala ng maraming mahal sa buhay, nagmove forward pa rin.

Dugtong pa ni Anjo.

Ano bang alam ninyo sa nararamdaman ko?

Bakit nakikialam kayo sa kung ano ang dapat kong gawin sa pagkawala ni Thea?

Seryoso kong tanong.

Pasensya ka na bro.

Hindi ko intensyon na ma-offend ka.

Pagingin ang tawad ni Anjo.

Habang nagsasalita si Anjo ay merong bumubulong sakin.

Inautusan niya ako na saktan si Anjo.

At dahil sa sinasabi nito sakin,

paulit-ulit ang bulong na parabang hindi siya titigil hanggat hindi ko ginagawa ang gusto niyang gawin ko, papadudot.

Hanggang sa naging matalim ang tingin ko kay Anjo at sa pagkakataon na yun ay parang gusto ko na siyang patayin.

Napansin niya na Anjo ang tingin ko kaya nagpaalam na sila.

Hindi na ako nagsalita at sinunggabang ko si Anjo at sinakal ko siya hanggang sa matumba siya sa may sahig.

Nang nasa ibabaw na niya ako,

ay mas hinigpitang ko pa ang pagkakasakal ko sa kanya.

Pakaramdam ko ng oras na yun ay merong sumasanib sa akin at nagkaroon ako ng kakaibang lakas.

Sinubukan akong awatin ni Ollie pero wala siyang nagawa.

Itinulak ko siya at sinagawan na kung makikialam siya ay madadamay din siya sa galit ko.

Agad namang lumabas si Ollie sa kwarto para humingi ng tulong.

Ako naman ay hindi pa rin tinigilan si Anjo.

At hindi ako nakontento sa pagsakal sa kanya.

Paulit-ulit ko siyang pinagsisuntok sa mukha niya.

Doon na dumating si na mami at daddy kasama si Ollie.

Pinagtulungan nila akong awatin hanggang sa mailayong nila ako kay Anjo.

Para na akong isang mabangis na hayop sa pagkakataon na yun, Papa Dudut.

Kahit hawak na nila ako, ay nagwawala pa rin ako at nagpupuminit akong makawala pa para saktan si Anjo.

Hindi pa rin kasi tumitigil ang bubulong sa akin at paulit-ulit niyang sinasabi na patayin ko si Anjo.

Lumabas si Anjo ng kwarto ko na duguan ang mukha niya.

Hindi ako bayulenteng tao, Papa Dudut.

Kaya kahit ako ay nagtataka kung paano at bakit ko yung nagawa.

Yun ang unang beses na meron akong sinaktan na tao at kaibigan ko pala talaga.

Nang mawala na sa paningin ko si Anjo ay unti-unti na akong kumalma, Papa Dudut.

Kumalis na rin si Ollie at nakita ko na takot na takot siya sa akin.

Alam ko nagtataka siya sa ginawa ko.

Axel, ano ba talaga nangyayari sa iyo? Hindi na ikaw yan.

Sigaw ni daddy sa akin.

Ano kung kailangan mong makakausap, nandito kami. Kahit anong oras, pwede kang lumapit sa amin ang daddy mo.

Please, hindi na namin alam kung anong gagawin namin sa iyo.

Umiiyak na sabi pa ni Mami.

Wala silang nakuhang sagot sa akin. Tahimik lamang ako habang matalim na nakatingin sa kawalan.

Parang hindi pumapasok sa ting ako ang mga sinasabi nila.

Sinabi ko sa kanila na ayokong may bumibisita sa akin kaya sa susunod.

Na meron akong kakilala na gusto ako makausap sa bahay ay huwag na nilang subukan mapapasukin sa kwarto ko.

Kasi alam nila ang pwedeng mangyari.

After ng pangyayaring yun ay naramdaman ko na nagkaroon na rin ng takot sa akin ang buong pamilya ko.

Lalo na ang kapatid ko na dati kinakausap ako kahit papaano.

Pero simula noon ay umiiwas na siya sa akin papadudut.

Hindi na rin ako pinipilit ni na Mami na magsimba.

Dati kapag magpupunta sila sa church ay inaaya pa nila ako kahit na alam nilang hindi ako sasama.

Pero dumating ang time na hindi na sila nag-aabala na ayain pa ako.

Mayroong malit na altar sa kwarto ko at isang gabi ay nilabas ko yun.

Ikinalat ko sa labas ng kwarto ko ang mga nakalagay doon.

Pakiramdam ko kasi sumasakit ang ulo ko kapag tinitingnan ko ang altar.

Kinabukasan ng umaga ay naabutan ko si Mami na nililigpet ang mga nilabas ko at hindi na siya nagsalita nang makita ko.

Pero nakita ko ang lungkod sa mata niya.

Lalagpasan ko sana si Mami pero bigla siyang nagsalita.

Tinanong niya kung wala na ba talaga akong tiwala sa Diyos.

Nalulungkot daw siya sa nangyayari sa akin.

Oo naiintindihan daw niya na sobrang sakit para sa akin ang pagkawala ni Thea

pero sa ganoong pagkakataon ay mas lalo raw dapat lakasan ang pananampalataya sa Diyos.

Darating daw ang panahon.

Namalalaman ko rin ang dahilan kung bakit yun.

Wala na akong ganang sumagot pa kaya hindi na ako nagsalita at iniwanan ko na lamang si Mami.

Natatandaan ko ng madaling araw noon, nagising ako bandang alas 3

at naramdaman ko na sobrang init na naman ang buong kwarto ko kahit pabukas ang aircon.

Hindi na ako nagulat nang muli kong makita ang nilalaang na yon na naka-Indian seat sa may paanang ko

at nakatingin sa akin ang mapupulan niyang mga mata.

Nakikita ko rin ang malaki niyang ngitin.

Naparabang napakasaya niya sa mga ginagawa ko sa buhay ko.

Nakita mo yung altar sa iba ba ng bahay ninyo?

Ang sakit sa mata.

Sirain mo yun, Axel.

Utos sa akin ng nilalaang.

Hindi pwede.

Magagalit si na Mami sa akin.

Okay na sa akin na wala nang altar dito sa kwarto ko.

Tugon ko.

Kulang pa yun, Axel.

Sirain mo ang altar na yon at ipakita mo kung gaano kakagalit sa Diyos nila.

Ang sabi ng nilalaang sa akin.

Sa pagkakataon na yon ay inisip ko ang mga nararamdaman ng Mami ko kapag sinira ko ang altar.

Alam ko kung gaano kaimportante yon sa Mami ko kasi doon siya palaging nagdarasal.

Kahit pa paano ay may natitira pa rin sigurong kabutihan sa puso ko ng time na yon.

Pero hindi ako tinigilan nang nilalaang na yon papadudot.

Nagpapakita siya sa panaginip ko at pinipilit niya akong sirain ang altar na nasa sala ng aming bahay.

Paulit-ulit niya yung ibinubulong sa akin kapag gising ako.

At sa pagkakataon na yon ay inisip ko ang mga nararamdaman ng mami ko kapag sinira ko ang altar.

Pakiramdam ko ng time na yon ay hindi siya titigil hanggang hindi ko ginagawa ang gusto niya papadudot.

Sa totoo lang ay kayang-kaya ko na huwag pansinin ang sinasabi niya na dapat kong gawin kaya lang ay isang madaling araw ay nagising ako na nasa paanang ko na naman ang nilalaang na yon.

Sinabi niya sa akin na kapag ginawa ko ang gusto niya na sirain ko ang altar sa bahay ay ipapakita niya sa akin si Thea.

Miss na miss ko na si Thea

at lahat ay gagawin ko para makita ko ulit siya.

Pero hindi agad ako naniwala at sinabi ko na gusto ko munang makita si Thea bago ko gawin ang gusto niya.

Ang sabi niya ay matulog ako at doon ko makikita si Thea.

Nang mawala ng nilalaang ay natulog na ako at hindi nga siya nagsinungaling kasi nagpakita si Thea sa panaginip ko.

Si Thea ang nagkumbinsi sa akin na sirain ang altar.

Yun daw ang pumipigil sa kanya para magpakita siya sa akin.

Kaya raw simula nang mawala siya ay hindi ko siya napapanaginipan man lang kahit na isang beses.

Bigla ako nagising mula sa panaginip na yon.

Kung hindi ako nagkakamalay alas 4 na yon ang madaling araw.

Buo na ang loob ko na gawin ang matagal nang inuutos sa akin ng nilalaang na yon na hindi ko alam kung sino o ano.

Lumabas ako ng kwarto at nagpunta sa kusina.

Kinuha ko sa ilalim ng lababo yung martilyo at pagkatapos ay nagpunta ako sa harapan ng altar na nasa sala sa aming bahay.

Pakiramdam ko ng time na yon ay may kung anong pwersa ang kumukontrol sa akin at wala na akong kontrol sa sarili kong katawan.

Nang nasa harapan ako ng altar ay nagdilibang paningin ko at feeling ko ng time na yon ay nakatulog ako.

Kaya ang nasa uta ko ay hindi ko tinuloy ang pagsira sa altar.

Nang muli akong magkaroon ng bala ay sa nangyayari sa paligid ko ay matapos akong suntukin ni Daddy sa muka.

Nahilo ako at natumba ako sa maisahin.

Nakita ko si Mami na umiiyak habang nasa paanan niya ang basag na ribulto ni Mama Mary.

Hindi ko alam ang ginagawa ko, hindi ko alam.

Nalilito at paulit-ulit kong sabi.

Lahat na nga ng mga pagbabago na ginawa mo tinanggap namin Axel.

Pero itong pagsira mo sa altar dito sa bahay ay hindi na.

Sumasobra ka na.

Oo nagluloksa ka.

Pero hindi yung dahilan para manira ka ng gamit dito.

Kung palagi mong sisisihin ang Diyos sa mga nangyayari,

at wala ka ng paniniwala sa Kanya, lumayas ka sa bahay ko.

Matapang na sigaw ni Daddy.

Magsasalita pa sana ako pero natigilan ako nang marinig ko ang malakas na halakhak

nung lalaki na parang napakasaya niya sa mga nangyari.

Napasigaw ako at napatakbo ako kay Mami.

Para ko nagkaroon ng kamalayan sa mga nangyayari sakin at bigla kong umiiyak nang umiiyak

habang nakayakap sa nanay ko.

Nagmamakaawa ko sa Kanya na dalhin niya ako sa simbahan.

At ipagdasal ako ng pare.

Nang magliwanag na ay sinamahan ako ni Mami at Daddy sa church.

Parang ang bigat pa nga ng mga paa ko.

Pagpasok doon na parang may kung anong pwersa na pumipigil sa akin ang pumasok.

Pinag-pray over ako ng pare at simula noon ay naging magaanang pakiramdam ko.

Bumalik na rin ako sa pagdarasal at pagpunta sa church.

Dahil sa ilang beses kong pakikipag-usap sa pare ng church namin ay naliwanagan ako sa mga nangyari.

Oo masakit na nawala si Thea sa buhay ko sa oras na malapit na kaming ikasal.

Pero ipinaunawa sa akin na merong dahilan ng lahat.

Hindi ko pa man yon malalaman sa ngayon ay darating ang panahon na may intindihan ko kung bakit kailangan ko yung pagdaanan.

Until now masakit pa rin sa akin ang pagkawala ni Thea pero tanggap ko nang hindi siya ang nakalaan para sa akin.

Tuluyang ko na rin naibalik ang pananampalataya ko sa Diyos at sa mga salita niya Papa Dudut.

Hindi ko na rin nakikita at naririnig ang nilalang na tila kumukontrol sa isipan ko at nagsasabi sa akin na gumawa ng masama simula nang magbaliklob ako sa Diyos.

Siguro nga ay may mga pagkakataon na kapag humihina ang tiwala natin sa ating lumika.

Sinasambantala yon ang demonyo para lasunin ang ating kaisipan.

Nagpapasalamat pa rin ako sa Diyos na hindi niya ako pinabayaan at hindi niya hinayaan na tuluyang magkasira kami ng pamilya ko dahil sa hindi magagandang bagay na ginawa ko dati.

Lubos na nagmamahal, Axel

Maraming masasakit at hindi magandang bagay ang pwedeng mangyari sa bawat isa sa atin.

May mga pagkakataon na maitatanong natin sa Diyos kung bakit kailangang mangyari yon at kung kulang pa ba ang ating pananampalataya.

Para dumaan tayo sa isang problema na sa tingin natin ay hindi natin kaya.

Ngunit tandaan natin na mas kailangan nating mas patatagin ang ating tiwala sa Diyos sa kabila ng mga pagsubok na ating pinagdadaanan.

Huwag na huwag nating hahayaan na manalo o tuluyan tayong kainin ng masasamang bagay na walang nais kundi ang mapunta tayo sa kadiliman.

Ibinigay sa atin ang Diyos ang kanyang salita upang gabayan natin sa atin.

Hindi tayo bibigyan ng Diyos ng pagsubok na hindi natin kaya basta maniwala lamang tayo sa Kanya.

Ibinigay sa atin ang kanyang salita upang gabayan natin sa atin na basta maniwala lamang tayo sa kanya.

Ibinigay sa atin ang kanyang salita upang gabayan natin sa atin na basta maniwala lamang tayo sa kanya.

Hindi tayo bibigyan ng Diyos ng pagsubok na hindi natin kaya basta maniwala lamang tayo sa kanya.

Mash organizesem ticket ng Diyos ng pagsubok na hindi natin kaya basta maniwala lamang tayo sa Kanya.

Hindi tayo bibigyan ng Diyos ng pagsubok na hindi natin kaya basta maniwala lamang tayo sa Kanya.

Hindi tayo sibita manara mapu å magicianibit ko sa atin na bagay ko.

Dito sa Papagdudud Stories

Ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papagdudud Stories

May nagmamahal sa'yo

Papagdudud Stories

Papagdudud Stories

Papagdudud Stories

Papagdudud Stories