LUMAYO KA SA BINTANA | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #PinoyHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI ZERO

Ang kwentong ibabahagi ko sa inyo ay nangyari sa lugar na kinalakihan ng aking asawang si Danilo, sa lugar ng Mahaplag, sa Leyte.

Gaya ng iba niyong mga sender ay hindi ko na po sasabihin kung saan ang eksaktong baryo ng pinangyarihan ng kwentong ito.

Respeto na lamang sa mga naninirahan doon. Magpasa hanggang ngayon.

Isa ako sa masusugid niyong tagapakinig at halos lahat ng kwentong naka-upload sa tatlong channel na ito. Napapakinggan ko na.

Taong 1991, ng mga panahon ito ay nagdadalang tao na ako sa panganay naming anak ng asawa kong si Danilo.

Dahil sa palaki na ng palaki ang tiyan ko at ilang buwan na lamang ay mga nganak na ako.

Kaya naman kinailangan naming bitiwan ni Danilo ang inuupahanggan.

Ito ang bahay sa bayan para manirahan sa bahay ng mga magulang niya.

Nang sa ganon ay makapag-ipon na kami kahit papano.

Sigurado ka ba talagang doon tayo sa bahay ng mga magulang mo titira?

Paniniguradong tanong ko sa asawa ko noon.

Pasensya ka na mahal, pero kailangan talaga kasi natin magdipid para makapag-ipon tayo para sa panganganak mo.

Alam mo namang sapat lang sa mga pangangailangan.

Alam natin sa pang-araw-araw ang kinikita ko mahal.

Sana hintindi mo ako.

Kapag nakapag-ipon na tayo at makaluwag-luwag na,

pangako magbubukod na tayo ng bahay.

Tangingiti na lamang ang naging tugon ko sa asawa ko at hindi na umimik pa.

Kinakabahan ako sa isiping makakasama ko sa iisang bubong ang mga magulang ng asawa ko noon.

Hindi naman kasi lingit sa ating kaalaman na may mga byanan at manugan.

Ang hindi nagkakasundo kapag magkasama sila sa iisang bubong.

Ang iba ay sinusulsula ng anak nila laban sa asawa nito hanggang sa umabot na nga sa puntong hiwalayan.

At yun ang ayaw na ayaw kong mangyari noon.

Nagdadalawang isip rin ako dahil baka hindi kami magkasundo ng mga byanan ko at ang kapatid ng asawa ko.

Pero mga kagiliw,

lahat pala ng mga hindi magagandang pumapasakot,

sa isipan ko,

maling akala ko lamang pala yun.

Sa kadahilan ng noong nakasama ko na sa iisang bubong ang pamilya ng asawa ko,

napakabait na mga ito at nakasundo ko pa sila.

Lalong-lalo na ang bunsong kapatid ni Danilo na si Melody.

Palagi ko siyang nakakasama sa tuwing nasa trabaho ang asawa ko noon.

Habang lumilipas nga mga araw ay

mas lalong naging malapit pa kaming dalawa ni Melody.

Sinasabi niya na sa akin lahat ng mga sikreto niya.

Lalong-lalo na sa lalaking matagal niya ng lihim na minamahal.

Ang kababatang si Enrico.

Halos lahat ng sikreto niya ay sinasabi sa akin.

Basta't huwag lang raw akong maingay sa kanyang mga magulang o maging sa asawa ko man.

Kaka 18 niya palang kasi at ayaw muna ng mga magulang niyang magkaroon siya ng nobyo.

Nga pala,

yari sa kalahating bato ang bahay ng mga magulang ni Danilo.

Pinagtagpi-tagping kawayan ang kalahati patungo sa bubungan.

Hieron na rin ang bubung noon.

Yan naman kahit na nagkaroon ng balibalita sa aming baryo na may gumagalang aswang sa karatig sityo.

Kampante pa rin ako at hindi natatakot.

Kahit na kung minsan ay inaabot pa ng gabi sa trabawang asawa ko.

May pagkakataon kasing mag-isa lamang ako sa bahay

o kaya kaming dalawa lamang ni Melody noon.

Palagi kasing wala sa bahay ang mga binan ko.

Gawa nang pumipirmis sila sa bukid dahil may inaasikasong mga pananim.

Bababa lamang sila sa baryo tuwing araw ng Sabado o Linggo.

Isa rin sa dahilan kung bakit kampante ako ay lumaki ako sa probinsya ng Iloilo.

Napunta na ako sa kung saan saang lugar para magtrabaho noon.

Hanggang sa magkaasawa na nga ako ay,

hindi pa naman ako nakakakita ng aswang.

Tanging huni lamang nito ang naririnig ko at para sa akin ay hindi naman yun nakakatakot.

Sa kadahilan ng may mang ilan ilang ibon din sa probinsya namin nakatunog ng wakwak.

Pero kahit ganun pa man ay naniniwala pa rin ako sa ibang nila lang.

Kahit hindi ko pa nakikita ang mga ito.

Sadyang kampante lang talaga ako na hindi nila ako magagalaw noon.

Hanggang sa isang umaga, pasikat pa lamang ang araw, nasa bakuran na ako ng bahay.

Abala sa pagwawalis ng mga tuyong dahon ng punong santol at mangga na naggalat sa bakuran.

Habang abala ako sa pagwawalis at panakanak ang pagbubunot ng damo, narinig ko ang boses ng binan kong babae.

Saglit na itinig ko.

Saglit na itinigil ko ang mga ginagawa at bahagyang hinahanap ng tingin kung saan ang kinaroonan niya.

Hindi nga lang kalayuan ay nakita ko ang binan kong kausap ang kumari niya sa pagkakaalala ko na numero unong tsismosa ng baryo.

Napansin kong tila ba napakaseryoso ng pinag-uusapan nila.

At napapalakas ang boses nila.

Kaya naman kahit hindi pa ako tapos sa mabuhay,

hindi pa ako tapos sa mga ginagawa ko nun.

Bit-bit ko ang walistingting na nagtungo sa kinaroonan nilang dalawa.

Nay, magandang umaga po.

Bumaba po pala kayo sa bundok.

Si tatay po, asama niyo ba siya?

Bati ko sa binan ko.

Sandaling inilibot ang paningin para hanapin ang binan kong lalaki.

Gumanti naman ang bati ang binan ko ng magandang umaga.

At nagsabing hindi niya raw kasama ang asawa niya dahil may sakit nun.

Kaya raw siya napaaga ng pagbaba ng bundok dahil bibili siya ng gamot ng binan kong lalaki.

Kagabi raw kasi ay walang tigil yun sa pag-ubo.

Mukhang sinusumpong na naman ng hika.

Mabuti naman at bumaba ka ng bukid kumari.

Kilala mo ba si Imelda?

Yung kaibigan kong nasa karatig sityo.

Abay, patay na naman ang alaga niyang baboy.

Wakwak ang tiyan at wala ng ibang laman loob.

Sabat ng kumari ng binan ko.

Hindi makapaniwalang nagtanong ang binan ko kung totoo ba.

Sunod-sunod na tumango ang kumari ng binan ko.

At sinabihan niyang kahapon lamang umano ay napagalaman niyang may buntis na naman na nalaglagan ng sanggol.

Nung mag-iisang oras na naw na namimilipit sa sakit ng tiyan ang buntis,

kagad na nagtawag ng albularyo ang padre de familia.

Saktong pagdating ng albularyo ay nakunan na ang babae.

Nung suriin naman ang albularyo ay napagalaman nitong ilang araw na palang inaaswang ang babaeng iyon.

Nang hindi nito napapansin.

Nakakaawa nga yung babaeng buntis eh.

Dahil halos maglupasay na iyon.

Sa tindi ng pag-iiyak at pag-iiyak,

hindi hinagpis matapos makunan ng sanggol.

Diyos me, eh kung sakin ba naman nangyari yon?

Baka nabaliw na ako.

Mahabang litanya ng kumari ni nanay na nagpakunot ng noo ko.

Paano naman po nangyaring lumabas yung bata sa sinapupunan ng ina?

Tanong ko nun.

Yun nga din ang hindi alam ng lahat.

Nakita na lang ng albularyo, tuyot na yung bata.

Wala nang kadugudugo sa katawan.

Sagot nito.

Naikinaramdam ko naman ng kilabot sa katawan nun.

Bahagyang nagtaasan ng mga balahibo ko sa batok.

Bakit pa kasi iniwan ng asawa yung buntis eh?

Napaka irresponsable ng asawang iyon.

Alam nang namimilipit na sasakit yung buntis, iniwan pa.

Kapag itong si Danilo talaga, pinabayaan itong mag-ina niya.

Makikita niya't hindi lang aswang ang mga kalaban niya.

Singit na wika ng biyanan ko.

Dapat lang aba.

Kauna-unahang apu mo yung dinadala ni Stella.

At ninang ako ng batang yan.

Kahit hindi pa ako sinabi ang magninang dyan sa oras na binyagan na abay,

ipepresent ako ang sarili ko.

Anya pa nang kumari ni nanay, nabatid kong binabago na nila ang usapan para hindi ako matakot at mapanatag ang loob ko sa mga pinag-uusapan nila.

Kumari.

Mag-iingat kayo ni kumpari.

Lalo na't nasa bundok kayo natutulog.

Kailangan niyo maging alerto palagi lalo na sa gabi.

Mahirap na't baka mamaya mag-awi sa bundok kung saan kayo namamalagi yung aswang.

Hay nako.

Pag-aalala ng wika ng kumari ni nanay.

Hay nako kumari.

Huwag muna kaming alalahanin ni kumpari mo.

Lagi kami nakaalerto palagi tuwing gabi.

Hindi kami nagpapakampante.

Ikaw rin iha.

Mag-iingat ka palagi at huwag basta-basta makikipag-usap kung kanin kanino ha.

Lalo na sa mga hindi mo kakilala.

Mas babuti na yung nag-iingat ka para maiwas ka sa kapahamakan.

Anya at hinimas ang tiyan ko at sandaling kinausap ang sanggol sa sinapupunan.

Sinabi ko naman sa kanya na huwag na siyang mag-alala dahil nag-iingat naman ako palagi nun.

Isa pa.

Bibihira lamang ako lumabas ng bahay at nakikipag-usap o nakikipagkwentuhan.

Kaya malabong aswangin ako dahil nasa loob lamang ako nun.

Ilang saglit pa ang nakalipas ay nagpaalam na rin ako sa binan ko at kumari niya.

Tinatawag na kasi ako ng asawa kong si Danilo para mag-umagahan na at aalis na naman siya para pumasok sa trabaho.

Sinabi ko naman sa binan ko na sumunod na lang siya.

Tumango ito at nagwikang maya-maya na raw.

Mag-uusap lang raw muna sila ng kumari niya dahil matagal-tagal niya na itong hindi nakakapagkwentuhan.

Pagkapasok ko nga sa bahay ay nakita kong nakahanda ng almusal.

Mahal, halika na, kumain na tayo.

Ayas sakin ang asawa ko.

Si Melody, hindi ba siya sasabay sa ating magagahan?

Tanong ko si Melody, hindi ba siya sasabay sa ating magagahan?

Tanong ko sa kanya na makaupo na ako sa pagkainan.

Sumagot ang asawa kong hindi raw sasabay sa aming kumain si Melody. May importante raw kasi itong ginagawa.

Eh sinanay, hindi ba siya sasabay sa ating kumain?

Balik na tanong niya.

Sinabi ko namang maaaring hindi dahil may pag-uusapan pa umano sila ng kumari niya.

Susunod na lamang daw siya mamaya pagkatapos nilang mag-usap noon.

Tahimik lamang kaming mag-asawa habang kumakain.

Makaraan ng ilang minuto ay natapos ng kumain ng asawa ko.

Inabutan ko siya ng tubig para makainom.

Mahal, alis na ako ah.

Magingat ka dito at huwag kang makikis sa lamuhas akong kani-kanino.

Lalo na kung hindi nating kakilala ha.

Paalam ng asawa ko sakin.

Sinabi ko namang magingat siya at tinanong kong ano.

Sinabi ko namang magingat siya at tinanong kung anong oras siya makakauwi noon.

Saglit na nag-isip ang asawa ko bago nagsabing baka abuti na siya ng alas 5 bago makauwi.

May mga tatapusin pa raw kasi siya sa trabaho.

Bakit mo na itanong mahal kung anong oras ako uuwi?

Tanong niya.

Napabuga muna ako ng malalim na hininga.

Bago nagsabing mamamalengke ako mamaya.

Magpapasama sana ako sa kanya kung makakauwi siya ng maagaga.

Magpasama ka na lang kay Melody na mamalengke mahal.

Sasusunod na lang kita sasamaan kapag makakauwi ako ng maagaga.

Marahan na lamang akong tumangu sa sinabi niya.

Bago pa siya tuluyang umalis ay ginawaran niya pa ako ng halik sa noo.

At muling pinaalalahan ng mag-iingat palagi at ingatan ko ang anak naming dalawang.

Nasa sinapupunan.

Sakto namang pagalis ni Danilo ay siyang paglabas ng nakababata niyang kapatid.

O Melody, mabuti at lumabas ka na.

Kakatapos nang namin mag-umagaan at hindi pa naliligpit ang pagkain.

Mag-almasal ka na dito.

Yaya ko.

Nagtanong naman ito kung umalis na yung kuya niya.

Umuon naman ako.

Oo nga ate.

Dapat maaga din na umuwi si kuya at baka magawin na dito sa baryo natin yung aswang na pinaghihiharaan nilang namiminsala sa kabilang sityo.

Anyan ito habang kumakain nun.

Naku, huwag kang magpapaniwala sa ganyan at panakot lang sa bata ang mga aswang.

Ang mas maiging gawin ay mag-iingat na lang ng mabuti para hindi tayo mapano.

Huwi ka ako habang unti-unti nang nililipit ang ibang pinagkainan namin ng asawa ko.

Matapos kong sandukan ang pagkain si Melody.

Ganun ba ate?

Naku, siguro maniniwala ka lang kapag ikaw na yung inaswang, no?

Natatawang biro niya.

Pinandilatan ko naman siya ng mata at sinabihang,

Bilisan mo na nga lang yung pagkain dyan at makatapos ka na.

Siya nga pala. Nandyan si nanay sa labas ng bahay.

Kausap yung kumari niyang si Smosa.

Huwi ka ako.

Sumubo muna siya ng pagkain bago nagtanong kung ano ang pinag-uusapan ng kanyang ina at kumari nito.

At kung bakit ang aga naman itong bumaba ng bundok.

Sinabi ko sa kanyang may sakit si tatay kaya maagang bumaba si nanay dahil bibili nga siya ng gamot.

Sinabi ko naman kasi sa kanilang huwag nang manatili sa bukid dahil taglamig na at may at maya ang pagulan.

Paniguradong hihikain at aatakihin na naman ang rayuma si tatay.

Ang tigas talaga ng ulo ng dalawang matandang iyon.

Sambit ni Melody.

Nilagay ko muna sa lababo ang hugasin bago nagsalita at sinabihan si Melody na hayaan niya nalang muna ang mga magulang niya.

Matatanda na kasi at isa pa, baka nabuburyo lamang sa bahay ang dalawang matandang iyon.

Kaya mas gusto pa nilang sa bukid tumira para may magawa naman sila kahit papano.

Kumbaga, ehersisyo na sa kanila ang pagtataniman niya.

Kumbaga, ehersisyo na sa kanila ang pagtatanim at pagkaasikaso sa bukid.

Sumangayon naman si Melody at nagsabing niya sa bagay ay tama umano ako.

Dahil noon pa man ay mahilig na talaga sa pagtatanim ang kanya mga magulang.

At hindi nga mapermis sa bahay.

Palagi nalang nasa bukid ang mga iyon.

Siya nga pala Melody.

Wala ka bang lakad mamaya?

Samaan mo naman akong mamalengke mamayang hapon, oh.

Hindi kasi ako masasama ni Danilo.

Hindi siya makakauwi ng maaga.

Ayako sa dalaga matapos akong umupo sa tapat ng kanyang upuan.

Saglit na nag-isip ang dalaga bago nag-uwi kang wala naman daw siyang gagawin mamayang hapon.

Sasamahan niya ako dahil may bibilin din umano siya sa palengke noon.

Kinahaponan, pasado alas 4 na kami umalis ni Melody papuntang palengke.

Tara na.

Siguraduin mong sarado lahat ah.

Pintana, pintuan.

Baka kasi mamaya ay may makapasok na pusa sa loob ng bahay.

Kainin pa yung tinakpan natin na natira kanina.

Haan niya ko kay Melody.

Nasarado ko na po lahat ng pintana at pintuan natin.

O siya tara na at baka abutan pa tayo ng takipsilim.

Tumangu siya at sinabi niyang kailangan nga naming makauwi bago magtakipsilim.

Dahil baka nakakalimutan.

Dahil baka nakakalimutan ko na umano ang balibalita tungkol sa aswang na namiminsala sa karatig sityo.

Mahirap nang maabutan ng dilim sa daan at baka mamaya ay mapano pa umano kami.

Nakangiting inirapan ko naman si Melody at sinabihang huwag na huwag magpapaniwala sa mga sabi-sabi noon.

Dahil hindi naman totoo iyon.

Tinatakot niya lamang ang sarili niya.

Naging ngiti lamang ang naging tugon ng dalaga bago kami naglakad papunta sa palengke.

Nang makarating na kami sa palengke, Sir Seth, kagad na akong namili ng mga pangangailangan sa bahay.

Habang nagtitingin-tingin ako ng pangsahog sa lulutuwing ulam, sa hindi inaasahan ay nasagi ako ng isang matandang babae.

Saglit akong napasingap at napangiwinot.

Nang maramdaman kong napalakas ang pagkakasagi ng matanda sa maumbokong tiyan.

Bago pa man ito nawalan ng balanse at sumalampak sa lupa.

Nasi ko niya ang tiyan ko kaya nakaramdam akong bahagya ng pananakit.

Ako, pasensya ka na iha, hindi ko sinasadyang masagi ka.

Agarang pag-ingin ang paumanhin ng matanda, na sa tingin ko ay nasa edad 50 o sa isang 30.

Nasa tingin ko ay nasa edad 50 o sa isang 30.

Nasa tingin ko ay nasa edad 50 o sa isang 30.

Nangangatog na marang tumayo ang matanda.

Tinulungan ko siyang maitayo at alam kong kaya siya nangangatog dahil sa malakas ang pagkakasalampak niya sa lupa nun.

Nangangatog na marang tumayo ang matanda.

Tinulungan ko siya ng maitayo at alam kong kaya siya nangangatog dahil sa malakas ang pagkakasalampak niya sa lupa nun.

wika niya. Kahit na medyo napapangiwi ako dahil sa kirot na nararamdaman

ang tiyan ko, sinabi ko sa matandang ayos lang. Hindi niya naman sinasadya

ang nangyari. At isa pa, dapat nga ako ang humingi ng paumanhin dahil

kasalanan ko rin kung bakit niya ako nasagi nun. Hindi ko naman kasi

napansing paparating siya. Eh teka, ayos ka lang ba? Yung tiyan mo hindi ba

sumasakit? Parang malakas pa naman yung pagkakasagi ko. Nakangising

pag-aalala lang tanong ng matanda na hinimas ang tiyan ko nun. Nasipat kong

parang biglang kumislap ang mga mata niya habang marahang niyang hinihimas

ang tiyan ko. Hindi ko alam kung bakit ng mga sandaling yun ay kinabana ko at

nagdaasa ng mga balahibo ko sa ginawa ng matandang paghipo sa aking tiyan.

Bahagya akong umatras nang sa ganon, ay maialis na ng matanda ang kanyang kamay na

nakahawak sa tiyan ko. Marahil ay napansin ng matanda na hindi ako

komportable sa ginagawa niya. Kaya naman kaagad na inalis niya ang kanyang kamay

at humingi ng paumanhin nun. Maya-maya naman ay lumapit na sa akin si Melody.

Inabot niya sa akin ang mga pinabayaran ko sa kanya.

Ati Stella, kumpleto na yata itong mga pinamili natin. Tara na, umuwi na tayo.

Hayaan niya sa akin habang tinitingnan ang hawak-hawakan niyang mga pinamili.

Tara na po, umuwi na tayo ate.

Kinuha ni Melody ang bitbit kong pinamili nun. Nagpaalam na ako sa matanda at humingi

ulit ng paumanhin. Nakangisi namang tumangu siya sa akin at sa garalgal na boses ay

sinabihan niya akong,

Nang makalayo na nga kami sa matanda, ay tinanong ako ni Melody kung kilala ko ba raw ang matandang iyon.

Unang tingin niya palang umano kasi rito. Kakaiba na ang kanyang nararamdaman.

Isa pa, ay may kung anong mabahong amoy ang nalalanghap niya mula sa matandang iyon.

Sinabi ko naman sa kanyang hindi ko kilala ang matanda.

Nasagi lamang ako nito at nakita kong,

Sumalampak ito sa lupa. Kung kaya't dagli-dagli ko na siyang tinulungang makatayo nun.

Hindi mo ba napansin ang malansang amoy na nagmumula sa matanda ate? Parang amoy binurong dugo. Nakakasok ah.

Naamoy ko rin naman yun pero hindi ko na inaisip ah. Naawa kasi ako dun sa matanda eh. Tugon ko sa kanya.

Tumanguta ko lamang si Melody at parang,

Kaya bang nag-iisip ng malalim?

Tapos ay nagwikang hindi nga raw talaga maganda ang nalalanghap niyang amoy ng matanda.

Sinabi ko naman sa kanyang baka ang amoy na nalanghap namin ay nanggaling yun sa bitbit na plastik ng matanda.

Kasi kung pagbabasian sa kasuotan, mukha namang disente at malinis yun.

Sa pagdaan ng ilang sandali nang makauwi na kami at makapasok sa loob ng bahay,

ay nagulat pa ako nang may nakita akong pusang kulay itim.

Purong itim ang mga balahibo nito at nakakatakot yung pagmasdan.

Nakamulagat ang mga mata at galisin pa ang buong katawan na halos konti na lamang ang natirang balahibo nito.

Kaya naman agaran ko yung binugaw.

Saglit pang tumigil ang may kalakihan at galising pusat,

umangil bago kumaripas ng takbo palabas ng balahibo.

At mabilis na siyang umiwas bago pa man siya masagi nito.

Napapamura pa ito at nagtanong kung bakit may pusa sa loob ng bahay.

Kung paano nakapasok yung pusang yun.

Gawa ng naisara naman ng maigi ang pintuan at pintana.

Takang taka din ako kung paano nga nakapasok ang galising pusang yan sa loob ng bahay.

Sinabihan ko naman siyang isara na lamang uli ang pintuan at baka bumalik ang pusa at kainin nito ang mga ulam na pinamalengke namin.

Kaagad naman isinara ni Melody ang pintuan at sumunod na sa akin papuntang kusina.

Nang matapos na naming ayusin ang mga pinamili ay nagluto na rin ako ng hapunan.

Samantalang si Melody naman ay pumasok na sa kanyang silid.

Nagwika akong tatawagin ko na lamang siya kapag dumating na mamaya ang asawa ko.

Para kumain na kami ng hapunan.

Bago lumabas ng kusina, nakita ko pang tumango ang dalaga habang nagngangata ng manggang hilaw.

Nung sumapit ng alas syete ng gabi, hindi pa rin dumadating ang mister ko.

Kaya naman napagpasyan kong mamintana muna habang hinihintay siya.

Sa pagdaan ng ilang minutong nakatanaw ako sa pintana, ay muli ko na namang nakita ang galising pusang yun.

Nakatayo lamang ito sa may bakuran, nag-iingay, at nagtataasan ng mga balahibo sa buntot habang nakatanaw sakin na para bang nagagalit ito.

Kakaiba rin ang kulay ng mga mata nitong natatamaan ang liwanag ng ilaw na pang magdamagan.

Pambihira kang pusa ka. Bumalik ka na naman dito sa bahay. Galisin ka pa naman.

Mamaya mahawaan pa kami ng galis mong animal ka.

Huwi ka ako kaagad. Binugaw ko yun.

Pero ayaw talagang umalis.

Sa alip ay naglakad pa yun papalapit sa pintuan.

Naka ilang beses ko nang binugaw yun pero ayaw pa rin talagang umalis.

Nakaramdam ako ng takot kaya tinawag ko na si Melody at sinabihang nasa may pintuan na naman ang galising pusa.

Paalisin mo nga Melody. Baka papasok na naman yun dito sa loob ng bahay.

Utos ko kay Melody nang makalapit sa kanya.

Gagad namang tumalima ang dalaga. Kumuha siya ng walistinting at nagmadaling maglakad papunta sa may pintuan.

Pero bago pa man makalapit sa may pintuan ng dalaga ay natanaw ko na nagmamadali na namang kumaripas ng takbo ang galising pusa na yon.

Pagkabukas ni Melody ng pintuan ay nagtanong siya kung nasaan na ang pusa.

Kung bakit bigla raw nawala ang ingay na naririnig niya kanina.

Wala na. Tumakbo na palayo. Nakaramdam yatang may papalapit na tao sa pintuan kaya nagmadaling tumakbo papunta sa likuran.

Tugon ko. Langyan naman yung pusang yon. Makita ko lang talaga uli yon.

Titiakin ko talagang mata niya lang ang walang latay.

Rinig kong sabi ng dalaga. At nakailang beses niya pang hinampas-hampas ng walistinting ang labas ng pintuan bago yon isinara.

Makaraan lamang ang ilang segundo. Matapos isara ni Melody ang pintuan ay bigla na lamang kaming nakarinig ng tunog ng pato.

Nagpaikot-ikot lamang yon sa bakuran ng bahay.

Dahil sahihina.

Lalakas, hihina na naman at lalakas ang tunog ng pato at talagang nagdala yon ng kilabot sa buong katawan ko.

Halos pabulyaw na akong sinabihan ng dalagang umalis sa may bintana noon.

Sabay nagmamadli niyang isarayon na maigi.

Nagwika pa siyang ang naririnig namin umanong tunog ng pato.

Ay hindi yon simpleng hayop lamang.

Dahil sa pakiramdam niya ay aswang ang nagmamayari ng tunog.

Na naririnig namin noon.

Asan na ba kasi si kuya?

Bakit ang tagal niyang umuwi kahit nang kita ng buntis ka eh?

Hinahayaan ka pa niyang mag-isa.

Hinaaswang na tayo oh.

Yaw-yaw pa ng dalaga.

Napahugot na lamang ako ng malalim na paghinga.

Dahil sa kabang nararamdaman at nagwika ang

may trabaho lamang na tinatapos ang kanyang kapatid.

Hayaan niya na lamang at mayamang.

Kaya maya lang ay baka dumating na rin yon.

Makaraan lamang ang ilang minuto ay dumating na rin ang asawa ko.

Saktong nawala din ang huninang pato na kanina pa namin naririnig noon.

Nang magapunan na kami ay sinabi ko sa kanya

ang tungkol sa narinig namin kanina bago siya dumating.

Sumabat naman ang kapatid nito at sinabi niya rin ang tungkol sa pusang galising

na kita ko bago pa man tumunog ang huninang pato.

Alam mo kuya, siguradong sigurado talaga akong aswang ang naririnig naming huni.

Hindi ako naniniwalang galing yon sa pato.

Sa tinagal-tagal na nating naninirahan dito,

wala namang mga alagang pato yung mga kapitbahay natin, di ba?

Saad ni Melody sa kanyang kapatid noon.

Hayaan niyo, kung totoo mang aswang ang huning naririnig niyo.

Bukas na bukas ay pupuntahan ko si Mang Ernesto.

Magpapatulong ako sa kanya at mangihingi ng mga pangontra sa aswang.

Tugo ng asawa ko.

Eh bakit pa kasi ayaw mong umuwi ng maaga?

Para naman may makakasama kami ni Ati Stella dito sa bahay pagdating ng takip silim.

Hindi yung ginagabi ka na ng uwi.

Reklamong wika pa ni Melody noon.

Sumagot naman ang asawa ko at nagsabing,

hayaan naman namin at sisikapin niyang makauwi ka agad ng maaga.

Basta at hanggat na.

At wala pa siya o hindi pa siya dumarating sa kinahapunan ay huwag na huwag na akong lumabas ng bahay

para hindi ako mapano.

Sumabat naman si Melody at nagsabing baka mamaya umano ay aswang pala ang pusang nakita ko sa may bakuran.

Nagpapanggap lamang ang nilalang na yon.

Nang sa ganon ay makapangbiktima ng buntis.

Dagdag niya pang wika.

Nangaraw ang pinagsasasabi niya.

Nakarating na sa baryo namin ang aswang na yon.

At sa kamalas-malasan ay ako ang pinupuntirian niyang biktimahin.

Pinanlakyan naman siya ng mga mata ni Danilo at si Noay.

Huwag na huwag raw siyang mag-iisip ng ganon dahil

wala pa namang nakakapagpatunay na totoong aswang ang namiminsala sa karating sityo.

Kailan ka pa maniniwala kuya?

Kapag may nangyari ng hindi maganda kay ate?

Tahas ang tugon ni Melody.

Para hindi na mauwi sa pagtatalo ang usapan ng magkapatid,

ay sinaway ko na ang asawa ko at sinabihang,

tumahimik na.

Kumain na lamang kami para makapagpahingana ng maaga.

Sa pagdaan ng mga araw,

ay napapansin kong panay ang pagkahanap ng maaasim na pagkain ng dalaga.

Kapag na hindi siya nagugusto,

napapadwal siya at panay na rin ang tulog niya kahit

kakakain lamang na parabang naglilihi siya noon.

Isang umaga nga,

nadatnan ko na naman siyang nagsususuka sa lababo

at ayaw na ayaw niya ang amoy ng pritong tuyo na niluluto ko noon.

Nagrereklamo pa itong sa susunod ay huwag na muna raw akong magluto ng tuyo

dahil hindi niya gusto ang amoy.

Napakunot noon,

naman ako at nagtanong kung bakit ayaw niya sa amoy ng tuyo.

Samantalang dati-dati ay gustong-gusto niya yun.

Paborito niya pa ang tuyong sinasawsaw sa sukang may maraming sili.

Buntis ka ba?

Para ka kasing naglilihi eh.

Tanong ko sa kanya na may halong pagtataka.

Saglit na natigilan si Melody matapos magsuka at tumingin sa akin noon.

Kako,

kako, buntis ka ba?

Alam mo kasi ganyan na ganyan din ako nung naglilihi pa ako eh.

Ang kaibahan nga lang natin ay hindi ang tuyo ang inaayawan ko.

Hindi ko tinigilan sa kakatanong ang dalaga

hanggat hindi niya sinasabi sa akin ang katotohanan.

Hindi nga naglaon mga kagiliw

ay sinabi rin sa akin ni Melody ang totoo.

Sinabi niya sa aking buntis siya

at ang kababata niya ang ama ng sanggol na dinadala niya.

Nakiusap siya sa aking huwag ko raw sasabihin sa kanyang kapatid

ang tungkol sa kanyang pagbubuntis.

Hayaan ko mano na siya na magsabi noon.

Hahanap lamang siya ng tsyempo para sabihin sa pamilya niya ang totoo.

Nangako naman ako sa kanyang wala akong sasabihin sa kapatid niya.

Pinayuhan ko na lamang siyang mas maiging sabihin niya ng maaga sa kapatid niya.

Alam ba ng kababata mong buntis ka?

Ang ibig kong sabihin, yung nobyo mo?

Tanong ko.

Tumangu siya at nagwikang naghahanap lamang siya ng tamang pagkakatawan

para sabihin ng nobyo niya sa mga magulang niya ang tungkol sa ipinagbubuntis niya.

Kaya pala mas takot na takot ka pang aswangin ako kaysa sa akin.

Yun pala, buntis ka din.

Pasensya ka na ati, Stella.

Naiiya lang po kasi akong sabihin sa iyo yung totoo eh.

Gaya nga ng pangako ko sa dalaga ay hindi ko sinabi sa asawa ko ang tungkol sa dinadala niya.

Isang gabi nga,

nasa kasarapan na ako ng tulog nang bigla kong naramdamang

may matutulis na bagay ang kumukot-kot sa tiyan ko.

Nung idilat ko ang mga mata ko ay wala naman akong nakita nun.

Muli ay ipinikit ko ang mga mata ko.

Dahil sa antok na antok na ako ng mga sandaling yun.

Para bang napakabigat ng pakiramdam ko kot.

Parang nagtatrabaho ako ng isang katerba.

Sa pagdaan ng ilang minuto ay nakaramdam na rin ako ng alinsangan

at tila ba walang hangin na pumapasok sa loob ng bahay.

Ano ba naman yan?

Kung kailan yung gustong gusto ko nang matulog,

saka naman uminit dito sa loob ng bahay.

Iklamo kong wika habang nakapikit pa

at kakamot-kamot sa leeg nun.

Hindi ko nalang sana papansinin ang alinsangang nararamdaman ko.

Pero noong kapain ko ang aking noo at leeg ay

pinagpapawisan na ako ng malapot.

Marahang idinilat ko ang aking mga mata.

Sa pagdilat ko na yun,

halos gapangan ako ng kilabot sa buong katawan.

At walang ano-ano'y bigla na lamang ako napasigaw

nang may makita akong iilang hibla ng buhok

ang dahan-dahang pumasok sa siwang ng dingding namin.

Nakita ko pang mabilis na naalis sa siwang ang mga buhok na yun.

Nang makasigaw ako at kasunod noon ay ang mga kalabugan na sa gilid ng bahay.

Kagad naman gumising ang asawa ko at napabalik ko sa buong katawan.

Pagkakasito ng bangon.

Naalimpungatang tinanong niya ako kung ano ang nangyayari

at bakit sumisigaw ako.

Sinabi ko naman sa kanya ang nakita ko kung kaya't

nagmadali na siyang tumayo sa igaan.

Hindi pa man nakakalabas ng pintuan ng kwarto ang asawa ko

ay narinig naming nagsisisigaw na si Melody sa kabilang kwarto.

Mahal, puntahan mo si Melody sa kwarto niya.

Baka kung ano yung nangyayari sa kanya.

Utos ko.

Bago pa man siya lumabas ay sinabihan niya akong sumunod na sa kanyang pumunta sa silid ng kanyang kapatid.

Huwag umanong akong magpaiwan

dahil baka mamaya ay makita ko ulit ang iilang hibla ng buhok na sinasabi ko noon.

Mabilis na akong bumaba ng katre at sumunod na sa asawa ko.

Noong marating na namin ang kwarto ni Melody

ay sunod-sunod niyang kinatok ang pintuhan

at tinanong kung ano ang nangyayari dito.

Pero sigaw ng sigaw lamang si Melody sa loob ng kanyang silid

kaya naman wala nang nagawa si Danilo

kundi pwersahang binuksan ang pintuan.

Pagkabukas niya ng pintuan mga kagiliw

ay tumambad sa amin ang isang matandang babaeng

nanlilimahid sa langis

nakamulagat ang mga matang nakakapanigil.

Pindig balahibo.

Nakasampayon sa bintana at walang humpay ang pagtulo ng laway

at parang manok na pumipitik-pitik ang leeg

na nagpapalipat-lipat ng tingin

habang nakangisi ng nakakatakot.

Punyemas kang aswang ka!

Sigaw ni Danilo at mabilis na dinakot ang ubuang may sandalan.

Sabay patakbong lumapit sa bintana

at inihambalas yon sa may aswang.

Pero bago pa man maihampas ni Danilo ang bitbit niyang upuang kahoy

ay mabilis pa sa alas kwatrong tumalun palabas ang nilalang na yon.

Narinig ko pa ang pagbagsak noon sa labas ng bahay

kasabay ng paghune ng wakwak

na parabang natataranta.

Mabilis ko nang nilapitan ang dalagang nangangatog

na nagsusumiksik sa gilid ng higaan

at inaya palabas ng silid nun.

Samantalang ang asawa ko naman ay nagmadaling kinuha ang sundang

o yung tinatawag ng karamihang tabak.

At mabilis na itong lumabas ng bahay para habulin ang nilalang na yon.

Bago siya tuluyang makalabas ng pintuan

ay sinabihan niya pa akong huwag lumabas ng bahay

at isarako ka agad ang pintuan pagkalabas niya.

Nang sa ganon

ay walang makakapasok na nilalang sa loob ng bahay.

Sunod-sunod naman akong tumango at sinabihan siyang mag-iingat

at maya-maya pa ay narinig ko

na nagkakalabugan na sa likod ng bahay

at kasunod noon ay ang malakas na huning nakakapangilabot.

Animal kang aswang ka!

Akala mo mabibikti mo yung asawa ko at kapatid ko?

Halika rito at ako ang harapin mo!

Narinig kong sigaw ni Danilo sa likod ng bahay.

Sobrang malakas.

Sobrang lakas na ng kabog ng aking dibdib na mga oras na yon

sa kadahilan ng labis-labis ang pag-aalala ko sa aking asawa.

Baka kasi ano na ang nangyari sa kanya.

Kung kaya naman naghanap ako ng butas

na masisilipan para alamin kung ano ang nangyari sa asawa ko noon.

Nung makakita na ako ng butas

ay nagmadali ako na sinilip ang asawa ko.

Hinanap ko kung nasaan siya.

Ilang saglit pa ay nakita ko siyang tumakbo pabalik sa bahay.

Kaagad naman akong umalis sa pagkakasilip

at pinagbuksan siya ng pintuan noon.

Pagkabukas ko ay nasilayan ko siyang humahangos.

Walang sabi-sabing pumasok na siya sa loob ng bahay.

Nilapitan niya ako at tinanong kung ayos lamang ba umanwa ko noon.

Hindi ba daw sumasakit ang tiyan ko?

Humiling ako at sinabihan siyang ayos lamang ako

at pinagbukas ko.

At huwag siyang mag-alala

dahil wala naman akong kakaibang nararamdaman.

Mabuti naman kung ganun.

Hindi ko talaga mapapatawad yung sarili ko kung

may nangyari sa iyo at sa magiging anak natin.

Nag-aalala namang tinanong ko siya kung ano ang nangyari sa kanya

sa may labas.

Nanghingi muna siya ng tubig bago nagsalita kung ano ang nangyari sa kanya noon.

Matapos nga niyang uminom ay nagwika siyang

isang napakalaking baboy umano ang kanyang nakitang patakbo

sa likuran ng bahay.

Hindi na niya nakita pa ang matandang tumalon sa bintana ng kwarto ni Melody.

Agaran niya umanong hinabol yun bago pa man makalayo pero

kasing bilis umano ng aso kung tumakbo ang baboy.

Kaya naman ang ginawa niya

ay binato niya ng hawak niyang tabak at pinagmumura ito.

Pagkat batid niyang isa yung uri ng aswang

na nag-anyong hayop lamang.

Sa kasamaang palad ay hindi niya natamaan ng nilalang.

Nakatakas yun.

Hinabol niya pa papasok sa talahiban ng nilalang pero

bigla na lamang yung nawala.

Hanggang sa nakarinig na lamang siya ng malakas na pagaspas

ng mga pakpak

at kasunod noon ay ng malakas na huninang wakwa.

At kapag ganun kalakas ang huni

indikasyong malayo na ang aswang sa kinaroroonan niya.

Sumabat naman si Melody at sinabing

namumukaan niya umano ang matandang sumampa sa bintana.

Yun ang matandang nasagi ko sa palengke noong nakaraan.

Napapailing na lamang ang asawa ko

dahil naging abala siya sa trabaho

kaya't nakalimutan niyang pumunta sa bahay ng manggagamot

para manghinina siya.

At nangyari na ang pangontra.

Sinabi ko naman sa kanyang huwag nang sisinang sarili

dahil nangyari na ang nangyari.

Isa pa, wala namang nangyaring hindi maganda sa akin noon.

Saglit na natigil ng asawa ko

at nagtatakat nagwika na

ako lang raw ang buntis sa bahay

kaya dapat ako lamang ang bibiktimahin ng nilalang.

Pero bakit pati si Melody?

Ay inaaswang rin.

Nagkatinginan kami ni Melody at marahan siyang napapailing.

Bilang pagpapahiwatig na huwag kong sabihin sa kanyang kapatid

ang tungkol sa napag-usapan namin noon

para hindi na magtaka pa ang asawa ko

at magtanong ng magtanong.

Sinabihan ko siyang baka nagkataon lamang.

Isa pa, wala namang pinipiling biktima mga aswang, di ba?

Mapabata man matanda.

Bago kami nagsipagbalikan sa kanya-kanyang kwarto

ay isinara munang maigi ni Danilo ang bintana ng kwarto ni Melody.

Pagkatapos ay bumalik na kami sa kwarto noon.

Simula nang mangyari yon ay hindi na ako nakaranas pa ng pang-aaswang.

Sinabi na rin ni Melody sa kanyang pamilya ang tungkol sa ipinagbubuntis niya.

Siyempre nung una nagalit ang mga binan ko.

Pero hindi na ako nakaranas pa ng pang-aaswang.

Hindi naman nagtagal.

Natanggap na rin nila.

Nalagay na rin kami ng pangontra sa aswang

at may ibinigay rin sa aming dalawa ni Melody na pangontra sa mga ganito.

Ang mga gamot na nilapitan ng asawa ko

para hinga ng tulong noon.

Pagkatapos ay bumalik na kami sa kwarto noon.