01:17.8
kaya naman bata pa lamang siya ay tinuturuan na siya ng kanyang ama,
01:21.8
at isinasama kung saan man ito magpunta.
01:25.6
Pero tumigil ito sa pagiging isang antingero.
01:30.0
nangako kasi ito sa aking inang mamumuhay na lamang sila ng simple at tahimik gaya ng karamihan.
01:40.2
Wala nang iniisip na kahit ano, at walang kinatatakutan.
01:47.1
Hindi naging madali ang pagpapasyang talikuran ng aking ama ang pagiging isang antingero, Sir Seth.
01:53.5
Hindi iyon ang nakamulatan niya noon paman,
01:57.0
pero nang dahil nga sa pagmamahal niya sa aking ina,
02:00.0
pikit matang nagawa niyang talikuran ng lahat.
02:04.8
Naintindihan naman siya ng kanyang mga magulang.
02:07.7
Hinayaan na lamang siya sa naging desisyon niya.
02:11.2
Pero ang kabilin-bilinan lamang na mga ito,
02:14.8
kapag naisipan niya ng bumalik sa pagiging antingero,
02:19.1
malaya siyang makakabalik noon.
02:22.7
Pero sadyang may mga pagkakataong,
02:25.9
sinusubok ng panahon ng aking ama.
02:28.6
Dahil kahit anong pagiging,
02:30.0
iiwas niya sa nakaraan,
02:32.1
ay may mga taong may lubhang karamdamang
02:35.0
hindi kayang lunasan ng mga doktor ang lumalapit sa kanya
02:38.7
at humihingi ng tulong.
02:42.5
Kapag nakikita niyang pagihirap ng taong may sakit,
02:46.6
nakakaramdam siya ng awat hindi makatanggi.
02:52.5
hiniling at nakiusap ang aking ama sa aking ina
02:55.0
na kung pwede ay hayaan na lamang siya manggamot.
02:59.0
Kahit yun na lamang,
03:00.0
makatulong man lamang siya sa mga taong nangangailangan sa kanya.
03:07.0
nasa bahay lang naman siya kapag manggagamot,
03:09.3
hindi gaya ng mga antingero na kung saan saan napapadpad
03:12.2
para maghanap ng mga anting-anting,
03:16.1
at iba pang mga bagay na pagmamayari ng kalikasan.
03:22.0
Hindi naman naglaon,
03:23.6
dahil sa pangungulit ng aking ama,
03:26.2
ay napapayag niya na ang aking ina sa nais niya.
03:30.0
Simula ng payagin siya ay doon na nagsunod-sunod ang mga taong nagpapagamot sa kanya.
03:35.8
Hanggang sa hindi nagdagal,
03:38.7
ay isa na siya sa mga napapabilang
03:40.8
na bantog na albularyo sa kanilang lugar.
03:48.5
habang kumakain ang pananghalian ng mga magulang ko,
03:52.8
nakarinig sila ng sunod-sunod na pagkatok sa pintuan ng bahay.
03:57.5
Nung tanawin nila mula sa bintana,
03:59.6
kung sino ang kumakatok nun.
04:02.3
Nakita nila ang kapitbahay nilang si Susan.
04:05.9
Natataranta itong paulit-ulit na tinatawag ang pangalan ng aking ama.
04:11.9
Ano kayang kailangan ni Susan?
04:15.1
Nakakadistorbo naman.
04:16.9
Oras ng pananghalian pa talaga siya nangangalabog ng pintuan.
04:20.9
Tanong ng aking ama,
04:22.4
matapos lunukin ang pagkain.
04:26.8
tinanong mo pa talaga kung anuang kailangan, ano?
04:29.6
Malamang sa malamang magpapagamot na naman yan.
04:33.1
Alam mo namang pumupunta lamang ang mga tao dito sa bahay natin
04:36.1
kapag magpapagamot sila.
04:39.0
Painasente ka pa talaga ha?
04:41.5
Tugon ng aking ina,
04:43.6
napapairap na lamang ito habang tinatanaw ang taong kumakatok nun.
04:48.7
Bahagya namang napangiti ang aking ama,
04:51.8
dahil alam niyang naiinis na rin si nanay.
04:57.8
nandyan po ba yung asawa niyo?
05:01.9
Mahahalata sa boses ni Susan ang mangyakyak na tanong nun.
05:06.5
Nakasimangot na tumayo ang aking ina
05:08.5
at pinagbuksan ang pintuan ng babaeng kumakatok.
05:13.2
Ate Melba, pakiusap po.
05:15.8
Pasabi naman po sa asawa niyo tulungan niya yung anak ko.
05:19.5
Agarang pakiusap na wika ni Susan
05:21.7
nang mapagbuksan niya ito.
05:26.1
Ang nangyari sa anak mo?
05:27.8
Tanong ng aking ina.
05:30.5
Hindi makasagot ang babae nun.
05:33.3
Sa halip ay tanging paghikbi lamang ang naging tugon nito.
05:38.0
Napabuntong hininga ang aking ina sabay nagwika ng
05:41.0
nasa loob ng bahay ang asawa ko.
05:45.1
Nagtatanghalian pa kasi kami.
05:47.4
Bakit hindi mo nalang dalhin dito yung anak mo para dito na magamot ng asawa ko?
05:53.5
Sinabi ni Susan na napakataas umano ang lagnat ng anak niya.
05:57.8
Kaya hindi niya madala sa bahay.
06:01.1
Kumaaari sana ay ang aking ama na lamang ang pumunta sa bahay nito.
06:06.3
Pakiusap Ate Melba.
06:08.5
Hindi ko na po talaga alam kung anong gagawin ko.
06:11.8
Natatakot na po ako dahil baka kung ano ang nangyari sa anak ko.
06:17.0
Ayon sa aking ama.
06:19.0
Nung marinig niyang tila nagmamakaawa ang kapitbahay nila.
06:24.2
Tumayo na lamang siya at nilapitan ang aking ina.
06:27.8
kausap nito. Kuya Osming, pasensya na po kayo kung nakakaistorbo ako. Kakapalan ko
06:35.6
na yung mukha ko. Tulungan nyo naman po yung anak ko. Pakiusap po. Sige, umuwi ka na
06:43.8
Susan. Pupunta na lang ako sa bahay mo. Natapusin ko lamang mananghalian at susunod
06:49.3
na ako ha. Agad naman nagpasalamat si aling Susan at nauna nang umuwi nun.
06:57.8
Bakit ka naman pumayag na gamutin yung anak ni Susan sa bahay nila? Hindi ba
07:01.9
itong usapan natin dito ka lang manggamot sa bahay? Eritabling tanong ng aking ina.
07:08.5
Pasensya ka na Melba. Pero nakita mo namang nagmamakaaway yung tao. Pagbigyan na
07:14.4
lang natin. Sinabi naman ang aking inang kapag nalaman ng ibang magpapagamot ang
07:20.7
ginawa ng aking ama. Tiyak na pamamarisan yun. Hindi na pupunta sa bahay ang mga
07:27.8
Dahil gagawin na mga yun ang ginawa ni Susan.
07:32.0
Bahala ka nga sa buhay mo. Naiinis na wika ng aking ina dahil hindi umano makuha ng
07:38.6
aking ama ang ibig niyang ipahihwating nun. Tahimik na lamang silang bumalik sa
07:44.7
pagkainan. Kagad namang pinilisang ubusin kainin ni tatay ang kanyang pagkain sa
07:50.0
plato. Nang sa ganon ay makapunta na siya kaagad sa bahay ng taong nangangailangan
07:55.7
ng kanyang servisyo.
07:57.8
Usmeng, tahan-dahan ka naman sa pagkain. Kulang nalang mabilaukan ka na dyan sa kinakain sa
08:05.1
kakamadali mo. Dahit kasi hindi mo na itigil yung panggagamot mo para naman hindi ka nalang
08:10.6
palaging nagmamadaling kumain. Lalo na kapag may mga pupunta dito mga tao para magpagamot.
08:17.7
Melba, alam mo namang isang albularyo itong asawa mo. Kaya tungkulin ko yung gamutin ng mga taong may sakit at nangangailangan sa akin.
08:26.1
Usmeng, lalo na yung mga taong kapos sa pera. Kaya hindi sila kaagad nakakapunta sa ospital para ipagamot ang kanilang mga mahal sa buhay.
08:35.9
Paliwanag ng aking ama. Dahil alam niya na sa tono pa lamang ay galit na galit na ang aking inanon.
08:45.0
Huwag ka na magreklamo. Intindin mo na lang itong asawa mo.
08:50.4
Huwag mo akong idaan dyan sa paglambing-lambing mo, Usmeng, ha? Hindi mo ako makukuha sa ganyan-ganyan.
08:56.1
Dahil sa kabisada na ni tatay ang ugali ng aking ina. Kung kaya't nilambing niya ito ng nilambing para mawala ang inis na nararamdaman.
09:07.3
Hindi nga kalaunan ay wala nang nagawa si nanay nun. Kundi sumang-ayon na lamang sa sinasabi ni tatay.
09:15.0
Naisip kasi ng aking inang sa ilang taon na umano nila mag-asawa. Palagi na lamang ganun ang kanilang senaryo.
09:22.5
Tuwing pinipigilan niya si tatay na manggamot ng pasyente.
09:29.2
Nang matapos na silang kumain ay agad nang nagpaalam ang aking ama sa aking ina.
09:34.9
Pagkatapos niyang ihanda ang lahat ng mga gamit niya sa panggagamot, ay agad na siyang nag-usal ng mga proteksyon para sa sarili nun bago lumabas ng bahay.
09:46.7
Usmeng, mag-iingat ka sa gagawin mo, ha?
09:50.5
Umuwi ka kaagad kapag natapos mo na ang pag-usal ng mga proteksyon.
09:52.5
Pagkagamot mo sa anak ni Susan.
09:56.0
Tumangon na lamang si tatay at nagsabing huwag raw mag-alala ang aking ina.
10:01.2
Uuwi't uuwi din siya kaagad.
10:04.4
Humalik muna siya sa noon ang aking ina bago tuluyang umalis na.
10:10.0
Makalipas ang ilang minutong paglalakad ay nakarating niya siya sa bahay ni Susan.
10:15.9
Nang makapasok na ito sa pintuan ng bahay,
10:19.5
gayon na lamang ang pagtataka niya.
10:22.5
Dahil sa buong akala niya ay iisang bata lamang ang kanyang gagamotin nun.
10:28.8
Pero nang makapasok na ito,
10:32.3
nabungaran niya ang dalawang batang nakahilera.
10:36.4
Na animoy hapong hapuna ang mga ito.
10:40.0
Putlang-putla na ang mga labi nun.
10:46.3
Ang akala ko ba'y anak mo lang yung gagamotin ko?
10:49.4
Bakit dalawa ang batang may sakit?
10:54.8
Sinabi naman ni Susan sa kanyang hindi lamang raw dalawang bata ang may sakit nun.
10:60.0
Dahil may tatlo pang bata ang nakahiga sa loob ng kwarto.
11:06.2
Awang-awa ang aking ama habang pinagmamasdan niya ang dalawang batang nakaratay nun.
11:12.4
Paano ba naman kasi?
11:14.4
Humpak na humpak na ang pisngi ng mga ito.
11:18.3
Nangangalumatan at sobrang payat.
11:20.9
At naaakalain mong hindi pinapakain.
11:25.8
Ilang araw na nagpabalik-balik ang lagnat ng mga pamangkin ko at anak ko.
11:30.7
Ilang beses na rin naming dinadala sa ospital pero wala pa rin nangyayari.
11:36.6
Wika ni Susan sa aking ama nun.
11:40.1
Umupo sa tabi ng nakahigang bata si tatay.
11:45.5
Unang hawak niya pa lamang sa kamay ng anak ni Susan.
11:49.3
Ay naramdaman niya.
11:50.9
Ang malakas na presensya ng isang mangkukulam.
11:58.9
Napamura siya sa sarili niya nun.
12:02.2
Sinunod niya namang hinawakan ng isa pang batang.
12:05.8
Sa tingin niya ay nasa edad siyam na taong gulang pa lang.
12:09.8
Nang hawakan niya rin ang kamay nito.
12:12.3
Ay kaparehang kapareha rin ang kanyang naramdamang presensya.
12:16.8
At nanggagaling yon sa isang mangkukulam.
12:20.9
Nakulam yung mga batang ito.
12:27.0
Eh teka, sino naman yung kumulam sa mga anak namin?
12:31.1
Tanong ng kaanak ni Susan, nagpakilalang Bening.
12:34.7
Habang pinagmamas na ng ginawa ng aking ama.
12:39.1
Sa ngayon ho, halim Bening.
12:41.9
Hindi ko pa alam kung anong dahilan bakit kinulam yung mga anak nyo.
12:46.1
Hindi ko rin matukoy kung sino ang mangkukulam na yon.
12:50.9
Sabihin niyo sa akin, ito mga nakaraan ba ay may nakaaway kayo o may nakaalitan?
12:58.2
Yung mga anak nyo, alam niyo ba kung saan sila nagpupupunta bago sila nagkasakit?
13:04.6
Wala naman akong nakaaway kuya Osming.
13:07.8
Yung anak ko, dito lang rin sa loob ng bahay.
13:11.2
Kung saan lalabas man siya.
13:13.3
Hanggang sa may bakuran lang.
13:18.5
Natahimik ang dalawang matandang babae.
13:20.9
At tila ba nag-iisip nun.
13:24.3
Sabay nagwikang wala raw silang natatandaang may nakaalitan.
13:29.2
Nito mga nakaraang araw ay abala sila sa kanya-kanyang trabaho kaya hindi nila napapansin at nababantayan kung saan nagpupupunta ang kanika nilang anak.
13:40.5
Teka, parang may natatandaan ako.
13:45.2
Wika ng babae nun.
13:47.4
Oo, naaalala ko na bago magkasakit ang mga bata.
13:50.9
Natatandaan kong may nakausap silang magpipinsang matandang babae sa labas ng bakuran.
13:59.0
May iniabot sa kanila.
14:02.5
Nagmamadali kasi ako ng araw na yun kaya binaliwala ko lamang yung matanda at binaanan ko lang sila pero
14:07.8
bago pa man ako makalagpas sa mga bata,
14:12.2
sinabihan ko silang pumasok na sa bahay dahil may lalakarin akong importante.
14:20.2
Napalatak naman ako.
14:20.9
At isa pa, walang-wala talaga sa kanyang isipan o hindi sumagi sa kanyang isipan.
14:23.9
At nagsabing bakit ngayon lamang umano sinabi ng ali ang tungkol sa matandang yun?
14:29.1
At bakit hindi nito pinigilan o kinuha ang binigay ng matanda?
14:34.0
Papano na lamang pala kung nalaso ng mga anak nila?
14:37.6
E di wala silang kamalay-malay nun.
14:41.1
Inulit naman ang ali na nagmamadali talaga siya ng hapong yun.
14:45.3
At isa pa, walang-wala talaga sa kanyang isipan o hindi sumagi sa kanyang isipan.
14:50.9
At isa pa, walang-wala talaga sa kanyang isipan o hindi sumagi sa kanyang isipan.
15:20.9
At isa pa, walang-wala talaga sa kanyang isipan o hindi sumagi sa kanyang isipan.
15:50.9
Pagkalapit niya sa bakuran kung saan itinuro ng ali kung saan nakatayo ang matandang babaeng kinausap ng mga bata nun.
16:01.3
Tinitigan niyang maigi ang lupa para makahanap ng bakas.
16:06.2
Dalsadyang napakalupit at napakawais ng aswang na yun.
16:10.4
Hindi man lamang ito nag-iwan ng marka sa katawan ng mga bata.
16:16.1
Kadalasan kasi sa mga aswang na may binibigtimang tao,
16:20.9
nag-iwan sila ng marka.
16:23.7
Nang sa ganon ay alam ng iba nilang kauri na may nagmamay-ari na ng taong bibiktimahin nila.
16:31.5
At bawal na yung pag-interesan pa.
16:35.8
Pero itong aswang ngayon na sabay-sabay biniktima ang mga bata sa loob ng iisang bahay,
16:42.7
ay wala man lamang iniwang marka sa katawan.
16:46.7
Kaya mahihirapan siyang tukuyin ito kung sino.
16:50.9
Mukhang hindi isang simpleng aswang na mangkukulam lang ang nilalang na
16:55.4
nambibiktimahin dito sa lugar namin.
16:59.8
Sambit ni Tatay sa sarili.
17:02.7
Mabuti na lang at may itinuro sa kanya ang kanyang amang antingero
17:06.3
kung papanong hulihin ang marka ng mangkukulam o mambabarang man
17:11.4
sa pamamagitan ng pagbigkas na mga orasyon.
17:16.3
Hawak-hawak ang medalyon ng pitong arkanghel
17:19.3
ay walang tigil sa pag-usal ng orasyong pangalis ng sabulag si Tatay.
17:26.0
Ilang hakbang pa ang kanyang ginawa
17:28.0
habang hindi inaalis ang tingin sa lupa.
17:33.1
Sa wakas, nakita niya na ng klaro ang mga bakas ng paa
17:37.6
ng matandang mangkukulam na aswang.
17:41.3
Muli ay sinambit ng aking ama ang mga orasyon.
17:45.7
Pagkatapos ay inihip niya yun sa lupang kinatatayuan
17:49.3
na karaan ng matandang iyon.
17:52.8
Kumanda ka sa akin mangkukulam ka.
17:55.6
Nagkamali ka ng lugar na pinuntahan mo.
17:58.4
Muling saad niya sa kanyang sarili matapos magbitaw ng orasyon.
18:04.3
Sa mga magtatanong kung bakit nag-usal ang aking ama ng orasyon
18:07.9
at inihip yun sa lupa,
18:10.5
yun ay para matuntun niya kung saan nakatira ang aswang
18:13.6
na may kagagawan kung bakit nagkakasakit ang mga bata sa loob ng pamamahay.
18:19.3
Isa pa, sinamahan niya na rin ng tigal po ang binitiwan niyang orasyon
18:25.5
para ibalik sa aswang na iyon.
18:28.9
Ang sakit na binigay nito sa mga inosenteng bata
18:31.6
na walang kamalay-malay sa kahayupang ginawa ng nilalang.
18:37.6
Matapos niya yung gawin ay bumalik na siya sa loob ng bahay.
18:41.7
Nagpatulong siya sa mga kalalakihang naroroon sa loob
18:44.7
na pagtabihin ng mga batang may dinaranas na sakit.
18:48.1
Kagad naman sumunod ang mga kalalakiyan.
18:53.0
Binuwat na nga ang tatlo pang batang nasa loob ng kwarto.
18:57.0
Pinagtabi-tabi ng higa.
18:59.8
Hindi magkamayaw sa kakaiyak ang mga bata
19:02.5
dahil sa tinde ng pananakit ng kanilang tiyan.
19:07.9
Namimilipit ang mga ito at nagmamakaawang tulungan o mano sila
19:12.5
dahil sobrang sakit ng nararamdaman nila noon.
19:16.8
Nang hipuin nila,
19:18.1
nang aking ama ang noo ng tatlo.
19:21.3
Tulad ng dalawang bata.
19:24.3
Napakataas rin ng kanilang lagnat
19:26.1
at ang iba pa nga ay halos nanginginig na salamig at tumitirik ang mga mata.
19:32.9
Pahingi ako ng tubig sa baso.
19:37.7
Nagtanong naman si Susan kung tubig inumin ba ang ilalagay niya sa baso o hindi nun.
19:43.6
Sinabi ni tatay na tubig inumin
19:45.3
at kung ilang bata ang may sakit,
19:47.7
ay ganoon rin ang tubig sa basong ibibigay sa kanya.
19:52.7
Sige po Kuya Osming.
19:54.8
Sandali lang po at kukuha na ako ng tubig.
19:58.4
Nagmadali nang naglakad papunta sa kusina si Susan.
20:02.5
Makaraan lamang ang ilang minuto.
20:05.4
Bumalik na si Susan bit-bit ang basong may lamang tubig inumin nun.
20:10.8
Nakailang balik pa ito
20:12.1
bago nakompleto ang hinihingi ng aking ama.
20:17.7
Isa-isang inusalan ng orasyon ni tatay ang basong may tubig.
20:23.0
Pagkatapos ay ipinainom niya sa mga bata.
20:26.9
Nang matapos nang inumin ng mga bata ang tubig na binigay ng aking ama.
20:32.0
Sa maniwala man kayo at sa hindi,
20:35.8
butil-butil na pawis sa noo ang nilabas na mga ito
20:39.5
at kulang na lamang ay maligo na ang mga bata sa pawis na nilabas ng kanilang katawan.
20:45.9
Abol, hininga na rin ang kanilang ginawa
20:49.6
na parabang kinakapos sila ng hininga
20:52.7
at anumang sandali ay malalagutan na ng hininga nun.
20:57.7
Anong nangyari sa anak namin?
21:00.2
Tanong ni Susan at natataranta.
21:03.2
Akmang lalapit na sana si Susan sa aking ama pero
21:06.1
maagap itong nagsalita
21:08.8
na huwag lumapit sa kanya.
21:13.0
Huwag rin itong mag-alala
21:14.2
dahil normal lamang umano ang ikinikilos ng mga bata.
21:20.5
Huwag itong mag-alala dahil walang mangyayaring masama sa mga ito
21:23.8
dahil epekto lamang yun ang orasyong inusal niya sa tubig
21:28.0
ang naging reaksyon ng mga batang yun.
21:32.5
Makaraan lamang ang ilang sandali at medyo guminhawa ng pakiramdam ng mga bata.
21:38.1
Nagpatulong si tatay na hawakan ng mga bata para
21:40.7
makapag-usal siya
21:42.6
at matanggal na niya sa katawan ng mga bata
21:45.7
ang ibinaong kulam ng aswang.
21:52.3
sigurado ka ba talagang ayos lang yung mga bata?
21:55.3
Pag-aalala lang tanong ng kaanak ni Susan na si Aling Bining.
21:59.6
Nakita kasi nitong lupay-pay na ang mga bata
22:02.0
at halos hindi na makagalaw pa.
22:05.7
Ayos lang sila Aling Bining.
22:07.9
Huwag kayong mag-alala dahil hindi ako gagawa ng aksyong ikakapahamak ng mga anak nyo.
22:12.6
Magtiwala lamang kayo sa kakayahan ko.
22:15.4
Ako na yung bahala sa mga anak nyo.
22:17.8
Ililigtas ko sila sa bingit ng kamatayan.
22:20.8
Yun ang panghahawakan yung salita ko.
22:24.3
Dahil ayon pa sa kanya,
22:26.8
medyo naiiritan na umano siya sa kakulitan ng magulang ng mga batang kinamot niya.
22:32.2
Mayat-maya kasi ang tanong na mga ito.
22:35.0
Kung ayos lamang ba o kung ano na ang nangyari sa mga bata nun.
22:40.3
Hindi namang pwedeng nasa gitna siya ng pag-uusapan.
22:42.6
Pag-uusal ng orasyon at panggagamot sa mga bata,
22:45.6
ihihinto niya ang ginawa para lamang sakutin ang mga tanong ng mga kaanak ni Susan, di ba?
22:51.9
Kahit anong sabi niyang kaninang huwag maingay ang mga ito,
22:55.5
ay talagang hindi matigil sa kakatalak at kakatanong.
23:01.4
Matapos niyang ang diretsya yun sa pagsasalita ang kaanak ni Susan,
23:06.1
ay muling nanahimik ang mga ito at pinapanood na lamang siya sa kanyang ginagawa.
23:12.6
Makaraan ng ilang segundo,
23:15.1
matapos tapikin ng tatlong beses at diinan ni tatay ang sikmura ng anak ni Susan,
23:22.6
sabay hinipan yun.
23:25.1
Napabalikwas ng bango ng anak ni Susan,
23:28.4
sumuka ito ng sumuka ng mga likidong kulay verde na may halong kulay lila.
23:37.2
Panay naman ang pagtapik ni tatay sa likuran ng bata
23:40.0
para mas lalo pang mailabas ang likidong kulay lila.
23:42.6
Ang lahat ng kinain.
23:45.2
Hanggang sa maya maya pa,
23:47.7
ay may isang maliit na hiwa ng karning mabalahibo nun
23:52.9
ang inilabas ng batang yun
23:55.8
kasabay sa pagsuka ng mga likidong pinaghalong verde at lila
24:06.0
Agaran niya namang sinunod ang iba pang mga bata
24:08.9
at tulad ng nauna,
24:11.2
ay ganoon na rin ang nangyariong
24:12.6
Sa iba pang mga kabataang may sakit noon
24:15.0
Umangalingasaw ang napakalansang amoy sa loob ng bahay
24:19.9
Kaya naman hindi na nakayanan pa ng ilang nanonood sa ginagawang panggagamot ni tatay
24:25.8
Lumabas sa mga ito
24:28.0
Para makahinga ng maluwag
24:31.0
Ang mga magulang naman ng mga bata ay binuksan ng ilang bintanang nakasara
24:36.0
Para lumabas ng bahay ang napakalansang amoy
24:39.6
Ano yung sinuka ng anak ko?
24:44.4
Tarantang tanong ni Susan sa aking ama
24:46.3
Habang pinagmamasda ng mabalahibong karneng nasa sahig
24:51.1
Ayaw ko mang isipin pero
24:54.6
Karne ng tao ang isinusukan ng anak mo
24:57.8
Hindi nyo man lang napansin ang mga batang
25:01.4
Binigyan sila ng mangkukulam ng pagkain ikamamatay nila
25:07.0
Sinabi niya pa sa mga ito
25:09.6
Na kung hindi mailabas sa katawan ng mga bata ang kinain nilang karne
25:13.6
Sa loob ng dalawa pang araw
25:16.4
Kakalat na sa buong katawan ng mga bata
25:19.9
Ang lasong itinanim ng mangkukulam sa karne
25:23.0
At yun ang magiging dahilan
25:25.9
Nang ikakamatay nila
25:30.5
Huwag kayong basta-bastang magtiwala sa kung sino-sino ah
25:33.7
Lalo na pagdating sa mga anak niyong paslit
25:36.1
Dapat kapag nakita niyong may kumakausap sa anak niyo
25:39.6
At hindi niyo kilala
25:42.5
Dagdag niya pang sabi nun
25:45.0
Hindi lahat na maganda ang pinapakita ay maganda na ang intensyon
25:49.8
Kaya dapat ay huwag masyado magtiwala
25:52.9
Matapos maisukan ang mga bata ang karne ng tao
25:57.6
Ay nagsindi ng insenso ang aking ama
26:00.8
Nung umusok na yun
26:03.4
Itinapat niya sa mga nakaratay na bata
26:06.4
Nang sa ganon ay mausukan ang mga ito
26:09.6
Para tuluyan ng maalis lahat ng lason
26:12.9
At orasyong ibinaon ng mangkukulam sa katawan ng mga batang yun
26:18.1
Pagkatapos ay nagusal ulit siya sa panipagong basong may lamang tubig
26:23.8
At ipinainom ulit isa-isa
26:26.5
Halos hindi na maganda o gagapa ang aking ama
26:30.7
Dahil hindi lamang iisa ang nagkakasaki kaya
26:34.6
Palipat-lipat siya ng pwesto para gamutin ang mga ito
26:39.6
Sa pagkakataong ito
26:42.1
Yung tubig na ininom ng mga bata
26:44.7
Ay isang lunas para tuluyan ng maalis sa mga lasong kumakalat sa loob ng katawan nila
26:49.7
Kaya huwag kayo mabahala kung
26:52.3
Muli na naman manginig ang kanilang katawan at magsusukaha
26:55.6
Normal lamang yun sa kanila
26:57.9
Pagpapaliwanag ng aking ama
27:00.7
E baka mamaya ay tanong na naman ang tanong ang mga magulang ng mga batang
27:05.4
May sakit kung ano ang mga pinagagagawa niya
27:09.6
Kung napapansin nyo rin tila ba naliligo na sa pawis ang mga bata
27:13.7
Yun ay dahil sa mga lasong nilabas sa kanilang katawan sa pamamagitan ng kanilang pawis
27:19.3
Pahabol niyang wika nun
27:23.0
Sa pagdaan pa ng ilang minutong gamutan
27:25.8
Ay tagumpay na napagaling ni tatay ang mga batang may sakit
27:30.3
Mangiyak-ngiyak namang nagpasalamat ang mga magulang ng mga bata sa kanya
27:35.3
Dahil kung hindi dahil sa aking ama
27:39.6
Ay paglalamayan na sa mga sunod na araw ang mga batang yun
27:43.3
Huwag muna kayong magsaya at magpasalamat sa akin
27:47.6
Dahil kahit ngayon
27:49.7
Kahit napagaling ko na yung mga anak nyo
27:52.0
Alam kong babalik at babalik pa rin ang mangkukulam na aswang na yun
27:56.2
Hanggat hindi siya magtatagumpay na patayin ang mga batang binitima niya
28:01.1
Sa ngayon wala pa akong idea kung bakit halos lahat ng mga bata sa inyong angka na ikinulam ng aswang
28:09.6
Tinanong siya ng asawa ni Susan kung ano ang dapat nilang gawin para hindi na maulit pang nangyari
28:15.2
Natatakot na raw silang mangyari uli ang naranasan ng mga bata
28:20.3
Dahil hindi na nila alam kung ano ang gagawin
28:26.8
Ang dapat niyong gawin
28:28.7
Palagi niyo munang babantay ng mga anak nyo
28:31.6
Lalo na sa mga kinakain nila
28:33.9
At kung ano ang mga binibigay na pagkain ng mga taong nakakasalamuhan ng mga bata
28:39.6
Para hindi na maulit pa yung pangyaring nito
28:41.8
O kung hanggat maaari ay huwag niyo munang palabasin ang bayang anak niyo para
28:46.6
Maiwas muna sa mga nila lang na
28:49.2
May binabalak gawa ng masama ang mga bata
28:51.9
Tugon ng aking ama
28:56.6
Gagawin namin lahat ng mga ipinapayong mo Osming
28:59.8
Maraming salamat sa lahat ng kabutiang nagawa mo ha
29:03.4
Utang namin sa iyo yung pangalawang buhay ng mga bata
29:06.5
Walang anuman yun
29:09.6
Huwag niyong isipin utang ninyo sa akin ng mga buhay ng mga bata dahil unang una
29:13.3
Ginawa lamang akong instrumento ng nakakataas para tulungan ng mga taong
29:18.0
Yubos na nangangailangan sa akin
29:20.3
Kung hindi dahil sa nakakataas
29:23.2
Wala akong kakayan para manggamot at magpagaling ng mga taong may sakit
29:27.5
Na hindi kayang lunasan ng mga doktor
29:29.8
E teka lang Osming
29:33.4
Tungkol dun pala sa mangkukulam na aswang na sinabi mo
29:37.2
Ano yung mangyari sa kanya?
29:39.6
Huwag na kayong magalala
29:42.4
Ako na ang bahala
29:44.0
Kailangan kong bigyan ng leksyon ng aswang na yun
29:47.0
Sa ginawa niyang pamiminsala sa mga bata
29:51.4
Tinanong siya ni Aling Bining kung paano siya makaganti sa aswang ngayong
29:56.9
Hindi niya naman alam kung sino at kung saan yung nakatira
30:00.3
Tumikhim muna ang aking ama bago nagsalitang
30:04.4
Huwag na yung alalahanin ni Aling Bining kung paano siya makaganti
30:11.0
Sa pamamagitan ng inusal niya kaninang orasyon
30:14.6
Noong makita niya ang bakas ng aswang
30:17.0
Natuntun na niya kung saan naninirahan ito
30:20.7
Sa tulong na rin ng gabay ng medalyon niyang tangantangang
30:26.8
Kung may maitutulong kami
30:30.7
Sabihin mo lang sa amin Osming ha
30:32.9
Nakahanda kaming tumulong sa iyo para naman kahit papano
30:36.0
Makakabawi kami sa kabutiang loob na ginawa mo
30:41.1
Ako na po yung bahalang humarap sa aswang
30:43.6
Mas mabuti pang gawin ninyo ay bantayan nyo nalaman yung mga anak nyo
30:48.0
Nang sa ganun hindi na maulit pa yung nangyari
30:51.0
Isa pa ay para lumakas kagadang kanilang pangangatawan
30:54.3
Magluto kayo ng lugaw at pakainin sila ng dahan-dahan para
30:58.9
Hindi mabiglang kanilang sikmura
31:01.2
Nang matapos niya nanganggamuti ng mga bata ay nagpaalam na siya nun
31:07.4
Humuwi na siya ng bahay dahil kailangang manmanan niya muna ang bahay ng aswang
31:12.1
Bago niya ito sugurin
31:14.3
Mahirap na kasi kung bigla-bigla siyang susugod sa pamamahay nito
31:19.0
Nang hindi niya nalalaman kung hanggang saan ang kakayahan nito
31:23.8
At baka mamaya ay bigla na lamang siyang bumulagta sa oras na
31:28.4
Magpakawala ng malakas na orasyon
31:31.4
At kagamitan ng nilalang na yon
31:36.2
Nararamdaman niya kasing hindi
31:37.4
Hindi lamang basta-bastang mangkukula mga aswang
31:40.0
Nang makauwi na nga siya sa bahay
31:43.6
Nadatna niya ang aking inang
31:46.2
Nag-aalala lang naghihintay sa kanya
31:48.7
Kamusta yung batang ginamot mo?
31:53.5
Okay na ba siya? Magaling na ba?
31:56.8
Sinabi naman ang aking amang nasa maayos ng kalagay ng mga bata
32:00.0
Ligtas na ang mga ito
32:03.0
Kaya't wala nang dapat naalalahanin pa
32:07.4
Ang hindi mong sabihin
32:10.0
Hindi lamang iisa mga batang ginamot mo?
32:14.5
Yun ang aakala ko nung une
32:17.6
Iisang bata lamang yung gagamutin ko
32:20.4
Nang dumating ako sa bahay ni Susan
32:23.3
Nakita kong may iba pang mga batang nakaratay doon
32:27.4
Iisa lamang ang mga naranasan nilang sakit
32:32.9
Pero bakit naman halos lahat ng pamangki ni Susan at anak niya
32:35.7
Sabay-sabay na nagkasama niya?
32:37.0
Sabay-sabay na nagkasama niya?
32:37.4
Sabay-sabay na nagkasama niya?
32:39.3
Inihayag naman ni tatay ang dahilan kung bakit halos lahat ng pamangki ni Susan
32:45.1
Ayon pa sa aking ama
32:47.3
Sa palagay niya ay may matinding galit na nararamdaman ng nila lang
32:52.6
Na sumalbahay sa mga bata
32:55.1
Siguro ay baka nakaaway ng isa sa mga kaanak ni Susan
32:59.7
O kaya naman ay may mas mahigit pang rason
33:03.6
Kung ano man yung rason ng demonyo na si Susan
33:07.4
Dapat hindi niya idinamay ang mga bata, di ba?
33:12.5
Dapat sa aswang na yun binibigyan ng leksyon
33:14.4
Kaya nga umuwi muna ako dito dahil bago ko sugurin sa mismong pamamayang aswang
33:20.0
Sisiguraduhin ko munang puno ako ng karga sa katawan
33:23.8
Mahirap nang sumugod ng alanganin at baka mabaliktad pang laban
33:28.9
Teka, anong gagawin mo?
33:34.5
Hinarap ni tatay ang aking ina at nagwikang
33:37.4
Tulad nga nang sinabi niya
33:38.9
Susugurin niya ang aswang sa mismong pamamahay nito
33:42.8
Kailangan niyang bigyan ng leksyon o kaya naman ay mas mabuti pang kitilan niya na lamang ng buhay ang nila lang
33:50.3
Nang sa ganoon ay wala na itong mabiktima pang ibang mga kabataang walang kamuang-muwang
33:56.8
Nang malinaw na narinig ni nanay ang sinabi niya ay kumunot ang kanyang noot, sumimangot
34:03.4
At muling ipinaalala ang usapan nila ni tatay
34:07.4
Na hindi pwedeng makipagtagisa ng aking ama sa mga masasamang nila lang
34:14.1
Mapaaswang man yan, mangkukulam o mambabarang man
34:19.2
O kung anong klaseng nila lang pa yan
34:22.3
Dahil sa, paano na lamang kung malaman nung kaanak ng aswang na
34:28.5
Ang aking ama ang salarin ng pagkamatay nito, di ba?
34:32.8
Kung sakali mang mapatay ni tatay ang makasagupang aswang na iyon
34:37.4
lagot pa sila. Dahil malamang sa malamang ay hindi na sila titigilan na mga
34:42.9
kaanak ng aswang sa oras na malaman na mga yon ang ginawa ni tatay.
34:48.6
Ano ka ba naman, Melba? Anong gusto mong gawin ko? Hayaan ko na lang nakamuntikan
34:54.3
na mamatay ang mga bata dahil sa ginawa ng aswang? Ganun ba yon? Sige nga,
35:00.6
isipin mong mabuti. Paano kung sa magiging anak natin mangyari ang nangyari sa
35:05.7
mga batang dinumot ko? Ayos lang sa'yo yon? Ayos lang sa'yo nahiyaang magpagalagala
35:11.8
ang demonters na yon sa bari natin para makapang biktima pa ng maraming mga
35:15.6
kabataan? Hindi na kaimik ang aking ina dahil sa totoo lang ay tama naman si
35:23.5
tatay. May kakayaan siyang bigyan ng leksyon ng aswang. Kaya bakit niya
35:29.3
papalagpasin ang kawalang hiya ang ginawa ng mga yon, di ba? Mahal,
35:35.7
Ito ang una at huling beses na makikipagsagupa ako sa aswang. Gusto ko lang
35:42.7
mabigyan ng katarungan ng pasakit na ginawa ng aswang sa mga bata. Hindi na
35:49.0
nagsalita ang aking ina. Sa alip ay iniwan na lamang nito si tatay sa sala,
35:55.0
nagtungo sa kusina. Alam ni tatay na galit ang aking ina sa ginawa niyang
36:00.8
pagpapasya. Pero kasi wala na siyang magagawa ng mga oras na magagawa.
36:05.7
Kasi hindi niya naman pwedeng hayaan lamang ang aswang sa ginagawa niya.
36:12.4
Nung sumapit ng takip silim, nagpaalam na si tatay sa aking ina. Nagsabing may pupuntahan
36:19.4
lamang ito. Huwag umano itong mag-alala dahil babalik rin siya kaagad nun.
36:25.3
Tanging pagtangu lamang ang naging tugon ni nanay. Dahil alam naman na nito kung saan talaga pupunta si tatay.
36:32.5
Kung kaya't hindi na siya nagtanong pa.
36:35.7
Kaagad na tinungo ni tatay ang dulong baryong nasa karatig para puntahan ng aswang na iyon.
36:43.6
Ang una niyang gagawin ay magmaman man muna siya bago ito sugurin.
36:50.1
Sa pagdaan ng halos isang oras mahigit, narating niya na ang bahay ng mangkukulam na aswang.
36:57.2
Sa labas pa lamang ng bahay, ramdam na ni tatay ang enerhiya ng nilalang.
37:03.4
Madilim na ng mga sandalin yun
37:06.6
Pero dahil sa liwanag ng buwan
37:09.3
Ay natatanaw ng malinaw ni tatay
37:12.6
Ang bahay ng aswang
37:14.8
Bago pa man siya makalapit sa bakuran
37:18.6
Nagusal siya ng orasyong pangsabulag sa sarili
37:22.8
Para hindi siya mapansin at maramdaman ng nilalang
37:28.5
Kumanda ka sa akin ngayon
37:29.9
Sa oras na malaman ko kung hanggang saan lang ang kakayan mo
37:34.0
Sisiguraduhin kong bubulagta ka ngayon sa lupa
37:37.9
Habang manginisay-nisay
37:40.1
Ipaparanas ko sa iyo ang kasamaang ginawa mo sa mga bata
37:44.2
Sambit niya sa sarili nun
37:47.0
Ilang minuto muna siyang nagkubli sa nakatumbang punong nasa labas ng bakuran
37:53.4
Habang nagmamanman sa buong paligid
37:57.9
Makaraan pa ang ilang sandali
37:59.8
Ay nakita niya ang napakalaking ibong malapaniki ang mga pakpak
38:05.2
Na lumapag sa gilid ng bahay
38:08.0
Tapos ay naglakad yon papasok sa loob ng bahay
38:11.7
Mabuti naman at nakauwi ka ng walang hiya ka
38:15.4
Kanina pa ako naghihintay sa iyo
38:20.1
Ingat na ingat siyang naglakad papalapit sa bahay na iyon
38:25.4
Habang patuloy pa rin sa pagbigkas ng mga lingwahing kaalaman
38:29.8
Na nasa panig ng kanan
38:34.6
Mukhang naramdaman mo nang naririto ako ha
38:37.7
Kaya pala nagpakawala ka ng orasyong pamarusa
38:41.3
Sambit ni tatay nang makaramdam siya ng paninikip ng dibdib nun
38:46.4
At pananakit ng kalamnan
38:48.4
Dahil sa puno siya ng karga sa katawan
38:52.7
Kung kaya't hindi masyadong tumalab ang ginawa ng aswang sa kanya
38:57.3
Hindi siya nagpadainan sa mga mga mga mga mga mga mga mga mga
38:59.6
Gumanti siya sa ginagawa ng aswang
39:03.0
Sa tuwing nagpapakawala nga siya ng mga orasyong pamarusa
39:07.6
Ay naririnig niya ang malakas na sigaw ng matanda
39:11.2
Na parabang namimilipit iyon sa sakit at sinasakal
39:15.4
Nang makahanap siya ng pagkakataon
39:19.5
Ay nagmadali na siyang lumapit sa bahay
39:22.6
At walang pag-alin lang ang binuksan ng pintuan noon
39:25.9
Ayop ka mang kukulam ka
39:31.1
Mga inosenteng bata talagang pinuntirya mo.
39:34.8
Galit na wika ni tatay.
39:36.9
Nang nasa may pintuan na siya ng bahay.
39:40.3
Dahil sa ginawa mo sa inosenteng bata,
39:43.2
titiyakin ko sa iyong mamamatay kang animal ka.
39:50.6
Napakapakialamero mo.
39:52.5
Mapapatay ko na sana ang mga animal na iyon kung hindi ka nangingialam.
39:57.2
Galit na bulyaw sa kanya ng matandang.
39:59.6
Nakahandusay sa may sahignon.
40:02.7
At mukhang kapapalit pa lamang nito bilang tao.
40:06.3
Dahil sa wala itong kasaplot-saplot na namumula ang mga matanga
40:09.8
na nililimahid sa langis na iyon.
40:14.1
Napakahangal mong animal ka.
40:16.5
Mas masahol ka pa sa dimonyong sinasamba mo.
40:20.2
Nanlalaki ang mga matang sigaw ng aking ama.
40:23.6
Sabay may mga binabanggit na malakas na orasyon
40:26.5
at ibinabato sa aswang na iyon.
40:29.6
Sumisigaw naman ang nilalang habang naghihingalo.
40:32.6
Habang hinahawakan ang sariling leeg na parabang
40:36.6
may nilalang na sumasakal dito.
40:40.6
Napapaubong nagmamakaawa ang nilalang sa aking amat na gwikang.
40:45.6
Itigil na niya ang ginagawa niya.
40:48.6
Sapagkat hindi na siya makahinga.
40:52.6
O teka, teka lang.
40:54.6
Wala pa nga akong ginagawa sa iyo.
40:56.6
Nagmamakaawa ka na.
40:59.6
Akala ko ba malakas ka?
41:02.6
Nagmamakaawa ka na sakin.
41:05.6
Pilit pa rin nagmamakaawa at nagwika ang matandang.
41:09.6
Itigil na ni tatay ang ginagawa niyang pag-uusal ng pamarusa.
41:14.6
Dahil hindi na nito matagalan pa ang sakit na sinapit mula sa aking ama nun.
41:21.6
Nung kinula mo ba ang mga bata, naawa ka ba sa kanila?
41:25.6
Naawa ka ba sa mga batang naghihingalo habang humihingi ng tulong?
41:29.6
At tinitiis ang lahat ng ginawa mong demonyo ka?
41:37.6
Pakiusap, pakawalan mo na ako.
41:39.6
Pangako, magbabago na ako.
41:42.6
Magpapakalayo-layo na ako.
41:45.6
Aalis na ako dito sa baryo niyo.
41:48.6
Huwag mo lang akong patayin.
41:54.6
Para makapangbiktima ka na naman ng ibang mga bata sa lugar na lilipatan mo?
42:02.6
Nagkamali ka ng baryong Pinunteria.
42:04.6
Dahil ako ang antingyerong hindi marunong magpatawad sa mga taong halang ang kaluluwa.
42:10.6
At walang awang pumapatay ng mga batang walang kamuwang-muwang dito sa mundo.
42:18.6
Muli ay binanggit niya na naman ang mga latin na pamarusa sa mga masasamang nilalang.
42:23.6
Inihip niya sa kamaongbay nakahawak na medalyon.
42:28.6
Walang sawang pinagsasapak ang aswang.
42:31.6
Hanggang sa nakita niyang sumuka na ng dugo ang nilalang dahil sa pamimilipit nito ng tiyan.
42:39.6
Hindi na pinatagal pa ni tatay ang pangyayari.
42:43.6
Bago pa man makapagpalit muli ng anyo sa pagiging aswang ang matandang iyon,
42:49.6
ginilitan na niya ito ng leeg.
42:52.6
Nung malagutan na nang hininga ang matanda,
42:55.6
ay isang nakakakilabot na alulong ng mga aso ang narinig niya.
43:00.6
Hindi niya mawari kung saan nanggagaling ang mga iyon.
43:04.6
Sinabayan pa ng malalakas na huni ng mga wakwak ang nagpaikot-ikot sa bakuran ng bahay ng matandang aswang.
43:13.6
Nagmadali niya ng nilisan ang bahay ng nilalang,
43:17.6
bago pa man siya maabutan ng kaanak ng aswang na kinitilan niya ng buhay.
43:22.6
Nang makauwi na siya sa bahay,
43:25.6
hinubad niya lahat ng mga kasuotan niya.
43:28.6
Sinunog niya nang sa ganun.
43:31.6
Ay hindi siya masundan ng kaanak nito.
43:34.6
Hindi nagtagal ay nalaman ng aking amang,
43:38.6
kaya pala kinulang ang mga pamangkin at anak ni Susan.
43:41.6
Yun ay dahil sa nakaalitan pala ng isa sa mga kaanak ni Susan ang matandang mangkukulam na iyon.
43:48.6
Nang dahil lamang sa maliit na bagay.
43:51.6
Nagkasagutan ng mga ito at nauwi na nga sa pagbabantang,
43:55.6
may mangyayaring hindi maganda sa mga kaanak nito.
43:59.6
Labis-labis naman ang pasasalamat ng kaanak ni Susan sa aking ama.
44:04.6
Dahil kung wala si tatay,
44:07.6
baka na paano na sila
44:09.6
sa kulam ng isang aswang
44:12.6
na hindi nag-iiwan
44:25.6
Pagkakataon siya sa mga mga kaanak nito.
44:28.6
Pagkakataon siya sa mga kaanak nito.
44:31.6
Pagkakataon siya sa mga kaanak nito.
44:33.6
Pagkakataon siya sa mga kaanak nito.
