In celebration of the 10th year since our first trip to the Land of the Rising Sun, we’re counting down our 10 na pinaka-hindi namin malilimutang moments so far: good and bad, heartwarming and embarrassing, and sometimes, a little bit terrifying. Yes, may mga scary parts din ang travel kasi you'll never know kung kailan ka makaka-encounter ng illness, accident, or inconveniences like flight delays or baggage loss. Kaya naman we always recommend getting a travel insurance. And pagdating sa travel insurance, check out AXA Smart Traveller. It received the Gold Award for Travel Insurance Category from Reader’s Digest 2023. Ito ang may pinakamataas na coverage pagdating sa accident and medical aid while on the trip, up to 3.5 million. And syempre, kasama rin ang inconvenience benefits like flight cancellation, flight delay, baggage loss, or loss of travel documents. To get an AXA Smart Traveller quote, visit: https://bit.ly/axapt02

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Bukod sa Pilipinas, ano ang bansang pinakamaraming beses na namin napuntahan?

Walang iba kundi...

JAPAN!

And in celebration of the 10th year since our first trip to the land of the rising sun,

we're counting down our 10 na pinakahindi namin malilimutang moments so far.

Good and bad, heartwarming and embarrassing, and sometimes a little bit terrifying.

Hey there, poor traveler! We are Vince and Yosh.

And we are on a mission to set foot in all 47 Japanese prefectures.

Pero wait, wait, wait! Before we begin, pasubscribe naman to this channel kung hindi mo pa nagagawa

and paklik na rin ang bell icon next to it so you're notified whenever we have new travel videos.

If you're watching this on Facebook, konting kembot na lang, 1 million followers na tayo

so like and follow this page.

How do you describe the perfect Japan trip?

Malamang-lamang sa imagination mo, may cherry blossoms.

That's how we dream of Japan too.

Pero sa totoo lang, mahirap yung tsyempuhan.

Yung window kasi for its full bloom ay masyadong maliit.

And like most dreams, lumilipas ito before you know it.

We've seen Japan in festive spirits of summer, in fiery colors of autumn,

and thick blankets of snow in winter.

But it wasn't until our trip number 7 noong 2017 when we finally saw it clad in pink perfection.

And talaga namang masasabi naming it felt magical.

Pero best to manage expectations ha.

Ang sakura season kasi ay peak season din.

Yung mga major parks, siksik na siksik ng mga tao, locals and tourists alike.

Naggagather sila under the pastel canopy, nagkakwentuhan, nagkakasayahan.

Pero kung ayaw mo ng big crowds, don't worry.

Marami namang mga smaller parks na walang tao masyado.

In fact, yung best sakura moment ko ay dito sa isang parke sa Takashimadaira sa Tokyo.

Solong-solo ko ang lugar.

And nakita ko lang to nung minsang bibili lang dapat ako sa isang convenience store.

Tapos, ayun, tumambay na ako buong hapon kasi na-amaze talaga ako sa mga cherry blossoms.

Cherry Blossoms

Sa lahat ng mga prefectures or probinsya ng Japan,

Tottori ang least populated or may pinakakaunting tao.

And hindi rin ito ganun kasikat kahit sa mga domestic tourists.

Pero, alam nyo ba na dito makikita ang Conan Town?

Ito ang bayan ng Hokuwe, mas kilala bilang Conan Town.

Ito ang birthplace ni Gosho Aoyama,

ang lumikha sa isa sa pinakapopular na manga and anime characters ever,

si Detective Conan.

Dahil dyan, as a tribute kay Conan,

kapag naglalakad-lakad ka around town,

you'll find countless monuments and attractions inspired by Detective Conan na kilala rin bilang case closed sa ibang bansa.

Andito rin ang Beika Shopping Street and ang bahay ni Conan.

Yung train station dito, Conan themed din.

Pati yung tren mismo.

We're big anime fans kaya walang paglagyan ang galak namin dito nung unang pumunta kami noong 2017.

Kaya naman last year, 2023, binalikan pa namin ito.

And mas marami ng mga statues.

Isa lang ito sa mga napakaraming mga pwedeng gawin sa Tottori Prefecture, ha?

Mahikita nyo sa iba namin mga videos yung iba pang mga attractions.

Sa Japan din ako unang nakapag-ski.

And hindi sa kung saan lang, ha?

Dito ko ito na-experience sa isang snow resort sa Yamanashi sa may paana ng Mount Fuji.

Oh, diba? Power!

Mount Fuji ang unang ski experience.

View pa lang mula dito, one for the books na.

Na naging mas memorable pa kasi dito ako unang nakakita and nakahawak ng snow.

Hindi pa kami YouTuber nun kaya wala pa kami masyadong videos.

So pagpasensyahan nyo na lang muna itong mga still photos.

Dito rin ako unang nagtry matutong mag-ski.

Ang keyword dyan ay mag-try. Try lang.

Wala kasi akong pera nun na pambayad sa instructor.

So nag-rent na lang ako ng ski and sinubukang i-apply ang mga natutunan ko sa YouTube.

Pero,

wag nyo akong gayahin, Diyos ko.

Ang hirap. Nakailang bagsak ako hanggang sa dumilim na and awa ng Diyos, hindi pa rin ako natuto.

May one point pa nga na muntik na akong dumire diretsyo sa puno.

Kung nagkataon, hindi lang bukol ang aabutin ko.

Japan ang pinaka-seismically active na bansa sa mundo.

Ibig sabihin, madalas lumindol.

And totoo nga, every single time na nasa Tokyo ako,

laging may pagyanig.

Mahina lang naman, pero ramdam.

Pero nang lumaon, even I got used to it.

Pero may one time na parang, teka, iba na yata to.

Nasa Tokyo kami nun to represent the Philippines sa isang content creator summit.

And doon nila kami chineck in sa isang high-rise hotel.

Nang biglang umuga-uga ang paligid.

Akala ko nun, parang nahihilo lang ako.

Pero lumilindol na pala talaga.

7.4 ang magnitude.

And sa Fukushima, ang epicenter.

Pero ramdam na ramdam sa Tokyo.

Malakas mga bes, and mas nakakatakot,

ang tagal.

And ang pinaka-nakakaloka dyan,

nasa shower ako nun when it happened.

So kahit na hindi pa tayo ready for mature roles,

napa-duck cover and hold ako sa ilalim ng table nang walang saplot.

Bukod sa umuuga-uga ang building kung nasaan kami,

nakakawindang din ang pag-creak ng mga walls and ceiling.

Ito, pakinggan nyo.

7.4 ang magnitude.

Yes, mas nagka-time pa ako magvideo kaysa magsalawal.

Pero ang nasa isip ko nun,

Diyos ko Lord, ayokong mamatay ng hubo, no?

Thank God, everyone was safe.

Pero ganun talaga sa travel,

hindi lahat will go as planned.

May mga moments na you may be surprised by something completely unexpected.

Whether it's a skiing accident,

or nakaka-heart attack na lindol.

Pero hindi lang mga life-threatening situations ang dapat na-alerto tayo.

As travelers, we're faced with so many things that are out of our control.

From flight cancellations and delays,

to loss of baggage or travel documents.

I've met so many people na nakaranas na ng ganitong mga klaseng inconveniences.

Some of them had to shell out a lot of money just to pay for all the expenses.

But others are more prepared.

It's easy to get a reliable travel insurance these days.

AXA Smart Traveler can give you the highest emergency medical coverage

of up to 3.5 million each for sickness or accident.

And it also includes a personal accident benefit.

Best of all, ang AXA ay may 24x7 travel assistance,

so rest assured you can reach them anytime.

If you have an upcoming trip, just visit this page.

Or scan this QR code and you can be insured within minutes.

I've had my share of illnesses in Japan too.

But,

yung pinakatumatak talaga sa aking isipan,

and chan,

ay ito.

I love shellfish.

Lagi ko nga ang sinasabi,

kung isang klaseng pagkain lang ang pwede kong kainin,

feeling ko hindi ako magsasawa sa mga tahong, talaba, uhol, and iba pang mollusks.

Lalo na ang oysters.

And when I found out that oysters are some of Hiroshima's specialties,

hala, nako!

I knew I would be having a field day slurping one,

after another.

Ang daming mga oysters na binibenta,

sa restaurant man,

or sa kalye.

And yung pinakagusto ko pa,

yung hilaw na may kaunting asid lang,

lemon man yan,

or suka.

Pero mukhang nasobrahan yata ako,

kasi nung pauwi pa lang kami,

galit na galit sakin ang chan ko,

and parang gusto niyang sirain ang buhay ko sa labis na kahihiyan.

Grabe, parang may revolusyon sa loob ko.

Eh ang layo pa ng Miyajima,

sa pinagsesteya namin sa Saijo.

May mahabang lakad pa,

tapos ferry,

tapos train,

tapos mahabang lakad ulit.

Wala namang nangyaring nakakaya,

but let's just say na noong araw na yun,

I have seen all possible configurations of Japanese public toilets.

Lahat yata nang makita kong CR,

tinry ko.

Buti na lang malinis yung mga public restrooms sa Japan,

and yung iba nga may music.

And hindi lang natigil sa araw na yun ha,

medyo extended yung pagdurusa ko.

Hindi na ako naka-explore the next couple of days.

Akala ko nga mako-hospital pa ako.

So I think ang lesson dito is,

hinay-hinay lang tayo sa pagkain ng mga medyo sensitive na mga food.

Kahit pa favorite mo pa siya.

Isa sa mga paboritong gawin sa Japan ng mga locals and tourists

ay ang mag-onsen or hot spring.

And noong una, di ko masyadong gets.

Ang dami ko nang napuntahan ng onsen destinations

from as north as Noboribetsu in Hokkaido

to as south as Beppu in Oita Prefecture,

sa Kyushu Island naman.

Pero hindi ko talaga tinatry mag-dip kasi shy tayo.

Eh kasi diba, sa mga onsen, may protocol yan

and kasama na dyan ang pag-strip to your birthday suit.

Yes, dapat wala kang saplot at all.

And sa mga public onsen, kasama mo ang ibang mga tao na nagsusok din.

Eh sabi ko nga kanina, hindi pa nga tayo ready for mature rules direct.

Eh kasi dito sa Pinas, sa mga hot spring resorts,

hindi naman natin kailangang mag-bold.

Pwedeng nakadamit maligo, so walang kieme, go tayo.

Pero sa Japan, wait.

So it wasn't until my 15th trip,

yes, pang labing limang trip bago ko ito finally natry

and dito yun sa Gero Onsen sa Gifu Prefecture nangyari.

And unang dip ko, hala, sobrang init naman.

Mas lalong hindi pa ako ready for nilaga rules.

Pero once I got used to it, grabe, I finally understood the hype.

Not only was it very comforting, it was also freeing.

And sa totoo lang, wala namang pakailam sayo yung ibang naliligo.

So the warm spring water washed away not just all the stress,

but pati na rin ang anxiety and insecurities ko sa katawan.

Mie Prefecture is best known for the grand winter illuminations of Nabana no Sato,

the sacred grounds of Ise Shrine,

and the ninja culture of Iga City.

Yes, dito nagsimula ang mga ninja.

And they are proud of it.

May ninja train, ninja museum, and ninja statues everywhere.

And napuntahan namin ang mga yan.

But our most memorable moment in Mie was our meal with the free diving ladies of Toba City.

Sila ang tinatawag na ama or sea women.

In this part of Japan kasi, for over 2,000 years, ang mga lalaki ay manging isda,

while ang mga babae naman ay mga free divers

and humuhulay ng mga alimango and shellfish.

Oo oo oo, ayan na naman tayo sa mga shellfish.

Sabi ko sa inyo, favorite ko talaga yan.

So itong mga ama divers ang sumisisid, nagpe-prepare,

and nagluluto ng mga oysters, talaba, abalone, and marami pang iba.

Ihahanda nila yan sa harap mo,

and minsan nagpe-perform din sila ng mga local na sayaw sa kanilang traditional na kasuotan.

And kapag hindi mo maubos yung food, sasabihan ka nila basically ng,

pinaghirapan ko si Sirin yan.

Siyempre hindi Tagalog, in Japanese. Pero ganun yung translation.

Wala naman akong problema kasi favorite ko nga.

Pero si Vince medyo ginigil trip ni na lola. Eh ang hirap nilang tanggihan.

Kaya naman nang inalok nila kami na cosplay cosplay, nahiya na rin kaming humindi.

Hindi namin alam kung anong cosplay yung tinutukoy nila, pero umoo na lang kami.

Kawai!

Hahaha!

Hahaha!

Hahaha!

Hahaha!

Nagtatawa na nila ako mga guys.

Yun pala, gusto nila kaming bihisa ng katulad nung suot nila.

Ayun, tawang-tawa sila sa amin, pero ang saya kasi kahit may language barrier,

parang nakakonect talaga kami with the AMA divers.

Hindi kami madalas umiyak in general, lalo na sa biyahe.

Pero may mga moments na hindi namin mapigilan.

And that's exactly what happened at the Ura Christian Museum in Nagasaki.

Alam naman na natin to.

Ang Nagasaki ay isa sa dalawang cities that were reduced to rubble sa Japan signaling the end of World War II.

So maraming mga kwento talaga dito na nakakalungkot.

Pero sa museum na ito, may isang gallery na kumuha ng atensyon namin.

Noong December 2017, bago magbagong taon, Pope Francis had the Vatican Press Office distribute a postcard,

warning the world about what war brings.

Sa postcard na to, mahikita ang larawan ng isang batang lalaki na karga sa kanyang likod ang nakababatang kapatid na wala ng buhay.

Kuha ang imahe near a cremation pyre by a US Marine photographer, Joe O'Donnell, shortly after the bombing.

Yung photo palang nakakaantig na.

Pero nung binasa namin ang caption, doon na nagsimulang humagulhol yung ibang kasama namin sa group.

And hindi na rin namin napigilang maluha.

Isa talaga ang Nagasaki sa mga hindi ko malilimutan.

While it looks like your quintessential Japanese city in spots,

what sets it apart is its tragic past.

Mula sa mga kwento ng Christian persecutions hanggang sa World War II,

ang daming mga istorya ng Nagasaki na sana ay mas marami ang makarinig.

Kasama ang Thailand and Italy, isa ang Japan sa mga paborito naming food destinations.

And hindi na namin mabilang ang mga pagkakataong sobrang na-amaze kami sa mga kinakita.

Nariyan ang unang sushi experience ko sa Osaka,

pati na rin ang unang sip ko ng broth ng yukotsu ramen sa Tottori,

and yung seared bonito sa Kochi,

and maging ang sanuki udon sa Marugame.

Pero kung may isang dining moment ako na masasabi kong nagulat pati kaluluwa ko,

yun ay ang unang tikim ko ng Kobe beef sa Kobe mismo.

Sa trip na to, naimbitahan kami ng Universal Studios Japan na i-feature ang mga new attractions nila.

Sagot nila yung flight, hotel, and iba pang gastro.

Sa madaling sabi, libre halos lahat.

Kaya naman, naisip namin ni Vince na since wala naman tayong ginastos masyado,

and marami pang tira sa pocket money namin,

what if magwaldas tayo sa pagkain?

And magwaldas was what we did.

Minsan lang naman.

Kaya pumunta kami sa Kobe,

and dahil sa recommendation ni Mark Wiens ng Migrationology,

narating namin ang grill na ito sa outskirts of the city.

It is here that I had my first meal.

I had my first Kobe beef.

And hala mga bes, unang tikim, parang na-alter yung brain chemistry ko.

Parang nag-e-explode yung mga juice ng karne sa loob ng bibig.

Like, pwede nga palang mag-melt in your mouth ang karne, no, kung marbled enough.

What sorcery is this? Nakakaloka.

Mukha kaming tanga nun siguro kasi manghang-mangha talaga kami.

And kahit na inubos namin yung budget namin sa meal na yun,

hindi sumama ang loob namin kasi worth it naman talaga.

Best beef.

Yun nga lang, matagal-tagal pa siguro bago namin ulitin.

At eto na nga mga Tipeeters, dumating na tayo sa pinaka-inaabangang parte ng video na ito.

Ire-reveal na natin ang number one.

Pero disclaimer muna, ang Top Japan Travel Moment namin ay hindi grand and hindi action-packed.

Simpleng moment lang.

And it happened wala pang isang oras.

Pagkalapag namin sa Japan for the first time.

2013, Kansai International Airport.

Ito ang kauna-unahang trip namin sa Japan ever.

Excited kami, pero dahil nga first time and hindi pa masyadong uso ang mga travel guides nun, medyo disoriented kami.

After naming lumabas sa airport, tumawid kami sa train station sa tapat to get to the city center.

Eh siguro overwhelmed kami nung pinasok namin yung train ticket sa machine sa gate, hindi namin kinuha sa other side.

Eh diba?

You need to pick it up kasi siyempre gagamitin mo pa yun to exit the station dun sa destination mo.

Eh ewan ko ba?

Dalawa kami nun, pero dalawa kaming aanga-anga talaga nun.

It wasn't until nakarating kami sa platform when may narinig kaming boses na hindi namin pinapansin nung una.

Yun pala, galing sa isang Japanese na babae na tinatawag kami to let us know na we forgot to pick up our tickets.

Mga bes, nakaheels siya ha, pero tumatakbo siya para maabutan kami.

And hindi siya staff.

Pasahero lang din siya tulad namin.

Hindi kami magkaintindihan, hindi namin gets masyado yung sinasabi niya.

So hinila niya kami and inakay hanggang sa may gate.

Siya na rin yung nag-explain sa staff na kinain ng machine yung tickets namin and ayun, inishahan kami ng new tickets for free.

Sabi ni ate girl, as interpreted by the staff, baka raw kasi ma-double charge kami pagdating sa destination kung di namin i-report agad.

So ayun, grabe nakailang domo arigatou gozaimasu din kami kay ate.

And narealize namin ang babait ng mga locals sa Japan.

But wait, there's more.

Kyoto, just a few days later.

Sa Arashiyama.

We were looking for Horinji Temple.

And hindi namin maasahan ang online maps at the time.

Hindi pa sila ganun ka-reliable.

As in, hindi namin mahanap yung daan papunta sa temple.

We passed by a shop selling wagashi or mochi.

And may isang nagbabantay so we asked her kung saan yung daan kung alam niya.

Hindi siya makapag-English.

Pero alam niyo, naggulat talaga kami.

Isinira niya yung shop and sinamahan kami hanggang sa start ng trail papunta dun sa temple.

Nahiya talaga kami kasi hala, sinira niya yung shop.

Pero okay lang daw.

Pero yun, isa na namang round ng domo arigatou gozaimasu ang pinakawala namin kasi parang ang effort talaga for her.

Parang naabala talaga namin siya.

And hindi ito isolated cases ha.

Ibang level ang warmth and pagiging helpful ng mga locals.

Lalo na dito sa Kansai region.

And yung mga moments na ganito, kahit simple lang, ito yung mga reasons kung bakit paborito talaga namin yung Japan.

Hindi kasi kami natatakot na magkamali or hindi kami natatakot na baka masungitan kami kung magtatanong kami or whatsoever.

Iba kasi talaga ang dating ng Japan din sa amin.

Bukod sa Pilipinas, ito talaga yung paborito naming bansa.

Aside from mababait na locals, isa rin ang Japan sa safest countries in the world.

Kaya't bawas worry rin.

And whether Japan man, Korea, Europe, Amerika, or kung saan ka pa magta-travel,

mas magiging worry-free ka and mas makakapag-focus on making memories for keeps if you're insured like us.

And pagdating sa travel insurance, doon ka na sa magbibigay sa'yo ng highest medical coverage and may 24x7 travel assistance.

And that's AXA Smart Traveler.

To get a quote, just visit this page or scan this QR code.

Again, special thanks to AXA Smart Traveler for sponsoring this video.

Kung nakapag-Japan ka na before, alin sa mga experiences namin ang naranasan mo na rin?

And ano ang pinaka-memorable moment mo?

Kung hindi pa naman, ano ang dream Japan experience mo?

Share nyo na lang lahat ng iyan sa comment section below or i-message nyo kami sa Instagram, X or Twitter, and TikTok.

Kung hindi ka pa nakasubscribe, you can also support us by subscribing to this channel.

Ring the bell na rin para notified ka every time we upload a new video.

Kung subscribed ka na, salamat sa inyo dahil more than 100,000 na tayo.

Kung sa FB ka naman nanonood, nasa road to 1 million followers na tayo so please like and follow this page na rin.

Kung mas bet mo namang makinig kaysa magbasa or manood, maaari mo rin kaming ifollow sa The Poor Traveler Podcast on Spotify or Apple Podcasts.

That's all for now. Remember, plan smart, travel safe, and make every trip worth it!

Thank you!