SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Dito sa Papadudod Stories, ikaw ay hindi...

Minsan ay makakaranas tayo ng kababalaghan sa buong buhay natin.

Yung experience na mabibigla ka at mapapaisip kung paano yun nangyari sa totoong buhay.

Kahit na alam mong nangyayari lamang yun sa mga pelikulang kathang isip lamang

ng mga writers at direktor ng pelikula.

Ang sabi nga nila, one in a million possibilities na makaka-encounter ka ng totoong multo

o kung anumang lamang lupa.

At kung maka-experience ka nito ay swerte mo na lamang siguro.

O malas mo na lamang siguro.

Papadudod ako po si Joanna, 28 years old sa ngayon

at kasalukuyang nakatira sa Rainbow Homes 2, San Bartolome, Quezon City.

Sa totoo lang, noong kabataan ko ay hindi.

Ako naniniwala talaga sa kababalaghan.

Dosuki ako ng mga kung ano-anong mga programa sa TV

at mga magazine na nabibili ko noon.

Mahilig din akong manood ng mga horror films.

Inabangan ko talaga yung may mga jump scares

at tinitinan ko kung matatakot nila ko.

Most of horror films naman ay hindi ako natakot sa jump scares nila.

Maliba na lamang siguro.

Sa Jeepers Creepers 1 and 2

at sa unang movie ng Insidious.

Pero lahat ng nababasa at napapanood kong horror

ay for the sake of entertainment na lamang

at hindi ko talaga iniisip

na isang araw ay mangyayari yun sa buhay ko.

Anyway, hayaan niyong ishare ko sa inyo ang aking horrific experience

noong isa pa lamang akong third year nursing student

na tatandaan ko

na bagong lipat kami ng inuupahan na boarding house.

At kasama ko dito ang isang babae kong kapatid na si Je

na nasa first year college bilang BS nursing student.

Kasama din namin ang bunso namin na si RJ

na high school pa lang

at ang dalawak kong kababata na sina Peter at si Grace

na nursing students din.

At dahil mahirap humanap

ng bahay na maupahan,

at dahil sa kagustuhan naming magkakasamang magkakapatid

at magkababata ay kinuha na lang namin

ng isang lumang bahay

na walking distance lang sa aming pinapasukan.

May kalakihan ng bahay at luma na nga ito.

Medyo sira-sira na ang kisamih.

Dalawang malalaking kwarto

na may kanya-kanyang banyo

at isang napakalaking sala at kusina.

Kaya nilinis namin ang araw.

Ito ang aming tinitirhang bahay.

Nagambagan kami noon

para makabili ng mga materyales

na gagamitin sa simpleng renovation ng bahay.

Sina Peter at RJ

ang nagtulungang ayusin

ang mga kisamin ng bahay.

Habang kami naman,

Nina J at Grace

ay nagpintura ng mga pader.

Siguro'y tatlong araw din naming pinaglamayang ayusin

ang inuupahan naming bahay.

At natuwa kami ng makikita

ang finished product.

Sobrang worth it

ang aming pagpapakapagod

dahil hindi lang malinis

at maayos ang bahay

kundi maganda na rin sa paningin.

Pero papadudot

aaminin ko

na hindi ko maikakailan

na parang ang bigat ng mangapa ako

tuwing pumapasok ako sa bahay na iyon.

Tuwing pumapasok ako sa bahay na iyon.

Oo, hindi ako naniniwala sa mga multo.

Oo, hindi ako naniniwala sa mga multo.

Pero noong paningin ako,

pero noong panahong iyon

ay nakaramdam ako ng takot.

Kahit pa na naayos na namin iyon

Kahit pa na naayos na namin iyon

at mukhang hindi na haunted house

ay ramdam ko pa rin

na mayroong something wrong sa bahay.

na mayroong something wrong sa bahay.

Na parabang hindi lang kami ang nakatera doon.

Na parabang hindi lang kami ang nakatera doon.

Na parang may mga matang nagmamasid

sa bawat kilos namin.

sa bawat kilos namin.

Nung una papadudot ay hindi ko na lamang iyon pinansin.

Nung una papadudot ay hindi ko na lamang iyon pinansin.

Pero sa paglipas ng mga araw

ay kapansin-pansin

ang pag-iiba ng mga ayos

ng mga gamit sa bahay namin.

Ang pag-iiba ng mga ayos

ng mga gamit sa bahay namin.

Hindi naman iyon pansin ang mga kasama ko sa bahay

Pero ako na may OCD

O Obsessive Compulsive Disorder

O Obsessive Compulsive Disorder

ay napapansin na naiiba nga ang mga ayos ko

ay napapansin na naiiba nga ang mga ayos ko

ng dekor namin sa bahay.

Mga muebles, pati mga gamit namin sa kusina pagkagising namin.

Tinatanong ko naman si na Je, RJ, Peter at Grace kung may ginalaw ba sila sa mga gamit namin bago matulog.

Pero tinatanggi nila yun.

Wala raw silang ginagala o pagkatapos kong linisin ang bahay dahil nga alam nila na may pagka-OCD ako.

Samantala isang araw habang nasa kusina ako, nagluluto ay nagulat na lamang ako.

Nang biglang gumalaw at humagi sa akin ang isang plato.

Budi na lamang at gawa ito sa plastic kaya hindi nabasag pero natulala ako noon.

Naguluhan ako kung paano yun nangyari.

Since hindi naman ako naniniwala sa multo ay inisip ko na baka may scientific explanation.

Ang nasaksihan ko.

Pero sa huli ay hindi ko na lamang yun pinansin at nagpatuloy pa rin ako sa aking ginagawa sa kusina.

Sa kamilang banda kapag ako lang ang mag-isa sa bahay dahil nasa school,

ang mga kasama ko ay nagugulat din ako kapag nagpapatay bukas sa mga ilaw.

Minsan ay bigla na lamang magsasarado ang pintuan sa kwakto kahit na walang ibang tao maliit.

Pero dead man lamang ako noong una at iniisip na lamang na baka may problema sa wiring ng ilaw at malakas ang hangin.

Kaya sumasara ang pintuan.

Hindi pa rin ako natakot noon.

Pero papadudot nagsimula akong matakot.

Nang isang araw habang naglalaba ako sa likod bahay ay nakarinig ako ng mga iyabag sa loob ng...

...bahay kahit na walang tao noon maliban sa akin.

Inakala ko noon na baka may nakapasok na akyat bahay.

Pero nang pumasok ako para alamin ay wala akong nakitang ibang tao.

Pero nang mapalingon ako sa hagdanan ay tiyempo may nakita akong paang nakayapak

ng babaeng nakasuot ng mahabang puting damit.

Tiyempong pakyat sa itaas.

Dahil nataranta ako na baka may ibang taong pumasok.

Kaya sinigawan ko ito at nagmamadaling pumunta sa hagdanan para tignan kung sino ang babae.

Nakita ko siya papadudot na katalikod at hindi kumikilos.

Dali-dali naman akong umakyat para hilahin ang babae.

Pababa kaso papadudot ay naging balako.

Nang lumingon siya sa akin.

Isa siyang babaeng mabutla, gulong-gulong buhok.

Walang mga mata at walang mga ngipin.

Ang itsura niya ay parang yung maskara sa Scream movie.

Dahil doon ay napasigaw at napatras ako.

Pero nagkamali ako ng hakbang patras kaya nahulog ako sa hagdanan at doon ay nawala na ako ng malay.

Nagkamalay na lamang ako nang nakahiga na ako sa sofa.

Binabantayan ang dalawakong kapatid na sina Jet at RJ.

Ayon sa kanila ay dumating sila sa bahay ng masilip.

At nila akong wala sa screen door ng bahay na nakahandusay nga sa hagdanan.

Para makapasok sa loob ay napinitan silang sirain ang screen door.

At doon ay pinagtulungan nila akong buhatin papunta sa sofa at doon nila ako inihiga.

Ano ba nangyari sa iyo ate Juhana?

Nahulog ka ba sa hagdanan?

Concerned na tanong ni RJ sa akin.

Gusto ko sanang ikwento ang aking nasaksihan at kung bakit ako nahulog sa hagdanan.

Pero dahil sa kilala nila akong hindi naniniwala sa mga multo,

kaya nagpasya na lamang ako na ilihim na lamang ang nangyari sa kanila.

Namamagang tuhod mo, inform naman sa akin ni J habang sinusuri

ang mga natamukong pasa sa hita at binte.

Samantala ay sinubukan kong igalaw ang mga paako

at sa awa naman ng Diyos ay nagagalaw ko pa.

Kumikirot siya buti na lamang at hindi ako nabalian.

Nabugbog lang ang mga kasukasuan ko.

Sa huli ay nagpahinga na lamang ako para magkaroon ako ng sapat na lakas

dahil may pasok pa ako sa school kinabukasan.

Kinaumagahan naman ay nagkaroon kami ng unexpected na bisita

habang kami ay naghahanda para pumasok sa eskwelahan.

Siya si Aling Morena ang palagi naming pinagbibilinan na bantayan ang aming bahay

kapag nasa eskwelahan.

Sa school kaming lahat.

Sumaglit siya sa amin para iabot ang isang palangganang santol at chiko

na napitas sa kanyang bakuran.

Siyempre nagpasalamat naman kami at nilagay namin ang prutas sa kusina

sa ibabaw ng mesa

at lilinisin na lamang namin yun pagbalik namin sa school.

Pero bago mali si Aling Morena ay meron siyang sinabi sa amin

na nagpagulat sa aming apat.

May white lady dyan sa tinitirhan ninyo.

Nakita nyo na ba?

Usisa niya sa amin.

White lady?

Naku Aling Morena, huwag naman kayong manakot.

Wika ni Grace at natatawa pa siya pero halata sa kanya

na meron siyang nararamdamang pagkatakot.

Totoo hindi ako nagbibiro.

Ang totoo niyan ay haunted house ang bahay ninyo.

Gusto ko sanang sabihin sa inyo noon pa lamang

kaso ay nakita ko naman na masaya kayo sa loob ng bahay ninyo.

Kaya ngayon ko lang nasabi sa inyo.

Pagpapatuloy pa ni Aling Morena.

Wala namang kaming nakikita.

Informed ni Jess, matandang babae.

Pero ako meron.

Meron ako nakita noong kakalipad pa lang namin dito sa bahay.

Akala ko nga si Grace yung nakita kong umakit noon sa hagdanan.

Pero biglang nawala nang habulin ko.

Hindi ko na sinabi sa inyo kasi ayaw kong matakot kayo.

Kwento ni Peter sa amin.

Ako naman so far wala akong nakikita.

Ang white lady pero marami akong narinig na yabag sa itaas.

Kwento naman ni Jess sa amin.

Eh ikaw Joanna, nakakita ka na ba?

Usisa ni Aling Morena sa akin nang mapansin niyang tahimik lamang ako.

Ako hindi niniwala sa multo si Joanna.

Natatawang sagot ni RJ sa matandang kapitbahay namin.

Gusto ko sanang ikwento na sa kanilang naging experience ko.

Pero sa huli ay nagpa siya pa rin akong itago na lamang ito sa aking sarili.

Hindi nagtagal ay umalis na rin si Aling Morena at sabay na kaming apat na lumabas ng bahay para pumasok na sa skwelahan.

Ako na ang huling lumabas dahil sinugurado kong nakakandado ang buong bahay habang wala kami.

Sa jeep naman ay napagkwentuhan namin ang sinabi ni Aling Morena.

At dahil sa naabutang kami ng traffic noon sa biyahe ay nagshare na lamang ang mga kasama ko ng kanilang creepy experience sa inuupahan naming bahay.

Ang sama ng panaginip ko kagabi.

Hinihilan ng tiyanak ang pako at hindi ako makatulog magdamag kaya binuksan ko na lamang ang ilaw.

Kwento ni Peter sa amin.

Nanlaki naman ang mga mata ni Grace nang marinig ang kwento ng kababata.

Hala seryoso ka?

Ako din ganun na ganun ang panaginip ko eh.

Nanindig tuloy ang balahibo ko.

Ano ba yan?

Wika niya.

Sumingit na ako.

Nakita naman si Jen na meron ding similar na panaginip.

Ganyan din ang napanaginipan ko. Sobrang creepy nga kaya hindi ako nakatulog ng maayos.

Kaya pala nakita kitang nanonood lang ng K-drama sa cellphone mo noong maalimpungatang ka.

Ang sabi pa ni RJ.

Kung ganun ay sabay-sabay tayong nananaginip at pare-pareho pa tayo, dagdag pa niya.

Talaga RJ, nananaginip ka rin ang katulad ng sa amin?

Hindi makapaniwala si Peter sa sinabi ng bunsukong kapatid.

Magdasal na lang tayo kapag ganun. Nakakatakot naman kasi talaga yung bahay na inuupahan natin.

Sabi ko na lamang sa kanila.

Samantala, tinanong nila ako kung nananaginip din ba ako ng kapareho sa kanila.

Sinabi kong hindi.

Hindi ko na rin kasi matandaan ang panaginip ko noong gabing yun.

Although, hindi rin ako nakatulog ng maayos dahil naiisip ko pa rin yung naging experience ko sa white lady.

Lumipat na lang kaya tayo.

Lumipat tayo ng maupahante.

Baling sa akin ni RJ.

Saan naman? Ang hirap maghanap.

Pagtanggi ko.

Marami pa tayong makikita ang ibang bahay na malapit sa school natin.

Wika ni Grace na gustong-gusto na rin lumipat ng bahay.

Ganito na lang.

Para hindi na kayo matakot at para umalis na yung masamang espiritu ng bahay natin eh,

pabindisyon na lang natin sa pare.

Hindi kasi natin pinablesan yan eh, kaya siguro ganun.

Mag-ambasad.

Baga na lang ulit tayo.

Hindi naman siguro malaki ang magagastos natin.

Sugestyon ko.

Hindi nagtagal, makalipas siguro ng dalawang araw ay napablesan na namin ang aming inuupahang bahay.

Masaya kaming apat kasi nakita namin kung paano maliwalas ulit ang buong bahay.

Nawala ba yung bigat na nararamdaman namin sa tuwing muapaso kami sa loob?

Kaya inakala talaga namin at tapos na ang pagpaparamdam at kababalaghan sa buhay.

Pero papadudot lumipas ang araw ng linggo at mga buwan.

Ganun pa rin ang nangyari.

Lagi pa rin binabangungot ang mga kasama ko sa bahay.

At lagi na lang silang natatakot.

At kung ano-ano at sarisaring nakakatakot ang kadilang napapanaginipan.

And to my surprise, ako na lang yata ang hindi binabangungot noon tuwing gabi.

Hanggang sa isang araw alas 3 ng hapon.

Hanggang alas 11 ng gabi ang duty ko sa hospital bilang OJT.

So normally dumarating ako sa bahay ng alas 12 na ng hating gabi.

At nadatnang ko ang kasama ko sa bahay na nasa sala lahat na tutulog.

Pati mga kapatid ko dahil sa ayaw na nilang matulog sa mga kwarto.

So since na ako yung tipo ng tao na ayaw may katabi sa pagtulog ay ako na lamang ang naiwan sa kwarto para matulog.

Nag-shower muna ako bago nag-ready matulog.

Alauna na ng madaling araw at medyo ramdam ko ng antok at pagod.

Pagpikit ko ng mata ko ay bigla akong may narinig na sitsit at parang sa akin sumisitsit.

Since patay ang ilaw ay wala akong makita.

Baka ka ako may manluloko na dumaan lamang sa may bintana dahil sa gilid lang kami ng daanan.

So bumalik ulit ako sa pagtulog.

Pero papadudot na...

Na ulit ang pagsitsit and this time ay malapit na yun sa akin.

Sino ba yan?

Sabi ko na naiirita.

At sinindihan ko ang ilaw baka ka ako may mga tao sa bintana at isa sa mga kasama ko sa bahay ang gising pa at tinatakot lamang ako.

Pero nagkamali ako dahil tulog na silang lahat at walang tao sa paligid o kalapit ng bintana.

Pero sa loob-loob ko ay kinikilabutan ako.

Alauna ay medyan na ay bumalik na ako sa kama at pinatayin ko.

At nang ilaw at tandang-tanda ako talaga.

Paghiga ko at nasa right-sided position ako nang may sumitsit ulit at medyo parang pabulong at malapit na yun sa akin.

So napaharap ako sa left side at laking gulat ko na may nakaupo sa kama ko.

Sa may paanaan na isang matandang nakaputiya at mahabang kanyang buhok at nakayukupa.

Nakatiklop ang mga palad.

Sa pagkagulat ko ay hinahinap.

Hindi talaga ako nakapagsalita.

Sa halip noon ay nagawa kong ipikit ng mga mata ko.

Sabay-sambit ng in Jesus name, amen.

Nang paulit-ulit.

Pagkalipas siguro ng dalawang minuto ay nagawa kong idilat ulit ng aking mga mata.

At naging bala ko sa sobrang takot ko dahil aninag na aninag ko siya.

Kitang-kita ko na ang mukha ng matandang babaen na titig na titig na sa akin.

Bigla ko rin naalala yung first encounter ko noong time na nahulog ako sa hagdanan.

Ang matandang white lady na kaharap ko.

At ang white lady na nakita ko noon na umakyat sa hagdanan.

At dahil sa takot ako ay napatakbo ako palabas ng kwarto

at umiiyak akong sinindihan ng mga ilaw at doon ay nagising ang mga kasama ko sa bahay.

At hindi na kami nakatulog hanggang sa mag-umaga.

Samantala sabi ni Peter sa akin,

O ngayon, naniniwala ka na sa multo?

Mas manalala pa pala yung nangyari sa'yo.

Sa'yo na mismo nagpakita yung white lady na sinasabi ng karamihan kaya pala walang umuupa sa bahay na ito?

Aniya.

At doon ay nagpasya na akong aminin sa kanila

na noong araw na nahulog ako sa hagdanan ay dahil yon sa white lady na nagpakita sa akin.

At sa araw din yon ay walang pumasok sa amin at napagpasya na aming maghanap ng panibagong maupahan.

At dahil sa nangyaring yon sa akin ay nagkaroon na yata ako ng

dahil naging sobrang matatakotin at magugulatin ako mula ng gabing yon.

At hanggang ngayon ay dalang-dal ako yung experience na yon.

At alam kong dadalhin ko yon habang buhay.

Sa ngayon, Papa Dudut, ay iba-iba na kami ng tinitirhang bahay since tapos na kami ng pag-aaral.

Isa na akong registered nurse sa ngayon dito sa Novaliches General Hospital.

Katrabaho ko po si Peter habang si Jen naman.

Ay sa Bernardino Hospital din sa Novaliches nagtatrabaho.

Si Grace naman ay nagwo-work bilang nurse sa UK at doon na siya nakabase.

Habang si RJ naman ay isa ng CPA sa New Manila, Quezon City na nakatira kasama ang kanyang asawa.

Samantalang ako ay nakatira ngayon sa inuupahang kong bahay sa Rainbow Homes 2, San Bartolome, Quezon City

na halos katapat lamang ng SM Novaliches.

So far naman ay wala naman akong nai-experience na kababalaghan sa bahay na inuupahan ko

dahil sinugurado ko na hindi haunted house ang malilipatan ko.

Nakakaranas pa rin po ako ng kababalaghan pero sa work na.

Alam mo naman kapag nagwo-work ka sa hospital, hindi mo talaga maiiwasan ang mga creepy vibes.

But so far ay wala namang nagpapakita sa akin na kung anong mga kaluluwa.

Papadudot minsan talaga sa buhay natin ay susubukan tayo ng tadhana.

Susukate nito ang katapangan natin sa pamamagitan ng pagkaparana sa atin ng kababalaghan.

Sa mga taong hindi pa nakaka-experience ng kababalaghan ay suwerte po ninyo.

Dahil once na nakakita kayo o naka-experience na, ay tatatak na yon sa isipan ninyo at dadalhin nyo na yon habang buhay.

Ang may papayo ko lang ay magdasal.

Ang may papayo lang ay magdasal ng taimtim sa Diyos.

Nang sa ganon ay hindi ninyo ma-experience ang naranasan ko.

Muli maraming salamat sa iyo Papadudot.

God bless and more power sa inyong programa.

Lobos na nagpapasalamat,

Joanna.

Huwag kalimutan na mag-like, share and subscribe.

Maraming salamat po sa inyong lahat.

Laging may lungkot at saya sa Papadudot Stories.

Laging may karamay ka.

Mga problemang kaibigan, dito ay pakikinggan ka.

Sa Papadudot Stories, kami ay iyong kasama.

Dito sa Papadudot Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papadudot Stories,

🎵 May nagmamahal sa'yo 🎵

🎵 Papadudut Stories 🎵

🎵 Papadudut Stories 🎵

🎵 Papadudut Stories 🎵

🎵 Papadudut Stories 🎵