Finally, the last video (to put this series to a close and to let go of all the grudges and trauma I had all these years) 0:37 - 2021 3:32 - 2022 5:53 - 2023 Rant vid: youtu.be/S8MS2VCtMCY

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Thank you for watching!

So, actually, inipon ko talaga sa'yo para well-documented eh, alam mo yun.

Since 3 years, magsimula tayo sa...

Ang taon na akala ko ay para sa akin.

Nagsimula ang taon sa balitang nag-resign na ako bilang editor ni Kong TV

sa kadayla ng pang-akin na lang siguro, no?

Eh, para sa hindi showbiz na sagot, eh, burn out na ako at ayoko na.

Yun lang yun.

At sa isa pang daylan, eh, syempre, gusto ko din maging YouTuber.

Gusto ko maging YouTuber!

Na hindi naging maganda ang kinalabasan.

Oh, alam ko.

Sa katanungan nga, parang sa desisyon na ito na maging content creator ako,

imbis na maka-invita ako ng subscribers, eh, parang naging triple pa yung kamalasan na nangyari sa akin

at naging triple din yung bashes ko.

Pero sa isip-isip ko, pake ko sa kanila.

Basta gagawin ko kung ano yung gusto ko.

Mag-content, mag-stream, mag-edit ng sarili kong vlog.

Gagawin ko lahat yun.

Ako, kumpara naman sa mga unupong na yan, eh, di nila ako mapapahinto.

Sus, mga mahihinang nila lang.

Dahil alam mo ba?

Alam mo ba kung ano yung malakas?

Alam mo ba kung ano yung malakas?

Yan.

COVID.

Ayan yung nagpahinto sa akin.

Kasi kala ko malakas na ako, eh.

Kala ko, kaya ko na.

Akala ko na rin, eh, kahit hindi ako naglalabas ng bahay, eh, hindi ako makakakuha nito.

Kala ko rin, pag di ako nagala, hindi ako mahahawaan nito.

Mali pala.

Talaga naman tanggalangas ko simula nung nagkaroon ako na ito.

Sobrang sakit ng katawan ko, lalamunan ko, buong kasukasuhan ko.

Pararamdam ko.

Kahit dalawang minuto pa lang akong nakaupo, eh, parang na akong hihimatayin.

So, asan na yung nagsabing hindi na daw siya mapapahinto mag-content, mag-stream at mag-edit.

Ayon.

Nakaratay.

Hindi yung maka-edit kasi limang minuto pa lang nakaupo sa laptop, nahihilo na.

Parang kamakailan lang, eh.

Inaalala ko kung paano ko mag-upload ng isang video kada isang linggo.

Ngayon, ang inaalala ko, eh, paano ko sasabihin sa magulang at sa pamilya ko na nasa quarantine facility ako ng isa't kalahating linggo.

Alam mo, sa totoo lang, iba rin yung takot na binigay sa akin itong COVID na to.

Kasi buhay ko na rin halos yung nakasalalay dito, eh.

Imaginin mo, no, magbubukas ka ng social media tapos makikita mo, eh, mga kakilala mo tapos mga letrato ng mga kapamilya nila na yumao sa COVID.

Okay, talaga naman.

Talagang tingnan natin kung di kumalugyang itlog mo sa takot at kabah.

Swab dito, swab doon, inom ng gamot dyan, inom ng gamot mamaya.

Tapos kahit tapos na ako sa quarantine facility, eh, tuloy pa rin ang quarantine.

And bang!

Uba sa ang pinag-ipunan ni kuya.

Pero okay na yun.

Pera lang yan.

Okay lang mawala ng pera kaysa mawala ng buhay.

Fast forward ng ilang buwan, eh, may nabuti ko na rin umalis ng mansion dahil wala ng plastikan.

Wala na rin naman talaga akong budget para magbayad ang bill sa bahay.

Kaya kumuha na lang ako ng pansarili kong tutuloyan na mas mura ng triple.

Kaya ko pang magdala ng kasama.

Masaya naman ako sa paglapag ko dito sa apartment na to dahil dito ko ulit nakanasan na maging ako,

maging tahimik yung buhay ko at mabalik yung sarili ko sa mga plano ko.

Sa trabaho ko at sa mga gusto ko pang gawin.

Ayun, sobrang excited talaga ako para sa ipapakita sa akin ng taong

sa nakaleche-leche ang lahat.

Ito yung panahon na nawala na ako ng deal sa streaming.

Iniwan ako ng pinagtatrabawan ko sa ere.

Staring bankruptcy right into its face and where my mental health is at its low.

Natatakot ako dahil nakikita ko na unti-unti nang nawawala yung mga pinagsikapan ko at mga kabuhayan ko.

Hindi ko na magawang mag-isip ng maayos dahil sa labis sa pag-aalala kung paano ko mababayaran yung bills ko,

paano ko makakapag-provide sa bahay,

paano ko mag-aahanap ng panibagong trabaho,

o paano ko aasikasuhin yung content creation ko.

Sa natitirang salapi na meron ako,

naisip ko na lang umuwi ulit sa amin at magpagawa ng sarili kong kwarto

kung saan pwede ko ipagpatuloy yung mga bagay na gusto ko.

At kahit na umuwi na ako sa amin,

para hindi pa rin ako titigilan ng pagsubok dahil minalas na nga ako sa trabaho,

karera, at pera.

At mukhang sa buhay pag-ibig rin eh, kailangan ko rin yata ang dumanas ng sakit.

Oh, masakit. Masakit talaga.

Kaya, masakit na yung taong pinaka-pinagkakatiwalaan mo,

eh yung paang magdudulot ng sad sa'yo.

Hindi ko rin alam kung anong dahilan kung ba't nandito pa ako.

Sobrang malas ko sa lahat ng aspeto na pinangahawakan ko.

At saka baka totoo din yung mga nababasa ko na hanggang dito lang ako,

hindi na ako uusad.

At lalo-lalo na yung sinasabi kong we are called for greatness,

baka hindi talaga para sa akin yun,

baka pang outro ko lang yun.

Kasi tignan mo naman to,

baka bang called for greatness yung tangang yan?

Tignan mo, basag-basag na mental health,

palpak na karera sa YouTube,

nangangayayat,

walang trabaho,

bankrupt,

gipit,

pinagpalit sa malapit,

in short,

isang malaking talunan.

Pero alam mo,

sa puntong ito,

nagpapasalamat ako sa Diyos

kasi ang tanging panalo na lang na meron ako

ay yung mga kaibigan ko at ang pamilya ko.

Dahil kung hindi ulit ako kinupkup ng pamilya ko sa tahanan namin,

medyo mabigat yung sasabihin.

Masasabihin ko,

malamang sa malamang,

tumalo na ako sa palapag ng inuupahan ko.

At kung hindi rin dahil sa mga kaibigan ko

na lagi akong iniimbita gumala gabi-gabi.

Baka isa sa mga gabing yun,

kinitil ko na rin ang sarili kong buhay.

Kaya hindi nyo alam kung gano'ng nagpapasalamat sa mga tao ko.

Sa mga araw na pag-intindi nila sa akin,

yung mga gabing iniiyak ko sa kanila.

Kulang pa tong sinasabi ko sa kanila

para ipakita yung gratitude ko sa kanila.

Dahil sila ang daylan kung bakit gusto ko ulit mabuhay.

Sa totoo lang.

At siguro,

sa taong to,

hindi na rin ako siguro aabot ng...

I got two tries for gotta get gone

Lost my time and I bought a disc

All my life I ain't wanna leave home

So I rode to the side when I bought a beat

All with the mind, it was motion

I'm all to the grind, I'm all to the grind

I've been lost too long in the cycle

No more so I sing for the cycles

Got a spare with this gold, more flow, go cold

I'm aware I'ma end up in the old flow

So why would I fuckin' hide my flows?

Far from my diamond life, I'm full

Far from my diamond back, I'm cold

But the shit, I'm trying to fly more funny

Love to the rhythm, love my rhythm

Love to the time, yeah, I'm bumming

Taon na inilaan ko para sa akin.

Taon na ginawa ko para sa akin.

Taon na ginawa akong pahinga.

Taon na mas pinakinggan ko yung sarili ko

kaysa sa ingay ng madla.

Taon na mas inuna ko ang sarili kong kapakanan.

Wala sa pag-ehersisyo,

sa pag-alaga sa mental state ko,

medication, self-care, and self-improvement.

Kumilala din ako ng mga bagong kaibigan

at dumisubre ng mga bago pang pagkakaabalahan.

Kumalap ng trabaho,

at masisante,

at tumalap ulit ng panibago.

Ito na yata yung taon ko na panay side quest.

Kasi nandito ko para magbalita ng sunog,

makipag-collab,

mag-TikTok,

mag-guest sa podcast,

maging ekstra sa komersyal,

at kung ano-ano pa.

At nakakuha ulit ng trabaho kung saan masaya ako,

kung saan naibalik ko ang self-discipline ko,

at kung saan nakakapag-bonding time ako

sa mga taong malapit sa akin.

And more time para kinalanin ang sarili ko sa taon na to.

Binawas-bawasan ko din yung social media

at mas dinalasan ko ang mag-travel mag-isa

o may kasama.

Dahil yung mga nakakarang taon,

halos nanakaw sa akin yung self-confidence ko.

At napalitan to ng self-doubt.

Kaya kung kinakilangan kong bawasan yung paglalagay ko sa social media

at iwan yung YouTube ko ng tuluyan,

ginawa ko.

Dahil di na to yung nagbibigay ng saya sa akin.

Kaya pinagpaliban ko muna.

Tandaan nyo din na self-love is not selfish.

Dahil walang ibang tao makakapag-ayos sa'yo,

kundi ikaw lang.

Kahit pasabihin nila na,

Josh, hindi ko na kami iiwan,

dito lang kami para sa'yo.

Josh, hindi nga hindi kita iiwan,

dahil mababaliw ako pag nawala ka.

Isang malaking kalukuhan yun,

ikaw lang makakatulong sa sarili mo sa uli.

At laging tatandaan na hindi magiging makasarili

ang pag-aalaga sa sarili.

Pinagalog ko lang yata eh, sinabi ko kanina.

At ganyan taon din ako nagbalik loob sa Panginoon,

dahil ilang taon na rin simula nung nakapag-service ako

at ilang taon na rin simula nung nakabasa ako ng Biblia.

Alam mo,

araw-araw sinusubok pa rin ako ng panahon

sa pagpapaalala sa'yo ng masalimuotong nakaraan.

At sa totoo lang,

tuwing naalala ko to,

hindi na nakakaon ito yung kumpiyansa ko sa sarili

para harapin yung araw nung masaya.

Tulad ng sabi ko,

nagpapasalamat ako sa Diyos

na naging isang matinding pahingatong 2023 para sa akin.

Marami man ang nawala nung mga nakaraan taon.

Pera,

trabaho,

tahanan,

kaibigan,

kaibigan,

karera,

karangyaan.

Baka di talaga para sa akin yun.

Or,

baka di pa rin talaga yun yung timing ni Lord

para ibigay sa akin yung mga bagay na yun.

We'll never know.

Wow.

At malaya akong pakawalan yung mga bagay na yun

dahil kung mawala man ang mga bagay na to,

hindi doon matatapos ang yugto ng buhay ko.

Nawala man naman ito,

napalitan naman ito ng mga magagandang bagay at aral

na dadalhin ko sa mga susunod pang panahon.

Or maybe this year.

Ano nga ba yung mga lesson na yun?

Una,

hindi masama unahin ang sarili.

Tandaan mo na huwag kalimutang magbigay para sa sarili.

Paano?

Manood ka ng sine.

I-treat mo yung sarili mo sa samgyu.

Mag-travel mag-isa.

Make some time para sa sarili mo to learn new hobbies and skills

na ikakataas ng value mo.

Pangalawa,

hindi masama magsabi ng no

o hindi nakakasama ang tumanggi.

Dahil ang tawag dito ay setting boundaries

at pagset ng respeto sa sarili.

Pangatlo,

kung may papatayin ka ngayon taon,

yun ay yung smartphone mo.

At gumawa ka ng panibagong bagay,

nabubuhay sa'yo.

Malayo sa doomscrolling.

Nababahira na ng opinion niyang kukote mo sa sinasabi ng madlock.

Matter of fact,

see less, unfollow,

block mo na agad.

Do remember that ignorance is a bliss

when it comes to people's opinion of you

or kung sino man.

Number five,

four,

I love this.

Magtrabaho para mabuhay

dahil hindi ka nabuhay para magtrabaho.

Okay?

Panlima,

huwag mo pilitin ang sarili mo sa mga bagay na di mo gusto.

Panganim,

huwag mo din ipilit ang sarili mo sa environment na hindi ka gusto.

Great things will come upon your way.

You don't force it,

you attract it.

Dito,

hindi masamang mang cut off ng tao.

Kung ikakaayos naman ito ng sarili mo eh.

Ayos lang yun.

Dahil una sa lahat,

di naman sila ang aayos sa'yo.

Ikaw lang.

Nasabi ko na,

ito kanina, diba?

Kalimutan naman na yung mga nakalimot sa'yo

at yung mga nakakatanda lang sa'yo

pag may kailangan sila sa'yo.

Oras na ito para unahin mo naman yung sarili mo.

Pangwalo,

ang nakakana'y pwede mong tignan,

pero huwag mo nang babaligan.

Kapag mas lalo kang nakakapit,

eh mas lalo kang makakalatkan.

Tandaan mo,

let go or be dragged.

Pangsyam naman dito,

eh huwag mo naman isaray yung pinto

para kumilalan mga bagong tao sa buhay mo.

Pangsampo,

accept the fact that you'll face inevitable hardships.

Sa Tagalog,

magtanggapin mo yung di mo matatakasan ng pagsubok.

Bible verse of Ecclesiastes 1.18

Sabi dito,

For with much wisdom comes much sorrow.

The more knowledge, the more grief.

So the moment that you accept that there will be hardships,

all the more you're embracing the wisdom that comes with it.

At kung hihingi ka ng wisdom,

i-make sure mo na sa sarili mo na handa kang humarap ng pagsubok.

11 naman dito is express gratitude.

Alam mo,

nalimutan ko magpasalamat na all throughout this time,

buo at masigla pa rin yung pamilya ko.

Sobrang tibay pa rin ang mga kaibigan ko.

Nakakakain pa rin kami araw-gabi.

Nabibili ko pa rin yung mga gusto ko.

At walang kahit anong maluba or matinding traheza ang naganap sa amin.

And I really do thank God for that.

Second to the last,

eh kung may plano ka,

sa'yo na lang muna.

O, sarilihin mo na lang muna.

Huwag mo nang pagsabi kahit kanina.

And last but not the least,

don't let them know your next move.

Huwag mo ipalam sa kanila yung susunod mong galaw.

Tignan mo,

di nga nila alam,

tapos na pala yung video eh.