Working in Japan may seem like a dream for many, but why did Jenela keep her real job a secret? Here, Jenela shares her experiences in Japan and the reasons behind her decision to return to the Philippines.

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Hi, Janella in Japan!

Hello po!

Konnichiwa!

Good afternoon!

Konnichiwa!

Diba naka-cherry blossom outfit ako for you?

Dahil galing Japan.

Pero base ka na dito, diba?

Yes po.

Opo, nurse po ako dito sa Philippines po dati.

Ah!

Opo.

Ngayon?

Ah, ngayon po, hindi po.

Kakabalik ko lang po from Japan.

November 8 po kami dumating.

Last year.

Tapos for good na?

Um, probably po for good na.

Pero pabalik pa rin po kami sa Japan

para makontinue pa rin po yung kung saan po ako nakilala.

Para ka palang ano, real-life Teddy.

Ina-basa ko yung story mo.

Yes po.

Ikaw pala ang real-life Teddy talaga.

Na ang alam ng family mo.

Nurse po ako sa Japan.

Pero in real life doon?

Nag-apply po ako as care worker.

Pero may breakdown scene din ba katulad nung kay Teddy?

Yes po.

So, hindi nga.

Nag-sorry po ako kasi.

Pero ako po mismo yung magsabi po nung totoo.

Nung parang feeling ko able na ako na masupport po sila.

Doon ko po inamin.

Nung nakilala na po ako as Janela in Japan.

Okay.

Kwento mo sa amin.

Paano nagkaaminan?

At paano yung eksena?

Nag-apply po ako kasama si Kevin as care worker.

Basta mapurso ko po yung dream country ko.

So, yung family ko po, medyo nag-o-oppose po sila.

Kasi gusto po nila sa UK, sa US.

Kasi nga po, nurse po.

Mas malaki po yung kita po doon.

Yun po yung parang paniniwala nila.

And then, nagkaroon po ng pandemic.

Two years po kami na-stock po dito sa Pilipinas

while waiting po sa application po namin sa Japan.

Sobrang naguguluhan po talaga ako.

Gusto ko na pong makatulong.

Since nakikita ko po na magka-college na po yung kapatid ko.

Since po may family na po yung kuya ko,

ako po yung nakatoka na na magpaaral po sa kapatid ko.

Parang part of me po, ayoko pong i-give up yung dream ko.

Japan po.

And nauna na rin po doon yung si Kevin.

Which is ano po, fiancé ko pa lang po siya that time.

Napapressure po ako.

And then, doon po pumasok yung,

nag-start po mag-prayer and fasting.

So, as po ako ng wisdom,

nag-partial fasting po,

ko yung Daniel's fasting po na.

Vegetables.

Yes po.

So, lahat po namang nakakasatisfy sa akin.

How about ka na doon?

Christian ka?

Yes po.

I'm a born-again Christian po.

Since birth?

Since?

Since high school po.

So, Christian yung family mo?

Yes po.

Oo.

Kasi yung fasting diba ginagawa talaga yun?

Prayer and fasting po ako.

Doon ko parang na-proof po na sobrang faithful po sa akin ni Lord.

Kasi after po noon,

kasi close pong borders ng Japan eh.

So, after po ng prayer and fasting ko,

kinabukasan po noon,

dumating po yung news from Japan na nag-open po yung borders.

So, right after po noon,

sobrang nagulat po ako parang,

eto na talaga yung leading sa akin ni Lord.

Yun nga lang po parang napilitan po ka na mag-lie sa family ko

para na rin po maiwasan yung pag-aalala po nila.

Nag-work po ako sa isang facility, elderly po.

Parang home for the aged po.

Since malalapit po ako sa mga matatanda po talaga,

dahil na rin po laki po ako sa mga grandparents,

pinili ko po yung work na yun.

Since yun din po ang in-demand po sa Japan.

And yung nasa isip ko po that time,

kapag care worker ako doon,

parang gagawin ko na lang po siyang stepping stone.

Para maging registered nurse po ako sa Japan.

E pagdating ko po doon,

hindi po pala siya madali.

Kasi ang dami pong exams na kailangan gawin,

tapos kukuha pa po ako ng units sa universities,

ganun po.

So, parang sabi ko,

parang imposible na parang mangyari po yun.

Sabi ko, okay na ako dito.

Parang as long as kayo ko naman na ma-provide sa family ko.

So, pag-alis ko po,

syempre, normal po sa mga mag-aabroad

na marami pong mga pangako.

Like sa mga family ko po.

Ano yung mga pinangako mo, like?

Like magtutulong po ko ng konta sa mga allowance po nila.

Ganun po.

Tapos sa ka-prinig ko po ako ang magpapaaral

sa tuition po niya,

sa allowance po niya.

Even po sa mama ko,

yung magtutulong po ko sa mga bills.

E pagdating ko po ng Japan,

hindi ko po inaasahan na sobrang taas po

ng cost of living sa Japan.

Actually po,

yun nga po dahil po alam nila malakas po yung sahod ko,

hindi ko po sinasabi sa kanilang totoo.

So, lahat po nang sasabihin nila sa aking mga

pangangailangan,

ipaprovide ko.

Hanggang sa matira na lang po sa akin,

isang lapad.

4,000 pesos?

That's 4,000 mahigit.

O, e paano ka nabubuhay sa 4,000 pesos?

Titipe rin po.

Sa isang latoan po ng

ulam,

para magtatagal na po siya ng ilang araw.

Para maipadala mo yung...

Asteady ka pala talaga.

Pero hindi naman po sa sobrang naghihirap ako kasi

kahit pa paano po may mga tumutulong naman po.

Andiyan po yung husband ko

pag nag-short po ako sa budget.

Alam mo, pag naging OFW ka talaga,

magigising ka sa realidad ng buhay.

Sobrang hirap.

Ilang taong ka nung naging OFW ka?

24 po.

Magta-25 po ako nun.

Diba?

24, parang namulat ka na na

ganito palang pinagdadaanan.

Parang gusto ko rin po hindi lang

nakikita nila sa vlogs ko na masayang Japan

kapag po travel,

pag po mamamasyal ka.

Kaya nga po,

kaya ko po siya naging drink country.

Pero kapag ka work,

doon po talaga na...

talang parang walang...

kung tutuusin po,

walang work-life balance po doon ng mga Japanese.

Makikita talaga doon na sobrang dedicated nila sa work.

So kailangan mo pong makipagsabayan.

Parang nagtatrabaho ka para masurvive

yung pang-araw-araw mo.

Oo po.

Para mabuhay ka.

Ganun po.

Karagdagan po po nun may mga

na iwan pa po kaming utang.

Ako po, lalo na pa sa pag-a-apply ko,

may binabayaran pa po akong utang.

Ganun.

So, yung plan po namin na

ikasal po ni Kevin,

tapos makapag-ipon,

doon ko po ay parang nai-realize na

parang ang hirap pong gawin.

Hindi mo in-open up yun sa family mo na naihirapan ka na?

Ayoko po kasing kaawaan nila ako.

Kasi yung mama ko po,

sobra po siyang maalalahanin.

So tiniis mo yung hirap doon?

Oo po.

Pero thankful po ko kasi hindi naman po siya

like nagtagal ng years.

Ilang months lang naman po.

Yung naihirapan ka?

Oo po.

Hinggang sa yun nga po,

dumating po yung blessing po na eto,

nakilala po ako as a janela in Japan.

Paano nag-start yun yung janela in Japan?

Since po, dream country ko po talaga ang Japan,

na tumatak na po talaga sa isip ko na

every day of ko po,

mamamashal po ako.

Tapos inuuna ko po yung malalapit.

Ang kagandahan nga lang po,

yung lugar po kung saan po ko nakatira,

marami po talagang tourist spots na malalapit.

So yung mga binavlog mo,

pupunta ka doon pero

papakita mo lang sa kanila.

Oo.

Pero,

nabuhay na po ako.

Wala ka talagang ginagastos?

Wala po.

Halos?

Oo po.

Sa TikTok po ko nag-start mag-vlog.

And then sabi po ng pinsan ko,

why not i-upload mo ate sa Facebook?

Ganun po.

Kasi ganun po yung mga napapanood yung mga vloggers.

Nag-try lang po ko isang video po.

Yung video ko po yun is yung papasok po ko sa work.

So inupload ko po siya ng gabi.

Nagulat po kay nabukasan,

nagbimilyang views po siya.

So sabi ko,

saan yung gagaling tong mga to?

Ganun po.

Sobrang laking tulong po talaga na

to the point po na

mas malaki na po yung kinikita ko dun

kesa po sa...

Work mo?

Oo po.

Oo.

Ang galing.

Doon na rin po yung time.

Inamin ko na po sa family ko.

Kasi confident na po ako na

kaya ko na po silang masuportahan.

Paano ang nagkaamin?

Ang confrontation scene?

Hindi naman po sobrang bigat.

Parang casual lang po.

Kahit din po sa dad ko.

Since nasa Taiwan din po siya,

inamin ko po sa kanya na

ito yung totoong trabaho ko.

Pero wag kayong mag-alala.

Ganun po.

Kasi meron na po akong extra income.

Nung inaamin mo, umiiyak ka?

Oo po.

Naiiyak po ako nun.

E, amamin mo?

Oo po.

Sabi niya, bakit hindi mo sinabi?

Agad.

Hindi mo naisip umuwi nun?

Hindi mo rin naisip na

nag-pray ka na

baka hindi ito yung para sa akin?

Oo po.

O hindi ko nakainin?

Tumating po ko sa point na yun na

baka mali yung interpretation ko

sa leading sa akin ni Lord.

So doon ko na lang po na-realize na

ah, kaya pala ako pinapunta sa Japan.

Kasi mas better po pala

yung life na ibibigay niya sa akin.

Yun nga po, nakilala po ako

as Janella in Japan.

Sobrang dami po talagang opportunities na dumating

na hindi ko po inaakala.

Kahit po itong interview po na ito.

Sobrang nanonood lang po talaga ako dati.

Favorite ko po talaga na

na na-interview niya si Miss Erika po.

Ah, yes.

Yes po.

Yung video niya doon po na yun.

Yung isa po sa nag-lead po sa akin.

Like, to seek God or Jesus po.

Doon po talaga ako.

O parang kinausap ka nung episode na yun?

Oo po, nung episode na yun.

Tapos,

sunod-sunod po yung problem.

Ganun po na parang

wala na po talagang nakaka-comfort sa akin.

That's when I start po na

bumalik po ulit sa pag-defotion.

Kaya ka nag-fasting.

Oo po.

Doon din po ako nag-start na parang

unti-unting mabago.

Hindi ko po akala,

hindi ko po napapansin.

Doon po din po napatunayan

pagiging faithful ni Lord sa akin.

Naalala ko po may one time po na

yun po yung parang

walang wala na po akong pera.

Pero nanonood po ako ng mga TikTok videos.

More ang lumalabas po sa newsfeed ko is

yung mga nakakaawa,

yung kailangan po ng tulong.

Kung ko narilas ang hirap tumulong

pag walang pera.

Gustong-gusto ko pong magbigay.

Pero kailangan din po ng family ko.

So parang,

siyempre uunahin ka po yung pamilya ko

kasi kailangan po nila ng pera.

Doon po yung

lagi ko pong prayer na

i-bless mo ako Lord

para maging blessing din po ako sa iba.

So,

right after nun,

siguro po ilang days,

doon po yung

nag-boom sa pag-vlog.

Minsan kapag nakikita ko po yung income ko,

kinakausap ko si Lord na parang

wrong said ka po yata ng blessings.

Kasi hindi ko po deserve sa totoo lang.

Yan pala may panggagamitan po ako.

So natin ko po naalala lahat ng prayer ko na

prayer ko pala to,

na gusto ko po palang mabless

para magsilbing blessing po sa ibang tao.

Pangarap ko po talagang magkaroon ng mga charity events

kay medical missions.

Especially medical missions po,

yun po talaga yung parang goal ko po.

Since,

doon po babalik po ulit ako sa story ng family ko

na apat po'y namatay sa family ko.

Dahil po nga kapos po kami,

wala po kaming pampagamot.

Ngayon po na able na po ako,

kaya ko na po ipagamot

kahit sino po sa family ko,

kaya po may konting nararamdaman lang po

kahit sino sa kanila.

Gusto ko po agad mapatingin

hanggat meron po ako.

Gusto ko po wala na po mamamatay sa amin na

dahil po sa pagkakasakit.

Bago po mamatay si tatay,

nasa ICU po siya.

Pero kailangan po namin siyang ilabas

kasi po hindi na po namin kaya yung gastos.

So nag-sign na po kami ng DNR

or do not resuscitate order.

Dahil ako po yung nurse sa family,

sakin po na ano ng hospital na

hugutin po yung trichiostomy ni tatay.

So parang habang ginagawa,

ginagawa ko yun.

Feeling ko ako yung...

Nagtatanggal ng buhay niya?

Opo.

Ako yung reason kung ba't siya nawala na.

So naging trauma po yun sa akin.

Very traumatic?

Traumatic po yun.

Doon mo ma-realize yung hirap ng buhay?

Ang hirap pag wala kang ipon, wala kang pera.

Ang hirap maging mahirap.

Opo, totoo po.

Kasi kahit anong gusto mong laban,

hindi ka makalaban kasi wala kang pampagamon.

Opo.

Alam mo, feeling ko kaya ka na-bless.

Kasi yung puso mo is to help your family.

Thank you po.

Sa vlogs mo, sa mga ginagawa mong videos,

ano yung gusto mong maramdaman ng mga nanonood sa'yo

pag nag-share ka ng buhay mo?

Gusto ko po makita din po ng mga nanonood po sa akin

na hindi po biro.

Bilang maging OFW sa Japan po talaga.

Kasi katulad po sa trabaho ko po as a care worker,

sobrang bigat po talaga nun.

Magbubuhat ka ng pasyente na mas mabigat pa sa'yo.

Lahat po talaga...

Naglilinis ng dumi nila?

Opo.

Ginawa mo yun?

Ginawa ko po yun.

Sobrang lahat po ng...

Ibang iba po sa kung paano po ako makikita sa videos.

Gusto ko po makita din po nila na wala pong pinipiling grace si Lord

na ibibless na tao.

Diba He looks at the heart?

Yes po.

Kasi mga tao, they look at the physical outward appearance.

Diba?

Ang panlabas.

Pero siya lang nakakaalam ng heart.

Kasi habang nag-uusap tayo, lagi ko narinig.

Para sa family mo, para sa pangangailangan nila.

Ikaw naman, paano yung para sa sarili mo?

May nagagawa ka na ba para sa sarili mo at sa asawa mo?

Opo.

Siguro po dahil naranasan ka po yung hirap dati.

Pagdating sa'kin, parang feel ko ang kuripot ko.

Ang hirap parang pagbumili ng gusto.

Bumili para sa sarili mo, no?

Para sa amin po mag-asawa, meron na po.

Nakakapagpundar na po ka.

Ang ginagawa ko kasi, every time po na meron po akong marireceive mo na blessing,

ini-invest ko po agad-agad.

Like, bibili na po ako ng lupa.

Hanggang sa nakapag-ipon po kami.

Ngayon naman po, yung dream house naman po yung pinapatayo namin.

Wow.

Alam mo, parang gift din ni God sa'yo yung asawa mo.

Oo po.

Kasi napaka-understanding.

Sobra po.

Siguro po dahil na saksihan din po talaga niya kung paano po kami nag-struggle.

Tapos, gusto rin po niya na makabawi din po kasi sa family ko.

Tapos hindi rin kayo madalas nagkikita nun sa Japan, di ba?

Hindi po.

Kahit mag-asawa na kayo?

Oo po. Kahit po may pera na kami nun, mas gusto pa rin po namin na isafe po.

Okay na po, sabi niya.

Natitiis kayo?

Oo po.

Kaya po, every time magkikita po kami, quality time po talaga.

Tsaka alam mo, ang narealize ko sa mga breadwinner, mas masaya sila kapag yung pera nila nagamit nila sa pamilya nila.

Yes po.

Sa sarili nila.

Pag nakikita po masaya sila, parang yun na rin po yung reward.

Yun ang pinaka masaya. Mas masaya yun kesa bumili ng sapatos para sa sarili mo.

Pag nakita mo, nabili mo ng gamit, sapatos, or anything yung pamilya mo, tapos tua sila.

Yun po. Yun po yun talaga.

Yun ang kasiyahan sa breadwinner.

Parang, yes po. Parang, doon ko po narealize na kung wala akong reward sa sarili ko, pero yung reward ko po is yung mga ngiti nila.

Hindi lang po sa family ko, kundi sa mga tao din po na natutuloy.

Doon po makikita yung definition ng happiness. Yun ang real happiness.

Yes.

When you make someone happy.

Exactly. Yun po.

What's next for Janella in Japan? Janella in the Philippines na.

Still Janella in Japan pa rin po ako. Kung saan po, yun po yung lagi ko sinasabi sa kanila. Kung paano po ako nakilala. Kung saan po ako minahal ng mga tao.

Ipapakita ko pa rin po sa kanila yung mga contents po na gusto nila about Japan. Ganun po.

And at the same time po, yung vision ko rin po na to conduct yung mga outreaches, mga medical missions.

Kaya po ako nag-sumika po, nag-work na nag-work mula nung dumating po ako dito sa Pinas para po makaipon.

And minsanan po ako na mag-give back po sa mga tao.

So ano yung advice mo sa mga OFW na katulad mo na may pinagdadaanan din na katulad ng sayo?

Darating po rin yung time nila na sila din naman po yung mabe-bless. Gawin lang po nilang inspiration din po. Bumalik sila sa reason kung ba't nila ginagawa yun.

So pag bumalik ka na sa Japan, iba na? Iba na yung pakiramdam?

Yes po.

Dati kasi parang ano kaya nakangiti ka sa camera pa pero may tinatago kang paghitira sa kalooban mo. Pero ngayon, pag nag-share ka na ng buhay mo at pumunta ka na ng Japan, ano na yung gusto mong makita sa iyo ng mga nanonood sa iyo?

Gusto ko pong makita nila na dati rin po akong nanggaling sa wala. Nag-persevere din po ako. Nag-ask po ako ng leading ni Lord. Kaya po ako yung nakarating po sa ganito. Wala po ako kundi din po dahil sa grace ni Lord.