Isinuko na ng ating sender na si Avi ang lahat-lahat sa kanyang minamahal. Pero ang ending, sinunod pa rin ng kanyang minamahal ang 'Gusto ni Lord'. Raqi's Secret Files with DJ Raqi Terra 3pm-5pm Share your secrets at raqiterra@gmail.com Listen or Watch Live: https://www.loveradio.com.ph Download our Mobile App: http://bit.ly/LoveRadioPH Facebook: https://www.facebook.com/loveradiomanila Twitter: https://twitter.com/loveradiomanila Instagram: https://www.instagram.com/loveradiomanila #LoveRadioManila

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Hep hep hep! Bago tayo mag-secret fall, ay ilike mo muna ang video na to at mag-subscribe na sa aming YouTube channel.

Don't forget to click the notification bell para hindi ka nuhuli sa latest episode ng DJ Rocky's Secret Falls.

And now, it's time for DJ Rocky's Secret Falls.

Mahal niya ako, pero mas pinili niya ang will ni Lord.

Hi DJ Rocky, gusto kong maibahagi ang kwento ko.

Sana'y mapansin mo.

Itago mo ko sa pangalang Avi.

36 years old.

Graduate ng nursing.

And I work as a territory sales manager dito sa Region 2.

This is my secret file.

Galing ako sa isang failed marriage seven years ago.

My husband was my first boyfriend.

Mag-boyfriend and girlfriend kami for six years.

Then, December 2012, ikinasal kami.

Joe is a public servant.

And since graduate kami and passed the board exams,

he entered this service.

Kung saan saan siya ng parte ng Pilipinas na a-assign.

Kung saan saan siya ng parte ng Pilipinas na a-assign.

Year 2015, I caught Joe, my husband, cheating on me.

Nang malaman ko yun, nalaman ko.

One year and eight months na pala sila ng babae niya.

Sa loob ng dalawang taon, inalaban ko pa ang marriage namin.

Kaya lang,

same girl pa rin ang issue namin.

Napagod ako at naubos ako.

Hanggang sa year 2017,

nag-usap kami at nag-desisyon kami na maghiwalay na lang.

Sobra-sobra akong nasaktan.

Pero kinaya ko.

Halos gumuho ang mundo ko sa pag-aakalang siya na ang happy ever after ko.

Binoo ko ang sarili ko.

Ipinaubaya ako lahat kay Lord.

Yung healing and peace ko.

Lahat.

I surrendered everything to the Lord.

And then nagkaroon ako ng boyfriend.

Year 2019.

Pero hindi rin nagtagala.

Same issue.

Pambababae.

Kung kailan pandemia, saka nang bababae.

May dalawang anak yun.

Yung panganay, 4 years old.

Nasa kanya.

Minahal ko yun na para kong sariling anak.

Kaya, nung gusto niya na makipaghiwalay sakin, ang mas iniyakan ko yung anak niya.

Kasi parang ako na yung kinilala nitong ina.

Nakakaawa yung bata.

Na maiwan ulit sa pangalawang pagkakataon.

Ang alam ko, hinahanap-hanap ako sa bahay nila.

Sa madaling araw, tumatawag yung lola niya.

Iyak kasi. Nang iyak yung bata, hinahanap ako.

Na kung pupwedeng patahanin ko muna raw.

Para tumigil na sa kaiiyak.

Isa yun sa nagpahirap sakin sa hiwalayan ako.

Pero kailangan kong ibangon uli ang sarili ko.

Iniisip ko nga, baka ako yung problema.

Baka may kulang talaga sakin na kailangan nilang hanapin sa iba.

Baka ako yung mali.

Eventually, nagkaroon ako ng trust issues after.

Overthink, manila.

At hindi ako makikita.

Overthink, manila.

Pero pinilit kong buuwin uli ang sarili ko.

Sa pangalawang pagkakataon,

I surrendered everything to the Lord.

Until such time na naging maayos ang karir ko.

Maayos and smooth ang relationship ko sa family ko.

And most especially kay God.

Kaka-move on ko lang.

Nang biglang nagkaroon ng pagsubok.

Na heart attack yung papa ko.

Eight days na comatose.

And then binawian ng buhay.

And since si mama and kuya ko na may asawa.

At merong isang anak ang nasa bahay.

Minabuti ko na sa Isabela nalang magpa-assign.

Para makasama ko si mama.

Para makasama siyang magdalamhati.

At para rin hindi ako mag-isa.

Then Feb 2021, pandemya pa rin.

May nakilala ako.

Nagtatrabaho siya sa Isabela.

Naging magkibigan kami.

Hanggang sa niligawan niya ako ng November 2021.

Lagi niya akong iniimbitan na magpunta ng simbahan every Sunday.

Pero ayun nga, minsan hindi ako nakakasama kasi nagpapahina talaga ako ng weekend.

One hour away siya sa bahay.

Nakamotor lang kasi siya at ayokong magta-travel siya ng ganun kalayo.

Because I feel so unsafe.

Pagmotor na ang gamit.

Kaya pag nagsisimba kami, ako na ang dumadayo doon.

Kasi may sarili naman akong sasakyan.

He is a Christian.

Mula nang ma-assign siya dito sa Region 2.

Nagsisimba siya sa Catholic Church every Sunday.

Open naman ako sa kanya tungkol sa marital status ko.

Nakasal pa rin ako.

Na kahit may kanya-kanya na kaming buhay, eh hindi pa rin kami honold nang naging asawa ko.

Tinanong ko nga siya kung matatanggap niya ba yun.

Ang sabi naman niya sa akin, mahal na mahal niya ako.

Ako ang hiniling niya kay God.

Ako raw ang nakikita niya in the future.

Then May 2022, sinagot ko siya.

He was 30 years old.

He was 30 years old.

And that time, I was 34 years old.

Lahat ng signs, nasa sa kanya.

Hiniling ko yun kay God.

Kaya alam ko na siya talaga ang para sa akin.

Tinanggap niya yung past ko.

Tinanggap niya kung sino ako at kung anong meron ako.

Sobrang bait niya.

Maintindihan.

Honest.

May faith and fear kay God.

At alam ko, ramdam na ramdam ko na mahal na mahal niya ako.

Madalas pa nga, ako ang rason ng tampuhan namin.

Pero inuunawa niya pa rin ako.

Kasi alam niya yung traumas ko sa past failed relationships ko.

Tinulungan niya ako na maunti-unti maalis ko yung trust issues ko.

Yung magtiwala ulit sa totoong pagmamahal.

Tinulungan niya akong alisin lahat ng doubts.

Fears.

And traumas ko pagdating sa relationships.

He made me feel that I'm worthy of love.

Very ako, very secured ako sa kanya.

Wala na akong ibang mahihiling pa.

Masaya kami.

Then we started to stay together in one house.

Kaya nag-rent kami ng apartment na malapit sa worth niya.

Kasi ako.

Sa work and company namin, I'm the territory sales manager of the whole Region 2.

Iniikot ko talaga ang buong Region 2 para sa trabaho.

Meron akong enough salary.

Meron akong daily food and gas allowance.

Plus, incentives monthly.

I'm just so happy na I earn much bigger sa kanya.

Pero, maaayos naman ang worth niya.

Basta, konting tiis lang.

Aircraft technician siya sa airport eh.

And, well, yung salary niya, 15,000 a month.

At his age, wala pa siyang mabuhay.

At his age, wala pa siyang mabuhay.

At his age, wala pa siyang mabuhay.

At his age, wala pa siyang naiipon.

As in, no savings at all.

Sapat lang, nasa kanya lang yung sweldo niya.

Tapos, magpapadala pa siya sa parents niya sa Davao.

Pero diba, as a partner, share kayo sa expenses.

At kung sino ang mas may pera, siya na ang pumuno ng iba pang kakulungan.

You have to help your partner grow.

And, para maging successful ang isa't isa.

Kaya, sinupport ko siya to grow.

I push him to become better.

At ayun nga, God's will.

Nagimbang bansa siya.

To earn, at para maggrow din siya as a person.

Gusto ko na maramdaman din niya yung pakiramdam na nakaluwag luwa.

Gusto ko na maramdaman din niya yung pakiramdam na nakaluwag luwa.

Gusto ko na maramdaman din niya yung pakiramdam na nakaluwag luwa.

Hindi yung sapat lang.

Kaya, kahit mahirap ang LDR,

pikitmat akong sinuportahan ang taong mahal ko dahil gusto ko rin na maging parte ng success niya.

April 2023, pumunta siya ng Dubai.

Maayos ang lahat.

Sa Dubai, mahirap ang pag-internet kasi hindi abot yung wifi sa rin.

Mahirap ang pag-internet kasi hindi abot yung wifi sa rin.

Mahirap ang pag-internet kasi hindi abot yung wifi sa rin.

Mahirap ang pag-internet kasi hindi abot yung wifi sa rin.

Mahirap ang pag-internet kasi hindi abot yung wifi sa rin.

Ang mahal din ang data, kaya kailangan niyang dumiskarte.

Eh nagtitipid siya, kaya nagchat-chat lang kami madalas.

Hindi kami nakakapag-usap ng matagal through video call.

Work, bahay, grocery, gannong lang ang routine niya.

Sigurong namimiss niya mag-worship.

Sigurong namimiss niya mag-worship.

Hanggang sa nakahanap siya ng church. Sa Christian Church. Masaya naman ako kasi every off niya nakakapag-worship siya kay God. Nakakasalamuha siya ng mga kapwa niya Pinoy. May naging new set of friends siya na alam kong God-loving and God-fearing din.

Masaya ako na malamang nakakalabas-labas na siya roon.

Basta masaya kami, masaya ako. At nakikita ko na masaya siya na nandun siya kahit malayo.

Miss na miss ko na nga siya eh pero wala nang masasaya pa sakin na makita ko na unti-unti eh umaasenso yung taong mahal ko.

Tapos ako dito sa Pilipinas, dumadami lalo ang sales ko at gumaganda ang incentives ko.

Alam mo DJ Rocky, wala na akong ibang hero.

Ang pinangad. Kundi ang pag-ipunan, ang annulment namin ng ex-husband ko. Kasi sabi ko, eto na yun. Marami na akong ekstra.

At wala nang mas gaganda pang surprise sa boyfriend ko kung hindi maipakita sa kanya na annulled na kami ng ex-husband ko.

Yun yung matagal ko nang ipinagdarasal. Kasi noon wala pa akong kapasidad na makapagbayad.

Yung ex-husband ko.

Yung ex-husband ko.

Yung ex-husband ko.

Yung ex-husband ko.

Yung ex-husband ko, eh may sarili nang talagang buhay. May bago ng partner eh. And maayos naman kami sa co-parenting.

Though we remain civil. Pero nagkukumustahan kami sa phone. Parang makaibigan lang din talaga.

So going back sa amin ni Jay, January 2024, nagkaroon ng fasting ang Christians.

Sabi pa nga niya,

eh,

petesyon ko kasi isasabay niya sa fasting niya.

Sabi ko, more sales sakin, healthy. And safe sila ni mama. Yun lang, sapat na sakin yun.

So yun na nga.

A week after ng one week fasting nila,

napansin ko medyo cold na siya.

I mean,

hindi na siya

nag-a-update sa akin.

Hindi rin siya tumatawag.

Sabi ko,

hala,

baka hirap na naman sa data.

Tsaka nagtitipid kasi

merong kalamidad sa probinsya nila sa Davao.

Binaha yung bahay nila dun.

And yung parents niya nasa evacuation center pa rin.

So nagchat ako. Sabi ko, please know na kahit hindi kami nagkakausap ng maayos kagaya ng ibang LDR,

eh minsan napapagod na rin ako.

Nandito lang ako para intindihin at unawain siya.

Na mahal na mahal ko siya araw-araw at paulit-ulit.

Nang sabi niya, pasensya na raw.

And thankful nga siya.

Kasi naiintindihan ko pa rin siya.

Ganun lang ka-cold ang reply niya.

Then, monsary namin on January 18.

Sabi niya,

na monsary pala namin.

Mga ganun ka-cold.

At mas naging cold pa siya nung mga sumunod na araw.

Iniisip ko, baka dinaramdam niya na yung mga sinabi ko o minasama niya yung sinabi ko tungkol sa communication namin.

Sinubukan ko siya.

Hindi ako nagchat maghapon o magdamag.

Aba, hindi rin siya nagchat o nagparamdam sa akin kahit nakikita kong online siya.

Tiniis ko yun kahit hindi na ako mapakali.

Kahit hindi na ako mapakali, kaiisip sa kanya.

Pag-apat na araw, hindi ko na napiis.

Ako na mismo ang nagchat at nangumusta sa kanya.

At nagulat ako sa mga sumunod na nangyari.

Akala ko,

magiging maayos na ang lahat.

Dahil gumaganda na ang karyera ni Jey.

Kaya lang,

nanalamig siya.

So, sa pagchat ko sa kanya,

nangumusta ako.

Sinabi ko na miss ko na siya.

Hindi niya ako sinagot.

Hindi niya man lang sinabi na miss niya rin ako.

So, sabi ko, usap kami kung hindi na siya busy.

Sagot niya, sige, after work.

After work niya,

kinausap ko.

Tinanong ko siya kung anong problema.

Bakit kako mula nung nag-vent out ako,

parang, parang naging mali yung move ko.

Ano bang dapat namin gawin?

Ang sagot niya,

hindi raw niya alam.

Ano raw ba sa tingin ko

ang dapat namin gawin sa relasyon namin?

Ang sagot ko,

ayusin natin.

Gawin natin ang dapat

kung anong ikabubuti ng relasyon natin.

And then,

nashock ako

sa nireply niya sa akin.

He said,

to be honest,

undecided ako.

Para,

ako nanlamig.

Parang bumalik lahat ng kinatatakutan ko,

napakiramdam ko,

eto na naman.

Papunta na naman,

ako sa punto

na mawawasak ako.

Tinanong ko siya,

may iba ka na ba?

Then he said,

hinding-hindi ko kayang gawin sa'yo yun.

At kahit kailan,

hindi ko yun gagawin.

I asked him,

kung mahal niya pa ba ako?

Sabi niya,

mahal naman sa kong mahal.

Pero ayun nga,

undecided ako,

kaya nagpe-pray ako

sa kung ano ba talaga

ang will ni Lord.

Ang tanong ko,

anong rason?

Bakit bigla kang naging undecided?

At eto ang eksaktong sinabi niya.

The reason behind

bakit undecided ako,

it's because of my faith.

I asked him why.

Sabi ko,

dahil ba,

I am married?

I'm not even been blessed sa church,

sa sacrament of marriage,

kasi sa municipal hall lang kami kinasal ng judge.

Then he said,

pero still,

diba?

Sabi ko,

bakit ka?

Ba't ka nagkakaganyan ngayon?

Alam niya naman,

simula pa lang.

And ilang beses ko siya tinanong

at sinabihan tungkol sa sitwasyon ko.

Tinanggap naman niya ako.

Then ang sagot niya sa akin.

Pero diba,

when we started,

hindi pa ako gano'n kadevoted kay Lord.

Alam mo ba,

mula nung na-enlighten ako,

nahiya ako kay Lord.

Na feeling ko,

everyday of my life,

I am disobeying the commandment of the Lord.

Then napaiyak na ako ng matindi.

Ang dami ko ng thoughts na hindi mabuo into words

kasi gano'n kasakit yung mga nababasa kong reply niya.

I was really shocked.

And I was really hurt.

Sabi ko,

hindi ko ginustong masira ang marriage ko.

Biktima ako ng panluloko.

Sabi ko,

napagkasal according sa Bible,

ang pinagsama ay hindi na kailanman maghihiwalay.

So, ibig sabihin ba,

since hiwalay na kami ng ex-husband ko,

pero since married na ako,

wala na akong right to love and to be loved?

Nahook or by crook,

dapat balikan ko ang ex ko

or else single na ako for the rest of my life?

Sabi ko,

hindi naman lahat ng Christians

nagkakaroon ng successful marriage.

Pero nakahanap naman ng new love.

Some of them hiwalay rin.

And kahit hindi annulled,

nagsama at bumuo ng bagong pamilya.

Si God nga lahat tinatanggap at pinapatawad.

As long as wala kang napakang tao

at nasasaktang tao,

wala akong...

nakikitang mali.

Maliban sa batas.

Then he said,

free will daw ng bawat tao

to make it right.

Nandun daw siya sa punto ng buhay niya ngayon

that he wanna make things right.

At yung level ng faith niya is high.

Yun yung huling message niya sa akin.

Hanggang ngayon,

hindi niya sinasagot yung calls

and messages ko.

Ni Sin.

Sa messenger, wala.

Eleven days na.

Nakikita ko lang yung stories niya

na puro Bible verses.

Online siya,

pero hindi niya ako pinapansin.

Hindi ko naalam ko nung gagawin ko.

Parang ang dali-dali sa kanya,

pero ang hirap-hirap naman sa parte ko.

Para bang si Lord ang kalaban ko?

Alam ko naman,

alam ko naman,

alam ko naman kalabanin ko yung faith niya.

E parang wala akong karapatang mahalin uli

dahil sa marital status ko.

Ano pa bang dapat kong gawin?

Parang hindi ko matanggap.

Minsan kinakausap ko si Lord.

Bakit ganon?

Ano ba?

Ganon ba talaga yung tuwa?

Bakit ganon yung naituro sa kanya?

Yung saktan ako at iwan ako sa ere

ng ganon-ganon lang?

Nang dahil sa commandment niya?

Kaya ako iniwan ng taong minsan

ibinigay niya sa akin?

Hiniling ko siya eh.

Sa past relationships ko,

siya lang yung nakitaan ko ng future talaga.

Kasi ramdam ko yun pag magkasama kami.

Masaya naman kami.

Ramdam kong mahal na mahal niya ako.

Bino ko siya.

Bino ko.

I supported him to be the best version of himself.

Mahal na mahal ko siya.

At alam kong mahal na mahal niya ako.

At hindi ko lubos maisip

na siya mismo

ang mananakit sa akin ng ganito.

Yung pumili siya

nang sa tingin niya ay tama.

After all,

almost two years na kami.

Parang wala akong kalaban-laban doon.

Kasi God yun eh.

Faith niya yun.

Masakit.

Masakit na maiwan.

And I'm beginning to question

God's will.

At yung sinabi niya sa aking undecided.

Ibig sabihin,

Ibig sabihin ba nun?

Decided na siya?

Kaya hindi na siya nagpaparamdam?

Miss na miss na miss na miss ko na siya.

He left me.

When I needed him the most.

Lalo na ngayon, may family problem din kami.

Parang wala akong masandalan.

Parang wala akong maahingahan.

Ang sakit.

Sobra.

And I hope mawala na itong sakit nararamdaman ko.

Or mawala na lang siguro ako.

Or mawala na lang siguro ako.

Or mawala na lang siguro ako.

Muli.

Muli.

Muli.

Ako si Abby.

At ito.

At ito.

Ang aking secret vow.

At ito.

Ang aking secret vow.

At ito.

At ito.

At ito.

At ito.

At ito.