Hey, thank you for watching, don't forget to share this video with your friends. Thanks! Like, comment & subscribe! Follow me here 🙂 ✨ Facebook Page https://www.facebook.com/jed.animation/ ✨ Instagram https://www.instagram.com/jed.animation.story/ ✨ TikTok tiktok.com/@jedanimation11 ✨ Business Email jedcollabproject@gmail.com Stay cute!💙 #pinoyanimation #jedanimationstory

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

So bago ang lahat, kung ano man yung mapapanood nyo sa video na to, ay huwag nyo na subukang gayahin pa, lalo na sa mga bata dyan kasi magsisisi lang kayo.

So nangyari ang kwentong ito nung nasa junior high school ako, grade 7 ako nun.

Noong pumapasok kasi ako sa school namin, eh hatid-sundo ako ng asawa ng ate ko, kasi hindi ko pa kabisado mag-commute nun mag-isa.

Bale yung school namin nun ay malayo sa bahay kasi nasa bayan siya, kaya kailangan ko pa talaga magsakay para makapunta dun.

Tanda ko pa nga dati, madalas ako nililate nun.

O Jed, bilisan muna at late ka na yata. Dito na lang ulit kita susunduin mamaya ah. Sige kuya, salamat ah.

So ayun nga, dahil hatid-sundo ako ng bayaw ko or brother-in-law, eh expected ko na na nandun siya tuwing uwian namin.

Pero one time...

Yay! Uwian na!

Okay class, pumunta muna kayo sa labas para sa flag retreat. Walang tatakas dyan ah.

Yes, ma'am!

Pagkatapos ng flag retreat nun, eh nagsilabasa na rin kami nun. Pero naghintay ako dun sa may tabi ng gate, kasi hinihintay ko pa yung sundo ko nun.

Pero nakalipas na yung 30 minutes nun, eh wala pa ding dumadating na sundo ko.

Bakit kaya antugal nun? Wala nang halos estudyante dito oh.

Nang makalipas ang one hour nun, nag-decide na akong maglakad papuntang paradahan.

And take note, na napakalayo nun mula sa school namin. Maglalakad pa ako ng halos 30 minutes bago makarating sa paradahan ng tricycle namin.

Sobrang stress ko na that time, kasi first time ko maglakad ng ganun kalayo ng mag-isa lang.

Naiiyak na ako nun time na yun, pero patuloy lang ako sa paglalakad ko nun.

Nakarating ako sa paradahan nun at nakauwi ako sa bahay.

Pagdating ko sa bahay nun, dala na rin siguro ng inis at pagod ko, eh nagdadabog-dabog ako nun.

Jed, bakit ngayon ka lang? Kanina pa kita hinihintay. Hindi ka daw nasundo ng asawa ng ating...

Wala na akong pakialam nay.

Ang layo-layo kayo nang nilalakaran ko. Sakit-sakit na nga ng paa ako tapos mag-isa lang ako.

Paano kung may masamang tao na pag-discute ako dun?

Hep!

Kung pwede lang sana akong mag-time travel sa sandaling yan para kutusan ko yung...

...yung sarili ko, eh ginawa ko na. Sobrang attitude!

Ang dami kong kinuda nung time na yun, tapos sobrang lakas pa ng boses ko,

kaya narinig ng ati ko at nung asawa niya yung mga pinagsasabi ko.

At dito na nagsimula ang gulo.

Nay, anong narinig kong pinagsasasabi niyang si Jed?

Ayan, pinagsasabihan kong ayan, batang yan.

Aba, akala mo kung sino kong umasta?

Isang beses lang naman hindi nasundo, eh galit na galit na.

Oo nga naman.

Jed, may naging emergency lang dito sa bahay kanina, kaya hindi ka nasundo.

Ikaw na nga itong binibigyan ng pabor dyan, tapos ikaw pa itong galit na galit, eh ngayon ka na naman hindi nasundo, ah.

Tsaka hindi ka na bata, kaya kaya mo naman na mag-commute, ah.

Pinagalitan ako ng malala ng ate at nanay ko noon.

Wala na din ako naging imig ng mga oras na yun, dahil narealize ko na nga din na mali talaga yung naging ast ako nung mga oras na yun.

Huwanda ka sa akin mamaya, Jed.

Patitikimin kita ng lumilipad na chineras kang bata ka.

Natamemi ako noong time na yun at parang naging bato ako sa kinatatayuan ko.

Kung may isa akong kinakatakutan nung bata pa ako, yun ay ang mapalo ng nanay ko.

Kaya ang ginawa ko noong time na yun, tumakbo ako pa alis ng bahay at pumunta ako sa malawis sa bahay namin nang hindi ako makita ni nanay.

Nagtigil lang muna ako sa gilid ng kalinon.

Ayokong bumalik sa bahay kasi sure ako napapaluin ako ni nanay.

Kaso, di ganun kadala.

Ang daling magtigil sa kalye, lalo na kapag gabi.

Kasi madaming lamok tapos nakakatakot kasi madilim.

Hindi na ako babalik.

Bahala na kayo.

Hindi na talaga ako babalik.

Hindi niya naman ako mahal.

Ano ba naman itong lamok na ito?

Nag-i-emote yung tao eh.

Teka, ano yun?

Ay, dyan ko lang pala.

Ano ba yan?

Nagagutom na ako ngayon.

Paano na ako nito?

Dapat pala nagdala ako ng pagkain at kumat bago ako kumaripas ng takbo kanina.

Makalipas yung ilang oras nun, madilim na din nun at nakaramdam na ako ng gutom kaya nag-decide na akong umuwi.

Hahayaan ko na lang sigurong mapalo ako kesa naman mamatay ako sa gutom.

Pag-uwi ko sa bahay, nakaabang na si nanay sa may pintuan ng bahay namin.

Kanina pa kita hinahanap? Bakit ngayon ka lang?

Sorry po. Hindi ko na po ulitin.

Sa ate mo ikaw mag-sorry, huwag sa akin.

Ikaw pa tong may ganang magreklamo eh. Ikaw na nga itong hinahatid sundo ng libre.

Ngayon ka lang naman hindi na sundo dahil may naging problema.

Tapos ang dayong muna agad sinabi dyan.

Hala, sige pumunta ka sa bahay ng ate mo at doon ka mag-sorry.

Sorry ate. Hindi ko na uulitin.

Simula nung araw na yun eh hindi na ako hinahatid at sinusundo sa school nun.

Kaya naman natuto ako maglakad nun pa uwi at mag-commute ng mag-isa.

Uy, naglalakad din ba kayo pa uwi?

Oo Jude, bakit? Pwede ba makisabay ako sa inyo?

Mag-isa lang kasi ako naglalakad eh.

Oo naman.

At saka doon ko na-realize na hindi naman pala ganun kahirap at kapagod maglakad.

Lalo na kapag may kasabay ka at nakakausap ka habang naglalakad.

Jude, tinatanong pala ng ate mo kung magpapatid sundo ka na daw ulit sa kuya mo.

Ay, kahit huwag nanay, kaya ko naman ang pumagsakay mag-isa.

Tsaka may nakakasabay na din po ako eh.

Anong moral ng kwento na to?

Magbaon kayo ng pagkain pag maglakad.

Maglalayas kayo.

Joke lang ah, joke lang, joke lang.

Ang gusto ko lang sigurong ipoint dito is,

huwag tayo maging attitude.

Na huwag nating samantalahin yung mga pabor na binibigay sa atin.

Maging thankful na lang tayo at huwag na tayo magalit kapag may pagkakataong hindi nila nagagawa yung gusto natin.

Tsaka siguro, nangyari din sa akin yun para matuto ako maging independent.

Lalo na dahil kailangan ko din talaga mag-commute nun araw-araw.

So, ayun lang naman.

Sana'y nagustuhan nyo pa rin itong kwento na to.

Kahit sobrang gulo niya.

And yun lang, huwag niyong gagayain yun ah.

Kasi baka mapahama kayo.

Don't forget to like, share, and subscribe!

So, ayun.

Magpasensya na nyo kung sobrang layo ng gap ng mga uploads ko.

Kasi, alam nyo na, nasa OJT ako.

Sobrang konting-konting lang talaga yung time na nalalaan ko dito.

Sabad at linggo lang.

Tapos, ayun. Maraming kailangan i-drawing.

At saka, magpasensya nyo na kung magkaiba yung quality ng audio na to.

Kasi, yung iba na record ko na dito gamit yung mic ko nung nasa Mindoro pa ako.

Tapos, yung ibang additional scenes, eh dito ko na na-record sa Manila, eh wala akong mic.

So, ayoko naman kulitin yung buong script kasi napakahaba.

So, magpasensya nyo na.

And also, ano pa ba?

Shoutout na rin sa mga nandito, yung mga pangalan dito.

Shoutout sa inyo.

And thank you sa mga supporters ko na kahit matagal, eh nandyan pa rin, nanonood pa rin kayo.

So, ayun lang.

Dagdagan ko lang ulit yung lessons na huwag tayo maging attitude, okay?

Kapag tayo may kailangan sa isang tao, dapat tayo yung magbababa. Ganon.

And...

So, ayun lang.

Bala ko palang kumuha ng animator at storyboard.

Tapos BG, background creator.

Para may katulong naman ako dito sa YouTube channel ko.

Habang, you know, busy pa ako.

So, ayun lang.

See you sa next video.

Bye.

Bye-bye.

Bye-bye.