SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Dito sa Papadudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papadudut Stories

Kumusta at binabati ko po kayo ng isang maganda at masayang gabi

Tawagin niyo na lamang po ako sa pangalan na Alain

Nasa early 30s na ako ngayon, nakatira at nag-work sa Quezon City bilang isang dubber at voice-over

Oo kung hindi ninyo po alam, ako ang madalas ninyong marinig na boses ng mga tagalays Korean drama

Meron din po akong radio commercials kung saan ang boses ko rin ang inyong napapakinggan

At minsan ay nag-voice drama na rin po ako sa isang sikat na radio drama noon

Na wala na ngayon

Papadudut, matagal muna akong fan, siguro ay 2015 pa yata

At saka matagal ko na rin pong gustong marinig ang kwento na tinatampok at binabasa ng isa sa mga pinakasikat na radio jacks sa bansa

Papadudut, single po ako as in never talaga akong pumasok sa isang relationship

Hindi naman sa loser ako pagdating sa babae, hindi lang talaga yun ang priority ko sa ngayon

At saka ako kasi ang tipo ng lalaking mahilig sa mga gimmicks at good times

In other words, not a husband material

Kaya hindi tungkol sa love life ang ibabahagi ko sa inyo kasi wala naman ako noon

Anyway, minsan akong nakinig na mga horror stories na naka-upload sa inyong official channel at masasabi kong na-entertained naman ako

Pagkatapos ay may naalala pala akong karanasan

Manihalong kababalaghan

Yes, totoo ang ibabahagi kong kwento sa inyo na naganap almost 17 years ago

Isang gabi mag-isa lamang ako noon sa bahay

Kakawi ko lang noon galing sa party kasama ng mga kaibigan ko

Kahit na dinadapuan ako ng antok ay pilit ko pa rin po itong nilalabanan

Nakikiramdam na baka yung dalawang hinihintay ko ay biglang dumating

Napagpasyahang kong buklatin muna ang aking...

...kwaderno at punan ng mga sagot ng aking takdang aralin

Pasado alas 9 na ng gabing ngunit hindi pa rin umuuwi si mama at papa galing sa opisina

Marahil ay may nasikaso kaya mga ganitong oras ay wala pa sila

Overtime na naman

Parati naman silang ganon

Gabi-gabing umuuwi nang hindi ko namamalayan at bagigising ng umaga na may iniiwang sulat

...ang nakalaki pa rin ang mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

...pagpapahanda ng almusal at panggasos mo ngayong araw

Alain

Magtatrabaho muna ang mama at papa

We love you anak

Kahit minsan ay hindi ko nararamdaman yung apat na letrang binabanggit nila sa sulat

Kasi nga'y wala naman silang oras para maipadama at maipahayag nila sakin yun

...nang totoo simula nang tumuntung ako ng high school

Day off nga nila tuwing linggo kaso ay araw yun ang kanilang pahinga

Wala silang panahon para kaming tatlo ay makapagbanding

Nami-miss ko tuloy noong bata pa lamang ako

Dahil dito ay nagpasya na lamang akong gawin ang mga assignments ko habang naghihintay sa aking mga magulang

Sa kalagitna ng aking pagsusulat ay napahinto ako ng marinig ang ingay na animoy nabasag

Itinigil ko muna pansamantala ang aking ginagawa at lumabas ng aking silid upang alamin kung saang banda yung nabasag at ano ang nabasag

Hindi ko may paliwanag pero bigla na lamang akong kinutuban

Mukhang sa ibaba pa yata nang gagaling ang narinig kong ingay

Sana'y wala namang akit bahay na magtatangka dito sa aming nirerentahang tirahan

Madilim sa ibaba nakaligtang kong buksan kasi

Ganina yung switch ng ilaw sa sala na nasa unang palapag

Ang liwanag lamang sa aking silid ang nagsisilbing gabay para maaninag ko ng bahagya

Papunta sa ibaba

Inayaan kong bukas ang aking silid pero hindi pa rin ito sapat para makapagbigay ng liwanag patungo sa unang palapag

Bumalik ako sa ng kwarto para kunin ang flashlight

Ngunit nang pinaggana ko na ito

Walang lumalabas na liwanag

Tinignan ko ang loob nito at wala palang baterya

Kaya napagpasyahan ko ang cellphone na keypad ang gamitin

Na meron ding flashlight

Hindi pa man ako nakakababa

Isang nakakabinging pagbasag ng isang bagay ang gumulantang sa akin papadudot

Kung saan saan ko itinamang liwanag na dalakong flashlight sa cellphone

Kung saan saan ding dumada ko ang aking paningin hanggang ito na liwanag na flashlight sa cellphone

Hanggang sa hindi malamang dahilan

Narinig ko ang biglaang pagputok ng bumbilya sa aking silid

Tuluyan ang nilamo ng dilem ang buong paligid

Nagsimula ng tambulin ang puso ko sa kaba

Ang mga tuhod ko ay nagsimula na ring umalog

Parang tinutusok ako ng napakaraming karayom

Habang bumababa ng hagdanan panay ang lunuko ng laway

Pinapakiramdaman ang buong paligid

Mabagal akong buwaba sa may baitang ng hagdan

Sinunda ng tingin ang liwanag na nagmumula sa flashlight

Sa bawat pag-ap ako sa hagdan ng kahoy na ito

Ang nagbibigay ng kakaimang ora na siyang nakadagdag

Ng pagpapatayo ng balahibo sa aking katawan

Marupok na kaya umiingit

Nasaan na yung narinig kong nabasag?

Tanong ko noon sa akin sarili

Maingat ang mga hakbang na hinahanap ko ang basag na bagay at halos ilang baitang na lamang

Ay makakatungtong na sana ako sa ibaba ng maramdaman ko sa gilid ng aking mga mata

Ang mabilis na pagdaan ng kung sino man

Alerto kong itinutok ang liwanag sa pakaliwa

Ang pagbilis ng tibok ng puso ko kanina ay bigla na lamang napalitan

Sino yan?

Wala sa sarili kong napatanong dulot ng kaba

Hirap akong makahinga

Sumisikip ang dibdib ko

Nararamdaman ko na ang pamumuo ng pawis sa noo ko

Pati na rin sa batok na siyang mabilis

Na bumagsak patungo sa aking kasuotan

Paniguradong basang basana

Parang naligo ako sa sarili kong pawis

Uminga ako ng malalim at sinubukang ipanatag ang kalooban ko

Nangangatal ang aking lalamunan at muli akong napalunok

Iginala ko ang aking tingin

Naglalaro ang aking pares na mata kasama ang maliit na liwanag sa cellphone

Sa unang palapag hindi pa humuhupa ang nararamdaman ko

Nang may nahagip ako sa flashlight

Na siyang ikinalaki ng mata ko

May dumaang babae na kasuot ng belong puti

Napatras ako

Hindi ko na kinayala ng nararamdaman kong takot

Kaya pumahik ako sa itaas upang bumalik sa aking kwarto

Mabilis na umakyat

Wala na nga akong pakialam kahit na lumikha ng ingay ang bawat baitang ng hagdan

Na naaapakan ko papadudot

Ayos kong magtalukbong ng kumot

Pagkarating ko sa aking silid ay gulat ako ng madat ng kunamaan doon

Ang lalaking nakabarong na puti

Ang mas nakakakilabot pa

Ang muka nito ay puno ng basag na salamin

Puno ng bubog ang mukha niya

Gusto kong sumigaw kaso'y hindi ko na ito magawa pa dahil sa patong patong na takot ang aking nararamdaman

Ilang segundo kong napako sa kinakatayuan ko

Tarantang buwaba muli ako

Mama, Papa, saan na kayo?

Nagsusumigaw sa aking isipan dahil sa mga kababalaghang na gaganap dito sa aming bahay

Diretso sa pinto palabas hindi ako magkanda o gaga sa pagbukas nito papadudot

Binabalya at kinakabig habang papalapit ng papalapit ang dalawang yon sa kinakaroonan ko

Kakaunting di pa na lamang at makakalapit na sila sa akin

Kinapa ko sa bulsa kung mayroong susi

Isinokso ko pa ang kamay ko hanggang sa mapagtantong nasa silid pala yon

Wala akong nagawa kundi ang pumikit

Bago ako lukubin ang dilim ay nakaranig ako ng malakas na sigaw

Malakas

Na pagkakasalpok

Malakas na pagbasag sa pakiwari ko'y salamin

Napabalikwas ako ng bangon

Pinapakawala ng paulit-ulit na pagbuga ng hangin

Ginala ko ang aking paningin

Normal lang ang lahat

Bukas pa rin ang ilaw sa aking kwarto at natagpuan ko pa rin ang sarili ko

Na nakaupo sa harapan ng aking study table

Hindi ko na namalaya

Kaya nalakatulog pala ako noon

Ibig sabihin ba nito ay panaginip lang ang lahat ng nasaksihan ko?

Nagpa siya kong tingnan ang alarm clock na nasa ibabaw din ang table ko

Alasing ko, imedya na pala ng madaling araw

Kumunot nukong nahagip ang nakatiklop na piraso ng papel

Na nasa ibabaw ng gilid ng cabinet sa aking kinakahigaan

At magbabasahin ko na ang pampasakit ng pagbabaan ko na ito

Pagkain ko na ito nang marinig ko ang ingay na gumulat sa akin. Pareha sa panaginip ko ang tunog na may nabasag na bagay. Pero teka, hindi kaya totoo ang lahat ng mga nangyari sa aking kababalaghan?

Tutal ay maliwanag na ng bahagya sa labas kaya tinuntun ko ang baba.

Naibsa na ang takot ko at pagkababa ko ay agad kong nadatna ng nagkalat na pira-pirasong basag na salamin na galing sa isang picture frame.

Pinulot ko ang litratong nakapaloob sa nabasag na picture frame.

Tinitigan kong mabuti ang larawan, tumunog ang cellphone ko sa bulsa.

Nareceive ko ang text mula sa tita ko ang kapatid ni mama.

To message receive.

Nabasa ko ang unang mensahe na bumungad sa akin.

Alain, huwag ka sanang mabibigla.

Kumabog na naman ang dibdib ko na kagaya sa aking panaginip.

Hindi maaari. Bulong ko sa sarili ko kasunod ang mahina kong pag-iling.

Hindi ko nabos na inaasahan ang susunod kong mababasa.

Ang mama at papa mo ay nasa morgue na.

Patay na ang mama at papa mo.

Naaksidente sila kagabi nang mabanga ang kanilang minamanehong kotse sa isang walang pre nung truck.

Ang nasa larawan ay ang wedding picture ng aking mga magulang.

Bukod sa litratong hawa ko ay inalis ko sa pagkakatiklop ang piraso ng papel saka ito binasa.

We love you anak. We're always here for you.

Kasabay ng natuklasan ko ay narinig ko ang kapatid.

Pagbukas ng pinto.

Umangin ang malakas.

Lumingon ako at ang mga bubog nila sa mukha ang una kong nasilayan.

Ang mga magulang ko habang nakangiti at deretso nila kong tinititigan.

Dahil dito ay nanginig ang buong katawan ko at magkahalong takot at pagkaawa sa mga magulang ko ang aking naramdaman.

Hanggang sa unti-unting sumikip noon ang aking dibdib at muling nawala ng malay.

Hanggang sa natagpuan ko na lamang noon.

Ang aking sarili na nakahigana sa may sofa.

Sa paligid ko ay naroon naman ang mga pinsang kong sina Anton at Erwin.

Nang mapansin nilang nagkamalay na ako ay agad nilang tinawag ang kanilang inaang na si Tita Georgie.

Tita Georgie, wika ko sa aking tiyahin.

Pumunta kami dito para sunduin ka papunta sa chapel kung saan ay nakaburo lang mga magulang mo.

Kasi pagating namin ay nagulat kami na bukas ang pinto at natagpuan kami.

Pumunta namin na nakahandusay sa may sahig.

Ano bang nangyari? Nilooban ba ang bahay ninyo?

Concern na tanong niya sa akin.

Hindi po. Matipid na sagot ko habang hinihimas ang aking ulo na nooy kumikirot pa.

Nakikiramay kami sa iyo.

Maska ang ibang mga tiyahin at tsuhin mo, inagulat sa nangyari kina Adelina at Manuel.

Malungkot na wika ng tiyahin ko.

Paano yan kuya Alain? Ulila ka na.

Inosentong wika pa ni Erwin na noon ay walong taong gulang lamang.

Agad naman siyang sinaway ni Anton na mas matanda sa akin ng isang taon.

Sa puntong yon ay hindi ko na napigilang humaguluhol papadudot.

Agad naman akong niyakap ng mga pinsan ko.

Maski si Tita Georgie na itinuring ko ng second mother ay napayakap din sa akin.

Naintindihan kita Alain.

Alain, ganyan din ang naranasan namin ng mama mo nang maaga din kaming maulila noon dahil namatay sa aksidente ang mga magulang namin.

Anaya habang inaalo ako.

Tita Georgie, yun lamang ang tanging kong nasabi habang napapaiyak na rin ako.

Kailangan mong magpakatatag.

Isa ito sa mga pagsubok na kailangan mong harapin.

Huwag kang mag-alala at malalampasan mo din ito.

Tutulungan kita.

Ako ang sasalo ng responsibilidad sa iyo.

Ako na ngayon ang tatayong magulang mo Alain.

Makabagdamdaming wika ng aking tiyahin.

Pagkatapos ng ilang oras ng paghahanda ay sabay-sabay kaming umalis ng bahay

at tumungo sa chapel kung saan ay nakalagak ang labi ng mga magulang ko.

Pagkakita ko sa dalawang kabaong ay hindi ko na maiwasang mapagulhol.

Hindi ko maaatim na makitang ganon ang sinapit ng mga taong nagmamahal sakin.

Oo, hindi sila perfectong mga magulang pero may nagawa silang mabuti sakin.

At saka mahal na mahal ko silang dalawa.

Kaya hindi ko lubos na maisip na kukunin na lamang sila ng basta-basta sa akin.

Agad namang nakiramay sa akin ang mga kamag-anak, kaibigan at mga katrabaho ni Mama at Papa.

Pero hindi nito napahinto ang aking pag-iyak.

Uminto na lamang siguro ako noong naramdaman kong wala na akong maiiyak.

Dahil doon ay naupo na lamang ako sa gilid ng kapilya habang tulalang tinatunaw ang dalawang kabaong na naroon.

Mamayang kaunti ay hindi ko na malaya na naipikit ko na ang aking mga mata.

At nang magising ako ay nakahiga na ako sa aking kama sa bahay.

Tininig ko pa ang boses ni na Tita Georgie at Tito Dondon sa ibaba.

Bagamat madilim ang kwarto ay hindi ako bumangon.

Nanatili lamang akong nakahiga sa aking kama habang tulalang nakatingin sa kisame.

Mamayang kaunti ay muli na naman akong naluha.

Mama, Papa, bakit niyo po ko iniwanan?

Ang sabi ko habang napapaiyak.

Ngunit mamayang kaunti ay bigla akong naramdaman na may malamig na kamay na humahal.

Ako ay pangawin sa buho ko sa noo.

Bagamat kinikilabutan ako pero hindi pa rin ako bumangon at sa halip ay nilingon ko kung saan ang gagaling ang kamay.

Nakita ko si Mama yung anyo pa rin niyang duguan at punong-puno ng basag na salami ng kanyang mukha.

Nakaupo siya sa gilid ng kama ko at tila binabantayan ako.

Sa panan ko naman ay nakatayo si Papa ganun din ang itsura tulad ng kay Mama.

Pareho silang nakatingin sa akin.

Pero yung mga tingin nila sa akin ay hindi alarming, bagkos ay damang-dama ko ang kalungkutan sa kanilang mga mata.

Mama, Papa, tanong ko sa kanila.

Tumungo naman silang dalawa sa akin.

Bagamat hindi sila nagsasalita pero naririnig ko sa aking utak ang kanilang gustong sabihin,

patawarin mo kami ng Papa mo kung hindi ka namin makasama noong nabubuhay pa kami.

Papa mo, patawarin mo kami ng Papa mo kung nagkulang kami sa iyo.

Nalulungkot kami ng Papa mo dahil agad na pinutol ng tadhana ang pagsasama nating tatlo.

Pero ganun talaga ang buhay anak hanggang dito na lamang kami.

Yun ang sinabi ng aking ina na umieko sa aking utak.

Maapa, naiintindihan ko naman po kayo ang sabi ko sa kanila habang umiiyak pa rin.

Huwag kang magalala.

Hindi ka pa rin mag-iisa alin.

Babantayan ka pa rin namin ang Papa mo.

Tutulungan at aalagaan ka pa rin namin.

Ipagdarasal ka rin namin palagi sa Panginoon.

Pagpapatuloy ng boses ni Mama na umaalingaungaw sa utak ko.

Mamayang kaunti ay nakita kong lumapit na rin si Papa kay Mama at umupurin siya sa gilid ng higaan kung saan ako po si Mama.

Inaplos niya ang kamay ko.

Bagamat malamig at hindi ka pa rin umiiyak pa rin,

hindi ko maiwasang kilabutan na hindi ako natakot.

Bagkos ay pinilit kong bumangon noon at nang makabangon ako ay niyakap ko silang dalawa.

Mahal na mahal ko po kayo, maapa.

Hinding-hindi ko po kayo makakalimutan.

Ang sabi ko sa kanila.

Mamayang kaunti parehong nawala ng aking mga magulang.

Pero sa puntong yon ay parang nagkaroon ng lakas ng loob ang aking puso at tumigil ako noon sa pag-iyak.

At sa halip ay bumangon ako sa aking kama at muhabana.

Doon ay sinalubong ako ni na Anton at Erwin at sina Tita Georgie at Tito Dondon.

At simula noon Papa Dudot ay sila na ang naging pamilya ko.

Sa ngayon Papa Dudot ay nakamove on ako sa nangyari sa aking mga magulang.

Pero patuloy ko pa rin silang pinagdarasal hanggang ngayon.

Samantala ay nagpapasalamat naman ako kina Tita Georgie at Tito Dondon dahil sa pagmamahal na ibinigay nila sakin.

Silang nagpaaral, gumabay at naging kasakasama ko sa mga pagsubok na dumarating sa buhay ko.

Naging kaklose ko at kabanding ko rin sina Anton at Erwin na itinuturing ko na rin mga kapatid.

Hanggang ngayon ay magkakasama pa rin kaming lima.

At sa loob ng maraming taon,

ay nararamdaman ko pa rin ang presensya ng aking mga nyumaong magulang.

Yes, nakikita ko pa rin sila sa aking mga panaginip.

At paminsan-minsan ay namamalik mata ko at nakikita ko sila sa tabi-tabi.

Pero iba na ang itsura nila, payapan na at malinis ang kanilang itsura.

Walang bakas ng nakakagimbal na aksidente maraming taon na ang nakakaraan.

Samantala ay patuloy ang pagdating ng mga blessings sa buhay namin.

Ako kasi ay may magandang karir bilang dubber at scriptwriter ng mga dubbing scripts.

May pagkakataong nagdedirect na rin po ako, sina Anton at Erwin ay may mga sarili na rin pamilya at magaganda rin ang karera sa buhay.

Si Anton isang licensed architect habang si Erwin ay isang supervisor sa buhay.

Sa Universal Rubina, sina Tita Joji at Tito Dondo naman ay nagbamanage ng negosyo.

At kung may oras ako ay katuwang nila ako sa pagpapatakbo nito.

So far ay maganda naman ang takbo ng aming negosyo at patuloy ito sa paglago.

Papadudot, masaya pa rin ako sa buhay.

Salamat sa pagkabay ng ating Panginoon at ng mga magulang kong nasa langit na.

Hanggang dito na lamang ang aking kwento.

Muli, thank you.

And God bless sa Papadudot Stories at kay Storia.

Magpatuloy pa sanang paglago ng inyong karera sa Radyo at Youtube.

Lubos na nagpapasalamat, Alain.

Huwag kalimutan na mag-like, mag-share at mag-subscribe.

Magandang gabi po sa inyong lahat.

Masaya sa Papadudot Stories.

Laging may karamay ka.

Mga problemang kaibigan, dito ay pakikinggan ka.

Mga problemang kaibigan, dito ay pakikinggan ka.

Mga problemang kaibigan, dito ay pakikinggan ka.

Dito sa Papadudot Stories, kami ay iyong kasama.

Dito sa Papadudot Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papadudot Stories, may nagmamahal.

Sa'yo.

Papadudot Stories.

Papadudot Stories.

Papadudot Stories.

Papadudot Stories.

Hello mga ka-online.

Ako po ang inyong kapatid.

Ako po ang inyong si Papadudot.

Huwag kalimutan na mag-like, mag-share at mag-subscribe.

Pindutin ang notification bell para mas maraming video ang mapanoodin nyo.

Maraming maraming salamat po sa inyong walang sawang pagtitiwala.