#joevincatubig #bntjoevin CONNECT WITH ME! FACEBOOK: Joevin Rañola Catubig INSTAGRAM: @joevincatubig https://www.instagram.com/joevincatubig/ TWITTER: @joevincatubig17 https://www.twitter.com/joevincatubig17/ FAQ, ☀️What camera do you use? - Canon 200D ☀️Which editor software do you use? - Adobe Premiere Pro 💌 BUSINESS/PR/COLLABORATION: joevin.catubig0117@gmail.com

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Asmr muna tayo ngayon

Hindi ko alam kung naririnig nyo yun pero let's see na lang pag inedit natin

Ang sarap! So this is Cura Cafe. May lam ni Jeb gagabi pa. Hindi ko siya nainom. Ngayon ininom ko siyang umaga kasi tayo ay magvlog

Hi mga mama! Welcome back to my channel. So today's video, this is not usually something I... English era

This is not something that I usually upload here on my YouTube channel kasi as long as possible gusto ko talaga is yung mga ina-upload ko dito is mga good vibes lang

And sa dami rin kasing nangyayari sa mundong ngayon.

Sa earth is ayoko na makadagdag pa ng negativity and mag-spread ng mga sad news sa life ko kasi nakakaumay na

And alam ko din naman na mas gusto nyo yung mga vlogs namin na nag-i-enjoy kami pero yung mga iba din naman na gusto din talaga makita talaga yung reality of life namin

Syempre sa life naman namin, most of naman yung ina-upload namin is yung kapagiging masaya namin, enjoy, yung bonding pero hindi nyo dun usually nakikita yung mga hindrance

Pagsubok sa buhay na tinatahak namin.

Ito yung mga mga bayot, bawat isa sa amin.

And alam ko marami din nagtatanong sa inyo kung bakit hindi ko lagi pinapakita yung family ko sa vlog, especially si mama kasi si mama is mahihain.

And ayoko namang pilitan si mama na magpakita sa vlog kasi ayokong napipilitan yung mama ko ng magpapakita sa vlog.

Pero si mama okay lang naman sa kanya yung pa-hapyaw hapyaw pero hindi katulad siya ng mga mother ng BNT na go with the flow talaga sa vlog kasi si mama is mahihain talaga siya.

Hindi ko nakakuha yung personality ni mama na mahihain, na mabait kasi hindi ko din alam kung yung papa ko ba talaga is maldito.

Hindi ko alam.

Siguro talaga kaya rin ako nagiging maldita, nagiging palaban.

Siguro kasi sa pagkita ko ng hormones.

Actually ito talaga yung stress ko this past few weeks kasi si mother natuklasan ko is masakit niyang sigmura every time na naliligo siya.

Ayoko pa naman kapag may nararamdaman si mama na sakit, grabe naistress ako, ina-anxiety ako kasi ayoko talaga na may nararamdaman si mama.

Masakit yung mama ko kasi si mama naman is walang bisyo.

Hindi naman siya naginom ng alak.

Hindi naman siya nalinigarilyo.

And si mama hindi rin siya mahilig sa mga junk food.

Si mama mas favorite niya yung mga da, gulay and hindi rin mahilig si mama sa mga meat.

Kaya parang naistress ako kapag si mama is mayroong nararamdaman na sakit.

Nung una okay lang yung sinisigmura kapag naliligo kasi.

Kaya nagkakaganon si mama kasi kapag naliligo daw siya, nagaan daw siya ng malamig na yelo sa muka, ganyan ganyan.

Ayon yung rasona.

Ayon yung rasona niya kung bakit na sumasakit yung sinisigmura niya.

And yung tinigil niya na yun, yung pag aang ng yelo kapag naliligo, nawala naman.

Pero after nun, si mama naman is sumasakit yung balakan, yung katawan, and nilalagnat.

Eh kapag si mama naman is nilalagnat, normal lang yung kay mama.

Before pa naman, kapag nilalagnat si mama is nanginginig siya.

Hindi ko alam kung normal lang ba yun or si mama lang yung ganun.

Kapag nilalagnat is nanginginig.

Ako naman, parang hindi naman ako nanginigit kapag nilalagnat.

Or...

Siguro nanginginig lang ako kapag inaatakit talaga ako ng lagnat.

Yung parang mataas yung temperature.

And si mama kasi pag nilalagnat talaga is nanginginig.

Which is parang feel ko hindi talaga normal yun.

Eh dahil si mama is maedad na, hindi pwede yung may trangkaso lang siya.

Hindi na parang normal yun.

Kung sa akin or sa mga teenager na nagkaka-trangkaso, okay lang yun.

Kasi parang normal lang yun.

Pero pag si mama yung maedad na, pag nagkaka-trangkaso, di na siya normal.

Kasi parang awake na na nagkasakit si mama.

Nilalagnat siya.

Ganun pabalik-balik yung init ng katawan niya.

And kapag nagkaparasetomol si mama, nawawala naman.

Pero ayoko kasing sanayin si mama na umiinom ng gamot.

Tapos para lang mawala.

Dahil kilang bukasan babalik ulat na siya umiinom ng gamot.

Parang kailangan talaga siya na agapan agad.

Kung siguro ako may trangkaso, okay lang.

Pero kapag si mama talaga yung nagkaka-sakit, hindi talaga ako mapakali.

Hindi ako makampante.

Yung na-feel ko talaga na parang may malina.

May feel ko may dinadala ng sakit si mama.

Is umuwi agad talaga ako ng parang yakay.

Hindi talaga ako nag-dalawang isip pang umuwi.

Kahit parang isang oras lang ata tulog ko nun.

And by the way din pala, pina-check up na nila ate si mama before.

Kaso na yung pagpunta nila doon, sarado na yung clinic.

So kinabukasan, ayun, umiinom mo yun na ako ng parang yakay.

Pagkawi-pagkawi ko talaga is pina-check up na namin agad si mama.

Ang ginawa namin is pinakuhaan namin si mama ng dugo.

And kinuhaan siya namin.

At ito yung ihi para at least doon malaman na agad kung ano yung nararamdaman ni mama.

Akala ko nung una is kinabukasan pa namin makukuha yung result.

Pero ang bongga kasi after one hour is makukuha na namin yung result.

Yung lumabas na yung result ng laboratory test ni mama is hindi ko maintindihan kung ano yung nakasulat doon.

Kasi hindi naman talaga ako matalinas ng mga ganyan-ganyan.

Hindi ko talaga favorite yung mga medicine na subject.

Yung mga parang science.

Basta hindi ko makagets kung ano yung result ni mama.

And ang next procedure nila mama is magpapakonsult na sila sa doctor para malaman kung ano yung sakit.

Pero hindi na ako sumama sa loob kasi si ate talaga yung mas nakakaalam ng nararamdaman ni mama.

Naiinis nga ako kasi nung una hindi ko talaga alam na may sakit si mama.

Sinabi na lang siya ng kuya ko.

Eh si mama kasi ayun ang ayaw kay mama.

Hindi sinasabi sa akin na may nararamdaman siya.

Siguro ayaw talaga ni mama na nag-worry ako.

Pero ayaw ko kasi na pinaganuhan ako ng ganyan-ganyan.

Kasi ayaw ko magpakampante and as long as possible talaga.

Gusto ko talaga kapag may mga ganyang eksena yung hindi na talaga siya parang normal na sakit.

Gusto ko talaga is mapacheck up agad.

Lalo na kapag kay mother.

Kasi alam niyo naman ako mama's girl kapag may naramdaman si mama.

Parang apektadong-apektadong talaga buong pagkatao ko.

After nila mama magpakonsult is nalaman na si mother is merong UTU.

Kaya parang sumasakit yung kanyang balakang.

Kasi may UTI na siya.

Ang sabi doon parang may bato-bato na daw.

Hindi ko kagets.

Pero yung tinanong ko naman sa kaibigan kong nurse.

Pinakita ko sa kanyang result.

And yung pinabili sa aking reseta is sabi niya hindi naman daw siya worst.

Sakto lang daw siya.

Kailangan lang daw na gamutan is uminom ng maraming water.

Si mama kasi is anemic daw.

So kailangan lang daw na gamutan.

So kailangan talaga ni mama matulog ng 6 to 8 hours na sleep.

So naloka akkes kasi si mother is may UTI.

Pero at the same time naging happy ako kasi.

At least nalaman talaga namin kung ano yung sakit na nararamdaman ni mama.

Kasi mahirap naman na kapag matag ano.

Tawag na ito.

Mahirap na kapag late na namin nalaman na may UTI si mama.

Or baka mas maging worst.

Baka kapag hindi namin agad pina-check up. Diba?

Kaya kayo kapag meron kayo nararamdaman na something talaga sa inyong katawan is magpa-consult na kayo.

And katulad sa akin di ba nangyari sa akin dito ang dami kong kate-kate.

Yung parang tumutubuan ako dito.

Akala ko nung una allergy lang siya pero hindi pala.

Ang sabi sa akin is meron daw akong hormonal imbalance.

Which is pwede rin mangyari sa akin kasi take ako ng pills.

And di ba after ng surgery ko sa aking breast umistop talaga ako ng 1 month.

Then after 1 month nag-start na ako.

And after nung inom-inom ko ng pills, ng mga hormones is tinubuan ako dito.

So doon ko na-realize ay oo nga.

Kaya tinutubuan ako ng mga butlig-butlig na parang acne sa katawan.

Kasi meron akong hormonal imbalance.

After namin malaman na mayroong UTI si mama is binigyan si mother ng reseta ni doc.

Na kailangan bilihin para inom-inomin ni mother for 2 weeks ata.

Tapos yung isa doon for 3 months kasi yung isa is vitamins.

Ayan talaga yung TV.

Sinagot yung telepono.

Naloka ako kasi umabot yung bill ni mama ng 2,800.

Iba pa doon yung laboratory test and yung doctor fee.

Kasi nagpakatuloy si mami pa pa yun.

So namahala ng bayad.

Pero di ba wala naman sa akin yung pera.

As long as para kay mama.

Hindi ako naman na tinitipid yung nanay ko.

Lalo sa mga ganyan eksena.

Kasi ayoko talaga nagkakasakit si mama.

Okay na sa akin maubos yung pera ko.

Maubos yung savings ko.

Basta magiging safe si mama.

Hindi ako magsisisaid.

Hindi ako mag-worry na ganyan sa'yo yung pera.

Hindi.

Kasi mother ko yun.

Di ba?

Si mama kasi nag-alaga sa akin nung gumagpagawa ko ng ilong nung dede.

So ano ba naman yung pang itulog ko na lang kay mama yun.

Kahit ngayon nang nagpagawa ng dede o ilong itulog ko talaga yun.

Kasi ano naman ako.

Responsibilidad ko na mapagaling si mama.

Na mapacheck up siya.

Na gumalik siya sa nararamdaman niyang balakang.

And ayoko kasi kay mama is hindi niya sinasabi yung nararamdaman niya as long as possible.

Gusto niya talaga na kakayanin niya.

Eh siguro ngayon iba na yung nararamdaman ni mama.

So yun.

Nagpacheck up na kami.

And nalaman namin na may UTI siya.

So mag i-boost siya po ngayon.

So mag i-boost siya po ngayon yung moito.

Tapos?

Paano paano yung tubig?

One half and glass.

One half and glass.

Parang isa ba lang tubig?

Okay din.

Isa ba kita alam yung pakain mo ngayon.

Ayaw na gusto ka yan.

Hindi.

Pag inulog mo to kung sa tong patutunang.

Tumatutunan natin siya.

Ano na siya tubig?

Nagigit naman talaga ngayon.

Medyo di ba?

Ayun.

Pero,

Ayun namin ko lang bago kumain.

Ayun.

Kainom ka lang yan pag masakit yung mura mo.

Kainom ka lang yan e.

Bago kumain.

Inom ka bago kumain.

Inang pieces lang.

Ito, pen.

Please.

Pagmasa ka lang.

Tapos lumabas.

Dahil kailangan ni Mama uminom ng gamot,

Pumunta na kami ng SM para umain si Mama,

and after nun uminom na siya ng gamot.

Kasi merong kailangan si Mama uminom na namang gamot doon,

Yung pam vitamins,

then yung Paracetamol

kasi yung pin-check up namin si Mama,

is nilalagnat-lagnat siya, so nakakaloka, diba?

So far naman is okay-okay na si mama

and lagi ko talaga siyang nire-remind na uminom siya ng gamot.

Noong una, sobrang lungkot ko talaga kasi ayoko talagang magkakasakit si mama.

Ayoko talaga, okay lang kung ako yung magkasakit kasi kaya ko naman,

pero pag si mama na matanda na, parang hirap na talaga magkasakit sa kanila

kaya kailangan talaga nilang mag-gulay-gulay, yung mga prutas-prutas, diba?

Dapat iwasan dito talaga kapag may edad ka, iwasan mo yung mag-alakas.

Mag-alak, mag-sigaryo-sigaryo, diba?

Kasi hindi talaga siya healthy sa katawan.

Pero kahit malungkot, wala tayong choice.

Kailangan talaga tatagan sa life.

At sa dami naman na nagpilagdaan ako talaga sa life, kayang-kaya ko to.

I hope na after ng 12 weeks ni mama ng inuman ng gamot, after nun,

isipa pa, check up ko siya ulit para malaman namin kung ano yung nangyari

or gumanin ba talaga si mama, ganun.

And I hope sana pagbalik natin,

para magpa-consult is okay na si mama.

And i-update ko naman kayo dyan kung ano yung magiging eksena ulit.

Yun lang.

At nung nalaman ko na may UTI si mama, naiiyak ako kasi.

Para first time na ata ni mama magka-UTI.

Pero yung ate ko nagka-UTI na before.

Pero si mama, first time niya lang ata magka-UTI.

Oo, pero feel ko first time lang ni mama.

Kasi wala naman kami nabiling gamot before sa kanya na ganun eh.

Nalungkot ako na, naiiyak.

Pero syempre ayoko namiyak sa nani.

Ganun, mm, may sakit yung mama UTI.

Parang ang okay.

Okay ah, girl.

Ang grammy, ganun.

Pero naluloko talaga ako, nalulag titiri.

Ay nga ako, kasi ayoko talagang dumating sa point na si mama magagamot-gamot.

Gusto ko talaga habang magtanda ni mama, healthy siya, ganun.

Iinim na lang natin ito ng kape.

Mmm.

Sarap.

Hmm.

Sure.

lovely.

Goodbye.

Dad.

Bye.