ANG GUMAGALANG DAYO NA TAGA AKLAN | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #ThelmoHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Mga Kwentong Maririnig Nyo

Mapagpalang araw po Sir Seth. Ako po si Rio.

Lumaki kami ng kapatid ko sa Bukiran ng Iloilo, na kung saan na ibibigay ng aming mga magulang ang lahat ng aming pangangailangan.

Pero katulad ng relasyon ng karaniwang pamilya, hindi lang puro kasiyahan ang aming nakagisnan.

Puno din ito ng mga paniniwalang kinabibilangan ng kakaibang bagay.

Nilalang at pamahiin.

Hindi nalingid sa kaalaman natin na ang isla ng Panay, sentro ng kababalaghan sa tanang isla ng Pilipinas.

Sa tingin ko ay totoo at naniniwala ako doon.

Sa pagkakaalala ko, nag-iidad pa ako noon ng labing limang taong gulang, habang ang kapatid ko naman na si Sandra, labing dalawa.

Usap-usapan lagi sa nayon namin ang patungkol sa aswang.

Kadahapon, kung hindi ako nagkakamali ay naglalabitin kami noon ng mga bawang sa bintana, pinto at maging saki sa minambahay.

Binubudburan din ang asin ng paligid at nakapalibot yun sa tahanan namin.

Maging ang bubunga na hindi nakakaligtas.

Dahil pinapaulanan namin yun.

Katunayan, nasira ang bubung namin dahil kinalawang ito.

Talagang nakakaalarma.

Hindi lamang kami maging ang buong nayon namin noon.

Binalot pa ng usok na halos hindi mo na makita ang mga kapitbahay.

Buhat ng bawat tirahan doon ay nagsisiga sa labas tuwing takip silim.

Ang iba pa ay hinahaluan pa ng goma.

Partikular na ang gulong.

Na siya namang nakakasulasok sa amoy at maanghang sa mga mata.

Natatawa na lamang ako sa tuwing naaalala ko ito.

Yung kapatid ko kasi parang may malaking problema at magdamag umiiyak noon.

Kinabukasan, magangbaga ang kanyang mga mata.

Wala namang kahit isang nagreklamo dahil lahat naman ata ng bahay sa amin noon.

Yun ang ginagawa.

Buhat ito ng sunod-sunod.

May natatagpo ang patay kahit wala namang bakas ng aswang.

At pinaniniwalaan pa rin ang aswang ang dahilan.

Paano ba naman kasi?

May nakakakita o mano na bago mamatay ang isang residente.

May gumagala o mano na hindi kilalang tao sa kanilang lugar.

Malapit ito sa kung saan natatagpo ng patay.

May namatay nga o mano na nahiga lamang sa may katay.

At halatang binangungot.

Pero hindi nakaligtas ang aswang.

Aswang pa rin ang pinagbibintangan.

Mantakin nyo, kahit ang pagkapatay ng manok na halata namang inatake ng mabangis na hayop,

aswang pa rin o mano.

Ganon kalala ang paglaganap ng aswang sa amin.

Lumaganap lamang dahil sa kwento at paniniwalaan noon.

Ang kitid ng mga pag-iisip pero,

Totoo.

Meron talagang aswang ngunit, hindi ko alam kung pumapatay ba talaga ito.

Ito na rin ay batay sa tatay ko ng mga sandaling iyon.

Sabay kami sa eskwelahan ng kapatid ko.

Siya nasa unang baitang sa sekundarya, habang ako naman ina sa ikatlo.

Kapag uwian na, makikita mo ang bibilis maglakad ng mga estudyante pa uwi.

Animo'y nag-aabol ng oras sa mga ito pero, ang dahilan, ayaw lamang magpaabot ng dilim noon.

Isang gabi, nabulabog ang bahay namin.

Hindi ko alam kung bakit nakarating sa labas ng bahay namin ang kapatid kong si Sandra.

Nalaman ko iyon, dahil nasa iisang silid lang kami natutulog noong dalawa.

At hindi na kasi siya bumalik noon.

Sobrang alinsangan noon kaya hindi ako nakatulog.

At iyon ang namalayan ko.

Bumangon ang kapatid ko na akala ko naman ay iinom lamang ng tubig noon.

Narinig kong kumahol ang mga aso at pagsilip ko sa bintana,

naglalakad ang kapatid ko na parabang kaluluwa.

Umabot ito sa likod hanggang sa nakarating na sa kakahuyan.

Mabuti na lamang at nasipatan ko kaagad iyon.

Kagad kong ginising sa kabilang silid ang mga magulang namin.

Sinabi kong lumabas ng bahay si Sandra.

Nagkandaraparapa pa ang tatay Julio ko at kinuha ang itak.

Doon kami dumaan sa likod.

Si Sandra Sir Seth, noong mapalapit na kami sa kanya,

bigla na lamang itong kumaripas ng takbo patungo sa liblib

at nawala na lamang na animay mula.

Umiyak na ang nanay Lord Desnon.

Sumisigaw at humihingi ng tulong.

May nagdatingan noon na kapitbahay.

Dalawa ito, si namanong Ben at Kuya Rex.

Hinalughog namin ang liblib na lugar pero hindi namin nakita si Sandra.

Hindi na mapanatag si tatay Julio.

Dahil sa galit, pinagtatagpas ang mga damo at sigaw ng sigaw ng,

Ginayupak ka.

Isole mo yung anak ko.

Kilala kita.

Pupuntahan kita sa inyong aswang ka.

Alam kong hindi talaga kilala ng tatay ang aswang.

Sinadya niya lamang iyon para matakot ito.

Yun naman kasi ang naririnig ko sa oras na manggabala daw ang aswang.

Sabihan lamang na pupuntahan mo sa kanila kapag hindi tumigil noon.

Ito ang katagang ginagamit ng mga taga ron sa amin.

Pero sa kabila ng paulit-ulit na pagsisigaw ng tatay Julio,

walang nangyari.

Parame ng parame ang mga taong tumutulong sa amin

hanggang inabot na lamang ng umaga

at nagalugad na ang buong lugar pero

walang Sandra ang natagpuan.

Napakaraming tao noon sa bahay.

Parang bubuyog ang mga itong nakaaligid sa paligid noon.

Kwento doon, kwento dito.

Sari-sari ang mga opinion at hakahaka.

Si tatay hindi pa umuwi.

Kasama niya si namanong Ben at ang anak nitong si Kuya Rex.

Pagsapit ng tanghali,

nawindang ang lahat ng mga tao.

Dumating kasi si na tatay at buhat-buhat si Sandra.

Pinahiga sa papag ng sala si Sandra.

Nga pala ang bahay namin ay payak na tahanan lamang ito.

Isang palapag at nakaangat ang sahig sa lupa ng halos isang metro.

May dalawang silid, malawak na sala at karugtong nito ang kusina

na naroroon na ang abuhan at ang banyo.

Bali nakaangat din ang banyo namin noon.

At ang paanan ng simentong parisukat na poso negro.

Pero ang kabuwang sahig namin ay gawa sa tabla.

Matapos may lapag si Sandra sa sahig ay parang guguho ang bahay namin.

Paano ba naman kasi?

Nagsiaakyatan ang mga kapitbahay.

Sinita ang iba pero matitigas ang ulo.

Kabi-kabila ang naririnig kong mga tanong.

Saan natagpuan?

Anong nangyari?

At papano natagpuan?

Ang masakla pa'y ang tanong na buhay pa ba yan?

Suntok sa muka ang katagang iyon.

Kung kaya uminit ang ulo ng tatay ko.

Binunot pa nito ang itak.

Pinagbantaan ang mga kapitbahay na kung hindi aalis, may papatensya.

Sino ba namang matinong manatili pa doon diba?

E di pulasan kagad.

Si Sandra noon ay humihinga pa.

Ang sabi ng tatay ay natagpuan daw nila ang katawan ni Sandra sa gilid ng pangpang.

Nakasandalito at ulala.

Sinuri pa nila baka hinalay kaso wala naman pero parang baliw na umano dahil hindi ito nagsasalita noon.

Maging sa mga puntong iyon ay hindi pa rin nagsasalita si Sandra.

Natutulog lamang ito.

Hinayaan lang naman namin ang kapatid ko.

Pero ang nanay ay hindi tumitigil sa pag-iiyak.

Hanggang sa maya-maya pa, may dumating na isang matanda.

Kilala ko ito at walang iba kung hindi ang albularyong si Mang Kikoy.

Nagtanong ako kay tatay kong pinapunta.

Kaya tatay kong pinapunta niya ba ang matandang iyon?

Tumangu naman ang tatay Julio kaya naman.

Bakit hindi nalang natin dalhin sa ospital tay?

Tanong ko.

Anak, hindi doktor ang kinakailangan ng kapatid mo, kundi albularyo.

Hoy kayo dyan, magsialis nga kayo.

Wala naman kayong naitutulong eh.

Puro lang kayo chismis.

Bungad ng tatay noon.

Paano ba naman kasi? May nakasunod pa lang ibang tao sa albularyo.

Mga kapitbahay namin iyon.

Ang sabi pa ng isa, inaswang umano ang kapatid ko.

Nakaranas umano ito ng lamat at maaaring hindi na kapatid ko ang nasa bahay noon.

Kung hindi isa na lamang itong puno ng saging.

Hoy, hoy. Kung magsalita kayo eh, parang ang dami niyong alam.

Umuwi kayo sa inyo. Buntot kayo ng buntot sakin. Para kayong mga langaw.

Sabat ng albularyo.

Sa mga sandaling iyon ay nagsialisan naman ang mga tao. Kami-kami na lamang sa bahay.

Naroon si Manong Ben at Kuya Rex. Ito lang kasi ang malapit sa amin noon.

Si Sandra ay hindi pa gumigising.

Nanonood lamang ako noon pero,

aminado akong abot langit ng pag-aalala ko.

May kung anong ginagawa si Mang Kikoy. Pinausukan ng kapatid ko.

Napakatapang ng amoy noon.

Maya-maya lang ay bigla na lamang umungol ang kapatid ko.

Dumilat ang mga mata nito at bumangon.

Napakasama ng itsura niya. Para itong papatay ng tao habang isa-isa kaming tinititigan.

Nagtanong si Mang Kikoy kung may telang itim ba umano.

Kahit damit, basta itim ang kulay.

Kagad namang nakakuha ang nanay ko.

Pinagtulungan nila tatay na pahigain si Sandra.

Matapos noon, tinabunan ang mukha ng kapatid ko ng telang iyon.

Dahil makapalang telay na bahala ako, baka kasi hindi na ito makahinga.

Kung kaya naman...

Baka, teka, baka matuloyan yung kapatid ko ah. Baka, baka hindi po makahinga.

Ay naman kay Mang Kikoy ay wala umanong mangyari sa kapatid ko. May nangmamanipula daw sa kanyang elemento. Binubulag niya umano iyon.

Doon ay nakumpirma ni Mang Kikoy na nayanggaw umano itong kapatid ko.

Nagustuhan umano ito ng aswang na gumagala sa amin. Dahil kung hindi pa, patay na sana si Sandra ng mga panahon na iyon.

Hindi nakapagsalita ang tatay ko. Sinanay naman ay hinimatay at kaagad ko namang inalalayan iyon.

Alam ko ang niyanggaw. Paghawa ito ng aswang sa isang tao.

Ang tanong, bakit at papano nangyari iyon?

Dagdag pa ni Mang Kikoy ay bibisita umano ang nilalang para subaybayan ng kanyang nayanggaw.

Maswerte at kaagad umanong nakapagdesisyon na si Mang Kikoy ang lapitan.

Maagang naagapan at hindi ito hahantong sa pagiging aswang ni Sandra. Dahil kung iba pa, malamang sa malamang ay wala daw mangyari.

Mananatili umano si Mang Kikoy sa amin sa loob ng isang linggo.

Oobserba niya kung anong paraan ba ang gagawin niyang proseso para alisin ang niyanggaw.

Nagpatulong si Tatay Julio kay Manong Ben at Kuya Rex. Babantayan nila ang bahay tuwing gabi nun.

Pumayag naman ang mga ito. Wala umanong problema gawa nang magkapit bahay lamang kami.

Kinagabihan, bumubula ang bibig ng kapatid ko.

Sinilip ko yung mukha niya. Nakadilat ang mga mata nito tapos ay magkasalubong ang kilay.

Ang sabi ni Mang Kikoy ay huwag ko umanong titignan ang kapatid ko. Makikita umano ako ng aswang.

Ang mga mata umano ni Sandra ay ginagamit na mata ng aswang sa pagmamasid nun.

Mamamarkahan ka iyo at maaaring ikaw yung tugisin ng mga ganyang nila lang.

Pagsita sa akin yung Mang Kikoy. Mabilis naman akong umatras pero ang sabi ko ay bumubula ang bibig ni Sandra.

Ang sagot naman ni Mang Kikoy ay natural lamang umano sa nayanggaw na bumubula ang bibig nun.

Tinanong ko ito kung may nangyari na bang ganon na ganon na ginamot niya.

Tumangu naman si Mang Kikoy.

At ayon sa kanya ay ikatlo na daw si Sandra na naging pasyente niyang nayanggaw nun.

Hayaan lamang umano na may nakatabon sa mukha. Hanggang bukas pa umano yun.

Nag-aalala ako nun gawa ng hindi pa pinapakain si Sandra. Sa isip ko ay baka lumala ang sakit niya.

Pero hindi ko na yun sinabi pa kay Mang Kikoy. Siya kasi ang mas nakakaalam sa sitwasyon.

Si na tatay at manong Ben ay naroroon sa labas nun kasama din si Kuya Rex.

Nagpapausok ito at walang tigil sa paghahasa ng kanika nilang itak.

Narinig ko kay Mang Kikoy na hamunin daw nila ang aswang sa pamamagitan ng paghahasa ng itak nun.

Nang sa ganon ay magpakita ito.

Ang nanay ko naman ay nasa maayos na kalagayan.

Pero nakahiga ito sa may silid dahil mabigat pa ang pakiramdam.

Hindi ako napapanatag nun.

Pabalik-balik ako ng lakad mula kusina hanggang sala.

Hindi ko malaman ang gagawin.

Gusto kong makatulong pero ang tanong sa papanong paraan naman?

Hinaantay ko lamang doon na may gawin si Mang Kikoy pero wala.

Nakaupo lamang ito sa tabi ni Sandra.

Pumipiyok-piyok na ang mga mata.

At halatang inaantok na rin ito.

Na siya namang mas nagpataas ng tensyon na nararamdaman ko nun.

Biro mo, parang tutulugan lamang ata ng albularyo na to yung kaganapang yun eh.

Hanggang sa maya-maya pa eh, nakita kong gumagalaw si Sandra.

Yung mga daliri sa kamay ay tila ba nang gigigil nun?

Sa maniwala man kayo o sa hindi, bigla na lamang itong hinampas ng taluban ni Mang Kikoy.

Tinamaan ang bisig at dahil malakas ay napaungol ang kapatid ko nun.

Nagalit ako noon at hindi ko alam kung tama bang sinasaktan niya ang kapatid ko.

Paulit-ulit na pinapalo ni Mang Kikoy si Sandra.

Si natatay naman noon ay parang wala lang.

Napabulong na lamang ako noon sa sarili ko na kapag may nangyaring masama sa kapatid ko.

Ewan ko ah, makakatikim talaga sa akin yung matanda na yun.

Para bang gusto ko nang sapakin si Mang Kikoy na mga sanaling yun?

Awang-awa ako sa kapatid ko.

Kahit pasaway at matigas ang ulo ng kapatid ko, ni isang beses ay hindi ko siya sinaktan.

Mahal na mahal ko ito.

Tapos ganun na lang ang kadali kong hampasin ang matandang yun.

Mabuti sana kung mahina lang si Erset eh, pero napakalakas noon.

Sa kabila ng lahat ay pinili kong magtimpe.

Hanggang sa hindi ko na naatim ang nakikita ko, kaya bumaba na lamang ako ng bahay noon.

Nagdabog ako at sinuntok ko pa ang saging noon sa gilid ng banyo namin.

Kumuha ako ng itak.

Kung totoo mang nayanggaw nga ang kapatid ko at ang bibisita ay ang aswang,

haharapin ko ito.

Inabisuan pa ako ng tatay ko noon na huwag daw akong pumasok sa may gubat.

Ang likod kasi ng bahay namin, gubat na.

Pero hindi ito yung gubat na antigo, kundi tipikal lamang nakakahuyan.

Hindi ako nakinig noon kay tatay.

Ano bang gagawin tay? Magantay na lang?

Paano kung hindi magpakita ang aswang?

Huwi ka ko sabay talikod at takbo patungo sa gubat.

Sa murang edad kong iyon ay buo ang tapang ko.

Buhat ito ng matinding tensyon na nararamdaman ko noon.

Naiisip ko kasi noon na baka mamatay ang kapatid ko.

Tirang bahala na, hindi na ako nag-iisip ng tama.

Pagkapasok ko sa kakahuyan ay sinipat ko ang tatay.

Sumusunod ito kasama sina Kuya at Manong Ben.

Hindi na ako tinatawag sa halip ay naririnig kong kinikiskis nila ang kanika nilang itaknon.

Wala akong ibang gustong puntahan noon kung hindi ang pangpang kung saan doon natagpuan ang kapatid ko.

Nang makarating ako sa lugar ay kaagad kong ginaluga dito.

Dumating din ilang saglit lang sila tatay.

Akala ko pa nga noon ay pagagalitan ako.

Rex, Ben, maghiwalay tayo.

Rio, sumama ka sa akin.

Ungahin ang aking ama.

Gumaan naman ang loob ko dahil sa pagkakataong iyon ay alam kong kaparehan na kami ng iniisip ng tatay.

Gusto nang tugisin ang aswang kung totoo mang meron.

Bumaba kami noon sa pangpang. May ilog at binabaybay namin ang gilid noon.

Sa pagkakaalam ko ay walang kabahay-bahay doon sa lugar.

Paano ba naman kasi ay dito ako dati naliligo nung hindi pa naging matunog ang aswang na iyan.

Pero nanlaki ang mga mata ko nang may nasilayan akong bahay sa tawid ng ilog.

Si tatay noon ay nakikita kong nagtataka din.

Napakamot pa sa ulo at tumingin sa akin noon.

Ang sabi ng tatay, parang wala namang bahay doon sa lugar pero papanong nagkaroon?

Kung ako yung tatanongin tay, wala akong maisasagot dyan.

Katunayan ay tatanong ko din po kung bakit may bahay dito.

Tugon ko.

Ang bahay na iyon ay parang kakatayo lang. Pero napakarumi ng lugar.

Yun bang itinayo lamang nang hindi man lamang inalis sa mga sagabal na damo?

May maliit na daan ito. Paakyat naman ng bundok.

Naaninag namin iyon dahil maganda ang panahon at may sinag galing sa maliit na buwan.

Ang sabi ni tatay Julio ay tingnan umano namin kung may tao ba.

Mukhang nakatapat pa ito sa taas ng pangpang kung saan nila natagpuan ang kapatid ko.

Tumangu lamang ako bilang pagtugon.

Dapat sa mga sandaling iyon ay kinakabahan ako dahil sadyang nakakakilabot ang lugar.

Pero hindi ako nakaramdam ng takot noon.

Sa halip, pagka-desperado na parang gusto kong pumatay ng tao.

Lalo na kapag naaalala ko ang paghampas ni Mang Kikoy sa kapatid ko noon.

Hindi iyon naaalis sa isipan ko.

Nang makatawid kami sa ilog, bumati ang tatay.

Magandang gabi. May tao ba dyan? Pwede bang makisuyo?

Paulit-ulit iyon na tinatawag ng tatay pero habang nangyayari iyon.

Palapit naman kami ng palapit.

Tay, mukhang wala naman atang tao pero ang baho dito.

Amoy ehwan ko kung patay na hayop pa o ebak.

Huwi ka ako noon.

Totoo, napakabaho talaga ng lugar.

Sumabulag iyon sa mukha ko na parabang napakalapit lang ng pinaggagalingan ng napakabahong amoy.

Medyo maalinsangan pa na parabang may paparating na ulan.

Ayon kay Tatay Julio, may kakaibaw mano sa lugar na iyon.

Tingnan ko umano ang damo.

Doon ka kasi tumingin, anak. Panaykatakip sa ilong mo. Tsaka huwag mong tapakan ang tsinelas ko.

Iyon o, halatang bago lang yung hawing damo na iyan.

Tiyak na may tao dito at nagtatago lang.

Pupuntahan ko ba, Tay?

Puntahan mo kung gusto mo.

Tinawag na kita ayaw mo makinig sakin eh. Tapos ngayon magpapaalam ka na.

Sanali, huwag kumpiyansa ha. Hindi talaga maganda yung nararamdaman ko dito.

Huwi ka ni Tatay. Ilang saglit lang ay narinig ko ang pagtampisaw ng tubig.

Paglingon ko sa likod, nakita ko si namanong Ben at Kuya Rex.

Sumunod pala mga ito sa amin.

Kumilid ako ng lakad. Sinisipat ko ang bukas na bintana.

Madilim nun. Kung kaya't lumapit pa ako para maging malinaw sakin.

Yung tipong kahit aninag man lang.

Hanggang sa dinungaw ko ang loob nun.

Dito ay mas lumala ang amoy. Halos maduwal ako at hindi ko kinaya.

Umatras ako nun.

Tay, parang may patay sa loob.

Pagkarating naman nila Kuya Rex, kagad nilang sinuri ang bahay.

Nakasimangot ang mga mukha nila hanggang sa nagsi at rasa ng dalawa.

At ang sabi ay may tao umano sa loob nun.

Si tatay naman noon ay kagad nagtungo sa may likod.

Dito ko nakita na may tumalon sa bintana at tumakbo patungo sa kakahuyan.

Linting yawa.

Aswang! Aswang! Doon, doon Ben! Abulin nyo!

Sambit ng aking ama nun.

Kagad naman kumilo sa magama.

Maging ako noon ay sumund na rin sa tatay ko.

Patungo siya sa may kakahuyan.

Panay sigaw ito kung saan nagtungo ang nila lang.

Sa hindi malamang dahilan ay bigla na lamang nagsisisigaw si Kuya Rex.

Sigaw na warib ay sobra itong nasaktan.

Mabilis akong lumihis ng daan.

Pinuntahan ko kagad si Kuya Rex.

Habang papalapit ako sa kanya, nakikita ko si Manong Ben na may hinahataw ng itak.

Takang taka naman ako noon kasi wala naman siyang kalaban.

Pero nang mapalapit na ako, doon ko nakita ang nakadapang tao na ubod ng itim.

Bawat hampas ng itak ay niilaga nito.

Si Kuya Rex ay isa po ang bisig nun.

At kahit madilim ay kumikinang ang likidong kulay pulang tumatagas.

Si Tatay naman.

Pinalibutan ka agad ang nila lang.

Sa mga sandaling iyon ay doon pa lamang ako nakaramdam ng takot.

Sino ba namang hindi?

Nakakakilabot ang mukha nito.

Madilim man pero angat sa kaputian ng mga ngipi nitong napakatulis.

Tapos yung tinig nito na animo'y dambuhalang paniki.

Si Tatay naman.

Si Tatay ay atrasabante.

Kapag nakakapagbitaw ng paghataw ng itak,

kaagad ding umaatras.

Sumusunggab ang nila lang at lipat ng lipat ito ng sobrang bilis nun.

Hanggang sa mapadako ang nila lang sa harapan ko.

At dito ay ninakawan ko ng pagtaga sa may likuran.

Nagtunog bola lamang nang tumalbog sa lupa ang pagtama ng itak na iyon.

Ramdam kong hindi man lamang ito nasugatan.

Napakakunat ng balat niya.

Ilang saglit lamang ay bigla na lamang gumulong na parang nasasakta ng nila lang na iyon.

Hanggang sa paglingon ko sa likuran ay laking gulat ko ng masilayan kong naroroon si Mang Kikoy.

Nakaangat ang isang kamay nito habang ang isa naman ay nakaduro doon sa nila lang na iyon.

Hindi niyo man lang sinabi na tutugisin niyo yung aswang.

Na wala na lamang kayo bigla doon sa bahay.

Akala niyo ba'y mapapatay niyo iyon sa karaniwang itak lang?

Tumabi ka diyan, Dong Rio!

Dali, tumabi ka!

Kagad naman akong tumabi nun.

Yung aswang ay hindi tumitigil sa pagpapagulong-gulong sa lupa.

Takang-taka naman ako nun.

Naisip kong may sapagkademonyo itong si Mang Kikoy.

Duro lamang ng kamay ay nasaktan na ang nila lang na iyon.

Samantalang sa talim ng itak, hindi man lamang nagalusan.

Hanggang sa tinapakan ni Mang Kikoy ang leed ng nila lang.

At dito na siya nagbungkay nagapusin namin.

Wala kaming taling dala. Patay na lang natin iyan.

Sambit ni tatay.

Huwag! Huwag niyong patayin!

Dahil kung hindi, mamamatay si Sandra!

Sambit naman ang matanda.

Mabuti sana umano kung kumapit na talaga ang yanggaw sa kanya.

Yung tipong nakabalik na siya sa ulirat.

Pero kapag nasa proseso pa umano ng pagkapit nun,

hindi dapat dahil mamamatay din ang kapatid ko.

Bakit niyo pa kasi tinugis eh? Napasubo tuloy ako.

Huwi ka ni Mang Kikoy nun.

Hindi nakapagsalita ang tatay.

Si Manong Ben naman ay hinubad ang kanyang damit.

Itinalik agad ito sa kamay ng nila lang.

Nagdanong pa si Manong Ben kung ano bang dapat gawin sa nila lang na iyon.

Ang sabi naman ni Mang Kikoy ay ibibilad nila umano sa araw

sa oras na hindi ibigay ang gamot para sa yanggaw.

Hoy, sipainggoy ang mukha mo eh.

Kaga saan ka bang animal ka?

Sumagot ka!

Huwi ka ni Mang Kikoy eh.

Nagsalita naman ang nila lang at ang sabi nito.

Tagaaklan daw siya at may lupain dito.

Ang sabi naman ng manggagamot ay ito pala ang gumagambala sa lugar.

Lumipat ka lang dito para manggulo.

Nangyanggaho ka pa.

Bakit? Gusto mong magparami?

Akin na yung kwintas.

Pumalag pa itong nila lang pero nablot pa rin ni Mang Kikoy ang kwintas ng nila lang na iyon.

Dagdag pa ng matanda.

Ang gamot ay nasa kwintas na suot.

Dalhin umano ang aswang sa ilog.

Ibibilad umano namin iyon.

Lumalaban umano at ang ibig sabihin lamang ay maaari itong gumante.

Walang sabi-sabi namang pinagtulungan nila tatay ang nila lang na iyon.

Si Kuya Rex naman ay inutusan na sinilaban yung bahay ng nila lang.

Nagsisisigaw pa ang nila lang na huwag pakialaman ang bahay niya.

Ayon naman kay Mang Kikoy.

Alam niya umano kaya nagwawala ang nila lang dahil sa bahay niya ito kumukuha ng lakas.

Silaban umano nang hindi na makapanalasa pa ang animal na iyon.

Hoy Rio, eto kunin mo.

Umuwi ka tapos kumuha ka ng kaunting laman ng garapang ito.

Ipainom mo sa kapatid mo.

Sambit ni Mang Kikoy.

Doon ko palang nalaman na ang kwintas ng aswang.

Garapang maliit at napakabaho nun.

Nagtanong pa ako kay Mang Kikoy kung bakit naman ipapainom ay napakabaho.

Tinanong na lamang ako nito kung gusto ko daw bang gumaling ang kapatid ko o gusto kong makitang pinaparosahan niya ito bago gumaling nun.

Matapos kong marinig ang katagang iyon kay Mang Kikoy ay kaagad akong kumaripas ng takbo pa uwi bitbit ang garapa.

Nang makarating ako sa bahay ay nakita ko si nanay na umiiyak.

Hawak-hawak nito ang dalawang kamay ni Sandra.

Gumingisay ang kapatid ko nun.

Hindi na ako sumaglit pa.

Kumuha ako ng kutsara sa kusina at nilagyan ko ito ng ilang patak mula sa laman ng garapa.

Nasuka ko.

Hindi ko kinayang amoy.

Sobrang baho talaga.

Doon ko lang napagtantuna ang bahong naaamoy ko.

Sa bahay ng aswang.

Ay galing doon sa likidong nasa garapa na iyon.

Wari ba'y pamahid ito nang nilalang sa katawan niya?

Matapos kong matansya ang laman ng kutsara.

Kaagad akong lumapit sa kapatid ko.

Pagbuklat ko sa nakatabon nitong mukha.

Nakatirik ang kanyang mga mata na animoy mamamatay na.

Nagdadalawang isip ako noong ipainom sa kanyang likidong iyon.

Baka kasi lumala ito pero nagsawalang bahala na lamang ako.

Wala din naman kasi akong pagpipilian noon.

Kung iniisip kong mamamatay na kasi ang kapatid ko noon at mamamatay din siya kapag pinainom ko noon.

Parehong prinsipyo lang iyon.

Kaya naman nagbuntong hininga na lamang ako.

Pwersahan kong pinainom sa kanya ang laman ng garapa.

Ilang saglit lang kumalma ang kapatid ko at tila nagbalik sa ulirat si Sandra.

Tinitigan pa kami ng nanay na parabang nagtataka ito kung bakit kami nasa tagiliran niya noon.

Sandra, ayos ka lang ba?

Napatanong ito kung anong ginagawa namin.

Bakit umano siya naroroon?

Bakit umiiyak ang nanay?

Bigla na lamang itong tumayoa.

Dumungaw sa bintana.

Sumuka ito ng sumuka.

Hinahapuhap naman ang nanay ang likuran niya.

Amoy na amoy ko ang pinaghalong panis na ihi at patay ng hayop mula sa sinukan ng kapatid ko noon.

Tinignan ko pang baba.

Nakita kong kulay itim ito.

Matapos makasuka ni Sandra ay pinainom ko siya ng tubig.

Tinanong naman siya ni nanay kung hindi niya ba alam ang nangyayari noon.

Na naglalakad umano siyang tulog.

Nagtungo sa gubat.

Inaswang.

At mabuti na lamang ay namataan ito.

Sumimangot ang mukha ni Sandra.

Ang sabi wala siyang naaalala noon.

Ang huling alam niya ay natutulog lamang siya pero pag gising niya.

Nasa tabi niya na umano kami.

Kahapon ka patulog.

Kaya manay, wala talagang alam siguro si Sandra.

Antay na lang nating dumating sina tatay.

Uwi ka ako noon.

Nagtanong naman ang nanay kung nasaan sila tatay.

Sinabi kong paparating na.

Hindi ko sinabi na may kung anong ginagawa sa aswang na nahuli namin.

Naisip ko kasi agad na baka magdulot ito ng katatakutan.

Kaya pinili ko noon na si Mang Kikoy na lamang ang magpaliwanag.

Hinga lang.

Hindi sila umuwi.

Inabot na lamang sila ng kinabukasan.

Angat na ang araw nang dumating sila.

Kagad ko namang sinabi na gumaling na si Sandra.

Ngumiti lang si Mang Kikoy.

Si tatay naman ay tuwang tuwa.

Nagtanong ako kung anong ginawa nila sa aswang.

Ayon kay Mang Kikoy.

Kinalagan nila ito dahil nagmamakaawa.

Dagdag pa ng matanda ay hindi naman din umanobabalik pa yun dahil

tinanong ni Mang Kikoy kung saan nakatira ang nilalang na ito sa aklan.

At sino ang mga kaanak nito.

Sa puntong yon ay parabang sobrang bilis ng pangyari.

Pero apinado akong malaki ang naging epekto noon sa amin.

Hindi kami nagkumpiyansa kahit pa man sinabi ni Mang Kikoy na hindi nababalik pa ang nilalang.

Lumipat kami ng lugar.

Hindi ko na lamang sasabihin kung saan.

Basta masasabi ko lang.

Napaka-delikado na mga nilalang na iyon.

Hindi ko masisisi ang mga tao doon sa amin kung ganoon na lamang ang paghahanda nila ng pangontralaban dito.

Pero namang haako kay Mang Kikoy.

Masasabi kong sa ngayon kung ikukumpara lamang siya sa mga albularyo sa kasalukuyan.

Hindi hamak na mas magaling ito.

Nagkaroon din kasi ako ng interes sa karunungan buhat ng pangyayaring iyon.

At hindi ko lubos mapagtanto kung papano yon ginawa ni Mang Kikoy.

Marami na kasi akong nakasalamuhang albularyo.

Naikwento ko din sa kanila ang patungkol sa karanasan ko.

Maging ang patungkol kay Mang Kikoy.

Ang sabi ng mga nakilala ko, sobrang lakas ng kaalaman ng matandang iyon.

At hindi nila kayang gawin ang ginawa ni Mang Kikoy.

Nabibilang umano si Mang Kikoy sa mga albularyong dibino.

O hindi naman kaya ay natural na bertudis ito.

Ito yung mga may malalakas na basbas mula sa amang sinasamba.

Hanggang ngayon ay nananatilim buhay ang alaalang iyon.

Nang minsang may aswanga sa nayon namin.

Pagkakataon ng Pagkakataon

Pagkakataon ng Pagkakataon

Pagkakataon ng Pagkakataon

Pagkakataon ng Pagkakataon

Pagkakataon ng Pagkakataon

Pagkakataon ng Pagkakataon

Pagkakataon ng Pagkakataon

Julius Ramos. Happy second month

kina AJ and Mommy and

Grace Gavan. Happy third,

Joffel, Clarine, Eleanor Gabiano,

Elaine Pitil,

K&K, Lissandra Abalos.

Happy fourth, Emi Bumatay

and Arthur Blas. Happy fifth,

Zion. Happy sixth,

Jennifer Sanchez,

Elma Kumaki and, ay, yun lang

dalawa. Happy seventh, Charmaine

Espina. Happy eighth, Steph

Lachica. Happy ninth, Tondata

Saway. Happy tenth, U2DL.

Happy eleventh, Maribel Malinis

Lubrigo. Happy

Joel Arms and April

Villariga. Happy twelfth,

Krista Jane 123 and

Marifel Valdemora and Beth

Obinario. Happy thirteenth,

Christian Ronel Cabrera,

Ana 23 and Gigi Tiro.

Happy fifteenth, Thomas

John. Happy seventeenth,

Jendal 77 and Praise the Lord

God Jesus. Happy eighteenth,

Shin and Brenda

Deline de los Reyes. Happy nineteenth,

Zombie Shao 125 and

Quinan Mujado. Happy twentieth,

Richmar Yordan and Miriam Pilaez.

Happy twenty-second, Daphne Lion Eyes

and Annalyn Esteriaga. Happy

twenty-third, Luciana Amor.

Happy twenty-fourth, Jeff Cordeta

and Irene de Timas.

Happy twenty-fifth,

Ang Sundo Horror Stories and

Caspuna. Happy twenty-ninth, Maria

Andrea Luz Tobianosa and Maya

Acera. Happy thirty-first,

Benji Gallardo. Happy thirty-second,

Dian 17. Happy thirty-fourth,

Dens Densho. Happy thirty-fifth,

Mr. and Mrs. Channel and

Regan Simon. Happy thirty-seventh,

Elaine Almera. Happy thirty-ninth,

Tess Kitano and happy

fortieth, Anya. Sa mga nag-message

naman, Sir, pa-shoutout

sa aking anak, birthday niya, kahapon po

ito, Francis John Covilar.

Happy birthday, anak. Isa rin taga

pakinig mo. Salamat, salamat sa'yo.

From Lorena Gapan David.

Thank you. Sir, always listening,

same upload, asong story, pa-shoutout naman,

si Daguman from Kalbayog City Summer

from Santiago City. Cherry,

thank you. Kuya Thelmo,

gabi-gabi ako nakikinig sa kwento nyo.

Hindi ako makatulog pag hindi ko naririnig

ang boses nyo. Ganun din yung

family ko. Magpa-shoutout po sana

kami. Pa-shoutout kinayana

and Mark and Angela. At sa aking

anak na si Sophia from

Blones family

from Iloilo. Tama. Thank you,

Ka Thelmo. More stories to come and more

blessings to come from Arkisha Dane.

Thank you. So, graph,

sir, yun po, silent listener nyo po ako since

2022 from Taiwan. Pakilibati

na rin po ng mga inayanggaw

na sa FQC Zending

Company na sila. Ati Lika

or Laika ba? Ati Claire

at Sarah G. na everyday din po nakikinig

sa inyo from Mina Omblas.

Sir, good evening. Shoutout from next

sa next upload from AJ

Evans Salahay.

Makikishoutout po ako sa aking

anak na si MM at ang Katcha family

dito sa Victoria, Laguna. More power

and more subscribers from Son of the

Mako. Sir, sana po

ma-shoutout nyo ako. Ako po si

Janfell Rosete at pa-shoutout

na din po nila

Florefe Wilfred

and John Wilson

Rosete. At

tanong ko din ba't nawala yung Rubin Baruk.

Mag-ano lang po tayo?

Magre-reset lang tayo ng mga upload

sa SirSat kasi diba mahahaba

na yung upload natin. Kuya,

sorry po na ikinig lang po.

Ay, ang sender ang nagpa-shoutout

pa ay si Princess Rosete.

Kuya, naikinig lang po kasi ng

story nyo basta makita ko lang yung profile nyo sa

YouTube. Wala na po akong pinapakinggang iba.

May kwento po akong ibabahagi sa inyo

kung mabibigyan ako ng pagkakataong maisulat.

Send mo na yan. Dahil gusto ko lang po

nasa channel ninyo lang ipadala.

At ikaw po ang magbabasa

kuya Nux. Pa-shoutout po ako kuya

Bev ng South Cotabato.

Thank you and more power from

Beverly, Galicia.

And next is

Sir Seth.

Ang pinsan ko na naianggaw ko na

sa pag-ikinig sa inyo si Chin Chin pati na din si

Shane at Chanel at ang mama-papa niya

si Mindy at Ellie and me MJ

from MJ Pulay.

Next is

Ay, nashoutout ko na ba to? Si AJ Salahay.

Nashoutout ko na ba siya?

Hindi pa, no?

Ayan. Sir,

it's me AJ from Butuan City and I'm your avid

listener from

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

ah

avid listener or secret listener and I currently

visited your YouTube account to listen to your

newest upload. Shoutout please. Thank you. Have a nice day ahead. Take good care especially your family from AJ Evangelista Salahay. Thank you. And last but not the least sir, good day. Pa-shoutout Jeric Ace Perez of Pulomolok. Thank you po and more. Katatakutan at sana po magkwento na ulit si Sir Lazarus. Ayun mga kagiliw maraming maraming salamat sa inyo. Happy weekend po sa inyong lahat. Thank you po.