Ikwekwento ko sa episode na 'to ang karanasan ko at ang biyahe ko sa West Bank sa Palestine. Kumusta nga ba ang mga tao doon at ano ang mga naranasan namin doon? [FREE] Ito ang libreng transcript para sa'yo:⁠⁠ ⁠https://drive.google.com/drive/folders/1GTztDjkli1_P4hAGgOVRfF9Rl6dJbVt1?usp=sharing⁠⁠⁠ May comment ka? O gusto mo sumuporta sa proyekto na 'to? Gusto mo sumali sa Telegram Immersion Group? Patreon: ⁠⁠⁠https://www.patreon.com/ComprehensibleTagalogPodcast⁠⁠⁠ Gusto mo magbook ng lesson? Email me: ⁠⁠⁠learnrealtagalog@gmail.com⁠⁠⁠ Maraming salamat! About this project: I created Comprehensible Tagalog Podcast to create interesting content with transcripts for intermediate Tagalog learners. I teach Tagalog online and I'm always inspired by my students. They come from different parts of the world but they share the same passion and curiosity for Tagalog. Unfortunately, there aren't enough

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Hello, kamusta? Ako si Miguel at ito ang Comprehensible Tagalog Podcast at ngayong araw ikikwento ko ang karanasan ko bilang isang turista sa Palestine sa West Bank.

So noong 2022, noong tag-araw, maswerte ako dahil nagkaroon ako ng oportunidad para pumunta sa West Bank sa Palestine at kasama ko yung jowa ko at hindi talaga planado yung biyahe

dahil yung unang plano namin ay pumunta lang sa Israel dahil magpo-volunteer kami sa isang lugar sa may desyerto sa Negev sa Israel

para matuto at tumulong sa paggawa ng wine at paggawa ng mga oil.

Mula sa lavender, mula sa iba't ibang mga herbs at yun.

So galing kami ng Alemania, galing kami ng Berlin, tapos pumunta kami sa Tel Aviv at hindi kami nagtagal sa Tel Aviv dahil mula sa Tel Aviv pumunta kami sa Israel.

So galing kami ng Beersheva, tapos sa Beersheva sinundo kami ng mga host namin sa doon sa kung saan kami mag-volunteer at kami lang yung volunteer doon at yung may-ari ng lugar ay matanda.

Ayakindang mag-asawa na Jewish at yun, siguro ibang kwento yung karanasan namin sa Israel.

Siguro pwedeng ibang episode yung karanasan namin kasama sila dahil interesante din yun.

Pero yun, hindi talaga planado yung pagpunta namin sa West Bank.

Pagkatapos ng volunteering namin, naisip lang namin na pumunta sa Jerusalem. Siyempre, sobrang interesado ako sa Jerusalem kasi interesado ako sa reliyon.

At yung Jerusalem, sobrang importante sa iba't ibang reliyon. Importanting lugar ang Jerusalem para sa mga iba't ibang reliyon at iba't ibang tao.

At nakita namin yung mga presyo ng apartment, ng mga kwarto, ng mga hostel sa Jerusalem.

Ay sobrang mahal. At sa pangkalahatan, mahal sa Israel. Halos parang kapresyo ng Switzerland noong nasa Switzerland ako.

Tapos yun, dahil mahal ang accommodation sa Jerusalem, meron akong nakita sa Airbnb sa Westfalia.

Sa Abudis. At nagdesisyon kami na doon na lang tumira kasi ayon sa mapa, malapit lang yung Abudis sa Jerusalem.

Pero hindi namin napagtanto o hindi ko alam na dahil sa border, dahil sa checkpoint,

kahit malapit sa mapa, yung totoong ruta mas malayo.

So, mula sa Jerusalem, papunta sa Abudis, kailangan ng apatnapung minuto.

Kahit malapit lang sa mapa.

At yun, pero sobrang magandang desisyon dahil marami kaming magandang karanasan sa West Bank.

At iba talaga yung hospitality ng mga tao na nakilala ko o nakausap ko sa West Bank, sa Palestine.

At syempre, medyo bumiyahin na ako sa mga ilang bansa.

So, meron akong konting reference sa pagiging hospitable ng mga tao.

At siguro, yung mga pinaka-hospitable na nakilala ko ay yung mga tao sa Palestine.

At yun, kahit na ikumpara sa mga Pilipino, syempre, mas hospitable yung karanasan ko sa mga taga-Palestine.

At yun, mas hospitable.

Lalo na sa mga bansa na napuntahan ko sa Europa.

At naalala ko yung mga tao sa Kosovo, mga tao sa Albania.

At yun, talagang hospitable din.

At hindi ko alam kung may relasyon.

Siguro, pwede, no?

Na Muslim din yung mga tao na...

Na nakilala ko sa Kosovo, sa Albania.

At sobrang hospitable nila.

At dahil doon, sinulat ko yung mga magandang karanasan namin sa West Bank.

Kasi ayaw ko makalimutan.

Gusto ko lagi maalala na mabait yung mga tao.

O pwedeng maging mabait yung mga tao.

Kahit...

Hindi natin sila pamilya.

Kahit hindi ko sila kaibigan.

Kahit hindi ako parehong lahi.

Parehong dugo.

Pwedeng maging mabait yung tao.

Halimbawa, kapag nagtatanong kami ng direksyon doon.

So, siguro yung karaniwang mabait na tao.

Siyempre, tutulong.

At ituturo yung direksyon.

Pero, ilang beses nangyari sa amin na magtatanong kami.

Tapos, papasakayin nila kami sa kotse.

Sasakay kami sa kotse nila para pumunta kami doon.

O magmaneho sila papunta sa destinasyon namin.

Lalo na kung...

Malapit lang.

At kahit na hindi sila marunong mag-Ingles.

O hindi kami marunong ng lingwahe nila.

Talagang tumutulong sila.

At naiintindihan namin na gusto nila tumulong.

At...

Yun. May pagkakataon din na naghihintay kami ng bus.

Tapos, nasa tapat kami ng isang tindahan.

At yung may-ari ng tindahan, bigla kaming binigyan ng kape at ng mga tsokolate.

Hindi ko alam bakit.

Siguro gusto niya lang na komportable kami habang naghihintay.

So, sobrang mabait.

At isa pang halimbawa,

yung sumakay kami sa isang taxi.

Tapos, yung taxi,

sabi,

oh, baka gusto nyo pumunta sa bahay namin

para makilala nyo yung pamilya ko.

At syempre, pwedeng delikado

kasi hindi inaasahan.

Pero, may tiwala kami sa mga tao sa Palestine.

So, sabi namin,

sige.

Okay lang.

Punta tayo sa bahay nyo.

At yun, pumunta kami sa bahay nila.

Nagbigay sila ng tsaa.

Nagbigay sila ng mga tinapay, ng cookies.

At nakilala namin yung asawa niya at yung mga anak niya.

At yun, gusto lang niya ipakita na

hospitable sila.

At nasa na maging masaya kami sa piyahe namin sa Palestine.

At habang naglalakad kami sa kalsada,

maraming tao yung lumalapit sa amin

na mag-hi-hi, magsasabi ng hi,

o magtatanong kung taga saan kami.

Kahit na, syempre, basic lang yung ingles nila.

At kapag sinabi namin na taga-Pilipinas ako,

o yung jowa ko na taga-Czech Republic,

sasabihin nila na, oh, welcome kayo dito.

Sana maging maganda ang biyahe nyo.

At naramdaman talaga namin na sobrang sincere

ng pag-welcome nyo.

Pag-welcome nila sa amin.

Talagang totoo, hindi lang salita.

At may pagkakataon din na gusto namin magpapalit ng pera

dahil wala kaming pera sa currency nila.

At yun, may mga tao na tumulong sa amin at sabi na,

oh, ganito yung value ng palitan ngayon.

So, ito dapat yung value.

Sasamahan namin kayo para sigurado na walang scam

o sigurado na tama yung value ng palitan.

So, sobrang mabait sila at galante sa oras.

Hindi lang yung magbibigay ng importance.

Pero magbibigay talaga ng oras nila.

At naalala ko din yung unang punta namin sa West Bank.

Galing kami sa Jerusalem.

Tapos, sumakay kami ng isang bus papunta sa Palestine.

Hindi talaga kami handa.

At hindi rin ako nag-research.

Tungkol sa anong dapat gawin

o anong kailangan yung tamang asal,

tamang behavior doon.

Kasi parang gusto ko din yung element ng sorpresa.

At syempre lahat sa bus ay mga taga-Palestine.

Doon sa sinakyan namin.

At yung diyowa ko, syempre yung suot niya,

normal na suot ng isang European sa tag-araw.

So, syempre, kita yung balat niya. Kita yung balikat.

Kita yung tuhod. Kita yung hita.

Kita yung...

Yun yung binte.

At may lumapit sa amin na babae na marunong mag-Ingles.

At sobrang bait at sabi niya na,

Oo, alam namin na syempre hindi ka taga dito.

Pero sana mas okay kung magsuot ka ng ganito.

Dahil iba yung kultura namin.

At para hindi ka tingnan ng madaming tao.

At para hindi ma-distract yung ibang tao.

So, naiintindihan namin na isa yun sa diferensya ng buhay doon.

Diferensya ng pananamit dahil sa kultura, dahil sa reliyon.

At syempre,

magandang bagay na may lumapit sa amin na isang local na babae

na talagang mayroong concern.

At parang isang nanay na sabi niya,

Oo, ganito dapat.

At yun, at kung may kailangan ka,

sige, sabihin niyo sa akin.

Alam namin na turista kayo.

So, welcome kayo dito.

At sana huwag niyo isipin na iba kayo sa sense na hindi kayo parte

o pwedeng maging parte ng komunidad namin.

Pero yung ibig sabihin niya ay tumitingin yung mga tao dahil iba yung pananamit mo ngayon.

Pero hindi dahil hindi ka pwedeng maging parte ng komunidad namin

o hindi ka isa sa amin kasi tanggap namin lahat ng tao, sabi niya.

At yun, yun yung unang babae na nakausap namin.

At yun, talagang nakakakulat.

Yung karanasan namin doon dahil wala kaming inaasahan.

At yun nga, kumpara sa mga biyahe ko sa iba't ibang bansa,

hindi ko inaakala na may ganoong level ng hospitality sa ibang bansa.

Sa mga hindi ko kilala, sa hindi ko pamilya, sa hindi ko kaibigan.

Tapos nakita din namin ng personal yung kaiba ng buhay ng mga nakatira sa West Bank.

At syempre yung nasa Jerusalem o sa ibang parte ng Israel.

Dahil halimbawa yung kung papasok sila sa Israel mula sa West Bank,

kailangan nilang bumaba ng bus.

Tapos iti-check ng mga sundalo o ng defense force ng Israel.

Yung mga gamit nila o yung mga ID nila.

At yung mga ibang tao naman.

Na hindi palestino.

Kailangan nakaupo lang sa bus.

Tapos may dadating na sundalo para i-check yung mga pasaporte.

At i-check yung bus.

So, yun checkpoint na yun,

kailangan daanan ng mga tao mula Palestine, mula sa West Bank,

papunta sa Israel.

Sa Israel.

Lagi.

At ibang kwento naman kung galing sa Israel papuntang West Bank.

Depende sa bus.

So, mayroong bus na tuloy-tuloy lang mula halimbawa sa Jerusalem papunta sa West Bank.

Pero nakanasan din namin na mayroong bus na

kailangan bumaba doon sa border, doon sa pader.

May malaking pader at malawak na pader.

Yung humihiwalay sa Israel at sa West Bank.

Tapos may mga turnstile na kailangan daanan.

At yun.

So, lahat ng tao may pila.

At dadaan doon sa turnstile.

At may mga sundalo na nakabantay.

At yun. Kahit kami, dumaan kami doon sa turnstile para pumunta sa West Bank.

Galing sa Jerusalem.

So, yun. Makikita na yung ruta ng mga bus.

Talagang may mga espesipikong daan lang yung pwedeng daanan.

Dahil may malawak at may malaking pader na nakahiwalay o naghihiwalay sa Israel at sa West Bank.

Yun lang ang karanasan namin sa Palestine.

Siyempre, madami kaming napuntahan ng lugar.

Pero,

Gusto ko lang magbigay ng highlight sa mga tao at hindi masyado sa lugar.

Kasi yung mga lugar, pwede nyo ma-search online.

Pero yung karanasan sa mga tao, yung personal na karanasan, mga anecdote, mga kwento, hindi masyadong sikat siguro.

Yun lang.

Salamat sa oras nyo.

Meron transcript kung medyo mabilis.

At meron Patreon kung gusto nyo sumuporta sa proyekto na to.

Maraming salamat at ingat kayo.

Paalam.