SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Dito sa Papadudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papadudut Stories, may nagmamahal sa'yo

Ang pakikinig sa inyong programa sa radio at YouTube ang isa sa mga libangan ko kapag wala akong magawa

Kung bagay, parang habit ko na siya

Well, hindi ko naman yun maiiwasan kasi nakakaadik talaga ang pakikinig sa mga kwentong itinatampok mo

Anyway, bago ko magsimula ng aking kwento ay hayaan niyo muna akong magpakilala sa inyo

I'm Vienna, I am mid-thirties na pero nangyari itong ikikwento ko sa inyo

Noong first year high school pa lamang po ako

Pumasok po ako sa isang old catholic school

Na pinapatakbo ng mga madre

Hindi ko na po papangalanan yung eskwelahan since matagal na rin po siyang nagsara

I believe ay merong iilan na nakakadistinguish

O makakaalala ng kwento ko na ito kasi medyo umingay ang pangyayaran na ito noong time na yon

Probably mga around na sa age ko din

That time, Papadudut ay medyo uso pa yung nagdo-dorm ka sa loob ng school

At isa ko sa mga estudyante na ganon

First day pa lamang ng first year ay sinabihan na kami ng mga higher year

Na huwag na huwag kaming gagamit ng CR sa west side na dulo ng school

It become the source of some kind of myths

Na kung sino ang pumasok doon ay kukunin daw ng salamin

Ewan pero siguro ay dahil sa takot kaya wala nga talagang gumagamit ng CR

Ewan pero siguro ay dahil sa takot kaya wala nga talagang gumagamit ng CR

Ewan pero siguro ay dahil sa takot kaya wala nga talagang gumagamit ng CR

Marami-rami na rin kasing patunay na malas nga yung CR na yon

Matapos na may mga estudyante pinatay sa loob

Ang rinig ko ay ginilitan daw ng liig habang nakaharap sa salamin

Sinong gumawa?

Isang nabaliw na madre

Kaya talagang umiwas yung mga tao doon

Pero ang sabi naman ng mga madre ay property ng school yon

At pwedeng-pwedeng gamitin

Natatandaan ko pa nga papadudod unang tapa ko pa lamang sa dorm namin

Ay nakaramdam na ko ng kakaibang vibes

Yung pakaramdam na hindi magiging madali ang school year namin

Pero saglit na nakalimutan ko ang usual feeling kasi mabait ang mga kasama ko sa dorm

Agad ko silang naka-vibes at naging mga kaibigan

Pero sa unang buwan ko doon sa dorm

Isang karumaldumal na pangyayari ang naganap

Isang freshman ang natagpo ang patay

Sa loob ng forbidden na CR

Nagkagulo kaming lahat

Lalo na yung mga madre yung namamahala

Nagulat nga kami nang dumating ang mga polis

At isa-isa kaming inimbestigahan

At doon ko nga nalaman papadudod

Na yung freshman na yon

Ay gumagamit ng tinaguriang forbidden CR

Kahit na

Pinalaan na siya noon

Ng mga seniors niya

Natagpuan siyang laslasang lieg at maraming kalmut sa katawan

Na parabang kinalmut siya ng tao o hayop na may mahabang mga kuko

Sa puntong yon papadudod ay naniwala na ako sa kwento tungkol sa nakakatakot na banyong yon

Tinutukan namin ang imbestigasyon ng mga polis about sa nangyaring krimen

Pero sobra silang nahirapan dahil walang mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga

Ang mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga,

Makapagturo kung sino talaga ang pumatay sa freshman na yon

Hanggang sa mai hinuli ang mga polis

Yung lalaking janitor namin na may special needs

Ayon sa mga polis

Yun daw ang pumatay doon sa estudyante

Although mariing itinanggi yon ng janitor

Na nasa autism spectrum

Nakahinga ng maluwag ang mga madring na mamahala

Pati ang mga estudyante yung naroon dahil sa wakas ay nahuli na ang salarin

Pero ako papadudot hindi ako kumbinsido sa naging resulta ng investigasyon.

Malakas kasi ang kutub ko noon na folgay lamang ang janitor para may sarana ang kaso at hindi na lumaki pa ang isyo.

Samantala akala ko papadudot ay hindi na mauulit pa ang karumaldumal na krimen.

Pero nagkamali ako dahil muling nangyari ang kinakatakutan ng lahat.

Patapos na yung school year noon so nagdi-deliver na ng class pictures each level.

Kadalasa nauuna yung 4th year then 3rd, 2nd tapos last ibibigayang sa amin.

Hindi ko din naman inaabangan yung class picture dahil may sakit ako noong araw ng picture taking kaya hindi ako napasama sa mga nakuhanan.

Yung kaklasiko na si Penny wala din sa class photo kasi nag-cutting saglit dahil.

Gustong kumain sa school canteen.

Hindi daw siya na-informed na that day ang class picture.

Nakaset na ibinigay sa amin yung copies ng class photos before uwian ng hapon.

Pero bago pa na ibigay sa amin yung picture ay may mga polis, ambulansya at rokus na nangyari.

Natagpo ang patay yung nagdi-deliver ng photos sa CR na iniiwasan ng lahat.

Same ng pagkamatay doon.

Freshman na kinatay noong Hulyo.

Nilaslasang lieg at maraming strange markings sa kanyang katawan.

Nagkalat yung gamit ng biktima at basagang lenses ng kamerang hawak niya.

Nasa labas na siya ng CR noon.

Nasa hagdan to be exact.

Parang nanlaban pa siya sa mga nangyari sa kanya kaya napunta siya sa may labas.

At that point papadudot ay napatunayan ko.

Nainusente yung janitor na...

Una nilang nahuli at inakusahang pumatay doon sa first-year student.

Kinabukasan ay nareceive pa din ng mga kaklasiko yung class picture.

Pero kulang ng isa.

Dahil tatlo naman kaming absent noong araw na yon ay walang problema na hindi ako tumanggap ng kopya.

Hindi pa natatapos ang klase.

May kaklase akong nahirapan na huminga.

Nagpanig kami noon kasi nangingitim na siya.

Hanggang sa dinala sa clinic.

Pero wala na daw pulso.

Hindi pa natapos doon ang kalbaryo ng seksyon namin at sumunod ang isang kaklasiko din noong araw na yon.

Gabi noon at bigla na lamang siyang nawala.

Kinabukasan inatagpuan siyang nakahandusay sa hallway papasok ng dorm.

Duguan, laslasang liig at halos tadtad ng mga kalmot ang kanyang buong katawan.

Lumipas ang dalawang araw, anim na estudyante na yung kinukuha.

Sobrang bothered na ako noon at gusto ko nang lumipat ng school.

One night, kinausap ako ni Penny.

Sobrang weird niya kasi 10 oras ng gabi na noon at ginising pa niya ako.

Alatang puyat siya at nangingitim ang mata.

Hindi ko makakalimutan yung sinabi niya noon sa akin, Papa Dudut.

Psst! Vienna!

Si Amber na ang susunod.

Susundan ni na Mary Beth at ni Julia.

Pusunod niya.

Misteryosong wika niya sa akin.

Anong sabi mo, Penny?

Naguguluhan kong balik sa kanya.

Pero hindi niya ako sinagot at sa halip ay umalis siya, saka bumalik na sa kanyang higaan.

Kinabukasan ay nakitang nakabigti si Amber.

At kagaya ng sinabi niya ay sumunod si Mary Beth at Julia.

Doon ako naparanoid lalo at naisip ko na baka kilala ni Penny yung pumapatay.

Or worst, baka siya pa nga ang gumagawa noon.

Dahil doon ay kinuwento ko sa bestfriend ko na si Maria mga na-experience ko.

Hindi naman napigilan ni May na kumprontahin si Penny sa harap ng batchmates namin.

So ang nangyari, iniisip din ang lahat na si Penny ang gumagawa noon.

Hanggang sa nagkaroon ng away-away.

At sa hindi inaasahan, siguro ay dahil sa galit din,

ay tinulak ni Penny si May at galit na galit itong nagbanta.

Ikaw May, ang susunod bukas.

Doon kami natahimik papadudot.

Kinilabutan ako habang nakatitig kay Penny na parang sinasabot.

Nagsimula siyang magturon ng dalawa pang kaklase.

At sinabing sila na ang susunod kay May.

Sa takot namin ay nagsumbong kami sa advisor namin at doon nila sinimulang i-counsel si Penny

pero wala silang napigang sagot.

Kahit tinatakot nila itong isususpend.

Natatakot din ako noon para kay May pero katulad ng sinabi ni Penny ay kinuha nga din si May.

Natulog siya noong gabing yun at hindi na siya nagising.

At ang sumunod nga ay yung dalawang kaklase.

At ang sumunod nga ay yung dalawang kaklase.

At ang sumunod nga ay yung dalawang kaklase.

At ang sumunod nga ay yung dalawang kaklase.

Kahit panoong iniimbestigahan siya at wala namang nakitang kahit na anong kainahinala sa kanya.

Narinig ko yung usapan nila pero Spanish ang salita nilang parehas.

Tapos papadudut, naalala ko na naikwento niya sa akin noon na lumaki pala siya sa Barcelona, Spain.

Dahil may subject kami noon na Spanish.

Medyo naggets ko yung ibang words na pinag-uusapan nila.

Pero sobrang kaunti lang since isang taon pa lamang naming inaral yun.

At ang bilis kasi nilang magsalita since native speaker sila.

Ang ilan sa mga salitang natatandaan ko na narinig ko ay

Foto de la Clase at Patron na ang ibig sabihin ay Class Picture at Pattern.

Doon ako kinabahan papadudut.

Nangialam ako ng gamit ng isa sa mga kaklase ko dahil wala akong kopya ng Class Picture.

At nang makita ko yun ay doon ko na-realize na kung anong posisyon nila sa Class Picture.

Or ay yun ang pagkakasunod-sunod ng pagkamatay ng istudyante.

Penny, sorry kung pinagbintangang kita na pumatay sa mga kaklase natin.

Ang sabi ko sa kanya na nagsisisi.

Kung hindi dahil sa akin ay hindi magiging ganito ang sitwasyon mo, dagdag ko pa.

Wala na yun sa akin, Vienna.

Naiintindihan naman kita ang sabi pa ni Penny.

Pero curious lang ako.

Paano mo nalaman ang pagkakasunod-sunod ng mga namamatay nating kaklase?

O si?

Isa ko sa kanya.

Hindi ko rin alam basta bigla na lang siyang pumasok noon sa isipan ko

na pagkatapos mamatay ng lalaking photographer ay si Amber ang susunod

dahil siya ang nasa unahan sa harapan.

At saka tingnan mo itong Class Picture.

Sa tabi ni Amber may anino o usok siyang katabi sa baddang kaliwa niya.

Wika ni Penny sa akin habang tinuturo ang parte ng Class Picture

na sinasabi niyang may anino o usok.

Tinignan kong maigi ang Class Photo

at sa isang segundo ang lumipas ay nakaramdam ako ng panghihilakbot

dahil ang usok nga nasa tabi ni Amber.

Tila ba hangin ito na naguhugis na babaeng nakaputi?

Pero dahil sa may refleksyon na liwanag ang pwesto niya

ay hindi talaga yun mapapansin sa unang tingin.

Bago pa mamatay si Amber ay napansin ko ng misteryosong hangin o usok na yan

na nasa Class Photo natin.

Hinintay ko nga kung mapapansin ang mga kaklase natin

pero wala eh, hindi nila napansin.

Pero yung puting usok na yan ng babaeng nakaputi ay alam ko na yan

nang pumatay doon sa freshman na batchmate natin at sa lalaking fotografer.

Kaya kung nasabing si Amber ang susunod kasi tingnan mo ha,

parang nakaturo ang kamay niya sa gilid at si Amber ang pinupoint nito.

Ang sabi pa ni Penny sa akin.

Tapos sa kanan ni Amber ay nakatayo si Mary Beth, nakatabi naman ni Julia.

Sa kanan ni Julia ay si May ang sumunod.

Tapos sina Jessica at Venice.

Realization ko habang kinikilabutan.

So may susunod pa ba?

Oo, kinakabaha ang sagot pa ni Penny.

Kung ganun, sino sa second row ang susunod?

Yung nasa kaliwa o nasa kanan o si Saco?

Hindi sila kasi may dalawa pang bakante sa harapan.

Wala sila sa Class Photo pero dapat sila ang nakapuesto.

Yan.

Vienna, nung oras ng Class Photo natin,

ang kwento sa akin noon ni Jay din nilagyan ng pangalan yung bawat upuan ang pangalan ng bawat estudyante.

Hindi inupuan ang mga bakanting pwesto sa harapan to remind us all

na merong dalawang estudyante na hindi nakasama sa Class Photo pero parte ng seksyon.

Kung ganun ay tayo ang nakapwestong dyan sa dalawang bakanting upuan?

Tanong ko pa kay Penny.

Nakakaramdam na kasi ako.

Kung saan babagsak ang usapan naming dalawa?

Tumangon naman si Penny bilang sagot sa akin.

Oo at ikaw dapat ang katabi ni Venice dyan sa Class Picture.

Tapos ako naman dyan sa pinakadulo dagdag pa niya.

Pero hindi naman tayo kasama sa kinunan, di ba?

Don't tell me pati tayo e damay sa mga mamamatay?

At that point, Papa Dudut ay nasa panic mode na ako.

Dahil kung susun din ang seating arrangement,

ako na ang susunod.

Hindi ko alam, Viena.

Pero mabuti na rin yung nag-iinga tayo.

Maghanda ako pa rin sa mga posibleng mangyari.

Babala niya sa akin.

Para naman akong binuhus na ng malamig na tubig sa buong katawan.

Kaya nag-isip ako ng pwede kong gawin para mahinto ang pagpatay sa aming eskwelahan.

At para hindi ako mauwi ng tulad sa mga nabiktima ng misteryosong killer.

Ano yung dapat natin gawin, Penny?

Inikilabot ng kong tanong sa kanya.

Ayokong mamatay, kailangan makaisip tayo ng paraan para mawala yung sumpa.

Kung meron mang sumpang bumabalod sa school natin.

Nag-isip-isip sandali si Penny bago muling nagsalita.

Pansin mo e, simula nung mamatay ang lalaking photographer sa school natin,

nagsunod-sunod na ang mga pagpatay.

At saka, natatandaan mo rin ba na kulang ng isang class photo ang dinistribute sa atin?

Natandaan ko naman kaagad yung sinabi ni Penny.

Oo, natatandaan ko nga na nagreklamo si Jade kasi hindi siya nakakuha ng kopya ng class photo.

Naiwan doon sa loob ng CR yung photo na yon.

Hindi ba noong matagpuan yung bangkay ng lalaking photographer ay nagkalat ang mga gamit niya?

Kasama doon yung mga kopya ng class photo?

Kutob ko ay naiwan doon yung isang litrato at yun ang ginagamit na guide na kung anumang demonyo,

ang masamang espiritu sa loob ng CR na yon, kung sino ang kanyang susunod na papatayin.

Kasi yung lahat ng mga namatay nating kaklase hindi naman pumunta doon sa CR na yon pero namatay pa rin.

Paliwanag ni Penny.

So anong gagawin natin?

Usisa ko.

Bukas ng umaga, magpapasama tayo sa mga janitor na puntahan natin ang CR na yon para tingnan kung naroon ang kulang na class picture.

Kapag nakita natin na naroon ay kukunin natin yon.

Proposal niya sa akin.

Ayoko Penny, natatakot ako. Baka imbis na wala tayo sa listahan ng killer eh lalo tayong mapasama dahil sa gagawin natin.

Ayokong ma-involve lalo na kung ako pala ang susunod na mamamatay. Pagtatanggi ko.

Sige Diana, kung ayaw mo, ako na lang ang gagawa. Wika niya.

Huwag na lang kaya, kinakabahan ako noon para sa kanya.

Kung hindi ko gagawin yon ay paano matitigil ang patayan?

Paano kung ikaw na pala ang susunod?

Tapos ako?

Sa totoo lang ay ayaw ko rin mamatay pero kung dahil sa gagawin ko ay matitigil ang sumpa,

sige magsasakripisyo na ako para sa kabubuti ng lahat.

Matabang na wika ni Penny sa akin.

Nakonsensya naman ako sa kanyang sinabi kaya sa huli ay nagpasya na rin akong sumama sa kanya kinabukasan.

Nang gabing yon ay hindi naman ako nakakabukasan.

Nakakatulog.

Iniisip ko na paano kung ako na ang susunod na mamamatay.

Nasisik ko tuloy yung management ng school kung bakit naglagay pa ng dalawang bakanting upuhan sa harapan para sa amin ni Penny.

Hanggang sa makarunig ako ng mga yabag mula sa labas ng door.

Nakaramdam ako ng pagihilakbot kaya nagtalukbong ako ng kumot.

Pero laking gulat ko nang biglang may humawak sa mga paako.

Napasigaw ako at napabalikwas.

Pero nakahinga din ako ng maluwag nang makita kong simulat.

Kasi Penny lamang yon.

Narinig mo yon?

Tanong niya sa akin patungkol sa yabag na nasa labas.

Halika tingnan natin.

Pag-aayapan niya sa akin.

Pero hindi pa ako nakakapagsalita noon nang biglang hilahin niya ako sa kama.

Kaya no choice ako noon kundi ang bumangon sa aking kama at lumabas kami ni Penny ng dorm na magkasama.

At dahil sa walang ilawa ang hallway ay nagpasya kami noon.

Nang mga cellphone namin ang gagamit.

Pagkakamitin namin ilaw.

Doon ay nakita namin na nanggagaling ang yabag sa isa naming kaklaseng si Mika.

Mika, bakit gising ka pa?

Saan ka pupunta?

Tanong ko pero agad akong sinaway ni Penny.

Pero hindi bumaling sa amin si Mika o humintul lamang sa kanyang paglalakad.

Nagpatuloy ito hanggang sa may hagdanan.

Nagdaka naman kami ni Penny kaya sinunda namin si Mika hanggang sa second floor.

Ngunit paggating ng second floor ay,

agad na dumiretsyo si Mika sa terrace.

Nagtingin ang kami ni Penny at tila na sakyan naming dalawa ang gagawin ni Mika.

Agad kaming tumakbo o papunta sa terrace para pigilan si Mika na noon ay nagbabanak ng tumalon.

Mika, ano bang gagawin mo? Magpapakamatay ka ba?

Natataran takong wika habang pinipigilan namin ni Penny ang kaklase namin.

Pero papadudot walang reaksyon si Mika.

Nang ilawa namin ang flashlight,

kahit ang kanyang mukha ay nakita naming tulala ito at parang wala sa kanyang sarili.

Hanggang sa may biglang pumasok sa isipan ko.

Si Mika ang nasa second row sa dulong kaliwa sa likod mismo ni Amber.

Doon magsisimula ang pattern.

Siya ang susunod na mamamatay.

Penny si Mika ang susunod na mamamatay.

May bulalas ko kaya lalo namin pinigilan si Mika na tumalon habang sumisigaw kami.

Nang napakalakas para humingi.

Nang tulong.

Agad namang nagising ang mga madre sa second floor at sumaklolo sa amin

para pigilan si Mika sa tangka nitong pagpapakamatay.

At yun nga papadudot na pigilan namin ang muling pagdanak ng dugo sa aming eskwenahan.

Agad nilang dinala sa klineng si Mika at nang in-examine siya ay wala nga ito sa sarili.

Pero makalipas ang isang oras ay nagkamalay na ito.

In-interview siya ng mga madre kung may natatandaan ba siya sa nangyari

pero nag-respond siya.

Ang alam lamang niya ay nananaginip siya at sa kanyang panaginip ay hinahabol daw siya

ng white lady na may sungay at namumulang mata na parang sa demonyo.

At dahil kasama kami ni Penny sa iniimbestagahan ng mga madre ay narinig namin ang kwento ni Mika.

Hindi namin maiwasa na kilabutan.

Hindi man nagkatotoo yung una naming konklusyon na kasama kami sa mamamatay

pero natakot pa rin kami para sa mga kaklasi namin.

At pagising ng mga estudyante kinabukasan ay agad na kumanat ang balita tungkol sa nangyari kay Mika

na nagdulot ito ng matinding takot sa mga estudyante.

Dahil doon ay nagpasya na kami ni Penny na puntahan ng kinakatakot ng CR

pero bago kami sumabak ay nagdesal muna kami ng my time team.

Tapos ay nagbaong kami ng dalawang rosaryo para sa amin ni Penny

at holy water na nakalagay sa tumbler.

Samantala ay humingi rin kami ng tulong noon sa mga janitors at janitress na naroon

pero walang gustong sumama sa amin dahil sa takot.

Kaya kami dalawa lamang ang nagpatuloy.

Papadudot pagpasok pa lamang namin sa loob ay agad na kaming kinabutan.

Ang amoy nito ay parang sa isang nabubulok na bangkay.

Tapos madilim pa.

Ang creepy talaga ng loob.

As expected ay andun nga yung picture at nakita namin sa ilalim.

Nang isang cubicle.

Sinubukan namin buksan ang cubicle pero hindi namin mabuksan

kaya nagpa siya na lamang ako na abutin ang class picture mula sa ilalim.

Pero papadudot naging bala ko nang biglang may lumitaw na paa sa ilalim.

Kulay grey ito.

May mga itim na likod nung tumutulo dito dahil doon ay napaatras ako at napatayo ka agad.

Napansin din yun ni Penny kaya agad niya akong hinila palabas ng CR papadudot.

Pero biglang nagsara ang pinto at kahit na anong pilit namin ay hindi namin yun mabuksan.

Tulong! Tulong!

Pareho naming sigaw ni Penny habang hinahampas na namin ang pinto para makalikha ng ingay mula sa labas.

Hanggang sa dahan-dahang bumukas ang cubicle kung saan.

Nakita ko ang nakakatakot na paa.

Doon ay lumabas ang isang nilalang na hindi namin nakalain na makikita namin sa totoong buhay.

Babay na kasuot ng bistidang puti pero madumi ito dahil sa mga itim na likod nung tumutulo sa katawan niya.

At ang itsura ng kanyang mukha, Diyos ko, nakakatakot talaga papadudot.

Kulay grey ang naaagnas niyang balat.

Namumula ang kanyang mata na parang sa demonyo at meron itong pares na maliliit na sungay sa noo.

Hindi talaga namin nakalain na makakakita kami ng totoong demonyo papadudot.

Kaya lalong napasigaw kami sa tapos.

Tapos ay naalala ko ang rosaryong dala namin kaya iniharap ko yun sa kanya.

Pero walang epekto.

Lalo pang lumapit ang masamang nilalang na handa na kaming patayin.

Doon ko na rin po napansin na kumahaba na ang kanyang mga kuko.

Indikasyon na ito ang nagamit niya para manglaslas ng liig ng kanyang mga biktima.

Pero nagulat na lamang ako nang biglang sa buyan ni Penny ng Holy Water ang naturang nilalang.

Doon ko naalala namin.

Kaya meron pala kaming dalang gano'n kaya tumulong ako sa pagsasaboy ng Holy Water.

May epekto naman ito sa nilalang nakaharap namin kasi napasigaw ito sa sakit.

At parabang tutunaw ang kanyang balat hanggang sa bigla na lamang itong umusok at naglaho.

Samantala ay nagkatingin ang kami ni Penny, hindi pa rin kami makabaniwala sa mga nangyari.

Tapos ay bigla ko naalala ang class photo kaya kinuha ko yun.

Kaagad at pagkatapos ay lumabas na kami ng CR.

Papadudot habang sinusunod.

Sa story ko yung class photo ay napansin ko na naging malabo lahat ng mukha ng kaklase ko

who's considered as the fallen ones.

We went at the back of the school at nagpray ulit kami sa chapel doon.

Pagkatapos ay sinunog namin yung class photo.

At tapos naman ang sumunod na araw na wala nang kinuha sa amin.

Maayos na rin ang huling victim na si Mika.

Pero kahit na gano'n ay nagpa siya akong magtransfer na rin ng skwalahan.

Right timing.

Dahil sinarana yung skwalahan na yun pagkaalis ko.

Sinikap ko na rin mag move on sa mga nangyari at nagpatuloy na lamang ako sa pag-aaral.

Lumipas ang maraming taon.

I became an architect habang si Penny naman ay naging doktor na nakabase ngayon sa Barcelona, Spain.

Wala na kaming masyadong communication although friend ko pa rin siya sa Facebook.

Yung school namin ay naging abandonado na.

Narinig na namin na sinusunog pa raw ito.

Sa ngayon ay bago.

Nag-establishment na ang nakatayo sa lugar na yon.

Nagawin nga ako doon minsan at napaisip ako.

Sino mag-aakala na ang gusaling yon ay nakatayo ang dating skwalahan na pinapamahaya ng mga demonyo?

Anyway, katulad ng sinabi ko ay naka-move on na ako at hindi na ako masyadong natatakot dahil alam kong kasama ko ang Panginoon sa pang-araw-araw.

Pero hindi ko makakalimutan ang experience kong yon, Papa Dudut.

Maniwala man kayo o hindi ay bahala namin.

Basta ito ang kwento ko, kwento namin ni Penny at kung paano namin nag-ape ang isang malakas na demonyo sa aming paaralan.

Maraming salamat, Papa Dudut at sana'y magpatuloy pa ang success ng inyong programa.

Lobos na nagpapasalamat, Vienna.

Huwag kalimutahan na mag-like, mag-share at mag-subscribe.

Maraming salamat po sa inyong lahat.

Maraming salamat po sa inyong lahat.

Pakinggan ka sa Papa Dudut Stories.

Kami ay iyong kasama.

Dito sa Papa Dudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Mami.

Dito sa Papa Dudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papa Dudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papa Dudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papa Dudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papa Dudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papa Dudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papa Dudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Papadudut Stories, may nagmamahal sa'yo.

Papadudut Stories, Papadudut Stories, Papadudut Stories.

Hello mga ka-online, ako po ang inyong si Papadudut.

Huwag kalimutan na mag-like, mag-share at mag-subscribe.

Pindutin ang notification bell para mas maraming video ang mapanoodin nyo.

Maraming maraming salamat po sa inyong walang sawang pagtitiwala.