SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Dito sa Papadudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papadudut Stories, may nag-iisa

Isa ka ba sa mga nangangarap na magkaroon ng sariling bahay?

O isa ka na ba sa mga mapalad na nakamit ang pangarap na ito?

May mga tao na madaling nakukuha ang mga bagay na gusto nila

habang meron na kailangan mo na paghirapan at pagtrabawuhan ng mga bagay na nais nila na mapunta sa kanilang mga kamay

Ngunit paano kung ang sakripisyo at hirap mo para makuha ang iyong pangarap ay may kaakibat na kababalaghan?

Isang kababalaghan na susubok sa iyong tapang at hanggang kailan mo ipaglalaban ng isang bagay

na alam mong sa iyo

Dear Papadudut

Sa nangyari sa akin ay napatunayan ko na hindi porket lumalaban ka ng patas

para makuha mo ang pangarap mo ay magiging maganda na ang kapalit na makukuha mo

Siguro nga ay totoo na habang nabubuhay tayo ay hindi na mawawala

ang mga pagsubok at problema kasi kakambal na yan ang buhay ng isang tao

Tawagin niyo po ako sa pangalan na Kira

Masasabi ko na isa pa rin

Ako sa mga tao na hindi pinalad sa buhay simula noong pinanganak ako

Lumaki kasi ako sa isang mahirap na pamilya

Lumaki ako na hindi nakukuha ang gusto dahil sa walang budget ang mga magulang ko

Para sa mga gusto namin at puro sa mga kailangan lamang namin napupunta ang perang kinikita ng tatay namin

Pero naiintindihan ko na agad ang sitwasyon namin

Dati

Kaya bata pa lamang ay nangangarap na ako

Na makawala kami sa kahirapan

Hindi lang ako kundi pati na rin ang buong pamilya

High school ako nang mamatay ang bunso naming kapatid dahil sa sakit

Wala kami noong pera na pampauspital sa kanila

Kaya siguro nangyari yun

Doon ko mas naramdaman ang hirap ng pagiging mahirap papadudot.

Yung wala kang magagawa para iligtas ang buhay ng mahal mo kasi wala kang pera.

Kaya simula noon ay sinabi ko na sa sarili ko na gagawin ko ang lahat para yumaman kami.

After ko makapagtapos ng high school ay inakala ko na hindi na ako makapagpapatuloy pa sa pag-aaral.

Pero yung panganay kong kapatid ay nakapangasawa ng afam at sinwerte siya sa buhay papadudot.

Hindi naman kami kinalimutan ng kapatid ko at pinag-aaral niya ako sa kolehyo.

Kinawa ko ang kurso na gusto ko at sinuportahan ako ng ati ko hanggang sa matapos ko yun.

Nang makagraduate na ako ay sumabak agad ako sa pagtatrabaho.

Kahit paano ay malayo na kami sa buhay namin noong mga bata pa lamang kami.

Tuloy pa rin kasi ang pagtulong ng ati ko sa mga magulang namin at iba ko pang mga kapatid na nag-aaral.

Napagawanan niya ang bahay namin at nabigyan ng business sinang mama at papa.

Naging stable na rin ang buhay namin papadudot.

Ang target ko talaga noon ay makapag-work sa ibang bansa.

May mga kakilala kasi ako na sa ibang bansa nagtatrabaho at hinihikayat nila ako na sumunod na sa kanila kasi mas malaki ang kita roon.

Kahit na ayokong malayo sa pamilya ko, ay naisip ko na walang mangyayari sakin kung hindi ako aalis.

Kaya naman pinush ko na ang kapatid.

At hindi naman nakapagsisisi kasi totoo na mas malaki ang saho doon.

Yun nga lang ay malalayo ka sa mga mahal mo sa buhay papadudot.

Inayos ko ang trabaho ko roon at tiniis ang homesick.

Inisip ko na lamang na yun ang magandang paraan.

Para makatulong din ako sa pamilya ko kagaya ng nagawa ng ati ko.

Hindi ko rin kinalimutan ang sarili ko at ang naging goal ko noon ay ang magkaroon ako ng sariling bahay.

Gusto ko kasi na makikita ko ang bunga ng pagtatrabaho ko sa ibang bansa.

Yung masasabi ko na meron akong naipundar.

Wala rin kasi akong balak na forever na magtatrabaho sa ibang bansa.

At ang gusto ko ay sa Pilipinas ako mag-i-stay para malapit ako sa aking pamilya.

At mga kaibigan.

Isa pa kahit babaya ko ay ayokong iasa sa mapapangasawa ko ang pagkakaroon ng sariling bahay.

What if walang sariling bahay ang mapapakasalan ko?

Hindi ba?

Ang ginawa ko ay naging masinop ako sa pera ang kinikita ko.

Tinipid ko ang sarili ko at hindi ako gumagastos sa mga bagay

na alam kong mabibigay.

Bili ko rin pagdating ng araw.

Mas nagfocus ako sa pag-iipon ng pera papadudut.

Maraming taon din ang ginugol ko para makapag-iipon ako ng pambili ko ng lupa

nang magbabakasyon ako sa Pilipinas ng isang buwan na inasikaso ko na

ang paghahanap ng pagtatayuan ng aking dream house.

Nang panahon na yon ay meron akong boyfriend si Clyde.

Nagpatulong ako sa kanya.

Sa paghahanap ng magandang location.

Yung malapit sa lahat.

Alam ko kasi na siya ang makakatulong sa akin pagdating sa bagay na yon dahil sa ganong nakalinya ang trabaho niya.

May nagustuhan akong pinagbibentang lupa na hindi ganong kalayo sa bahay ng pamilya ko.

Siguro ay nasa 30 minutes na travel lamang ang layo noon sa amin.

Nang puntahan namin ang lupang lupa.

Ang ipinagbibenta ay napakataas pa ng mga talahib doon.

Kasama rin namin yung may-ari.

Iinan lamang ang mga kabahayan sa paligid at ganon ang gusto ko.

Yung tahimik pero may bahay naman sa harapan namin.

Yun ang nagustuhan ko kaya sabi ko sa nagbibenta,

ako na lamang ang kausapin niya dahil interesado akong bilhin ang lupa na yon, Papa Dudut.

Doon ko na nakikitang nakatayo ang dream house ko.

Sa totoo lang ay hindi pa rin ako makapaniwala ng panahon na yon, na nangyayari ang lahat ng yon.

Parang dati pangarap lamang ang mga yon sa akin pero nagkaroon na ng katuparan.

Naging mabilis naman ang proseso ng paglipat ng lupa sa pangalan ko at ang goal ko ay ang matayuan ng dream house ko yon.

Pero hindi ko na yon nagawa kaagad kasi kailangan ko nang bumalik sa ibang bansa para magtrabaho ulit.

Mas naging porsigido ako ng time na yon at nagkaroon na rin ako ng part-time job.

Yung kahit pahinga ko na sana sa araw na yon ay mas pinili ko pa rin ang magtrabaho.

Nang magkaroon ulit ang bakasyon ay binisita ko ang lupang nabili ko at naisipan ko na patabasa na ang mataas na talahim doon.

Kumuha ako ng mga lupa na yon.

Kumuha ako ng mga lupa na yon.

Kumuha ako ng mga lupa na yon.

Kumuha ako ng mga lupa na yon.

Kumuha ako ng mga lupa na yon.

Kumuha ako ng mga tao na gagawa noon sa pagtatabas ay nagkaroon ng aksidente.

Hindi sinasadya na nataganong isang tao ang nagtatrabahong kasama niya sa paa.

Mabuti na lamang at hindi naman malalim yung naging sugat niya pero dinala ko pa rin siya sa ospital.

Para naman matingnan at masigurado ko na ayos lamang talaga siya.

Nang isang beses na bumisita ulit kami ni Clyde sa lupa ay natsyempohan ko.

Na nasa labas ng bahay niya, yung nakatira sa tapat namin.

Ngumiti siya sa akin kaya nagkaroon ako ng lakas ng loob na kausapin siya.

Nagpakilala ko sa kanya at nakilala namin siya ni Clyde.

Si ate Ronaline, kasama niya raw sa bahay ang dalawang anak niya habang ang asawa niya ay nagtatrabaho sa Saudi.

Okay po bang lugar na ito? Tahimik po ba ate?

Tanong ko kay ate Ronaline.

Kung sa tahimik ang pag-uusapan ay tahimik naman.

Nakita mo naman kakaunti lang ang bahay.

Pero masaya ako na magkakaroon ako ng kapitbahay dito.

Sagot pa ni ate Ronaline.

Buti naman pala kung ganun.

Gusto ko rin kasi ng tahimik na lugar ang sabi ko.

Kaya lang hindi ba nasabi sa inyo nang nagbibenta sa inyo ng lupa na yan na pagtatayuan mo ng bahay

ay naging tapunan ang mga patay?

Turon pa ni ate Ronaline.

Paanong tapunan po ng patay?

Ang nagtatak akong tanong.

Eh nung araw kasi, diyan madalas itapon yung mga sinasalvage.

Kasi talahiban yan.

Hindi lang naman diyan basta sa mga talahiban na area sa lugar na ito.

Kaya kung ako sa iyo eh, bago mo patayuan ang bahay ang lupa mo, ipables mo.

Hindi naman sa tinatakot kita pero para alam mo rin.

Yan ang sinabi.

Hindi rin kasi sa akin ang mga nauna sa akin na tumira dito.

Ang sabi pa ni ate Ronaline.

Ganon po ba?

Sige po gagawin ko yung sinasabi ninyo ate.

Turan ko.

Gawin mo ha, huwag mong kakalimutan.

Importante yun at para mawala ka agad ang bad vibes sa bahay mo.

Ang sabi pa ni ate Ronaline.

Habang pauwi na kami ni Clyde ay napag-usapan namin ang sinabi sa akin ni ate Ronaline.

Ang sabi ni Clyde eh wala naman siguro kung...

Pag-aalala.

Lalo na at matagal nang nangyari yon, Papa Dudut.

Pwede rin daw na hindi totoo ang kwento na yon kasi kinuwento lang naman daw kay ate Ronaline.

At hindi ito ang mismong nakasaksi na merong mga itinapo na bangkay sa lupang nabili ko.

Pero kung gusto ko raw na ipables bago tayuan ng bahay ay gawin ko.

Para sa peace of mind ko.

Nang matapos na ang bakasyon ko at umalis na ako sa Pilipinas,

para magtrabaho ulit ay nawala sa isipan ko ang nakakatakot na kwento ni ate Ronaline, Papa Dudut.

Nagtrabaho ulit ako para sa pandagdag sa pagpapagawa ng dream house ko.

At para na rin sa gusto kong itayong business ng time na yon.

Para kahit nasa Pilipinas na ako ay kikita pa rin ako ng pera.

Saka gusto ko rin na sa Pilipinas magtrabaho habang nagninegosyo.

Para malapit lang ako sa pamilya ko.

Ayoko pa rin kasi na tumanda na nagtatrabaho sa ibang bansa.

Ilang taon pa ang ginugol ko sa pagtatrabaho sa ibang bansa bago ako nag-decide.

Na umuwi na for good, inuna ko muna ang pagpapatayo ng negosyo ko para habang nagpapagawa ako ng bahay,

ay kumikita pa rin ako ng pera.

At hindi tuluyang maubos ang savings ko.

Hindi ko na rin kasi inalala si na Mama at Papa kasi meron silang pinagkakakitaan.

Saka inaalalayan pa rin sila ng kapatid ko.

Tinulungan ako ni Clyde sa paghahanap ng mga tao na magtatayo ng bahay ko.

Pati sa pag-canvas at pagbili ng materyales ay kasama ko siya.

Kaya naman sobrang laki ng naitulong niya sa akin noon, Papa Dudut.

Dahil sa nakalimutan ko na yung sinabi ni Ate Ronaline na ipabless yung pagtatayuan ng bahay ko.

Bago simula ng construction ay hindi ko na yun nagawa pa.

Aaminin ko na naging excited ako na simula ng pagtayo sa bahay ko, Papa Dudut.

Nang magustuhan ko ang plano ng architect ay sinimula na rin ang construction ng bahay ko.

At siniguro ko na nakatutok ako sa mga gagawin nila.

Kaya halos araw-araw akong nandon.

O kung hindi man kaya ng oras ko dahil meron akong business ay si Clyde,

o ang tatay ko ang pinapapunta ko.

Para masiguro na okay,

ang lahat.

Ilang linggo pa lamang ay nagkaroon na ng aksedente sa ginagawang bahay, Papa Dudut.

Nalaglagan ng hollow block sa paa ang isa sa mga nagtatrabaho doon.

Nasa labas ako noon nang tumawag si Papa sa akin para ipaalam ang nangyari.

Hindi raw birong sugat ang nakuha ng trabahador kaya dinala nila sa ospital.

Ginasasan ko ang kailangan sa ospital pati na ang gamot.

Minsan ay hindi maiiwasan ng mga ganong aksedente kapag may ginagawang bahay.

O kung anong establishment.

Hindi na rin nakabalik ang trabahador na iyon kaya pinalitan na lamang namin.

Nagsimula na akong mabahala at magtaka noong dalawang buwan pa lamang na ginagawa ang bahay ko ay ilang beses na ang nagkaroon ng aksedente doon.

Kagaya ng mga nakaapak ng pako, tinamaan sa ulo,

ng umigkas na matelyo,

at merong nahulog mula sa itaas.

Natakot na ako kasi tinatayo pa lamang ang bahay ko ay may mga hindi na magagandang mga nangyayari.

Pero patuloy na sinasabi sa akin ni Clyde na ang lahat ng iyon ay nagkakataon lamang.

At hindi ko dapat bigyan ng kung anong meaning.

Huwag daw akong mag-isip ng kung ano-ano kasi maistress lamang daw ako.

Huwag daw akong mag-alala kasi matatapos din ang bahay ko.

Nagpatuloy ang pailan-ilan na maliliit na aksedente habang ginagawa ang bahay ko.

Dahil sa mga pangyayaring iyon ay pinatigil ko muna ang construction ng bahay Papa Dudut.

Pinupuntahan ko na lamang iyon paminsan-minsan hanggang sa isang araw ay kumatok ako sa bahay ni Ate Ronaline para kumustahin siya.

Tinanong niya ako kung bakit ko ilalim.

Bakit ko itinigil ang pagpapagawa ng bahay.

Itutuloy ko pa rin po yan pero sa susunod na taon na lang po.

Ang dami po kasing aksedente na nangyari habang itinatayo eh.

Sagot ko.

Nakuya na nga ba ang sinasabi ko sa iyo dati?

Eh teka, pinabless mo na ba yung lupa mo bago na inyo sinimulan?

Yung pagtatayo ng bahay?

Tanong pa ni Ate Ronaline.

Hindi nga po eh nakalimutan ko sa sobrang eksplosyon.

Sagot ko.

Eh bakit mo kasi kinalimutan?

Umuwi kasi kami ng mga anak ko sa probinsya kaya wala ako rito nung sinimulan ninyo ang bahay mo.

Ipabless mo na lang kapag tapos na yung bahay mo at bago ka tumira.

Payo pa ni Ate Ronaline.

Sige po ate gagawin ko na talaga yan.

Turan ko.

Huwag mo nang kalimutan ha.

Feeling ko kasi ay...

Ang daming aksidente dyan sa ginagawa mong bahay ay dahil sa mga bangkay na itinapon dyan dati.

Ang sabi pa ni Ate Ronaline.

Habang nakastop ang construction ng bahay ko o ay sa business muna ako nagfocus.

Pinalipas ko muna ang bagong taon saka ako pinasimulan muli ang pagkapagawa ng bahay ko.

Kada araw ay pinagdadasal ko na sana'y wala nang aksidente na mangyari.

Kapag nandun ako sa construction ay palagi kong pinapaalalahanan.

Ang mga trabahador na magingat sila palagi.

Hindi bale na mabagal magawa ang bahay.

Basta safe sila at hindi maaaksidente.

Lumipas nga ang maraming buwan na walang aksidente nangyari papadudot.

Tuloy pa rin ako sa pagdarasal na sana'y wala na talaga.

Medyo nagiging kampante na rin ako ng time na iyon.

Pero kung kailan malapit nang matapos ang bahay ay saka naman may nangyaring aksidente.

At medyo grabe ang aksidente na nangyari sa dalawa sa mga trabahador.

At kinailangan nilang ma-confine ng matagal sa hospital.

Natakot na naman ako kaya nag-decide akong ihinto muna ulit ang construction ng bahay ko.

Nang ipatigil ko iyon ay parang pintura at kaunting finishing na lamang ang kulang.

Meron na yung linya ng kuryente.

Actually, pwede na nga yung tirhan.

At magagamit na lamang ang kulang saka ang titira.

Bala yung pinagawa ko pala ay dalawang panapag.

May tatlong kwarto iyon sa itaas.

Siyempre, alam ko na hindi lang ako ang titira doon kundi ang magiging pamilya ko.

Saka habang wala pa akong asawa ay pwede din doon ang mga magulang ko at mga kapatid na bumisita sa akin.

Para meron silang sarili nilang kwarto kapag nandun sila sa bahay.

Dahil sa hindi pa naman talaga tapos ang bahay,

ay hindi muna ako tumira doon papadudot.

Sa bahay ng mga magulang ko muna ako nagstay.

Kaya lang ay parang tadhana na rin ang talagang nagpush sa akin para manirahan doon.

Dahil nang isang beses akong bumisita sa bahay ay may nakita akong karton at ilang maruming damit.

Ibig sabihin ay merong tumitira sa bahay ko kapag wala ako roon.

Nang makita ako ni Ate Ronalyn ay sinabi niya na mayroon ako sa bahay ko kapag wala ako roon.

Nang makita ako ni Ate Ronalyn ay sinabi niya na mayroon ako sa bahay ko kapag wala ako roon.

Nang makita ako ni Ate Ronalyn ay sinabi niya na mayroon ako sa bahay ko kapag wala ako roon.

Ngayon ay sinabi niya na may ilang beses na niyang nakikita na mayroong lalaki na pumapasok sa bahay ko tuwing gabi.

Ngayon ay sinabi niya na may ilang beses na niyang nakikita na mayroong lalaki na pumapasok sa bahay ko tuwing gabi.

Akala rao niya nung una ay ang boyfriend ko pero nang machempuhan niya.

Isang umaga na lumabas yong lalaki ay nalaman niya, na isa yung pulubi dahil sa itsura at ayos ng lalaki.

Itinawag na raw niya yun sa barangay at ang sabi ay magro-ronda ang mga ito sa gabi para mahuli yung lalaki at mapagsabihan na hindi ito pwedeng matulog sa bahay ko.

Ate siguro mas okay kung tumira na ako sa bahay ko kahit na hindi pa tapos ang sabi ko.

Ikaw ang bahala pero okay lang ba sayo na hindi pa napapabless ang bahay at titira ka na? Tanong ni Ate Ronaline.

Okay lang po siguro baka kasi may mga nakakakita na walang ilaw palagi sa bahay ko kaya alam nilang walang nakatira.

Ayaw ko naman na may pumasok ng hindi ko alam. Tugon ko.

Hinayaan na lamang ako ni Ate Ronaline sa gusto ko papadudot pero magpalagay daw ako ng altar para kahit papaano ay meron akong proteksyon.

Sinabi ko kay Clyde ang bagay na yun at ano yan ay pwede naman talagang tirahan ang bahay ko.

Kasi may tubig at kuryente na yun.

Sabi ko ay pansamantala lamang naman kapag naisipan ko na ituloy ang paggawa noon ay aalis ulit ako.

Nang malaman ni Clyde na may nakakapasok sa bahay ko na ibang tao at doon natutulog sa gabi ay nag-alala siya para sa akin.

Baka raw bumalik yung tao na yun kaya nag-offer siya na kung okay sa akin ay sasamahan niya ako.

Na tumira doon habang hindi pa nagre-resume.

Ang mga dapat natapusin doon.

Natakot din ako na baka nga mangyari yun.

Makahabang mag-isa ako ay pumasok yung lalaki.

Hindi naman sanang huhusga ako pero paano kung may gawin siyang hindi maganda sa akin.

Kaya pumayag ako sa offer na yun ni Clyde.

Sinabi ko na pwede niya akong samahan sa pansamantalang pagtira sa bahay na yun.

Si Clyde din ang sumama sa akin para bumili ng kaunting gamit.

Nakailanganin namin sa bahay.

Mga gamit sa kusina, pagkain, higaan, electric fan, TV at kung ano-ano pa.

Tinulungan niya rin ako na mag-ayos at ang sabi ko sa kanya ay hindi pwede na magkasama kami sa isang kwarto.

Saka na yun kapag kasal na kami at pumayag naman si Clyde.

Si Clyde sa kwarto na malapit sa hagdanan habang ako ay doon sa kwarto na katabi sa kusina.

Napakasaya ko noon kasi kahit na hindi patapos yung bahay ay mararamdaman ko na kung paano ba ang manirahan doon kahit sandali lamang.

Kasi alam ko na anytime kapag ready na ako ay ipapatapos ko na talaga ang bahay ko.

Sa unang dalawang gabi namin sa bahay ni Clyde ay okay naman ang lahat.

Hindi naman nahirapan si Clyde sa pagpasok sa trabaho niya dahil meron siyang sariling sasakyan.

Habang ako naman ay nagko-commute muna kapag pupunta sa itinayo kong business para tingnan yun.

Parehas kaming umaga umaalis ni Clyde ng bahay pero mas nauuna siya kasi maaga ang pasok niya sa work.

Ako naman ay before lunch na nakakaalis.

Parehas na kaming gabi na nakaka-uwi ni Clyde at sinusundo na lamang niya ako para sabay na kami.

Sa pangatlong araw ay hindi muna ako nasundo ni Clyde dahil

wala sila na mga katrabaho niya.

Walang problema yun sa akin kasi minsan lang lumabas si Clyde.

At kung minsan pa nga ay ako ang nagsasabi sa kanya na makipag-socialize naman paminsan-minsan.

Nang gabing yun ay mag-isa kong umuwi sa bahay ko.

Nasa labas pa lamang ako ay nagtaka na ako kasi nakabukas ang ilaw sa may kwarto ko.

Glass kasi ang bintana noon kaya kita sa labas.

At naka-on ang ilaw.

Hindi ko pwedeng makalimutan na patay lahat ng ilaw sa bahay nang umalis ako.

Kaya naman nakapagtataka na may ibang ilaw na nakabukas.

Tapos sa kwarto ko pa talaga.

Medyo nagkaroon ako ng hinala.

Na baka may ibang tao na nakapasok sa bahay kaya hindi muna ako pumasok.

Kumatok ako sa bahay ni ate Ronaldine at sinabi ko ang concern ko.

Tumawag si ate Ronaldine.

Sa security guard ng subdivision at siyang nagsabi rito ng sitwasyon ko.

Abang hinihintay namin ang pagdating ng guard ay doon muna ako nagstay sa bahay ni ate Ronaldine.

Medyo nanginginig ako sa takot na baka nga may ibang tao sa bahay ko.

Hindi nagtagal ay may dumating ng dalawang security guard.

Sila muna ang pumasok sa bahay ko para i-check.

Nang lumabas sila ay sinabi nila na walang tao sa loob ng bahay ko.

At wala rin sign.

Na may nakapasok kasi nasa ayos lahat ng gamit.

Pero i-check ko pa rin daw kung may nawala sa mga gamit ko.

Sinamahan ako ni ate Ronaldine at ng mga guard sa pag-check ng mga gamit at dahil sa kakaunti ang gamit ko roon.

Ay hindi na ako nahirapan sa check.

Nasiguro ko naman na walang nawala sa gamit ko.

Kinuha ko na rin ang number ng security bago umalis ang mga guard.

Para kung sakali na kailangan ko ng tulong nila ay ako na mismo ang tatawag sa kanila.

Sigurado ka ba na hindi mo naiwanang bukas ang ilaw sa kwarto mo bago ka umalis?

Anong ni ate Ronaldine?

Sure ako ate.

Saka hindi kami nagbubukas ng ilaw sa umaga kasi maliwanag na.

Sagot ko.

Paano naman kaya nangyari yun?

Tanong ni ate Ronaldine.

Hindi ko rin talaga alam.

Gusto ko nalang isipin na nakalimutan kong patayin kahit sobrang imposible noon ang sabi ko.

Anong okay ka na ba rito?

Gusto pa sana kitang samahan kaya lang eh.

Walang kasamang anak ko sa bahay ang sabi ni ate Ronaldine.

Sige ate okay na ako rito pasensya ka na sa abala ko ha.

Wika ko.

Naku wala yun.

Tayong dalawa na nga lang ang magkalapit na bahay dito.

Kaya dapat ay magtulungan tayong dalawa.

Ang sabi ni ate Ronaldine at ngumiti siya sa akin.

Nagpapasalamat ako kasi kagaya ni ate Ronaldine ang naging kapitbahay ko sa lugar na yon.

Nararamdaman ko kasi na meron siyang pakialam sa akin.

Sabagay tama rin siya na dapat ay magtulungan kami kasi kami lang ang magkalapit ng bahay sa lugar na yon.

Yung ibang bahay ay medyo malayo na talaga.

Nang gabing yon ay hindi ako makatulog dahil sa medyo natatakot pa rin ako.

Naging paranoid ako at naiisip ko na baka may biglang magpumilit na pumasok sa bahay ko papadudot.

Binuksan ko ang lahat ng ilaw sa bahay.

Nasa kwarto ako.

Nakahiga at nagbabasa ng aklat.

Gusto ko sanang tawagan si Clyde pero naisip ko na baka biglang umuwi ka agad si Clyde sa pag-aalala sa akin.

Ayaw ko naman na ma-spoil ko ang paglabas niya kasama ang mga katrabaho niya.

Lalo na at minsan lang naman yung mangyari sa buhay niya.

Niliban ko na lamang ang sarili ko sa pagbabasa papadudot.

Bandang alas 11 na nang makaramdam na ako ng antok.

Pero sa oras na yon ay may narinig akong naglalakad sa may hagdanan.

Gawa kasi sa kahoy ang hagdaan sa bahay na yon.

Mabagal yung paglalakad tapos ay parang...

Parang sinasadya na malakas yung paghakbang niya.

Kinabahan ako at ang unang pumasok sa utak ko ay may ibang tao talaga sa bahay ko.

Hindi ko masabing magnanakaw kasi hindi naman siguro maglalakad.

Nang ganon ang magnanakaw kasi hanggang maaari tahimik lang dapat ang galangon niya.

Ang unang pumasok sa utak ko ay tumawag sa security na ginawa ko naman.

May isang guard na nagpunta sa bahay ko.

Para mag-check pero pati ako ay nagtaka.

Kasi nakalak naman ang lahat ng pinto at bintana.

Walang sign na merong nakapasok.

Pati ang buong bahay ay tsenekdamin at wala kaming nakitang kahinahinala at ibang tao.

Wala namang pwedeng mapagtaguan doon kasi wala pang masyadong gamit.

Kahit nga ang key sa may ay tinignan din ang guard pero wala siyang nakita.

Nahiya ako kasi parang false alarm ang nangyari.

At isa sa ayaw ko talaga ay nakakaistorbo ako sa ibang tao.

Umingi ako ng sorry sa guard kasi pumunta siya sa bahay sa wala lang.

Sabi naman niya ay walang problema dahil kasama yon sa trabaho niya.

Kahit paano ay nabawasan ang takot ko ng masigurado na walang ibang tao sa bahay.

Pero ang pinagtaka ko ay bakit meron akong narinig.

Na naglalakad sa may hagdanan.

Hindi ko maisip kung paano yon nangyari.

Dumating na rin si Clyde after na umalis ng guard at ikinawento ko sa kanyang mga pangyayari.

Ang hinala ni Clyde ay baka dahil sa inaantok na ako kaya kung ano-ano ang mga naririnig ko.

Pero masaya siya na safe ako at walang masamang nangyari sa akin.

Sa susunod daw kapag may pangyayari na ganoon ay tumawag ako sa kanya.

Huwag daw akong mahihiya sa kanya kasi.

Kasi kahit nasa labas siya o merong ginagawa ay uuwi siya kapag nalaman niya na natatakot ako.

Sa mga dumaan na araw ay naging normal na ang lahat.

Hindi na naulit yung mga narinig kong naglalakad sa hagdanan kapag mag-isa ako.

Kaya naisip ko na baka nga tama yung sinabi na dahilan ni Clyde.

Siguro nga ay dahil sa inaantok lamang ako kaya meron akong narinig na ganoon.

Kaya lang nung makadalawang linggo na kami ni Clyde sa bahay na yon,

ay naging sunod-sunod na ang mga kababalaghan at pagpaparamdam ng mga nilalang na naroon sa pinagtayuan ng aming bahay.

Isang umaga walang pasok noon sa trabaho si Clyde kaya late na siyang nagising.

Ako naman ay sanay na maagang nagigising kahit wala kong lakad o gagawin.

Abang nasa kusina ako at naghahanda ng almusal,

ay meron akong naamoy na sobrang baho.

Para siyang kaamoy ng nabubulok na karne o kaya ay patay na hayop.

Sobrang sangsang niya at hindi ko siya kayang tiisin at ipagwalang bahala na lamang.

Itinigil ko muna sandali ang aking ginagawa para hanapin yung pinanggagalingan ng mabahong amoy.

Inakala ko kasi na baka merong patay na daga o kung anong hayop sa loob ng bahay.

Tinindan ko ang ilalim ng lababo banyo at halos.

Lahat ng sulok ng bahay pero wala akong nakita.

Nagising na lamang si Clyde at naabutan niya akong hinahanap yung pinanggagalingan ng amoy na yon.

Anong ginagawa mo? Tanong ni Clyde.

Hinahanap ko yung mabahong amoy parang amoy ng patay na daga eh.

Ang baho no? Turan ko.

Sigurado ka ba wala naman akong naaamoy na mabaho?

Ang sabi ni Clyde at suminghot-singhot pa siya.

May sipon ka siguro. Barado yung ilong mo kaya hindi mo maamoy.

Sambit ko.

Wala no.

Naamoy ko nga yung tosino na niluluto mo pero wala namang mabaho eh.

Alam mo baka nasa ilong mo yung mabaho. Linisin mo yan.

Ang biro pa ni Clyde.

Pero alam ko na hindi totoo na yung mabaho ay nasa ilong ko.

Sa pangamoy ko kasi ay nasa loob mismo ng gagaling yon.

Ang problema ko lang ay hindi ko matukoy kung nasaan.

Matapos daming mag-almusal ni Clyde ay nagpaalam siya sa akin na uuwi muna siya sa kanila para makasama ang family niya.

Sarado ang business ko kapag anong araw kaya sa bahay lang ako at ako na lang ang mag-isa nang umalis si Clyde.

Hindi pa rin nawawala yung mabahong amoy kaya ang ginawa ko ay naglinis ako ng buong bahay.

As in general cleaning.

Ang ginawa ko papadudot.

Nag-spray ako ng air freshener at bumili ako sa grocery ng mga ginagamit para maging mabango ang bahay.

Dinamihan ko ng pagbili ko kasi nilagyan ko ang bawat kwarto ng bahay.

Meron din sa salad sa kusina at nang ginawa ko yun ay nawala ng mabahong amoy.

Kaya lang ay nababahala pa rin ako kasi hindi ko nahanap kung ano ba yung mabahong yun.

Kinagabihan ay tumawag sa akin si Clyde para sabihin na pauwi na siya sa bahay ko.

Abang hinihintay ko si Clyde ay nasa kwarto ako at nagbabasa ng aklat.

Maya-maya ay may narinig akong tumawag sa pangalan ko.

Boses ng lalaki yun kaya nakala ko ay si Clyde.

Nanggaling sa iba ba yung boses at nagtaka ko kasi hindi ko narinig yung ugong ng sasakyan niya na dumating.

Pati nga ang pagbukas ng gate ay hindi ko narinig pero hindi ko na yun binigyan ng pansin at buhaba na ako.

Pagbaba ako ay...

Inanap ko kagad si Clyde.

Pero hindi ko siya makita.

Nakalakang main door at wala rin siya sa kusina kahit sa banyo at kwarto niya.

At ang mas nakapagbuhay talaga ng takot ko ay nang makita kong may bakas ng paa sa sahig sa sala.

Puting tiles ang sahig ko roon kaya kitang kita ko ang mga bakas.

Parang ang may gawa ng bakas na yun ay naglakad siya ng nakayapak sa labas.

Tapos ay pumasok siya sa loob ng bahay.

Nagsimula yung bakas ng paa sa gitnang parte ng sala tapos ay nawala siya sa may bungad ng kusina.

Sinukat ko ang paako sa bakas na yun kasi bakas sakin yun pero masyadong malaki ang sukat ng bakas kesa sa paako papadudot.

Nagsimula na naman akong matakot at mag-isip na merong ibang tao na nakapasok sa bahay.

Dahil alam kong papunta na si Clyde doon ay siyang tinawagan ko.

Sinabi ko na parang merong ibang taong nakapasok sa bahay.

Ang pinagawa niya sa akin ay kinaati ang Ronaldine kung na siya hinintay.

Ang sabi niya kasi noong una ay tumawag ako sa security ng subdivision pero nahiyana akong gawin yun kasi baka false alarm na naman.

Buti na lamang at gising pa si ate Ronaldine ng oras na yun kaya nabuksan at napapasok niya ako kaagad sa bahay niya.

Sinabi ko sa kanya na meron akong nakita ng mga bakas ng paa.

Sa loob ng bahay ko at ang hinala ko ay merong ibang tao na nakapasok sa bahay.

Aniya dapat daw ay sa security ako tumawag pero ang sabi ko ay huwag na at baka mali na naman at katulad ng dati ang mangyari.

Kira paano kung hindi pala galing sa labas ng bahay yung may gawa ng bakas?

Paano kung nasa loob talaga siya?

Tanong ni ate Ronaldine na medyo naguluhan ako.

Ate sinukat ko yung bakas ng paa, hindi sa akin yun, wala pa si Clyde kaya imposibleng sa kanya yun, ang sabi ko.

Hindi ganyan ang ibig kong sabihin Kira.

Paano kung yung mga kaluluwa ng mga bangkay na itinapon sa pinagtayuan mo ng bahay ang may gawa nun?

Nagpaparamdam sila.

Sabi ko sa iyo eh, ipables mo na yun bago ka tumira.

Turan pa ni ate Ronaldine.

Anong ibig mong sabihin?

Ate, hunted ang bahay ko?

Natatakot kong tanong.

Hindi siguro yung mismong bahay mo kundi yung lupang pinagtayuan ng bahay mo.

Diba maraming ang itinapo na bangkay sa lupang yan dati?

Ang sabi ni ate Ronaldine.

Eh baka kasi hindi totoo yung sinasabi mo na yan ate.

Turan ko.

Totoo man o hindi dapat ay may gawin ka na.

Ipables mo na ang bahay mo kahit na hindi pa tapos.

O kaya humingi ka ng tulong sa mga marunong magpaalis ng mga multo.

Medyong ba ang tawag sa ganun?

Ang sabi ni ate Ronaldine.

Sa pagkakataon na yun ay naisip ko na baka nga tama si ate Ronaldine at kailangan ko nang sundin ang advice niya.

Nang dumating si Clyde ay pumunta na kami sa bahay ko at sumama si ate Ronaldine.

Nang makita ni ate Ronaldine ang bakas ng paasasalay sinabi niya na bigla siyang kinilabutan.

Yun din ang unang beses na pumasok siya roon at ibarawan.

Ang pakiramdam.

Mainit sa loob at maalinsangan ang bigat din daw sa pakiramdam.

Hindi ko maintindihan kung ano nga ba ang mabigat na pakiramdam.

Kaya hindi ko siya masyadong naintindihan sa parte na yun.

Inulit ni ate Ronaldine na sa tingin niya ay nagpaparamdam sa bahay

ang mga kanuluwa ng mga bangkay na itinapon dati sa lupa na yun.

Papadudot aniya dapat daw ay ipables ko na ang bahay at ang lupa.

Kaya kahit na hindi pa talaga tapos ang bahay ay inesikaso ko ng pagpapabless noon.

Ang in-invite lang sa blessing ay ang family ko, siyempre si Clyde at si ate Ronaldine at ang mga anak niya.

Nagkaroon na lamang kami ng simpleng salusalo pagkatapos.

Umasa ko na dahil sa napabless na ang bahay ay magiging okay ng lahat papadudot.

Umasa ako na wala nang hindi may paliwanag na bagay na mangyayari.

At kung totoo ma na merong mga kanuluwa doon, ay manahimik na sana sila at hindi nila ako guluhin.

Pagkatapos ng blessing ay itutuloy ko na sana ang pagpapatapos ng bahay ko.

Pero habang nandun kami ni Clyde ay nagpatuloy pa rin ang mga pagpaparamdam.

May mga anino akong nakikita lalo na kapag ako lang mag-isa.

Sa gabi ay nagigising ako dahil meron akong narinig na sumisigap.

At susunod na 65,000 na para bang pinapahirapan sila.

Kahit si Clyde ay may narinig na lalaking umiiyak noong siya lamang mag-isa sa bahay.

Para daw humihingi ng tulong sa kanya.

Doon na ako nag-decide na humingi ng tulong sa isa pang paranormal expert, Papadudot.

Nasa labas pa lamang ang paranormal expert ay sinabi na niya na maraming kaluluwa sa loob ng bahay ko.

At nagagalit ang mga ito sa pagdating niya.

Pero tumuloy pa rin siya sa pagpasok.

At nakita ko sa mukha niya na nahihirapan siya.

Talagang pinagpapawisan siya ng malala.

Marami raw dugo sa lupa na pinagtayuan ng aking bahay, Papa Dudut.

Nalaman din niya kahit na hindi ko sinabi na marami raw aksidente na nangyari sa pagpapatayon ng aking bahay.

At ang may mga kagagawa noon ay ang mga kaluluwa na nasa lupang yon.

Nagsagawa ng cleansing ang paranormal expert sa bahay ko at sa lupang kinakatayuan noon.

Ano niya ay pinalis rin niya ang mga kaluluwang na roon pero may isang ayaw pang tumawid sa kabilang buhay.

Kahit na anong pilit niya ay ayaw pa rin umalis.

Pero huwag daw akong mag-alala kasi nagkaroon sila ng kasunduhan ng kaluluwang yon

na hindi na ito magpaparamdam at manggugulo kapalit ng hindi ito sapilitang papaalisin ng paranormal expert.

Nang malaman ko ang kwento sa lupang yon ay natakot na ako na manirahan sa bahay na yon papadudot.

Lalo na't alam ko na meron pa rin kaluluwa na naroon.

Kaya ang ginawa ko ay ginawa ko na lamang yong apartment.

Marami akong pinabago para maging paupahan yon.

Hindi ko na kasi kayang tumira sa isang lugar na takot ako lalo na't naniniwala ako na dapat kapag nasa sarili mong bahay ka ay safe ka dapat.

Pero kinausap ko ulit ang paranormal expert.

At tuluyan na niyang pinaalis ang kaluluwa na naroon.

Nang makapag-ipon ulit ako ng pera ay kumuha na lamang ako ng isang bahay na hulugan.

The time ay naghiwalay na kami ni Clyde dahil sa nagkaroon kami ng isang malaking problema.

Ngayon ay sa bahay na yon na ako nakatira kasama ang aking asawa at isang anak.

Pero thankful pa rin ako kay Clyde dahil sa mga naitulong niya sa akin dati at siyang kasama ko noon

noong panahong natatakot ako sa sarili kong bahay.

Hindi ko makakalimutan ang mga bagay na ginawa niya para sa akin.

Yung apartment ko naman ay maganda pa rin ang takbo ngayon pero may isang tenant ako na may third eye

yata na nagkwento sa akin na meron siyang nararamdaman na kakaiba sa unit kung saan siya nakastay.

So far wala namang malalang pangyayari at pagpaparamdam sa apartment na yon.

Siguro kung talagang open ang third eye mo malakas ang pakiramdam mo.

Sa mga entity ay mararamdaman mo talaga ang kababalagha na meron sa lugar na yon.

Ilang beses ko na rin napabless ang apartment na yon.

Pero siguro nga ay may mga kaluluwa na malakas ang kapit sa lugar na yon dahil doon itinapon ang kanilang katawan.

Nakakalungkot lang na ang iba sa kanila ay hindi pa rin nakakamit ang hustisya hanggang sa kasalukuyan.

Baka sa oras na magkaroon.

Ang ginawa sa kanila ay saka lamang nila iiwan ang lugar na yon.

Lubos na nagpapasalamat at nagmamahal, Kira.

Importante na maging ligtas tayo sa sarili nating pamamahay.

Dahil dito tayo nagpapahinga at karamihan sa atin ay dito nananatili ng maraming oras.

Nararapat lamang na gawin natin ang lahat upang ang ating bahay ay maraming.

Maging isang tahanan kung saan.

Kapag nandito tayo ay wala tayong takot at pangambang mararamdaman.

Huwag kang magpapatalo sa mga nais na guluhin ng ating kapayapaan sa sarili nating tahanan.

Ikaw ang nagmamay-ari ng bahay na yon kaya ikaw ang dapat na mas superior sa kanila.

Maaari mong alamin ang kwento sa likod kung bakit may kababalaghan na nangyayari sa bahay mo.

At doon ka magsimula sa kung ano ang magiging susunod mong hakbang.

Pwede ka rin humingi ng tulong sa simbahan o mga taong profesional sa ganitong pangyayari upang magabayan ka ng tama at malaman mo kung ano nga ba ang dapat mong gawin.

Huwag pong kalimutan na mag-like, mag-share at mag-subscribe.

Maraming salamat po sa inyong lahat.

Maraming salamat po sa inyong lahat.

Paginggan ka sa Papadudod Stories.

Kami ay iyong kasama.

Dito sa Papadudod Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papadudod Stories, ikaw ay hindi nag-iisa.

Dito sa Papadudod Stories.

Papagdudud stories, may nagmamahal sa'yo

Papagdudud stories

Papagdudud stories

Papagdudud stories

Hello mga ka-online, ako po ang inyong si Papagdudud

Huwag kalimutan na mag-like, mag-share at mag-subscribe

Pindutin ang notification bell para mas maraming video ang mapanoodin nyo

Maraming maraming salamat po sa inyong walang sawang pagtitiwala