KINAIN NI MISTER | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #ThelmoHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI ZERO

MGA PANGALAN NA MGA PANAUHING MABABANGGIT KO DITO SA IBABAHAGING KUWENTO

PARA NA RIN PO SA KANILANG SIGURIDAD

Naganap ang mga pangyayaring ito dekada 90 sa dating baryo na aking tinitiran

Nang mga panahon ito ay bagong kasal pa lamang kami ni Edwin

at kasalukuyang bumubuo ng masayang pamilya

Isang beses Sir Seth

narinig kong naguusap-usap

ang aking asawa

Kusama ang mga kabarkada nitong pumunta sa baryo

Nang isa sa kasama nila sa trabaho gawa ng

may handa o mano sa bahay nito

Nung magpaalam sa akin ang asawa kong si Edwin

na sasama siya sa mga kaibigan niya ay hindi ako pumayag

Malayo at liblib na ang baryo yung binabanggit ng kaibigan niya na yun

Sige na Marie

Payagan mo na ako

Nakakaya kasi

Pumayag na kasi ako sa paanyaya ng mga kaibigan ko

Pagmamakaawa ng asawa ko

Aba

Hoy Edwin

Ang kapag din naman ng apog mo ano?

Sa mga kaibigan mo nahihiya ka

Pero sa akin hindi

Habay tingnan mo nga naman tong lalaking to

Naiinis kong wika sa kanya nun

Ngayon lang naman ako nagpaalam sa yung sasama ko sa mga kaibigan ko

Tsaka kilala mo naman silang lalaki

At isa pa kung nag-aalala kang may gagawin kaming hindi maganda

Pangako hinding hindi ako gagawa ng kalokohan

Kaya sige na payagan mo na ako lang ga

Kung hindi pa rin ako nun

Kahit ano pa ang sabihin niya ay hindi ako papayag

Mawawala siya ng ilang araw

Kasama mga kaibigan niya

Kaya hindi talaga pwede nun

Kahit anong pilit kong tumanggi sa kagustuhan ng asawa ko

Ay kinukulit niya pa rin ako

Marami pa siya mga kung ano-anong sinasabing panlalambing

Payagan ko lamang umano siyang sumama sa mga kaibigan niya

Kasal kasi ng kapatid ng isa sa mga katrabaho namin

Nakakaya kung hindi ako makapunta

Lahat kami imbitado

Payagan mo na ako

Dahil nga sa pangungulit ng asawa ko

Kalaunan ay napapayag na rin ako sa kagustuhan niyang sumama sa mga kaibigan niya

Dahil nga sa may kalayuan ang baryong pupunta nilang magkaibigan

Ay ilang araw silang mananatili doon

Sinabi ko magingat siya doon

Hindi niya kilala ang mga taong naniniraan sa lugar

Huwag basta-bastang makikikain kung kanikanyan

Alam ko na yan

Huwag mo nang ipalala pa

Ginagawa mo naman akong bata niyan eh

Tugon ni Edwin noon at napapakamot pa siya ng ulo

Mas mabuti na yung pinapaalalahanan kita Edwin ha

Nag-aalala ako kapag nandun na kayo sa lugar na pupuntahan yung magkaibigan

May tiwala naman ako sa aking asawa

Kaya nga lang ay hindi ko maiwasang mag-alala

At hindi ko mag-alala sa aking asawa

Dahil sa siya yung tipo ng taong tahimik lamang

Nahihiya siyang tumanggi kapag nasa harapan na ng kanyang mga kaibigan

Kaya naman kahit naayaw niya at naiirita siya kung minsan sa akin ay

Hindi ako nagsasawang paaalalahanan siya palagi

Nang mapapayag niya nga ako

Nagmamadali na siyang naghanda ng mga gamit na dadalhin

Kinabukasan

Sinundo na siya ng mga kaibigan niya

Bago pa sila umalis ay umalit muna siya sa aking pisingi at yumakap ng mahigpit nun

Na mga sanaling yun

Ewan ko ba kung bakit pakiramdam ko

Ay may hindi magandang mangyari sa pupunta ng asawa ko

Bigla akong kinabahan nang sa hindi ko malaman ng dahilan

Gustuin ko mang pigilin at huwag paalisin si Edwin ang mga oras na yun

Na hindi naman pwede

Dahil kapag hindi ko ito papayagan

Sigurado mag-aaway lamang kami at magtatampo ito sa akin

Dahil ako

Lahat ng gusto ko ay hinahayaan lamang ako ni Edwin na gawin yun

Samantalang siya

Pagbabawalan ko diba

Isa pa ay nakakayana sa mga kaibigan niya dahil naglaan ng oras sa mga ito para sunduin siya sa bahay nun

Hoy ikaw na lalaki ka

Magingat ka palagi dun ha

Huwag kang pasaway

Pag-aalala kong huwi ka dito bago ito sumakay ng sasakyan

Nakangiting tumangus si Edwin at taguwi ka na

Opo ma'am

Pangako hindi ako magpapasaway dun

Huwag kang magalala mare

Iingatan namin itong si Edwin para kumpletong kumpleto siya makakabalik sayo

Nakangiting sabat ni Alvin kasabay ng pagkindat

Abay dapat ng Alvin ano

Dalyari kayong lahat sa akin kapag may hindi magandang nangyari dyan sa asawa ko

Nga pala

Matalik na kaibigan at kababata ako si Alvin

Kaya normal na lamang sa aming dalawa ni Edwin ang ginawang pagkindat ni Alvin sa akin

Hindi namin yan binibigyan ng mali siya

Siya din kasi ang dahilan kung bakit nagkakilala kami ni Edwin

At siyang naging tulay ng panliligaw nito

Saksi siya sa lahat ng napagdaanan naming dalawa

Bago pa man kami naging mag-asawa

Nagkatawa na naman sila at nagpaalam na bago umalis

Hilang araw din hindi ko nakakasama ang asawa ko

Habang nag-iisa sa bahay ay hindi ko maiwasang isipin si Edwin

Kung ano na kaya ang kanyang ginagawa

Hindi kasi ako mapakali at mayat maya

Ay kinakabahan ako sa alin

Na para bang may hindi talaga magandang nangyayari sa asawa ko

Sa isip-isip ko

Sa bagay ay hindi naman ako nagkulang sa pagpapaalala sa kanya na magingat nun

At huwag basta-basta makipag-usap kapag hindi kilala mga nakakasalamuwa

Huwag din siyang lumayo sa mga kaibigan niya

Naisip ko na lamang noon na baka napaparaning lamang ako

Kung ano-ano nang pumapasok sa isip ko

Ang ginawa ko nang mga batang asawa ko noon

Ipinilig ko ang ulo ko nang sa ganon ay maalis ang kung ano man ang pumapasok sa aking isipan

Kumuha na rin ako ng tubig sa pichel

At sunod-sunod na nilagok ito para maibisa ng kabang nararamdaman

Isang gabi

Nasa kasarapan na ako ng tulog

Nang bigla akong nanaginip tungkol sa asawa ko

Sa panaginip

May babaeng kausap si Edwin

At pilit na inaalok sa kanya ang pagkaing hawak-hawak ng babae noon

Sa palagay ko ay kaidaran ko lamang ang babae

Nakita kong nanlilisik ang mga mata nito

Abang humahagikik ng tawang nakatitig sa asawa ko noon

Nakita kong pilit na tinatanggihan ni Edwin ang pagkaing inaalok ng babae

Pero pilit na inaalok sa kanya ang pagkaing hawak-hawak ng babae noon

At pilit na isinusubo nito sa asawa ko ang kakaning hawak-hawak

Sa isang kurap lang ng mga mata ko ay biglang nawala ang babaeng iyon

Sa halip

Isang napakapangit na bruha ang nasa harapan ni Edwin

At pilit na hinatak siya nito palayo sa mga nag-uumpukan

At nagkakasayahang mga tao

Sigaw na ako ng sigaw habang tinatawag ang asawa ko

At

Pilit na pinapahindi ko ang asawa ko

At sinabing huwag siyang sumama doon sa bruha

Pero kahit anong pagsisigaw ko, Sir Seth

Hindi ako naririnig ng mister ko

Maya-maya pa'y nang ilabot ako nang bigla na lamang akong sinugod ng bruhang babaeng iyon

Mabilis akong sinakal sa may leeg

Titig na titig ito sa akin

Ramdam na ramdam ko ang pagsakal sa akin ng bruhang babae

Hirap na hirap na akong makahinga

At maya-maya pa ay nakaramdam ako ng pagkalmot niya

Ramdam na ramdam ko ang mga kalmot na iyon

Na siyang dahilan kaya nagising ako

Napabalikwas talaga ako noon

Nang tingnan ko kung sino ang kumalmot sa braso ko eh

Nakita ko ang alaga naming pusa na nagkakalmot

Umugot ako ng malalim na hininga

At tumayun at kumuha ng tubig inumin

Nang dumating ang araw na pag-uwi ni Edwin

Ay sabik na sabik na akong makita siya at makayakap

Kaya naman ay masaya akong naganda ng mga paborito niyang pagkain

Para naman maibsa ng pagod niya sa bayahe kapag nakakain siya ng mga paborito niya noon

Matapos kong makapagluto

Nagmadali na akong maligo

Sakto namang kakatapos ko lamang makapagbihisay

May narinig akong sunod-sunod na katok sa pintuan

Patakbo na akong pumunta sa pintuan para buksan at salubungin ang asawa ko

Nang mapabuksan ko ang pintuan

Napawi ang malapad na pagkakangiti ko sa labi at

Napalitan niyo ng gulat at pag-aalala

Sa kadahilan ng bumungad sa harap ko ang asawa kong

Nangihina noon

Inaalalayan siya ni Alvin

Para hindi matumba

Nangangalumata ito at purong itim na ang gilid ng mga mata niya

Umpak na rin ang magkabilang pisngi niya na parabang

Hindi maganda ang naging lakad nilang magkaibigan

Labis akong nagtataka dahil ilang araw lang na hindi ko nakita ang asawa ko

Gano'n na ang kanyang itsura pagkabalik

Anong nangyari sa asawa ko Alvin?

Bakit nagkakaganyan siya?

Pag-aalala kong tanong kay Alvin

Nilapitan ko si Edwin at inalalaya noon

Mamaya ko na sasabihin Mare

Ipasok mo na natin siya sa loob

Niluwagan ko ang pagkakabukas ng pintuan para maipasok na ni Alvin ang asawa ko

Nang makapasok na kami

At maihiga na sa kwarto ang nangihinang si Edwin noon

Lumabas na ng silidang kababata namin

Pagkatali kong kaibigan

Nag-aalala na kinumutan ko si Edwin

Dahil sa nangangatog ang kanyang katawan

Pero noong ilapat ko ang palad sa kanyang noo

Wala naman siyang lagnat

Normal lamang ang init ng kanyang katawan noon

Magpahinga ka na muna langga

Kakausapin ko lang sandali si Alvin

Alvin

Sabihin ko na si Edwin na si Edwin ay magpapasok na nangangatog ang kanyang katawan

Sabihin mo nga sa'kin kung ano yung nangyari kay Edwin

Bakit ganun yung itsura?

Ayos pa naman siya nung umalis kayo dito ah

Hindi ko na mapigilan ang galit na nararamdaman nang magtanong ako sa kababata

Huminahon ka muna

Maupo ka muna

Wika ni Alvin at pilit na pinapakalman niya ako

Siyempre hindi ako kumalmanon

Huminga ng malalim si Alvin bago siya nagkwento

Ayon sa kanya

Pagkarating nila sa baryong pinuntahan na eh

Ayos pa naman umano si Edwin

Katunayan nga niyan ay nakikipagbiruan pa nga ito

Habang nakikipaginuman sa mga kaanak ng katrabaho nila

Pero noong sumapit ang ikaapat na araw ay doon na sumama ang pakiramdam niya

Mataas na ang lagnat niya at panay na rin ang pagsusuka

Habang nagkakasayaan niya sa mga kaanak ng katrabaho nila

Pagkakasayaan nga raw sila ay bigla na lamang bumagsak sa sahig si Edwin nun

Dagli-dagli naman nilang binuhat ito at dinala sa pagamutan

Pero pinauwi lamang sila dahil wala naman umanong sakit ang asawa ko

Ang sabi pa ng doktor na tumingin sa asawa ko ay baka

Dahil lamang sa palagi silang nagpupuyat

Kaya bumagsak na lamang bigla ang katawan niya

Marahil ay hindi umano kinaya ng katawan nito

Ang walang gaano nila

Ang tulog nun

Magmula raw kasi nang dumating sila sa baryo

Wala na silang gaanong tulog

Dahil sa ilang araw na ginaganap ang kasiyahan

Kasal kasi ng kapatid ng katrabaho nila

Sa susunod na araw pa sana kami uuwi dahil nakiusap yung kapatid ng katrabaho namin

Kaya lang dahil sa nangyari kay Edwin

Umuwi na kami para mapatingnan siya ng ibang doktor

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ng mga sanaling iyon

Dahil sa samot sari na ang tumatakbo sa isipan ko

Hindi rin naman masabi ni Alvin kung ano ang dahilan kung bakit bigla na lamang nagkasakit si Edwin

Napaka imposible naman nang

Dahil lang sa walang gaanong tulog kaya bumagsak ang katawan ng asawa ko diba

Matapos noon ay nagpaalam na si Alvin

Uuwi daw muna siya

Babalik na lamang siya kinabukasan para tingnan kung ano ang lagay ni Edwin noon

Tumangu ako at tinatid na siya sa pintuan ng bahay

Nang makalis na si Alvin ay bumalik na ako sa silid para tingnan ang kalagay ni Edwin noon

Napakainit mo langga

Ang taas ng lagnat mo ha

Sandali at ikukuha kita ng gamot

Pag-aalala ng wika ako dito ng may pangalala na si Alvin

Nang may pagtatakagawa ng

Hindi naman siya mainit kanina

Bago ako lumabas ng kwarto

Pero bakit ngayon?

Ganun na lamang kainit ang katawan niya

Nagmamadali na akong kumuha ng gamot

Kumuha na rin ako ng basang bimpo at inilagay sa kanyang noo

Pinainom ko na rin siya ng gamot para sa lagnat noon

Nang gabing yon ay hindi ako masyadong nakatulog sa pagbabantay sa asawa ko

Mayat maya kasi ang pagdain niyang masakit ng tiyan niya

At parabang may kung ano umanoang gumagalaw sa loob nun

Kapag napakain ko siya ng pagkain ay ayaw niyang kumain

Dahl hindi niya raw kayang lunukin ang pagkain na niluluto ko

Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko

Lahat na ng gusto niyang pagkain humulot ko na para makakain siya.

Pero ayaw na niluluto na takot ng pagkain.

pa rin talaga.

Kinabukasan na hindi muna ako pumasok sa trabaho.

Dinala ko sa pagamutan si Edwin para matingnan ng mga doktor.

Pero gaya ng sinabi ni Alvin nung patingnan nila sa pagamutan ng asawa ko ay,

sinabi rin ang doktor na yon,

na wala itong malubang sakit.

Pagpahingayin ko lamang umano si Edwin dahil sa

baka kailangan lamang nito ng pahinga.

Yan ang nga bang sinasabi ko eh.

Kaya iba yung kabang nararamdaman ko nung kasama yung mga kaibigan mo.

Yan pala,

mangyayari sa'yo to.

Buntong hiningang sabi ko nang nasa bahay na kami nun.

Malamlam ang mga matang tumingin sa akin ng asawa ko.

Sa mahinang boses ay humingi ng pasensya ang asawa ko nun.

Dahil sa umuwi nga siyang may sakit.

Hindi niya naman kasi umano'y inakalang bigla siyang magkakasakit nun.

Sinabi ko naman sa kanyang ayos lamang.

Ang mahalaga sa ngayon ay magpagaling siya kaagad.

Lumipas ang ilang araw ay hindi pa rin gumagaling si Edwin.

Sa alip ay mas lalo pang lumalala ang pagkakasakit niya.

Kahit na pinatingnan ko na siya kung saan saang doktor,

para lamang gumaling nun.

Wala pa rin.

Wala pa rin nangyayaring maganda.

Bagkos ay mas lalo lamang siyang nangihina at hindi na halos kumakain.

Isang gabi,

dahil sa pagod na nararamdaman ko at walang masyadong tulog ay

hindi ko na namalayang nakaidlip pala kong nakayukyuk sa gilid ng higaan.

Makalipas ang ilang sandali,

nalimpungatan ako dahil sa malakas na kalabog mula sa kung saan nun.

Nakarinig rin ako ng malakas na huninang wak-wak.

Nang idilat ko ang mga mata ay wala sa higaan si Edwin.

Sandali ko pang inilibot ang paningin para hanapin ang asawa ko.

Edwin? Langga? Nasaan ka?

Tawag ko sa asawa ko nang hindi ko siya makita sa loob ng kwarto nun.

Nang wala akong makuhang sagot mula sa asawa ko,

ay nagmadali na akong lumabas ng kwarto

sa kadahilan ng takang-taka kong mga kagiliw.

Dahil papanong nakaalis sa higaan ng asawa ko gayong

hirap na hirap siya makatayo dahil sa kanyang kalagayan.

Makalipas pang ilang minuto,

nilibot ko na ang buong bahay,

pero wala pa rin siya.

Kinakabahan na ako ng mga oras na yon.

Baka kasi may mangyaring hindi,

maganda sa asawa ko.

Sumagi sa isipan kong baka lumabas ng bahay si Edwin.

Kaya naman akmang bubuksan ko na sana ang pintuan.

Nang nakarinig ako ng ingay sa may kusina.

Nagmadali kong tinungo ang kusina sa

pagbabaka sakaling naroro ng asawa ko.

Pagkarating ko ay naabutan ko siya.

Pakapasok lamang nito galing sa may likuran.

Napahinga ako ng maluwag at agarang nilapitan si Edwin nun.

San kagaling langga?

Bakit?

Bakit may dugo yung kamay mo?

Nag-aalala at kinakabang tanong ko sa kanya.

Ahawakan ko na sana ang kamay niya para tingnan kung ano ang nangyari pero

mabilis niyang hinawi ang kamay ko.

Nagmamadaling maglakad papunta sa banyo.

Naparabang wala ko.

Naparabang wala ko.

Naparabang wala ko.

Naparabang wala ko.

Naparabang wala ko.

Naparabang wala ko.

Naparabang wala ko.

Naparabang wala siyang iniindang sakit nun.

Napatulala na lamang akong sinundan ng tingin si Edwin.

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko ng mga sanaling yun.

Narinig kong sunod-sunod na nagbuhos ng tubig ang asawa ko.

Kaya naman kahit na nalilito ako kung ano ang nangyari

at bakit bigla na lamang lumakas ang asawa ko at parang walang iniindang sakit.

Nagmadali na akong kumuha ng tuwalya.

Lumipas sa mga araw, marami na akong nababalitaan mula sa kapitbahay naming may aswang umano sa lugar.

Bagong yanggaw umano ang tingin nila dahil sa malakas at disidido talaga makapang biktima ng buntis at may sakit ang aswang na yon.

Katunayan nga ay meron kaming kalapit bahay na buntis.

Ang kamuntikan ng mambiktima.

Mabuti na lamang at agad na napansin ang asawang may umaaligid sa bahay nila.

Kaya naging alerto yon at naghagis ng mga asin sa labas ng bahay.

Noong nang naghagis yon ng asin sa silong,

ay nakarinig sila ng malakas na pag-angil ng hayop

at tila ba galit na galit yung nagmamadaling kumaripas ng takbo palabas ng silong.

Nung sinilip naman ang asawa,

nang lalaki ay nakita umano nito ang nagbabagang mga mata

ng isang lalaking puno ng balahibo ang buong katawan

bago yon kumaripas ng takbo palabas ng silong.

Dahil sa mapaniwalain ako tungkol sa mga nilalang na gaya ng aswang,

natakot ako sa mga nababalitaan ko.

Kaya ganoon na lamang ang pag-iingat ko lalo na sa asawa ko noon dahil

may sakit pa rin.

May sakit pa naman siya nung mga panahon na yon.

Pero sa pagdaan ng mga araw,

nakita kong unti-unting naging maayos ang kalagayan ni Edwin.

Naging kampante na ako dahil naisip kong baka tama ang sinasabi ni Alvin

na nibago lamang si Edwin sa lugar na pinuntahan nila

at baka hindi lang nakayanan ang kanyang katawan ang ilang araw na pagpupuyat.

Isang beses noon,

pasado alasais ng hapon,

umuwi ako sa bahay galing sa palengke.

Papasok pa lamang ako sa bakuran ng bahay,

nang marinig ko ang malakas na sigaw ni Alvin.

Aray tol, anong ginagawa mo?

Kinabahan ako noon.

Halos talunin ko na ang bakod namin at patuloy ko.

At patakbo nang pumasok sa loob ng bahay

sa pag-aakalang may nangyaring masama sa asawa ko.

Pero noong makapasok na ako ng bahay,

nakita kong nanlilisik ang mga mata ni Edwin

habang parang baliw na nakatitig sa braso ni Alvin noon.

Nakanganga ang kanyang bibig.

Tumutulo ang laway papunta sa dibdib

na may halong kulay pulang likido.

Nakakapit naman sa kabilang braso ang kapatid ni Edwin na si ate Alma noon.

Buntis siya ng mga panawang ito kaya mas kinabahan ako

dahil nakita ko ang pangangatog ng kanyang katawan

na parabang takot na takot.

Edwin, anong nangyari dito?

Humahangos kong tanong sa asawa ko

at pabagsak na inilapag sa saigang bitbit kong pinamalengking ulam.

Saka naglakad pa palapit sa kanila.

Langiya!

Bigla na lang niyang nilapitan si ate Alma at pinagtakalmot yung tiyan.

Inawat ko siya at hinarangan ng tiyan ng kapatid ko.

Kaya kinagat niya yung braso ko.

Tugo ni Alvin noon.

Sinabi umano ni Edwin sa kanila na gusto nitong tikman ang dala nilang pasalubong.

Kaya naman kumuha si Alvin ng mangkok sa kusina.

At naiwan ang kapatid niya at si Edwin sa may sala.

Pagkakuha nga niya ng mangkok ay bigla na lamang niyang narinig ang malakas na sigaw ng kapatid.

Hubihingi ito ng tulong gawa ng

Gusto umanong kainin ni Edwin ang sanggol na nasa sinapupunan ito.

Bangong bango umano ito sa amoy na nalalangap mula sa sanggol na iyon.

Nanlaki ang mga mata ko.

Napatingin ako kay Edwin.

Nang tingnan ko si Alvin ay naawa ako sa sinapit niya.

Dahil nakita kong wakwak ang parte ng balat na kinagat ni Edwin noon.

At halos makita na ang laman ito.

Edwin! Ano ba itong ginawa mo? Ano bang nangyari sa iyo at kinagat mo si Alvin?

Nababaliw ka na ba?

Pasigaw kong tanong sa aking asawa at maluwari ako.

At maluwa na ako ng mga oras na iyon.

Nagpipigil lamang ako magalit sa kanya.

Nahihiya rin ako sa ginawa niya sa kapatid ni Alvin.

Ano na lamang ang sabihin ni ate Alma dahil sa nangyari diba?

Sila na nga ang nagmamagandang loob na dalawin siya at kamustahin ang kalagayan niya tapos mangyari pa iyon.

Nakita kong nagpunas ng bibig si Edwin at nakayukwitong humagulgol ng iyak.

At humihingi ng tawad na parang bata.

Dahil hindi niya umano ka lamang pinagagagawa niya.

Patawad. Patawad talaga. Hindi ko sinasadya yung nangyari.

Napalatak naman si Alvin habang patuloy pa rin sa pagmumura at nagpipigil lamang ng galit noon.

Mabilis ko namang dinala si Alvin sa kusina at hinugasan ang braso nitong may sugat.

Nagmamadali namang sumunod si ate Alma sa amin.

Nasipat kong mabilis na pumunta sa kwarto si Edwin dahil siguro sa kahihiyang ginawa niya.

Marie, huwag ka sana magagalit sa sasabihin ko ha.

Huwi ka ng kapatid ni Alvin noon.

Tinignan ko si ate Alma at tinanong kung ano ang sasabihin niya.

Nag-aalangan namang sinabihan niya ako.

Kung subukan ko raw patingnan sa isang albularyo ang asawa ko.

Dahil sa napansin niyang kanina habang naguusap sila ay parang may kakaiba umano sa mga ikinikilos ni Edwin noon.

Teka lang. Bakit ko naman kailangan patingnan si Edwin sa albularyo?

Wala naman siyang sakit ha. Maayos yung lagay niya.

Tanong ko kaya ate Alma.

Basta.

Ipatingin mo nalang sa albularyo si Edwin.

Bago pa mahuli ang lahat.

Iba talaga kasi ang kotob ko sa asawa mo eh.

Huwi ka niya.

Tinanong niya pa ako kung wala ba raw akong kakaibang nararamdaman sa asawa ko simula nang gumaling ito.

Saglit akong natigilan at napapaisip.

Sa kadahilanang naalala kong may mga pagkakataong nagigising ako sa kalagitnaan ng gabing.

Wala sa tabi ko si Edwin.

Naalala ko pang may isang hating gabig ang nakita kong nakatayo at nakatulala si Edwin sa likuran ng bahay noon.

Panakanak ang umuulan ng gabi yon.

Kaya't lubos kong ipinagtataka kung ano ang ginagawa ni Edwin sa madilim na parte.

Sa likuran ng bahay namin.

Tinawag ko ng gabing yon si Edwin at tinanong ko siya kung ano ang ginagawa niya sa likuran ng bahay.

Nang alanganing oras.

Mabalasik ang mga titig na ipinukol sa akin ng asawa ko.

Narinig ko rin ang mahihinang ingay na alam kong nagmula yon sa kanya na para bang may halak siya sa dibdib.

Bagya akong napaatras na makita ko yon at nakaramdam ng takot sa mga titig na ipinukol niya.

Para kasing susugurin niya ako noon.

Ilang singgundo na siyang hindi kumikibo at nanatiling nakatitig lamang.

Doon na ako naglakas ng loob.

Humugot muna ako ng malalim na hininga bago nagtanong muli kay Edwin kung ano ang ginagawa niya.

Bakit nasa madilim siya at 10 oras na ng gabi?

Hindi niya sinagot ang tanong ko.

Sa halip ay walang sabi-sabing nagmamadali siyang maglakad papasok sa loob ng bahay.

Napadako naman ang paningin ko sa putikang paa ng asawa ko dahil hindi ko alam kung saan siya nagsususuot.

Tumerecho ito sa kwarto namin at ibinagsak ng katawan sa higaan.

Ilang segundo lang ang nakalipas ay nakatulog na kaagad si Edwin na para bang pagod na pagod siya.

Piniisan ko na lamang siya ng gabing yon. Nililisan ang paa.

Simula nga ng mangyari yon ay sunod-sunod na ang pagkamatay ng mga alagang hayop ng kapitbahay namin.

May mga nadatat na rin akong bangkay ng hayop sa likuran ng bahay namin noon.

Kagaya na lamang ng pusa, aso at manok.

Tila iisa lamang ang ikinamatay ng mga ito.

Dahil sa wakwak ang tiyan at wala ng lamang loob.

Sana pakinggan mo yung suisyon ko Marie.

Untag na sa adsaki ni ate Alma na siyang nagpabalik sa pagkahulog ko sa malalim na pag-iisip noon.

Hayaan mo ate. Bukas na bukas po ay maganap ako ng manggagamot para patingnan ang asawa ko.

Sagot ko na lang sa kapatid ni Edwin dahil wala akong ibang maisagot dito.

Sa kadahilan ng magiging ako man ay may kakaibang kutob na rin sa asawa ko noon.

Sinabi naman ang kapatid ni Alvin na may kilala siyang magagamot at magaling yung gumamot.

Habang nilalapatan ko ng lunas ang sugat ni Alvin ay sinabi sa akin ni ate Alma na huwag akong mag-alala dahil nakahanda siyang tumulong.

Bukas na bukas din naman noon ay pupunta niya ang magagamot para sabihin ditong magpapagamot ang asawa ko.

Muli ay nagpasalamat ako kay ate Alma.

Muli ay nagpasalamat ako kay ate Alma.

Humingi ako ng tawad sa ginawa ng asawa ko kay Alvin.

Humingi ako ng tawad sa ginawa ng asawa ko kay Alvin.

Sinabi ko naman din na bukas na bukas din ay pupunta ako sa bahay nila para patingnan sa paggamutan sa bahay ng sugat niya.

Sinabi ko naman din na bukas na bukas din ay pupunta ako sa bahay nila para patingnan sa paggamutan sa bahay ng sugat niya.

Ano ka ba? Ayos lang yan, huwag mo na ngalalaanin.

Ano ka ba? Ayos lang yan, huwag mo na ngalalaanin.

Mas alalaanin mo yung asawa mo dahil mukhang totongang duda ng kapatid ko.

Talaanin mo yung asawa mo dahil mukhang totoo nga ang duda ng kapatid ko.

Ayoko mang sabihin sa'yo ito pero,

dederechay na kita, Marie.

Ano yan, Alvin?

Tanong ko sa kanya.

Lumingon-lingon muna siya bago nagsalita.

Anaya,

malakas ang kutob niyang nahawaan ng pagiging aswang ang asawa ko.

Noong nakaraan kasi,

noong dumalaw siya sa bahay,

at nataong wala ako sa bahay noong dumalaw siya.

Katok siya ng katok sa pintuan noon pero walang sumasagot.

Kaya naman ang ginawa niya ay pumasok na siya dahil sa nakabukas naman ang pintuan.

Pagpasok niya sa bahay,

ay nakarinig siya ng kalabog sa kusina.

Sa pagkaakalang naroon kami ni Edwin,

kaya dere-dereche na siyang nagtungo sa kusina noon.

Nang papasok na nga siya sa kusina,

ay nakita niyang kumakain ng hilawag.

Hilawag na karne ang asawa ko.

Pero bago pa man siya makalapit sa asawa ko,

ay napansin na siya nito.

Kaya't mabilis na pinunasan ni Edwin ang bibig nitong

may bahid ng dugo bago humarap sa kanya.

Dininay naman ni Edwin ang ginawa nito.

Kaya doon na siya nagdudang may ibang nangyayari nga sa asawa ko noon.

Makalipas ang ilang minutong pagkakataon,

nagpag-uusap.

Nagpaalam na sila.

Hinatid ko na sila sa labas ng bahay.

Pagkabalik ko sa loob ay agad kong pinuntahan si Edwin sa kwarto para sana'y asikasuin nito.

Pero noong nasa kwarto na ako ay

wala akong Edwin nakita noon.

Sandali pa akong nag-ikot sa loob ng bahay para hanapin siya pero

nalibot ko na ang buong bahay.

Wala pa rin.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ng mga oras na iyon.

Hanggang sa naisipan kong pumunta sa likuran dahil naririnig kong nag-iingay ang alaga naming pusa noon.

Noong naroon na nga ako,

nanlaki ang mga mata ko.

Nang makita ko si Edwin na nilalantakan ang alaga naming pusa.

Para itong gutom na gutom at ngayon lang nakakain.

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ng mga oras na iyon.

Takot na takot ako.

Mas lalo akong natakot nang makita kong dahan-dahang humarap sakin si Edwin.

Saglit pa akong napaatras.

At tuluyan nang bumagsak sa lupa.

Dahil sa hindi ko na napigilan ang pangangatog ng mga tuhod ko sa labis na takot.

Edwin?

Aswang ka?

Pero paano?

Tanong ko.

Hindi ko na napigilan ang umiyak at imbis na matakot ako sa itsura ng asawa ko.

Ay mas nanaig sa puso ko ang awang nararamdaman para sa kanya.

Nanlilisik ang kanyang mga mata.

Habang nanlilimahid na mga likidong kulay pula ang buong muka nito.

Naanimoy pinang hilamos ang dugaw ng kinakain itong hayop.

Maging ang mga damit rin ay may bahid na rin.

Ang dugaw sa dibdib nun.

Mabalasik ang mga matang nakatitig sakin.

Habang ang mga kuko naman itong may hawak-hawak na laman loob

ay nagsisi paghabaan

at unti-unting nangapal ang mga balahibo niya sa braso at mukha.

Na tila ba balahibo yun ang pusa?

Paano ka naging aswang?

Saan mo nakuha yung sakit na yan?

Tanong ko.

Ano?

Ano?

Ano?

Ano?

Ano?

Ano?

Ano?

Ano?

Ano?

Ano?

Ano?

Anong dadambahan na ako ng asawa ko

ay bigla na lamang may malakas na humatak sakin.

Pagkatapos ay mabilis na nakipagdumugan sa asawa kong

naging aswang na ng mga sandaling yon.

Si Alvin ang taong humatak sakin nun.

Takot na takot ako habang pinagmamas na ng dalawang nagdudumugan

dahil sa pinipilit ng nila lang na makalapit sakin.

Malakas namang pinipigilan ni Alvin

ng aswang para hindi makalapit sakin nun.

Dahil sa inatake ako ng nervyos,

hindi ko maigalaw ang katawan.

Kung hindi pa sumigaw si Alvin na pumasok na ako sa loob ng bahay,

ay hindi pa ako magkaroon ng lakas ng loob na pumasok nun.

Patakbo akong pumasok sa loob at naghanap ng tulong.

Sakto namang dumaan si Mang Ambet kaya hindi na ako nagdalawang isip pang humingi ng tulong sa kanya.

O bakit? Anong nangyayari, Marie? Bakit ka sumisigaw?

Mang Ambet, yung asawa ko po. Ang asawa ko, tulungan mo siya.

Hinahata ko si Mang Ambet na pumasok sa loob ng bahay.

Sandali nga lang, bata ka. Ano bang nangyayari sa'yo, ha? Anong nangyayari sa asawa mo?

Tanong niya.

Hindi ko alam kung paano sasabihin o paano ipapaliwanag sa matanda.

Kaya't ang sinabi ko na lamang,

Sumunod siya sa akin sa likuran dahil naroroon ang asawa ko at si Alvin nun.

Abay, nag-away ba yung asawa mo at si Alvin?

Hindi na ako sumagot.

Nagmadali na lamang akong itinuro sa matanda ang daan papunta sa likuran.

Nang makarating na kami sa may likuran, ay napamura si Mang Ambet at napalatak.

Aswang ang asawa mo.

Marih!

Bulalas na matanda na ang makita niyang patuloy pa rin sa pakikipagdumugan si Alvin sa nilalang.

Mabilis na kinuha ni Mang Ambet ang maliit na kutsilyong nasa tagiliran niya.

Pagkatapos ay mabilis na tumakbo papunta sa dalawang naglalaban.

Napasigaw ako na makita kung walang pagdadalawang isip na sinaksak ni Mang Ambet ang aswang.

Nakaramdam ako ng pagsisisinon.

Nagkamali yata ako ng taong hininga ng tulong.

Nang masaksak ng dalawang beses ni Mang Ambet ang aswang, ay nakita kong mabilis na bumagsak yun sa lupat ng hina.

Tara, tulungan mo kong buhatin siya.

Dali natin siya sa loob ng bahay at itali para hindi makawala.

Sambit ni Mang Ambet nun.

Mabilis nang binuhat nila ang asawa kong unti-unti nang nagkatawang tao.

Dinala nila ang asawa.

Dinala nila ang asawa.

Dinala nila ito sa loob ng kwarto at mabilis na itinali sa gilid ng higaan.

Huwag kang gumalaw. Itatali kita para hindi ka na makawala pa.

Uwi ka ng matanda at pilit na pinipigilan habang itinatali ang asawa ko.

Matapos itali ay inutosan ako ni Mang Ambet na kumuha ng maligamgam na tubig at labakara.

Lilinisin niya ang sugat ng asawa ko bago ito gamutin.

Kagad ko nang sinunod ang mga ipinag-uutos sa akin ni Mang Ambet.

Namakuha ko na mga sinabi niya ay nilinisan niya ang sugat ni Edwin at pagkatapos ay ginamot.

Pansamantalang gamutan lamang ito.

Maumayang madaling araw, pupuntahan ko ang kaibigan kong albularyo para humingi ng tulong sa kanya.

Sa ngayon ay manatili ka munang nakatali Edwin ha.

Patawad sa ginawa ko sa iyo.

Kailangan ko lang talagang gawin yun para mapigilan ka.

Matapos gamutin ni Mang Ambet ang asawa ko, si Alvin naman ang hinarap nito at ginamot.

Sa pagdaan ng ilang oras na makapagpahinga na ang asawa ko, tinanong ito ni Mang Ambet kung saan lugar ito nahawaan.

Ayon sa pagsasalaysay ni Edwin,

Noong naruroon na raw sila magkaibigan sa baryo ng kasama nila sa trabaho,

may nakita siyang babae.

Nasa gitna sila ng kasiyahan ng mga sandaling yon nang namataan niya ang babaeng may bitbit na paninda.

Panayang iti sa kanya.

Noong una ay hindi niya yun pinansin.

Sa pagkakalang nagpapapansin lamang sa kanya ito.

Panay kasi ang titig nito at kapag sinisipat naman ito ng asawa ko ay,

Mala pa dito kong humitiin nun.

Tinutokso pa nga raw siya ng isa sa mga kasama nila sa trabaho patusin niya umano ang babae.

Dahil wala naman raw ang asawa nila.

Hindi naman umano malalaman dahil wala namang magsasabi nun.

Ano ba yan?

Sinabi niya namang hinding hindi siya tutulad ditong babaero.

Kahit na hindi niya ako kasama ay hindi siya gagaw ng ikakagalit ko.

Ang buong akala niya ay aalis ng babae dahil nakita niya itong naglakad palayo.

Pero nagulat na lamang siya ng biglang nasa tabi niya na ang babae niyan.

Nakita niya bang pinupunasan na babae ang bibig nito.

Tapos yung kamay na pinampunas nito sa bibig ay yun ay pinangkuha ng kakaning dala at pilit yung ibinibigay sa kanya.

Tinanggihan niya ang ina.

Pinalok ng babaeng kakanin.

Katatapos lang kasi nilang kumain nun.

Kaya busog ba siya?

Isa pa ay marami rin pagkain ng nakahain sa maabang lamesang nakalagay sa bakura ng bahay.

Pero sadyang makulit ang babae.

Dahil sa kahit anong pagtanggi ang gagawin niya ay pilit pa rin inaabot sa kanya at hindi pa yun nakontento.

Isinungalngal pa umano sa bibig niya ang kakanin na yon.

Medyo naiinis na umano siya sa babae dahil nabastusan siya sa ginawa nitong pagsungalngal ng kakanin.

Kaya naman para hindi siya makagawa ng eksena, tinanggap niya na lamang ang kakanin at kinain yon.

Aniya, sumunod na araw ay nakita na lamang nilang magkaibigang patay na ang babaeng nagbigay sa kanya ng kakanin.

Nakahandusay yon sa tabi ng daan malapit sa babae.

Ayon pa sa narinig ng asawa ko na bulong-bulungan ng mga taga-baryo na aswang umano ang babaeng yon.

Bagong salin umano ang pagiging aswang nun.

At mukhang hindi yata nakayanan ng katawan ng babae ang pagiging aswang niya.

Kung kayat na matay ito.

Narinig pa nga niya na isa sa mga kapitbahay na nagtanong kung kanino raw na isalin ang pagiging aswang ng babae.

Dahil hindi naman basta-basta mamamatay ang isang bagong yanggaw kung hindi nito naisalin sa iba ang pagiging aswang.

Wala naman raw kasing nakitang sugat o saksak sa katawan ng babaeng bagong yanggaw.

Basta bigla na lamang itong namatay.

Hindi ako makapaniwala sa mga narinig ko matapos sabihin ni Edwin ang nangyari.

Maging si Alvin ay hindi rin makapaniwala dahil hindi niya alam na may ganong pangyari na palang naganap sa asawa ko nun.

Masyado raw kasi siyang abala sa pakikipagkwentuhan at inuman sa mga katrabaho.

Kaya hindi niya napansing may babae na na lumalapit kay Edwin nun.

Patawarin mo ako, tol.

Kung alam ko lang sana noon, hindi na sana kita hinayaan sa kabilang mesa kasama yung iba natin.

At yung mga katrabaho.

Saan ni Alvin?

Isang matipid ng ngiti lamang ang naging tugon ng asawa ko noon.

Nagpaalam itong matutulog na.

Bago pa man ipinikit nito ang mga mata,

sinabihan ko siyang huwag mag-alala dahil gagamutin na siya ng albularyo kinabukasan.

Tumangu lamang ito at nagpasalamat noon.

Pumunta ako sa kusina para ipagtimpla ng kape.

Ay sinamang Ambet at Alvin.

Napagpasyahan kasi nilang hindi na muna uuwi sa kanika nilang bahay.

Dahil baka mamaya umano ay bigla na lamang umatake ang pagiging aswang ni Edwin.

Walang makakatulong sa akin noon.

Kanina ko sana pupunta ng kaibigan kong albularyo.

Kaya lang naisip kong wala pa siya ngayon.

Nasa karatig barrio pa yun at baka mamayang madaling araw pa siya uuwi sa bahay nila.

Kaya bukas ko na lamang siyang sunduin para dalhin dito.

Uwi ka ni Mang Ambet pagkaabot ko ng kape noon.

Tinignan ng matanda si Alvin at tinanong kung kumikirot pa ba ang mga kalmot nito sa braso.

Itinaas ni Alvin ang kanyang kamay at tinignan.

Sabay nagwi kang masakit pa rin ang mga sugat niya pero hindi yun ang mahalaga.

Ang importante o manongayon ay ang asawa ko.

Sa pag-uusap ng dalawa ay hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako sa mahabang upuan.

Hanggang sa isang malakas na kalabog ng bintana.

Ang nagpagising sa akin noon.

Napabalikwas ako ng bangon at kaagad na tinignan ang asawa ko sa mahigaan.

Nanlaki ang mga mata ko nang wala na sa higaan ang mister ko.

Putol na rin ang tali at nakabukas na ang bintana.

Bago pa man ako nakasigaw, ay pupungas-pungas nang pumasok ang dalawa sa loob ng kwarto.

Huh! Teka!

Nasaan si Edwin?

Rinig kong tanong ni Alvin noon.

Napamura naman si Mang Ambet at nagsabing mukhang umatake na naman ang pagiging aswang ng asawa ko.

Kailangan namin itong hanapin sa lalong madaling panahon.

Bago pa man makita ng iba at malaman nila.

Na siyang aswang.

Mabilis na akong tumakbo palabas ng bahay.

Tinungo ko ang likuran kung saan palagi kong nakikita si Edwin noon.

Mabuti na lamang at maliwanag ang paligid ng mga oras na iyon.

Dahil sa liwanag ng buwan.

Hinalugog ko ang masukal na damuhan sa likuran ng bahay para lang mahanap ang asawa ko.

Kahit na naririnig kong tinatawag ako ni Alvin,

ay hindi ko siya pinapakinggan.

Ang mahalaga sa akin ng mga sandaling yon ay mahanap kagad si Edwin.

Dahil nag-aalala akong baka makita siya ng mga taong baryo at mapano siya.

Sandali lang Marie, hintayin mo ako.

Tawag ni Alvin noon.

Agarang hinawa ka ni Alvin ang kamay ko nang maabutan niya ako.

Sinabihan niya akong bumalik na sa bahay at sila na lamang ni Mang Ambet

ang maghanap sa asawa ko noon.

Hindi.

Tutulong ako sa paghanap kay Edwin.

Hindi ako mapalagay kung nasa bahay lamang ako at naghihintay ng mahanap niyang asawa ko.

Ilang minuto nang pinaghanap namin si Edwin pero hindi pa rin namin makita yon.

Sinuong na namin ang masukal na talahiban pero hindi ko pa rin siya nakikita.

Hmm.

Mukhang alam ko na kung nasaan yung pumunta si Edwin ha.

Sambit ng kababata ako noon.

Tara.

Sumunod kayo sa akin.

Binaybay na namin ang makipot na daan.

Pero bago pa man namin marating ang dapat napuntahan.

Isang malakas na putok ng barilang narinig ko.

Sandali kaming huminto sa paglalakad at nagkatinginan ni Alvin noon.

Agad na tinahangin.

Baka ang daanan kung saan nanggaling ang putok ng baril.

Ilang sandali pa ay may mga yabag kaming naririnig na papalapit sa kinaroroonan namin.

Kaya hinatak ako ni Alvin para magtago sa malaking punong nakatumba.

Ganun rin si mga ambet.

Mabilis siyang nagtago sa tabi namin.

Noong nakapagtago na kami ay nakita kong

may malaking aso ang mabilis namin.

At nagtatakbo patungo sa ginaanan namin noon.

Sinundan ko yun ng tingin kung saan patungo.

Isang putok ng baril pa ang narinig ko at tinamaan ng dambuhalang asong.

May nagtataas ang balahibo at mabalasik ang mga matang nagbabaga.

Nakita ko pang sandali yung natumba.

Bago bumangon at pilit na tumatakbo noon.

Habulin niyo yung aswang.

Huwag niyong hayaang makalayo yung aswang na yan.

Kailangan mapatay natin yan.

Untik na malapa yung anak ko.

Sigaw ng lalaking may hawak na dibombang baril noon.

At magtatayo na sana ako para sundan ang asong na baril pero

pilit akong pinipigilan ni Alvin at pinaupo sa lupa para makapagkubli.

Dahil nasa hindi kalayuan pa ang limang kalalakay,

kaya may dalang baril noon.

Grabe ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Dahil baka ang tinutukoy ng mga kalalakay ang aswang ay ang asawa ko.

Ilang sanali pa ay umalis na ang mga lalaking may baril.

Kaya tumayo na kami ni Alvin at nagmamadali na akong tumakbo.

Patungo sa bahay noon.

Kumabol naman si Alvin sa akin at si Mang Ambit.

Nangangatog ang mga tuhod ko na makita ko ang mga patak ng dugo

mula sa may kusina patungo sa loob ng kwarto.

Noong tuluyan na akong nakapasok sa kwarto ay doon na bumuhos ang aking mga luha.

Bumulahaw na ako ng iyak nang makita kong nakahandusay ang asawa ko

at may dalawang tama ng baril sa may tagiliran.

Naghihingalo itong nagmamakaawa at humihingi ng tawad sa akin.

Ganun din kay Alvin na naroon na pala sa likuran ko.

Sa naghihingalong boses ay inihabidin ako ng asawa ko kay Alvin.

Kaya naman lalo akong napaiyak noon.

Napansin kong sandaling umalis si Alvin.

Si Mang Ambit naman ay mabilis nang tinakpa ng nagdurugong sugat ng asawa ko noon.

Ilang sandali pa ay narinig ko na may pumaradang sasakyan sa bakuran.

Ang buong akala ko ay may barangay na pumarada sa bakuran ng bahay.

Kaya naman mabilis na akong sumilip sa may bintana noon.

Nakita ko si Alvin kasama nito ang asawa ni ate Alma.

Nagmamadali na silang umakyat.

Pagkapasok sa kwarto ay nagsabi ang mga itong isugod namin sa malapit na pagamutan si Edwin.

Nagmadaling pinagtulungang buhati ni Alvin at ng kasama nito ang asawa ko.

Palihim kaming lumabas ng bahay para walang mga kapitbahay na makapansin.

Habang nasa biyahe na kami, halos lahat ng santo ay tinawag ko na huwag lamang bawian ng buhay ang aking mister.

Paghaharurot naman ang ginawang pagmamaneho ni Alvin, marating lang namin agad ang pagamutan.

Pero sa kasamaang palad, sakto lamang ang pagdating namin sa paggamutan, binawian na ito ng buhay.

Sa huling paghugot ng hininga ng mister ko, ay nakita kong may isang bagay ang lumabas mula sa bibig niya.

Kulay itim na bilog yon na nahahaluan ng malalapot na dugo noong mailuan niya yon.

Dahil sa bilis ng pagdakbo ng sasakyan, ay hindi ko na namalayan kung saan nalaglag ang kulay itim na bilog na nailuwanon.

Hindi ko alam kung saan yon napunta.

Sa kadahilan ng panay na ang pagbulaho ko ng iyak.

Dahil sa nangyari, ay hindi na namin ibinurol pa ang asawa ko.

Pinalibing na namin kaagad.

Matapos malaman ng pagdakbo, ay hindi na namin ibinurol pa ang asawa ko.

Ang pamilya ni Edwin.

Ang nangyari sa kanya.