oSOCIAL MEDIA LINKS: https://bio.link/tinagalog YT: https://www.youtube.com/channel/UCoy1i2lmidpXRK_UypZsiOg FB: https://www.facebook.com/KaTinagalogYT IG: https://www.instagram.com/tinagalogyt/ TikTok: https://vm.tiktok.com/ZGJBmMc5a/ Twitter: https://twitter.com/tinagalogyt MORE THAN FACTS (daollarz@gmail.com) https://bio.link/mtf https://www.facebook.com/themorethanfacts Ligalig bio.link/ligalig https://www.facebook.com/LigaligByTinagalog https://www.youtube.com/channel/UCkY4kBBQnQv3e6n6l7NPdqA Orange and Friends https://bio.link/oaf ig: orangeandfriends tt: orangeandfriends fb: https://www.facebook.com/theorangeandfriends DISPUTE BEN SOUND Download here: https://www.bensound.com/royalty-free... License: You can use this music in your YouTube video as long as you give attribution to Bensound.com or Bensound’s YouTube Channel in the description

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Huwag na huwag kayong aalis sa daan, tahakin nyo ang kapatagan.

Ito ay ang sinabi ng pinuno ng tribo ng Tabawachi.

Kung di lahat kayo ay masasawi.

Ito ang kwento ng karne at ng mga minero.

Nagyayelo ang gabi ng ikawalo ng Pebrero ng taong 1874.

Nagtipon-tipon ang malaking grupo ng kalalakihan sa gitna ng malaking baga.

Kasama sa nakaupo ay ang 65 taong gulang na minero na si Israel Swan.

Lahat ng tao sa grupo ay mga bihasa na mga minero.

Nagahanap sila ng ginto, kaya naman lahat sila ay bihasa na rin sa paglalakbay.

Kung saan-saan na sila nakarating, makahanap lamang ng lugar kung saan makamimina ng maraming ginto.

Ngunit ilang linggo na sila ay naipit sa lambak na kanilang kinaroonan.

Ito ay dahil hindi nila inaasahan na magiging ganito katulad.

At hindi ang sasagupain nila na bagyo ng yelo.

Sa tindi nito, dalawang gabi lamang ay umabot na sa labing dalawang talampakan ang yelo sa kanilang kinaroonan.

Sa gitna ng kwentuhan habang sila ay nakadarang sa init ng malaking baga,

isa sa kanila ang tumayo at nagsalita.

Ang ginoong ito ay nagnangalan na si Alfred Pecker.

Ayon sa kanya na kailangan ay agad na umalis na sila.

Dagdag nito na mayroon siyang alam na daan.

Saan sa loob lamang ng mga dalawang linggo ay magdadala na sa kanila.

Sa dapat nila ay pupuntahan sa lambak na kanilang target.

Sinasabing sa Colorado, doon na kami mina ng napakarami na mga ginto.

Matutupad na sa wakas ang kanilang mga pinapangarap.

Matapos ang kanyang pangungumbinsi, muling umupo itong si Alfred.

At tila ba, lahat ay natahimik at napaisip.

Samantalang itong si Israel naman ay napatingin sa kanyang mga kasama.

Tila ba, tinatansya niya kung merong nakuha.

Kumbinsi itong si Alfred sa haba ng kanyang litanya.

Alam nitong si Israel na marami sa kanyang mga kasama ang ayaw mismo kay Alfred.

Ito ay dahil siya ay may sakit na epilepsy.

Dahil dito, tila ba walang kumpiyansa sa kanya ang mga kasama nila.

Sa kanilang uri ng trabaho, ang lahat ay umaasa sa isa't isa.

Lahat dapat ay may pakinabang.

Lahat ay dapat lagi na maaasahan.

At dahil itong si Alfred ay may epilepsy,

pabigat ito na itinuturing nila para sa kanila.

Ngunit iba ang tingin nitong si Israel.

Si Alfred para sa kanya ay matalino at madiskarte.

Labas kung siya ay may epilepsy.

Kaya naman ito ay matindi niya na pinag-isipan.

Habang ito ay nakatingin sa baga,

natanaw nito ang ginoo na si Ray.

Itong si Ray ay ang pinuno naman ng tribo ng Tabawatch na Indian.

Ilang linggo na ang nakararaan nang sila ay maipit sa gitna ng matinding bagyo ng yelo.

Muntik na silang maubos kung hindi kay Ray na nagligtas sa lahat sa kanila.

Dinala sila nito kung nasaan sila ngayon.

Binigyan ng pagkain, ng tubig, apoy at mga damit upang sila ay manatiling buhay.

Ayon kay Ray na palipasin muna ang matinding taglabig

bago sila muli ay tumuloy sa kanilang dapat napuntahan.

Tumayo ito bago pa namulig makapagsalita itong si Alfred.

Ayon sa kanya na sa oras na umalis kayo,

ay siguradong ikasasawi lahat ninyo.

Kaya kinakailangan na dumitok muna kayo.

Sa una ay walang kahit sino ang nagtangka na suwayin ang sinasabi ng Indian na pinuno.

Dahil nga siya nga naman ang nagligtas sa lahat ng buhay nila.

Ngunit habang lumalakad ang panahon,

tila ba nadadagdaga ng pangamba ng ilan sa kanila?

Kung maghihintay sila nang mas matagal pa,

papaano kung maunahan na sila?

Wala silang may uuwing ginto sa nagihintay nila.

Isa sa nangangambang ito ay mismo itong si Israel.

Lalo na at sinabi niya sa kanyang pamilya na naghihintay sa pagbalik niya na huling alis na niya ito.

Matapos nito, sa wakas, magsasama-sama na sila,

hindi na siya muling lilisan pa at lalayo sa mahal niya na pamilya.

Kaya naman labagman sa sinabi ng pinuno ng tribo na nagligtas sa kanila,

nagpa siya ito na siya ay sasama na kay Alfred at makikipagsapalaran talaga ito.

Ang isa ay naging dalawa hanggang sa naging uuwing.

Ito ang 6 na lahat silang nasasama.

At dahil sa tingin ng pinuno ng tribo na hindi na niya mapipigilan pa ang 6 na mga kalalakihan,

imbis na makipagtalo siya sa kanila, sila na lamang ay kanya na pinayuhan.

Ayon sa kanyang mahigpit na tagubili na nasundan ito ang daan na kanyang iguguhit para sa kanila.

Ito ay ang tanging ligtas na daan para makarating sila ng maayos sa patutunguhan nila.

Nagsimulang gumuhit itong si Ray ng isang mapa.

Doon sinasabi niya na kailangan sundan niyo ang agos ng isang mapa.

Sa oras na kayo ay makalabas, saka sa dulo ay matatantunin niyo ang kabundukan na tinatawag na ang bundok ng San Juan.

Diretso itong tumingin sa 6 na kalalakihan.

Sabay sambit nito, wag na wag kayong magtatangka na tawirin ang bundok ng San Juan.

Sundan niyo ang ilog at kayo ay umikot.

Sa pag-ikot ninyo, matatagpuan niyo ang isang kubo.

Doon sa kubong iyon ay makakukuha kayo ng mga kinakita.

Kailangan ninyo makakapagpahinga kayo bago kayo ay muling tutuloy sa nais niyo na patutunguhan.

Matapos ang seryoso na paliwanagan, tumalikod ang pinuno ng tribo at saka sila ay tuluyan niya na nainiwan.

Kinabukasan, maagang nagising ang 6 na mga kalalakihan.

Sila ay naghahanda na sa kanilang pagtahak sa kanilang nais na puntahan.

Isa sa kanilang kasama ang nagsabi na tutulong ito na magbit-bit ng kanilang mga gamit.

Papasanin ang kanyang kabayo ang kanilang mga dalawa.

Hanggang sa abot ng kanyang makakaya.

At dito ay diretso na tumuloy na sila.

Halos takip silim na nang magsabi ang kasama nila na hindi na kaya pa ng kabayo niya na magpatuloy pa.

Kaya naman ibinaba nito ang gamit nila at sila ay tuluyan niya rin na iniwan na.

Habang naglalakad, bit-bit nitong si Israel ang isang takure na mayroong nagbabaga na uling.

Dahil sa init nito, naiibsa ng lamig na kanyang nararamdaman.

Bukod dito ay magagamit din niya ang uling na bit-bit niya kung sakaling mabasa ang kanyang posporo upang madali na na makagawa ito ng panibago na apoy.

Sa kanyang paglingon na tanaw nito, ang tila ba miserable yung itsura nitong si Alfred?

Tila ba hirap na hirap ito sa lamig?

Habang pinagmamas na nito ang kasama na hirap na hirap sa kalagayan niya, bumalik sa alaala niya ang dinanas nitong kasawian sa buhay niya.

Dalawang beses na itong si Alfred ay nasipa paalis ng serbisyo bilang isang sundalo.

Dahil nga sa sakit na epilepsy na taglay nito.

At dahil hindi siya makabasa nang magpatato ito, ay namali pa ang spelling ng sariling pangalan niya.

Imbis na Alfred ay Alford ang naipatato niya sa balat niya.

Dala ng awa, tila ba anak na ang itinuring ni Israel sa kanya?

Ito marahil ay dahil kalahati ang agwat ng edad nilang dalawa.

Inabot nitong si Israel kay Alfred ang ang tanga nitong takore na may uling.

Dahil dito naibisan ang lamig na nararamdaman ng mas nakababata niya na kasama.

Sabay sila na naglalakad at bilang pasasalamat, inabot naman ni Alfred kay Israel ang dala nitong nakalalasing na inumin.

Lumipas ang dalawang linggo. Ito ay naging apat na linggo.

Wala nang narinig pa sa pangkat ng una na mga lalaki na lumisan.

Walang nakaaalam kung ano nga ba ang nangyari sa kanila.

Walang paraan ang mga kasama.

Upang hanapin sila o kahit man lang humingi ng tulong para naman matulungan sila.

Lahat ito ay nagbago ng ikalabing-anim ng Abril ng taong 1874.

Sa base sa paanan ng kabundukan, habang nagkakapi ang mga opisyal ng kapulisan, biglang malakas na bumukas ang pintuan.

Doon isang lalaki ang may dalang sandata na dibala ang tumambad sa kanila.

Nang kanila itong pagmasdan, gulo-gulo ang buhok nito.

Napakahaba ng balbas at napakarumi ng kasuotan.

Sa itsura ng taong ito, tila ba, papano ito sa kanilang mismo na harapan?

Kaya naman agad-agad na siya ay kanila na tinulungan.

Agad nila itong binalot ng kumot, binigyan ng tubig at makakain.

Sunod-sunod ang pagngasab ng ginoon ng pagkain, ngunit bigla na lamang ito ay naduwal.

Marahil sa tindi ng kabusugan, paulit-ulit itong humingi ng paumanhin sa mga gino'o sa kanyang pagkakalat ng duwal.

Ayon sa kanya, mahigit dalawang linggo ito nanasalam.

Ito nanasalamig at ilang, baka daw ang bituka niya ay naapekto ka na.

Doon nagpakilala ang gino'o.

Ang pangalan daw niya ay Alfred.

Sabay nitong tinanong kung may mga kasama ito na unang nakarating kaysa sa kanya.

Ngunit ayon sa mga kapolisan na walang ibang dumating, tanging siya lamang at wala nang nauna pa sa kanya.

Dito na tinanong sa kanya ng mga kapolisan kung anong nga ba talaga ang nangyari sa kanya.

Napapikit itong si Alfred.

Tila ba napakasakit ng kanyang naranasan?

Humugot ito ng isang napakalalim na hininga.

At sa kadahang-dahang ikinuwento niya ang naganap sa grupo niya.

Ayon kay Alfred na nang umalis sila sa tribo na tumulong sa kanila ay nagiging maayos na ang panahon.

Hindi na ganun katindi ang pagulan ng yelo.

Ngunit pagdating ng ikatlong araw nila sa paglalakad, bigla na lamang na ang panahon ay sumama.

At ang bagyo ng yelo ay mas umulan ng napakalala.

Dahil dito nagpasya sila na huwag sundin ang sinabi ng pinuno ng tribo na si Yuray.

At nag-shortcut din sila sa buntok ng San Juan.

Doon napansin ito na iniiwanan siya ng kanyang mga kasama.

Dagdag ni Alfred na ito ay malamang dahil nababagalan sila sa paglalakad niya.

Iniwan siya ng kanyang mga kasama.

Bahala na kung papanaw siya.

At sa loob ng dalawang mahabang buwan ay nagpatuloy ito sa paglalakbay.

Ang nagsalba daw sa kanya ay ang takure na uling na kanyang daladala.

Kumain daw siya ng mga bulaklak at ugat sa gubat.

At maging ang sapatos niya na leather ay niluto niya at kinain niya.

Hanggang sa marating daw niya ngayon ang presinto na kinaroroonan niya.

Sa gulat ng kapulisan, lima pa palang tao ang nawawala sa gitna ng matinding pagbagyo ng yelo.

Ngunit dahil sa samangan ng panahon, sa isip nila na malamang nasawi na rin naman ang lima pang kasama na tinutukoy niya.

Isa pa ay hindi rin maganda ang kalagayan ng kalusugan nitong si Alfred para ituro sa kanila kung saan dapat sila ay magsimula.

Sa paghanap sa mga nawawala na mga kasama niya.

Matapos ang halos dalawang mga linggo na pananatili at pagpapagaling sa presinto, malakas na itong si Alfred.

Kaya naman nagpasama ito upang hanapin ang kanyang mga nawawala pa na limang mga kasama.

Ngunit paulit-ulit man na sinuyod nila ang kagubatan, wala sila na natagpuan.

Sa wakas, sumilay muli ang araw.

Ganap na nga ang nagsisimula ang tag-araw.

Kasabay ng tag-init ay dito na magiging malakas.

At malinaw ang totoong nangyari ng nakaraan na taglamig.

Nang ika-28 ng Agosto ng taong 1874, apat na buwan matapos na itong si Alfred ay matagpuan.

Isang pintor na nagngangalan na si John Randolph ang napadpad sa kagubatan ng Colorado.

Ngunit imbis na kaaya-ayang tanawin ang umagaw sa kanyang pansin ay ang nakasusulasok na amoy ang pumukaw sa kanyang diwa.

Sinundan nito ang pinagmumulan ng nakasusulasok na amoy.

Dinala siya nito sa isang tilaba kapatagan.

Kung saan natanaw nito ang isang tilaba luma na uri ng tent.

Sa gitna nito ay may tumpok na bato na tilaba dati ito ay pinagsisigaan ng apoy.

Sa paglapit nito nagulantang siya sa kanya na nakita.

Limang mga katawan ang doon ay pantay-pantay pa na nakahilera.

Ang nabubulok na lamang nila ang pinagmumulan ng nakasusulasok na amoy na nakapukaw sa kanyang atensyon.

Sa kanyang pangmamasisip,

alam ng pintor na hindi normal ang paraan na kanilang pagpanaw.

Bukod sa ang isa ay nawawala ang ulo,

ang apat ay tilaba ginamitan pa ng napakatigas na bagay sa kanilang mga ulo.

Nababanaag din na tilaba sinadya sila na unti-unti nakatayin.

Malinis ang pagkakatungkab ng kanilang mga laman.

Tilaba ito ay ginawa na karne.

Isa pa sa pumukaw sa kanyang atensyon ay iba-iba ang estado ng kanilang pagkabulok.

Ang iba ay halos tilaba kalansay na,

samantalang ang iba naman ay tilaba kailan lamang na nasawi.

Isa sa napansin niya ay ang pinakahuling lalaki na tilaba natutulog lang.

Maliban sa wakwak ang kanyang laman sa dibdib,

ito pala ay ang labi nitong si Israel.

Nais man ang pintor na agad dumakbo upang makahingi ng tulong,

mas nanaig sa kanya ang kuryosidad.

Sino ang gumawa nito sa kanila?

Nasaan na kaya siya?

Kaya lamang labagman sa sinisigaw ng utak niya,

naglakad-lakad ito sa kapaligiran.

Doon nito natanto ang isang tilaba giray-giray na medyo maliit na kubo.

Sa isip-isip nito malamang dito nakatira ang gumawa nito sa kanila.

Sa paglapit niya sa tilaba maliit na kubo,

natanto nito na ito na ang tirahan ng salarin.

May mga naiwan pang gamit sa loob,

malinaw na sa loob ng mahaba-habang panahon.

Kung sino man na nakatira sa kubo ay ginawang pagkain ang mga katawan

ng mga nauna niya,

na mga katawan na nasa gupa.

May mga buto pa ng tao na malapit sa siga sa pinakagitna ng kubo.

Kanibal kung sino man ang dito ay nakatira.

Dito nataranta ang pintor.

Ang salarin ba ay babalik pa?

Nasaan na kaya siya?

Kaya dalidaling ginuhit nito ang mapa kung nasaan ang kinaroon na niya.

Matapos nito, siya ay mabilis nananakbo.

Sa kapulisan, dinala nito ang kanyang matindi na natuklasan.

Lumabas sa investigasyon,

na nang iniwan pala itong si Alfred,

sila ay dumiretsyo at nagtayo ng isang maliit na kampo.

Ngunit isa-isa ay may umatake sa kanila.

Kinuha ng salarin ang buhay nila.

Saka ginawang karne ang katawan nila at kinain niya.

Ang gumawa nito, mga katinagalog ko, ay walang iba

kung hindi ang iniwan nilang kasama na si Alfred, walang iba.

Ito na ang kumumpleto sa nawawalang kapaliwanagan

bakit sa loob ng dalawang buwan ay nagawa ni Alfred na mabuhay.

Dagdag na mga embistigador, apat sa mga biktima ay tulog nang atakihin sila, maliban sa ikalima.

Si Israel ay lumaban para sa buhay niya.

Itinanggiman itong si Alfred ang pagkuhan niya sa buhay ng lima pa niya na mga kasama.

Ayon sa kanya, isa lamang ang kanyang hindi sinasadya na nakuhang buhay.

Ito daw ay dahil sa pagtatanggol niya sa sarili niya na kaligtasan.

Walang alinlangan naman itong inamin ang pagkakataon.

Ayon kay Alfred na siya ay talaga naman nanasarapan.

Nakumpirma naman ito nang makita ang isang walang buhay na usa sa likuran ng kubo na tinitirahan niya.

Ito ay ni hindi man lang niya tinikman.

Ayon mismo kay Alfred na nagustuhan niya ng maigi ang lasa ng karne ng tao.

Kaya naman ni hindi na daw niya pinag-interesan ang karne ng usa at tuloy-tuloy na karne ng tao ang ginata niya.

Sa katapusan, kinasuhan si Alfred.

At naparusahan ng apatnapung taon na pagkakabilanggo.

Nang taong 1901, nang siya ay siyemnapu at dalawang taong gulang na, siya ay naparulan.

Paglabas nito sa koreksyonal ay nanatiling gulay lamang ang kinakain nito.

Hanggang sa pagpanaw nito, ilang taon matapos nang siya ay makalaya.

Mga katinagalog ko, sa tingin po ba ninyo makakayanan nyo nakainin ang kasama nyo sa oras na talagang buhay na ang magiging kapalit nito?

Isulat po ang inyong salo.

Isulat po ang inyong salo o bin sa comment section sa ilalim upang sama-sama naman po na ito ay ating basahin.

Ang may pinakamagandang sagot po ay mananalo pa rin ng 100g cashload.

Mga katinagalog ko, maraming salamat po sa pagsama ninyo sa segment natin sa araw na ito.