01:03.8
at mismong karanasan ng tiwin kong Sir Rene.
01:09.0
Noong naninirahan pa lamang ako sa Podernya.
01:13.1
Matagal na panahon na ang nakalipas.
01:18.1
Dekada sesenta nang mangyari ito
01:20.0
sa lugar na Maguindanao del Sur.
01:25.3
Na mga panahon ito ay nasa edad labing pitong taong gulang pa lamang ako.
01:30.0
At naninirahan pa sa puder ng tiwin ko.
01:34.4
Konting pagpapaliwanag lamang mga kagiliw
01:37.1
patungkol sa tiwin kong si Tio Rene.
01:41.8
Bata pa lamang ako ay bantog na itong albularyo sa baryong kinatitiran namin.
01:47.9
Kalapit bahay lang namin ito dahil kapatid siya ng aking ina.
01:52.4
Kaya naman sa tuwing may mga nagpapagamot sa kanya
01:54.7
ay nakatoon din ang pansin ko sa mga ito.
01:60.0
kahit na nasa liblib na baryo pa kami nakatira ay
02:03.3
dinarayo siya ng mga taong nais magpagamot sa kanya
02:06.5
na galing pa sa iba't ibang lugar.
02:11.1
Halos araw-araw ay may ginagamot si Tio Rene.
02:14.7
At ito na nga ang kinabubuhay nila.
02:18.9
Hindi man nagbapabayad ang tiwin ko
02:20.7
ay nagbibigay naman ang donasyon ng mga taong ginagamot niya.
02:25.4
Hindi umalis sa mga ito hanggat hindi tinatanggap ni Tio
02:28.1
ang pagkain na tinumingdala nila.
02:30.9
Hindi naman kailangang mamahalin pagkain
02:33.4
o ano pa man ang donasyong sinasabi ng tiwin ko.
02:36.9
Kahit may isang pirasong sigarilyo lang
02:39.1
sapat na sa kanya at siya pangamismo ang nagpapasalamat.
02:46.0
Simple lamang ang pamumuhay niya kasama ang kanyang asawang si Tia Pat
02:49.4
at ang nag-iisang anak nilang si Lita
02:52.3
na mas bata lang sa akin ng dalawang taon.
02:57.7
Masasabi kong puno ng pagmamahalan
02:60.0
masaya at masagana ang kanilang pamilya.
03:05.6
Likas na sa tiwin ko ang pagiging palabiro at masayahin noong araw.
03:10.5
At kung ano ang binait nito
03:11.7
ay doble naman ang pagiging bait ng kanyang asawang si Tia Pat.
03:17.7
Kaya naman namanan ito ng kanilang anak.
03:21.1
Maganda, masunurin at napakabait din.
03:25.5
Halos lahat ng tao sa baryo namin ay kinagigiliwan ito.
03:30.0
Subalit nang ubidad ng sampung taong gulang ang anak nilang si Lita.
03:35.9
Sa kasamaang palad, binawian ng buhay ang kanilang ilaw ng tahanan.
03:42.6
Nagkasakit ito ng malubas sa baga.
03:45.7
At dahil malayo kami sa kabiasnan at mahirap pa
03:48.3
ay hindi na nagawa pang ipagamot sa mga espesyalista si Tia Pat.
03:54.0
Hindi na rin ito nagamot ng tiwin ko
03:56.2
dahil taliwas na ito sa ginagawa niya.
03:60.0
Alam niya din naman kasi ang limitasyon niya
04:02.7
at alam niya ang pagkakaiba ng sakit na kailangan ng doktor
04:06.4
at sakit na gawa ng mga elemento at nilalang sa paligid natin.
04:13.7
Magmula ng pumanaw ang kanilang ilaw ng tahanan
04:16.3
ay nawala ang pagiging palabiro ng tiwin ko.
04:21.7
Parati na itong seryoso sa ginagawa niyang panggagamot.
04:25.8
Hindi gaya dati na parati siyang nakikipagbiruhan
04:28.2
at kamustahan sa mga ginagamot niya.
04:32.5
Pero naiintindihan ko naman yun
04:34.5
dahil maging silita,
04:37.8
naging tahimik na rin ito magmula ng mawala ang kanyang ina.
04:43.0
Dinamdam talaga nila ang pagkawala ng mahal nila sa buhay.
04:47.4
Pero kahit ganun pamanay alam kong lumalaban
04:49.6
at pilit pa rin silang nagpapatuloy sa pakikipag sa palaran.
04:55.4
Magmula rin noon ay sa kanila na ako tumira.
04:58.2
Sinabi ko kasi sa tiwin ko na nais ko ding matutong manggamot
05:02.1
at sumunod sa yapak niya.
05:05.1
Wala namang kaso sa pamilya ko yun
05:06.6
dahil nasa angkan na talaga namin ang pagiging albularyo
05:09.4
at pagkakaroon ng kaalaman pagdating sa lihim na karunungan.
05:16.9
ilang minuto lang din naman ang lakaran
05:18.4
ng kinatitirikan nila tiyo sa bahay ng mga magulang ko eh.
05:23.0
Mas pinili ko lang na manatili roon
05:24.7
para masamahan ko ang tiwin ko.
05:27.1
At maibisan man lang na ito.
05:27.6
At maibisan man lang na ito.
05:27.6
At maibisan man lang na ito.
05:27.6
At maibisan man lang na ito.
05:27.7
At maibisan man lamang ang pangungulila nito.
05:31.6
Likas din kasi sa akin ang pagiging madaldal at mausisang bata.
05:36.4
Halos hindi ako maubusan ang sasabihin kapag may kausap ako.
05:41.3
Hindi din naman tinanggihan ang tiwin ko
05:43.2
ng sabihin ko sa kanyang nais kong maging kagaya niya.
05:47.4
Sinabi pa nga nitong tuturuan niya ako hanggat gusto ko.
05:52.9
Magmula nang tumira ako sa bahay ng tiwin ko,
05:55.3
nagumpisan na rin ang pag-aaral ko sa panggagamot.
06:00.7
Naging alalay at utosan niya ako nang sa ganon
06:03.2
ay mabilis kong makabisa ang mga kagamitang ginagamit niya.
06:09.2
Hanggang sa lumipas ang ilang taon,
06:12.3
tumungtong na ako sa edad na labing pitong taong gulang.
06:16.4
Nanggagamot na rin ako ng mga panawang ito.
06:19.3
Pero sa mga hindi malalang sakit pa lamang.
06:22.8
Tanging may mga lagnat,
06:25.3
nabati at nausog pa lamang ang ginagamot ko.
06:30.0
Kapag maluban ang mga ito gaya ng barang, kulam at iba pa
06:34.0
ay tiwin ko pa rin ang gumagamot.
06:38.2
Nang mga panawang ito ay nakikita kong nakakabawi na rin ang tiwin ko
06:42.1
at ang anak niyang silita sa pagkawalaan ng kanilang ilaw ng tahanan.
06:48.0
Bumalik na ang dating sigla ni Tio Rene at Lita.
06:51.6
Madalas ko na silang nakikitang nagbibiruan at naguhusap.
06:55.3
Hanggang sa isang umaga,
06:59.4
habang papauwi kami ni Lita galing sa palengke dahil
07:02.3
namili kami ng mga kakailanganin namin sa susunod na araw dahil karawan ito,
07:08.4
ay may nadaanan kami mga lalaking nagiinuman.
07:13.2
Mga tambay ito sa lugar namin.
07:16.1
May mga kasamaan silang bagong saltang kabinataan sa baryo.
07:20.2
Halatang may mga tama na nangalak.
07:22.4
Nakita ko kasing ilang bote na nangalak ang nakatumba sa gilid ng lamesa nila nun.
07:31.0
Uy! Ino muna kayo dito!
07:34.1
Uy ka ng isa sa mga binata na anak ni Aling Belen na mula pa sa syudad.
07:40.4
Ah, sige lang. Masyado pang maaga. Wala pa kaming umagahan.
07:44.9
Tumanggi ako sa mga ito dahil hindi naman ako umiinom.
07:49.8
Weh! Oh! Totoo ba yan?
07:52.4
Wala ka pang kain.
07:54.5
Eh, kasarap kaya ng kasama mong yan?
07:58.4
Hindi po ma... nakakain yan?
08:02.1
Tanong ng isa pa.
08:04.2
Tumayo pa nga ito tumarang sa daanan namin ni Lita.
08:12.0
Dahil iba ang pagkakaintindi ko sa sinabi nito at hindi yun maganda.
08:17.4
Nakita kong bagya nitong pinasadaan ng tingin si Lita.
08:20.3
Na mababakas sa mukha nito ang kamanyakan.
08:24.8
Dahil sa ginawa niyang yun ay naitulak ko siya papalayo sa amin.
08:29.9
Hoy! Hoy! Angas mo ah!
08:33.4
Ikaw na nga yung inaayang uminom. Nagyayabang ka pa.
08:36.8
Anong pinagmamalaki mo?
08:39.0
Asik na wika nito.
08:40.9
At mabilis na dumapo sa mukha ko ang matigas niyang kamao.
08:46.7
Makikipagsuntukan na sana ako ng awatin ako ni Lita.
08:49.2
At yung pinagmamalaki mo si Lita.
08:49.3
At yung pinagmamalaki mo si Lita.
08:49.4
At yung pinagmamalaki mo si Lita.
08:49.4
At yung pinagmamalaki mo si Lita.
08:49.4
At yung pinagmamalaki mo si Lita.
08:49.5
At sinabing hayaan na tumalis na kami.
08:53.6
Nang tingnan ko din ang mga kasamanong lalaki ay nagtayuan ang mga ito.
09:00.1
Teka pare, huwag namang ganyan.
09:03.2
Itong si Ronan, hindi naman talaga ito umiinom eh.
09:06.6
Bawal sa mga albularyo yung mga yun.
09:09.5
Wika ni Abner, isa sa mga tambay sa lugar namin at kasama din nilang uminom.
09:17.6
Ha! Doktor Kwakwak pala ito eh.
09:21.8
Siguro kapag sinapak ko pa yung mukha mo eh, yakang-yakamong pagalingin yan.
09:26.5
Sambit nang sumapak sa akin nun.
09:29.5
Tama na, tara na Ronan.
09:32.0
Ikaw Abner, pagsabihan mo yung mga dayo mong kaibigan.
09:35.7
Galit na wika ni Lita.
09:37.7
At hinila na ako palakad nun.
09:41.4
Nang makalayo na kami sa mga nagiinuman ay pinagalitan pa ako ni Lita.
09:46.5
Dapat hindi mo nalang sinabihan mo.
09:47.6
Dapat hindi mo nalang sila pinatulan.
09:49.2
Nasa pakapatuloy.
09:51.1
Alam mo namang mga may espirito ng alak yung mga yun.
09:55.8
Ahayaan mo nalang ba nabastusin kanila ng ganon, Lita?
09:59.1
Ni nakainuman sila o hindi?
10:01.3
Dapat alam nila paano rong respeto ng babae.
10:04.6
Eh nako, alam mong hindi pagpatol ang solusyon ng lahat ng problema.
10:09.9
Wag mo nalang ipaalam to kay Itay at pareho pa tayong malalagot dun.
10:14.9
Nang sabihin niya yun ay nanahimik na lamang ako.
10:17.6
Hanggang sa nakauwi na kami sa bahay.
10:22.1
Naabutan na naming may nagpapagamot kay Tiyo Rene.
10:26.2
Nang mailagay ko na sa kusina mga pinamili namin ni Lita.
10:30.8
Tinulungan ko na si Tiyo sa ginagawa niyang panggagamot.
10:35.6
Hindi ko na nga pinagtunan pa ng pansin ng pangyayari ay sa taan at naging abala na rin ako nun.
10:43.1
Lingid sa kalaman ko nun.
10:45.6
Na may mas malalapa palang gamit.
10:47.6
Ang lalaking sumapak sa akin.
10:54.4
Makalipas ang ilang araw ay tila ba takot nang lumayo ng bahay si Lita.
10:59.3
Sa tuwing inuutosan ito ng kanyang ama na bumili sa tindahan kung nasaan.
11:04.9
Nasa bunga dito ng baryo.
11:07.5
Ibinabato ito ni Lita sa akin.
11:10.8
Aanya pa ay tinatamad siyang maglakad at minsan ay kung ano-ano na lamang ang idinadahilan ito.
11:15.9
Huwag lamang siyang magawi sa mataong parte ng baryo namin.
11:20.2
Kung saan parating tumatambay si Labner at ang mga kasama nito.
11:27.2
Bakit ba sa akin mo lagi binabato yung utos ni Tiyo?
11:30.9
Alam mo naman marami rin akong ginagawa.
11:33.8
Binsang reklamo ko.
11:36.0
Eh bakit ka ba nagre-reklamo?
11:38.5
Utos naman ni Ita yan eh.
11:40.0
Kaya dapat ikaw yung gumawa niya kasi tinuturuan ka niya.
11:43.6
Pataray na wika nito.
11:45.9
Ikaw naman siyang inutusan diba?
11:49.3
Ani ko at makikipagdebate pa sana ako nang marinig kong boses ni Tiyo Rene
11:53.1
na hinahanap na ang pinapabili niya kay Lita.
11:58.2
Tay, si Ronor na daw po yung bibili.
12:02.1
Tugo nito sa tanong ni Tiyo at nagtatakbo na palapit sa kanyang ama.
12:07.6
Napailing na lamang ako at napabuga ng hininga dahil sa kakulitan ng pinsan ko na yon.
12:13.8
Wala na nga akong ibang nagawa kundi ang lupo.
12:15.9
Tumarga at bilhin ang pinapabili ng tiwin ko na dapat ay si Lita ang gagawa.
12:22.4
Narinig ko pang sinabi nitong bilisan ko kaya nagmadali na akong lumabas ng bahay.
12:27.1
Naglakad patungo sa tindahang nasa bungad ng baryo.
12:31.5
Nang makarating ako roon ay nakita ko agad si Labner na nakaupo at nakadambay sa isang tabi kasama ang mga kaibigan niya.
12:40.2
Nilagpasan ko ang mga ito at bumili na ako dahil nagmamadali na rin ako noon.
12:43.5
Matapos kong bumili at maglalakad na sana ako pabalik sa bahay,
12:49.9
ay bigla akong hinarang nung lalaking sumapak sa akin na napagkilanlan kong Diego.
12:57.1
Napalinga-linga pa ito na para bang may hinahanap.
13:01.5
Wala ka bang dalang pagkain?
13:03.9
Tanong nito na ipinagtak ako.
13:08.6
Balik na tanong ko.
13:10.7
Yung magandang babaeng kasama mo?
13:13.5
Magbahagi ka naman ang pagkain mo.
13:16.6
Tugon ito na bakas sa kanya muka at boses ang pangasar.
13:21.4
Nang sabihin niya yun na hindi na ako nakakapagtimpi pa,
13:25.4
inundayan ko agad ito ng sapak.
13:28.4
Mabilis naman itong nakabawi at nagpambuno kaming dalawa.
13:32.9
Habang nagpapagulong-gulong kami sa lupa,
13:36.3
may naramdaman akong isa pang sumapak sa akin.
13:40.0
Dalawa na silang nagsasalita ng santok sa akin noon.
13:43.5
Tanging pagsalag at pag-ilag na lamang ang ginagawa ko,
13:46.7
pero dahil may kaliitan ako at kapayatan,
13:50.7
ay wala na akong naging laban sa kanilang dalawa.
13:54.5
Habang si Abner na matagal ko ng kakilala,
13:57.2
ay hindi alam kung ano ang gagawin niya.
13:59.9
At nagdawag na lamang ito ng matatanda
14:01.8
para umawat sa dalawang pinagtutulungan ako.
14:08.3
Awat ng isang may edad na lalaki sa dalawa.
14:11.6
Inalayo ang mga ito sa akin.
14:13.5
Napakabastos niyo!
14:16.5
Huwag na huwag niyong babastosin yung pinsan ko, ha?
14:19.7
Bulyaw ko sa mga ito.
14:22.3
Nakita ko namang tanging pagngisi lang ang ginawa ng dalawa.
14:26.4
At nagsalita pang isa na,
14:29.5
Hindi pa tayo tapos, ha?
14:32.8
Makakaganti din kami.
14:35.5
Nang makalayo ng dalawang dumumog sa akin,
14:39.2
napatingin na lamang ako kay Abner.
14:41.9
Kinuha ang mga pinamili ko.
14:44.3
Saka ako naglakad papalik sa bahay.
14:48.4
Iika-ika na ako nang makarating sa bahay.
14:51.8
Putok pa ang labi at kilay ko nun.
14:55.3
Ikaw ba naman pagtulungan ng dalawang naglalaki ang lalaki, di ba?
15:02.0
Tanong ng tiuhin ko nun.
15:05.0
Napaaway lang tiong.
15:08.6
At iniabot na sa kanya ang mga pinamili ko.
15:13.4
At ito yung namang bagyang nagbago ang ekspresyon na mukha ni Lita.
15:17.1
Na para bang alam niya kung ano ang nangyari sa akin at sino ang may gawa nun.
15:25.0
Hindi ba't sinabi ko nang hanggat kaya mo ay umiwas ka sa gulo at kontrolin mo ang emosyon mo?
15:29.9
Dahil kung hindi,
15:31.3
ikaw yung kukontrolin yan.
15:35.5
gamutin mo yung sugat ng pinsan mo.
15:40.1
Nang makarating kami doon ay
15:41.8
doon na niya nga ginamot ang mga pinamili ko.
15:43.3
Sa mga natamukong sugat.
15:46.5
Sila ba'y may gawa nito?
15:51.0
Hindi naman ako sumagot pa at batid kong alam niya kung sino ang nakaaway ko.
15:59.2
Sila umano ang daylan kung bakit ayaw niyang magpupunta sa parting yun.
16:04.6
Ilang beses na umano siyang binastos.
16:07.5
Kaya siya na mismo ang umiiwas para wala ng gulo pa.
16:13.3
Matapos niyang lapatan ng gamot ang sugat ko sa kilay.
16:17.8
Na ikinatingin ko naman sa kanya.
16:21.5
Hanggat maaari umiwas tayo sa gulo.
16:24.6
Yan yung laging bili ni Itay.
16:27.5
Mahina niya pang uwi ka.
16:29.7
At iniabot na sa akin ang gamot na para sa labi ko.
16:33.8
At umalis na ito sa harapan.
16:37.1
Naisip ko na ng mga sandaling yun.
16:39.8
Na isumbong kay Tio Rene ang mga binatang nambabasto sa pinsan ko.
16:43.3
Pero dahil sa sinabi ni Lita, ay hinayaan ko na lamang ulit yun.
16:51.2
Ginawa ko na lamang ang sinabi ng pinsan ko na mas mabuti pa ang umiwas sa gulo.
16:56.5
Nang sa ganun ay matiwasay ang pamumuhay namin.
17:01.3
Nang mga sumunod na araw ay tuloy pa rin ang pag-aaral ko ng mga banal at buhay na salita.
17:07.1
Pero magmula nang magdumugan kami ng kaibigan ni Abner na napagkilalan kong Diego at Hector.
17:14.2
Sa tuwing inaabot ako ng gabi sa kalsada at malayo sa bahay,
17:19.4
parati na lamang akong nakakarinig ng huninang wakwak.
17:23.6
Na para bang sinusundan talaga ako nito.
17:28.7
Hanggang sa isang gabi nun.
17:31.7
Galing ako sa bayan dahil may pinabilis sa akin ang mga magulang ko.
17:37.2
Kaya naman inabutan na ako ng gabi sa daan.
17:40.4
Nung pabalik na ako sa bahay ni Tio Rene.
17:44.8
Habang naglalakad ako sa madilim na parte,
17:48.1
ay bigla na lamang may humarang sa akin na isang malaking kulay itim na aso.
17:54.4
Nagbabaga mga mata nitong nakatitig sa akin at nag-aangil pa sa galit.
18:01.1
Hindi ko na inisip ang normal na aso lamang ito.
18:04.5
Dahil halata namang hindi.
18:07.1
Base pa lamang sa laki nito na animoy kasing laki ng batang kalabaw
18:11.3
at pulang-pula ang mga mata.
18:15.6
Lumaki na lamang din ako sa baryo namin
18:17.4
wala namang mag-aalaga ng ganong klaseng aso.
18:22.6
Agad akong nagdasal ng orasyon
18:24.2
pangontra sa nilalang na ito
18:27.1
na nasa harapan ko nun.
18:30.8
Kasunod noon ay binunot ko ang tansong patalim
18:33.2
na palagi kong dala at nakasiksik lamang
18:36.4
sa gilid ng suot kong salawal.
18:38.2
At nakaramdaman ako ng takot
18:41.4
ay nilakasan ko ang loob ko.
18:44.7
Hindi naman yun ang unang beses
18:46.3
na nakakita ako ng ganong klaseng nilalang.
18:50.4
Ilang sandali pa ay bigla na lamang
18:52.2
itong gumilid sa daan na parabang
18:54.1
natatakot itong lumapit sa akin.
18:58.1
Inaasaan ko na rin yun dahil na mga sandaling yun.
19:01.6
May mang ilan nila na akong tangang medal yun
19:03.8
at pangontra sa nilalang naswang.
19:08.2
Nang tuluyan na nga itong gumilid ay marahan na akong
19:11.8
nagpatuloy sa paglalakad.
19:14.7
Pero hindi ko pa rin inaalis ang tingin ko sa nilalang na yun.
19:19.7
Alerto pa rin ako dahil baka nagaanap lamang ito
19:22.3
ng tsyempo para sugurin ako nun.
19:26.3
Maya-maya lang ay nawala na ito sa paningin ko.
19:30.2
Sumuot na sa kagubatan.
19:33.3
Kasunod noon ay nakarinig ako ng malakas na huninang wak-wak.
19:38.2
Nagpapalayo na ito.
19:41.4
Doon pa lamang ako kumaripas ng takbo papauwi sa bahay ng tiyuhin ko.
19:46.7
Nang makarating ako sa pinto,
19:49.9
nakita ko na si Tiyo Rene na nakatayo at alatang nag-aabang sa akin.
19:55.0
Tiyong, narinig mo ba yun?
19:57.8
Tinambangan ako nun sa daan eh.
19:59.9
Pero umalis din naman agad.
20:02.6
Tanong ko sa tiyuhin ko.
20:04.9
Nagmadali na akong pumasok sa loob ng bahay.
20:08.2
Kahit na kasi may kaalaman at tangan ako,
20:11.4
hindi ko ipagkakailang grabe pa rin ang takot na nararamdaman ko
20:15.0
sa mga ganitong nilalang.
20:19.5
Narinig ko nga eh.
20:21.3
Mabuti at hindi ka dinumog.
20:23.9
Tugo ni Tiyo at isinarampin tuwan.
20:28.6
Nang hanapin ko si Lita,
20:31.7
sinabi ng tiyuhin ko na natutulog na ito.
20:35.2
Kaya naman sa tiyuhin ko na lang ibinigay ang ipinapaabot ng araw.
20:37.5
Ibinigay ang ipinapaabot ng aking inang pagkain para sa pinsan ko.
20:42.2
Agad na nga rin akong nagpahinga dahil anong oras na rin.
20:48.6
tinanghali na ako ng gising.
20:51.3
Mabuti na lang at wala namang nagpapagamot kay Tiyo rin eh.
20:56.2
Naabutan ko na lamang itong naglalagay ng lana sa maliliit na botelyang ginagamit namin sa panggagamot.
21:03.4
Mabuti at gising ka na.
21:07.5
Aning nilitas sa akin.
21:10.4
Tumanguna namang ako at matapos kumagilamos ay nagtimpla na ako ng kape.
21:15.3
Umupo sa upuang nakatapat sa mesa kung saan may ginagawa ang tiyuhin ko.
21:21.1
Habang nagkakapi nga ay tinutulungan ko na rito sa ginagawa niya.
21:28.1
Nagpaalam si Lita noon na pupunta siya ng bayan.
21:32.1
Tinanong siya ng Tiyo kung ano ang gagawin roon.
21:35.0
May bibilhin lamang umano ito.
21:37.5
At matagal-tagal na rin umano itong hindi nakakapunta sa bayan noon.
21:44.0
Anong oras ka uwi?
21:48.5
Hindi pa ako magtatagal roon tay.
21:51.3
Mamayang tanghalin na ako pupunta para hindi mainit.
21:56.4
Basta huwag ka magtatagal doon ah.
21:59.3
Ronan, ilagay mo na yung mga langis na to sa altar ng madasalan natin mamayang alas tres.
22:06.0
Baling ng Tiyo ko sa akin.
22:07.5
Kaya naman dali-dali ko nang nilagok ang kaping iniinom ko at sinunod na ang utos ng Tiyo'in ko.
22:17.1
Matapos yun ay naging abala nga kami ni Tiyo sa paggawa ng mga pangontra tabak.
22:22.6
Namalayan ko na lamang na hapon na nang magpaalam si Lita na aalis ito at pupunta ng bayan.
22:29.7
Dahil abala kami ni Tiyo ay hindi na namin siya napagtuunan pa ng pansin.
22:34.9
Nakita ko na lamang na umalis ito noon.
22:37.5
Nang araw na yon, pakiramdam ko ay napakabagal ng takbo ng oras.
22:46.6
Nananakit na ang tuhod ko sa kakaluhod dahil sa pagdadasal namin ni Tiyo sa mga ginawa naming habak at pangontra.
22:54.7
Dahil hindi naman pwedeng itigil yon para magpahinga.
22:58.2
Kaya tiniis ko na lamang ito hanggang sa matapos kami.
23:03.1
Madilim na nang matapos kaming magdasal ni Tiyo rin eh.
23:07.2
Nalaihan ko na lang.
23:07.5
Ay nangalay na talaga ang mga tuhod ko ng mga sandaling yon.
23:11.8
Pero laking pagtataka namin.
23:16.7
Wala pa rin ang pinsan ko.
23:19.8
Hindi pa ba umuwi si Lita?
23:22.4
Tanong ng Tiyo rin ko noon.
23:25.4
Hindi pa po ata Tiyong pero sabi noon kanina hindi daw siya magtatagal diba?
23:31.4
Tugon at balik na tanong ko sa kanya.
23:34.6
Anong oras na ba?
23:35.4
Titingnan ko pa yung orasan, Tiyo.
23:40.6
Dali-dali ko nang ang tinignan sa may sala kung anong oras na dahil naroon ang orasan na minsan nakasabit sa pader.
23:48.4
Napakunot ang noo ko.
23:50.9
Gabing-gabi na noon.
23:53.5
Napatingin na lamang ako na may pag-alala sa Tiyo rin kong sumunod din pala sa akin.
23:59.7
Dahil magmula nang tumira ako sa bahay ng Tiyo rin ko.
24:02.8
Ni isang beses ay hindi umuuin.
24:05.4
Hindi nang ganun kagabi ang pinsan ko.
24:08.0
Ni hindi pa nga ito nagpapaabot ng dilim sa daan.
24:13.2
Hanapin mo yung pinsan mo, Ronan.
24:18.4
Yan na lamang ang naging tugon ko at nagmadali na akong lumabas ng bahay.
24:23.2
Kahit naramdam-naramdam ko pa rin ang ngalay ng mga pako, binaliwala ako na lamang ito.
24:30.8
Hindi na kasi maganda ang pakiramdam ko ng mga sandaling yon.
24:35.4
May kaibang takot ang namumuo sa diblib ko.
24:40.4
Halos sarado na ang mga kabahayan sa baryo namin.
24:43.9
Kaya naman wala ako mapagtanungan kung may nakakita ba sa pinsan ko.
24:49.3
Ang bala ko noon ay magtungo din ang bayan at doon hanapin si Rita.
24:54.5
Pero bago pa man ako makarating sa may sakayan, nakabangga ako si Abner.
25:02.4
Hindi ka ba tumitingin sa dinadaanan mo?
25:06.5
At nagmamadali ng maglakad palayo na para mangbalisa noon.
25:11.1
Teka lang Ner, may itatanong ako sa iyo.
25:15.1
Awat ko sa kanya.
25:17.1
Hinawakan ko pa siya sa balikat para huminto ito sa paglalakad.
25:21.9
Nakita mo ba si Rita?
25:24.2
Kanina pa kasi siya hindi umuwi eh.
25:29.2
Naikinatigil naman ito at hindi makatingin sa akin ng derecho.
25:37.4
Nauutal nitong tanong.
25:39.2
Na para bang naganap pa ito ng kasunod na sasabihin.
25:44.3
Hindi ko naman siya sinagot at tinintay ko lang kung may sasabihin pa ito.
25:49.9
Kita ko kasi ang butil na pawis na tumatagaktak sa noon yanon.
25:57.4
Anong malay ko sa pinsan mong yan?
26:00.6
Mabilis niyang sagot.
26:02.9
Iwinaksi na ang kamay ko.
26:04.1
O, saka nagmadaling maglakad pa palayo na ipinagtaka ko naman.
26:09.3
Ilang sandali pa, nakita kong tumatakbo si Diego at Hector patungo sa dinaanan ni Abner.
26:17.1
Nang tumapat pa si Diego sa akin, bagya pa ako nitong itinulak.
26:23.7
Dahil sa kailangan ko na rin mahanap ang pinsan ko ay binaliwala ko na lamang ang mga ito.
26:30.0
Nagpatuloy na ako sa paghanap noon.
26:31.7
Hanggang sa abutin na lamang ako ng alauna ng madaling araw,
26:39.8
hindi ko pa rin talaga ito makita.
26:43.6
Kaya naman nagpasya na lamang akong umuwi at magpahinga muna saglit.
26:48.5
Pagod na pagod na ako at umabot na ako ng mga kung saan karatig baryo namin.
26:56.0
Nang makauwi ako,
26:58.7
laking gulat ko nang makita ko si Lita.
27:01.7
Na nakahandusay sa bakuran ng bahay nila.
27:06.2
Dagli-dagli ko itong nirapitan at tinawag ang tiyuhin ko.
27:11.3
Walang malay ang pinsan ko at puno ito ng pasa sa mukha at katawan.
27:16.7
Nasalat pa ng kamay ko ang basanghita nito nang buhatin ko siya.
27:21.8
Dahil sa madilim ay inakala kong tubig lamang yan.
27:25.5
Pero nang makapasok na kami sa loob ng bahay
27:27.8
at maliwanag ng paligid
27:30.2
ay doon ko na ako.
27:31.7
Doon ako nakitang
27:32.5
ang basang na hawakan ko.
27:42.5
Dahil sa gulat at napatas pa ako bagya.
27:46.2
Dalidali namang lumapit ang tiyuhin ko at tinignan ang kalagayan ni Lita.
27:51.8
Doon ay nakita naming
27:53.1
madugo ang maselang bahagi ng katawan nito.
27:58.1
Halos magwala sa galit ang tiyuhin ko
28:00.3
ng maisip naming ginahasak.
28:01.7
Nasa ang pinsan ko nun.
28:04.7
Pinagsusuntok nito ang pader hanggang sa magkabutas-butas yun.
28:09.1
Hindi ko na rin mapigilang maiyak sa sinapit ng pinsan ko.
28:15.0
Matapos kong ang magayak na panlinis sa pinsan ko
28:17.6
ay inawat ko ng tiyuhin ko sa paglalabas nito ng nararamdaman niya.
28:23.8
Halos mawasak na rin kasi ang pader ng bahay namin.
28:28.5
Sinabihan ko na itong linisan niya si Lita nang sa ganon.
28:31.7
Ay makita namin ang maayos kung gaano kalalaang natamo ng pinsan ko na ito.
28:39.1
Nakita ko namang pinipilit nitong ikalma ang sarili.
28:43.4
Nanginginig pa ang mga kamay na nilinisan ang pinsan ko
28:46.5
habang patuloy pa rin sa pagtulo ang mga luha niya.
28:53.0
Hindi talaga namin inaasaan ang pangyaring yun
28:55.3
dahil niminsan ay wala kaming naging kaaway.
28:59.7
Maliban na lamang sa mga bagong salat.
29:01.7
Na alam kong iniiwasan naman ito ng pinsan ko.
29:07.8
Kaya hindi ko nabos maisip kung sino ang gagawa ng ganon.
29:13.5
Karumal-dumal ang ginawa nila sa pinsan ko.
29:18.7
Nang magising ang pinsan ko ay nagsisisigaw ito.
29:23.2
Nagpupumilit na lumayo sa amin ni Teorene.
29:26.5
Iyak ito ng iyak at takot na takot.
29:39.3
Awat ni Tiyo kay Lita.
29:42.2
Nang mapagtanto ng pinsan ko na ang kanyang amana ang karap niya.
29:47.2
Bigla niya na lamang itong niyakap at doon ay humabulgol ito ng iyak.
29:54.6
Pinabuy nila ako.
30:01.7
Hindi naman sumagot ang pinsan ko.
30:06.0
Panay lang ang iyak nito.
30:09.4
Magmula noon ay kahit anong tanong at gawin namin.
30:13.2
Hindi ito nagsasalita.
30:16.1
Bakas na bakas ang takot at trauma sa kanyang muka.
30:20.1
Kaya naman hindi namin matukoy-tukoy kung sino ang animal na gumawa ng pangahalay sa pinsan ko na iyon.
30:29.4
Magmula din noon ay bihira na lamang mangkakita.
30:31.7
Ang gamot ang tiyuhin ko.
30:34.2
Parati na lamang itong nagkukulong sa silid kasama ang pinsan ko.
30:39.3
Ako na lamang ang pumapalit sa panggagamot.
30:43.3
Maging ang panggagamot sa mga binarang at kinulam.
30:46.8
Ako na rin ang humarap.
30:49.5
Hindi ko alam kung ano ang ginagawa ng pinsan ko at ni Tio Rene sa loob ng silid.
30:54.9
Basta't nauulinagan ko lamang ang tiyuhin ko na
30:57.6
para bang nagsasagawa ng isang ritual.
31:01.7
Naguusal ng mga dasal
31:05.8
hindi niya naituro sa akin.
31:11.6
Hanggang sa isang araw noon
31:13.4
bigla na lamang dumating sa bahay namin si Abner.
31:19.0
Malaki ang tiyan ito na animoy mga nganak na sa laki.
31:23.6
Nakita ko pang gumagalaw-galaw ito
31:25.8
na papahiyaw sa sakit ang binata.
31:28.9
Nang susuriin ko na sana ito ay
31:33.6
bigla namang lumabas ang tiyuhin ko sa pinto ng bahay.
31:39.2
Sa balkonahe kasi kami nang gagamot kaya naman laking pagtatak ako.
31:43.7
Dahil magbula ng mag-aasang pinsan ko ay hindi na humarap sa mga nagpapagamot si Tio Rene.
31:49.6
Pero sa pagkakataon niyon
31:51.4
hinarap niya si Abner.
31:55.4
Kasama pa ni Abner ang ama niyang si Mang Edgar.
31:58.9
Kitang-kita ko sa mukha ni Abner
32:01.2
na namimilipit na talaga ito sa sakit na nararamdaman niya.
32:07.5
Pakiusap Mang Rene.
32:09.9
Gamutin niyo po ako.
32:12.5
Pagmamakahawa nito.
32:15.1
Gaya ng nakagawian ni Tio.
32:18.5
Sinuri niya ito bago umpisa ng gamutan.
32:22.7
Sinabi ni Mang Edgar na ilang linggo nang gano'n ang sitwasyon ni Abner
32:26.2
na noong una ay masakit lang.
32:28.9
Namang ang tiyan.
32:30.9
At hindi naglaon ay bigla na lamang lumaki.
32:34.1
At may gumagalaw-galaw pa sa loob nun.
32:38.4
Sobrang sakit diyo manon ito na mahahalata ko naman sa itsura ng binata.
32:44.2
May hahalin tulad ko nga ito sa babaing manganak na.
32:49.1
Pero hindi pa man tapos suriin niyo ni Tio Abner ay nagsalita ito.
32:55.6
Hindi ko mapapagaling ang sakit mo Abner.
32:58.9
Hanggat hindi mo sinasabi ang kasalanang kinasangkutan mo.
33:03.8
Makasalan ng anak mo Mang Edgar.
33:09.5
Wala naman akong ginawang kasalanan.
33:13.1
Galit na sabi ni Abner.
33:16.1
Alam mo sa sarili mo kung anong ginawa mo.
33:19.4
Ginawa ninyo magkakaibigan.
33:22.7
Bumalik ka na lang kapag handa ka ng harapin ang kasalanan mo.
33:27.4
Umahinawang sambit ni Tio.
33:30.9
Tanda na tapos na nitong harapin ang binatang si Abner.
33:36.0
Walang ano-ano'y pumasok na rin ito sa loob ng bahay.
33:40.8
Narinig ko pang pinagalitan ni Mang Edgar si Abner bago sila umalis nun.
33:46.9
Na mga sandaling yun ay nakakaramdam na ako na baka
33:49.5
may idea na ang tiyuhin ko kung sino ang gumalaw sa pinsan ko.
33:56.6
Pagkaalis lang ni Abner at ng ama nito.
33:58.9
Ay kasunod nitong dumating si Hector.
34:02.3
Kasama ang tiyahin niya.
34:05.5
Tuyot na tuyot na ang balat nito na nagnanaknak at nagsusugat.
34:10.4
Nakita ko pang may mga nanang natuyo na ang sugat nito.
34:15.0
At kagaya ni Abner.
34:17.6
Namimilipit na rin ito sa sakit na nararamdaman niya.
34:21.4
At para bang isang ubo na lamang.
34:27.4
Nais din itong magpagamot.
34:28.9
Pero gaya ng nangyari kay Abner.
34:32.8
Ay ganun na ganun na lamang din ang sinabi ng tiyuhin ko.
34:36.9
Na tila ba inaasana ng tiyuhin ko ang pagpunta ng mga ito sa amin.
34:45.2
Matapos ang araw na yon.
34:49.5
Habang kumakain kami ay tinanong ko sa tiyuhin ko kung
34:52.4
may idea na ba siya sa mga nagahasa ng pinsan ko.
34:56.3
At isuplong na namin ito.
34:58.9
At ito sa kinauukulan.
35:00.8
Para mabigyan na ng justisya
35:02.9
ang nangyari kay Litanon.
35:07.4
Hanggat wala tayong ebidensya.
35:10.3
Hindi tayo paniniwalaan ng batas na yan.
35:13.6
Magsasayang lamang tayo ng panaw na toras.
35:17.2
Mahirap lang tayo Ronan.
35:19.4
Kaya malabong panigan tayo niyan.
35:26.7
Paano naman natin makukuha yung justisya para sa pinsan ko?
35:32.1
Paano natin makukuha yung justisya para sa pinsan ko?
35:35.7
Hindi pwedeng baliwala na lang yan.
35:38.6
Tapos tuloy-tuloy lang yung paggala ng mga hayop na lumabastangan sa kanya?
35:43.7
Sabi ko nun dahil parabang baliwala na lamang ito sa tiyuhin ko.
35:48.8
Kung nais mo ng justisya para sa pinsan mo,
35:52.6
lalong-lalo na ako,
35:55.1
hindi ako titigil hanggat hindi nabubulok ang katawan ng mga hayop na yon.
36:01.2
Ilang araw na lang yung bibilangin.
36:03.8
Gagapang nasa lupa yung mga animal na yon.
36:07.5
Mahinahong sambit na yung tiyuhin ko.
36:10.5
Nahalatang nagpipigil lamang ito ng emosyon niya.
36:15.7
Nang gabi ding yon ay pinayagan ako ni Tiyo na pumasok sa silid kong saan siya nagsasagawa ng ritual.
36:25.2
Ipapakita niya sa akin kung paano siya maningil ng justisya.
36:28.8
Kaya naman umupo lang ako sa isang tabi
36:32.7
para panoorin ang gagawin ng tiyuhin ko.
36:37.7
Bago niya pa man umpisa ng ritual na gagawin niya,
36:42.0
pinag-usal niya muna ako ng orasyon na salitang pambakod sa sarili ko.
36:48.8
Matapos yon ay nahimik ako sa tabi.
36:52.3
Doon ay nakita kong may iginuhit si Tiyo na simbolo sa ibaba ng altar.
36:58.8
Pinahiga niya si Lita sa loob ng simbolong yon.
37:02.9
Habang suot-suot nito ang damit, noong gabing naghahasa siya.
37:09.3
May bahid pa nga yun ng dugo.
37:12.5
Kasunod noon ay tinalian niya ng kulay itim na sinulid ang hinliliit na daliri ni Lita.
37:18.6
Nagsindi na rin siya ng kulay itim na kandila.
37:23.0
Hindi pa man nag-uumpis ang magdasal si Tiyo.
37:26.9
Nanindig na agad ang balahibo ko.
37:28.8
At ramdam na ramdam ko ang maitim na presensyang agarang bumalot sa loob ng silid.
37:37.5
Mas lalo pa itong lumakas ng marinig kong mag-usal ng dasal si Tiyo na hindi ko talaga maintindihan.
37:45.5
Kahit anong pilit ko noon.
37:49.6
Ilang sandali pa, nakita kong may mga insektong gumapang sa katawan ng pinsan ko.
37:57.0
Sa isang kurap lang ng mga pinanong.
37:58.8
At sa isang mga mata ko, bigla na lamang ding naglaho ang mga yon.
38:05.8
Sumapit na lamang ang hating gabi ay nagdadasal pa rin ang tiyuhin ko.
38:10.9
Hanggang sa maya maya pa, bigla akong nakarinig ng kalabog sa bubungan.
38:19.4
Kasunod noon ay ang pagkoskos nito na parabang gustong gusto ng tuklapin ng kung sino man ang nasa bubungan na yon.
38:28.8
Nakarinig na rin ako ng mahinang huninang wakwak.
38:32.7
Nabatid kong nasa paligid na lamang namin nito.
38:36.9
Nang sipatin ko ng tingin ang tiyuhin ko, ay nakita kong naghuba nito ng damit niya.
38:45.0
Nanlaki talaga mga mata ko, dahil sa nakita kong may malaking marka itong nakaguhit sa may likuran niya.
38:55.0
Ito ang marka o simbolo.
38:57.0
Ito ang mga itong tiyuhin ko ng matataas na uri ng mambabarang at mangkukulam sa lugar ng kabisayaan.
39:05.8
Halos sakupin na ng markang ito ang likuran ng tiyuhin ko.
39:10.7
Doon ko lang napagtantong magmula pala ng tumira ko sa kanila.
39:16.9
Ay nang gabi niyon ko lang nakitang naghubad ng pangitaasang tiyuhin.
39:22.6
Walang sabisabitong tumayo.
39:25.1
Walang sabisabitong tumayo.
39:25.6
Walang sabisabitong tumayo.
39:25.7
Walang sabisabitong tumayo.
39:25.8
Walang sabisabitong tumayo.
39:26.0
Wala na mga matatang pangitaasan.
39:26.0
Walang madakitang residual.
39:26.1
Nakadpatungo sa labas ng bahay, habang ang pinsan ko naman ay tulog na tulog pa rin sa kinahihigaan niya.
39:36.2
Dali-dali kong sinunda ng tiyo rin ako na papalabas na ng bahay nun.
39:41.6
Pagkalabas nga nito, walang ano-anong dinambahan kaagad nito ang nilalang na hindi ko alam kung saan ito nagmula.
39:49.8
Gamit lamang ang kamao ng tiyuhin ay nakipag sa gupaan nito sa nilalang.
39:57.5
Habang sinusuntok at tinatadya ka ni tiyo ang aswang, ay siyang pag-ilag at pagdumog naman ito sa kanya.
40:07.4
Nang tutulungan ko na ang tiyuhin ko, iwinaksi lamang ako ng nilalang at tumilapon agad ako sa malayo.
40:16.2
Ramdam na ramdam ko ang galit ng nilalang na yon sa tiyuhin ko.
40:19.8
Pero bas na naigang itim na presensyang bumabalot sa tiyuhin ko na yon.
40:26.9
Hindi na nakaporma pa ang nilalang nang sunod-sunod itong pinagsasapak ng tiyuhin ko at walang habas na pinagtatadyakan.
40:37.6
Tanging pag-angil at hiyaw na lang ang naririnig ko sa nilalang na yon.
40:43.9
Hindi ko lubos sakalain kung paano yun nagawa ng tiyuhin.
40:48.6
Ang makipagtagisa ng tiyuhin.
40:49.8
Ang makipagtagisa ng lakas sa nilalang.
40:52.0
Gamit lamang ang sariling kamao.
40:56.5
Hindi na pinatagal pa ng tiyuhin ko ang labanan nilang yon.
41:01.5
At nakita ko mabilis itong nagusal ng orasyong panggapos.
41:07.2
Matapos yon, bigla na lamang naging tao ang kaninang nilalanga na dumumog sa tiyuhin ko na yon.
41:17.1
Laking gulat ko, Sir Seth.
41:19.8
Nang makita kong ang nilalang na yon.
41:31.0
Gaya ng kalagayan ni Hector Atabner ay may karamdaman din itong taglay.
41:37.4
Halos maubos ng buhok nito sa ulo at puno ng nagnanak-nak na sugat ang muka at katawan.
41:45.8
Imbis na humingi ka ng kapatawaran.
41:47.3
Dahil sa ginawa mong pangwawalang hiya sa anak ko.
41:52.6
Ito pa yung ginawa mo.
41:55.4
Binigyan mo lang ako ng dahilan para tapusin kayong tatlo ng kaibigan mo.
42:01.2
Mabulok at magdusa kayo sa apoy ng impyerno.
42:05.5
Sambit na wika ng tiyuhin ko.
42:08.3
Kinweliwan si Diego.
42:11.3
Kaya palang lakas ng loob nito dahil isa pala itong aswang.
42:16.3
Huwag na albularin.
42:18.3
Malalaman ng lahat ang pagkatao mo.
42:21.5
Singhal ni Diego.
42:26.7
Masyadong madali kapag pinatay ko kagad kayo.
42:32.6
Habang buhay mong pagbabayaran ang ginawa mong kalapastangan.
42:37.9
Nakatanim sa katawan mo ang sumpang kahit malubana ang sakit mo ay hindi ka mamatay-matay.
42:44.1
Hanggat hindi ang mismong anak ko ang magpapatawad sayo.
42:47.3
Hindi ka mamamatay.
42:53.3
Sambit ng tiyuhin ko nun.
42:56.8
Maging ako ay nakaramdam ng matinding takot sa bawat katagang binitawan niya.
43:04.2
Matapos sabihin ni Tio yun.
43:06.9
Malakas niya itong inihagis palabas ng bakuran namin.
43:10.7
At naglakad na papasok ulit sa loob ng bahay.
43:15.0
Hindi na nga ako nakapagsalita pa dahil ako ay magpapasok ulit sa loob ng bahay.
43:17.3
At dahil natulala na ako sa mga nasaksiyan ko.
43:21.9
Grabing kilabot at takot din ang nararamdaman ko nang dumaan sa tabi ko ang tiyuhin ko.
43:27.6
Na para bang may dumaang demonyo.
43:30.8
At ramdam na ramdam ko ang init na nagmumula sa katawan niya.
43:36.2
Kahit na ilang pilgada lamang.
43:38.7
Ang layo namin sa isa't isa.
43:43.4
Nang tapunan ko ng tingin sa Diego.
43:47.3
Tatakbo na ito palayo.
43:49.8
Kaya naman isinara ko na lamang maigi ang pintuan ng bahay.
43:58.0
Nabalita na lamang sa baryo na patay na ang tambay na si Abner.
44:02.8
Pero bago pa man ito bawian ng hininga.
44:06.7
Isiniwalat nito sa kanyang mga magulang.
44:09.4
Na may ginahasa at panihirapan silang babae.
44:14.2
Sinabi nito kung sino mga kasama niya.
44:17.3
Walang iba kundi si Hector at si Diego.
44:22.1
Pero nang tanungin na mga ito kung sino ang babaeng ginahasa nila.
44:26.8
Ay hindi nito maalala kung sino.
44:30.2
At wala itong ka-idee-idea sa itsura ng babaeng yon.
44:36.5
Hanggang sa tuluyan na nga itong bawian ng buhay.
44:41.1
Nang sumunod na araw naman ay namatay din ang binatang Hector.
44:48.2
Nakaratay sa banig at kung ano-anong sakit na ang dumadapo sa kanya.
44:53.1
Pero kahit anong gawing pagpapagamot nito ay hindi ito gumagaling-galing.
45:01.4
Matapos sa mga pangyayaring yon.
45:04.1
Ay napagalaman kong hindi lang basta normal na albularyo ang tiwin ko.
45:09.7
Taglay din ito ang mataas na uri at tangan ng mambabarang.
45:14.0
Na matagal na niyang itinatago para sa ikabubuti ng pamilya.
45:17.3
Napilitan lamang siyang magbaliklob rito.
45:22.7
Dahil sa kagustuhang mabigyan ng ustisya ang pinakamamahal niyang anak.
45:30.2
Sa kabila ng lahat ng nangyari ay patuloy pa rin na lumalaban sa buhay.
45:37.2
At ang anak nitong silita.
45:39.7
Na magbasa hanggang ngayon.
45:41.9
Ay daladala pa rin ng takot at trauma.
45:44.6
Dahil sa ginawang pambababoy sa kanya.
45:47.3
Bukod sa akin at tiyo riniko.
45:51.9
Wala na itong nilalapitan pang iba.
45:58.2
Hanggang saan ang kaya mong gawin?
46:01.3
Para sa anak at pamilya mo.
46:17.3
Salamat sa pan atacin.
46:23.1
Suppose ka kanyang m posters ng pangit- MORNING gyana
46:25.0
THANK YOU FOR WATCHING
46:27.7
Your一下 opening and ending me Witches
46:30.7
Be handled well too.
46:34.7
Thank you Wind and Devil
46:36.1
I hope to meet every soul on earth
46:38.8
This movie was the veritable transformation of each other
46:42.2
and is wifi verified generally until very, very, very, very soon.
46:46.2
Thank you for watching!
