HUWAD NA ALAGAD NG DIYOS | Aswang True Story | Part 1 of 2 JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #ThelmoHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI ZERO

ay naganap itong matagal na panahon na ang nakalipas.

Bata pa lamang ako ay kaming dalawa na lamang ni Nanay Elenita ang magkasama.

Ang kwento niya kasi sa akin kapag nagtatanong ako tungkol sa aking ama.

Sanggol pa lamang umano ako ay iniwan na kami nito.

Sumama ito sa ibang babae at nagpakasaya.

Kaya't huwag ko na raw subukang hanapin pa ito.

O itanong ulit sa kanya.

Dahil sa minsan na kaming tinalikuran at kinalimutan ng aking ama.

Kaya naman ay nararapat lamang din nakalimutan ko na umano ito.

At mamuhay na lamang kami.

Nang tahimik at masaya.

Magmula nga noon ay hindi na ako muli pang nagtanong sa aking inatungkol sa kanya.

Nung nagdadalaga na ako.

Nakikita ko namang pinakamali.

At nakikilit na itinataguyod ako ng aking ina.

Halos lahat ng hanap buhay ay pinasok niya para mabigyan lamang ako ng maayos na buhay.

Nga pala,

maisingit ko lang dito sa kwento.

Kahit na palaging abala ang aking ina sa pagtatrabaho,

ay palagi siyang naglalaan ng oras sa kapilya.

Tuwing araw ng linggo ay maaga kaming pumupunta sa kapilya para maglinis at magayos ng mga upuan.

Pagpatakasin ang alas 9 ng umaga ay magsisipagdatingan na mga kababaryo namin para magsimba.

Sa tuwing natatapos namang magsimba ang lahat ay nahuhuli rin kami ni nanay na lumalabas ng kapilya na iyon.

Dahil sa lilinisin naman namin muli ang buong kapilya bago iyon iwanan.

Kumbaga, mula pagkabata ko pa lamang ay naging alagad na ng Diyos ang aking ina.

Hindi pwedeng ipagpaliban namin ang pagsisimba tuwing linggo o kaligtaang magdasal at magpasalamat tuwing kakain.

Kilalang mabait at matulungin ang aking ina sa baryo namin nun.

Halos lahat ng mga taong lumalapit sa kanya, hanggat kaya niya ay tinutulungan niya ang mga ito.

Pero sa kabila ng mga ganoong ipinapakita ng aking ina sa maraming tao,

ay meron akong kakaibang natukrasan tungkol sa kanyang pagkataong matagal na niyang inililihim.

Isang araw, dumating sa bahay namin ang matalik kong kaibigang si Madel at may bitbit itong bag.

Pagkakita niya palang sa akin ay humagulgol na ito ng iyak.

Nag-aalala naman akong nilapitan ito at tinanong kung ano ang nangyari.

Nakailang tanong na ako kung ano ang nangyari sa kanya at bakit may bitbit siyang gamit.

Pero hindi pa rin siya tumigil sa pag-iiyak.

Teka-teka lang naman Madel, tumigil ka na nga. Ano ko malalaman kung ano yung nangyari sayo kung iyak ka nalang nang iyak dyan?

Ano? Pinalayas ka ba sa inyo?

Pag-aalala lang tanong ko sa kanya.

Habang hinahapwa pang likod nun.

Tanging pagtangu lamang ang naging tugon ng kaibigan ko na siyang ikinabahala ako.

Dahil sa bakit siya pinalayas? Anong nagawa niyang mali?

O anong nangyari dyan sa kaibigan mo anak? Bakit umiiyak yan?

Tanong ng aking ina na ang mabungaran niyang umiiyak si Madel.

Ewan ko ba dito ma? Tinatanong ko siya kung ano yung problema niya at bakit siya umiiyak. Ayaw namang sumagot.

Tugon ko sa aking ina nun. Dahil hindi ko naman pwedeng sabihin na pinalayas si Madel ng mamagulang nito.

Hindi ko pa naman alam ang kumpletong dahilan.

Maya-maya pa.

Nagulat ako nang biglang lumapit ang aking ina.

At agarang hinawa ka ng tiyan ng kaibigan ko nang walang pasabi nun.

Buntis ka?

Seryosong tanong ni mama kay Madel. At hindi pa rin inaalis ang kamay niya sa tiyan ng kaibigan ko.

Nanlaki ang mga mata kong napatingin sa kaibigan ko nun.

Buntis ka? Paanong nangyari? Anong ibig kong sabihin? Diba wala kang nobyo?

Paano ka nabuntis?

Nagugulo ang tanong ko nun.

Muli ay humagulgol na naman ang kaibigan ko.

Napansin kong tila natataranta naman si mama at mabilis na inalis ang kamay niya sa tiyan ni Madel nun.

Tapos ay dali-dali na itong naglakad papasok sa kusina.

Nung medyo kumalma na ang kaibigan ko, saka pa lamang ito nagkwento.

Sinabi niya sa aking nagkaroon siya ng nobyo. Katrabaho niya umano ang naging kasintahan niya.

At kaya hindi niya yun pinapapunta sa bahay nila at hindi na ipapakilala sa akin. Yun ay dahil sa natatakot siya sa kanyang ama.

Kilala ko naman umano ang kanyang ama kung gaano ito kabangis kapag nagagalit.

Isa pa, alam ko naman umano na mahigpit siyang pinagbabawalan ng kanyang mga mga mga mga.

Ang mga magulang na magkaroon ng kasintahan. Dahil sa edad na 19 anos pa lamang ito.

Ikaw naman kasi. Alam mo naman palang magagalit yung mga magulang mo. Pinagbawalan ka na nga. Nagnobyo ka pa.

Bakit sinuway mo sila? Dapat sinunod mo na lang sila eh.

Huwi ka ako nun.

Sinabi naman ang kaibigan kong hindi niya naman inaasang mabubunti siya.

Nagiingat naman or sila ng nobyo niya sa tuwing may nangyari sa kanilang dalawa.

Hindi ko na alam ang gagawin kong LV. Galit na galit yung mga magulang ko at pinalayas nila ako.

Umiihak pang wika nito.

Nakiusap ito sa akin na kung pwede ay makikituloy na muna siya sa bahay namin pansamandala.

Sandali akong natahimik at nag-iisip nun.

Sandali lang at kakausapin ko lang si mama.

Susubukan kong pakiusapan si mama na dito ka nalang muna sa bahay namin.

Habang nagpapalamig at maghintay na humupa yung galit na nararamdaman ang mga magulang mo.

Lumuluha pa rin tumango at nagpasalamat ang kaibigan ko.

Agad na pinuntahan ko ang aking inaas sa kusina.

Nung papasok na ako sa kusina,

natanaw ko si mama na nakahawak sa gilid ng mesa.

Para bang hinihika ito?

O kaya yung tipong hirap na hirap huminga?

Malikot rin ang kanyang mata at kung saan saan siya nakatingin nun.

May at maya rin ang paggamot niya sa braso at leeg nito na animoy na higad at nanggigigil.

Panay rin ang paglunok nito ng laway na para bang natatakam siya ng pagkain.

Kaya naman labis akong nagtaka dahil yun pa lamang ang unang beses nang nakita ko siya sa ganong sitwasyon.

Ma, ayos lang po ba kayo? Tanong ko sa kanya.

Gulat namang tinignan ako ng aking ina na para bang hindi niya inaasa ng pagpasok ko sa kusina.

Muli ay tinanong ko ito kung ayos lamang ba siya.

Natataranta naman siyang tumugon sa tanong ko.

Ayos lamang umano siya. May kumagat lang umano na lamok sa braso niya kaya't maya maya ang paggamot niya nun.

Lumapit ako sa kanya at mahinahong sinabi ang tungkol sa pinag-usapan namin ng kaibigan ko.

Nung una ay parang hindi pumayag si mama. Hindi raw pwedeng tumira sa bahay namin si Madel

dahil baka mas lalo lamang magalit ang pamilya nito kapag nalaman na mga itong sa bahay namin tumuloy ang kaibigan ko.

Hindi ako papayag anak. Tsaka isa pa. Naputol ang dapat sasabihin ng aking ina.

Tila nag-iisip ito kung dapat ba niyang tapusin ang sasabihin o hindi nun.

Tsaka ano po ma? Tanong ko sa kanya.

Basta, hindi ako papayag anak.

Todo ang pakiusap ko sa kanya at sinabing wala namang ibang pupuntahan si Madel kundi ako lang.

Nararapat lamang natulungan ko siya dahil matali ko siyang kaibigan.

Isa pa ma, paano na lang ko mapahamak ng kaibigan kung sa ibang tao siya lumapit diba?

E di kargo di konsensya ko pa yun. Sakin siya unang lumapit tumingin ng tulong eh.

Pero hindi ko siya tinulungan.

Sige na po ma, pumayag na po kayong dito na muna pansamantalang manuluyan yung kaibigan ko.

Pakiusap pong wika sa aking ina nun.

Humugot ng malalim na hininga ang aking ina bago nag wika nang...

Sige, ikaw yung bahala. Pero paalala lang ha. Sandali lang siya dito sa bahay natin.

Dapat hanggat nandito siya ay kumbinsin mo at tulungan mo siyang makipagbati at tumingin ng tawad sa mga magulang niya.

Wika ng aking ina nun.

Sa labis na tuwa ko ay napayakap ako sa aking ina at walang tigil na pagpapasalamat.

Hinalikan ko pa ito sa pisngi bago iniwan. Bumalik ako sa sala ng bahay kung saan naroroon ang kaibigan ko.

Lumipas sa mga araw ay masaya ang panunuluyan ng kaibigan ko sa bahay namin.

Magkasama kami sa iisang kwarto. Samantalang ang silid naman ng aking ina ay katabilang din ang silid ko.

Kaya't kapag naguusap kami ni Madel ay pabulong lamang dahil baka marinig ni Mama ang pinag-uusapan namin nun.

Tungkol kasi sa nobyo ni Madel ang pinag-uusapan namin palagi.

Nagpaplano ito kung papanong sabihin sa kanyang kasintahan ang tungkol sa ipinagbubuntis niya.

Isang gabi, bigla na lamang akong nagising mula sa pagkakaimbing ng tulog.

Dahil sa malakas na kalampag sa labas ng bahay nun, napabalikwas ako ng bangon at agad nang tinignan ang kaibigan ko.

Maimbing pa rin ang tulog nito.

At tila hindi man lamang nito narinig ang malakas na kalampag sa labas ng bahay.

Babalik na sana ako sa paghiga.

Pero nakaramdam naman ako ng pagkauhaw nun.

Tumayo na lamang ako at lumabas na ng kwarto at nagtungo sa kusina at uminom ng tubig.

Nang mapadaan ako sa silid ng aking ina,

ay nakita kong nakauwang na ang pintuan nito.

Nung una, nag-aalangan pa akong lumapit sa pintuan ng silid ni Mama.

Sa kadahilan ng mahigpit akong pinagbabawalan ni Mama na sumilip o pumasok sa loob ng kanyang kwarto.

Palagi rin nakasara ang pintuan ng silid nito sa tuwing napapadaan ako.

Pero noong mga panahon na iyon,

ay tila ba nakalimutan yata ni Mama na isara ang pintuan bago ito matulog?

Dahil sa kulisidad nun,

naglakas loob na akong naglakad papalapit.

Saglit na sumilip ako sa loob ng kwarto ni Mama para tingnan ito kung mahimbing na bang natutulog nun.

Pero nang makasilip na ako,

wala ang aking inasaygaan.

Wala ito sa loob ng kwarto.

At nakabukas pa ang bintana.

Napasinga pa ako,

dahil sa sumalubong sa akin ang napakabaho at napakalansang amoy na nagmumula sa loob ng kwarto ni Mama.

Agad akong napatakip ng ilong,

dahil nakakasulasok sa ilong ang napakabahong amoy na iyon.

Kamuntikan pangang bumalik tadagsikmura ako,

kung kaya naman ay mabilis ko nang isinara ang pintuan.

Baho naman ang kwarto ni Mama.

Parang hindi naglilinis eh.

Tanong ko sa isipan ko nun.

Dahil sa ang pagkakakilala ko sa aking ina,

ay napaka-metikulosa niyang ina nun.

Ayaw na ayaw niyang marumi ang bahay,

at kahit alikabuk sa sahig ay napapansin niya,

at nagagalit pa ito.

Ultimo nga mga agyo,

napupuna niya.

Pero bakit ngayon ay napakabaho ng kwarto niya?

Ipinilig ko na lamang ang aking ulo nun.

Ma?

Tawag ko sa kanya,

at naglakad papuntang kusina.

Sa pag-aakala kong nasa kusina rin ang aking ina,

ay paulit-ulit kong tinatawag ang kanyang pangalan.

Pero noong makapasok na ako sa kusina,

hindi ko siya nakita nun.

Ni Anino niya ay wala akong nakita.

Napakunotno ako at naitanong sa isipan kung nasaan ito.

Wala naman ito sa sala dahil

bago ako makarating sa kusina namin,

ay dadaan muna ako ng sala nun.

Kaya tiyak akong makikita ko si Mama kung nasa sala man ito.

Ma?

Nasaan ka po?

Natapos na lamang akong uminom ng tubig,

ay hindi pa rin tumugon ang aking ina.

Medyo nakaramdam na ako ng pag-aalala

dahil napagtantukong wala sa loob ng bahay ang aking ina nun.

Dis oras na ng gabi,

ng mga sandaring iyon.

Imposibleng lumabas ng bahay si Mama.

Pinaghihigpitan niya pa akong lumabas ng bahay pagpatak ng alas 6 ng hapon.

Dahil maaga kaming kakain ng hapunan at pagkatapos ay may papahinga.

Kaya naman napakaimposibleng lumabas ito ng bahay ng dis oras ng gabi.

Malaki ang mga hakbang ng mga paang naglakad ako papunta sa pintuan ng bahay.

Binuksan ko ng bahagya ang pintuan at sumilip sa may labas nun.

Maliwanag ang labas ng bahay dahil sa sinag ng buwan sa kalangitan.

Ilang segundo na akong nakasilip sa labas ng bahay pero hindi ko pa rin mahagilap ang aking ina.

Napakamot na lamang ako sa ulo at isinara uli ang pintuan.

Napagpasyahan kong bumalik na lamang sa loob ko ng kwarto at tingnan muli ang kaibigan ko nun.

Maya maya pa habang naglalakad ako pabalik sa kwarto.

Nakarinig ako ng mahinang pagsingap at para ba yung asong nasusuka?

Sa hindi malamang dahilan ay biglang nagtayuan ang mga balahibo ko sa katawan.

Halos takbuin ko na ang nilalakaran ko, makarating lamang sa loob ng kwarto.

Pagkabukas na pagkabukas ko ng kwarto ay napasingap ako at napahawak sa dibdib ko nun.

Nang makita ko ang aking inang sabog-sabog ang buhok.

Nanlilisik ang mga matang nakatayo sa higaan ng matalik kong kaibigan.

Ilang segundo lang ang nakalipas ay parang wala sa sariling pag-iisip ang aking inang yumo ko.

Nakangising hinihimas-himas ang tiyan ng kaibigan kong mahimbing pa rin sa pagtulog na ako.

Tumutulo ang kanyang laway at hinahayaan niya lang yung pumatak sa damit ni Madel.

Para rin siyang asong may sisingot-singot na pagkain.

Nang tingnan ko si Madel ay narinig ko ang panakanakang pagungol ng kaibigan ko.

At impit na iyak ang lumalabas sa bibig niya.

Na animo'y binabangungot, nasasaktan o sinasaktan.

Ma, anong ginagawa mo diyan?

Hindi ko na napigilang bulalas na tanong sa aking ina.

Agaran kong nilapitan ito at hinatakpalabas ng kwarto.

Tila gulat na gulat naman si Mama sa ginawa ko at parang doon pa lamang siya natauhan.

Napansin kong natataranta ito at hindi malaman ang gagawin nun.

Nang makalabas na kami ng silid ay tinanong ko ulit siya kung ano ang ginagawa niya sa loob ng kwarto ko.

Kung bakit naroroon ito at hinahawa ka ng tiyan ni Madel.

Ma, tatanungin po kita. Ano'y ginagawa mo sa kwarto ko?

Seryosong tanong ko.

Sa alip na sagutin ako ng aking ina,

ay walang pasabing bigla na lamang itong tumakbo palabas ng bahay.

Sinubukan ko pang habulin palabas ang aking ina,

pero sa isang iglap na wala na lamang na parang bula ito pagkalabas ng pintuan nun.

Napakabilis ng pangyayari,

dahil sa parang may sapusa kong kumilos si Mama.

Maski anino niya ay hindi ko na nakita paglabas ko ng bahay nun.

Dahil sa natatakot ako ng mga sandaling iyon,

kaya naman dali-dali na akong pumasok sa loob ng bahay.

Napagpasyan kong hintayin ko na lamang sa sala si Mama,

para kausapin kung ano ang nangyayari dito.

Bakit kakaiba ang kinikilos nito?

Sa pagdaan ng mga oras ay hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako sa upuan.

Paglipas ng ilang oras nun,

sa palagay ko ay mga pasado alas dos na ng madaling araw.

Nagising na lamang ako nang biglang bumukas ng malakas ang pintuan.

Malakas ang pagkalabog nun.

Nang tumingin ako sa pintuan,

nakita ko si Mamang nakahandusay sa may sahig.

Hinang-hina at puro putik ang paa at braso.

Sira-sira na rin ang damit nito at may malaking sugat sa may binte.

Ang kaninang takot at pagkabiglan na nararamdaman ko,

napalitan yon ng pag-aalala.

Kaagad na nilapitan ko si Mama at inalalayang tumayo.

Sa mahinang boses ay nakiusap siyang alalayan ko siya papunta sa loob ng kanyang silid.

Kaagad ko naman siyang inakay papunta sa kwarto niya.

Ma, anong nangyari sa'yo? Bakit may sugat ka?

Hindi sumagot si Mama.

Sa halip ay tanging impit lamang ang naririnig ko mula sa kanya.

Konting lakad na lang po, Ma. Malapit na tayo sa kwarto.

Makaraan ng ilang sandali ay nakalapit na kami sa pintuan.

Nang akmang hahawakan ko na sana ang seradora para pihitin yon.

Mabilis na hinawakan ni Mama ang seradora at nagwikang maaari na akong bumalik sa kwarto ko.

Bukas na lamang umano kami mag-usap gawa nang gusto niya na munang magpahinga.

Ano ho? Magpahinga? Gagamutin ko pa po yung sugat mo, Ma. Bago ka magpahinga.

Ang laki ng sugat mo sa binte, oh.

Nag-aalala lang sabi ko nun.

Sa garalgal at paos na boses ay sinabi ng aking inanga, galos lamang ang nasa binte niya.

Bumalik na ako sa kwarto dahil siya na ang bahala sa sarili niya nun.

Magsisimba pa umano kami kinabukasan, kaya matulog na ako dahil maaga kaming pupunta sa kapilya.

Ma, malaki yung sugat mo sa binte.

Anong galos lang yung sinasabi mo?

Halos kita na yung laman ng binte mo.

Tsaka sigurado ka bang makakapagsimba ka pa bukas? Salagay mong yan. Mukhang malabong makalakad ka papunta sa kapilya.

Bulalas ko nun, dahil hindi ako makapaniwala sa mga sinabi ng aking ina.

Kitang-kita namang nahihirapan ito sa sitwasyon.

Pero parang wala pa rin sa sarili ang aking ina.

Sa mga pinagsasasabi nito.

Magsasalita pa sana ako pero marahan akong itinulak ni mama.

Pinandilatan ng mga mata at sinabi ang sumunod na lamang ako sa mga sinasabi niya.

Pumasok na ako sa silid ko at matulog na ulit nun.

Nakaramdam ako ng takot sa ginawang pagtitig ng aking ina kaya naman,

kahit ayaw ko siyang iwan at gusto ko siyang gamutin.

Sumunod na lamang ako dahil baka mas lalo pa siyang magalit.

Pagpasok ko ng kwarto, nakita kong bukas ang bintana.

Napakunotno ako at iniisip kong naiwan kong bukas ang bintana bago kami matulog ni Madel.

Maya-maya pa inaalala kong nakasarang bintana bago kami humiga ng kaibigan ko nayon.

Ako mismo ang nagsarado nun.

Naalala ko pangang nagreklamo ang kaibigan ko dahil sa napakaalinsangan naman oh.

Nakiusap pa siya na kung maaari e buksan ko ng bagya ang bintana.

Dahil pinagpapawisan siya at nahihirap ang makahinga.

Tila ba wala o manong kahangin-hangin ang pumapasok sa loob ng kwarto mula sa siwang ng kawayang dingding nun.

Sinabihan ko naman ang kaibigan kong hindi kami pwedeng mabukas ng bintana dahil kabilin-bilinan ang aking inang magsarap palagi ng bintana kapag magdadapit hapon na.

Kaya malabo talagang naiwan naming nakatiwangwang ang bintana nayon.

Naloko na. Buti hindi napansin ni Mama kanina na bukas yung bintana. Mayayari sana ako kung napansin niyang bukas ito e.

Sambit ko sa iyo.

Sambit ko sa sarili at isinara ng bintana ng iyon.

Pero nang matapos kong isara ang bintana na ito, sa hindi sinasadya ay may nahawakan akong malagkit at madulas na bagay.

Nang tingnan ko ang kamay, para yung laway, napakalagkit at napakabaho nun.

Kaya naman hindi ko na napigilan ang masuka.

Patakbo akong pumunta sa kusina at doon ay inilabas ko ang lahat ng kinain ko ng hapunan.

Matapos kong magsuka ay hinugasan ko na maigi ang aking kamay.

Kinuskus ko na maigi at sinabon ang kamay ko. Maalis lamang ang amoy na kumakapit na iyon.

Taranto lang naman oh. Ano ba yung nahawakan ko? Sobrang baho at nakakadiri.

Bumalik na ako sa loob ng kwarto pagkatapos nun.

Nilinis na lamang ang nagkalat na laway na parabang laway yun ng isang asong nalason o binechin.

Nahihirapan pa akong linisin yun dahil napakatagal ang matanggal ng umaalingasaw na mabahong amoy.

Grabe, gaano ba kalalim yung tulog ng kaibigan kong to?

Hindi man lang siya nagising sa napakabahong amoy ah.

Sambit ko at saglit na tinignan ang kaibigan kong mahimbing pa rin sa pagtulog.

Nang gabing ang iyon ay hindi na ako nakatulog pang ulit. Samotsaring katanungan ang bumabagabag sa isipan ko.

Tinatanong ko ang sarili kung bakit simula noong dumating sa bahay namin ang kaibigan ko

ay tila ba nag iba ang ugali at mga kinikilos ng aking ina.

Minsan ay nadadatnan kong tulala si mama. Nakatanaw sa malayo na parabang may iniisip na malalim.

Sa tuwing kakain kami ay palagi nang nagmamadali ang aking ina.

Sa tuwing natatapos siyang magdasal sa pagkainan ay mabilis niya na tinatapos kaagad ang pagkain na kahain sa plato niya.

Nihindi niya nga tinitingnan ang kaibigan ko. May mga oras namang nakikita ko siyang matalim ang pagkakatitig dito sa kaibigan ko.

Partikular na sa tiyan ni Madel.

Hindi ko naman magawang pag-isipan ng hindi maganda ang aking ina dahil napaka-reliyoso niyang tao.

At syempre lumaki na akong lahat-lahat mukhang wala namang problema.

Marami pa ang mga bagay na kusang lumilitaw sa aking isipan.

Lalo na ng malanghap ko sa loob ng kwarto ni mama ang kakaibang naamoy ko kanina.

Nung magbukang liwayway na nga ay lumabas na ako ng kwarto at nag-isikaso na ng pagkain.

Makaraan lamang ang ilang minuto ay nagising na rin ang kaibigan ko.

Oh, hindi ka ba nakatulog ng maayos?

Nangangalumata ka?

Bungad na tanong ng kaibigan ko.

Oo, eh hindi talaga ako nakatulog.

Tugon ko.

Bakit naman?

Takang tanong niya.

Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin dahil sa

nagdadalawang isip ako kung dapat ko bang ikwento sa kaibigan ko ang tungkol sa nangyari kagabi o hindi nun.

Sumagi sa isipan kong baka hindi maniwala sa akin si Madel.

Baka mamaya sabihin niya lang na gumagawa ako ng kwento para takutin siya.

O anong nangyari? Bakit nga hindi ka nakatulog ng maayos?

Tanong niya matapos magtimpla ng kape.

Ah wala, hindi ko nga alam kung bakit hindi ako masyadong nakatulog eh.

Pagkukunwa rin tugon ko nun.

Siya nga pala.

Maaga tayong pupuntang ngayon sa kapilya ha.

Agahan nating maglinis para maaga rin tayong makatapos kaagad.

Uwi ka ko sa kaibigan ko para maiba na ang usapan.

At hindi na siya magtanong pa nang kung ano-ano.

Uminom muna siya ng kape bago nagtanong kung sasabay ba sa amin si mama.

Sasagot na sana ako at sasabihin hindi.

Sigurado kasi akong hindi talaga makakasama si mama dahil sa sugat na natamu nito sa binti niya.

Nang sa walang ano-ano, bigla akong nakitang maayos na naglalakad si mama papalapit sa amin nun.

Seryoso ang mukha nitong sinabi niyang sasabay siya sa aming pumunta sa kapilya.

Hindi pwedeng hindi siya sasabay dahil tungkulin niyang paglingkuran ang nasa itaas.

Simula noon pa man, umulan, umaraw o bumagyuman ay walang makakapigil sa kanyang pumunta sa kapilya para paglingkuran ang ama.

Mga alagad tayo ng Diyos kaya walang rason na lumiban tayo sa pagsamba.

Seryosong wika ni mama at nakisuyo itong timplan kung ano siya ng kape.

Tinitigan ko siya mula ulo hanggang pa.

Tinitigan ko ang binti niyang may malalim na sugat kagabi.

Ma, yung sugat niyo po, anong nangyari?

Pagtatakang tanong ko sa kanya habang hindi inaalis ang tingin sa binti niya.

Sa maniwala man kayo o sa hindi, nang tingnan ko ang binti ni mama.

Wala na akong nakikitang sugat noon.

Sahalip ay nakita kong tila pigsang namamaga lamang ang nakita ko.

Sa parte kung saan ko nakita ang sugat ni mama kagabi, bago ito pumasok sa loob ng silid.

Anong sugat ba yung pinagsasasabi mo dyan? Wala akong sugat.

Sinabi ko naman sa iyo, galos lang yun eh. Sige na, kumikita.

Ilos na kayo para pumunta na tayo sa kapilya.

Huwi ka ng aking ina.

Sa mataas na boses at binitpit na ang tasang may lamang kape pabalik sa silid nito.

Takang taka naman ako at naguguluhan.

Dahil sa paanong nangyari yon?

Batid kong hinding hindi ako nagkakamali.

Dahil kitang kita kong talagang malaki ang sugat sa binti ng aking ina kagabi.

Nahirapan pa nga siyang maglakad kagabi sanhinang malaking sugat na yon.

Imposible. Imposible talaga.

Gulong-gulo ang isip ko habang inaalala ang mga nakita ko kagabi sa aking ina.

Napapitlag naman ako ng tapikin ni Madel ang balikat ko at nagwikang mukhang inaantok paumanaw ako nun.

Dahil kung ano-ano na ang sinasabi ko.

Tara na, magbihis na tayo para makaalis na.

Ayas sakin ni Madel nun.

Sumunod na lamang ako sa kanya.

Sa paglipas ng mga oras ay nasa kapilya na kami.

Tapos nang maglinis, lumapit kami sa isa pang kasama naming matandang naglilingkod rin at kasa kasama naming maglinis ng kapilya nun.

Nabalitaan niyo na ba yung nangyari sa katabing sityo natin?

Rinig kong wika ni Aling Norma.

Anong balita Aling Norma? Mukhang may nasagap na naman kayong chismes ha?

Pagbibirong tanong ko sa matanda.

Anong chismes yung pinagsasabi mong bata ka? Salbahe ka. Nandito tayo sa loob ng kapilya.

Magdaan-daan ka sa pananalitama at baka magulat ka.

Bigla nalang pinitik na yung bibig mo.

Tugon ng matanda at ninusuwan ako nun.

Ang sungit nyo naman po. Eh hindi pa po ba kayo nakapagkape kaya masungit kayo?

Tanong ko.

Ay nakumbata ka. Manahimik ka nalang at ito na nga.

Sasabihin ko na yung nasagap kong balita.

Sabay kaming natahimik ni Madel habang pinapakinggang mabuti ang sinasabi ng matanda.

Ayon sa nasagap nitong balita, may lumusob na malaking aso umano sa kulungan ng mga baboy at nila pa isa-isa ang mga ito.

Hinugot ang laman loob gamit ang ngusong may mahabang pangil at walang tigil na nilang takan naman na iyon.

Talagang pinili pa umano nang nila lang na iyon ang buntis na baboy.

Naalarma ang taong nag-aalaga dahil sa nabulabog ang ibang mga baboy at walang tigil sa pagngangawa iyon.

Ang kwento pa umano ng lalaking nagmamayari.

Nang madat na nitong abala sa paglantak ang nilalanga ay mabilis na nitong itinusok sa lupa ang itak at pagkatapos ay patakbong lumapit sa kulungan ng baboy.

Walang pag-aalin lang ang tinagaang daboy.

Ang buhalang nilalang.

Natamaan umano iyon sa binte.

Bago nakatalon palabas ng kulungan.

Aabulin pa nga raw sana ng lalaki kaya nga lang ay

sa putikan dumaan ng nilalang bago iyon nawala sa paningin ng lalaking iyon.

Sigurado akong aswang iyon.

Aswang iyong naniminsala sa karating city natin.

Wika ng matanda.

Matapos niyang ikwento ang mga nangyari.

Sandaling nilingon ko si Mama.

Nakasalukuyang nagpupunas ng ribulto.

Sa unang pagkakataon ay hindi ito nakikihalubilo sa pagkikwentuhan namin nun.

Kadalasan kasi kapag natapos na kami sa ginagawa ay sumasama sa umpukan si Mama at nakikipagbiruan.

Pero nang mga sandaling iyon.

Pakiramdam ko ay paulit-ulit niya nalang pinupunasan ang ribulto para makaiwas sa umpukan.

Kahit na nung tinawag siya ni Aling Norma at pinapalapit ay tinanguan niya lamang ang matanda.

At ipinagpatuloy na ang ginagawa.

Aling Norma, sa tingin niyo po totoo kayang sinasabi nung lalaking nagpakalat ng kwento?

Tanong ko.

Oo nga naman po. Baka lasing lang yung lalaking iyon kaya kung ano-ano na yung mga sinasabi ah.

Imposible naman kasing may aswang pa sa panahon ngayon eh.

Abay panahon pa ni Kopong-Kopong yung kwentong-kwentong ganyan.

Sigunda naman ni Madelnon.

Tama po. Isa pa lumaki na lamang ako dito sa baryo pero neminsan wala naman akong napapabalitaang may namiminsalang aswang.

Sad ko pa.

Soos, kayo talaga mga kabataan.

Totoo ang aswang.

Naririhan lang yung mga yan sa tabi-tabi.

Naghahanap ng taong mabibiktima.

Hindi ba Elenita?

Tanong ng matanda.

At sinadya niya pang lakasan ang boses para marinig siya ng aking ina.

Nang tingnan ko naman si Mama ay tumangu lamang ito.

Tapos ay lumayo ng bahagya.

At sa ibang parte naman ang kapilya ang nilinisan niya.

Narinig kong nagtanong si Aling Norma kung may problema ba raw si Nanay.

Kanina pa raw niya kasi napapansin tahimik ito.

At parang ayaw nang may kausap.

Hindi rin kumikibo at tila malalim ang iniisip nun.

Nagdahilan na lamang ako masama ang pakiramdam ni Mama.

Kaya hindi siya masyadong umiimik.

Pero dahil sa reliyosa siyang tao ay hindi uso sa kanya ang ganung pakiramdam.

Pagdating sa pagsamba ay ichapwera ng panandalian ng sakit-sakit na yan.

Yang ina mo, bukod sa napakabait na, naglilingkod pa sa Diyos.

Kaya tingnan mo, kahit na dadalawa na lamang kayo magkasama sa buhay, labis-labis ang biyayang ipinagkakaloob sa inyo.

Dahil sa kabaitan at katapatang ipinamamalas ng ina mong iyan.

Wika ng matanda nang may paghanga.

Dagdag pang wika nito ay bilib na bilib o mano ito sa aking ina.

Dahil itinaguyod ako nitong mag-isa.

Ang akala nga niya noon ay ipapamigay ako ng aking ina.

Dahil noong bagong salta pa lamang kami sa baryo, ay walang tumulong sa amin.

Natatandaan pa nitong ilang gabing sa kapilya kanina.

Ang aking ina ay matatanda.

Sanggol ka pa lang, kaya wala ka pang kamuwang-muwang sa buhay noon.

Hanya.

Pinasadaan ko ng tingin ng aking ina.

Napalingon ako sa matanda nang magsabi siyang ang lubos na ipinagtataka niya lang.

Habang lumilipas ang panahon, parang hindi o mano tumatanda si nanay.

Sa alip ay parang mas lalo pang gumaganda ang aking ina noon.

Kumunot ang aking noo at napasambit ng...

Oo nga pala, magsisengkwenta na si mama pero kung titignan mo siya parang nasa edad 30 lang.

Minsan nga ay napagkakamalan siyang nakakatanda akong kapatid kapag nagagawa kami sa ibang baryo.

Ano kayong sekreto ng ina mo? At napapanitili niyang bata ang kanyang itsura.

Isa pa, may angking taglay siyang kapag nakasalubong mo siya o makakasabayan sa paglalakad ay talagang mapapatingin ka.

Yun bang parang kinukuha ng presensya niya yung atensyon mo?

Mga katanungang narinig ko mula sa bibig ni Aling Norma.

Pagkakamalan siya ay di na sisimula.

Iyon ay hindi ako makasabihin sa pagkakamalan niya.

Maraming maraming salamat mga Kagiliw sa pagkakamalan.

Ano lang no, gusto ko lang magsori sa mga nagmessage at sa mga member natin kung hindi ako masyadong nagsashout out ngayon.

Kung maghabihira lang. Kasi kung napapansin niyo, bukod sa kinarear natin yung dalawang channel natin,

May inaayos pa ako na bagong channel ngayon tapos yung animation pa natin, diba?

So, kumbaga, medyo hindi na ako masyadong nakakapagbukas ng social media natin.

Hindi na rin ako masyadong nagchecheck ng membership natin, kaya pasensya na talaga.

Pero kapag may oras at sa abot ng time natin, at least once a week or once every two weeks, may shoutout tayo, okay?

Okay, pasensya na talaga at maraming maraming salamat sa mga nakakaintindi po ng sitwasyon.

Basta, kahit lang tayo ng kahit para maraming upload, okay?

So, shoutout! Unahin natin yung mga member. Maraming salamat sa mga bago.

Sheena H. Or H, ba? Sheena H.

Aileen Mabailan and Misty.

Happy One Month Love, Pasco and Apollo Laika Ibanez.

Happy Second Month John Leo Hilo.

Roselle Perth.

Happy Third, Honey Spy.

Happy Fourth, Mark Joseph Primundo and Apriline Almencion.

Happy Fifth, Tots, Evelyn Valies, John Ryan Perez and Mayo Trece.

Happy Seventh, Ameline Asis.

Happy Eighth, Thelma Vidueño, Luna, Ven Crisormieda and Windy Chantal Alvero.

Happy Ninth, Glenda Valdivia.

Happy Elegre, Gemaline Custudio and The Kench 26.

Happy Thirteenth, Richard Diogenes Cipriano, Jane Pagobo and Allen Thirteen David.

Happy Fourteenth, Flores Yajazay Labdo, M. and Kale Bautista.

Happy Sixteenth, Reyna T. Payungayong Minikay.

Happy Seventeenth, Manel Apoten and Naya Smith.

Happy Eighteenth, Rina Candano.

Happy Nineteenth, Babylyn Permintila.

Happy Twenty-First, Lea Andesa and Ward Smith.

Happy Twenty-Second, Elsie Diacosta, Ms. Frances, Vin Alfaro, Liz Dunn and Rain, YouTube Roblox.

Happy Twenty-Third, Janice.

Happy Twenty-Fourth, Hanily Loyola and Jillian Sibayan.

Happy Twenty-Fifth, Mabel JL and Milo.

Happy Twenty-Sixth, EG, Sturdy Builders, Christian De La Cruz and Christine Olson.

Happy Twenty-Seventh, John Lou Official, Annalyn Cabunilas and Micaela Pulmones.

Happy Twenty-Eighth, Eduardo.

Happy Twenty-Nineteenth, Andre.

Happy Thirty-Second, Ms. Jade Christine Lainas Antome.

Happy Thirty-Third, Marise, Angaki Marise.

Happy Thirty-Fourth, Mervyn Teopes, Esel Bautista, Dayan Dominguez, Maria Teresa Pineda and Maricar Pastrana.

Happy Thirty-Fifth, Dion D. Peralta and Widmart Soriano.

Happy Thirty-Sixth, Jessica Mulay.

Happy Thirty-Seventh, Nala Quince Evangelista.

Happy Thirty-Nineteenth.

Happy Thirty-Nine, Pidotsky TV.

Happy Fortieth, Ligaya Punay.

Happy Forty-Second, Carmelita Mabanag.

Happy Forty-Third, Sarah Jane Katz-Durmal.

And Happy Forty-Fourth, Catherine Abelianosa.

Sa mga nag-message naman,

Sir, pa-shoutout naman po sana, John Alfred, my best friend.

Birthday po niya ngayon, pamensyon.

Belated Happy Birthday, pamensyon na din po ako from Jessica May Lopez.

Magandang gabi, Sir, sa atabati pala sa mga palaging nakikinig sa iyo na si Ruby at sa Mr. Ko...

Mr. Niya, na si Renny Boy Luceno, nagkakalituan ng Mr. At at sa anak nila na si Chidi Luceno.

At ano nang balita sa isang kwento mo?

Yung may pamagat ng tiyo kong gamudan.

Ayan.

Wait lang natin minsan, ha.

Pag nag-send siya, nag-send siya.

May hirap kasi mag-ano yan, mag-send eh.

So, syempre, medyo busy din.

Good morning, Sir.

I'm Richard Eugenio Cipriano at subs mo sa 3 Channel mo.

I've been listening since 2022 po nang ma-discover ko yung channel mo

nang nag-vacation ako sa pandan.

Antike.

Hello!

Nayanggo ko na rin ni Mrs. Ko si Maria Lourdes Pagobo Cipriano

at sister-in-law ko na birthday kahapon, March 6.

Belated happy birthday!

Favor na po, i-greet niyo po si big fan niyo po.

Happy birthday!

Belated happy birthday, Ma'am Mary Jane Pagobo

a.k.a. Francesca Juana ng Punta Enggano, Cebu

from Maria Lourdes Pagobo Cipriano.

Thank you, thank you, belated happy birthday.

Sorry, hindi ko na nabasa.

Sir, sobrang fan mo kami ng family ko po.

Pag-greet naman po ako ng Flora Dukay.

Birthday ko po sa March 17.

Advanced happy birthday.

Birthday mo na sa akin yung face reveal.

Ako, sobrang siya ko talaga nung nakita ko sa FD.

Lalo na kung mababasa mo pa to, sobrang bonus na Sabado at Linggo

mga kwento mo na pinapakinggan namin sa speaker na ka-Bluetooth po

na uubos na namin ang kwento mo simula 2021.

Kaya ang mga kwento mo na bago ng Monday to Friday

talagang nire-reserve ko na para may mapakinggan kami ng weekend.

Okay.

Ah, kilalang-kilala ka na ng 5 years old kong baby.

Siya na ang nagsasabi na,

Mami, makinig tayo kay Sir Seth.

Ah, from Maya Freya, Raymundo.

Thank you, thank you po.

Ah, hello sir.

Shout out po sa next mong upload.

Silent teaser niyo po ako.

Ang ganda-ganda po ng boss mo.

Uy, salamat.

Sana po mapansin from Marquis in Quezon City.

Salamat.

Thank you po sa iyo.

Sir, shout out po sa asawa kong nayanggaw ko na kakapakinig sa iyo.

Daddy JR.

More katatakutan to come.

And magpapadala din po ako ng Aksa.

Laking kakilabot na karanasan sa inyo.

Galing niyo po talaga mag-rate buong work ko na ikinig ako.

Thank you po sa inyo.

Magandang araw.

Hanggang ngayon, silent teaser mo pa rin kami ng anak ko.

Araw-araw pa din po kaming nakaabang sa mga new story at animation niyo.

Pabati po sana ako ng anak kong si Arkin Ramirez.

Hello sa iyo, Arkin.

Mag-aral ka daw mabuti.

Laging maging mabait kung ayaw mong makain ng aswang.

Naku po.

Pero laking tulong po yung kwento mo.

Kaya mabait yung anak ko.

Kasi katulad ko,

naniniwala din po siya sa mga aswang.

Katunayan ay nasa city kami,

pero meron kaming buntot pagi na lagi niyang kadwing matulog

kasi ihaampas siya daw sa aswang.

Naks!

More stories po po and God bless from Arlene Buena Obra.

Sir, pa-shoutout po.

Gaya ng dati,

hindi talaga ako nakakatulog pag hindi ako nakikinig sa mga kwento mo.

Pa-shoutout po yung mga nayanggaw ko na si Ariel Pana at si Mary Joy Pana.

Mga more kwento from Roy John T. Rojas.

Pa-shoutout po kami mag-asawa,

Brian Salili at Joy Nang Nueva.

Thank you from Joy Lynn D. Guzman.

Sir, magandang gabi po.

Pa-shoutout po si Merara Island.

Wow!

Si Merara.

Always po akong updated sa mga bagong mong uploads.

Sana po,

shoutout sa next upload.

God bless you po.

Ingat palagi from Jerry Panganiban Narciso.

Sir, pa-shoutout po ulit at sa aking asawang si Jonan Skim.

Dida na masipag magtrabaho.

Maraming salamat po and more upload po from San Miguel Iloilo,

Obri Castro.

Sir, pa-shoutout po.

Pa-shoutout po.

Pa-shoutout po.

Pa-shoutout po.

Pa-shoutout po.

Pa-shoutout po.

Next upload nyo.

Thank you from Abidatu.

Sir, gandang gabi po.

Magpa-pa-shoutout ulit ako sa kayong mag-iin ako.

Grabe, medyo matagal-tagal din po akong di nakapag-message sa'yo.

Pero, nakasabay-bay din ako gabi-gabi sa mga upload mo.

Kaya, congrats po sa iyo, Sir Seth, from Lex Briones.

Sir, pa-shoutout ulit.

Maraming salamat from Iloilo, Son Benito Montiel Busio.

Magandang gabi po.

Shoutout po, Sir Thelmo, sa Doruan Family from Caymar.

Caymar, Doruan.

And last but not the least, shoutout natin.

Promote lang natin yung isang channel.

Si Ethan Yumi TV.

Ethan.

E-T-H-A-N.

Yumi.

Y-U-M-I.

TV.

Subscribe kayo dyan.

Malapit na mag-100 subs dyan.

Ayun, mga kagiliw.

Maraming maraming salamat sa inyo.

Happy weekend po sa lahat.

Bukas ulit.