01:40.2
Nang sa ganon ay may pambili kami ng bigas at iba pa mga pangangailangan sa bahay.
01:47.1
Malayo kami sa bayan kaya't kinakailangang may pondo kami palagi sa kusina.
01:52.6
Sa kadahilan ang aabuti ng may gitatlong oras ang lakaran bago makapunta sa pamilyan na iyon.
01:60.0
Kaya naman kung magtutungo kami sa bayan ay tanging mga pagkain na pa pwedeng iimbak lamang ang binibili namin.
02:09.1
Kagaya ng isdang tuyo, pudo o yung bagoong na isda at iba pa na pang matagalang konsumuhan.
02:17.9
Sa isang buwan kasi ay tatlong beses o apat lamang kami kung magtungo sa pamilyan.
02:24.3
Dahil sa malayo nga.
02:26.9
Kung sasakay kami ay mahalang pamasahe sa habal-habal na motorbike.
02:30.0
At kinakailangan din naming magtipid noon para sa pag-aaral ng mga nakababata kong kapatid.
02:39.5
Isip ko mang bumalik sa eskwela noon.
02:42.6
Pero kailangan ko magpaubaya.
02:45.8
Lalo na at nakikitaan ko ng dedikasyong makatapos at yung talino ng nakakabata kong kapatid na babae.
02:53.8
Sa isip-isip ko noon ay pauunahin ko na lamang muna siyang makapagtapos.
02:59.2
Sa isip-isip ko noon ay pauunahin ko na lamang muna siyang makapagtapos.
02:60.0
Pagka na ako mag-aaral kapag may pagkakataon pa.
03:04.3
Aminado kasi akong mahina ako pagdating sa eskwela.
03:07.9
At mas natutuwa pa ako kapag kumikita ako ng pera.
03:12.2
Gaya na lang ng pagsasaka at pagbibenta ng kung ano-anong pwede kong maibenta.
03:17.4
Basta't magkapera lang.
03:19.3
At baka tulong ako sa mga magulang ko.
03:23.2
Sa mura kong edad noon ay aaminin kong
03:25.7
may naiibigan na ako na nag-iisang katangit-tanging babae.
03:30.9
Pero dahil sa pagiging probensyano at hindi ako maalam sa panliligaw,
03:36.5
sa tuwing nakikita ko ang babae ay nangyibabaw sa akin ng hiya.
03:41.1
Hindi ko maghawagawang ipagtapat sa kanya,
03:44.0
ang nararamdaman ko.
03:47.9
Naalala ko pa noong unang kita ko sa kanya.
03:51.4
Bagong lipat lamang sila sa karatig baryo namin.
03:55.5
At dahil sa naglalako ako ng mga kakanin kasama ng matalik kong kaibigan na si Manuel,
03:60.0
ay nagkataong bumili sa panindakong kakaninang dalagang ito.
04:07.5
Bahagya pa akong natulala nang magkalapit kami dahil sa taglay niyang ganda.
04:14.5
Isipin niyo na lamang mga kagiliw.
04:17.7
Matangos ang ilong, muka siyang anak ng banyaga.
04:22.7
Yun bang may makakapal na kilay at magagandang mga mata na nakakaakit talaga tingnan?
04:30.0
Kahit hindi kaputian ay maganda gawa nang lalo na masilain kong matatamis niyang mga ngiti sa labi nang makita niyang natulala ako sa kanya.
04:43.6
Ito ang mga salitang pumukaw sa aking natutulog na damdamin.
04:50.0
Pakiramdam ko na mga sandaling narinig ko ang boses niya ay tila nakarinig ako ng anghel na nagsasalita.
04:56.9
Pakiwari ko pa ay may libu-libong mga dagang nagtatakbuhan sa dibdib ko nun.
05:04.1
Dahil sa labis-labis na kabang nararamdaman ko.
05:08.7
Bagya pang nangatog ang tuhod ko na parabang aatakihin yata ako ng rayuma.
05:17.0
Bumalik lamang ako sa aking ulirat nang magsalita ang kaibigan ko sa baisi ko sa akin nun.
05:25.3
Ano pang tinutulala mo dyan?
05:26.9
Huwi ka ng kaibigan kong si Manuel na parati kong kasakasama sa paglalako.
05:34.9
Kapitbahay ko lang din kasi ito kaya naman parati kaming magkasama.
05:40.3
Nagmadali naman akong kumuha ng supot para lagayan ng kakaning bibilhin na magandang dalagang nasa harapan ko.
05:47.6
Hindi ko alam pero nang mga sandaling yun, pinipilit ko ang sarili kong huwag mapangiti.
05:55.4
Matapos bumili ng dalagang,
05:56.9
ay mabilis siyang tumalikod at naglakad ng palayo.
06:02.7
Hindi na ako nagkaroon pa ng pagkakataong maitanong ang pangalan niya.
06:09.3
Mukhang nagbibinataan ang kaibigan ko ah.
06:14.3
Gusto mo tanungin ko kung ano yung pangalan?
06:17.3
Pagbibirong tanong ng kaibigan ko na halatang nagpipigil lamang din ang tawa nun.
06:26.2
Ako na naman yung nakita mo.
06:28.9
Mabilis na sambit ko.
06:31.3
Pero bago pa man ako makapagsalita ulit,
06:34.8
tumakbo na si Manuel patungo sa kinaroonan ng dalaga na yon.
06:39.4
At hindi pa man siya nakakalapit,
06:42.4
tinawag niya na ito.
06:45.3
Huminto naman sa paglalakad ang babae na malapit nang makapasok sa loob ng bakuran nila.
06:51.6
Pagkalapit ni Manuel,
06:53.6
nakita kong sumipat ng tingin sa akin.
06:55.3
Sa akin ng dalaga at ngumiti noon.
07:00.5
walang iya talagang kaibigan kong to.
07:03.3
Ipagkanuluban naman ako.
07:05.6
Yari ka targa sa akin pagbalik mo.
07:09.8
Matapos akong tingnan at ngititian ng dalaga,
07:13.4
ay nakita kong bumuka ang bibig niya na halatang nagsasalita.
07:18.0
Muli ay patakbo nang bumalik si Manuel sa kinapapwestuhan ko.
07:22.8
Siraulo ka talaga.
07:23.7
Anong sinabi mo doon?
07:26.5
Sa lubong natanong ko sa kanya,
07:29.2
pinanlakihan ko pa siya ng mga mata noon.
07:33.1
Gumiti lang naman ng nakakaloko si Manuel
07:35.4
sa baybit-bit ng mga paninda namin at inaya na akong maglakad noon.
07:43.6
Sabihin na nga kung anong sinabi mo doon sa dalaga.
07:47.5
Pangungulit na tanong ko sa kanya,
07:50.1
habang naglalakad na kami para ilaku pa mga paninda namin noon.
07:53.7
Nang makalayo na kami sa bahay ng dalaga,
07:59.1
saka pa lamang nagsalita si Manuel.
08:02.5
Di miyan daw yung pangalan niya.
08:05.3
Sabi niya pa eh, dumaan daw tayo lagi doon sa bahay nila
08:07.8
kapag maglalako tayo dahil mahilig sa kakanin yung magulang niya.
08:13.1
Sambit ni Manuel.
08:15.5
Talaga? Totoo yun?
08:18.0
Paniniguradong tanong ko pa sa kanya.
08:20.7
Oo nga, ayaw mong maniwala.
08:23.7
Sige, ikaw din naman ang hindi maibibihentahan eh.
08:28.9
Maganda pa naman si Vivian.
08:31.6
Tugon niya na may pang-aasar pa.
08:35.5
Ano pa yung sinabi mo sa kanya bukod sa tinanong mo yung pangalan?
08:39.3
Tanong kong muli.
08:42.2
Sunod-sunod siyang umiling at sinabing wala na siyang ibang sinabi pa.
08:46.9
Tinanong lamang niya ang pangalan ng dalaga.
08:50.0
Tapos umalis na siya.
08:53.7
Wala nga akong sinabing tanungin mo yung pangalan niya eh.
08:57.4
Nakakahiya tuloy sa kanya.
09:00.0
Aba, dapat nga magpasalamat ka pa sa akin dahil ako yung gumawa ng paraan para malaman mo yung pangalan ng babaeng hiniirug mo eh.
09:12.9
Sasusunod na makita ko ulit yung dalaga.
09:15.9
Sasabihin ko sa kanyang gusto mo siya.
09:18.1
Para hindi ka na mahiya pang sabihin nun sa dalaga kung ano talagang nararamdaman mo.
09:23.7
Dahil sa sinabi ng kaibigan ko ay hindi ko napigilang kotongan siya sa ulo dahil sa kahit kailan talaga, baliw at siraulo talaga yun.
09:36.5
Tawa lang naman ang tawa si Manuel habang patuloy pa rin akong inaasar tungkol sa dalaga.
09:44.1
Matapos nga ang tagpong yun ay parati na kaming dumadaan sa bahay ni La Vivian.
09:49.3
Sa tuwing naglalako kami ng mga kakaning itinitinda namin ni Manuel,
09:53.7
kahit na may kalayuan ang bahay ng dalaga,
09:57.0
dahil nasa dulo pa ito ng pangatlong baryo mula sa baryo namin.
10:02.2
Sinasadya ako talaga itong puntahan.
10:05.0
Makita ko lamang siya.
10:07.8
Minsan pa nga ay nagre-reklamo ng kaibigan ko.
10:11.2
Dahil bago pa man kami makarating sa baryo kung saan nakatira ang dalaga,
10:15.7
minsan ay ubos na ang tinitinda namin kakanin.
10:19.3
Sinasadya ako lang talaga natiran ng iilang piraso si Vivian nang sa ganon,
10:22.8
at doon may dahilan ako para makita siya.
10:26.9
Nangyay naman oh, apat na piraso lang naman yan tol.
10:31.1
Ipagbili mo na yan doon sa ginang na naganap ng bibingkaw para makauwi na tayo.
10:37.2
Minsang reklamo ni Manuel sa akin nang makita niyang may apat na piraso pa ang natitira sa lalagyang bitbit ko noon.
10:45.4
Ubus na kasi yung sa kanya dahil nabenta na lahat.
10:49.8
Para kay Vivian na yan at sa mga magulang niya,
10:52.8
ayaan mo na yun para sa susunod bibili ulit yung ginang sa atin.
11:00.4
Nangyay ka talaga.
11:02.3
Nasa kabilang dulo pa ng baryo yung bahay ng babaeng yun eh.
11:06.1
Masakit na yung paa ko kakalakad eh.
11:09.1
Ibigay mo na yun sa ali para makauwi na tayo.
11:12.9
Reklamo nito na napapakamot pa sa ulo at napapalatak.
11:18.0
Reklamador mo naman.
11:19.9
Tara na para makauwi na tayo.
11:22.8
Natatawa pang pagpupumilit ko sa kanya na samahan niya ako.
11:28.1
Wala naman siyang nagawa nang magpatiunan ako sa paglalakad.
11:36.4
ang ipinagtatak ako lang ng mga sandaling yun.
11:39.9
Kahit na kailang beses na kaming dumaan ni Manuel sa bahay ni Vivian.
11:45.5
Niminsan ay hindi pa namin nakikita ang mga magulang niya.
11:48.4
Tanging si Vivian lamang ang parating lumalabas ng bahay nila
11:53.3
para bumili ng kakanin sa amin kapag nasa tapat na kami ng bakuran nila.
12:01.9
Dahil sa talagang gusto ko ang dalaga at hindi ako maalam sa panliligaw
12:06.8
ay idinadaan ko na lamang ito sa pagbibigay sa kanya ng mga kakanin
12:11.7
sa tuwing mapapadaan kami ni Manuel sa kanila.
12:17.2
unti-unti kong napapansin na napapalapit na sa akin si Vivian.
12:23.8
Palagi niya na kaming inaabangan sa bungad pa lamang ng kanto patungo sa kanila.
12:30.3
Medyo papasok pa kasi ang kinatitirikan ng bahay nila
12:32.7
at nag-iisang bahay lamang yun ron.
12:36.7
Dahil ang iba nilang kapitbahay,
12:39.2
may ilang metro pa ang layo sa kanila.
12:43.5
Hindi naman ako nagtataka ron dahil kadalasan talaga sa probinsyo,
12:47.2
siya ay ganun ang sistema ng mga kabayan.
12:50.6
Malalawa ka mga bakuran,
12:52.9
may kalayuan ng mga kapitbahay.
12:55.9
Tsagaan lamang talaga sa paglalako at paglalakad
12:58.5
kung nais mong kumita ng pera.
13:03.0
Ang ipinagtataka ko lang talaga
13:04.9
ay ang parati na lamang si Vivian ang nakikita ko at ni isang beses
13:09.9
ay hindi pa namin nakikita ni Manuel
13:12.7
ang tinutukoy ng dalaga ng mga magulang niya.
13:17.2
Parati lang kasi nitong sinasabi na para sa mga magulang niya
13:21.5
ang kakaning binibili niya.
13:24.6
Pero kahit anino ng ina o ama niya,
13:27.7
ay hindi namin nakita ng kaibigan ko.
13:33.4
ipinagkibit balikat ko na lamang ang isipin yun.
13:37.3
Ang mahalaga kasi sa akin noon ay ang mapalapit sa dalaga
13:40.1
at makuha ang loob niya.
13:43.2
Nang sa ganun ay maging komportable ako at ganun din siya at
13:47.2
Nakaipon ako ng lakas ng loob na magtapat sa kanya
13:49.6
ng nararamdaman ko.
13:53.4
Magmula din noon,
13:55.5
palagi na kaming nagkikita ni Vivian sa tuwing inuutusan ako
13:59.1
ng aking ina na lumuwas ng bayan para mamili.
14:04.8
Madalas na kaming magkita ng kamilang.
14:08.1
Hanggang sa lumalim na ang pagtitinginan naming dalawa.
14:15.0
sigurado ka ba sa nararamdaman mo dyan para kay Vivian?
14:17.2
Hindi ka ba nagtataka?
14:21.3
Minsan tanong ni Manuel sa akin.
14:25.9
Tsaka ano namang pagtatakan ko?
14:28.9
Balik tanong ko sa kaibigan ko
14:30.5
habang inaayos ang mga paninda naming ilalako ng araw na yon.
14:40.7
parang may kakaiba lang kasi sa kanya.
14:43.7
Lalo na tanggang ngayon hindi pa rin natin nakikita yung mga magulang niya.
14:47.7
Kahit man lang sa bakuran ng bahay nila, diba?
14:51.7
Bakit naman sila magpapakita sa atin, Manuel?
14:54.7
Hindi naman tayo espesyal na tao.
14:57.4
Halika na nga't maglaku na lang tayo kaysa magreklamo ka dyan
14:60.0
bago pa tayo abutan ng katirikan ng araw.
15:04.3
Pag-aaya ko kay Manuel matapos kung maayos ang paninda namin nun.
15:12.3
Na mga panahon na yon,
15:14.5
pasado las 4 pa lamang ng madaling araw,
15:17.2
naglalako na kami ng paninda.
15:20.7
Kapag ganong oras kasi ay gising na ang iilang mga kabahayan
15:24.0
dahil sa maagang umaalis ang mga nagtatrabaho sa bukid at sa palayan.
15:30.6
Bumibili sila ng panindang kakanin dahil ipinangpapares nila yon sa kape.
15:36.4
Kapag kasi maglalako kami ng alas 8 o alas 9 ng umaga,
15:40.8
wala nang bibilis sa mga nilalako naming kakanin
15:43.1
dahil nakakapag-agahan na ang mga ito.
15:45.8
At ang iilan ay wala na sa bahay
15:48.5
dahil nasa kanya-kanyang trabaho na.
15:52.5
Kaya naman kailangan talagang madaling araw pa lamang ay maglalako na kami
15:56.6
para mas marami kaming maibibentang kakaninon.
16:01.5
Habang binabagtas namin ang madilim na daan
16:04.2
patungo sa kabilang baryo,
16:07.9
panay ang sigaw namin sa panindang nilalako namin.
16:12.2
May mang ilan nilang nang bumibilis sa amin ang mga oras na yon.
16:15.8
Kahit na may kadiliman pa.
16:20.0
Maaga kasing nagigising ang mga tao sa probinsya para sa maagang pag-aanap buhay.
16:26.5
Nang malapit na kami sa parte ng walang kabahayan,
16:30.5
patungo sa susunod na baryo,
16:33.0
kung saan naninirahan ang dalagang si Vivian.
16:37.2
Napabagal kami sa paglalakad ni Manuel.
16:41.0
Nang makarinig kami ng kaluskusan sa hindi namin malamang direksyon.
16:45.8
Kung saan ito nagmumula.
16:48.8
Ang daan na kinaroroonan kasi namin ay napapaligiran ng nagtataasang talahib at kakahuyan.
16:57.0
Pero hindi naman ganun ka nakakatakot sa daan yon.
17:01.3
Dahil sampung minutong lakaran lang ay malalagpasan mo na ito
17:04.9
at makikita mo na ang mga kabahayan sa kabilang baryo.
17:10.6
Pero ng mga sandaling yon,
17:13.7
nakaramdam kami ni Manuel ng takot at kakakalikasan.
17:17.9
Lalo na nang makarinig kami ng mahinang huninang wakwak.
17:22.9
Na para bang bumubulong na lamang ito sa mga tenga namin nun.
17:29.2
Kasabay pa noon ay ang pagalingasaw sa paligid namin ng napakabahong amoy na animoy.
17:36.9
May nabubulok na patay sa tapat namin.
17:41.3
Wakwak yun to lahat.
17:43.9
Hindi ako maaaring magkamali.
17:46.4
Wakwak yung tunog na yan.
17:49.3
Mahinang sambit ni Manuel.
17:51.6
At napapalinga-linga pa sa paligid namin.
17:57.5
Huwag mo akong tinatakot dyan.
17:59.6
Baka ihambalos ko sa itong bitbit kong lalagyan ng kakanin eh.
18:03.5
Tugon ko kay Manuel.
18:07.0
Kinakabahan man ako ng mga oras na yon.
18:09.9
Ay pilit kong nilalakasan ang aking loob.
18:12.8
At iniisip na lamang nga
18:14.6
na isang ordinaryong ibon lang ang naririnig namin nun.
18:20.2
Pero ilang sandali lamang ang nakalipas.
18:24.9
Nasipat ko ang isang bulto ng taong nakatayo sa loob ng kakahuyan.
18:31.6
Wala itong saplot na kahit ano sa kanyang katawan.
18:37.3
At sa hugis nito,
18:39.7
alam kong babae yon.
18:42.5
Mahaba ang buhok.
18:44.6
Nakatabon sa kanyang harapan.
18:47.4
Hindi ko man makita ang mukha niya.
18:51.3
Tiyak kong nakatingin sa amin ang taong iyon.
18:56.0
Dahil sa medyo may liwanag na ng mga oras na yon,
19:00.5
ay kitang kita ko ang nanlilimahid nitong katawan.
19:05.4
At tiyak ko na sa kanya nagmumula
19:07.5
ang huni at pag-angil na naririnig namin ni Manuel.
19:13.5
Hindi ko man makita ang mukha niya.
19:14.4
At tiyak ko na sa kanya nagmumula ang huni at pag-angil na naririnig namin ni Manuel.
19:14.4
Hindi ko na napigilan ang pagtayuan ng mga balahibo sa batok.
19:19.3
Pakiwari ko ay gumapang mula sa paa,
19:22.8
patungo sa ulo ang kilabot na nararamdaman ko nun.
19:28.3
Pabulong kong sinabi kay Manuel,
19:31.3
ang taong nakikita ko at sinabihan ko siyang tumakbo na.
19:36.7
Bago pa man makakilos ang kaibigan ko ay kumaripas na ako ng takbot iniwan siya.
19:42.4
Wala pang ilang segundo.
19:44.4
Narinig ko ng sigaw ng kaibigan ko at tarantang nagmamadaling humabol sa akin nun.
19:52.0
Pero mas grabing kaba ang naramdaman ko
19:54.7
nang makita kong nasa daan na ang taong nakita ko kanikanina lang sa loob ng kakahuyan.
20:03.3
Kaya mas lalo ko pang pinagmadali si Manuel sa akalang haabulin kami nun.
20:10.6
Sa takot at kabanga namin ay nagkanda-hulog na ang mga balahibo.
20:14.3
Mga ang kakaning paninda namin na mabilis naman namin pinagpupulot at ibinabalik sa lagayan.
20:21.2
Hindi kami magkanda mayaw sa pagpulot ng bibingka.
20:25.4
Puto at suma na nahuhulog sa bilis ng pagtakbo namin nun.
20:30.9
Siyempre, Sir Seth,
20:32.8
kung takot kami sa aswang ay mas takot kami sa nanay ko.
20:37.1
Kapag nalaman niyang hindi namin naibenta mga kakanin at masasayang lamang ito.
20:42.0
Sa kadahilanang ang nanay ko ay may bumalik.
20:44.3
Kung nga ngang malaar malayt, kumakaratrat, at malatigre ito kumagalit.
20:50.3
Kaya kahit sino talagang anak, katatakutan ito.
20:55.9
Nang makalagpas na kami sa daang walang kabayan,
20:59.7
at nasa bungad na kami ng bariya nila Vivian,
21:03.2
ay doon lamang kami huminto sa pagtakbo ni Manuel.
21:07.7
Imbis na si Manuel ang kamustahin ko,
21:10.7
mas inalala ko pa noon ang mga panindang dala namin.
21:15.1
Nalidali naman niyang ipinakita sa amin ang mga kakaning natapon.
21:19.9
Nakita kong ang iba sa mga yon ay may lupa-lupa na.
21:24.3
Patay! Yari tayo kay nanay niyan.
21:28.7
Sabay kaming napakamot sa ulo at nagkatinginan.
21:32.9
Tinginang may kakaibang kahulugan na kaming dalawa lang ang nakakaalam.
21:38.5
Nawala talaga bigla sa isip namin noon ang katakot-takot na nakita namin sa kakahuyan.
21:44.3
Dahil sa nag-iisip kami ng paraan kung paano maibibenta ang panindang dala namin.
21:52.3
Dahil sa wala pa namang nakakakita sa amin ay inisa-isa namin itong pinagpagan at tinanggalan ng lupang nakadikit sa kakanin.
22:01.0
Hindi ko alam kung bakit hindi ako nakaramdam ng konsensya ng mga sandaling ito.
22:06.3
Siguro, dala na rin ang takot na mapagalitan ako ng aking ina.
22:13.1
Sa kabutihang pala,
22:14.3
na ilako naman namin ang lahat ng panindang na hulog.
22:18.9
Pero nang matapat kami sa bahay nila Vivian,
22:22.7
hindi siya bumili sa amin.
22:26.1
Baggos ay mataman niya lang itong tinitigan
22:28.4
at mababakas sa kanyang mukha na tila ba nagpipigil siya ng ngiti noon.
22:34.8
Ito, tinabi ko talaga ito para sa iyo.
22:39.4
Uwi ka ako at kinuha ang isang supot na nakahiwalay sa lagayan.
22:42.5
Inabot ko ito sa kanya.
22:46.6
Nakita ko namang tinignan niya muna ako ng mapanuri
22:49.2
bago niya tinanggap ang binigay kong kakanin.
22:59.1
Oo naman, malinis naman talaga yung gawa namin, di ba?
23:06.1
Sige, ito yung bayad ko.
23:09.9
Iaabot niya na sana ang bayad, kaya naman mabilis kong hinahinag.
23:12.5
Inawa ka ng kamay niya para itikom yun at hindi natanggapin.
23:17.6
Oo, huwag na. Para sa iyo talaga yan.
23:19.7
Kaya huwag mo nang bayaran.
23:22.5
Tanggi ko sa dalaga.
23:24.9
Ngumiti naman ng matamis ang dalaga at saglit na tinignan niya ako.
23:29.7
Parati mo na lang ako nililibre, ha?
23:32.5
Baka malugi na kayo niyan.
23:38.5
Ako mismo yung gumawa niyan.
23:39.7
May kasamang pagmamahal yan, kaya...
23:42.5
tiyak na masasarapan ka sa oras na kinain mo yung gawa kong kakanin.
23:47.4
Lakas loob kong sabi nun.
23:50.3
Bagya namang natawa ang dalaga at napahampas pa ng mahina sa balikat ko.
24:01.0
Sa susunod na araw, kaarawan ko na, ha?
24:03.6
Huwag kayo mawawala.
24:08.3
Iniimbitahan mo kami?
24:10.7
Takang tanong ko nun.
24:12.5
Dahil sa naggulat ako at hindi makapaniwalang, inimbitan niya ako sa kaarawan niya.
24:19.4
Para kasing kampanang paulit-ulit kong naririnig sa tenga ko nang sabihin niya yon.
24:26.2
Oo, kaarawan ko na.
24:28.8
Haasahan ko yung pagdating ninyo.
24:31.4
Kahit hapon na kayo pumunta.
24:33.7
Gabi kasi gaganapin ang mga magulang ko yung kasayaan, eh.
24:37.4
Dadating kayo, di ba?
24:40.7
Nakangiting tugon ng dalaga nun.
24:42.5
Naramdaman ko naman ang pagsiko sa akin ng kaibigan ko pero hindi ko na ito pinansin pa.
24:49.6
At sinabi ko sa dalaga na kahit anong mangyari, darating kami.
24:58.7
Siyempre maasaan mo kami dyan, Vivian.
25:02.1
Nakangiti kong sabi sabay-akbay sa kaibigan ko.
25:06.4
Bagya ako pang pinisilang balikat ni Manuel para sumangayon.
25:10.8
Dahil sa nararamdaman kong aayaw ito.
25:15.9
Oo naman, pupunta kami.
25:18.9
Nakangising pilit na wika ni Manuel.
25:22.2
O sige, paano, pasok na ako sa loob, ha?
25:26.7
Paalam ni Vivian sa amin.
25:29.9
Nginitian ko na lamang ang dalaga.
25:32.8
Sinundan ng tingin habang naglalakad na siya papasok sa loob ng bahay nila.
25:38.5
Nang makapasok na ang dalaga,
25:40.8
kasabay naman ang pagkislot ni Manuel sa pagkakaakbay ko sa kanya.
25:47.1
Ayoko, pre, hindi mo ba napapansin yung kakaiba sa babaeng yun?
25:53.1
Angal ka agad ni Manuel.
25:55.6
Mabilis kong tinakpa ng bibig niya at sinabihang,
25:58.8
hinaan niya ang boses niya dahil baka marinig siya ng dalaga at nakakahiyaanon.
26:05.9
Ano namang kakaiba sa kanya?
26:08.2
Bukod sa pagiging maganda.
26:10.8
Halika na nga at kung ano-ano naman yung tumatakbo sa utak mo.
26:15.8
Nagpatiuna na akong naglakad bit-bit ang lagay ng paninda namin.
26:21.0
Kasi kanina, tol,
26:23.3
napansin kong parang alam niyang nalaglagan yung paninda natin eh.
26:29.1
Kakaiba lang talaga yung kutob ko sa kanya, tol.
26:32.2
Hindi naman sa pag-ano, ah.
26:34.5
Ano kasi talaga eh?
26:36.8
Habol ni Manuel sa akin noon.
26:39.7
Anong ano ba yan?
26:41.6
Paano naman niya malalaman eh? Wala naman siya kanina nung habulin tayo ng aswang, di ba?
26:46.6
Tsaka huwag kang nga maingay.
26:48.8
Baka mamaya may makarinig sa atin eh.
26:53.1
habang nagpipigil ng tawa,
26:56.6
dahil hindi ko akalaing mauubos naming maibenta ang mga kakaning nagkalaglagan sa lupa noon.
27:03.6
Habang naglalakad na nga kami pa uwi,
27:07.2
ang nangyaring kababalagan lamang ang laman ng usapan namin ni Manuel.
27:10.8
Kung sino at ano talaga
27:14.0
ang nilalang na nakita namin nung may kadiliman ba?
27:20.1
Nang papauwi na kasi kami ay medyo may katirikan na ng araw.
27:25.4
Noong napadaan pa kami sa daan ng walang kabahayan,
27:29.3
wala namang kakaiba ro'n.
27:32.1
Gaya pa rin ang dati na kapag dumadaan kami ay tahimik at malilim.
27:36.7
Wala kaming nararamdaman na kakaiba.
27:39.0
Kaya laking pagtataka talaga namin noon.
27:44.4
Ikaw na lang yung pumunta sa kaarawan ni Vivian, tol.
27:48.2
Sambit ni Manuel na makauwi na kami.
27:55.5
Eh, kasi hindi naman talaga maganda yung kotob ko eh.
27:58.9
Tsaka baka hindi ako payagan ng nanay ko gabi na yun eh.
28:02.8
Ano ka ba naman Manuel?
28:04.7
Parang sira ka naman eh.
28:06.8
Nakakaya kay Vivian kung hindi tayo pupunta sa kaarawan.
28:09.0
Nakapagsabi na din tayo sa kanya, di ba?
28:15.1
Saglit namang napaisip si Manuel at napatingin sa akin noon.
28:21.5
Siguradong maraming pagkain doon.
28:24.3
Makikita at makikilala na rin natin yung mga magulang niya.
28:28.8
Pangungumbinsi ko pa sa kaibigan ko.
28:32.1
Hindi ko talaga lubos maisip kung ano ang kakaibang tinutukoy ni Manuel ng mga sandaling yun.
28:38.1
Dahil sa para ba?
28:39.0
Hindi ko sabang may gusto siyang puntuhin o sabihin pero ayaw niya namang ituloy o ayaw niyang sabihin.
28:48.2
Pasalamat ka talaga at kaibigan kita.
28:51.2
Sige na, sige na.
28:52.8
Sasamaan na kitang pumunta doon sa babaeng meseryosang yun.
28:59.0
Matapos ang araw na yun ay balik na ulit kami sa dating gawin.
29:04.3
Pagkatapos kasi naming maglako ng bibingka
29:06.3
ay kinatanghalian lang.
29:09.0
Aakit kami ng bukid para magsaka at magtanim ng mga kamote
29:12.8
at iba pang pwede namin itanim sa parte ng lupain namin noon.
29:19.4
Matapos kong magtanghalian at maayos sa mga kagamitan ko
29:22.9
tinungo ko na yung bahay nila Manuel na hindi lang kalayuan sa amin.
29:31.0
Dalawang bahay lang din kasi ang pagitan nito mula sa amin noon.
29:36.0
Magpapaalam na sana ako sa aking ina
29:39.0
nang hindi ko siya makita sa loob ng bahay namin at bakuran.
29:43.3
Kaya naman tinanong ko ang nakababata akong kapatid
29:45.9
kung nasaan ang ina namin noon.
29:49.7
Lumabas yun, bibili daw ng asin.
29:53.5
Tugon ng kapatid ko
29:54.6
nang tanungin ko siya.
29:58.2
Hindi na ako nagsalita.
30:00.4
Matapos niyang sumagot ay lumabas na lamang ako ng bahay
30:03.2
at naglakad patungo sa bahay ni Manuel.
30:07.3
Nang malapit na ako,
30:09.0
nakita ko ang aking inang kausap ang nanay ni Manuel.
30:14.5
Nasa balkonahe ang mga ito na halatang nagchichismisan na naman.
30:20.9
Abay sa tinagal-tagal ng panahong pagtira ko dito eh ngayon lang ako nakabalita ng ganyan.
30:26.3
Ano ka ako yung kinamatay?
30:29.1
Rinig kong tanong ng aking ina kay Aling Lusing.
30:32.9
Nakita ko pa siyang napahawak sa kanyang dibdib.
30:36.7
Naaakalain mong kinakabahan sa pinag-uusapan niya.
30:39.0
Ganon din naman ako mare.
30:43.8
Sabi ng iba eh ligaw na hayop daw mga may gawa pero
30:46.5
hindi ako naniniwala.
30:50.3
Alam mo kasi may hayop pang buntis at sanggol lang yung punteriya.
30:56.0
Tugon naman ang nanay ni Manuel nun.
30:59.8
Sigurado akong aswang ang may gawa nun.
31:02.8
Simula nang may bagong lipat sa karatig na yun eh
31:05.2
nagumpisa na rin yung pananalasa ng nilalang na aswang dito sa lugar natin.
31:09.0
Ay tama ka dyan mare.
31:12.8
Yun din yung kutob ko.
31:15.0
Malakas na malakas talaga ang kutob kong kagagawan ng aswang
31:18.1
ang mga kababalagang nangyari dito sa lugar natin.
31:23.0
Saad ng ina ni Manuel.
31:26.3
Hindi ko na pinagtunan pa ng pansin ang pinag-uusapan ng dalawa.
31:31.2
Binati ko na lamang ang mga ito.
31:33.9
Saka pumasok sa loob ng bahay at tinawag si Manuel.
31:38.0
Nabutan kong kumain.
31:39.0
Makain ng tanghalian ng kaibigan ko.
31:42.8
Magsasalita na sana ako ng mabilis itong sumenyas na
31:45.4
pinapatahimik ako nun.
31:49.1
Gunot noong umupo naman ako sa katapat na upuan niya.
31:53.5
Doon ay napagtantukong
31:54.9
nakikinig pala ito sa pinag-uusapan ng aking ina
31:59.5
at ng nanay niya.
32:02.1
At sa mukha nito ang pagiging seryoso.
32:06.7
Pati ba naman ikaw tismoso ka na rin?
32:09.0
Pukaw ko sa kaibigan ko.
32:12.0
At pinagmamadali na siyang kumain dahil
32:14.2
dinaig pa nito ang sanggol sa bagal ng pagsubo ng pagkain.
32:19.1
Bilisan mo na dyan, Manuel.
32:23.7
Kita mong isda tong ulam ko eh.
32:26.3
Kapag ako natinik ah,
32:28.0
isusumbong kita sa nanay mong may kinagigiliwan ka ng dilag.
32:32.2
Nakanguso niyang banta sa akin.
32:36.3
Huwag kang siraw ulo to.
32:39.6
Sige na, tulungan pa kita maghimay niyang tuyong istang ulam eh.
32:44.0
Natatawang wika ako at akmang hahawakan ko ng ulam niya.
32:49.0
Agad naman niyang tinapik ang kamay ko at minadali na ang pagkain.
32:54.0
Natawa na lamang ako sa inasta nito
32:56.0
dahil pinapakita niya pa sa akin ang bawat pagsubong ginagawa niya.
33:02.2
Sa kabila ng pagbibiruan namin ni Manuel,
33:05.5
ay rinig ko pa rin ang pinag-uusapan ni inay.
33:09.0
At ni Aling Lusing.
33:11.8
Ayon pa sa mga ito ay dapat maging alerto at magingat na ang mga kababaryo namin.
33:17.9
Dahil baka umabot sa baryo namin ang aswang
33:20.2
na namiminsala sa mga karatig baryo.
33:25.6
Hinala pa ni Aling Lusing
33:26.9
ay ang bagong lipat na mag-anak ang aswang
33:30.3
na nanggagambala sa mga kalugar namin nun.
33:35.1
Dahil ganoon naman daw madalas ang gawain ng mga ganito.
33:39.0
Palipat-lipat ang mga ito ng lugar para makapambiktima.
33:44.2
Nang sa ganoon ay hindi sila mahuli kung saan mang lugar sila nang galing nun.
33:50.3
Tapos na ako. Halika na.
33:53.4
Sambit ni Manuel matapos niyang kumain.
33:57.5
Matapos yun ay kinuha niya na rin ang mga kagamitan niya sa pagsasaka.
34:02.0
Nagtungo na kami sa bukid nun.
34:05.2
Habang naglalakad kami ay hindi namin maiwasang pag-usapan
34:09.0
ang nangyari sa aming kinaumagahan lang.
34:12.2
Maging ang pinag-usapan ni Inay at Aling Lusing.
34:16.0
May takot man ay natatawa na lamang kami sa sinapit namin.
34:21.7
Pero hindi ko lubos maisip kung
34:23.8
sino ang mag-anak na tinutukoy ni Aling Lusing.
34:28.7
Sa pagkakaalam ko kasi
34:30.1
yung pamilya lamang ni Vivian ang bagong salta sa karatig baryo namin.
34:36.2
Dahil kung meron mang iba
34:37.2
Malalaman ko kaagad yun
34:39.8
Siguro, dala na rin ang pagiging humaling ko sa dalaga
34:45.9
Kaya hindi ko nakikita ang kung anong tinutukoy ng kaibigan ko nakakaiba sa kanila
34:52.0
Maliban lang sa hindi ko nakikita ang mga magulang ng dalagang yun
35:00.3
Naisip ko pa noon na wala namang kakaiba ron
35:02.7
Ano bang malay namin kung nasa loob lang talaga ang mga ito ng bahay nila
35:07.3
O hindi naman kaya ay may mga lakad
35:10.3
Kung kaya't hindi namin nakikita
35:13.0
Kaya naman imposibleng ang pamilya ni Vivian ang tinutukoy ni Aling Lusing na bagong lipat ng mga aswang
35:19.7
Sa ganda din ng dalaga ay hindi talaga sumagi sa isipan ko na aswang ito
35:30.9
Hindi ako dalaw-dalawin ang mga aswang
35:32.7
At hating gabi na at mulat na mulat pa rin ang diwa ako noon
35:37.5
Kakaisip sa nila lang na nakita ko sa kakahuyan
35:42.1
Tila ba niluluko ba ako ng takot
35:46.0
Sa tuwing susubukin kong ipikit ang mga mata ko
35:49.3
Mabuti na lamang at hindi ako maglalako kinabukasan
35:54.1
Kaya ayos lang na mapuyat ako noon
35:57.0
Salitang araw kasi ang pagawa ni inay ng kakanin
36:02.7
Gaya ng inaasahan ko ay tinanghali na ako ng gising
36:05.9
Tirik na ang araw at naramdaman ko na rin ang sikmura kung kumakalam na
36:10.8
Nang magtitimpla na ako ng kape ay nakita kong wala ng asukal
36:16.4
Kaya naman umalis muna ako ng bahay para bumili
36:19.9
Pagkarating ko sa tindahang dibilan ko ay narinig ko na naman ang usap-usapan
36:27.7
Patungkol sa aswang na nananalasa sa lugar namin
36:32.7
Hindi lamang daw ito isa
36:34.6
Kundi dalawa o ikit pa
36:37.7
Dahil sabay daw na may tinambangan kagabi malapit sa baryo namin
36:42.8
At sa karatig baryo
36:45.0
Totoo po ba talaga yung mga balibalita nyo?
36:51.3
Singit na tanong ng isa sa mga naguusap
36:53.4
Mas mabuti pa nang maniwala tayo kahit hindi pa natin nakikita
36:58.0
Nang sa ganun ay makapag-ingat tayo
37:00.8
Mahirap na at baka tayo pa'y mabiktima diba?
37:05.7
Tugon ng isang alay sa kanya na may panggigigil pa sa boses nito
37:09.1
Maski ako man, makakapagpatunay na may aswang talaga
37:15.1
Pero hindi ko na ito pinagsabi pa nang sa ganun ay
37:19.1
Hindi na madagdagan ang takot ng mga kababaryo namin
37:22.5
Lalo na ng pamilya ko
37:27.1
Pero kinaapunan na makauwi ang aking ama galing sa bukid
37:30.8
Sinabihan kami nitong huwag na munang maglalabas ng bahay
37:34.8
Pagsapit ng alas 5 ng hapon ay dapat nasa loob na kami ng tahanan nun
37:40.2
Huwag na huwag lang daw niya talaga kaming maabutang nasa labas pa ng 10 oras ng gabi
37:46.2
At malalagot kami sa kanya
37:48.5
Sa kadaylanang mas kumalat pa pala sa buong baryo namin
37:53.1
Ang mga balita tungkol sa mga ganito
37:58.0
Matapos yung sabihin ni Itay
37:59.6
Napaisip ako bigla
38:01.9
Dahil bukas na ang karawan ni Vivian
38:04.9
Hapon pa kami pinapapunta ng talaga
38:08.5
Kaya hindi ko natuloy alam kung paano ako magpapaalam sa mga magulang ko nun
38:13.3
Sigurado akong hindi nila ako papayagan
38:17.7
Dahil nga din dun
38:20.0
Ay hindi na muna ako pinaglako ni Inay sa ibang baryo
38:25.4
Kinontrata niya na lamang ang mga kapitbahay namin na gustong bumili sa kanya
38:29.0
Natapos na nga lang ang gabing yun nang hindi ako nakakaisip kung ano ang ipapaalam ko sa magulang ko
38:36.5
Kating-kating na akong makausap si Manuel
38:39.9
Kung ano ang gagawin namin
38:41.9
Hindi kasi pwedeng hindi kami sumipot sa karawan ni Vivian
38:48.5
Bawas pogi points yun sa akin
38:55.2
Nagtungo agad ako sa bahay nila Manuel
38:57.3
Naabutan ko siyang nagpapakain sa mga alaga nilang manok sa bakuran
39:06.4
E di hindi tayo makakapunta kila Vivian
39:08.2
Uwi ka ni Manuel nun
39:12.9
Ano ba naman kasi itong mga balibalita dito eh
39:19.3
At tayo mismo nakaranas nun diba
39:21.7
Huwag na lang muna tayo pumunta dun
39:25.3
Siguro naman maiindindihan ni Vivian yun
39:27.1
Dahil sa may mga aswang na nga dito sa lugar natin diba
39:29.7
Napaisip naman ako ulit
39:33.5
Dahil talagang mas nananaig sa akin
39:35.5
Ang kagustuhang makarating
39:36.9
Sa karawan ng babaeng iniirog ko
39:39.7
Huwag na kaya tayo magpaalam
39:43.1
So is yun ko na ikinatingin naman sa akin Manuel
39:47.5
Na anong sabi mo?
39:51.4
Sabi ko huwag na tayo magpaalam
39:53.2
Mga alas 4 umalis na tayo
39:57.1
Alas 5 yung bilin ni Itay na dapat nasa bahay na kami
39:59.6
Nakita kong napakurap-kurap ang kaibigan ko
40:04.7
Na halatang pilit niyang iniitindi ang mga sinasabi ko nun
40:07.9
Uwi din naman tayo kaagad
40:10.8
Kaya aagahan na lang natin sa pagpunta para makauwi din tayo
40:15.3
Kahit huwag na tayong makikain dun
40:19.2
Ikinabuga naman niya ng malalim na hininga
40:24.4
Wala talaga akong masabi
40:28.0
Binatang binata ka na talaga
40:30.0
Lahat susungin mo para lang sa babae
40:33.1
Hanga ako sa katapangan mo
40:35.5
Napapailing nawikan ang kaibigan ko at napapalatak pa
40:40.4
Marahan niya pang tinapik-tapik ang balikat ko
40:45.8
Basta sa ikakasaya mo, sasamaan kita
40:48.8
Sa isang kondisyon
40:51.4
Anong kondisyon naman?
40:55.0
Mag-bring home tayo
40:57.1
Kikindat-kindat niyang sabi na
40:59.2
Nagpangiti naman sa akin nun
41:01.3
Kahit kailan talaga ay masiba ang kaibigan ko
41:06.6
Ako nang bahala sa bring home mo
41:08.6
Basta mamayang alas 4 ah
41:11.3
Dadaanan kita dito
41:13.0
Matapos kong makipag-usap kay Manuel ay umuwi na ako sa amin
41:18.5
May kabaman akong nararamdaman dahil sa gagawin ko
41:22.4
Ay inipon ko talaga ang lakas ng loob ko
41:25.5
Para lang makikita ko sa amin ko
41:26.0
At sa amin ko talaga ang lakas ng loob ko
41:26.0
Para lang makikita ko sa amin ko
41:26.1
At sa amin ko talaga ang lakas ng loob ko
41:26.1
Para lang makikita ko sa amin ko
41:27.1
Para lang makikita ang babaeng nagpapatibok ng puso ko nun
41:29.6
Pakiramdam ko ng araw na yun na biglang bumagal ang takbo ng oras
41:35.2
Inip na inip na ako kakaantay na mag alas 4 ng hapon
41:39.5
Pero nang malapit ng mag alas 4
41:43.7
Saka naman ako ay nutusan ng aking ina na magsibak ng kahoy na panggatong
41:48.8
Labag sa loob ko pa itong sinunod dahil nakikita ko namang marami pa kaming panggatong sa kusina
41:57.1
Pakiramdam ko talaga
41:58.5
Hindi sumasangayon sa akin ng sandaring yun
42:02.1
Gayunpaman ay mabilisan kong tinapos ang pagsisibak
42:06.6
Pero nang matapos ko ito ay bigla naman akong tinawag ng kalikasan
42:11.3
Badrip na badrip ako at napatakbo sa parikuran namin at panayang reklamo ko sa sarili
42:18.1
Lalo na ng maramdaman kong kumukulo ang tiyan ko nun
42:25.6
Nagmamadala ako sa aking ina
42:27.1
Magmadali na akong lumabas ng bahay
42:28.5
Pagkalabas ko nga ay nakita ko na si Manuel sa kalsada
42:32.7
At hindi na maipinta mukha nito
42:35.3
Pasensya na, nagbawas pa kasi ako eh
42:39.6
Nakakainis kasi si nanay, daming utos
42:42.3
Salubong ko kay Manuel
42:44.4
Magmadali na tayo at mag alasing ko na
42:47.7
Hanya at nagpatiunan ng maglakad
42:50.6
Nagmadali na nga kami at halos lakad takbo na ang gawin namin
42:55.2
Hindi ko kasi akalaing matatagalan ako dahil sa tiyan ko nun
42:59.3
Nang malapit na kami sa bahay nila Vivian
43:03.6
Bungad pa lamang ay nakita na namin siya na tila ba hinihintay niya
43:09.0
Ang pagdating namin
43:10.2
Dahil nang makita niya kami ay gumuhit agad ang matatamis na mga ngiti sa labi nito
43:15.6
Nang masilayan ko ngayon
43:19.0
Para bang nahipnotismo ako at napawi ang lahat ng kaba
43:23.3
At pagod na nararamdaman ko
43:26.0
Ibang-ibang itsura ni Vivian ng mga sandaling yun
43:30.3
Napakaganda niya talaga sa paningin ko
43:35.8
Nung papalapit na sana ako kay Vivian
43:38.3
Bigla akong pinigilan ng kaibigan ko
43:42.0
Nang tingnan ko siya ay nakita kong takang-taka ang itsura niya
43:47.3
At mahahalata talaga ang takot sa mga mata niya nun
43:51.5
Mabuti na lang at dumating kayo
43:55.7
Halina kayo at hinihintay na kayo nila itay at inay
43:58.6
Nakangiting wika ni Vivian
44:02.0
Hinawakan pa ang kamay ko nun
44:07.0
Pag-aaya ako kay Manuel
44:09.5
Nagpati-anod na ako sa paghila sa akin ni Vivian
44:14.3
Papasok sa loob ng bahay nila
44:17.0
Sumunod naman si Manuel sa amin nun
44:21.0
Nang makapasok kami ay nakita kong walang kahit anong handa sa mesa nila
44:26.9
Pero may mga kubyertos at pinggan na naroon na nakaayos nun
44:34.0
Mukhang napaagat ang dating namin ha
44:36.2
Nahihiyang wika ako nun
44:38.8
Laking pagtataka ko talaga kung bakit hindi isang handa
44:45.2
Hindi ko din nakikitang may umuusok sa kusina nila
44:51.0
At wala akong naaamoy na niluto nun
44:54.1
Napatingin ako sa paligid
44:57.7
At nakita kong wala ng iba pang bisita
45:00.9
Bukod sa amin ni Manuel
45:03.3
Kami lamang ang bisita nila nun
45:07.3
Nako, sakta lang at gutom na kasi kami
45:12.3
Maupo muna kayo at ikukuha ko kayo ng maiinom
45:16.0
Nakangiting tugon ni Vivian sa sinabi ko
45:21.0
Nagkatinginan naman kami ni Manuel dahil sa sinabi niyang iyon
45:24.9
Ngunit laking gulat ko
45:27.8
Nang mabilis niya akong halikan sa labi
45:30.8
Naikinastatwa ko talaga
45:33.8
Naiwan kami ng kaibigan ko sa pagkainan na nagtataka
45:39.3
Pero nang mapatingin ako kay Manuel
45:42.8
Agaran niya akong hinila papalapit sa kanya
45:51.0
Tul, hindi mo ba nakikita yung itsura niya?
45:56.8
Umalis na tayo dito
45:59.0
Pabulong na wika ni Manuel sa akin
46:02.4
Na halos hindi ko na marinig
46:05.2
Nagtakaman ako kung ano ang ibig niyang sabihin nun
46:10.0
Dahil ramdam ko pa ang malakuryenteng dumaloy sa buong katawan ko
46:15.0
At hindi ako makapaniwala na hinalikan ako ni Vivian
46:21.0
Nabalik lamang ako sa ulirat ko nang maramdaman ko
46:24.1
Ang malakas na pagbatok sa akin
46:26.8
At ipinaliwanag niyang maigi nakakaiba talaga
46:30.8
Ang itsura ni Vivian sa paningin niya
46:33.9
Ayon sa kanya ay matanda na ito tingnan
46:38.1
At parabang isang linggo nang walang kain dahil sa kapayatan
46:43.1
Malayong malayo umano si Vivian na nakikita namin tuwing bibili ito sa amin ng kakanin
46:51.0
Hindi pa sana ako maniniwala sa kanya
46:54.1
Pero nang bumalik na si Vivian para ibigay ang maiinom na sinasabi nito
46:59.7
Napatitig talaga ako sa kanya nun
47:03.2
At hindi ako makapaniwala sa nakita ko
47:07.2
Napakapangit na nito
47:10.7
Kulubot ang balat
47:13.2
Totoo ang sinasabi ni Manuel sa akin na
47:18.6
Nakakatakot ang itsura ng dalaga na iyon
47:21.0
Mukha ng matandang malapit ng pumanaw
47:24.6
Matapos na mailapag ng babae sa harap namin ang maiinom
47:30.4
Muli itong nagpaalam para kumuha na ng makakain
47:34.6
Grabing kilabot at kabat talaga ang nararamdaman ko ng mga sandaling iyon
47:43.5
Narinig na namin ng mga yapak na paang pabalik sa kinaroroonan namin
47:48.4
Mula sa labas ng bahay
47:51.0
Hindi na kami nagdalawang isip pa ni Manuel
47:54.7
Kumaripas na kami ng takbo palabas ng bahay na iyon
47:58.8
Pero nang papalabas na kami ng bakuran nila
48:02.9
Ay nakasalubong namin ng dalawang matandang uugod-ugod na
48:07.7
Hindi kumawari kung sino sa mga ito ang babae o lalaki dahil
48:13.0
Pareho silang may mahahabang buhok
48:15.7
At halos lahat ng mga iyon
48:21.0
Magtatakip silim na rin ang mga oras na iyon
48:23.9
Sa takot at kaba namin ni Manuel
48:27.2
Mabilis pa sa alas kwatro na nilampasan namin ng takbo ang dalawang nakaharang sa linadaanan namin
48:34.2
Sinalubong namin ang mga ito at binanga
48:38.0
Kahit na may kabataan pa kami noon
48:41.2
Ay may kalakihan naman ng mga katawan namin
48:44.0
Dahil sabatak nga kami sa gawaing bukid
48:46.6
Kaya naman tumilapon agad ang dalawang matandang iyon
48:51.0
Pero ang inakala namin hindi na kami hahabulin ng mga ito
48:55.7
Doon kami nagkamali
48:58.2
Sa kadahilan ng hindi lamang kami hinabul ng mga ito
49:05.1
Bagkos ay nakita namin bigla na lamang naging malalaking ibon ang dalawa
49:10.3
Na maihahalin tulad mo sa mga paniki
49:14.1
Walang kasing balahibo ang mga ito
49:19.7
Nang naghahaba ang buhok ang katawan
49:22.7
Labis-labis natakot at kaba ang nararamdaman namin ni Manuel ng mga oras na iyon
49:29.0
Naisip ko pang baka hindi na kami makakauwi
49:32.8
Dahil sa karotan kong taglay
49:35.6
Rinig na rinig namin ang pag-angil ng dalawang nila lang
49:40.2
Na para bang takam na takam at naghahabol ang mga ito na makakain nila
49:46.6
Sa kakatakbo pa nga namin noon ni Manuel
49:49.0
Sa kasamaang palad
49:53.2
Agad na dinubog siya ng isa sa mga nila lang na humahabol sa amin noon
49:58.4
Nang makita ko yon ay agaran ko siyang binalikan
50:02.2
Tinadyakan ng nila lang na dumudumog sa kanya
50:05.9
Mabuti na lamang at hindi pa kami naabutan ng isa
50:10.8
Dahil medyo nakalayo na kami noon
50:15.9
At tinamaan ng sipa ko ang nila lang
50:18.1
Na nakaibabaw kay Manuel
50:20.0
Pagkatalsik na pagkatalsik ng nila lang
50:24.1
Dahil sa pagkakasipa ko sa kanya
50:26.8
Ay mabilis kong hinatak si Manuel
50:29.9
Wala na akong pake kung nakakaladlid ko siya
50:33.8
Ang mahalaga sa akin ay makaalis kami sa lugar na yon
50:37.9
Nang malapit na kami sa may kabayan
50:42.1
Nagsisisigaw na kami
50:45.4
Sa kabutihang palad naman ay may mga tao pa
50:48.6
Humahangos kaming humingi ng tulong sa mga ito
50:52.6
Agad naman nila kaming nakilala
50:55.3
Dahil kami lang naman ang naglalako ng kakanin sa kanila tuwing umaga
50:58.5
Susmaryosep, anong nangyari at ganun yung mga itsura nyo?
51:05.0
Tanong ng isang ali na sumalubong sa amin
51:07.7
Mautal-utal pa naming sinabing galing kami sa dulong bahay
51:11.6
Kung saan nakatira ang bagong lipat na mag-anak
51:14.7
Hinabol kami ng mga aswang
51:18.1
Sinasabi na nga ba't tama yung hinala natin eh
51:22.0
Sila talaga yung namiminsala dito sa lugar natin
51:25.8
Magmadali kayong tipuni ng lahat at suguri ng mag-anak na yon
51:29.7
Galit na bulalas ng isang lalaki na may katandaan
51:33.5
Ayon pa sa mga ito
51:36.7
Ay matagal na nilang minamatsyaga ng mag-anak na yon
51:40.7
Pero hindi sila makakuha ng matibay na patunay
51:44.9
Na aswang ang mga ito
51:48.1
Dahil sa nangyari sa amin ni Manuela
51:50.7
Naging patunay nga kami na totoo ang balibalitang
51:53.6
Ang bagong saltang mag-anak ang aswang
51:56.8
Na nanggagambala sa amin
51:58.8
Gaya ng sabi ng lalaking may katandaan na
52:03.1
Nagtipon-tipon ng mga kalalakian sa baryong kinaroroonan namin
52:08.2
At sinugod nga nila ang bahay nila Vivian
52:11.4
Kahit na binalot pa ako ng takot ng mga oras na yon
52:17.0
Nakaramdam pa rin ako
52:18.1
Nang kirot sa dibdib ko
52:19.3
Hindi ko kasi lubos akalaing
52:22.7
Ang babaeng nagugustuhan ko nun
52:26.2
Isa palang aswang
52:27.4
Nais na pala talaga niya akong kainin
52:31.7
Papayag naman ako kung ibang klase ng kain ang gagawin niya eh
52:37.5
Pero yung gawing handa sa karawan niya
52:40.4
At ipakain sa mga magulang niya
52:43.2
Ibang usapan na yon
52:47.6
Dahil sa nangyaring yun ay may ilang taga roon ang nagatid sa amin pa uwi sa baryo.
52:54.0
Nang makarating kami sa bahay, ay doon ko lang naramdaman ang sakit at kirot ng dibdib ko.
53:01.1
Iyon ang unang pagkakataon na naging sawi ako sa pag-ibig.
53:05.3
Pag-ibig sa maling nila lang.
53:09.6
Kung tatanungin nyo kung napagalitan ba ako ng tatay ko,
53:15.6
Kaya naman kung bata ka pa at single,
53:19.2
may aral na makukuha mo dito.
53:22.1
Huwag basta-basta magmadali.
53:24.6
Dadating din ang taong para sa'yo talaga.
53:28.0
At hindi ka ipapakain sa iba.
53:42.6
Pag-ibig sa maling nila lang.
