SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Dito sa Papadudod Stories, ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papadudod Stories, may nagmamahal sa'yo

Isang pinagpalang gabi sa'yo at sa lahat ng bumubuo ng YouTube channel mo

na Papadudod Stories at Kaistorya

Tawagin nyo na lamang po ako sa pangalan na Patrick

17 years old at ngayon ay kasalukuyang nasa grade 11

Dito ko nakatira at nag-aaral sa Sauyo, Quezon City

Isa ako Papadudod sa mga kabataang palaging nakikinig

sa iyong programa sa Radyo Man o sa YouTube

Samantala'y inaabangan ko ang iyong YouTube channel

lalo na ang mga horror stories at masasabi kong nakaka-relate ako

sa mga kwento nila

dahil ako rin mismo ay nakakaranas ng kababalaghan

at totoong katatakutan sa aking buhay

Samantala nangyari ang kwentong iba bahagi ko sa inyo

Noong 2019, grade 7 pala mga kunoon at usong-uso sa amin ang mga biruan

pranks at mga dare

Kung saan involved ang pustahan?

May isang estudyante ang aatas ang gawin ng dare

habang pagpupustahan siya ng mga kaklase niya

Kung magiging successful ba ang paggawa niya ng dare o hindi

At isa ako sa mga estudyante hindi nakaligtas sa paggawa ng dare

Noong panahon na yon, Papadudod ay merong ongoing dare sa amin dito sa school

tungkol sa lumang CR sa likod ng aming room

Wala kasing pumapasok o umunan sa amin dito sa school

Wala kasing pumapasok o umunan sa amin dito sa school

Wala kasing pumapasok o umunan sa amin dito sa school

Ang joke namin noon ay banyo na bawal umiihi

Ayon kasi sa mga estudyante may nagmumultong araw sa CR na yon

Kaya hindi na pinapapasok ang sinuman

Maging ang mga janitor ay maraming kwento ng kababalagaan tungkol sa naturang CR

Pati nga mga teacher namin ay halatang takot na pag-usapan ng naturang lumang banyo

Papadudod tinatawanan ko lamang ang mga kwento

Ito naging ugat ng pustahan naming magbabarkada

For 100 pesos papasok ako sa loob ng CR for 15 minutes

Kailangang makatagal ako ng ganong kahaba para manalo

Otherwise ako ang magbabayad sa kanila ng 100

Katuwaan lamang yon na may halo na ring pagtuklaas sa katotohanan

Tungkol sa mga multo-multo na yan

It was late in the afternoon nang isagawan namin ang challenge

Nasa ilalim ng puno ang barkada

5 meters away din mula sa haunted CR

Nilakasan ko ang loob ko at hindi kita na kabado ako

Tatawa-tawa pa nga ako at kunwari relax na relax

At yun nga pumasok na ako noon sa loob ng CR

Sumalubong kagad sa akin ng hindi magandang amoy

Mapanghi amoy patay na daga

Nagahalo-halo ang sangsang ng amoy

Anot ang hindi rin yon nalilinis gaano ng janitor

Dahil nga sa takot

Luma na ang kahoy ng pinto na yon

Sinira nga ng anay yung ilalim

Ang lumang tiles nilulumot na

Tatlong cubicle sa loob

Sa harapan ng cubicle ay may malaking salamin

Umarap ako sa salamin at saglit na pinagmasdan

Ang aking refleksyon

Pinahiran ko ang aking noo dahil sa pawis

Kinakabahan na ako ng husto

Tumingin ako sa oras

Ang tagal namang matapos ng 15 minutes

Sa isip-isip ko

Then bigla kong naramdaman ang urge na

Umihi

Hindi ako nakatiis

Tumapat ako sa isa sa mga urinals

Binuksan ko yung zipper ko at umihi na ako

Habang nakatalikod ako mula sa pinto ay parang

Naramdaman kong may pumasok

Lingon agad ako kahit na umihi pa rin

Wala namang tao

Tinuloy ko ang pag-ihi biglang bumukas ang isang cubicle

Kagad kong itinigil ang pag-jingle

Naisip ko na baka niloloko ako ng mga kaibigan ko

Tinakot nila ako para sila manalo

Nangiti ako

Kahit papaano inaibsa ng kaba ko

Kagad kong sinilip ang ilalim ng cubicle

Para malaman kung aling sa tatlo ang may tao

Ang unang

Unang cubicle ay bakante

Ang ikalawa ay bakante

Yung ikatlo ay nakita ko na may paa

Nakasapatos na balat

Huminga ako ng malalim at least may kasama ako

Hindi na ako matatakot

Huli akong humarap sa salamin at nagayos ako sa harapan ng salamin

Habang hinihintay ang paglipas ng bawat minuto

Maya mayay may naranig akong umiiyak na nagmumula sa last cubicle

Na nasilip kong may tao

Nag-worry ako

Lumakad ako sa cubicle na iyon

Kinatuko ng bahagya

Bro okay ka lang ba?

Ang sabi ko

Pero hindi ako pinansin ito at tuloy pa rin ang pag-iyak nito

Kinatuko ulit ang pinto ng cubicle pero papadudot

Kusang nabuksan iyon at pagsilip ko ay wala namang tao

Tuluyan na akong kinabahan ng husto

Pero hindi ako kaagad nakakilos

Tuloy pa rin ang pag-iyak na napapakinggan ko

Nagdasal na lamang ako

Biglang tumigil ang pag-iyak at napalitan ang lagaslas ng tubig mula sa gripo

Nabuksan yung gripo sa lababo sa tapat ng malaking salamin

Nilapitan ko iyon at pinatay para tumigil ang pagtapo ng tubig

Kaso papadudot pag-angat ko ng aking mukha sa salamin

Ay nakita ko sa aking likura na may lalaking nakatayo na ako

Ay nakita ko sa aking likura na may lalaking nakatayo na ako

Kasing edad ko lamang siya

Namumutla ang kanyang mukha at umiiyak

Takot na takot ako

Alam kong isa siyang multo at muli kong ipinikit ang aking mata

Hubing na sa muling pagdilat ko ay wala na ang multo

Pagmulat ko ay wala na ang multo

Ngunit natandaan ko ang kanyang mukha

At hindi na iyon naalis sa aking isipan simula noon

Lumabas ako ng siya at hindi na iyon naalis sa aking isipan simula noon

In제�자

Lumabas ako ng siya at hindi na iyon naalis simula noon

Lumabas ako ng siya at hindi na iyon naalis sa aking isipan simula noon

Ano, Patrik? Kumusta naman ng loob ng siya?

Bungad sa kanya ang kaibigan kong si Kyle

Bungad sa kanya ang kaibigan kong si Kyle

May nakita ka ba ang multo?

May nakita ka ba ang multo?

Anong itsura ang nakakatakot ba?

Sunod-sunod na tanong sa kanya ng isa kong pangkaklasi na si Erwin

Gusto ko sandang sabihin sa kanya ang katotohanan pero alam kong hindi naman sila maniniwala

At saka baka pagmulan pa yun ang pangasar nila sa akin.

Kaya nagpasya na lamang ako na huwag na lamang sabihin sa kanila ang nakita ko doon sa CR.

E kung wala ka palang nakita bakit pawis na pawis ka at lulugulugo?

Ang wika ni John sa akin.

Isa rin sa mga kaklasiko at mahilig sa mga pustahan.

Natawan lamang ako.

Paano hindi ako lalabas na nangihina ay ang baho ng loob ng CR?

15 minutes ako nagtiis sa loob.

Halos sumuka na nga ako eh sa tapang na panghis sa loob kasi hindi nalilinis na mga janitor ang CR.

Katwirang ko na lamang sa kanila.

Ang swerte mo at wala ka nakita sa loob?

Noong isang araw noong grupo ni Jetson ang nagdiri may nakita daw sila dyan sa loob ng CR?

Ang sabi pa ni Kyle.

Talaga? Ano naman daw ang nakita nila?

Curious kong tanong.

Bali nagpakita raw sa kanila ang isang lalaki kasing edad lang daw natin umiiyak tapos naaagnas ang buong katawan.

Kaya nga daw nagtakbuhan sila palabas at palayon ng CR ang kwento niya.

Napalunok ako sa aking narinig.

Yun din kasi ang nakita ko.

Odo hindi naman naaagnas ang buong katawan ng multo.

Maputla lang siya pero kung idedescribe ko talaga ang itsura niya ay para siyang nanunuyot.

Tara mga pare.

Umalis na tayo at baka magpakita pa sa atin yung multo dito.

Pagaya nindyaan sa amin.

Sumunod naman kami at umalis ng vicinity ng haunted na CR.

Pero buong araw kong iniisip ang naging experience ko.

First time ko kasing makakita ng multo at talagang nakakatakot yun.

Pero sa kabila noon ay napag-isip-isip din ako sa multo ng lalaking yun.

Bakit kaya siya nagpapakita sa haunted CR ng school namin?

Ano bang nangyari sa kanya at bakit siya umiiyak?

Paano ba siya namatay?

May malubhang sakit ba siya bago siya namatay o pinatay siya?

Nagdaan na mga araw pa pa dudot.

Pero hindi ko pa rin makakalimutan ng experience kong yun.

At unti-unting naglaho ang takot sa dibdib ko dahil napalitan ito ng curiosity.

May pumapasok pa nga sa isipan ko noon na bumalik na sa loob ng CR.

Na yun ng skwelahan namin para mag-imbestiga.

Nakailang hesitation sa kunoon papadudot hanggang sa isang araw.

At bigla na lamang akong naambunan ng tapang at lakas ng loob.

Kaya pagkatapos ng aming klase ay mag-isa akong tumungo at pumasok sa loob ng lumang CR na yun.

Natatandaan ko pa noon.

May dala akong maliit na Bible Rosary.

Tapos ay nagsindi ako ng kandilang puti at ilalim.

At ito ay ang mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga.

Itinayo ko yun sa isa sa mga lababo sa loob.

Pabulong akong nagdasal ng Our Father at Hail Mary.

At hindi pa ako natatapos sa Hail Mary nang biglang may pumasok ng malakas na hangin

na naging dahilan para mamatay ang nakasinding ilaw.

Tapos ay nagsitaasan ang mga balahibo ko sa katawan

nang maramdaman ko ang kakaibang lamig.

Para bang yumakap sa akin yun?

Mamayang kaunti ay dahan-dahang bumalik.

At nang bumukas ang pinto ng CR

ng isang cubicle.

Yung same cubicle na nakitaan ko noon na may pumasok na multo.

Agad akong napalingon sa aking likuran para tignan kung sino ang nagbukas ng pinto.

Pero walang tao sa cubicle na yun.

Hihinga na sana ako ng malalim kasi pagbalik ko

sa salamin na inagulat ako at napatras

nang makita ko ang lalaking multo na nakita ko noon.

Noon na umiiyak.

Nakaupo siya sa lababo at nakatingin sa akin.

At doon ko napansin na naaagnas na palang kanyang kamay.

Bagamat sa muka ay maputla lamang pero kita ang mga ugat sa bandang liig.

Napatras ako pagkakita ko mula sa multo.

Nanginginig ang buong katawan ko noon papadudot at parang gusto ko nang tumayo palabas ng CR.

Pero naisip ko na masasayang ang plano ko kung basta na lamang akong matatakot.

Kaya sa huli ay hinarap ko na lamang ang multong yon.

Anong pangalan mo?

Anong kinamatay mo?

Tanong ko sa multo.

Pero hindi ito nagsalita bagkos ay biglang nagmoist

ang salamin sa kanyang likuran.

Mamayang kaunti ay may mga letratong nabuo sa nagmomoist na salamin.

Ryan Edward ang nakasulat.

Muli kong inulit ang huling tanong ko.

Anong kinamatay mo?

Saan ka ba namatay?

Dito ka ba namatay sa CR na ito?

Tumango siya bilang sagot kasabay noon ay muling nagsulat.

Sa nagmomoist na salamin, nagbigti ako ang nakasulat.

Tapos itinuro ng multo ang cubicle kung saan daw siya nagbigti.

Bakit ka nagpakamatay?

Ano ba ang nagudyok sayo natapusin ang sarili mong buhay?

Tanong ko ulit sa kanya.

Nanginginig pa rin ang mga tuhod ko noon sa sobrang takot papadudot.

May nagsulat ulit na invisible na kamay sa nagmomoist na salamin.

Inapin nila ako.

Nilait nila ang buong pagkatao ko.

Minaltrato nila ako.

Sa huli napagod na ako kaya tinapos ko na ang buhay ko.

Yun ang nabasa ko sa salamin.

Tapos ay nakita ko na muling tumulo ang lungha ng multong lalaki.

Pero hindi basta luha yun dahil parang itim na likido ang lumabas sa kanyang mga mata.

Huwag ka nang umiyak.

Ang sabi ko na lamang habang napapapikit na ang mata ko dahil sa sobrang takot.

Kung may maitutulong ako sa iyo para matahimik ka na ay sabihin mo lang sa akin pagpapatuloy ko pa.

Pero pag dilat ko ulit ng mata ay wala na si Ryan Edward.

Nandun pa rin ang moist sa salamin.

Dali-dali naman akong lumabas ng CR sa takot pero nang makalayo na ako ay nakaramdam ako ng proud sa aking sarili.

Kasi na kaya kong kausapin ang multo sa haunted CR ng school namin.

At nalaman ko pa ang pangalan niya at kung paano siya namatay.

Kahit pa paano ay nasagot nito ang aking mga katanungan.

Pero may gusto pa akong malaman tungkol sa lalaking nagpakamatay

sa lumang CR na yon.

Kaya nagimbestiga pa rin ako.

Nagtanong-tanong ako sa mga teacher ko kung meron ba silang naging estudyante na Ryan Edward ang pangalan.

At kung alam nila yung kwento ng lalaking nagpakamatay sa loob ng campus namin.

Unfortunately, papadudot ay wala akong nakuhang impormasyon.

Wala sa mga teacher ko dahil wala raw silang naging estudyante na Ryan Edward.

Ang pangalan.

Samantala, sabi naman sa akin noong isa nga sa senior teacher namin,

may natatandaan daw siyang kwento ng estudyante na nagbigti sa lumang CR na yon.

Pero matagal na raw nangyari yon.

Siguro daw ay mga 1980s at hindi pa raw siya teacher doon.

Nalaman lang daw niya ang tungkol sa estudyante na nagbigti ng marinig niya noon

ng usap-usapan ng kanyang mga co-teachers.

Dahil nga daw may multo doon sa CR at walang may gustong kwento.

Pumasok doon dahil sa sobrang takot.

Ang buong akala ko papadudot ay hindi ko na malalaman ang buong kwento sa buhay ni Ryan Edward.

Pero nagkamali ako dahil may naalala ako.

Kung 1980s nangyari yon, malamang ay alam ng aking ina ang buong kwento sa Haunted CR sa school namin.

Alum na kasi siya ng school namin batch 1985.

Kaya agad kong tinanong si mama kung may alam siya.

Sa nagpakamatay ng estudyante sa school namin.

Oo anak, natatandaan ko si Ryan Edward. Kaklasiko siya noon.

Nagulat ako sa pagtatapat ni mama at nakuha talaga niya.

Ang atensyon ko noong mga sandaling yon.

Nagpatuloy naman sa pagkwakwento si mama.

Kaklasiko siya pero hindi kami close kasi napakatahimik niyang estudyante.

Hindi siya pala salita at parabang may sarili siyang mundo.

Sabi nung isang kaklasiko ay may otisim daw si Ryan Edward.

May mga nagreklamo nga na magulang ng mga kaklasiko na bakit daw pinapayagang i-enroll ang isang otistik sa school namin.

Dapat daw ay sa special school ini-enroll si Ryan Edward.

Ang kwento pa ni mama.

Pagkatapos noon ay meron siyang kinuhang box sa ilalim ng maliit na mesa sa sala.

Doon ay tumambad sa amin ang mga lumang photo album.

Kumuha siya ng isa at binuklat niya yon sa tabi ko.

Nakita ko ang mga litrato ni mama noong high school pa lamang siya.

Kabilang na ang class picture tapos may itinuro siyang pamilyar na mukha na nasa unahan ng class picture.

Yan si Ryan Edward anak, ang sabi pa ni mama.

Nanlaki ang mga mata ko noon habang nakatitig sa class picture.

Kumpirmado ngang si Ryan Edward na nakita ko sa CR at Ryan Edward na itinuturo ni mama sa kanyang class picture ay iisa lamang.

Kung ganun ma, bakit po siya nag-suicide sa loob ng school?

Usisa ko.

Huminga muna ng malalim ang aking ina bago nagpatuloy ng kanyang kwento.

Dahil nga sa kakaiba si Ryan Edward sa mga normal na estudyante.

Naging sentro siya ng tukso.

Naging susuhan ng mga kapwa niya estudyante.

Nakaranas siya ng pambubuli, pangmamaltrato.

Hindi lang sa mga kaklase niya kundi pati na rin sa mga guru niya.

Palagi ko siyang nakikita na umiiyak sa isang sulok pagkatapos siyang batok-batukan at suntok-suntokin ng mga kaklase ko.

Hanggang sa isang araw, nagkaroon ng pustahan sa school namin.

Ikukulong daw nila si Ryan Edward sa CR ng buong araw.

Kapag hindi ito umiiyak sa loob ng buong araw, ay mananalo kami sa pustahan.

Kaya kinaladkad ang mga kaklase ko si Ryan.

Si Ryan Edward at kinandado siya sa loob ng CR.

Nakaramdam naman ako ng awa kay Ryan Edward nang marinig ko ang kwentong yun ni mama.

Hindi nasok luloha noon si Ryan Edward kasi yung CR na yun nasa dulo ng eskwelhan.

At saka walang dumara ang estudyante doon.

Kasi liblib noong mga panahon yun.

At yun nga pagsapit ng uwihan ay binalika ng mga kaklase ko si Ryan

at naggulat na lamang sila nang makita nilang nakabigti ito ng walang buhay si Ryan Edward.

Alam mo kung anong ginamit niya para magbigti?

Yung uniforme niya.

Pinagbuhol-buhol niya.

Kaya nakita siya ng mga kaklase ko na halos wala nang saplot sa katawan.

Maliba na lamang sa underwear niya.

Kaso Patrick, para hindi masira ang reputasyon ng school ay kinover up ng management ang pagkamatay ni Ryan Edward.

Hindi napanagot yung mga kaklase kong nagkulong sa kanya.

Kaya siguro simula noon ay nagmulto na siya sa loob ng CR kasi hindi niya nakuha ang nararapat na hustisya.

Pagtatapos pa ni mama sa kanyang kwento tungkol kay Ryan Edward.

Hindi ko naman mapigilan ang pagluha pagkatapos noon.

Nagtanong naman si mama kung bakit ko raw inungkat ang tungkol kay Ryan Edward.

Kaya naman inamin ko sa kanya ang katotohanan na nagpakita sa akin ng dalawang beses ang kaluluwa ni Ryan Edward.

Samantala ay bumalik ako sa Haunted CR at bagamat natatakot pa rin ay tinuloy ko pa rin ang aking plano.

Nagsindi ulit ako ng kandila at nagdasal.

Pagkatapos ay muling nagpakita sa akin si Ryan Edward.

This time ay nasa tabi ko na siya.

Bahagya akong napatras nang harapin ko siya at huminga ako ng malalim bago ako nagsalita.

Alam ko na ang kwento tungkol sa iyo.

Ako na mismo ang humihingi ng kapatawaran sa ginawa sa iyo ng mga kaklase mo noon.

Naramdaman ko ang hirap ng pinagdaanan mo.

Hindi ko man may bibigay sa iyo ang hustisya ang nararapat para sa iyo pero nandi dito ako para tulungan ka.

Matahimik na ang matahimik na ang iyong kaluluwa.

Matagal na panahon na simula noong namatay ka.

Panahon na siguro para magpatawad ka na at pumunta sa dapat mong puntahan.

Ang sabi ko noon sa kanya Papa Dudot.

Nanatili lamang nakatingin sa akin ang multo ni Ryan Edward.

Matahimik na sana ang kaluluwa mo Ryan Edward.

Kung may nakikita ka ng liwanag ay puntahan mo na yun.

Alam kong naiintindihan ng Diyos.

Kung bakit mo nagawa yun sa sarili mo.

Please Ryan Edward.

Matahimik ka na.

Pagtatapos ko.

Mamayang kaunti ay ngumiti na siya sa akin ang kaluluwa ni Ryan Edward.

Pagkatapos noon ay tumalikod na siya sa akin at unti-unti na siyang naglaho habang palabas ng CR.

Pagkatapos naman noon ay agad na akong lumabas ng CR at umuwi sa aking bahay.

At simula noon Papa Dudot.

Ay wala na akong naririnig na kababalaghan doon sa CR na yun.

Hanggang sa sumapit ako ng grade 9 at nabalitaan ko na lamang,

nagginiba na ang nasabing lumang CR.

Papa Dudot isa yun sa mga hindi ko makakalimutang experience na natulungan ko ang isang kaluluwa.

Na matahimik at makarating na sa kanyang paruroonan.

Alam kong mahirap yung paniwalaan at naiintindihan ko kayo.

Pero totoo talagang nangyari.

Nangyari ito sa akin.

Sa ngayon ay grade 11 na nga ako at so far ay wala na akong na-experience na kakaiba o kababalaghan.

Masaya naman ako sa buhay kasi mataas naman ang nakukuha kong grades

at very supportive naman sa akin ang mga magulang ko.

At nagpapasalamat din ako sa Diyos kasi never kong na-experience ang mabuli sa school

kaya maganda ang daloy ng pag-aaral ko.

Papadudot, eto lamang ang maishishare ko sa inyo.

Sa ngayon ay grade 11 na ako at so far ay wala na akong na-experience na kakaiba o kababalaghan.

Masaya naman ako sa buhay kasi mataas naman ang mga nakukuha kong grades

at very supportive naman sa akin ang mga magulang ko.

At nagpapasalamat din ako sa Diyos kasi never kong na-experience ang mabuli sa school

kaya maganda ang daloy ng pag-aaral ko.

Papadudot, eto lamang ang maishishare ko sa inyo.

Papadudot, eto lamang ang maishishare ko sa inyo.

Sana'y mabasa po ninyo ito and hopefully ay marinig ko sa iyong mga channels sa YouTube.

Maraming salamat at mabuhay kayong lahat.

Nabos na kumagalang,

Patrick

Huwag kalimutahan na mag-like, mag-share at mag-subscribe.

Magandang gabi po sa inyong lahat.

Ang buhay ay mahihwaga

Laging may lungkot at saya

Sa Papadudot Stories

Laging may karamay ka

Mga problemang kaibigan

Dito ay pakikinggan ka

Sa Papadudot Stories

Kami ay iyong kasama

Dito sa Papadudot Stories

Ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa Papadudot Stories

May nagmamahal sa'yo

Papadudot Stories

Papadudot Stories

Papadudot Stories

Hello mga ka-online! Ako po ang inyong si Papadudot.

Huwag kalimutahan na mag-like, mag-share at mag-subscribe.

Pindutin ang notification bell

para mas maraming video ang mapanoodin niyo.

Maraming maraming salamat po sa inyong walang sawang pagtitiwala.