Ang dami ng ginawang diskarte ng ating sender na si Ernie para lang malamang nanloloko pala ang kanyang partner. Pero kinaya pa rin niyang patawarin ito. Raqi's Secret Files with DJ Raqi Terra 3pm-5pm Share your secrets at raqiterra@gmail.com Listen or Watch Live: https://www.loveradio.com.ph Download our Mobile App: http://bit.ly/LoveRadioPH Facebook: https://www.facebook.com/loveradiomanila Twitter: https://twitter.com/loveradiomanila Instagram: https://www.instagram.com/loveradiomanila #LoveRadioManila

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Hep hep hep! Bago tayo mag-secret fall, ay ilike mo muna ang video na to at mag-subscribe na sa aming YouTube channel.

Don't forget to click the notification bell para hindi ka nuhuli sa latest episode ng DJ Rocky's Secret Files.

And now, it's time for DJ Rocky's Secret Files.

Ang pagpapatawad ay pagpapalaya.

Hi DJ Rocky.

Isa ako sa mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga mga.

mga masugid mong

tagapakinig sa programa mo.

Eto ako.

Naisipan ko rin

ibahagi ang karanasan ko.

Baka sakaling

kapulutan ng aral

ng mga tagapakinig mo.

Hindi ako magaling magsulat ng kwento

pero sana

eh kayo na ang bahalang mag-ayos

kung meron mang kailangang ayusin.

Itago mo na lang ako

sa pangalang Ernie.

At ito

ang aking secret file.

Way back 2009

may naging girlfriend ako.

Itago natin siya

sa pangalang Princess.

Nagtatrabaho siya

somewhere in Eastwood, Quezon City.

Hindi ko nababanggitin

ang pangalan ng kumpanyang

pinagtatrabawuhan niya.

Basta,

by that time,

masaya kami.

Inaamin ko may nangyayari

between us.

Mainit,

maalab,

puno ng pagmamahal,

mapusok.

At ito,

hanggang sa dumating yung time

na kailangan kong mag-abroad

noong 2011.

Yearly ako umuwi.

At every uwi ko,

2012,

2013,

and 2014

ay lagi kaming namamasyal.

May quality time kami palagi.

At kapag kailangan ko na ulit umalis,

kaya,

siyempre,

natural,

mamimiss namin ang isa't isa.

June 13,

2014.

Yun yung petsa

na kinakailangan ko na namang bumalik

sa abroad.

Isang linggo,

after nang pagbalik ko ng abroad.

Meron kaming hindi pagkakaintindihan

ni Prenses tungkol sa pagpapakasal.

Ang gusto niya ay magpakasal na kami kahit sa huwes lang.

Gusto niya nang magka-baby.

Pero ang gusto ko naman ay magpakasal sa simbahan.

Kaya kailangan pa naming mag-ipon.

Naayos naman namin yung argument na yun.

Hanggang sa dumating yung December 25, 2014,

may nabasa ako sa messenger niya.

Hindi niya alam na nabubuksan ko ang messenger niya kahit nasa abroad ako.

Doon, nakita ko na meron siyang katsyat na lalaki.

E tago natin sa pangalang Fred.

Yung pag-tsatsyat nila kung ia-analyze mo ay parang may nangyayari na sa kanila.

Grabe ang pagluha ko nung time na kausap ko siya.

Pero sinabi sakin ni Prenses na walang nangyayari sa kanila.

Pinatawad ko na lang siya.

Pagkatapos nun ay naging on the rocks ang relasyon namin.

Pero naayos naman namin before ako umuwi nung June 2015.

Nang magbakasyon ako ng Pinas, dumiretsyo ako sa boarding house ni Prenses.

Surpresa ang pag-uwi ko.

Hindi niya alam na uuwi ako that time.

Wala naman siyang kasama sa kwarto o anuman.

Niyakap ko siya at yumakap din.

Nung matutulog na kami, sinubukan ko siya uliyakapin gaya ng ginagawa ko dati.

Pero ayaw niya.

Nilalambing ko siya pero nagagalit siya.

Napahiya ako that time pero hindi ko na lang pinahalata.

Hindi ganun ang turingan namin noon.

Isang yakap ko parang bibigay na siya agad pero bakit iba ngayon?

Alam mo yung red flags na nasa harapan mo na pero parang nagbubulag-bulagan ka pa rin.

Hindi ako nagtanong kung bakit.

Naisip ko na baka wala lang siya sa mood.

Yun ang pinapaniwala ko.

Para maging okay ako.

Sa sobrang pagka-disappoint ko, umuwi ako ng probinsya namin 10 oras ng gabi.

Pagdating ko ng terminal, nag-text ako sa kanya.

At pabiru kong sinabi na ang ilap mo na.

Nag-reply si Princess na hindi na raw siya komportable sa akin.

Hindi ko alam kung ano bang gusto niyang mangyari.

Break na ba kami? O kung kami pa?

Nag-assume lang ako na kami pa.

Hanggang sa nagkaayos kami ulit after 1 week.

Then nagkaroon na naman kami ng time together pero hindi na gaya ng dati.

Alam mo yung parang kape na may kulang pero pilit mo pa rin iniinom.

Ganon kung idedescribe ko ang relasyon namin noon.

Kapag naliligo siya, daladala ang cellphone, kunwari nagpapatugtog, kunwari nakikinig ng music habang naliligo sa madaling sabi ayaw niyang bitiwan ito.

Kahit tulog kami, nakahawak pa rin siya at naklock pa.

Pero ako namang si tanga.

Binabaliwala ako na lang.

Hanggang sa natapos na naman ang bakasyon ko.

At bumalik na naman ang abroad.

Eto na nga.

Dumating yung time na kailangan ko na uli bumalik ng abroad sa month of July.

So okay naman yung bagong start namin.

Constant communication, masaya.

October 2015, nung may umuwi akong katrabaho na Pinoy din.

Dahil doon nagpadala ako ng phone na pinakasikat na Android phone.

That time para sa kanya.

Yun ang regalo ko kay Princess.

December 2015, nang makatanggap ako ng text message na wala na ang aming lolo.

Kaya nagpa siya ako mag emergency leave.

Tapos na ang taon, kaya sa eroplano na ako nagbagong taon.

Nakauwi naman ako agad, nang January 2016.

At after nang ilibing ng aking lolo, ay may natira pang araw sa emergency leave ko.

Dahil ginawa ko na lang na higit one month ito.

Sinamantala ko na, na makasama si Princess.

Dahil 35 days lang ang approved na emergency leave ko.

May time rin na natanong ko ang tungkol kay Fred.

Tinanong ko na, what if hindi siya lumipat ng work?

Kayo pa rin ba?

Sagot ni Princess, tatapatin kita ha.

Hindi ko lang alam.

Lagi kasi siyang nagpapatawa.

May humor kasi.

At the same time, seryoso sa buhay.

Kahit masakit yung narinig ko, hindi na lang ako nag-comment.

Iniisip ko ang mahalaga, eh tapos na yun.

Then,

One day, nag-text ang girlfriend ko sa akin.

Sabi ni Princess, kung pupwede raw, eh magpapwerto galera daw sila ng mga katrabaho niya sa Feb 15.

Pumayag naman ako, dahil mga katrabaho niya ang kasama.

One week before ng pagpunta nila, eh nag-back out yung isang kasama nila.

Nagbiru na lang yung girlfriend ko na kaming dalawa na lang ang pumayag.

Umuuna-alaman agad ako.

Naisip ko na baka,

by that time, eh maka-score na ako.

Yung marami-rami ba.

Kasi, four days and three nights.

Kung magkakataon.

Yun ang panahong magkakasama kami doon.

Nang solo.

So, nagpunta kami ng puerto.

Tulad.

Tulad na napag-usapan.

First night namin, may nangyari. Pero pahirapan talagang dumiskarte.

Okay naman kami sa mga activities, eh.

Masaya, sweet. Pero yung kontak lang, hindi talaga.

Naisip ko na baka bumaba lang talaga ang libido niya.

Second night, walang nangyari. Third night, may nangyari. Pahirapan ulit.

Feb.

Flight ko na.

Next tentative na uwi ko, July.

March 2016, may isa uli akong katrabaho na umuwi at nagbakasyon sa Pilipinas.

Ako naman ay bumili ng latest cellphone at ibinigay ito sa kanya.

Pero eto ngayon, may nabasa ako sa isang forum sa internet blogs tungkol sa isang SMS tracker na app.

Naisip ko na,

bakit hindi ko subukang ilagay sa phone na ibibigay ko?

Ininstall ko yung app na yun sa phone na ibinigay ko sa kanya. Gumagana naman yung app.

Yun nga lang kapag hindi premium yung mga subscription, yung mga texts last 6 hours ago mula nung nag-online lang siyang mag-a-appear.

Kailangan din kasi ng mga master o visa card para ma-avail yun.

Eh wala naman akong ganun. Hindi pa masyadong uso sa karamihan yung mga bagay nun.

Since wala akong ganun,

eh pinagsagaan ko na lang muna yung free features.

May mga nabasa naman ako. Pero karamihan, texts ko na.

Walang name. Since trial nga lang yun.

Kaya alam ko na...

na baka akin yun.

Akin yung mga calls.

Wala na akong nakitang kakaibang mensahe.

Masaya na uli ako at matiwasay ang pag-iisip.

Then April 2016, naisip ko na mag-propose sa kanya kahit through phone call lang.

Naisip ko na siya na ang babaeng gusto kong makasama habang buhay. Ready na akong magpakasal.

Sabi ko, December kaming magpakasal.

And since July ang uwi ko,

nag-extend contract na lang ako till December 26 para makapag-ipon na rin.

At makapag-Pasko, mag-New Year kasama nila.

Kasama siya at buong pamilya.

Sa loob ng mga buwan na ginugol ko abroad,

nagiging habit kong tingnan yung mga texts niya through SMS tracker.

Gaya nga nang sinabi ko yung mga message.

At last 6 hours lang ang nagpapakita.

November 25, 2016, naisipan ko na naman at tingnan ang mga texts niya.

Kagaya ng nakagawian ko tuwing naka-online ako.

Laking gulat ko nung may mga message na galing sa nagngangalang.

Ed.

Naisip ko, hindi kaya si Fred na naman to?

Eto ang conversation nila na naabutan ko.

Sabi ko,

Sabi nung lalaki,

Ingat kayo sa lakad niyo.

Sabi naman ni Princess,

Okay, huwag na mag-booking.

Sabi naman nung lalaki,

Oo, sa'yo na lang.

Sabi ni Princess,

Oo, sa'kin na lang.

Sabi nung lalaki,

Ayaw mo naman yata eh.

Sabi ni Princess,

Syempre gusto.

Pero matulog ka muna.

Sabi nung lalaki,

Pag nagkita tayo, humanda ka sa'kin.

Sabi ni Princess, talaga lang.

May isa pang mensahe mula sa lalaki.

Ingat.

Reply ni Princess, Okay, good night.

Nang mabasa ko yun, kinabahan agad ako.

Pero naisip ko na baka malapit na kaibigan niya lang yun.

Baka ganun lang talaga sila kaklose.

Tinanong ko siya, tumawag ako sa kanya tungkol doon.

Sabi ko na wrong send siya sa'kin para hindi siya mag-isip kung paano ko nalaman na may mga ganun silang conversation.

Sabi niya wala lang daw yun.

Friend lang daw niya na grab car driver.

Nag-booking daw sana siya papuntang Tagaytay na mga workmate niya.

So sabi ko, kinakabahan na naman ako.

Sabi niya wala raw yun.

And as usual, naniwala naman ako.

January 2017, ikakasal na kami.

After the long wait, masaya ang kasal.

Nag honeymoon kami sa iba't ibang lugar, pasyal dito, pasyal doon.

Pero syempre talagang mailap pa rin siya.

Hanggang sa matanggap uli ako sa panibagong company sa Europa naman.

Mas malaki ng konti yung bigay ko o bigay sa akin kaya tinanggap ko yung offer.

January 2017 din, nung inasikaso ko ang mga papeles ko, including my bank accounts.

May nag-offer na isang bank na visa card o tinatawag nilang international ATM na prepaid.

Nag-apply ako noon since wala namang maintaining balance.

Ayos naman ang pag-aasikaso, nakakapagod pero kailangan tiisin.

Pauwi na ako noon ng probinsya para naman makasama ko sana yung pamilya ko.

Iniwang ko muna pansamantala ang asawa ko sa Manila since andun yung work niya.

At hindi siya makakasama sa akin kasi ubos na ang leave niya.

Habang nasa busa ko, that was January 26, 2017, naisip ko bigla na meron na pala akong visa card.

Bakit hindi ko subukan mag-upgrade tungkol sa SMS tracker na yun kahit isang buwan lang?

Ganun ang ginawa ko.

Na-excite na kinakabahan ako after ng successful purchase.

Three hours before ako makarating sa amin, binabrowse ko ang mga text niya since April 2016.

Laking gulat ko nang makita ko na yung si Ed pala ay si Fred.

Nung hindi ako nakapremium sa mga calls, hindi nakakikita ang mga pangalan ng tumatawag o kahit numero.

Sa mga text.

Merong nakikita pero konti lang.

Dadalawang letra nang ng pangalan.

Kaya yung mga text nila na nakakita ko dahil sa pagpremium ko ay nakapanlulo mo.

Halos bagsakan ako ng limang tuneladang simento nung nabasa ko ang mga conversation nila.

Nag-love you, love you pa silang dalawa.

Pinagkukwentohan pa nila kung anumang ginagawa nila.

Pati kung paano sila magkita nabasa ko rin.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko DJ Rakay. Gusto kong umiyak sa bus pero hindi ko magawa.

Ganun pa man hindi ko ipinahalata na may nalaman ako.

Kasual lang.

Pero ang bigat-bigat ng dibdib ko, hindi ako nakatulog ng Thursday ng gabi kaya nag-decide ako na bumalik agad ng Manila the next day ng hapon.

At nung na-upgrade ko na yung SMS tracker, naking gulat ko nang makikita ko na yung Ed pala ay si Fred.

Ang mga text nila ay talagang nakakapalumom.

Halos bagsakan ako ng limang toneladang semester.

Nang mabasa ko ang conversations nila.

May mga I love you pa. Gusto kong umiyak sa boost pero hindi ko magawa.

Ganun pa man, hindi ko ipinahalata kay Princess na may nalaman ako.

Kasyon lang.

Pero ang bigat-bigat ng dibdib ko that time, hindi ako nakatulog ng Thursday ng gabi kaya nag-decide ako na bumalik agad ng Manila the next day ng hapon.

Bumiyahin.

nga ako ng Friday ng hapon

na hindi niya alam.

Automatic.

Madaling araw ng Sabado ako makakarating.

Tamang-tama kasi

rest day niya ng Sabado.

6.30

ng umaga siya darating.

Nanginginig pa ako

that time.

Nakarating na nga ako ng Maynila

sa apartment na tinutuluyan namin

ng 3am.

Hindi na ako nakatulog kasi hindi ako

talaga makatulog.

Hanggang sa dumating na siya

galing work

around 6.45 in the morning.

Nagtaka siya

kung bakit

babalik ako agad.

Sinabi ko na may

aasikasuhin lang at may

aayusin na problema.

Hindi pa rin ako nagpahalata.

Hanggang sa nakabihis

na siya ng pambahay.

Hindi na ako nakapagtiis.

Niyakap ko siya

sabay tanong kung anong meron sila

ni Ed.

Sabi ko alam ko na

ang lahat.

Umiyak siya.

Niyakap ako ng

mahigpit na mahigpit.

Yung yakap na hindi ako

makakawala.

Umiyak ako.

Sa pag-iyak kong yun

ay nilabas ko

ang lahat ng hinanakit ko

sa kanya.

Kaya palang

lamig-lamig niya.

Kaya pala ayaw niya.

Pag-usapan is Often

kayo kailangan

nagtaklapal

Parabatang allihan Bishop.

Kaya di na lang ako sayaw ko.

So, Rao,

ako itugutin niya.

tulad ng mga panaginong bagay.

Araw pumayag siyang magpakasal na kami.

Kasi ayaw na raw niya.

April ako nag-propose.

Tapos yun yung sasabihin ni Princess sa akin.

Sabi ko nga, naging kabit ka.

At pamilyadong tao pa talagang pinatunglan mo.

Migla kaming tumahimik na dalawa.

Nag-isip ako kung anong sasabihin.

Sabi ko, sige, pinapatawad na kita.

Papatawarin kita.

Papatawarin kita.

Pero alam kong hindi ko makakalimutan yun.

At hindi ko alam kung paano kita panamagpapasal.

Nanginiwalaan ulit.

Umiyak na naman siya.

At yung pag-iyak niyang yun ay mas tumindi.

Mas lumakas niya.

Then maya maya pa inagsalita na siya.

At ang sabi niya,

Ang sama-sama ako.

Wala kang ginawa sa akin pero ganito ang ginanti ko sa iyo.

Tuloy lang siya sa pagigbi at pag-iyak.

Hanggang sa nakatulog siyang nakayakap sa akin.

The next day, casual lang ang lahat.

Normal conversations lang.

Pero hindi pa rin namin maiwasan na

magbuntong hininga

o mag-isip ng malalim.

Anong magagawa ako, di ba?

Masakit eh.

Maiiyak na naman siya kapag nakikita ako.

At mag-iiyak na naman siya kapag nakikita ako.

At mag-iiyak na naman siya kapag nakikita ako.

At mag-iiyak na naman siya kapag nakikita ako.

Nakikita niyang natutulala ako at malalim ang iniisip.

Fast forward to the present day.

May dalawa na kaming anak.

Kasulukuyan kaming nakatira sa probinsya.

May sarili kaming negosyo na kaming dalawang nagmamanage.

Unti-unting bumalik ang tiwala ko sa kanya.

Nito nga lang, inabibiro ko na yung tungkol sa nangyari.

Napapatawa na lang kaming dalawa pero hindi pa rin maitatago na nahihiya siya sa nangyari.

Kahit na sinabi ko na wala na yun sa akin.

Minsan din pala, DJ Rocky, okay rin maging tanga o martir.

Kasi kung nagpadala ako sa damdamin ko that time, wala kaming dalawang cute na anak ngayon.

Siguro, kailangan lang magpatawad.

Para tunay tayong makalaya at malasak.

Ang tunay na kasiyahan.

Sa mundong ito.

Hanggang dito na lang po, DJ Rocky.

Muli, ako si Ernie.

At ito, ang aking secret file.

Thank you for watching!