SUBSCRIBE TO MY 2nd CHANNEL https://www.youtube.com/channel/UCoKGAsi3RTrg-7Mm7kGPcPg FOLLOW ME ON MY SOCIAL MEDIA ACCOUNTS FACEBOOK: https://www.facebook.com/DJPapaDudut TWITTER: https://www.twitter.com/PapaDudut INSTAGRAM: https://www.instagram.com/PapaDudut EMAIL: papadudutstories@gmail.com To be notified with Papa Dudut Vlogs, Kindly click the 'BELL' button & the 'SUBSCRIBE' button. Hi Guys! I'm Papa Dudut, radio announcer. Welcome to my channel. I hope you like my videos, it is made with extra love and efforts for you. Send your stories at papadudutstories.gmail.com Got something for me? Rangsiman Thai Massage Bedrock Place 11 Dahlia Ave, Novaliches, Quezon City, 1118 Metro Manila Camera used to film: Canon EOS M6 Mic: Edutige ETM 008 and Edutige ETM 001 Editing Software: iMovie Please like, share and comment. It helps support this channel, and I would really appreciate it! Also, I try to respond to EVERY comment, so please join the conversation #PapaDudut #PapaDudutStories #MrLoveStories #Mu

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Dito sa Papa Dudut Stories, ikaw ay hindi nag-iisip

Isang magandang gabi po sa inyong lahat mga ka-online, ako po ang inyong si Papa Dudut

Ngayong Webe Santo, isang espesyal na kwento ang ating pong ibibigay sa inyo

At syempre, huwag kalimutan mag-like, mag-share at mag-subscribe

Ito kakagising ko lamang po mga kapuso at mga ka-online

Kaya I feel like I want to read ng live para mapakinggan ninyo at mapanood din at the same time

Dear Papa Dudut

Isang magandang gabi sa iyo at sa lahat ng mga nakatutong ngayon sa isang napakagandang programa sa YouTube

Hilig ko talaga ang makinig ng mga istoryang tinatampok mo, lalo na ang mga horror stories

Kaya heto ako na-inspired na i-share sa inyo

Ang aking naranasan may ilang taon na ang nakakalipas

Pero bago ako magsimula ay hayaan nyo muna akong magpakilala

Ako po si Lex

39 years old sa ngayon

Nag-work ako sa isang multinational company dito sa Ayala bilang financial advisor

Oo, busy talaga ako dahil sa aking trabaho

Kaya nga aaminin ko na medyo nahihirapan akong tapusin ang sulat na ito

Pero gumagawa naman ako ng paraan para matapos ito at maipadala sa inyong programa

Actually, na-i-share ko na ito dati sa aking vlog

Pero dahil sa naging busy na ako na hindi ko na na-update pa yon

Sisimulan ko ang aking kwento 21 years ago

Kung saan ay isa pa akong pasaway na istudyante

Aaminin ko sa inyo dahil sa aking programa na ito

Dati, isa po akong bully, mapangasar at teacher's enemy

Although matalino naman po ako pero hindi nag-reflect yon sa overall standing ko dahil po sa pag-uugali

Anyway, papadudot usap-usapan noon

Sa eskwelahan namin ang kumakalat na litratong kuha ng isang kilalang photojournalist

Sa isang walang katao-tao na classroom

Ayon sa mga istudyanteng nakakita

Sa nasabing litrato sa kanan at pinakadulong bahagi daw

Nang mga silya na malapit sa may bintana ay makikita ang tila isang kaluluwa

Nang babae habang nakaharap sa labas ng bintana na waring may tinatanaw

May ilang nagsasabi na palabas lamang yon

At isang camera trick na ginawa para magbigay takot sa mga istudyante

Mayroon din naman na mangilang-ngilan

Na naniniwalang totoo ang nakuhang kaluluwa

At dahil doon ay tuluyang kumalat

Ang sarisaring versyon

Nang mga kwento na may kinalaman sa pagkamatay ng babae

At kung bakit nagpapakita ang kaluluwa nito

Nasa classroom kami noon habang nagkwekwentuhan

Tungkol sa litrato ng multong babae

At dahil sa hindi naman ako naniniwala sa mga multo

Kaya nakaramdam ako ng boredom papadudut

Tumayo ako mula sa aking pagkakaupo sa silya

Na naging dahilan upang mapahinto ang kaklasikong sileya

Sa pagkwekwento nito sa grupo namin ng tungkol

Sa narinig nitong versyon ng kwento

Usap-usapan na inalay siya ng kaibigan niya kapalit ng sampung taon

Nakatanyagaan sa karerang pipiliin nito

At ngayon ay nagsimula na siyang magpakita para mangalap

Ng mga kaluluwang punong-puno ng puot at kasamaan

Ang kwento ni Leia sa mga kaklasiko

Sino namang tanga sa tingin mo ang maniniwala sa kwento mong yan?

Kunotno akong tanong kay Leia

Sa sinabi kong iyon ay nakita ko kung paano nagsimulang

Lumipat ang tingin ng mga kaklasiko mula sa kanilang mga ginagawa patungo

Sa aking pagkakasama ng mga kaklasiko

At sa akin, subalit binaliwala ko lamang ang mga iyon

Wala naman sigurong masama kung maniniwala kayo, hindi ba?

Saka baka mamaya niyan eh, bigla-bigla na lamang siyang magpaparamdam

May pananakot sa himig ni Leia

Tinitigan ko siya para manubok

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko ng mga sandaling iyon

Kung matatawa ba o maiinis

Pero dahil natural na sa akin na mawalik

Wala nang pakialam

Sa iniisip ng iba ay taas no akong lumabas ng aming silid

Hindi dahil sa nakakaramdam ako ng bahakyang pagkatakot

Well, wala naman kasi talagang dapat na ikatakot sa kwentong iyon

Dahil pawang ka ng isip

At nagpasaling-saling kwento lamang iyon

Na paniguradong hinaluan ng 90% yabang

Kundi nakakaramdam ako ng pagtawag ng kalikasan

Sa totoo lang papadudod ay kanina ko pa talaga itong pinipigil

Nagkataon lang na nagsimula ng magkwento si Leia sa nadiskubre ko noon ito

Kaya naman pansamantalang naudlot yon

At heto ako malapit na sa pintuan ng banyo

At akmang pipihiting ko na

Ang seradura ng pinto nang may narinig akong pagsitsit

Lumingon ako sa aking likurang bahagi

Wala akong nakitang estudyante maliban sa aking pagkakataon na ako

Nasa may dulong bahagi kasi ng gusali ang palikuran

Kaya walang masyadong estudyante ang nagagawi rito

Maliba na lamang kung gagamit sila ng palikuran

Nakibit-balikat na lamang ako at nagpatuloy sa pagpasok sa loob

Dire-diretsyo akong nagtungo sa isang cubicle

At nagmamadaling pumuesto roon

Bahagya pa akong napapikit dulot ng kakaibigan

At nakakalabang sensasyon

Na gumapang sa aking katawan pagkalabas pa lamang

Nang kanina ko pang pinipigil na pag-ihi

Nasa kalagitnaan ako ng pagjingle

Nang makarnig ako ng pagsitsit

At sa pagkakataon yun

Ay naglakas loob na akong magsalita

Brad, kung inaakala mong matatakot ako sa mga pakulu mo

Pwes hindi, nagkamali ka ng tinatakot mo

So back off

Nang matapos ako ay pinindot ko sa pagkakataon na ako

Nang matapos ako ay pinindot ko sa pagkakataon na ako

Nang matapos ako ay pinindot ko sa mga pakulo mo

Tutot ko na ang flash, saka nagtungo sa harap ng salamin.

Nakapagtataka dahil masyadong tahimik sa loob.

Kadalasan kapag nagpupunta ko rito ay hindi ganito ang atmosphere sa loob.

May nagbago.

Hindi ko pinansin ang mga pagbabagong napapansin ko sa lugar at kaagad na pinalis yun sa aking isipan.

Pakantakanta pa ako sa himig ng kantang I'm With You ni Avril Lavigne.

Habang naghuhugas ng kamay.

Nang makatapos ay binalingan ko ang pagkaayos ng buhokong bahagyang nawala sa forma.

Habang naayos ko ang style ng aking buhok ay nakaramdam ako.

Nang pag-ihip ng hangin na nakapagpatayo sa aking mga balahibo sa katawan.

Kakaiba yun kumpara sa ordinaryong hangin sa labas.

Napahinto ako at napatitig sa sarili kong refleksyon.

At bahagyang napapahig.

Palunok.

May hangin akong naramdaman sa paligid.

Imposible.

Paano mangyayari yun samantalang walang bintana ang lugar na ito?

Bukod pa roon ay nakasarado ang pinto.

Nakakatakot talaga.

Pero papadudot biglang napatalon ako sa labis na pagkabigla.

Nang may kumatok sa pinto.

Napakurap-kurap ako at mabilis na inilibot ang tingin sa paligid.

Nang masigurado kong walang ibang tao maliban sa akin.

Ang naroon ay kaagad akong lumabas ng palikuran.

Hindi ko na nga halos pinansin si Manong Fred.

Ang school janitor namin.

Nang makasalubong ko.

Na nagbalik ng isip ko patungo sa kasalukuyan.

Nanlalamig ang mga kamay ko.

Nabumalik ako sa aming classroom.

At nagpanggap na parang walang nangyari.

Samantalang.

Wala malapit nang lumubog ang huling sinag ng araw.

Sa tansya ko ay pasado alas 6.30 na ng oras na yon.

Sa kabila ng unti-unting paglatag ng dilim sa kalangitan.

Ay abala pa rin kami sa pag-aasikaso ng gagamitin naming booth.

Para sa magaganap na tatlong araw ng caravan.

Na magsisimula kinabukasan.

Kailangan naming matapos ang paghahanda rito dahil.

Kung hindi ay katakot-takot na sermon.

Ang sasalubong sa amin.

Mula sa aming guro.

Nakahinga ako ng maluwag.

Matapos ikapit ang huling crepe paper na hawak ko bilang design sa aming booth.

Damang-dama ko na ang pagod ng mga sandaling yon.

Pasado alas sa 7 pa lamang kasi ng umaga.

Ay narito na kami.

Sa halip kasi na nasa bahay kami.

At nagpapahinga dahil araw ng linggo.

Pumunta kami rito sa aming eskwelahan para matapos.

Ang paghahanda.

Dito.

Lumabas ako sa aming booth at doon ay pinagmasdan ang kabuuan ng booth namin.

Kung pamantayan ko ang pagbabasehan.

Ay masasabi kong pasado na yon sa aking panlasa.

Maayos na yon sa paningin ko at wala nang kailangan pang ayusin.

Hindi pa ba tayo uuwi?

Maayos at maganda na to.

Huwag ninyong sabihin na may idadagdag pa kayo.

Tanong ko sa kanila.

Tumingin ako sa kaibigan ko na siyang mga kagrupo ko rin.

Bukod sa pagod, alam kong gutom na rin sila kagaya ko.

Wala sa kanilang sumagot.

Alam kong gusto na rin nilang magpahinga dahil bukas ay siguradong magsisimula ang opisyal na gyera.

Nagsitayuan na sila at nagayos ng gamit.

Ako naman ay saglit na nagpaalam upang gumamit ng banyo.

Habang sukbit, saka nang balikat ang aking backpack.

Pero bago ako umalis.

Ay nakabanggaan ko pa ang kaklasikong si Jolene.

Isa babaeng tinaguriang kong Beast Queen.

Aaminin ko na hindi naman ako gwapo pero hindi rin naman pangit.

Kumbaga esakto lang.

Pero hindi ko talaga maiwasang tuksuhin si Jolene dahil sa kanyang napakapangit na itsura.

Ano ba Jolene?

Sasusunod ito ming tingin ka naman sa dinaraanan mo.

Baka hindi ako makapagtimpi sa iyo at...

Ingudngud kita sa kanal eh.

Galit na uwi ka ako na may hap.

May halong pangiinsulto.

Magbabayad ka rin sa ginagawa mong pangaape sa amin.

Pabulong na wika pa ni Jolene.

Siyempre narinig ko yun kaya kinumpronta ko siya.

Anong sabi mo?

Baka gusto mong sungalngaling ko yung bibig mo na sobrang baho.

Pangiinsulto ko pa sa kanya.

Pero umawat na ang mga kaklasiko sa pagkakataong yun.

Kasama na si Leia.

Si Jolene ay nagpa siyang umalis na labang.

Pero bago siya.

Makalayo sa akin ay muli siyang lumingon sa aking gawi.

At binatuhan niya ako ng nanlilisik na mga tingin.

Hindi ko na lamang yun pinansin papadudot at sa halip.

Ay nagpa siya muna akong pumunta sa banyo para magbawas.

Pero sa kalagitnaan ng paglalakad ko sa gusali.

Nang makarnig ako ng yabag na waray may sumusunod sa akin.

Lumingon ako sa pag-aakalang sa mga kaibigan kong lalaki ang sumunod sa akin.

Sabalit.

Wala akong nakita roon.

Sa halip ay isang malamig na simoy ng hangin ang sumalubong sa akin.

Hindi ko alam kung bakit pero bahagyang bumilis ang pagtibok ng aking puso.

Tila nanunoot hanggang buto.

Ang lamig na dumadampi sa aking katawan.

Nagpatuloy ako sa paglalakad at pilit na binabaliwala ang kakaibang nararamdaman.

Wala sa loob na nayakap ko ang aking puso.

Sa aking sarili.

Inayos ko ang suot kong salamin sa mga mata ko upang maaninag ko ang daanan.

Maliban sa liwanag na nagmumula sa katapat na gusaling ginagawa ay wala nang nakabukas na ilaw sa bahaging yon.

Nang muli akong makarating sa pinakadulong bahagi ng gusali nakaramdam ako ng kakaiba sa aking sarili.

Madilim na ang bahaging yon.

Parang bumagal ang aking paglakad at waray napakabigat.

Doon na nga nagsimulang lumabas ang malapot na pawis sa aking katawan.

Napalunok ako habang inaangat ang aking nangangatal na kamay upang pihitin ang seradura ng pinto.

Hindi ko pa man yon napipihit ay bigla na lamang yung bumukas at parang may sariling pag-iisip na humakbang ang aking mga paapapasok sa loob.

Hindi ko alam kung anong nangyayari sa aking sarili pero ramdam kong tila may tumulak sa akin.

Parang hindi na nga ako ang nagkokontrol sa aking katawan.

Na para bang isa na lamang akong puppet na nakatali sa mga tansi na kumikilos base sa galaw ng taong nagkokontrol.

Tila natuod ako sa aking kinakatayuan at hindi makagalaw ng marahas na sumarado ang pinto.

Nangangatal na ang aking mga kalamnaan sa buong katawan.

Maya maya pa yung unti-unti kong naramdaman.

Nang pag-init ng buong paligid hanggang sa may narinig akong tila paos subalit malalim na tinig.

Heto na ang katapusan ng iyong buhay.

Akin ka na.

Natakot ako sa aking narinig pero hindi rin yon nagtagal dahil naramdaman ko ang tila paninikip ng aking dibdib na para bang pinipisil ng isang malaking kamay.

Tila huminto sa paggalawang kamay ng urasan.

Wala akong...

Maramdaman maliban sa tila pagangat ng aking katawan mula sa aking kinakatayuan.

Unti-unting nanlabo ang aking paningin hanggang sa pakiwari ko ay nakalutang na lamang ako.

Bago tuluyang magsara ang aking mga mata.

Napansin kong iba na ang lokasyong kinakaroonan ko.

Walang ibang maaaninag ang aking mga mata.

Maliban sa parang dagat-dagat ang apoy.

Alam kong nakakapaso ang sobrang init noon sa pakiramdam.

Na para bang niluluto ang buong katawan ng sino man.

Sabarit wala akong maramdaman na para bang nakadesenyo ang aking katawan sa lugar na yon.

Nagising na lamang ako na nakahiga ako sa isang puting kama sa isang hospital o klinik.

Nagtaka ko at napabangon.

Pero hindi agad ako nakakilos dahil sa dextrose na nakakabit sa akin.

Ano kayang nangyari sa akin at bakit ako napunta dito?

Mamayang kaunti ay dumating ang aking mga magulang.

Buti naman Lex at nagkamalay ka na.

Masayang wika ng aking ina.

Pagkatapos noon ay inalok niya ako ng mga dala niyang pagkain.

Ano pong nangyari sa akin? Bakit po ako nasa ospital? Tanong ko naman.

Ang papa ko naman ang sumagot.

Tinala ka ng mga kaklase mo dito sa ospital.

Bigla ka raw nawala sa ginagawa ninyong booth.

Pagka nila noong pauwi na sila.

At ayun nga nakita ka nilang nakahandusay sa sahig at halos hindi na humihinga.

Kaya tumawag sila ng tulong at binalakad dito.

Aniya.

Bakit naman kaya ako hinimatay?

Alam ko po ay wala naman akong sakit.

Naguguluhang wika ko.

Hanggang sa maalala ko na.

Noong gabing yon ay papunta ako sa banyo ng school nang biglang magtransport ako.

Sa isang lugar na umaapoy.

Tapos ay doon ako nahirapang huminga.

Muli kong inalala ang lugar na umaapoy at hindi kaya.

Hindi kaya nakarating ako noon sa impyerno.

Papadudot gulong gulo ako noon.

Ang isipan ko at hindi ko alam.

Kung panaginip o bangungot lamang yon.

O totoo talagang nakarating ako sa impyerno.

Sa kabilang banda ay inalak ako ni mama na kumain ang dalanyang footlong na hotdog sandwich.

Hinati niya yon sa dalawa.

At ang kalahati ibinigay ko.

At ang kalahati ibinigay niya sa akin.

Tinanggap ko naman yon at kinain dahil gutom na gutom ako ng mga oras na yon.

Samantala nagpalipas pa ako ng isang gabi sa clinic bago ako na cleared at pinayagang lumabas.

Pagpasok ko ulit ng school as usual ay pasawain na naman ako.

Maingay, minsan ay bully at palaging napapagalita ng teacher.

Pero nakapansin ako ng kakaiba sa mga kaklasik o dahil halos lahat sila.

Ay hindi ako pinapansin.

Parang hindi ako nag-iexist.

Ewan ko ba kung iniiwasan lamang nilang pag-initang ko sila.

Pero naging ganon ang trato nila sa akin.

Siyempre hindi ako komportable doon.

Tanging si Lea lamang noon ang pumapansin sa akin.

Pero maski siya ay parang iniiwasan ako.

Sa kabilang banda nang muling tawagin ako ng kalikasan ay muli akong pumunta sa banyo ng school namin pero papadudot.

Muli ko na namang naramdaman ng kakaibang sensasyon sa aking katawan.

Nakakatakot.

Nakakakaba.

Unting-unting bumigat ang aking dibdib at hindi makahinga.

At yung paligid ko ay unting-unting nagliyab hanggang sa magulat na lamang ako.

At tila ba nasa impyerno na ako.

Naguguluhan pero hindi ko magawang igalaw ang aking katawan dahil sa paninikip ng dibdib ko.

Hanggang sa mada pa ako at mawala ng malay.

Nagkamalay na lamang ulit ako na nasa school clinic ako.

Sabi pa ng nurse na naroon ay balak na raw nila akong i-transfer sa ospital dahil hindi na raw ako humihinga.

Buti na lang daw at bigla na lamang akong nagising.

Dahil doon ay pinatawag ng clinic ang aking mga magulang para sunduin ako.

Nirekomendan nila sa akin ng school doctor na umuwi na muna ako ng bahay para makapagpahinga.

At sinabihan na rin ang mga magulang ko na ipatchak.

Check up daw ako sa puso dahil may palagay sila na may sakit daw ako sa puso.

Samantala habang palabas kami ng mga magulang ko sa school clinic ay lumapit sa akin si Leia dahil may sasabihin daw siya sa akin na mahalaga.

Kaya nakiusap muna ako sa mga parents ko ng ilang minuto para kausapin ang kaklase ko.

Ewan ko kung maniniwala ka pero yung naranasan mo ngayon ay kagagawan yun ng mga kaklase natin.

Pag-aamin ni Leia.

Paanong kagagawan?

Nagtataka kong tanong sa kanya.

Alam kong alam mo nagalit sa iyo ang mga kaklase natin kasi buli ka at pasaway na istudyante.

Kaya ginagawa nila sa iyo ngayon yung katulad ng ginawa doon sa babaeng nagmumulto na nagpakita sa isang picture.

Yung mga kinikwento ko dati totoo yun Lex, ang wika ni Leia sa akin.

Anong klase ang ginagawa nila sa akin?

Kinukulang ba nila ako?

Umiling si Leia.

Binibenta nila ang kaluluwa mo sa demonyo.

Nagulat naman ako at kinilabutan sa akin narinig.

Totoo ba yan Leia?

Paano naman nila magagawang ibenta ako sa demonyo?

Usisa ko.

Yung kaklase nating si Julene galing pala siya sa angka ng mga mangkukulam at satanista.

Siya ang nagkukumbinse sa mga kaklase natin na makiisa sa kanya para mawala ka na sa school natin.

Kaya ako nalaman nito kasi plinano ni Julene na i-recruit ako pero siyempre tumanggi ako.

Kilala mo naman ako bilang isang reliyosa.

Aniya.

Talaga?

Ginagawa nila yun para mawala na ako sa school?

Nung una ay hindi ako makapaniwala sa aking narinig pero bigla ako naalala na si Julene pala

ang isa sa mga kaklase ko na binuli sa school dahil sa kawirduhan nito.

Kaya malamang ay malaki ang galit niya sa akin.

Hindi lang basta mawala sa school ang gusto nila,

kundi mapunta ka direkta sa impyerno at mapagbayaran mo ang mga kasalanan mo sa mga estudyante yung binuli mo.

Wika pa ng kaklase ko.

Pagkatapos noon ay pinayo pa niya sa akin na sa halip na sa doktor akong magpakonsulta,

ay pumunta rao ako sa isang paring exorcist.

Doon ay may inabot siya sa akin na papel at ng bukloting papil.

Pagkatapos noon ay nakasulat doon ang pangalan ng pare at ang kanyang contact details.

Sabihin mo yan sa mga magulang mo Lex,

kung gusto mo pong mabuhay ay maniwala ka sa akin,

sundin mo ang mga sinasabi ko, bilin pa niya sa akin.

Kaya pagka uwi namin sa bahay ay ikinuwento ko yun sa mga magulang ko.

Nung una ay hindi sila naniniwala sa akin sinasabi pero ininsist ko

na dalhin nila ako sa pagkakasal.

Ang pare sa halip na doktor.

Pero nagmatiga sa mga magulang ko kaya ako na lang mismo ang kumontak sa pare

at doon ay mag-isa akong pumunta sa simbahan kung saan siya.

Naka-assign at doon ay kinausap ko siya tungkol sa aking kaso.

Kaya pagkatapos noon papadudot ay sumailalim ako sa exorcism.

Doon ko nga nalaman na totoo ang sinasabi ni Lea.

Agad yung kinontra ng pare sa pamamagitan ng mga dasal at ritual.

Wala namang masyadong nangyaring nakakatakot maliba na lamang siguro sa malakas na hangin pumaligid sa amin.

Hindi ko na masyadong matandaan kung ano pa ang mga nangyari sa akin habang isinasagwa ang ritual.

Dahil na mga sandaling yun ay parang lumilipad sa kawala ng aking isipan.

Nakikita ko ang aking paligid pero pagkatapos noon ay wala talaga akong maalala.

Pagkatapos naman ang ritual na ginawa sa akin ng pare ay binigyan niya ako para sa aking isipan.

Nagpapadudot ng pagkakataong magkumpisal na siya ko namang ginawa.

At bago ko umalis ng simbahan ay pinayuhan niya akong magdasal palagi sa Panginoon lalo na kapag papasok na ako sa eskwelahan.

Samantala kinabukasan pagpasok ko sa school ay nagulat na lamang ako nang muli akong pansinin ng mga kaklasiko.

Napatingin naman ako noon kay Lea at humudyat siya na okay na ang lahat.

Napansin ko rin na hindi na pumasok ang kaklasiko.

Pagkaklasi namin si Juline at nang tanungin ko kay Lea kung ano ang balita.

Ikinamento niya sa akin na patay na rao si Juline.

Siyempre nagulat ako noon at tinanong ko kung ano ang kanyang ikinamatay.

Atake daw sa puso.

Yun ang sagot sa akin ni Lea.

Hindi na kuha ng demonyo ang kalua mo kaya kinuha na lamang niya ang kalua ni Juline.

Putal ay eto naman ang nagsimulang magtawag ng diablo.

Dagdag pa ni Lea.

Pagkatapos noon papadudod ay hindi na ako naging pasawain na istudyante.

Iniwasan ko ng mambuli o mangasar ng mga kaklasiko.

At bago ko pumasok sa school ay naging gawin ko ng magdasal palagi sa Panginoon.

Nasanay palagi niya akong gagabayan noon sa aking pag-aaral.

At yun nga papadudod sa awa naman ng Diyos.

Ay nakatapos din ako ng pag-aaral, nakahanap ng magandang trabaho

at heto ako ngayon successful na sa karyer.

Malayong malayo noon sa pagiging pasaway kong istudyante.

Papadudod, eto lamang ang maikikwento ko sa iyo ngayon at sa susunod kapag may time ako.

Ay kikwento ko naman sa iyo ang aking love story.

Sana'y makarating ito sa inyong programa at mapiling mabasa.

Ihintayin ko ang pagkakataong ito, papadudod, and thank you ulit and God bless.

Lubos na nagpapasalamat.

Let's go.

Maraming salamat kay Lex sa pagbabahagi mo ng iyong papadudod stories

at ganoon din po sa lahat ng ating mga subscribers na nagpo-post ng kanilang mga komento.

Again, maraming nagtataka kung bakit daw live ko nang binabasa yung ating mga kwento.

Dahil po I have time na gawin ito ngayong Holy Week, kaya ginagawa po natin.

Pero kapag busy na po tayo, back to our...

regular programming, ika nga nila.

Maraming maraming salamat po sa inyong lahat.

Ang buhay ay mahihwaga.

Laging may lungkot at saya

Sa papadudod stories

Laging may karamay ka

Mga problemang kaibigan

Dito ay pakikita ko.

Dito ay pakikita ko.

Dito ay pakikita ko.

Pakinggan ka

Sa papadudod stories

Kami ay iyong kasama

Dito sa papadudod stories

Ikaw ay hindi nag-iisa

Dito sa papadudod stories

Dito sa papadudod stories

May nagmamahal sa'yo

Papadudod stories

Papadudod stories

Papadudod stories

Papadudod stories

Papadudod stories

Hello mga ka-online!

Ako po ang inyong si Papadudod.

Huwag kalimutan na mag-like, mag-share at mag-subscribe.

Pindutin ang notification bell para mas maraming video ang mapanood inyo.

Maraming maraming salamat po sa inyong walang sawang pagtitiwala.