True Subscriber Horror Stories EPISODE 319 🔴 SEND YOUR HORROR / SCARY STORIES: sindakstories2008@gmail.com 🔴 LISTEN TO HILAKBOT 24/7: https://youtube.com/live/hqnnSf0h06k 🔴 2024 SUBSCRIBERS' HILAKBOT STORIES PLAYLIST: https://www.youtube.com/playlist?list=PLwBzcTT_DM_EIBnSd25GYU1Huo7xA8nTn ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ THANK YOU CHANNEL MEMBERS! Zeki nAd Allyza Valenzuela Ellaine Pitil Cesar Ian Vincent Foronda Louie Marc Duterte Val Baikong Tausi TJ Remedio Elaine Joie Ü Ventura Nickodecadence Maru Balgos Joemicco Salomon Carmela Toscano cedric crucero Myca Perez M&M AT Michell Adniele Jimenez Lorie lynn Bagat khen roxas Its Random Vibes Precy Operio Anne Cardenas Lulu A Jhaydom Toy Shoppe JhayR Cabello Jackie Orlando Chiqui Fritzie Rene Zamora Prince Laher Aki Zette Samson Mabalay 🔴 JOIN CHANNEL MEMBERSHIP: https://www.youtube.com/channel/UCQfBQpmxUCOab0_zUNTi1Mg/join

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Yo! Yo! It's si Pangyo!

Ito palang marami ng naiinis.

Subscribers, sila kod stories na naman ngayong gabing ito.

Ano man ang inyong ginagawa sa puntong ito?

Mga kwento ni Na Rue, Kulet at si Jen Jen ang bida po ngayong episode na ito.

At ano nga ba ang laman ng kanila mga kwento na ipinadala sa sindakstories2008 at gmail.com?

Atin pong pag-usapan dito sa SHS.

You are listening to Subscribers Hilakbot Stories.

True horror stories submitted by HTV Positive listeners.

Pero bago po yan, magpapasalamat na naman po ang inyong lingkod.

At syempre sa mga regular at mga silent listeners,

lalong-lalo na po sa mga palagi po talagang nakikinig dito po.

Sa ating YouTube videos.

At sa pakikinig ng lahat ng ating mga episodes,

direkta po dito po sa YouTube at sa hindi po pag-i-skip ng ads.

At naway ilan sa mga nakikinig ngayon,

abay, pakinggan nyo na lamang po yung live na pagpipremiere nito

o kaya mag-team replay ka na lang.

At kung kakayanin naman po ng Wi-Fi o ng inyong mga connection ngayon,

ng mga internet,

direkta na po sa YouTube kahit huwag nyo na po please i-download sana.

Opo, kasi malaking bagay din po yun para sa count.

Sa analytics, kumbaga.

Anyway, ito ang kuha ito po ni Rue.

Yun ata ang pangalan niya, Rue o Rue.

At sabi po niya, isa po siya sa mga solid na follower natin mula sa podcast.

At kung tatanungin daw saan daw siyang platform talagang nakikinig,

sa Google Podcast daw siya.

Hanggang sa na-discover niya na meron pala tayong YouTube channel,

so naging subscriber na rin siya,

hanggang sa ma-motivate na nga din daw siya na mag-share ng kanyang paranormal experience.

Paranormal experience.

So, hindi ko po sure kung may nagnakaw ng story ko na ito

since may iilang page po na na-i-comment ko ito

or kung wala man ay thank God.

Ako po kasi yung tinatawag nilang insensitive na tao.

Pero malakas po ang pakiramdam kapag may mga unusual na bagay sa isang lugar

o kaya naman sa isang bahay.

It happened po noong bata ako

and seven years old,

to be exact,

noong nangyari ito.

Nakatira po kami ng kapatid ko that time

sa probinsya ni Papa,

sa Kamsur,

at masasabi ko po na medyo lib-lib na doon

since malapit na lang

o malapit talaga doon

si Red yung bundok

at halos magkakahiwa-hiwalay ang mga bahay.

Hindi ko na po mapakita pa yung screenshots nung lugar

kasi hindi na po naabot ng Google Map kapag hinahanap siya

as in putol na po doon sa Google Map.

Masasabi ko po sa mapapagdating sa lugar namin.

Basta't kapag po sa province,

yung kada lupain doon ay may nagmamayari

at talagang tinatamnan ng mga nyog.

Yung bahay po na iyon ng lola ko

ay napapalibutan din po ng nyog noong time na ito

at nag-aani nga din po sila.

May sarili po siyang kubo doon

na kapag time na ng pag-aani

at magko-copra

E doon po sila natutulog sa kubong iyon pero iba rin po yung pinagkokoprahan niya.

Okay, so Friday po ng tanghali nang magbilin siya sa lola at tita ko na sunduin siya sa kubo niya dahil makikitulog daw siya sa bahay namin which is yung bahay ni lola.

Pero dahil may emergency noon, umalis po si lola na hindi nasabihan yung may-ari at tawagin na lamang po natin siya sa pangalang Tatay Juan.

Magsisave na po noon pero nagtataka po kami bakit wala pa po siya.

So ang ginawa ni tita ay sinundo na lamang po siya sa kubo niya kasi baka daw po nahihiya lamang itong pumunta.

Wala po kaming flashlight noon kasi dahil may emergency noon, umalis po si lola na hindi nasabihan yung may-ari at tawagin na lamang po natin siya sa pangalang tatay Juan.

Nagdinala ng lola ko yung gamit po namin na iyon at ang ginawa na lamang namin ay isang sulo na kung saan ang materyales na ginamit namin ay natuyong dahon ng nyog at isang matibay na stick.

May extra gasera po kami yung nilalagyan ng gas sa bote ng gin.

Yun din po yung isa sa pinagpailaw namin.

So nag-ready na kami, kasama ako, yung kapatid kong lalala.

At saka yung tita ko para sindihan na yung mga sulo na gagamitin namin at naglakad ng 5 minutes para lamang makarating sa kubo ni tatay Juan.

Pagdating po namin doon, ewan ba kung bakit bigla pong lumakas ang hangin kaya nagsipatayan po yung liwanag o yung apoy ng aming sulo na dala.

Saka malas malasan pa, nakakalimutan pang dalhin ni tita yung lighter.

So nakarating na rin naman kami doon sa kubo kahit po hindi gaano o wala po kaming daladalang liwanag.

So ide-describe ko lamang po yung lugar at magsisend po ako ng sketch para malinaw sabi niya.

Yung kubo niya po ay merong malaking manggang o malaking mangga sa harap na daanan sa left side naman ay meron pong kaimito.

Yung kubo niya po ay merong malaking mangga sa harap na daanan sa left side naman ay meron pong kaimito.

Mangga rin po yung ilang puno na naroon din sa paligid at meron din pong nakapalibot na bukod sa nyugan ay mga pili-nut.

Yung puno po ng pili.

Sa likod ay meron din pong mga pili-nut tree at 10 steps mula sa kubo ay kaimito rin which is may daanan na po ito.

Yung liwanag lamang po ng buwan na nagsisilbi naming liwanag noon kasi nga po ay nangamatay yung mga sulo namin.

Pero dahil napapalibutan po siya ng mga malalagong puno ay nadidiliman din po kami lalo sa part ng kubo niya kumpara sa daanan mismo nakita pa namin dahil sa liwanag ng buwan.

So pagdating nga po namin doon, nagumpisa na kaming tawagin si Tatay Juan.

Ang unang tumawag ay ang aking tita at two times po niyang tinawag si Tatay Juan.

Wala pong sumasagot.

Ginawa ko po ay tinawag ko na rin.

Hanggang sa ito na nga po at malinaw-linaw naman yung mata ko kaya naaaninagan ko pong mabuti yung kubo.

Doon po kasi sa labas ng pintuan ay meron pong dapog.

Tama ba yung pagkaka yung stress ko?

Dapog o dapog.

Lutuan daw po na kahoy ito.

Sa nakikita ko po nung time na iyon, may umuusok.

So indication na merong tao na bago pa lang po na nagluluto.

So tinawag ko po ulit si Tatay Juan sa pag-aakala nga na siya yung nagluluto.

Ang sabi ng kapatid at tita ko ay mainam daw pong umuwi na lang kami kasi baka nga daw po tulog na si Tatay Juan.

Pero ang sabi ko ay may tao.

Doon po kasi sa may lutuan na kahoy na iyon,

ay nakikita ko po talaga na meron pong nakatayo na anino at naninigarilyo po siya.

Kasi po nakikita ko pa nga po yung maliit na mamula-mula na talagdon yung siga o yung sigarilyo yung sa upos sabi niya.

At nakikita ko rin po talaga na parang hinihit-hit niya to.

Doon nga din po sa kadiliman ng gabi,

nakikita ko talaga yung puting-puting usok nito.

So pinipilit ko nga po talaga yung mga kasama ko na merong tao at naroon po si Tatay Juan naninigarilyo.

So tinawag po uli namin pero ayaw pong lumingon at naka-steady lang yung aninong iyon.

Bigla pong nag-aya si tita ko na umuwi na.

Tapos nagmamadali na po siya at ang bilis na po ng lakad niya na parang patakbo na rin.

Hanggang sa umabot po kinabukasan.

Nakita po namin si Tatay Juan at tinanong namin siya kung hindi niya ba naririnig yung tawag namin kagabi.

Ang sabi po niya ay nasa koprahan daw po siya natulog.

Nagbantay po siya ng mga kinokopra niya at maaga raw po siyang umalis at hindi na daw po siya nagpasabi sa amin kasi busy siya sa pagbabantay.

So ako po ay parang nabuhusan ng malamig na tubig.

Alam kong may nakita ako at alam kong siya yun.

So ako po na nakakita doon sa medyo malaking anino na nakatayo sa dapog ay talagang alam mo yung kinilabutan ako si Red.

Alam ko na siya rin at parabang hugis siya talaga yung nakita kong naroon.

Kaya hanggang ngayon po'y pala isipan pa rin sa akin at kapag naaalala ko ay parabang naiiyak na ako at kinikilabutan.

Sa katunayan ay nanlalamig na rin po ako si Red habang tinatype ang istoryang ito kahit halos 17 years na po ang nakalilipas.

Pero base sa mga kwento-kwento doon sa amin, yung kubo daw po talagang iyon ay meron kasing punso sa loob at lumalaki daw po talaga.

Doon naman daw po sa puno ng mangga ay meron din daw pong nakatira dahil mahahalata daw talaga sapagkat hindi daw ordinaryo yung laki ng punong mangga na iyon.

Marami pa po akong experience sa province namin pero ito po muna ang aking maibabahagi.

You are listening to Subscriber's Hilakbot Stories. True Horror Stories submitted by HTV Positive Listeners.

You are listening to Subscriber's Hilakbot Stories. True Horror Stories submitted by HTV Positive Listeners.

Doon nyo na lamang po i-message via Shopee at nang sa ganun ay ma... alam mo yung direktang tanong, direktang sagot din po.

Always naman po may sumasagot dyan at maraming salamat daw po sa lahat ng mga recent na purchases na umabot na nga din po hanggang Davao.

Maraming salamat kung sino ka man na nakikinig ka ngayon at alam ko na isa ka sa mga nag-purchase dyan at tiga dyan ka sa nabangit kong lugar. Maraming salamat.

Meron din po sa Albay kung daw nagkakamali sa Sorsogon, namumuro nga din pati nga din dito sa Laguna.

Salamat lalong-laro na sa Binyan. Meron po tayong recent purchase po dyan. Salamat po talaga sa inyong walang sawang pagsuporta sa ating merch.

At syempre pa sa mga... alam mo yung nagtatanong ng mga flavors. Yun, check nyo na lamang po sa ating HTV merch para nang ma-i-check out mo na rin agad-agad.

Dahil mabilis po talaga na... alam mo yun, mabilis kasing maubos yung stock na... lalong-laro na yung hazelnut, yung butterscotch, tsaka yung barako kamakailan.

Nakita ko rin po yung steep tsaka yung dripped coffee natin.

At kahit pa paano, kung natikman mo na, bigyan mo kami ng review kung ano pa ba yung... parang para sa'yo eh ano pa yung flavor na gusto mo.

Baka malay mo eh ma... alam mo yun, ma-ilagay din natin soon sa ating HTV merch.

Maraming salamat po once again sa lahat na mga sumusuporta sa ating HTV merch.

Like and follow Kape ni Lola Trinidad para sa direct link ng ating HTV merch sa Shopee.

Anyway, speaking nga pala nitong kwento po.

At o, puntahan muna natin yung tungkol sa mga punso-punso.

Alam nyo naman, it's kasama na talaga sa folklore natin.

Kasi pag sinabi talaga kasi nila, diba, nuno, it means, o maitatranslate daw ito sa English na old man.

Diba? Kapag punso, syempre ito po yung, alam nyo na yung bahay nila.

Kaya pag pinagsama nuno sa punso, diba?

Hindi lamang din daw po ito matatagpuan yung mga bahay-bahay nila sa mga ilalim na mga kapunuan.

Minsan nga daw totoo sa mga bahay-bahay daw, guys. Totoo yan.

Tapos hindi lamang yan, kung wala man sa loob ng bahay ninyo, sa backyard o sa mga kapusud-pusudan na ng mga kagubatan, marami daw dyan.

Riverbanks, meron din yan.

Lalong-laro na sa mga kuweba, may mga makikita ka dyan.

At dahil nga sabi po dito ng mga, alam mo yun, mga nag-aaral tungkol dito sa mga creatures na ito.

Dahil parang kalat sila.

Kung saan-saan sila pwedeng, alam mo yun, mamahay.

E parang alam mo yun, yung pag pumunta ka sa isang lugar, tamang-tama inaruroon siya.

Naruroon din daw yung bahay nila na galao mo kahit po hindi sinasadya.

So parang talagang ang dating, e trespasser ka doon sa kanilang teritoryo.

Diba? At pagkatapos yun, syempre alam nyo na ang magiging gantin ng mga nuno.

Diba? Yun nga yung kung hindi man magkakalagnat ka, may isusuka ka daw, mga ganyan.

Sasakit yung katawan mo or lalaki yung bahagi ng katawan mo na kung saan.

Halimbawa, paa. Diba? O kaya naman yung kamay. O kaya naihian mo yung nuno sa punso.

Alam nyo na ako anong lalaki sa inyo. Pero yung hindi ordinary yung laki. Diba?

But yun nga, common belief na po kasi ito sa Pilipinas. Diba?

Na kung saan sinasabi nga nila, para mabreak din yung curse na katulad nito.

Yung alam mo yun, yung paglagnat mo, yung nagkasakit ka bigla.

Sa mga nuno, nuno na to.

Syempre, albularyo is the key.

Alam nyo na yan, guys. At kaya dito po talaga na i-coin yung sinasabi po sa mga probi-probinsya

na nuno ka or na matanda ka.

Kaya nga, diba? Sabi nga natin kanina, kung itatranslate nga daw po sa English,

yung nuno is old man.

Yun na sabi nila.

Although, sa mga pop culture o kaya sabihin na lamang natin na mga istorya,

parang wala pa tayo masyado.

Hindi pa masyadong sikat yung mga babaeng.

Nuno.

So, kung babaeng nuno, ano tawag siya?

Di, nuna.

Gano'n.

Kornimo.

Aperka tingkit.

Nuna, asawa ni nuno.

Ang bababaw natin ngayon, guys.

Ang bababaw ko talaga ngayon, after ng Holy Week, nagkaganito ako.

Are you crazy?

At anyway, natatandaan ko nito yung mga kasabihan, lalo na nuna sa probinsya din kami.

Syempre, lumaki din naman kami sa probinsya.

Lagi nilang sinasabi,

12 noon, agang 3pm, sinasabi ng mga lolo't lola namin, ng mga magulang din namin,

na bawal daw kami maglaro sa labas.

At mas mainam ang isang bata, matulog daw ng ganyang oras.

Kaya yun yung panakot nila nun sa amin.

Panakot sa amin nun na,

huwag kayong lalabas na ganyan.

Pwede kayong lumabas, basta matulog lang kayo hanggang alas 3 ng hapon.

Kapag nag-ano na, 3 o'clock habit na yung prayer, di ba?

3 o'clock prayer.

Pwede na kayong lumabas kasi nag-pray na.

Yun yung sinasabi sa amin lagi.

Ito totoo guys, ayaw ko lang sa inyo,

ako nakaka-relate kayo,

o meron din ganito na mga talitong pananakot sa inyo yung mga magulang noon

tungkol sa mga nuno sa punso.

Kasi daw sabi nila, 12 noon hanggang 3pm,

pwede ka daw manuno, mamatanda,

kasi lumalabas daw yung mga nuno sa punso.

Ngayon, kapag nag-prayer na daw,

malakas na si Papa Jesus kasi nga nag-prayer, may prayer na,

so pwede na tayong lumabas, parang kimchoo.

Tapos, hindi lamang po yan.

Iaalaw lang kayo na maglaro.

Within 3,

o'clock, hanggang 6 o'clock,

so before 6,

kailangan daw makapasok na ulit sa bahay,

makabalik na sa bahay,

tigil na ang paglalaro,

sayaw nyo sa hindi kasi lalabas na naman daw yung mga nuno.

So yan yung mga sinasabi nila sa amin,

since syempre,

laking probinsya din naman po ang inyong lingkod

at hindi ko po ikinahihiya yun.

Diba?

Second story muna tayo bago natin tuloy ang puntahan

sa pinakadulong bahagi ng ating episode na ito,

yung video attachment,

yung sketch nitong si Rue.

Kasi,

ipapabaliktad ko muna itong laptop na ito

kasi talagang ano siya eh,

iba yung orientation kasi niya,

so hindi ko ma-gets kung paano yung

ano ba dito,

yung dino-drawing niya kasi,

dino-drawing niya ito eh,

habang vini-video pa.

But anyway,

second story muna tayo para hindi po kayo mabitin.

Ito naman po ay kwento naman

ni Kulit.

You are listening to Subscriber's Hilakbot Stories.

True horror stories submitted by

HTV Positive Listeners.

Itago nyo na lamang po ako sa pangalang Kulit.

Nung bata pa po ako,

isa talaga ako sa mga mahilig na maglaro sa labas ng bahay

at usong laro nga noong 90s

ay tulad daw po nung tumbang preso,

patintero,

at tagu-taguan.

Sigurado siya Red ay nalaro na rin po ninyo ito

at yun nga,

bago po pumasok sa loob ng kanyang-kanyang bahay,

ay talagang pagsasawain muna kami ng mga magulang namin.

So ako,

sa bahay namin,

pag natapos ng maglaro,

ay papasok na ako agad doon

at dire-diretsyo ko sa kusina para uminom ng tubig

dahil talagang sobrang nauuhaw ako matapos maglaro.

Nung time na ito si Red,

pagkapasok ko sa aming kusina,

nadatnan ko yung lola ko na nagwawalis doon.

Tumingin sa akin si lola at napagalitan ako

at ang sabi niya sa akin,

ikaw na bata ka,

maghapon ka na sa kakalaro ha,

yung damit mo parang basahan,

palibhasa hindi ikaw ang naglalaba.

Ganya na ganyan yung eksaktong mga sermon sa akin ni lola noon

habang ako'y nainom pa ng tubig.

Hindi pa ako tapos uminom ng tubig,

nang magpataisin din na po yung ilaw sa kusina

at nagkatinginan po kami ni lola.

Kasi dinig po talaga namin yung pindutan ng ilaw

at yung pagklik niya.

So ibig sabihin ay meron pong pumipindot.

Ang pinagtatakhan lamang po namin noon si Red

e dalawa lamang po kami ni lola.

Nagsabi si lola sa akin na,

wag kang tatakbo.

At nagsalita pa nga siya na,

wag mo naman kami takutin.

At binanggit niya yung pangalan ng kapatid ko na kamamatay lamang.

Believe me or not sir Red,

bigla-bigla pong tumigil yung pagpapatay sindi nung ilaw.

Pero ang mas nakakatakot ay nung sumunod na nangyari.

Nakatalikod na kami ni lola.

Sa pwesto ng lamesa na kainan.

Nang madinig po talaga namin na gumalaw ng kusa yung kutsara.

Dahan-dahan kaming lumingon at nakita ko po talaga doon

na nakaupo yung kapatid ng lola ko.

Nakaupo doon yung kapatid ng lola ko.

Nakamamatay lamang at nakuyuko.

Sa takot namin,

eh tumakbo kami papalabas ng bahay ni lola.

Sabi ni lola mo wag kang tatakbo tapos siya pala ay mauuna.

Ang ending, tumakbo din kayo.

Ang title ng kwentong ito ay Takbo.

Ibig sabihin, kanina una correction lang ano.

Kapatid pala ng lola niya.

E di ano ba lalaki babae, lolo at lola.

Lolo at lola mo pa rin pala ito.

Akala ko nung una kasi kapatid ni Sender nakamamatay lang.

Sumata pa. Ibig sabihin, di ba?

But anyway, sabi niya pasensya na daw po kung medyo magulo ang kwento.

Pero sabi niya, meron po siyang isa pang kwento dito at next time na lamang daw po niya ito ibabahagi.

Pero patiktik daw muna sa mga apo ko.

Si na Drew Akiko de Guzman.

Si Deza Cross de Guzman at si Rose May Nene Mendoza.

At si Erza Oseo.

Once again, patiktik Drew Akiko at si Deza Cross.

At si Rose May, si Nene at si Erza Oseo.

Salamat po sa walang sawa na pakikinig ng ating SHS.

Maraming maraming salamat sa kwentong ibinahagi po dito ng ating second sender na si Colette.

At kung halimbawa ikaw din ay meron din po o habang undecided ka pa at habang kinukompose mo pa sa isipan mo kung ano yung mga gusto mong i-share sa amin.

Why not sulitin mo na kung sakaling multiple experiences o marami kang experiences sa paranormal.

Why not pag-isahin mo na lamang yung send sa amin sa sindakstories2008 at gmail.com.

Para nang sa ganun, magawan natin siya ng isang compilation ng mga ghost stories ninyo.

At nang sa ganun, minsanan din po yung bagsak natin, yung minsanan din po yung upload natin.

Dahil sabi ko nga sa inyo, matatambakan po kasi eh.

So nahihirapan din po yung admin natin na pagsunod-sunodin yung mga kwento ninyo kung parang paisa-isa kumbaga yung pagsisend.

Pero kung sakali naman din, eh talagang yun yung kaya mo, paisa-isa lamang.

Walang problema, iipunin na lamang po namin.

Mag-notify ka lang kung meron pang kasunod.

Or meron pang kasunod.

Meron pa po itong karugtong.

Para nang sa ganun ay ma-note din po ng ating mga admin, lalong-lalong si Admin Clay.

At nang mahintay niya yung next part.

At pag nahintay niya na, ika-copy-paste na lang niya.

And then buuhin na lamang namin sa isang compilation, okay?

Salamat po sa pag-iintindi sa akin at sa lahat din po ng mga patuloy din po na alam mo yung naghihintay na kanilang story.

Please lang, dyan lang kayo guys.

Huwag kayong bibitaw.

Kapit lang sa matigas at himas lang talaga sa madulas.

Dahil lang,

marami pa po tayong ibabahagi sa inyo soon.

So, ito namang susunod na kwento ay medyo...

Eto, part by part ang ginawa niya dito kasi eh.

So, ito daw po yung isa sa mga experiences nila sa lumang bahay nila sa Kamsur.

At ito po ay kwento ni Jenjen.

Aaminin ko naman po talaga si Red na mahilig ako sa mga lumang bahay at ewan ko ba kung bakit yung feeling ko talaga ay sobra akong namamangha sa mga ganito.

Pero iba ang naging experience ko sa lumang bahay na nilipatan namin sa Nabua, Camarinesur.

Basat napakalaki at malawak po yung bakuran nito.

Matibay talaga ang sahig at yung pundasyon nito.

At sa una, sa una ay natural lang talaga na mamamangha ka.

Pero kapag nagtatagal ka na pala sa ganitong klaseng mga lugar, lalo kung nakatira ka pa dito, ay sadyang mag-iiba din ang perception mo.

Two-story po yung bahay.

At sa baba ang medyo magulo kahit linisan mo dahil nga sa mga lumang gamit na naroon.

Ito po mga lumang gamit ay yung mga gamit na naroon.

Ito pa po na mga unang nakatira dito.

Kabilin-bilinan po nila na hindi na daw nila ito kukunin dahil puno na daw po yung lilipatan nila.

Kaya mas mainam na huwag na rin daw pong galawin ang mga naruroon na mga bagay.

At kung sakali man ipagbili ko na lang daw para magkaroon din daw po ako ng ekstra pera.

Lalong-lalo na sa mga shops na ang hilig ay mga antik.

Pero tinanggihan ko.

Wala din akong alam na dito pala magsisimula yung mga kamabalaghan ko o kamabalaghan sa bahay.

Tulad na lamang po ng minsan na ako po ay maglinis kasama yung girlfriend ko.

Ang una po naming nilinisan ay yung baba ng bahay at dahil nga po sobrang pagod na rin kami.

Ewan't nakatulog kami talaga sa maliit na kama sa baba.

So habang natutulog kami nagising po bigla yung diwa ko dahil ramdam na ramdam ko ang pagdagan ng kung anong mabigat na bagay sa dibdib ko.

At panay ang bukas sara ng pinto kaya nagdasal na lang ako dahil ang isip ko talaga sir Red malamang isa itong bangungot.

Narinig ko nga din po na merong nagtatakbuhan sa taas.

Dahil nasa labas ng hagdan at natural na luma kasi yung bahay makikita mo o may madidinig ka talaga na pumapanhik.

So dahil ang alam ko naman sir Red wala kaming kasamang bata wala din po wala pa din naman po kaming anak kaya ginising ko yung partner ko para tingnan kung sino yun.

Alas 4 pa lang yun ng hapon pero nang aming silipin ay wala po ito doon.

Walang kahit na sino.

Kaya sabi nung aking girlfriend e baka imagination ko lamang daw ang lahat.

Hanggang sa kinaumagahan.

Hindi talaga kami mapakali at balisang balisa kami ng girlfriend ko.

Tinawagan na namin yung dating may-ari.

Kung ano ba talaga yung history nung bahay.

At ayon sa kanya 1903 pa daw nang itayo ang bahay.

Ito daw po ay pagmamay-ari pa ng isang mayaman at maimpluwensyang pamilya noon.

Umalis daw ito at ng ibang bansa at ilang taon na hindi daw umuwi hanggang sa ito na dumating ang isang sulat na nakikita.

Okay.

Okay.

Okay.

Ulitin ko yun.

Pagmamay-ari daw ng isang mayamang mag-asawa.

Okay.

So sabi dito umalis daw ng ibang bansa ang lalaki at ilang taong hindi umuwi.

Hanggang sa dumating na lamang ang isang sulat at ang laman nito ay nakikipaghiwalay na yung lalaki dahil may pamilya na daw itong bago.

Hindi daw kasi mabigyan ng anak yung lalaki.

Hindi daw kasi mabigyan ng anak yung lalaki kaya yun ang naging reason kung bakit siya nakipaghiwalay sa babae.

Panay naman din daw yung sulat ng babae dito para lang bumalik ito sa kanya hanggang sa hindi na nga daw po kinaya ng babae ang lungkot at galit kaya nagpatiwakal daw ito sa gawing baba ng bahay.

Nilaslas daw nito ang kanyang pulso kaya pala ganun ang nararamdaman naming presensya sa loob ng bahay partikular sa baba nito.

Inamin din po sa amin nung unang bumili ng bahay na lahat daw pala ng gamit sa baba at ay gamit po ng pinakaunang tumira dito at mukhang ayaw ipatapon dahil minamalas daw sila kapag sinusubukan nila iyon.

Kaya tinignan ulit namin ng partner ko ang mga gamit. Meron pong lumang aparador, salamin, upuan, may plato at baso pa nga pero ang mas nakakaakit talaga sa amin ng partner ko ay ang nakita naming maraming litrato na talagang nakakamangha dahil po ang ganda-ganda ng babae.

Hindi ako makapaniwala si Red na magagawa iyon.

Nang isang babaeng ganung kaganda sa kanyang sarili.

Hanggang sa nakita nga din po namin ang pinakahuling litrato na nasa ibaba ng kahon.

Litrato ito nung mag-asawa at habang tinitingnan namin talagang legit si Red na tinitindigan po kami ng balahibo.

Lalo at nang meron po kaming makita na sulat kamay ng babae sa likod nung litratong iyon na.

Masaya na sana kaming dalawa.

Kaso hindi ko siya mabigyan ng anak.

You are listening to Subscribers Hilakbot Stories.

True horror stories submitted by HTV Positive Listeners.

Kung susumahin natin ito guys, parang alam mo yung fiction na based on true events yung dating ng kwento niya.

Pero ginigit po dito ng ating sender na si John.

May part 2 pa daw ito. Abangan na lang daw sa susunod na submission niya.

Ginigit niya as in legit. Totoo daw po ito.

So sana daw po ay maniwala yung mga listeners natin at huwag daw sanang questionin yung authenticity ng kwento sapagkat ito daw po ay talagang kanila pong naranasan.

Sabi pa nga niya parang kwento talaga sa mga pelikula ito si Red pero totoo pong naranasan namin ito.

Wala naman nag-i-question ah. Bakit defensive si Jenjen?

Hindi naman kami nag-i-question. Pero kinilabutan ako dun sa may nakitang litrato tapos may nakasulat.

Usually sa mga lumang litrato guys, aminin nyo sa hindi.

Meron yan yung parang may mga date pa nga yan minsan sinusulat.

Just a simple keepsake, may mga ganyan-ganyan.

Tapos yung mga itsura nila talagang alam mo yun.

Yung hindi nakangiti.

Diba lalong-lalong na kung mga 50s, 60s pa nangyari yung pictorial.

Diba? Bihirang umiti ang mga tao dyan noon.

Tsaka yung iba pa parang akala mo yung nagugulat.

Kasi nagugulat sila sa flash ng mga kamera noon.

Diba? Na parang nakakabulag.

Alam mo yun.

Na parang pag nag-flash sayo, afterwards parang ka nang tinawag sa kalangitan.

Nasa ibang lugar ka na. Nasa ibang dimension ka na.

O parang naging avatar ka.

Anyway, ito nga palang last natin.

Bago tayo tulungin magpaalam.

Ito po yung video attachment ng ating sender.

Kanina yung first sender, si Rue.

Ito po.

Binadyo po niya yung kanyang dino-drawing.

So, ayan.

Ito po yung mga tao-tao.

Naaalala ko tuloy yung drawing ko noon, mga kinder ako.

Parang ganito.

Mga istik-istik.

Mga istik na tao.

Parang ganyan.

Sana nilagyan na lang din yan.

Natanawin yung mga sakahan, bundok, araw.

Tapos may mga ibon na letter V.

Sorry, Rue.

Hindi ko talaga maano parang naging nostalgic.

Kasi ganito-ganito talaga yung mga drawing.

Ewan ko na sa inyo.

Sa inyo din.

For sure.

Ganito rin yung umpisa ng mga drawing ninyo.

But anyway, may kinikwento po siya dito.

Ang sabi niya kasi, ayan daw yung parang distansya nung kaimito, nung mangga.

Tapos, para binibigyan niya lang tayo ng konting visualization doon sa location at sa setting po nung kanyang kwento.

Ayan, so parang meron siya dyan.

Parang yung kubo, sabi niya dyan.

Yung koprahan.

Tama ba yung pagkakabasa ko?

Kasi yung orientation po niya nakaano eh.

Ayan, so sana nabigyan kayo ng konting visualization tungkol po sa first story.

At sana nga po.

Ayaw nyo nalang ukrayin yung...

At dito yung drawing po sa atin ni Rue.

Basta importante nabigyan niya tayo ng kung ano yung location at ano yung itsura.

Parang ganun.

Kahit parang kindergarten yung...

Totoo naman.

Tapos sana bigyan din natin ng crayola itong siya na para mas naging makulay.

But anyway, salamat sa iyo Rue.

Meron din po siyang sentence sa atin sa Facebook, tama ba Clay?

Pero hindi po ma-download-download yung video.

Pero although ito po yun, ganito rin yan yung video niya habang dinodrawing yung itsura.

Nung setting.

Kanyang kwento.

But anyway, maraming salamat.

Over na po yung oras ng inyong lingkod.

At sana nga po ay kahit papaano, may napulot kayo sa ating kwentuhan.

At kahit papaano guys, ay meron din po kayong kahit papaano.

Alam mo yung na-entertain man lang kayo.

Kung sakaling hindi po, hindi kayo na-entertain sa ating episode, why not?

Punta nyo na lamang po yung mga seryosong series, mga seryosong regular episodes natin.

Kung hindi po talaga para sa inyo ang ganitong klaseng format ng kwentuhan.

At hindi lamang po yan, once again, ang ating Gabi ng Lagim.

Season 5 na Aswang Anthology po.

Naakda ng ating, syempre, kaibigan na si Draven Black.

Yan po ay naka-air na.

At sana nga po, natapos na lahat yung 13 stories.

Kung di ko nagkakamali nung nakaraang Holy Week.

At sana po ay kahit papaano nakapagbigay ng chills sa inyo, ng hilakbot sa inyo.

Habang, syempre, Holy Week.

At naririyan ka lamang sa inyong bahay.

Okay?

So maraming salamat.

Keep on supporting Hilakbot 24x7.

At syempre, yung iba pa natin, mga platforms sa podcast.

PinoyHorrorRadio.org.ph

Ang ating Pinoy Horror Radio 24x7 Streaming.

At ang ating music station, ang ating online music station, ang Red FM Philippines.

Visit our website, redfmph.weebly.com

Maraming salamat sa mga channel members.

Ang mga pangalan ninyo, mga updated list, nandiyan na po sa ating description section.

Mga more than 2 years na nating kasama, maraming salamat.

Maraming salamat po talaga.

Nabubuhayan kami ng loob dahil po sa mga katulad ninyo.

Na kumakapit sa matigas.

At ganoon na rin sa mga baguhan po sa ating channel membership.

Maraming salamat.

And once again, marami pa tayong upcoming sa susunod pa pong quarters ng 2024.

So abangan ninyo yan.

Tutok lamang.

Huwag kayong bibitaw.

Kapit lang po dito sa Hilakbot.

At ako pong muli si Red.

Tuloy-tuloy na mga hawaan para wala ng galingan at lahat tayo ay solid.

HDV positive.

Love you all guys.

May mga kwentong kabawalaghan.

Ano mga karanasan kang kahila-Hilakbot na nagmumulto sa iyong memorya?

Ibahagi na yan sa pamamagitan ng voice message o kaya i-type at i-send sa sindakstories2008 at gmail.com.

Maaari rin i-private message sa Hilakbot TV Facebook page.

Ating pagkwentuhan ang inyong real paranormal experiences kasama si Red.

Lunes at Biyernes.

Ito ang Subscribers Hilakbot Stories.

Thank you for watching!