Usapang body shaming naman tayo, Kapamilya. Ano thoughts mo sa topic na 'to? Host: Dan Capucion Writer: Betina Cabacos Main Theme Song: "Kumot At Unan” Gello Marquez Check out other Star Music songs here: https://www.youtube.com/ @starmusicph Executive Producer: Roxy Liquigan Head, ABS-CBN Music: Roxy Liquigan Head, MOR Digital: Eric Galang Head, ABS-CBN Music Digital: William Garcia Producer: Jean Gonzales For MORe videos subscribe now: http://bit.ly/MORForLife Follow us on Instagram: https://www.instagram.com/morentertainmentph Like us on Facebook: https://www.facebook.com/MOREntManila Follow us on Twitter: http://twitter.com/MORentPH Check out our livestreaming at all MOR Philippines Facebook Pages! #LoveLetters #KwentoMo #DanCapucion #Love #body #StarMusic #ABSCBNStarMusic

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Ang taba mo na!

Sahayang, maganda ka sana kung payat ka.

Kailan ba titigil ang mga mababahong bunganga ng mga boomer na ito kakabadishing?

Ikaw nga po ang pangit mo dati hanggang ngayon, nag-comment ba ako?

Hello Dan, pasensya ka na at mainit na naman ang ulo ko.

Ako si Chesca ng Cavite.

Grabe, sobrang hirap maging chubby and unattractive in this society.

Recently, nag-gain talaga ako ng weight because of my hormones.

Dati, when I was 10 kilos lighter, maganda ang pakikitungo sa akin ng ibang tao, especially men.

Napansin ko nga na masyadong attracted ang mga lalaki sa mga bangay.

Mga babaeng balingkinitan, skinny, mestiza, and chinita.

And honestly, naiingit ako sa kanila.

People are way nicer to them.

Madali sa kanilang magkajowa.

Habang ang mga kagaya ko, kumakapit na lang sa panloob na kagandahan.

Sa aming magkakaibigan, ako lang ang hindi skinny and attractive.

At ako na lang din ang single.

Hindi na ako magpapaka-ipokrita.

Of course, masakit para sa akin yun.

To the point na, I have to cancel my plans with my friends kasi ayokong makita nila na nadadagdagan na naman ang timpang ko.

Mababaw ba ako kung iniisip kong nakabasi ang worth ko sa appearance ko?

Iba kasi ang bulong ng mundo sa akin eh.

Lagi ako nire-remind na kailangan kong maging maganda at pumayat para magustuhan ng lahat.

And I'm really fed up with it.

Matang baba, matang baba, matang baba.

Talaga, ngayon ko lang matita.

Matang baba, matang baba, matang baba.

Haha, hindi ka lang matita.

Matang baba, matang baba, matang baba.

Thank you very much sa paalala.

Matang baba, matang baba, matang baba.

Ay, ang hirap maging diyosa.

Do I really have to be skinny just for everyone to take me seriously?

Kailangan ko bang pumayat para makahanap ng decent relationship?

Laging compliment sa akin is cute kasi nga chubby.

Pero ba't laging may kasinod na mas maganda sana pag pumayat ka?

Parang ang sarap din talaga nilang lamunin ang buhay eh.

Though I know na mas maganda naman talaga ako pag nangyari yun,

pero bakit kailangan pang sabihin?

Like, sa tingin nyo ba unaware ako?

I know.

I know what I look like.

I see it everyday.

Pero dahil nga din alam ko na,

na hindi ako conventionally attractive

at nakareceive na ako ng rejections because of my weight and size,

nag-decide na ako na ayoko na muna mag-confess to anyone

ng nararamdaman ko hanggang hindi ako nagiging masaya sa sarili ko.

May konting pain lang sa heart ko dahil na-prove ko lang lalo

na tingin ko sa sarili ko ay hindi ako worthy

hanggat hindi ako payat.

I know what I need to do.

Pero hindi ko lang mapigilan na hindi masaktan dun sa hard truth

na masakit sa batok.

Alam mong pinaka-struggle talaga, Dan,

ang public anxiety.

Lalo na kapag kasama ko mga kaibigan ko kasi

mapapahiya ko sa kanila in public.

Palaging may random person na namumuna na parang

ngayon lang nakakita ng mataba.

Pag nagko-commute nga ako,

sa akin halos nakatingin ng mga pasahero.

I also hated the way I have to avoid sitting next to a big person sa jeep

kasi alam ko nakapagmasikip sa aming dalawang sisi.

Minsan napahiya pa ako kasi yung barker mismo ang nagsabi na

ay, baka pwede na dalawa na po yung bayaran ninyo

kasi sakop ko na raw ang pandalawang tao.

Madalas akong umiiwas sa public places.

Pag malls naman, dun ako sa high-end malls

kasi at least may decency ang mga tao doon

and they mind their own business.

Ang hirap mag-adjust.

Magastos, pero safe.

Minsan may nagsabi sa akin, pataba ka na lang pataba.

Hindi ko natiis.

Sabi ko, pagurang ka na lang paguran.

I know some people will say that it's rude,

but it felt good because she didn't see that coming.

Ngayon, inaaliw ko na lang ang servisyon.

May banat na nga akong joke para sa mga nagsasabing

sobrang taba ako na.

Sagot ko na lang sa kanila,

ah, basta.

Alam ko pagka nagka-famine,

ibang tao patay na, ako, papayat pa lang.

At para naman sa makakatiang uso na nagsasabing,

sayang, maganda ka sana kung payat ka.

Ang sagot ko sa inyo,

eh, ano naman.

Yun lang, Dan.

At least, gumaan gaano ang pakiramdam ko kahit na

hindi na mag-aaral.

Kaya muna yung timbang.

Ang kwentong ito, ay kwento ni Cheska.

Over everything and everyone else

Cause I, I, I, I'm the only one

Who knows me better

Who'll be the new and the better

I, I, I, I'll hold me

And tell my inner child

That we're always growing

And we'll never forget

At yan na nga ang kwento na pinadala sa atin ni Cheska.

Cheska, kung nasaan ka man,

I hope you're doing well.

Sana, eh, masaya ka ngayong araw na ito.

Kahit na medyo dito sa sulat mo, eh,

medyo hindi ka happy, no?

Kasi nga, dahil sa mapanghusgang mundo,

yan, sabihin na na natin ganyan.

Pero, welcome back sa lahat ng mga viewers natin,

sa lahat ng mga nakikinig sa atin dito sa

Love Letters, kwento mo kay Dan.

Medyo napahinga tayo ng konti.

Kunti lang naman.

After whole week lang, no?

So, ito yung pagbabalik natin.

So, welcome.

Ito na naman tayo.

Kwentuhan ulit tayo dito.

At, ah, usapan lang.

Gano'n lang, usapan lang.

Yan.

At ngayon nga, kwento naman ni Cheska

ang ating pag-uusapan na,

um, ito, sabihin ko sa'yo,

I feel you, Cheska.

I feel you.

Alam ko, ang nararamdaman mo,

damang-dama ko yan,

kahit na ako ay lalaki, no?

Kita mo naman.

No,

ininiwala ako na hindi din naman ako yung sobrang laki,

but,

dam ako yung mga,

lahat, lahat ng part

ng mga sinabi mo dito,

naramdaman ko siya.

Kasi,

mahirap talaga.

Mahirap talagang magpapayat.

Lalo na kapag yun,

katulad ng sinabi mo, eh,

um,

hormonal, ah,

weight gain yung nangyari sa'yo, no?

So, may kinalaman na yung hormones.

So, hindi na siya basta

malakas ka lang kumain,

or basta tamad ka mag-exercise.

Um,

meron nang,

nangyayari sa loob ng katawan mo

na kahit kumain ka,

kahit mag-diet ka,

kahit mag-exercise ka,

minsan hindi sapat, no?

Hindi kinakaya nung katawan natin na

magbawas.

Kasi nga,

um,

may mga matataas na,

mababa,

mataas na yung insulin or what,

yun,

nagkakos ng diabetes.

So, may mga ganong factor na,

na hindi naiintindihan ng iba, no?

Parang,

basta sa ibang tao kasi,

pag mataba,

mataba,

matakaw, diba?

Pag sinabing mataba,

matakaw,

ganun yung ibig sabihin nila.

Hindi nila naiintindihan yung iba pang factors

na nangyayari sa katawan natin na

gustuhin mo natin mag-diet,

gustuhin mo natin pumayat,

gustuhin mo natin magbawas ng timbang,

hindi natin siya kayang gawin agad-agad.

Kasi nga mahirap, no?

Literal na mahirap.

Yung pagiging mahirap,

hindi lang basta tinatamad tayo

or wala tayo sa mood.

Mahirap talaga siyang gawin.

So,

ang hirap,

i-defend nung sarili mo, no?

Kapag nasa labas ka.

Kasi totoo yung sinabi mo dito,

ilang parts,

dito sa mga sinabi mo na

masyadong mapangusga yung mga tao,

alam mo yun?

May nasasabi ka agad,

hindi pa nga nilalam

kung ano talagang totoong dahilan.

Wala eh,

ganyan na yung mundo eh,

di ba?

Parang nabuhay tayo

na ganun yung kinagis na natin.

Kapag may mataba,

babatiin ka agad, no?

Kapag tumaba lang ng konti,

sasabihin na ka agad na

anong ginagawa mo?

Hindi ka naman ganyan dati, di ba?

Parang may puna na ka agad

na ang hirap baguhin

pero

I believe

na kaya pa natin siya

kasi

di ba tayo, no?

Tayong mga nasa ganitong age,

mga millennials,

mga gen C,

parang namumulat na tayo na

pwede mo na silang

i-call out,

pwede mo na sabihin na

huy,

hindi tama yung ganyan

or ma, pa, tita, tito.

Pag nakita nyo si ganto,

huwag nyo nang sabihin na tumaba siya,

di ba?

Meron na tayong ganong initiative.

So naniniwala ako

na darating yung panahon na

hindi na katulad ng

naramdaman natin

yung mangyayari sa mga

susunod na generation

na hindi na nila kailangan mahiya

pumunta sa mga reunion

kasi natatakot sila na

baka pag-usapan yung tungkol sa timbang nila

kasi tayo,

ito sa level na to,

sa generation na to,

we're doing our best,

we're doing our part

na iparamdam sa kanila

na hindi tama yun

sa mga nanguhusga, no?

Na

hindi dapat kinukall out mo

yung isang tao

kasi gusto mo lang,

kasi trip,

trip mo lang.

Kasi di ba,

sabi nga nila,

kapag may sasabihin ka sa isang tao

at yung sasabihin mo na yun

ay hindi naman niya

ma-apply

or hindi magbabago yung buhay niya

within 10 seconds

or kung ilang seconds mo pa gusto,

kahit 1 minute, no?

Kung yung sasabihin mong yun,

hindi naman mababago yung buhay niya

within 1 minute

or kung ilang seconds mo gusto,

huwag mo na lang sabihin.

Just keep it to yourself.

Ibig sabihin,

hindi solusyon yung sasabihin mo

sa kanya.

Ang magiging dating pa is

mapapasama lang

yung sasabihin mo sa kanya.

So,

okay din.

Okay din yung nangyayari ngayon

na kahit pa paano

namumulat na tayo

na dapat baguhin na natin yung norm.

Dapat ibahin na natin.

So,

pasensya ka na, no?

Ako humihingi ng pasensya

sa nararamdaman mo ngayon

pero I believe,

unti-unti, no?

Malalampasan din natin yung

yung ganito.

Parang feeling na parang

parang tayo yung mali, no?

Parang,

bakit ako yung may kasalanan?

Ganto ako, eh.

Hindi mo alam yung pinagdadaanan ko.

Bakit?

Bakit kailangan mong

ipahiya ako sa iba?

Kasi,

minsan di nila alam na

nampapahiyana sila, eh.

Minsan parang akala nila

joke-joke lang yun, pero

well,

ganun talaga.

Tsaka yung sinabi mo dito,

yung binanggit mo na parang

alam mo naman yung gagawin,

pero hindi mo siya

masimulan, no?

Sobrang, sobrang

nakarelate ako sa'yo.

Kasi,

ilang beses na rin sa buhay ko

na nag-try akong

magpapayat, no?

Parang,

nung una,

nagka-calorie deficit ako,

tapos babalik na naman ako sa

mataba,

and then,

nag-try na rin ako ng

intermittent fasting,

nag-jump rope na rin ako,

nag-calorie counting na rin ako,

umorder ako ng mga food pack, no?

Na naka, ano?

At pumapayat ako, eh.

Pumapayat naman ako,

pero,

eventually,

babalik na naman ako sa ganito.

Kasi,

iba-iba kasi tayo, Cheska, eh, no?

Ako, feeling ko,

medyo natatanggap ko na na kasi,

siguro dahil sa

sa work,

sa working habits ko,

or sa

kung paano ako mag-work,

kung paano ako gawin yung mga bagay-bagay

sa buhay ko.

So, medyo natatanggap ko na na

kailangan ko munang

i-balance

yung buhay ko,

or yung

ginagawa ko sa buhay

para kahit pa paano,

pati yung health ko,

mabigyan ko ng pansin.

So, siguro, Cheska,

ganun lang din.

Talagang, ito,

paulit-ulit na itong sinasabi ng mga tao na

kailangan talaga yung hugot mo

hindi galing sa ibang tao.

Kailangan galing siya sa sarili mo.

No?

Kailangan meron kang, kumbaga,

divine intervention.

Yung parang,

hindi dahil gusto mong magpa-impress kayo ganyan,

hindi dahil gusto mong

mapuri ka ni ganito.

Kailangan yung motivation natin

galing sa sarili natin na

hindi, ayoko na nang nahihirapan akong huminga

kahit konting lakad ko lang.

Ayoko na nang ganito.

So, dun pa rin tayo magsisimula, Cheska,

sa ganung pananaw, no?

Na hindi natin ito ginagawa para sa ibang tao.

Ginagawa natin ito para sa sarili natin.

At kung hanggang saan yung maabot natin

during those process,

okay na yun.

Sapat na yun, no?

Kung baga, you did your best.

Kung nabawasan ka ng isang kilo

or kalahating kilo,

progress pa rin yun.

So, huwag mong papansinin na parang,

minsan, kasi yung ganyan pa, sabihin,

oh, tagal-tagal naman na nagda-diet,

parang wala naman nagbabago sa'yo.

Hirap talaga.

Hirap talaga, Cheska.

I really can feel you.

But,

again,

kung may masasabi man ako sa'yo,

yun lang, no?

Start from within.

Ang pakinggan mo yung boses na tumatakbo sa utak mo.

Kung sinasabi niya na hindi mo pa kaya mag-diet ngayon,

okay lang,

konti-konti lang.

Pero kung merong,

kung baga, nakakaroon ng motivation yung inner thoughts mo,

try mo siyang pakinggan

and try mong mag-search pa rin ng mga ways

kung papano, kahit papano,

e, mabawasan yung timbang mo.

Or,

kung confident ka naman na dyan,

wala na rin naman tayong dapat pag-usapan.

Isa pa rin yun, e.

Yung confidence, no?

So,

natututunan naman ako, no?

Wala naman yun, and

of course,

pag napakinggan mo na rin yung sarili mo,

and

you feel confident about yourself,

about your looks,

about your body,

wala na rin masasabi yung ibang tao sa'yo.

Kasi,

ikaw na yun, e.

Confident ka na.

Kung baga,

ano pang kaya niyong ibato sa'kin?

E,

nasabi ko na rin yan sa sarili ko,

sa inner thoughts ko, no?

So, magre-reflect yun.

Makikita ng ibang tao na

okay siya.

Okay siya sa katawan niya.

Okay siya sa body niya.

So,

pakinggan mo yung sarili mo,

and be confident about yourself.

Ganun lang.

For now,

ganun muna yung gawin natin.

And then eventually,

darating yung panahon na

parang magiging...

Ako naniniwala ako dyan.

Meron akong ganyang feeling na parang

feeling ko,

darating yung isang araw

na

kakayanin na ng katawan ko

at ng isip ko,

kumbaga magtutulungan na sila

para talagang

maging healthy living na ako.

No?

Hindi ko alam.

Meron akong ganyang paniniwala.

So, kapit lang muna tayo dyan, Cheska.

Kung meron ka rin ganung thoughts sa isip mo na

nararamdaman ko talaga,

darating din yung araw na yun

na sobrang motivated ko,

magagawa ko talaga magpapayat.

Kahit ano pa,

no matter what it takes,

papayat ako.

So, ako,

i-share ko sa'yo ah.

Ako yan ang goal ko bago ako mag 30.

Kasi 29 na ako ngayon.

So, feeling ko,

bago ako mag 30,

ma-achieve ko yung

katawa na gusto ko.

Kasi alam mo,

hindi lang din naman para sa atin yun eh.

Minsan,

inaalay mo din yun sa family mo

para makita nila na healthy ka,

sa partner mo.

So, ako may ganun akong feeling na

bago ako mag 30,

feeling ko, papayat ako.

Kasi,

pinramiss ko yun sa fiancé ko.

Wow, fiancé ko!

Pinramiss ko yun sa fiancé ko na

yun yung regalo ko sa kanya

pag ikakasal na kami.

So, babalitaan kita, Cheska.

At balitaan mo din ako.

Okay?

Okay.

Maraming salamat.

Maraming salamat, Cheska.

And,

you do you.

Sabi nga nila,

you do you.

Okay?

Huwag ka masyadong magpa-

ano,

magpadala sa ingay ng paligid.

Gawin mo lang kung anong dapat mong gawin

and be happy,

be confident about yourself.

Wala nang say ang paligid

kahit ano pa yan.

Alright?

Maraming maraming salamat, Cheska,

sa pagsulat mo.

And,

maraming maraming salamat sa inyo

na nakikinig pa rin hanggang ngayon.

Maraming salamat sa lahat

sa lahat na nagko-comment sa ating YouTube

video,

sa aking TikTok video.

So, sa lahat po nang may mga gustong ikwento sa akin,

o pag-usapan natin dito sa love letters,

kwento mo kay Dan,

ipadala nyo lamang yan sa aking Facebook account,

Dan Capucion,

or sa aking TikTok account,

Dan Capucion din,

Danthology ang aking handle.

At,

abangan ninyo,

babasahin ko yan dito mismo.

At pag-uusapan natin kung anuman yung kwento

ang gusto mong ibahagi dito.

Alright?

Maraming maraming salamat sa inyo

and kitakit sa next episode.

Hanggang sa muli.

Kung...

Nakalimutan ko na yung...

Nakalimutan ko na yung ano, o,

ekstra ko sa tagal...

Sa tagal din naman.

Mayroong 2 weeks lang naman na pahinga.

Kwentong masaya,

may kilig,

may drama.

Kung kailangan mo na masasandalan,

kwento mo kay Dan.

Bye!

Bye!

Bye!

Bye!

Bye!