Rochelle Pangilinan talks about her humble beginnings, revealing her biggest pain at the peak of her career and the reason for leaving Sexbomb.

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

🎵 Music 🎵

Huwag nun na! Grabe!

Bakit ganun? Teenager lang tayo nun na!

Nag-celebrate ako ng 20th year ko sa showbiz.

Nare-realize ko, mag-20 years ka na rin sa showbiz.

Kasi dahil halos sabay tayo.

Ang bulaga days.

Grabe, dalawang dekada ka na rin sa industriya.

From sex bomb to Rochelle.

On your own. Parang kailan lang siya akong isipin.

Ang bilis nung 20 years.

🎵 Music 🎵

Pero ikaw, bata pa lang nabasa ko pala.

Namulot ka na na mahirap ang buhay.

Oo.

Kami yung typical na, katulad ng mga kapitbahay, mga kalaro mo na

lahat ng klase ng laro sa kalsada, nilaro.

Minsan narinig ko lang, naguusap mga magulang ko na wala ng bigas.

Pero hindi ko siya iniintindi.

Ang iniintindi ko,

paano ako makakatakas mamaya?

Parang ganon.

So, hindi ko rin alam na maitim ako sa araw.

Ang alam ko lang, naglalaro lang ako.

Tapos, babalik ka lang ng bahay.

Dapat bago mag-alas 5.

Alas 5.

Alas 5.

Dapat nagsasain ka na.

Amoy araw ka na nun.

Tapos ka nang kumain ng turon.

Dapat.

Tsaka sa malabon kasi,

sa Dampalit, dati, may umihilang tatlong macho.

Baha.

Minsan nga may nangyari sa akin, natutulog ako eh.

Yung pagising mo, tumalansin.

Ay, ano siya?

Kapatay ko siya.

Ano yung baha?

Kalabel lang pala mga baha dito.

Ganon.

Tapos, wala na.

Okay, andito na yung baha.

Mababasa na pala ako.

Yung chinelas ko.

Ay, inanod na nung ano.

Wala na akong chinelas.

Ano mo kung ba't masaya nung bata?

Hindi tayo naawa sa sitwasyon natin.

Hindi natin alam na may mga mayayaman pala.

Ah, ganon pala yun sa bandang ganito.

Dapat pala.

Ganon pala yun sa may mga ano.

Akala ko kasi pag naka-maumpans ako,

tapos naka-t-shirt na ako,

yung pangsimba ko.

Akala ko, yun na yung pangsaga.

Akala ko mukha na ako mayaman.

Pick na yun.

Magsisimba kayo,

tapos bagong damit.

Hindi pala.

Hindi pala.

Tsaka wala naman budget noon eh.

Wala, wala talaga.

Parang bibili ko lang nung bagong sapatos.

Parang once every two years.

Nakakabili kami kapag Pasko lang.

O, yun nga.

Minsan nga, kung next year, ops.

Naubos ang budget last year,

wala ang budget this year.

Tapos kami namamas ko.

So, naalala ko, 24 nights.

Yung damit mo, nakasabit na.

So, ako 24, hindi ako makatulog

kasi gusto ko nang suotin yung damit kong bago.

Nung sinuot ko na,

ang sakit nang paako,

natanggal na yung balat ko.

Alam, tinitiis mo pa rin siya

kasi maganda ka.

Bago, tapos pag umiwi,

umiwi ka kasi natanggal na yung balat mo.

Shucksan yung ano,

iniintay mo yung pag Christmas party,

dapat bago ang suot mo sa school.

Dapat bago lahat.

So, kaya ka nag-artista?

Hindi sinasadya.

Gusto ko lang maging dancer.

Gusto ko lang sumayaw,

makita ko ng mga kamag-anak ko sa TV

na andito ako, yung mga gano'n.

Kasi wala namang iniidolong dancer nun sa TV.

Si Gratia.

Ah, si Gratia na.

Oo nga pala.

Si Gratia!

Tito Joey.

So, idol mo si Gratia?

Mm-hmm.

Tapos pag tanghali,

pag narinig ko na si Tito Joey na,

Gratia!

Tapos yung nga-nya,

yung ako yung,

ganda-ganda niya,

yung gano'n.

Kuy, alam mo, totoo talaga yan.

Kung anong madalas mong iniidol,

iisip kung anong gusto mo

doon papunta buhay mo.

At tinan mo, napunta siya It Bulaga.

Mm-hmm.

Inahangaan lang niya.

Lagi ako nanonood ng It Bulaga.

Lahat naman, di ba?

Di ba?

Noong una nga ako nag-perform doon,

hindi ko alam paano ako nakatapos

sa isang sayaw, eh.

Ilan taon ka na una ka nag-perform?

Thirteen.

Oh.

Tapos sumasayaw lang ako nung,

paulit-ulit,

eto lang yung ginagawa ko,

parang hindi ako sumayaw.

Grabe, thirteen ka pala

noong una kang sumayaw sa Bulaga.

Pero grabe,

naabutan namin ako

ang peak ng sexbomb.

Alam mo yun,

lahat ng bata sakali,

naka-outfit nyo.

Tinang sayaw, no?

Spagetting pa baba.

Lahat ng Christmas party,

spagetting pa baba.

Totoo.

Paano na buo?

National anthem.

Pero hindi sexbomb.

Si Tito Joey na pangalan ng sexbomb.

Ang unang name nyo, di ba?

Hindi.

Ang unang pangalan namin,

Chicken Sandwich Dancer.

Mm.

Ano kaya yung Chicken Sandwich Dancer?

Sa Tito Joey.

Chicken Sandwich.

Chicken Sandwich.

Merienda.

Pero,

sobrang sikat nung Tom Jones.

In-opening siya

ng isang artista.

Tapos,

naging parang yun na yung music

sa ano,

sa Meron o Wala.

Tapos,

nung pinlay na yung music doon,

yung ni Tom Jones,

yun na yung naging pangalan namin

kay Tito Joey.

Tapos,

yung step na gano'n,

ginawa ni Ate Joy.

Siyah!

Tsaka talagang palambutan

ng giling doon.

Uy, grabe ka nun.

Parang wala kang buto.

Parang walang buto.

Hindi, kasi di ba nasa dressing room kami,

manunood kami yung lahat.

Pag sumayo ka na,

ah, ito na naman si Richelle.

Parang ka na na naman ang katawan niya.

Bulateng.

Ano ahas, no?

Parang kung bulateng na nilagyan ng asin.

Gano'n na gano'n ka nga.

Karami na nga ako gumiling.

Ikaw, Jopay,

mga OGs.

Oo.

Di ba?

Siguro yun yata nagustuhan ng TVJ sa amin

pag sinabing sayaw.

Parang nga kayong mga batang kitikite.

No?

Lampaso, no?

Ah, etong sayon.

Uy, ganyan, ganyan.

Ano pinaka na-enjoy mo nung time na yun?

Ang bata mo kasi nun.

Hindi ko na-enjoy yung fame.

Hindi mo naramdaman?

Hindi ko naramdaman.

Dahil?

Laging puyat eh.

Pagod na pagod kayo nun.

Imagine mo, everyday kayo nasa TV.

Tapos sa hapon, may show pa kayo sa probinsya.

Tapos babalik.

Magre-rehearse pa kayo sa studio.

Totoo?

Hindi kasi ang dancer, grabe.

Sila ang huling uuwi.

Sila ang unang dadate.

Di ba?

Grabe ang disipline.

Sa Broadway,

sa audience, sa upuan ng audience,

doon na kami natutulog, di ba?

Yes, nakikita na.

Pinumulto na nga kami.

Doon na pa rin kami natutulog.

Wala kayong pakailangan.

Hindi kasi, lalo nun nung nag-Daisy Siete pa kayo,

ano nang lagari ang ginawa niyo?

Super lagari.

Na-burnout ka?

Actually, hindi lang ako.

Baka lahat kami.

Hindi kasi yun ang naririnig namin eh.

Grabe ang schedule niyo.

Umaga, tanghali gabi.

Tapos mayroon pang mga promo ang

may album,

may Bakit Papa,

may Spaghetti,

may Halo Kay Ube.

Then eto siya.

May promo ng Daisy Siete.

May shows.

So imagine mo,

after Bulaga,

magt-taping kayo ng teleserwasyon.

Serye?

Umaga pa lang.

Nag-taping na kami.

Tapos pull out.

Tapos alis,

mag-eat Bulaga,

babalik ulit kami sa taping

hanggang 5am or 6.

So uwi kami,

matutulog lang saglit,

mag-eat Bulaga na ulit kami.

Grabe.

Bata eh.

Tapos,

hindi mo iniisip eh.

Ang kailangan mo lang,

hindi mo lang makaraos.

Hindi.

Ang kailangan mo lang,

ma-isayaw to lahat.

Tsaka diba,

hindi naman kami yung ano,

yung tatayo lang.

So maasayaw eh,

nang sagad na sagad.

So minsan gigisip,

uy kayo na,

tinawag na kayo ng host.

Okay.

Pagpasok na.

Happy year time.

Parang robot na lang no?

Pero yung katawan niyo parang,

ah,

autopilot na lang to.

San tayo next?

Malayo pa,

pwede pa kayo matulog.

Okay.

Ganon.

Lagi kayong bagsak no?

Grabe.

Paano yung naghiwa-hiwalay

ng sex, Pam?

Wala kaming closure

hanggang ngayon.

Hindi nga.

Kayo lahat?

Mm-mm.

Bigla na lang kami parang

nawala.

Sa Bulaga?

Ah,

I'm sex bomb.

Pero sa Bulaga,

may nangyari sa amin na,

di ba nag-away,

parang nagkaroon

ng hindi pagkakaintindihan

ng mga boss natin

sa Bulaga

at si Ate Joy.

Nagtitaping kami ng

Day 17,

tapos binabalitaan ako

kung ano nang nangyayari

sa usapan.

Tapos,

parang nagkababaan daw

ng telepono.

Sabi ko,

hello,

umabot na sila sa ganyan.

Anong gagawin namin

bukas,

yung ganon.

Eh,

meron kaming guesting pa

bago mag-it Bulaga.

So,

nag-guest muna kami

sa CES.

So,

nag-usap-usap kami

sa isang kapeterya dito

sa Mitomas Morato.

Majority wins.

Kung sino ang gustong

umate ng it Bulaga,

taas niyo yung kamay niyo.

Lahat,

nagtaas ang kamay.

Atin tayo.

Okay.

Atin tayo.

Punta tayo.

So,

punta kami.

Oy,

guys,

sabi ko,

magsara kayo ng telepono.

Kasi sure kami,

tatawag si Ate Joy.

Magtatanong na yun,

saan na kayo?

So,

anong desisyon niyo?

Kasi doon magkakaalam,

never naman niya kami binalitaan.

Ah, pero nagbulaga kayong lahat?

Ando kami,

sa Broadway.

Nag-park kami doon.

Tapos,

may isang sex bomb

na nag-abot sa akin ng telepono.

Bukas yung telepono niya.

Tapos,

nakausap ko si Ate Joy.

Sabi ko,

bakit?

Yun lang na sabi ko,

bakit?

Umiiyak siya.

Umiiyak yung nanay mo,

di ba?

Hindi mo ba pupuntahan?

So, ngayon,

malis kami ng Broadway.

Hindi kami pumasok.

Pumasok.

Pumasok si Itpulaga.

Nung hindi na kami

pumasok si Itpulaga,

nagpa-audition sila

ng mga dancers.

Yan ba yung sila,

Lian?

Lian Paz?

Nagpa-contest.

Tapos,

this time,

magaganda,

bata.

Syempre,

ang sakit-sakit yun sa amin.

Parang,

ah, magaganda.

Hindi naman namin kasalanan

yung kayo-kayo

nag-away.

Parang,

pinalitan yun naman kami.

Ganon yung feeling namin.

Kasi bata eh.

Tsaka,

lahat ng sex bomb,

competitive eh.

Ano yung feeling

na yung mag-isa ka na lang?

Ang lungkot,

nung una.

Pero hanggang sa nasanay ako,

nang nasanay na,

okay,

ako na lang talaga.

Pero grabe yun sa daddy mo.

Nung,

pumanong siya.

Grabe yun.

Grabe yung pinagdaanan ko

kay tatay.

Ang tagal noon.

Oo.

Papunta ko noon

ng sis.

Mag-promote kami.

Kasi ako kumanta

nung isang movie

na pasukop.

Tumawag si kuya,

wala na si tatay.

O,

ganon lang siya.

Tapos,

ha?

Tapos,

nanginig na ako.

Yung gano'n.

Eh, yung kanta ko,

masaya.

Pa, pa, pa, pa.

Gawa ganon pa pa.

Oo, yung gawa ganon.

Gawa ganon, gano'n kami.

Tapos,

gumilid ako.

Sabi ko,

hindi ko kaya

mag-perform.

Wala tayong choice.

Ganyan,

the show must go on.

Ganyan, ganyan.

So,

kumakanta ako.

Pero alam na nila

yung nangyari sa akin.

Na,

ngayon lang sinabi

na namatay tatay ko.

Tapos,

ang hirap,

hindi ka makaiya.

Oo,

makapagsalita.

Parang naging

ulap lahat.

Parang naging robot ka na lang

na nagpe-perform

na wala ng emosyon.

Wala talaga.

Tapos,

pumunta lang ako sa sakyan ko.

Tapos,

anong gagawin ko?

Ah,

hindi ako pa pwedeng umiyak.

Kailangan ako pa rin

yung malakas sa amin.

So,

pumunta ako ng dangwa,

bumili ako ng bulaklak.

Tapos,

nag-grocery ako,

mga kape,

ganyan.

Para sa lamay.

Para sa lamay.

Tapos,

tsaka ako pumunta sa tatay.

Nung nakita ko siya,

parang hinawakan ko lang.

huwag ko nang pilitin.

Kasi hindi ko siya tanggap.

Hindi nagsisingki.

Kasi ang usapan namin,

ah,

sige,

ah,

basta lumaban ka.

Pagtatrabahoan ko to.

Basta lalaban ka sa sakit mo.

Ay, walang song.

Hindi nakalaban.

Hindi mo na-process yun.

Ngayon ka to.

Hindi mo yung katuloy naiyak.

Kasi hindi ka umiyak doon.

At tagal kasi.

Tsaka hindi ko siya iniiyak.

Kasi hindi ko siya iniiyak.

Kasi ayoko rin makita ko

ng mga kapatid ko na ano.

Pero ang hirap noon

na ikaw yung nagiging malakas

para sa kanilang lahat.

Kasi kailangan kasi

ng panahon na yun.

Ano eh,

parang isa lang dapat yung

kung lahat kayo iiyak,

dapat may isang fear.

Paano mo na-hold

yung emotions mo?

Ang tapang mo ah.

Ang galing mo.

Tsaka yun,

yata talaga yung pinakamasakit

na parte ng isang tao.

Yung mawalang ka ng magula.

Ang sakit noon.

Kahit kailan di siya mag-heal.

At tsaka,

kahit yan yung ano,

hindi ka makakapag-move on.

Matututo ka lang mabuhay

ng may sakit.

Sa dibdib.

May tinik.

Kaya laging soft spot.

Never, never kang,

oo, never na never.

Hindi, tsaka nung time kasi

paano kang iiyak daw nung lamay,

pinagkaguluhan ka din.

Oo, paglabas ko yung...

Pans day.

Pans day.

Ulo-ulo ganun.

Pans day.

Tapos, paano bababa

yung ataol ni tatay.

Tapos, hindi mo maintindihan na

iiyak ba ako?

Hindi na.

Kasi kakaway ka pa.

Yung hello, ganun.

So, wala kang time talaga

na mag-ano,

mag-moment.

Mag-process nung pain.

Paano yung schedule mo?

Nag-break ka ba nun sa work?

Hindi.

Mas kailangan ko mag-trabaho.

Kasi,

ang dami kong babayaran.

Ah, yes.

Pauna ko sa utang sa...

Ataol.

Sa hospital.

Milyon-milyon yung utang ko

sa hospital.

So, kailangan ko siyang bayaran.

Tapos, yung living pa niya.

Umuulang ako ng...

Parang ano yung wala ka ng time

mag-ano,

ano kagad,

nag-solusyon agad.

Kailangan ko agad ng trabaho.

Okay na, okay na.

Naliving na tay.

I love you, tay.

Tapos,

trabaho na po ako.

Ganun.

Ah, ganun.

Para ka talagang robot.

Tapos, tinatanong ni ate,

okay ka?

Okay ka?

Siyempre, ako yung trabaho.

Minsan, tulala.

Bigla na lang pagpauwi na.

Doon, doon.

Unti-unti,

nung mag-isa ako.

So,

ano siya,

doon ko siya pinaprocess.

Pag ako na lang mag-isa.

Doon ako iiyak.

Pag gusto ko nang umiyak.

Doon ako nakakahagulgol.

Pag walang nakakakita.

Paano ka nabago nung naging nanay ka na?

Ngayon,

pag nagtatrabaho ako,

kailangan ko umuwi agad.

Kasi,

may nagaantay sa akin na kailangan ako.

Na ako yung buhay niya.

Dati, wala akong responsibility eh.

Ibigay ka lang.

Larga lang.

Alis ka lang.

Noon oras mo gusto mong umuwi.

Mag-update ka lang sa boyfriend mo

o sa asawa mo.

Ang late na akong makuwi.

Ganyan, ganyan.

Ngayon,

pagkatapos ito,

umuwi na ako.

Hindi, parang may karugtong na talaga yung ano.

Kailangan eh.

Tapos, lagi kang hinihila pa uwi.

Pag may bata, no?

Uwi ka.

At yung ibang klase,

akala ko tapos na.

Meron pa pala akong isang malaking responsibility

na hindi ko nagawa sa buong buhay ko.

Akala ko,

itong malaking responsibility na ito,

hindi ko kaya.

Pero ito,

bigla na lang.

Walang nagtuturo.

Di ba ganun lang nanay?

Nasa loob.

Di ba?

Magagamay mo na lang.

Hindi mo alam,

ay, mati.

Mati siya.

Ganun pala siya.

Day by day.

May switch na ano na,

bigla ka na lang magiging nanay.

At saka wala kang choice.

Wala kang choice.

Tsaka kung mapapuyat ka,

wala kang choice.

Wala kang choice.

Pag naging nanay ka pala, no.

No choice ka lang.

Yung tulog, wala.

Parang pumipigit ka lang.

Pero yung diwa mo,

konti kibot, may kaluskos.

O, ano yung nangyari?

Ano?

Di ba?

Ganun na siya.

Paano pag sinabi niya,

gusto niya magsaya?

Gusto niya parang ginagawa ng katulad mo?

Kung sakaling may mag-offer,

siguro, ano,

mag-no-know muna kami.

And natatakot kasi ako eh.

Kasi hindi madali ang showbiz industry.

Siyempre nakita ko,

naramdaman ko na sumikat.

Naramdaman ko kung paano bumaba.

Ang pinakamahirap kasi yung pagbaba eh.

Na mararamdaman mo na hindi ka nasikat.

So, natatakot ako na

baka hindi niya ma-handle yung depression.

Nagano ka ba?

Na-depress ka ba?

Nang hindi ko alam.

Nang hindi ko alam.

So, anong sign?

Paano mo nalaman na depressed ka nung time na yun?

Pag binabalikan mo?

Una, parang nanginayang ako.

Tapos, bigla na lang ako naiiyak.

Yung mga dapat.

Tapos, hihinga na naman ako.

Tapos, ang hirap.

Tapos, parang wala ka ng future.

Natapos na.

Ang gando na lang.

Yung ganun.

Alam mo, ang problem dito kasi sa industry natin,

ang inaanon niya yung self-worth at saka self-esteem mo.

Kailangan mo ng matibay.

Kailangan mo ng matibay.

Kailangan mo ng matibay na loob sa industry ang sobra.

Kaya, isa siya sa ano ko eh na siguro papayagan namin siya ni Art

pag kaya niya na mag-decide.

Siguro pag may edad na o nakatapos na ng pag-aaral.

Paano mo gustong maalala ka ng mga tao?

Gusto ko maisip nila lagi na bukod sa magaling akong mananayo,

kasi laging yun ang nakikita nila lagi sa akin.

Gusto ko makita nila ako na mabuti akong tao,

mabuting ina, at good follower ako ni God.

Ang ganda kasi 20 years ago,

pag nakikita natin si Rochelle,

ang kasunod nating naiisip, sex bomb.

Pero yung Rochelle ngayon, 20 years after in showbiz,

she's now a wife.

She's a mother.

She's a content creator.

She's a friend.

Diba?

She is an artist.

And a dancer.

Thank you.

Diba?

Nanganak na nang nanganak.

Ang dami.

Eh kasi nanganak na tayo eh.

So nanganak na talaga yung mga pinaggagagawa natin.

At this may pinagkatandaan.

May pinagkatandaan at may natutunan.

So kung may isang bagay kang natutunan sa buhay mo

na gusto mong ituro sa anak mo, ano yun?

Huwag siya nakikipag-compete sa ibang tao.

Makipag-compete siya sa sarili niya.

At maging good follower siya ni God.

Kasi wala akong ipag-aalala kung mawawala man ako

kasi late na rin naman ako nag-anak.

Kung magiging good follower siya.

Kung magiging good follower siya.

Kung magiging good follower siya.

Kung magiging good follower siya.

Kung magiging good follower siya.

Kung magiging good follower siya.

Kung magiging good follower siya.

A, sige nga!

Sige nga!

Ako si Rochelle.

Ako si Joe Pay.

Ako naman si Icy.

Oo, yung maliliit.

No?

Grabe sila.

Yung 80, yung mga ganyang kapak.

Grabe si Rochelle, 80,

nagma-ganong.

Diba?

Nag-zoomba kami, no?

Pero alam mo,

makababuhay nyo.

Kasi gumagalaw kayo lagi.

Diba dapat gano'n?

Di ba yun yung sinasabi,

bulaga pa lang term na yun,

o galaw-galaw para hindi ma-stroke.

E di ba yun yung mga natutunan natin

itong pandemya,

para hindi ka mag-asakit.

Yes, galaw ng galaw

para hindi tumakas ang kolesterol.