Support the channel by becoming a member! https://www.youtube.com/channel/UCSOoGSp9LOcfn9Mk8ni_RTQ/join Photos: Pexel, Freepik Disclaimer: The information in this YouTube Channel is not intended to be a substitute for medical or psychological advice, diagnosis or treatment. All content including text, graphics, images and information contained on or available through this channel is for general information purposes only. This channel makes no representation and assumes no responsibility for the accuracy of information on or available through this channel, and such information is subject to change without prior notice. You are encouraged to confirm any information obtained from or through this channel with other sources, and review all information regarding any medical or psychological condition or treatment with your physician or psychologist/psychiatrist. 0:00 - Introduction 0:41 - What is Cognition? 1:20 - How Cognition Works 3:19 - Assimilation and Accommodation 5:30 - Sensorimotor Stage 8:17 - Preope

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

So hello at welcome ulit sa ating Human Development Series.

Ako si JP at pag-uusapan natin ngayon yung siguro pinakahihintay ng marami sa inyo

nung nalaman niyong may Human Development Series tayo

which is yung theory ni John Piaget na tinawag niyang Cognitive Development Theory.

Napaka-straightforward ni Piaget.

So physically pag-uusapan natin dito kung ano yung cognition and paano nade-develop

yung cognition ng isang tao mula sa pagkabata, sa infancy, hanggang sa adolescent or even adulthood.

Okay, so yun ang pag-uusapan natin ngayon.

So huwag na natin patagalin, roll na natin yung intro.

So ano nga ba yung cognition?

So yung cognition is yung ability ng mga tao or ng mga ibang organisms

na i-process yung mga information sa outside world.

So basically this is how we interact sa mundong ibabaw.

Kung baka kailangan natin i-proseso kung ano yung nakikita natin, narinig natin, nararamdaman natin,

nalalasahan natin even, para alam natin kung paano mag-navigate,

paano mag-survive basically dito sa mundong ito.

So ang cognition ng tao is arguably the best kind of cognition na meron dito sa mundo

kung di natin i-include siguro yung mga AI.

Although to be fair, hindi pa naman ganun katindi yung cognition ng mga AI.

So arguably yung mga tao pa din yung may pinaka-advanced na cognition.

So ang tanong e, paano nga ba natin pinoproseso?

So yung mga informasyon na nakikita natin sa paligid natin.

So ayon kay Piya J may tatlong processes na parang sinusundan yung cognition ng isang tao.

First is yung organization, second is yung equilibrium, and third is yung adaptation.

So unahin natin yung organization.

So basically sinasabi ni Piya J na yung mga tao daw,

meron tayong tendency i-organize yung mga information na nakakalap natin.

So there are many ways to organize information.

First is yung pagsama-sama natin yung mga para-parehas na bagay sa mga hindi para-parehas na bagay.

So yun yung pinaka-basic.

And then of course yung mga ibang complex like for example making conclusions sa mga information na nakukuha natin or making some concepts.

So kung pagka pinagtatagpi-tagpi natin yung mga information na yan para mag-make sense siya basically.

So once na nag-make sense na yung mga bagay-bagay,

makakabuo tayong mga paniniwala or mga beliefs, mga concepts, mga constructs na based dun sa mga information na napulot natin.

Ang tawag dun sa mga yun is schema.

Let's say for example,

nagkita natin yung crush natin, tumititig sa atin pag tinitignan natin sila, di ba?

O agad-agad may delusion tayo, may schema tayo, na-crush din tayo ng crush natin.

So that's how schema works.

So yung mga schema, nag-uumpisa yan sa mga simpleng schema hanggang sa maging complex na schema na medyo pag-uusapan natin mabaya.

So gusto din ng mga tao na tugma yung internal schema nila sa external information na nakikita or nakakalap nila.

So ang tawag dun is equilibrium, pantay yung dalawang factors na to.

Kasi pag hindi nagpantay, for example, si schema is medyo iba sa new information na nakikita sa labas,

eh, nagkakaroon ng tinatawag na disequilibrium.

So yung disequilibrium na to, ito yung maglilead sa isang tao para bumalik, di ba?

Si equilibrium para mag-make sense pa rin, para ma-organize pa rin ng maayos yung mga information.

So para makapag-adapt, di ba? Yun yung third process.

Para makapag-adapt yung tao, eh, mabalansin niya yun.

So there are two ways of adaptation.

First is yung assimilation.

And then second is yung accommodation.

So sa assimilation, basically, parang wala kang babagoyin sa schema mo.

Yung new information, tatanggapin mo siya kasi aligned siya sa schema mo.

Or ititreat mo yung new information as aligned, no, sa schema mo.

Let's say, for example, sa mga bata, no, yung mga baby.

Let's say, for example, yung paglalaro niya sa mga laruan niya is basically pinagpapatong-patong niya,

in-stack niya, di ba? Kasi mga blocks usually yung mga laruan nila.

And then nung binigyan siya ng new toy, which is yung toy cars, di ba?

Yung mga toy cars, bago yan.

So bagong information, meron siyang schema.

So ang gagawin niya, kukunin niyo yung mga toys na yan, and then papagpatong-patong niya.

Okay? So that's how assimilation works.

So sa accommodation naman, on the other hand, e, babaguhin yung internal schema para makapasok yung bagong information.

So paano yun?

Going back to the example ng bata, so nakita niya, no, meron siyang schema, pagpatong-patungin yung mga laruan.

Tapos tinry niyang pagpatong-patungin yung mga toy cars niya, and ano nangyari?

Dumudulas, kasi may gulong yung mga yan, basically, di ba?

So ang mangyayari pag accommodation is, babaguhin ng bata yung kanyang schema.

So hindi pala lahat ng laruan, e, pwedeng pagpatong-patungin.

Kasi yung iba dumudulas, okay?

So iniba, no, yung schema na meron para ma-accommodate, or para makapasok yung external information na bago.

So adaptation usually ang dahilan kung bakit yung mga schema na meron yung tao is very complex.

Kasi nagumpisa tayo sa mga simpleng schema, yun nga, simple lang, na yung mga lahat ng laruan, yun yung stock.

Tapos eventually, marirealize ng mga tao, or ng isang bata.

Habang tumatanda siya na marami pang ways, no?

Para mabago yung schema na yun na lapat pa rin sa reality.

So knowing that, ang tanong is, paano nagde-develop yung kognisyon ng isang bata

from the schema na kung paano laruin yung mga laruan

to the point na parang pag-iisipan na kung anong meaning ng buhay na puno ng pigati, no?

Life is suffering, and so on.

So let's discuss the stages of development na dinadaanan ng mga tao

para magkaroon tayo ng capacity para pag-iisipan kung ano nga ba ang meaning ng buhay

ng kamatayan.

Pero sige, ano na yun, kay Pia J. muna tayo.

Stages of Development.

Okay, so first stage of development natin is yung tinatawag nating sensory motor stage, no?

Na nangyayari at the age 0 to 2.

So yung mga ages dito, medyo ano lang sila, rough estimation lang sila

kasi iba-iba yung pacing ng mga tao, no?

Merong iba na parang mabilis lang, yung mga iba parang mabagal, no?

0 to 3, 0 to 2.

Kaya iba-iba yung magkikita.

Yung mga ages.

Kasi ganun talaga yung mga tao, iba-iba sila, no?

But anyway, hindi naman yung importante.

Ang pinaka-importante sa mga stages na to is hindi yung edad, kung hindi yung mga nangyayari, no?

Kaya doon tayo magpo-focus.

So ano nga ba nangyayari sa sensory motor stage?

So from the word itself, sensory plus motor,

so nakafocus yung cognition natin or yung way of interaction natin with the world

through our senses, no?

Senses, yung sight, yung hearing, no?

Yung smelling, yung touching.

Ano pa ba yung isa?

Lagi ko nakakalimutan yung isa.

Sensing, yun.

Sensing.

So senses and then motor functions, diba?

So kaya makikita natin yung mga baby, diba?

Usually, ang modus operandi nila,

una, makikita nila yung laruan, diba?

Tapos kung marunong man gumapang yan, gagapang yan.

So that is motor, diba?

And then, igagrasp yung laruan.

Again, that is motor.

And then, titignan ng mas malapit.

And then, isi-shake, no?

Para kung meron man tumutunog.

And then, of course, susubo, diba?

Kasi iti-taste ng mga bata yung mga yan,

ng mga baby yan.

And then, optional, of course, yung paghagis

nung laruan na yun

sa mga taong ayaw nila sa bahay

or minsan sa mga gusto nila.

Ewan ko sa mga baby na yan, no?

So sa stage na to,

ang reality natin is solely based sa mga senses natin.

So kung ano yung nakikita natin, narinig natin,

nalalasahan natin, no?

Nararamdaman natin, eh, yun lang yung realidad.

Yun lang yung mga nag-iexist

na bagay-bagay sa mundo.

So once na hindi na nangkikita ng isang bata,

yung isang muka, diba?

Para sa kanya, it ceases to exist.

Parang hindi na nag-iexist.

Basically, wala na sa mundo, no?

Yung muka mo.

Parang pag pinakita mo ulit yung muka mo,

diba? Doon sa kikikbulaga, ayan.

Parang what the F moment sa kanya.

Parang, uy, diba? Wala ka na.

Ba't bigla ka nabuhay, diba?

So basically, tinatawa na nila yung death and resurrection

ng muka mo.

So ganun yung sensory motor stage sa mga baby.

But eventually, of course, no?

Through brain development,

syempre nagkakokonek yung mga neurons nila,

dumadami yung mga neurons nila, and so on.

And then, of course,

nagkakaroon din sila ng experience, no?

Lagi kaya nagkikikbulaga, kikikbulaga.

Parang eventually, marirealize din ang bata

na hindi ko nakikita, e, nawawala.

Minsan, kahit hindi ko nakikita yung mga bagay-bagay,

e, nandyan pa rin sila.

Nagiging nagpa-persist pa rin sila.

Permanent yung mga bagay-bagay.

So ang tawag doon sa konsepto na yun

is object permanent.

So once ang bata is na-realize na na yun

na yung mga object is permanent,

kahit hindi nila makita,

continue silang mag-exist,

e, malapit na sila doon sa susunod na stage.

Basically, tapos na sila sa sensory motor,

so pupunta na sila sa pre-operational stage

na tinatawag.

So sa pre-operational stage,

nangyayari ito from 2 to 6 or 2 to 7,

syempre depende sa mga bata as I've mentioned.

So sa lahat pala ng stages, ganun.

Walang definitive na age range.

Basta nangyayari lang yung mga nangyayari.

So sa stage na ito,

is nagkakaroon ng ability yung bata

sa tinatawag nating symbolic thinking.

So ibig sabihin,

they can represent things in reality

through symbols.

So as mentioned nga kanina,

hindi na nila kailangan makita yung actual na bagay

para maalaman nila nag-exist yun.

So mag-extend yun doon sa symbolic thinking

na kung saan yung parang kahit

isang bagay lang,

na hindi naman necessarily yun,

e, nare-represent nila sa isip nila.

So para mas clear,

ganito yan.

Parang for example,

yung mga baby,

nakikita natin sila,

meron silang laruan na block,

rectangular block.

Tapos ang gagawin lang,

kukunin nila

and then lalagay nila sa tenga nila

at magsasal.

So that is a sign of symbolic thinking.

Kasi yung block of toy

is a symbol for what?

For the phone.

And nakikita nyo yung nanay niya

na nasa phone lagi.

So parang ganun.

Siguro ngayon,

hindi na ganun.

Ganun, ganun, ganun.

Kasi napano namin,

ganun, yung telephone.

Telephone pa nun.

Alam nyo pa ba yun,

yung telephone?

Yung icon ng call.

Yun yung telephone, no?

Alam nyo pa ba yun?

Kasi kung din nyo na alam,

feeling ko matanda na ako.

Anyway, so that is symbolic thinking.

So merong mga side effects

or merong mga repercussions

kung bagay yung symbolic thinking

and one of them is that

they can play pretend nga

as mentioned kanina

and another thing is

they will be able to learn language.

Magkakaroon na silang ability

para magsalta, no?

And then,

in extension,

magbasa,

tsaka magsulat.

Kasi basically,

words are symbols.

Di ba?

Yung pag narinig ng bata,

yung word na mama,

di ba?

It represents the person

na nag-alaga sa kanya,

di ba?

Yung parang humili sa kanya,

nagpakain sa kanya,

and so on.

So, sa word lang na mama.

Di ba?

So, ang daming mga concepts,

ang daming mga experiences

ang na-encapsulate sa word na mama.

And then, eventually,

yung word na mama,

madadagdagan yan

and pag nadagdagan yung word na mama,

yung mga concepts

is sasabog bigla.

Magkakaroon,

magkakaroon ng parang

vocabulary explosion

at the age of 3 or 4 years old.

Depende sa bata.

Mas mabilis yung mga babae

na magsalta

kong para sa mga lalaki.

But still,

magkakaroon sila

ng parang

pag nakapag-learn na sila

siguro ng 50 words,

eh, bigla-bigla

after siguro overnight,

magkakaroon sila

ng mga 1,000 to 5,000 words.

Okay?

So, once na-master nila

yung play,

yung pretend play in speech,

may ability na sila

para mag-create

ng kanilang own reality

in the form of fantasies,

diba?

Kaya makikita natin

yung mga bata,

they are role-playing,

diba?

Parang, oh, ako si Batman,

ako si Superman,

o kaya kung ano-ano pang

mga creatures

na out of this world

kasi hindi na natin alam

kung sa sila napupunta

sa internet.

By the way,

huwag nyo munang bibigyan

ng internet yung bata

kasi ma-stifle

yung cognitive development.

But anyway,

so, ayun,

magkakaroon sila

ng parang explosion din,

no, in terms of creativity.

Kaya, as much as possible,

dapat ina-encourage natin sila,

no, to play on their own

para hindi ma-stop,

diba?

Hindi ma-stop yung parang

pag-e-explode pa

ng kanilang exploration.

And speaking of exploration,

yan, nagiging curious din

yung mga bata at this age

kasi nga parang fina-flex nila

yung bagong natutunan nilang skills

which is yung words,

diba?

Tanong ng mga tanong yan.

So, pag nagtatanong sila,

do your best, no,

to answer them

para magtuloy-tuloy nga

yung kanilang cognition.

Huwag natin silang lolokoin,

huwag natin silang bibiduin masyado,

no, kung hindi nyo na kaya

yung mga tanong nila,

bilhan nyo sila ng libro

kasi ganun yung ginawa

ng mga magulang namin sa amin

kasi marami daw kong masyadong tanong,

ayun, dumami yung mga encyclopedia

na pambata sa bahay.

But even though

nagiging creative sila

sa mga panong ito,

eh, meron pa rin silang

konting weaknesses, no?

Kasi nga, dahil bagong salta lang

sila sa mundo, eh,

medyo hindi pa ganun katindi

or kadami

yung experience nila sa buhay.

Kaya nga sabi ni Pewds,

diba,

kids are dumb.

It's a hard one to get out.

Although, yun nga,

hindi naman sila talaga dumb.

They just lack experience, no?

So, yung mga alam nila,

usually,

alam lang nila by their mind,

but in practice,

kumbaga, hindi pa nila

gaano na po practice

yung mga natututunan nila.

Can we count backwards?

Yeah!

Alright, here we go!

Ten!

Nine!

Kaya ang tendency,

yung nagiging modus operandi

ng mga pre-operational na bata

is they are very egocentric.

Ibig sabihin,

they only see the world

in their own perspective,

in the most literal sense, no?

Kaya nakakatawa,

pag nakikipaglaro ka

sa mga pre-operational na bata

at nang tagu-taguan,

diba,

itatago lang nila yung ulo nila

tapos sakala nila

hindi mo na sila nakikita

kasi sa perspective nila,

pag di ka nila nakikita,

ibig sabihin,

hindi mo rin sila nakikita.

Diba?

Kasi nga, egocentric.

So, kung ano lang yung alam nila,

ipo-project nila yun

sa mga ibang tao.

So, isa pang manifestation

ng kanilang egocentrism

is yung over-reliance nila

sa intuition, no?

Kaya parang kung ano lang yung mukhang tama,

diba, yun yung tama sa kanila.

Kaya parang pag binigyan mo sila

ng dalawang baso, diba?

Kunyari, yung isang baso matangkad,

napaya,

tapos yung isang baso,

eh, maliit,

pero medyo chonky.

Tapos lagi mo ng juice yun

or kung ano bang drinks.

Ang lagi nilang pipiliin

is yung,

kung nasa matangkad, no?

When in reality, eh,

parehas lang naman yung laman ng dalawa, no?

Magkaiba lang yung shape.

So, bakit ganun?

Kasi siguro,

for their entire life, no?

Dahil maliit sila, no?

Tapos kung tumatanda sila,

lahat na nakikita nilang

mas matangkad sa kanila,

it's usually mas better sa kanila,

mas matanda sa kanila, diba?

And basically, parang mas magaling sa kanila.

So, ang tendency,

generalize nila yun.

So, kahit sa baso, no?

Basta matangkad,

yun na yun.

Mas magaling yun.

Mas marami yun.

Mas maraming laman yun.

Through brain development

and, eh,

syempre, experiences na rin,

eh, marirealize din nila

na parang hindi lang generalization

ang way, no?

Ng pag-o-organize

ng mga bagay-bagay.

Once na-realize na nila ito,

eh, pwede na silang pumunta

sa next stage of development

na tinatawag nating

concrete operational stage.

So, ang concrete operational stage

is ang nangyayari ito

from 7 to 11, no?

Elementary school, no?

So, school age na.

So, dito, nagkakaroon na sila

ng logical thinking, no?

Kasi kung papansin ninyo,

sa pre-operational,

hindi pa logical.

Masyado silang generalize

masyado silang intuition-based.

So, dito, sa stage na ito,

marirealize nila yun

ng mundo is very complex, no?

And usually, parang

kailangan pag-isipan talaga, no?

Yung mga bagay-bagay,

lalo na yung mga problema

na sinosolve nila

sa araw-araw nilang buhay.

So, sa stage na ito,

marunong na silang

mag-logical problem solving, okay?

Hindi na sila masyadong utu-uto

kasi nung pre-operational,

kung anong sasabihin mo sa kanila,

paniniwalaan nila yun

with all their lives, no?

Pero ngayon,

dahil meron na silang

logical thinking, no?

Na pwedeng ibangga

sa mga sinasabi ng ibang tao

and minsan nagka-counter-argument

din sila or

hindi naman counter-argument,

more like counter-examples,

diba?

Sa mga bagay-bagay.

So, hindi na sila ganun kabilis

parang ma-encourage

or ma-persuade, no?

So, pagbibigyan mo sila

ng mas matangkad na baso, no?

Parang pag-iisipan muna nila

kung mas marami nga talaga yan

kasi hindi nalang tangkad

yung tinitignan nila,

tinitignan na rin nila

yung lapad

ng mga bagay-bagay.

So, lalo na,

pag nakita nila

may measurement yan, diba?

Parang binibigyan mo sa kanila

50 ml

tapos yung isa

100 ml pala.

Kasi meron na rin silang

mathematical thinking

or arithmetic thinking.

Alam na nila yung numbers, no?

Yung quantity ng mga numbers.

Alam na nila

kung paano mag-add,

mag-subtract, no?

And syempre,

multiplication and division

as they grow old.

So, ganun naka-advance

yung perception nila

sa reality ng mundo.

Yun nga lang,

yung logical problem-solving skills nila

is mas applicable lang

sa mga concrete na objects, diba?

So,

kaya nilang isolve

yung problem na kung saan

ilang mansanas na lang

yung natira kay Jose, no?

Nung kinuha ni Procopio

yung lima

mula doon sa sampo

na meron si Jose.

So, alam nila

yung sagot doon is 5.

Pero kung tatanungin mo sila,

deserve ba ni Jose

na makuhanan siya

ng limang mansanas?

Bakit or bakit hindi?

Medyo mahihirapan silang sagutin yun

in a justifiable way.

Kasi nga,

limited sa concrete things, no?

Yung kanilang logical thinking.

So, kaya nga

concrete operational.

Pero,

once na nagkaroon na sila

ng, again,

brain development,

more experience,

and then eventually,

magkakaroon na sila

ng capacity to grasp

yung mga abstract na concept.

Which brings us

to the last cognitive stage

of development

ni Pia J

na tinawag niyang

formal operation stage

na nangyayari

at the age 12 and above.

Yun nga lang,

merong ibang mga research

na nagsasabi

na parang hindi lahat

umaabot doon.

Although,

kung pag-uusapan natin yun,

magtatagal tayo.

Kaya,

just putting it out there.

So, dito,

sa stage na ito,

yung mga adolescent,

eh, may capacity na sila

to think about

abstract concepts.

So, ano ba yung mga

abstract concepts?

For example,

yun nga,

justice,

love,

poverty,

power,

freedom,

yung mga ganyan.

Mga abstract concepts

yung mga yan.

Ibig sabihin,

hindi mo nakikita,

pero,

nag-exist sila

at least in our mind.

So, parang higher level

of symbols sila.

Kumbaga,

they represent something

in reality,

but,

hindi sila parang,

kunyari,

yung mansanas.

Di ba yung mansanas,

mahawakan mo.

Pero, yung freedom,

mahawakan mo ba yung freedom?

Hindi mo.

Pero, alam mo,

na may konsepto ng freedom.

So, yun yung mga

abstract concepts

na tinatawan.

So, yung mga adolescent,

supposedly,

ideally,

dapat alam na nila

kung paano iproseso

yung mga ganong

klaseng mga topics.

And then,

parang sabi nga ni P.A.J.,

dito na yung stage na

kung saan nagde-develop na

yung mga complex morality

ng isang tao.

So, ang mga schema

na meron yung mga tao

at this stage in life,

eh,

mas complicated na

kumpara dun sa mga

meron tayo

noong pre-operational

or even sensory motor.

Kasi nga,

mas marami na tayong experience,

mas marami na tayong

accommodation na ginawa,

mas marami na tayong

adjustment na ginawa

sa mga schemas natin.

So, it makes sense, no?

Na mas mataas

or mas higher order na

yung thinking natin, no?

In fact,

we can also think

about our thinking,

di ba?

The fact na pinag-uusapan natin

yung cognition,

this is a form of

formal operation.

So, parang pinag-iisipan natin

yung pag-iisip natin.

So, ang tawag dun sa English

is metacognition.

So, at this stage din,

kaya na rin natin

mag-deal with

sa mga hypotheticals

or sa mga what-if

scenarios ng buhay, no?

Parang, basically,

same lang to

ng mga fantasies natin

noong pre-operational stage, no?

Pero yung pinagkaiba lang

is this time,

since meron na marami

na tayong experience, no?

Meron na tayong

logical thinking,

yung mga realities

na pinaproject natin, no?

Na mga

sinisimulate natin

is mas realistic na

kumpara dun sa mga

fantasies na meron tayo.

Like, for example,

yung mga trivial things

na what-if

si Rizal

hindi siya in-execute

noong 1898

anong mangyayari

sa Pilipinas, di ba?

Yung mga trivial na gano'n

kaya na natin pag-usapan.

Kaya natin pag-debatean

sa klase, no?

Or pwede din naman

sa mga practical things, di ba?

What-if crush ka

ng crush mo, di ba?

Anong mangyayari sa'yo, di ba?

Magkakatuloyan ba kayo

o hindi?

So, ayun, di ba?

Yung mga delulo natin,

I mean, yung mga

what-ifs natin,

kahit hypothetical yan, di ba?

Ang useful pa rin nila

kasi pag hindi ko pag-isipan

yung mga bagay-bagay

na ganyan, eh

hindi ka magiging ready

once na dumating na sila, di ba?

Once na nag-confess

na yung crush mo,

anong gagawin mo

or something like that.

According kay Pia J,

ito na yung last stage

of development natin.

Although may mga nagsasabi, no?

Yung mga neo-Pia J

siya na tinatawag na

continue yung tradition

ni Pia J

at parang nilagyan nila

ng DLC,

downloadable content, no?

Parang meron silang

sinasabi na next stage

which is yung

post-formal thought.

So, parang mas complicated

version

ng formal operations

but that's a topic

for another day.

So, yan ang proseso

ng development

ng kognisyon

ng isang tao

ayong kay John Pia J.

So, as you can see,

di ba, yung schema natin

nagumpisa sa very simple

what I cannot see

do not exist

tapos hanggang sa

nag-develop siya, no?

What if I cease to exist?

What if mamatay ako?

Ano mangyayari, di ba?

So, hindi nangyari

overnight yung

development na yan, no?

And kaya din siguro

mapapansin natin

nung bata tayo

feeling natin

ang simple ng buhay,

di ba?

Kasi nung bata tayo

iniisip lang natin

yung sarili natin

yun lang yung nakikita

yun, which is

wala namang masama doon.

Pero eventually,

as we grow old, di ba,

nare-realize natin

na marami palang perspectives, no?

Marami palang approaches.

Marami palang ways

on how to

look at reality.

Kaya, ayan, di ba?

Mas naging complex

yung buhay natin.

Not to mention,

naging complex din

yung technology.

So, baka tama din

yung mga matatanda

nung sinabi nilang

simple yung buhay nun.

But still,

the point remains

na yung complexity

ng kognisyon ng isang tao

is hindi yan nangyayari

ng isang biglaan lang.

May proseso

na pinagdadaanan yan.

And that is

the main contribution

of John Pia Jay

sa cognitive development.

Okay?

So, ayan, napag-aralan natin

kung ano nga ba

ang kognisyon

and paano ito nagde-develop

ayon kay John Pia Jay.

So, I hope may natutunan kayo

and nag-enjoy kayo

kahit pa paano, no?

Huwag niyong kalimutang

i-like at i-share niyo na rin to

sa mga cognitively advanced

niyong friends

na nasa post-formal thought

na siguro.

And huwag niyo rin

kalimutang mag-subscribe, no?

So, maraming maraming salamat din

sa mga members

na sumusuporta

sa ating channel directly.

So, kung gusto niyo rin

supportahan yung channel natin

while also doing deep dives, no?

Sa mga topics

na pinag-uusapan natin dito.

Eh, pwede kayong mag-join, no?

Mag-join.

Sa tabi ng subscribe button,

click niyo lang yung join, no?

Tapos, piliin niyo yung mga tiers

na gusto niyong salihan.

So, kung nagpa-prepare kayo

for board exam

ng psychometrician, yan.

Malaking tulong

yung mga live lectures

and yung mga lectures

na in-depth talaga

natin pinag-aaralan.

So, ayun.

And with that,

maraming maraming salamat

sa pagkikinig and panunood

kung ano man yung ginawa nyo,

kung ginawa nyo man yung podcast.

And I will see you

next, next week, no?

For another topic

which is si Broadfen

Basta yun.

Si Broad...

Basta yun.

Okay?

So, yun muna sa ngayon

and maraming maraming salamat.

And as always,

enjoy learning.

Bye-bye!

Hindi na ba madilim?

Parang madilim kasi yung last time, eh.

Parang madilim.