Vlog nung araw na nag-angiogram si Daddy. VLOG 3073 Maraming Salamat Po sa Panonood! Ito ang aking buhay pamilya. I hope you enjoyed watching! #dailyvlogs ANNE CLUTZ BRUSHES on Lazada - http://bit.ly/3GvUJv5 ANNE CLUTZ BRUSHES on Shopee - https://shopee.ph/anneclutz ANNE CLUTZ BRUSHES on Tiktok - https://www.tiktok.com/@anneclutzofficialstore TIKTOK - https://www.tiktok.com/@anneclutzzz FACEBOOK: https://www.facebook.com/anneclutz/ INSTAGRAM: https://www.instagram.com/anneclutz/ MAIN "BEAUTY" CHANNEL: https://www.youtube.com/THEanneclutz Kitz ClutZina - https://www.youtube.com/channel/UC6vjs0KhbAjVHTlZ5pGl7CA

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Sabi ni Doc, kailangan na siyang i-open heart surgery.

Hindi nakakaya niya ng angioplasty.

Yan ang estimate nila para 6 months.

Parang milagro. Milagro yung nangyari.

Kasi anytime, parang siyang taking time bomb nga.

Marami pa akong iiyak, alam ko.

This is my family.

Hello guys! Good morning!

Yes, maaga pa. Wala pang alas 8.

Eh, ganito ang aking mata, ang aking itsura.

Today ay ang angiogram ni Daddy.

So, sumahan natin sila.

Kasama ko si Mommy din.

Papuntang Cardinal.

Puntaan muna natin sila sa bahay, okay?

Alam niya na pagka-umaga.

Wala talaga ako.

Hopefully, maging okay naman yung resulta.

Sana okay naman.

Thank you for everyone praying with us.

So, mamaya natin malalaman.

Sa mga magtatanong ano yung angiogram,

yun yung itetest, diagnostic test siya

to check kung saan part ng puso ni Daddy yung may bara.

So, depende yung intervention na gagawin ng doktor,

depende dun sa magiging resulta later

kung saan part yung,

sana gamot lang, yun lang yung mini-wish ko sana,

medication.

Sana gamot lang yung intervention.

Hopefully, hindi naman surgery ulit, diba?

Kasi last year, diba kakasurgery lang ni Dad?

Pero hindi naman siya related.

Ano yun?

Dahil sa meron siyang mga polyps sa ilong.

Yan, tukma ako.

Hey, galaw-galaw.

Ako mag-ayos lang ako saglit.

Ang bagong sunscreen na ito, try natin ngayon yung

Isn't She?

Alam mo ba yung basa ko, guys?

Isn't Re ba to?

Kasi I-S-N-T-R-E-E.

Korean sunscreen din to.

Oh my God.

Akala ko ba watery?

Watery ba?

Ha?

Bakit ganito?

Oh my goodness.

Oh my God.

This is tacky.

Parang ako nag-a-apply ng glue.

Lagkit ah.

Ito ba talaga ito?

Hmm.

Okay.

Ngayon, gets ko na.

Pagka ina naman na siya,

pin-lend mo na sa skin.

Ngayon, parang ang lumabot ng skin ko.

Biglang lumabot yung skin ko ah.

Sinudge ko siya kagad kanina.

Sabi ko parang lagkit-lagkit naman ito.

Pero ang soft nga.

Soft niya sa skin ah.

Siguro hindi pa.

Ubus yung efekto nung ano.

Yung beauty bubble.

Guys, sabi ko sa inyo.

Pag uminom kayo nito.

Solve.

Ang tulog.

Promise.

Baka kaya siguro ako antok na antok pa ngayon.

Baka hindi pa tapos yung efekto.

Kasi diba, sa totoo lang kahapon.

Kasi nag-film ako nung video tungkol dyan.

Pang TikTok.

Uminom kaya ako.

Actually, nakalimutan ko.

Dapat ano, kunwa-kunwari lang.

Parang gumawa lang ako ng eksena for the video.

For the content, you know.

Tapos uminom ako bago kami umalis.

Kaya nung sa biyahe.

Papunta.

Papuntang kondo.

Antok na antok ako noon.

Pero, may carry naman.

Nawala din naman yung sleepy na feeling.

Pero feeling ko dahil doon.

So, parang naging dalawa ang gummy yung kinain ko kagabi.

Pero it's okay.

Sana maya-maya magising na ako.

Kasi parang feeling ko sumasarado pa yung mata ko.

Ang ginamit ko ngayon guys is yung NARS.

Ayan.

Wala akong ibang hinalo sa kanya.

Siya lang.

Para nanibis lang.

Ayoko rin masyadong mag-makeup.

Talaga ba?

Nakapantalon lang tayo ngayon si Jiro kagabi.

Kagabi dumating kami tulog na.

Ngayon tulog pa rin.

Aalis na ako.

Tulog pa ang mga boys.

There ka na mami.

Ang tagal ng biyahe ko.

Parang isa't kalahating oras.

Hindi naman.

Mga isang oras lang.

Pero dapat yun mga kung walang traffic.

Fifteen minutes lang andito.

Nakong traffic.

Diyan lang.

Sa inyo.

Ibanap ako ng makakain.

Hindi walang kain.

Ano kayong pagkain nila?

Nakamoy ko.

May tuyo.

Anong kinain niyo?

Ang dito lang yung meron doon.

Saan ba ito?

Ang dito mo.

Okay na po ito.

Hindi ako nakatanda.

May liquor spread.

Ayan.

Ayaw mo?

Ayan.

Kain muna kami.

Andito na kami sa ano.

Ayan.

Kasama sila.

Mother.

Kumakain na sila.

Kain muna bago mag.

Ang sarap ng dulungo.

Ayos.

Ayos.

Ayos.

Ang sarap ng dulungo lang.

Friday special.

Sabi ni mama.

Oo nga no.

Friday special ngayong munggo.

Kain tayo.

Oo.

Para akong may studio.

O diba?

Ang puti.

Ang puti.

May ano.

Kasi liwanag.

Gutom na ako.

Nangihilig lang ako ngayon.

Hindi ka ba nag birthday?

Hindi.

Ipandes na lang sa inyo.

Ah.

Iliman mo?

Opo.

Ano sabi?

Ilan mo ba?

Silipubo.

Silipubo.

Silipubo.

Silipubo.

Silipubo.

Silipubo.

Silipubo.

Silipubo.

Silipubo.

Silipubo.

Silipubo.

Mamasalit.

Something to cook na hindi.

Maraming g institus.

So mag-cook man na tayo.

baseline只 aura tayo.

Dalawa.

Aiquala.

Hi!

Aiquala!

No, no car.

Cook tayo.

Come on.

Come on.

Huwag pa ka bang kayo sa bintana.

Ha?

Hi.

Hi.

Hi daw.

Hi.

Hi.

Hi.

Nananap si mama yata.

Wala si mama yung nasa hospital.

Sinamahan sila mama and daddy.

So magluluto-luto muna ako

kasi si Jaya pa uwi.

Ayan, hulaan nyo.

Ito ng banana.

Say banana.

Banana.

Say banana.

Banana.

Banana.

Banana.

Oh, sabi pa.

Kika, kika.

O, dyan.

Cook tayo.

Ito na nga, nagluluto na.

Hungry? Hungry ka?

Hungry?

What?

Ang dalit.

Ayan, patapos na to.

Ano bang gusto mo?

Ipapakita ito.

Ayan, ito dyan.

Ayan, ito dyan.

Okay?

Ayan na?

Ayan.

Oh, may kapang.

Oh, may kapang.

Jiru, cook na.

Jiru, you want?

Ha?

Ha?

Ayan, dumating na yung in-order ni mama.

Ay, ni Jaya, toto.

Letter plan.

Saka klase ito ni Jaya.

Sila din mga katid kanina.

Hindi ko lang nag-vlog.

Sorry po.

Wow, parang sarap ko.

Ayan, thank you po.

Ayan.

Ang dami.

Iman pa lang.

Yung kamay, hindi lang.

Umipilantik pa.

Umipilantik ang kamay.

Oh.

Hindi ko sure kung kaya kong mag-explain ngayon.

Sabi ko, may pagpapabukas ko nalang.

Kaso, may opuntahan kaming birthday bukas.

And, kailangan, kahit papano, you know, kailangan, life goes on eh, di ba?

Anyway, hindi pa akong nakapag-update mula nung galing kami sa ospital kanina.

Kasi, hindi pa akong nakapag-update mula nung galing kami sa ospital kanina.

Kasi, hindi pa akong nakapag-update mula nung galing kami sa ospital kanina.

Bukas ko na lang kaso.

May upuntaan kaming birthday bukas.

And, kailangan kahit papano, you know, kailangan, life goes on eh, di ba?

Anyway, hindi pa ako nakapag-update mula nung galing kami sa ospital kanina.

Kasi, malamang alam nyo na, tinry kong magkwento kahit papano kanina nung wala masyadong tao sa CR.

Or, mag-update na sana ako nun.

Kaso, kasi yun lang yung area na hindi ako nakikita.

At saka, at least kahit papano, makakapagsalita ako.

Kaso, hindi ko kaya kanina, guys.

Takas ako ng takas.

Actually, hindi ko mabilang kung ilang beses ako nagpunta ng CR para umiyak.

Kasi, kanina, ayokong makita ko ng nanay ko kasi umiyak na siya.

Tapos, pag nakikita ko siya, alam mo, yung gusto mong umiyak din.

Yung parang pigil-pigil ka, ang sakot sa lalamunan.

Pero, ayun, kakatulog lang ni Jiro.

Dito na ako mag-update.

Pero, kahit papano, nandito ako kay Jiro.

Hindi pa ako nakano kasi gabi na ako umuwi.

Pero, nabutan ko naman siyang gising.

Mabuti na nga lang, andyan si Jiro.

Talagang nakalimot ako sa mga iniisip ko eh.

Nakita niya yung sayaw niya.

Grabe, di ba?

Ang cute-cute.

Ito, turo ni Ate Regine niya yun.

Tsaka ni...

Ate Kim.

Mabuti na lang kahit papano, di ba?

Yung mga bata.

Lalo na si Jiro.

Si Jiro.

Umiyak na ako pagod.

Ganun ba yun?

Si Jiro yung iniisip ko eh.

Alam niyo naman kung gaano ka-attach si Jiro kay daddy, di ba?

Teka lang.

Mag-explain.

Mag-ano mo na ako?

Mag-update mo na ako.

Mamamina, ako iyak.

Ito.

Kasi,

kaya nagpa-antrogram si daddy kanina.

Buti nga.

Pero, kagat na-schedule.

Mabilis naman magpa-schedule.

Yan lang, medyo pricey.

Pero, okay lang.

Pag mga ganyang usapan eh, no?

Okay lang yan.

Ang importante is maagapad.

So, kanina, nung in-antrogram si daddy,

parang pinasok siya dun sa cat lab

around mga 12.15, I think.

Mga ganun, 12.15.

Tapos, ako,

lumabas muna ako kasi si mama lang yung nasa loob.

Para, if ever, may kailangan si daddy or something,

nandun na si mommy kagad.

Tapos, ako, nandun lang ako sa waiting room sa labas.

Tapos, maya-maya lang,

magkakabit pa nga lang ako ng earpods eh.

Kasi, sabi ko, manunod na lang muna ako

habang hinihintay ko sila.

Habang hinakabit ko yung earpods,

abasin mama, labit kagad sa akin.

Sabi ko, parang,

kakapasok lang ni daddy ah.

Sabi niya, i-explain na daw ni doc

kung ano yung nakita nila.

Tapos, si mama,

parang,

parang,

nakita ko na sa mukha niya

na parang may something wrong.

Kasi,

sabi niya, napapansin niya na daw

na pabalik-balik daw yung isang doktor.

Tapos, parang,

yung parang may nag-uusap na ano,

na basta parang iba na,

iba na yung ihit ng ahangin.

Tapos,

edi pumasok na ako.

Maya-maya, tinawag na kami.

Tapos, pinaupo kami dun.

Kasi, may area dun na parang may

harap ng monitor.

Kasi, dun nila ipapakita yung video.

Nagpakita muna sila

ng,

yung normal.

Yung normal na heart.

Dun pa lang,

sabi ko,

oh my God.

Dun pa lang.

Alam ko na.

Kasi,

kung pinakita yung normal,

syempre,

i-explain yung abnormal.

Kung ano yung nakita nilang findings.

So, ayun.

Nung,

pinakita na yung kay daddy.

Umpisa,

umpisa pa lang daw.

Nung pagkapasok daw nung daddy,

dun sa,

syempre, yung heart yung check.

Kita nila kagad na parang,

imbis na may isang malaking artery,

ano kagad yun,

blocked.

Tapos, parang nahita ko dun may mga bukol-bukol.

Tapos, may mga maliliit na ugat na hindi,

hindi mo rin alam kung saan nanggaling.

Of course, nakakonek sya dun sa main.

Pero,

parang hindi yun yung normal.

Kasi, sabi niya,

dapat yan isang mahaba.

Pero, nag-branch out sya.

So, ang galing ni daddy.

Kasi, maliban dun sa first na heart attack niya,

na hindi namin,

hindi, hindi namin alam,

late na nung nalaman namin.

Pero,

parang siyang nag-self-heal, diba, nung una.

Parang okay naman sya bigla.

Parang ganun.

Tapos, nung sumunod,

eto naman,

na,

pwede pala yun ano,

pwede mag-compensate yung

mga ugat mo sa puso.

Sabi ko nga,

eh, ang galing naman ni daddy.

Na supposedly, pagka ganun, ganun case,

na parang,

magugulat ka na,

yung, yung puso niya na mismo yung nag-adjust

dun sa pagkukulang.

Kasi, kailangan,

dun mangyayari yung heart attack.

Kapag ka may isang part na hindi nadadaluyan ng dugo,

syempre, mamamatay muscle yung heart, diba.

So, parang, siya na yung nag-adjust.

Para kahit papano.

Sa totoo lang, mataas yung expectation namin.

Kasi nga,

sabi ni Dok,

yung mga ibang pasyente niya,

20%, 30% na lang si daddy, 50%.

So, ibig sabihin,

maagapan pa, nasa early stages pa.

Kaso, iba na yung usapan nung tinignan na yung angiogram.

Naisip ko, sabi ko,

sana, konti lang yung bara,

isa, dalawa.

Kaso, nung in-explain na sa amin,

pinakita na sa amin, parang,

nung nakita ko, parang,

alam mo talaga, na there's something wrong.

Kasi, basta makikita mo yung mga bukol-bukol dun sa ugat niya,

na alam mo yun yung bara.

Though, hindi naman ako totally talaga nag-aral na nag-focus dyan sa ganyan.

Pero, alam mo, obvious na obvious na yun yun.

Habang in-explain na ng doktor yun, si mommy, non-stop na siya.

Ganun na siya lang.

Nandito ko siya sa kaliwa ko, ganun na siya.

Tapos, tinitingnan ko.

Iniiwas as much as possible.

Iniiwas ko yung tingin ko kay mommy.

Kasi, alam kong may iyak ako pag nakita ko siyang umiiyak.

Tapos, ang ginagawa ko na lang, ang hirap magpigil ng luha, guys.

Ang hirap magpigil ng luha.

Alam mo yung, nagsakit na ng lalamunan mo, kakapigil.

Alam mo yun, nandito, parang may nakabara.

Tapos, pilit.

Ayoko kasing umiiyak.

Kasi nga, umiiyak na si mama.

And, nag-i-explain si doc.

Syempre, gusto ko yung maalala ko lahat ng in-i-explain niya.

Kasi, parang ma-i-explain ko rin kay mama.

Sabi ni doc, kailangan na siyang i-open heart surgery.

Yun ang first option na marirecommend talaga niya.

Kasi, hindi na siya kaya ng angioplasty.

So, hindi nga niya sinabi kung ilan yung bara eh.

Feeling ko, marami.

Na kailangan na talagang open heart surgery.

Hindi nakakaya niya ng angioplasty.

Sabi nga niya, unang nakita niya talaga eh.

Merong isang...

Yung calcified na daw talaga.

Ang description niya is kasing tigas ng ngipin.

Yung blockage na nakita.

So, in-estimate nila nasa 6 months na yun.

So, ganyan talaga yung mga tatay.

Feeling ko, ganyan sila eh.

No?

Pag may nararamdaman, hindi nalang din sinasabi.

Yung ano, kasi parang 6 months.

Yung na-estimate nila parang 6 months na yung...

Bara na yun.

Pero ang galing ng puso ni daddy.

Talagang lalaban talaga yung puso niya eh.

Talagang gumawa na lang ng paraan para makompensate yung kulang.

So, yun.

Nung in-explain na sa amin yun na ganun ang kailangan na treatment.

Tinanong ko yung risk.

Siyempre matanda na yung tatay ko.

Sabi niya, siyempre major surgery yan.

Of course, may risk.

Pero, based naman sa nakikita niya kay daddy.

Mukhang kaya naman ni daddy.

Pero, siyempre may risk pa rin.

Alam mo yun, parang mapapaisip ko.

Teka.

Siyempre kami, go kung saan mapapatagal.

Siyempre, parang extension na ng buhay ng daddy yan eh.

Kasi anytime, parang siyang ticking time bomb nga.

Maswerte nga siya. Maswerte si daddy.

Sobrang swerte ni daddy.

At saka, words ni Doc.

Ang lakas mo kay Lord.

Sabi niya kay daddy.

Malakas siya kay Lord.

Kasi, parang milagro.

Milagro yung nangyari.

Na nag-compensate yung puso niya.

Na hindi siya nag-heart attack ng malala.

Yun ang pinaka-recommendation nila is open heart surgery.

Yung pangalawa naman is pwede pa rin kay angioplasty.

Kaso, ganun pa rin.

Parang mas marirecommend nila yung open heart surgery.

Para makita nila yung...

Kung baga, kung ano yung makita nila doon, i-re-repair.

Unlike pag sa angioplasty, baka may maiwan.

Or...

Basta, mas magandang option daw yung open heart surgery.

At saka, ito pa. Pareho.

Almost the same yung presyo na magagastos mo.

Kasi, pinresho na kami sa open heart surgery.

Nasa 1.2 million.

Pwede naman daw sa heart center.

Ang...

Sa heart center, around 500,000 lang.

So, mas mababa.

Yun nga lang kasi sa case ni Daddy.

Anytime.

Para siyang taking time bomb.

So, parang hindi pwedeng patagalin pa.

Kasi anytime na...

Sorry, sinisik mo rin ako.

Ganito ako pag nasa stress.

Digay ako ng digay.

Siyempre, dalawang beses na siyang sinwerte.

Baka mamaya, di ba?

Eh, kung kaya naman na agarin, agarin na.

Pero sabi niya...

Siyempre, ako, doktor, yun ang bibigay ko sa inyong option.

Pero, kayo, magde-decide kayo.

Pero, ang final decision is nasa pasyente.

So, tinanong si Daddy.

Okay naman si Daddy.

Go daw, laban.

Fight daw.

Ang problema, pag sa heart center kami,

matagal yung pag-schedule.

So, maghihintay talaga kami.

Unlike sa...

Kung doon daw sa Cardinal,

mabilis lang.

As early as next week, pwede na daw i-admit si Daddy.

Pero, hindi pa yata yun agad-agad na isa-surgery.

Aalagaan muna siya.

Kasi, kailangan maging stable.

Kasi, isa rin problema ni Daddy is

irregular yung kanyang heartbeat.

Tapos, tachycardic.

Mabilis yung tibok ng puso.

Sorry, nahihirapan ako.

Parang first time ko.

Nahihirap-nahihirap akong mag-explain.

Pilit kong inaalala kung ano yung mga sinabi ng doktor.

Kaso, alam niyo yung parang...

Lumilipad din yung isip mo.

Ang dami mong worries.

Ang dami mong iniisip.

Pero, I'll try my best na makuwento lahat.

Grabe talaga.

Alam niyo, tumatakbo talaga ako sa CR in between.

Habang nandun ako kay Daddy.

Kasama ko si Daddy.

Wala pa si Mama.

Si Mama kasi nag-CR din before siya pumunta kay Daddy.

Before pumunta sa recovery room.

Habang kinakausap kami ng doktor,

nasa recovery room si Daddy that time.

Nung pumasok na ako doon,

tapos yun, kinausap ko siya.

Sabi ko, ano Dad?

Ikaw, anong laban tayo ha?

Actually, hindi ko siya tinanong eh.

Talagang sinabi ko kagad laban tayo ha.

Kasi alam niyo yung tumatakbo sa isip ko yung mga...

Syempre eh.

Syempre, kung kayang i-extend pa ang buhay niya.

Nang safe.

Safely.

Diba?

Go.

Pero pala ayun sa pera eh.

Lagi kong sinasabi sa kanya,

Dad, huwag mo nang isipin yun.

Kami nang bahala.

Kasi alam ko ganyan yung mga ano eh.

Ganyan sila.

Ganyan ang mga parents.

Kapag kami nararamdaman,

lalo na ngayon na,

syempre, saka sa atin na lang sila umakasa.

Diba?

Lalo na kung mga retired na.

Diba?

Alam niyo yung nahihiya na silang magsabi.

Nang may nararamdaman sila.

Siguro inisip nila ayaw nila maging pabigat.

Ganyan.

Pero look after your parents.

Minsan kasi kailangan tanungin din natin sila eh.

Hindi lang tanungin.

Obserbahan kung may nararamdaman.

Kasi talaga hindi sila magsasabi.

Minsan may ano na,

magugulat na lang tayo na ganito,

ganyan.

Feeling ko bilang magulang,

ako din,

pagdating ng panahon,

parang ayoko maging pabigat sa mga anak ko.

Feeling ko ganun din.

Pero,

bigyan nyo ng time yung mga parents nyo.

Bisitain nyo.

Kasi hindi naman talaga yun magsasabi.

Unless yung talagang,

yung ma-observe mo na may something wrong.

Sabi nga ni mama,

ngayon nare-realize.

Oo nga no,

napapansin ko na yung dadi mo last year.

Last year pa yan,

yung ganun ng ganun.

Yung parang lagi siya nagsastretching.

Kasi isa na sa mga sign yun,

yung pagsakit ng balikat,

braso.

Sign na yun ang problema sa puso.

So yun, after nun,

di ako na yung nag-asikaso ng

papers,

ng forms,

mabilis lang,

naka-uwi rin kami agad.

Siguro after,

mga alas 3 yata,

yun, biyahin na kami pa uwi.

Tapos yung sumunod na rin sila,

Gio, sila sa Rina dun,

kasi sabi ko,

punta kayo,

kasi kailangan na natin pag-usapan.

Anong, ano natin,

paano ang game plan natin,

anong,

basta yun.

And syempre,

ikanwento ko rin,

ano yung mga nakita,

ano yung mga findings.

Wait lang guys.

Sorry, nagising si Jero.

So,

ayun.

Ayun, napag-desisyonan namin na,

syempre,

i-go na namin yun.

Okay na rin kay Daddy,

i-go na rin.

I-admit na siya next week,

kasi,

thank you guys ha,

yung mga comment nyo,

and yung messages nyo.

May nagsabi rin kasi sa akin,

na at least nagkakaroon ako ng idea,

kaya, thank you so much.

Ang sabi niya,

meron,

ganun din yung case nung sa

tatay niya.

Tapos,

ilang days pa yun,

parang babantayan muna si Daddy.

Siguro,

imomonitor muna siya.

Kailangan talagang physically okay siya

before siya isalang sa open heart surgery.

So, siguro,

hindi ako sure ha,

siguro ilang araw din yun,

or weeks,

depende siguro.

Yun nga,

ang ano kasi si Daddy,

mabilis yung tibok ng puso.

Kailangan yata mag-stable muna yun.

Kailangan maging okay muna yun bago,

bago siya isalang.

And,

mabibigyan naman kami ng enough time

para makalikom ng pera.

Syempre,

isa rin sa iisipin mo yun,

di ba?

Hindi biro-biro yung,

hindi biro-biro yung gagastusin,

di ba?

Kaya,

nagpapasalamat talaga ako

na ayun pala yung reason mong bakit

sunod-sunod yung trabaho ko din

ng itong mga nakaraan.

Maraming salamat.

At least kahit papano,

di ba, meron namang nakalaan.

At hindi tayo papabayaan ni Lord.

Alam ko,

lagi namang

kapit lang tayo sa Kanya.

Okay.

So, yun.

Yun yung update.

Sana na-update ko ng maayos.

Sana na sabi ko ng maayos, ha?

Pero,

ngayon, ang inaano ko na lang,

inaalala ko na lang is,

natatakot, nakakatakot, di ba?

Open heart surgery yun eh.

Akala ko nga ha, sasabihin lang sa akin,

ang angioplasty lang.

Hindi ko alam na

isa rin palang option yung

open heart surgery.

Yung sinabi niya talaga yung open heart surgery,

alam mo yun, parang,

parang,

iba, parang kung

gusto kong bumagsak.

Kaso, nung nakita ko si Mama na

gumaganon ganun, ha?

Humihikbi na na hindi na matigil yung luha.

Kinukurot ko yung sarili ko eh.

Effective yun.

Kurutin niyo yung sarili niyo.

Natitigil talaga yung luha.

Sa akin, ha?

Nadidistract ako sa pag-iyak nung

kinukurot ko yung sarili ko kanina

habang nage-explain si Doc.

Ilalaban ko talaga to.

Ilalaban namin talaga.

Sinabi ko kay Dad,

Laban tayo, ha?

Paglulutuan mo ba si Jun

ang boobies na paborito niya?

Hindi pa niya nalulutuan.

Marami pa ako iiyak, alam ko.

Sa mismo araw ng surgery,

alam ko mas malalapat

yung iyak na to tsaka yung kaba.

Alam niyo yun? Kasi

yung rest eh.

Hindi mawawala yung

rest na paano kung

hindi niya

makaya tapos

mamaya, alam mo yun?

Isisihin namin yung sarili namin na

dapat di nalang namin pinush or

ano ba'y, ba't kung anong

isip ka? Ba't advance ka mag-isip?

Ano ba? Have faith.

Kaya yan. Kaya yan.

Talagang hindi pa naubos

sunuhan na to. Ang daming ko na inina

kanina.

Siguro yan na lang yung

guys.

Hindi ko alam kung paano ko kayo pasasalamatan

kasi mula nung kinuwento ko to nung last,

ang daming

nag-offer ng prayer,

nagdasal with us. Kaya

sobrang salamat. Hindi ko alam kung paano ko kayo

pasasalamatan pero thank you.

Sobra, sobra, sobra thank you.

Sana

ipagdasal nyo pa rin kami.

Lalong-lalong si daddy, ipagdasal nyo pa rin siya

na

maging okay yung kanyang surgery,

na maging successful,

na

bigyan po

ng chance na

hindi ko sabi.

One more chance

na mapahaba yung buhay niya.

Yun lang.

Yun lang muna siguro sa masasabi ko guys.

Tomorrow pupunta kami

ng Tagaytay kasi birthday

ng tita ko. Sobrang chill lang naman dun.

So alam ko na may miss din

ng daddy yung mga apo niya.

Kaya yun. Pero syempre

ingat-ingat. Syempre mahina na yung

puso niya kaya kailangan talagang

doble, triple.

Ingat talaga. Mas lalong

dapat na mag-spend

time together. Diba?

Happy memories. Diba?

Kasi hindi mo rin masasabi

kung anong mangyayari. Pero Lord,

Lord naman.

Okay. Yun lang.

Sorry kayo sa ayokong

ayokong

ayokong ipasa

sa inyo yung nararamdaman ko. Pero

that's life.

Ganito talaga yung buhay.

May mga araw na masayang-masaya.

May mga araw na

pwedeng fast forward na lang.

Pwede ba

i-fast forward to?

Pero kaya yan.

Okay. So yun lang guys.

I'm sorry. I'm sorry again.

Iniyakan ko na naman kayo. Pero

I felt better kahit papano.

At saka

yung messages nyo at saka yung comment

yung malaking bagay. Diba

kapag may kausap ka

about this, alam mo yung parang

kahit papano, nababawasan yung bigat.

Kaya thank you

for being there.

Salamat

sa pagsama sa amin sa

lungkot, saya,

ligaya.

Diba? Iba-ibang emotions ang

nape-feel natin dito.

Kasi ito yung totoong buhay. Hindi naman

pwedeng laging masaya.

May mga ganito talagang pagkakataon.

Please pray for us. And thank you

in advance sa mga magdadasal

for us. Okay. Good night.

Maraming maraming salamat sa panonood.

And we'll see

you again tomorrow.

Sabi namin kasi sa tagay tayo.

Para diba, para happy yung

ano, let's make more happy

memories. Kasi hindi natin alam

hanggang kailan yung buhay.

Ayoko na tama na.

Okay. Good night, guys.

Bye.

Ano, nojo.

Malawak yung space mo.

Happy birthday!

Happy birthday!

Happy birthday!

Can I say one more?